Psyche
alle pijlers
Vroeger gepest, schaam me ervoor
vrijdag 1 juli 2016 01:30
Op de basisschool en op de middelbare school ben ik ontzettend gepest. Het varieerde van compleet genegeerd worden, spullen verstoppen tot opsluiten in de wc's en laten struikelen, in de sloot duwen etc.
Er zijn maar heel weinig mensen die weten dat ik vroeger gepest ben, mijn man, ouders en 1 goede vriendin. De reden is dat ik me ervoor schaam. Het voelt voor mij nog altijd alsof ik gefaald heb, ik was niet leuk, knap, grappig genoeg. En dat doet pijn, heel veel pijn. En dat resulteert in enorm pleasegedrag. Ik wil zo graag dat anderen mij aardig en leuk vinden dat ik alles voor een ander wil doen en mezelf compleet vergeet. Inmiddels loop ik zo vast met mezelf dat ik weet dat ik eigenlijk niet anders kan dan hier hulp voor zoeken. Maar wat en hoe? Zijn er mensen die zich herkennen in dit verhaal en die zelf hulp hebben gezocht?
Er zijn maar heel weinig mensen die weten dat ik vroeger gepest ben, mijn man, ouders en 1 goede vriendin. De reden is dat ik me ervoor schaam. Het voelt voor mij nog altijd alsof ik gefaald heb, ik was niet leuk, knap, grappig genoeg. En dat doet pijn, heel veel pijn. En dat resulteert in enorm pleasegedrag. Ik wil zo graag dat anderen mij aardig en leuk vinden dat ik alles voor een ander wil doen en mezelf compleet vergeet. Inmiddels loop ik zo vast met mezelf dat ik weet dat ik eigenlijk niet anders kan dan hier hulp voor zoeken. Maar wat en hoe? Zijn er mensen die zich herkennen in dit verhaal en die zelf hulp hebben gezocht?
Erger je niet, verwonder slechts!
vrijdag 1 juli 2016 01:40
vrijdag 1 juli 2016 02:11
Ik snap wat je bedoelt, een soort angst dat het 'in je zit', ergens je eigen schuld is omdat je te 'anders' bent o.i.d. en opvalt. Geen rationele gedachte, natuurlijk ligt het niet aan jou! Maar wel begrijpelijk na wat je hebt meegemaakt. Heb je een psych? Misschien helpt het om met een hulpverlener te praten. Als je dit aan je huisarts vertelt kan hij/zij je verder helpen.
vrijdag 1 juli 2016 02:14
He meid,
Zo te horen heb je nu een prima leven en dat zegt heel veel over je persoonlijkheid. Ondanks al die nare dingen die je hebt moeten meemaken ( waar je zelf geen invloed op had!).
Waar he nog vanaf moet is wat je zegt he please gedrag. Want dat breekt op. Dus zeker een reden om daar hulp bij te zoeken. Het zou goed zijn als je leert dat mensen van jehouden ook al geef je he grenzen beter aan.
Veel succes!
En schaam he vooral niet. Wees trots op alles wat je hebt bereikt.
Zo te horen heb je nu een prima leven en dat zegt heel veel over je persoonlijkheid. Ondanks al die nare dingen die je hebt moeten meemaken ( waar je zelf geen invloed op had!).
Waar he nog vanaf moet is wat je zegt he please gedrag. Want dat breekt op. Dus zeker een reden om daar hulp bij te zoeken. Het zou goed zijn als je leert dat mensen van jehouden ook al geef je he grenzen beter aan.
Veel succes!
En schaam he vooral niet. Wees trots op alles wat je hebt bereikt.
vrijdag 1 juli 2016 03:19
Ja herkenbaar...ben ook erg gepest op de middelbare school. Ook geen hulp of steun van ouders of leraren. Ik had ook de pech dat mijn jeugd sowieso niet al te leuk was, mijn moeder draaide de rollen graag om (zij kindrol, ik ouderrol). Heeft bij mij geresulteerd in een persoonlijkheidsstoornis. Ben daar pas op latere leeftijd voor behandeld. Doe therapie heeft me wel goed gedaan overigens. Kan je dus ook therapie aanraden want denk dat je dit niet zomaar uit jezelf kan ombuigen....
vrijdag 1 juli 2016 07:32
Ach wat een hufters
Het idee 'schaamte' is voor mij wel herkenbaar.
Niet erg te vergelijken qua trauma ws maar wel qua reactie:
Ik ben ooit in mijn huis aangevallen en mishandeld.
Ik had daarna een eetafspraak, fatsoeneerde mezelf en ging daar al onder de blauwe plekken en bloedend naartoe.
Degene met wie ik uit eten was, was in alle staten.
Ik vond dat onzin, was druk in de weer met tissues en wilde gewoon lekker eten en verder met mijn leven.
Ik had geen zin in medelijden, vond mezelf niet zielig want diegene die me dit had aangedaan was een sukkel en ik ging echt niet als een of andere zielepoot naar de politie.
Uiteindelijk heeft degene met wie ik ging eten huilend tegen me gezegd dat ik iets moest doen aan die houding.
Want als ik hier niet normaal mee zou leren omgaan (ik ben idd erg hard voor mezelf) dan maakte diegene zich zorgen.
Dat was voor mij een signaal.
Een ander die zo zou verschijnen zou ik medeleven tonen, mijzelf gunde ik dat niet.
Jij hebt ws heel vaak gemerkt en gehoord dat mensen hard en gemeen op je reageren. Je kunt en mag jezelf zien wat je was: Een slachtoffer.
Willekeurig.
Een lief meisje dat ook achteraf jouw liefde en steun verdient. Schaam je je nu nog dan laat je dat kind weer in de steek.
Zo reageer je ook niet op willekeurig ander kind dat deze dingen mee moet maken, door je hoofd gegeneerd af te wenden.
Toen Kon je niet vechten, maar nu kun je jezelf in ieder geval serieus nemen.
Want dat verdien je.
Het idee 'schaamte' is voor mij wel herkenbaar.
Niet erg te vergelijken qua trauma ws maar wel qua reactie:
Ik ben ooit in mijn huis aangevallen en mishandeld.
Ik had daarna een eetafspraak, fatsoeneerde mezelf en ging daar al onder de blauwe plekken en bloedend naartoe.
Degene met wie ik uit eten was, was in alle staten.
Ik vond dat onzin, was druk in de weer met tissues en wilde gewoon lekker eten en verder met mijn leven.
Ik had geen zin in medelijden, vond mezelf niet zielig want diegene die me dit had aangedaan was een sukkel en ik ging echt niet als een of andere zielepoot naar de politie.
Uiteindelijk heeft degene met wie ik ging eten huilend tegen me gezegd dat ik iets moest doen aan die houding.
Want als ik hier niet normaal mee zou leren omgaan (ik ben idd erg hard voor mezelf) dan maakte diegene zich zorgen.
Dat was voor mij een signaal.
Een ander die zo zou verschijnen zou ik medeleven tonen, mijzelf gunde ik dat niet.
Jij hebt ws heel vaak gemerkt en gehoord dat mensen hard en gemeen op je reageren. Je kunt en mag jezelf zien wat je was: Een slachtoffer.
Willekeurig.
Een lief meisje dat ook achteraf jouw liefde en steun verdient. Schaam je je nu nog dan laat je dat kind weer in de steek.
Zo reageer je ook niet op willekeurig ander kind dat deze dingen mee moet maken, door je hoofd gegeneerd af te wenden.
Toen Kon je niet vechten, maar nu kun je jezelf in ieder geval serieus nemen.
Want dat verdien je.
vrijdag 1 juli 2016 07:49
Helaas ben ook ik heel erg gepest op lagere en middelbare school, ik weet dus hoe je, je voelt.
Maar niet wij hebben het fout gedaan, de pesters moeten zich schamen. Dit is makkelijk gezegd, ik weet het, ik heb ook nog steeds moeite met mensen vertrouwen en emotioneel toe laten.
Ik kan zeggen, zoek hulp, maar dat vind ik zelf ook nog steeds een te grote stap. In ieder geval een
Maar niet wij hebben het fout gedaan, de pesters moeten zich schamen. Dit is makkelijk gezegd, ik weet het, ik heb ook nog steeds moeite met mensen vertrouwen en emotioneel toe laten.
Ik kan zeggen, zoek hulp, maar dat vind ik zelf ook nog steeds een te grote stap. In ieder geval een
vrijdag 1 juli 2016 08:14
Ik ben op de basisschool veel gepest en ik weet ook waarom. Ik kan het mijn pesters niet kwalijk nemen, kinderen zijn niet zo aardig van nature en per definitie nog niet klaar met hun opvoeding (en veel volwassenen missen ook nog beschaving). Een klein Limburgs boerendorpje in de jaren zeventig was niet de ideale plek voor een Hollands kind van hippie-ouders ben ik bang.
Ik schaam me er niet voor, ik beschouw het als deel van mijn vorming tot wie ik ben: voor veel mensen iemand om negatief over te denken en (achter mijn rug) te praten. En voor een paar andere mensen wel iemand waar ze blij van worden. Ik denk dat het me hard heeft gemaakt, en dat het mijn diepe afkeer van hippies en vergelijkbare egotrippende "sociale" types gevoed heeft. En ja, ook tientallen jaren later heb ik de schade nog. Is dat erg? Vind ik niet, de dingen gaan zoals ze gaan en je kan geen slachtoffer blijven.
Maar je hebt alle recht slachtoffer te zijn, zonder schaamte, zonder schuld bij jezelf, totdat JIJ, met hulp als je die nodig hebt, besluit geen slachtoffer meer te zijn.
Sterkte
Ik schaam me er niet voor, ik beschouw het als deel van mijn vorming tot wie ik ben: voor veel mensen iemand om negatief over te denken en (achter mijn rug) te praten. En voor een paar andere mensen wel iemand waar ze blij van worden. Ik denk dat het me hard heeft gemaakt, en dat het mijn diepe afkeer van hippies en vergelijkbare egotrippende "sociale" types gevoed heeft. En ja, ook tientallen jaren later heb ik de schade nog. Is dat erg? Vind ik niet, de dingen gaan zoals ze gaan en je kan geen slachtoffer blijven.
Maar je hebt alle recht slachtoffer te zijn, zonder schaamte, zonder schuld bij jezelf, totdat JIJ, met hulp als je die nodig hebt, besluit geen slachtoffer meer te zijn.
Sterkte
vrijdag 1 juli 2016 08:20
quote:Bugs_Bunny schreef op 01 juli 2016 @ 08:14:
Ik schaam me er niet voor, ik beschouw het als deel van mijn vorming tot wie ik ben: voor veel mensen iemand om negatief over te denken en (achter mijn rug) te praten. En voor een paar andere mensen wel iemand waar ze blij van worden. Ik denk dat het me hard heeft gemaakt, en dat het mijn diepe afkeer van hippies en vergelijkbare egotrippende "sociale" types gevoed heeft. En ja, ook tientallen jaren later heb ik de schade nog. Is dat erg? Vind ik niet, de dingen gaan zoals ze gaan en je kan geen slachtoffer blijven.
Maar je hebt alle recht slachtoffer te zijn, zonder schaamte, zonder schuld bij jezelf, totdat JIJ, met hulp als je die nodig hebt, besluit geen slachtoffer meer te zijn.
Sterkte Mooi gezegd Bugs Bunny, het is belangrijk geen slachtoffer te blijven. Ieder mens loopt met een rugzakje met verdriet, maar soms heb je hulp nodig om het rugzakje zo licht mogelijk te maken.
Ik schaam me er niet voor, ik beschouw het als deel van mijn vorming tot wie ik ben: voor veel mensen iemand om negatief over te denken en (achter mijn rug) te praten. En voor een paar andere mensen wel iemand waar ze blij van worden. Ik denk dat het me hard heeft gemaakt, en dat het mijn diepe afkeer van hippies en vergelijkbare egotrippende "sociale" types gevoed heeft. En ja, ook tientallen jaren later heb ik de schade nog. Is dat erg? Vind ik niet, de dingen gaan zoals ze gaan en je kan geen slachtoffer blijven.
Maar je hebt alle recht slachtoffer te zijn, zonder schaamte, zonder schuld bij jezelf, totdat JIJ, met hulp als je die nodig hebt, besluit geen slachtoffer meer te zijn.
Sterkte Mooi gezegd Bugs Bunny, het is belangrijk geen slachtoffer te blijven. Ieder mens loopt met een rugzakje met verdriet, maar soms heb je hulp nodig om het rugzakje zo licht mogelijk te maken.
vrijdag 1 juli 2016 08:21
Mag ik vragen op wat voor manier jullie tegenwoordig nog tegen "problemen" aanlopen? Zijn het echte issues, of zit het hem meer in subtiele dingetjes?
Zo wees iemand mij er ooit op dat ik, als ik een groep binnenkom, ik eerst mijn hele omgeving scan, daarna een plek aan de rand opzoek en dan pas ontspan. Nooit geweten, nooit gemerkt. Maar vraag me af of ik meer van dit soort mechanismen heb.
Zo wees iemand mij er ooit op dat ik, als ik een groep binnenkom, ik eerst mijn hele omgeving scan, daarna een plek aan de rand opzoek en dan pas ontspan. Nooit geweten, nooit gemerkt. Maar vraag me af of ik meer van dit soort mechanismen heb.
vrijdag 1 juli 2016 08:25
quote:Dymphnatam schreef op 01 juli 2016 @ 08:21:
Mag ik vragen op wat voor manier jullie tegenwoordig nog tegen "problemen" aanlopen? Zijn het echte issues, of zit het hem meer in subtiele dingetjes?
Zo wees iemand mij er ooit op dat ik, als ik een groep binnenkom, ik eerst mijn hele omgeving scan, daarna een plek aan de rand opzoek en dan pas ontspan. Nooit geweten, nooit gemerkt. Maar vraag me af of ik meer van dit soort mechanismen heb.
Ik ben extreem conflictmijdend, wil erg graag aardig gevonden worden, maar ben niet in staat aardig gevonden te worden.
Zelfs op zoiets onnozels als een forum vol anonieme mensen trek ik het niet lang als mensen laten merken hoe negatief ze over me denken. Dan vertrek ik een tijdje, krijg nog een trap na omdat ik, sukkel die ik ben, er gewoon niet tegen kan en daar naar handel.
Mag ik vragen op wat voor manier jullie tegenwoordig nog tegen "problemen" aanlopen? Zijn het echte issues, of zit het hem meer in subtiele dingetjes?
Zo wees iemand mij er ooit op dat ik, als ik een groep binnenkom, ik eerst mijn hele omgeving scan, daarna een plek aan de rand opzoek en dan pas ontspan. Nooit geweten, nooit gemerkt. Maar vraag me af of ik meer van dit soort mechanismen heb.
Ik ben extreem conflictmijdend, wil erg graag aardig gevonden worden, maar ben niet in staat aardig gevonden te worden.
Zelfs op zoiets onnozels als een forum vol anonieme mensen trek ik het niet lang als mensen laten merken hoe negatief ze over me denken. Dan vertrek ik een tijdje, krijg nog een trap na omdat ik, sukkel die ik ben, er gewoon niet tegen kan en daar naar handel.
vrijdag 1 juli 2016 08:36
quote:Dymphnatam schreef op 01 juli 2016 @ 08:21:
Mag ik vragen op wat voor manier jullie tegenwoordig nog tegen "problemen" aanlopen? Zijn het echte issues, of zit het hem meer in subtiele dingetjes?
Zo wees iemand mij er ooit op dat ik, als ik een groep binnenkom, ik eerst mijn hele omgeving scan, daarna een plek aan de rand opzoek en dan pas ontspan. Nooit geweten, nooit gemerkt. Maar vraag me af of ik meer van dit soort mechanismen heb.
Bij vreemde eerst de kat uit de boom kijken.
Dingen altijd op mezelf betrekken, het zal wel aan mij liggen.
Het gevoel hebben dat mensen mij bewust buiten sluiten.
Mensen moeilijk kunnen vertrouwen.
Helaas een hele lijst.
Mag ik vragen op wat voor manier jullie tegenwoordig nog tegen "problemen" aanlopen? Zijn het echte issues, of zit het hem meer in subtiele dingetjes?
Zo wees iemand mij er ooit op dat ik, als ik een groep binnenkom, ik eerst mijn hele omgeving scan, daarna een plek aan de rand opzoek en dan pas ontspan. Nooit geweten, nooit gemerkt. Maar vraag me af of ik meer van dit soort mechanismen heb.
Bij vreemde eerst de kat uit de boom kijken.
Dingen altijd op mezelf betrekken, het zal wel aan mij liggen.
Het gevoel hebben dat mensen mij bewust buiten sluiten.
Mensen moeilijk kunnen vertrouwen.
Helaas een hele lijst.
vrijdag 1 juli 2016 08:39
quote:Het-groepje schreef op 01 juli 2016 @ 07:32:
Ach wat een hufters
Het idee 'schaamte' is voor mij wel herkenbaar.
Niet erg te vergelijken qua trauma ws maar wel qua reactie:
Ik ben ooit in mijn huis aangevallen en mishandeld.
Ik had daarna een eetafspraak, fatsoeneerde mezelf en ging daar al onder de blauwe plekken en bloedend naartoe.
Degene met wie ik uit eten was, was in alle staten.
Ik vond dat onzin, was druk in de weer met tissues en wilde gewoon lekker eten en verder met mijn leven.
Ik had geen zin in medelijden, vond mezelf niet zielig want diegene die me dit had aangedaan was een sukkel en ik ging echt niet als een of andere zielepoot naar de politie.
Uiteindelijk heeft degene met wie ik ging eten huilend tegen me gezegd dat ik iets moest doen aan die houding.
Want als ik hier niet normaal mee zou leren omgaan (ik ben idd erg hard voor mezelf) dan maakte diegene zich zorgen.
Dat was voor mij een signaal.
Een ander die zo zou verschijnen zou ik medeleven tonen, mijzelf gunde ik dat niet.
Jij hebt ws heel vaak gemerkt en gehoord dat mensen hard en gemeen op je reageren. Je kunt en mag jezelf zien wat je was: Een slachtoffer.
Willekeurig.
Een lief meisje dat ook achteraf jouw liefde en steun verdient. Schaam je je nu nog dan laat je dat kind weer in de steek.
Zo reageer je ook niet op willekeurig ander kind dat deze dingen mee moet maken, door je hoofd gegeneerd af te wenden.
Toen Kon je niet vechten, maar nu kun je jezelf in ieder geval serieus nemen.
Want dat verdien je.
Je verhaal raakt me. Net als het verhaal van TO me raakt.
Vooral het dik gedrukte deel, dat herken ik heel erg.
Ik hoop dat je inmiddels ook wat minder hard voor jezelf bent, net als TO verdien ook jij dat je lief voor jezelf bent.
TO ik weet niet of het voor jou ook zo voelt maar ik denk wel dat je hulp nodig hebt zoals je zelf ook aangeeft.
Jezelf altijd wegcijferen voor een ander klinkt als een goede eigenschap, en als iemand die heel lief is en dat is ook wel zo.... maar het grote probleem is dat je dat alleen maar kan als je niet lief bent voor jezelf.
Ik heb een gesprek met mijn huisarts aangevraagd toen ik vast liep in het verleden ( niet door mijn pestverleden, was werk gerelateerd) en die heeft me in contact gebracht met een hele fijne psycholoog.
Daardoor kon ik voor het eerst zeggen wat ik wilde en nodig had, niet gelijk hoor maar uiteindelijk lukte het wel.
Toen ik eenmaal wist wat ik wilde heeft hij me geholpen een balans te vinden en te leren mijn grenzen aan te geven.
Dat laatste gaat nog altijd niet makkelijk maar inmiddels kan ik het wel.
Ach wat een hufters
Het idee 'schaamte' is voor mij wel herkenbaar.
Niet erg te vergelijken qua trauma ws maar wel qua reactie:
Ik ben ooit in mijn huis aangevallen en mishandeld.
Ik had daarna een eetafspraak, fatsoeneerde mezelf en ging daar al onder de blauwe plekken en bloedend naartoe.
Degene met wie ik uit eten was, was in alle staten.
Ik vond dat onzin, was druk in de weer met tissues en wilde gewoon lekker eten en verder met mijn leven.
Ik had geen zin in medelijden, vond mezelf niet zielig want diegene die me dit had aangedaan was een sukkel en ik ging echt niet als een of andere zielepoot naar de politie.
Uiteindelijk heeft degene met wie ik ging eten huilend tegen me gezegd dat ik iets moest doen aan die houding.
Want als ik hier niet normaal mee zou leren omgaan (ik ben idd erg hard voor mezelf) dan maakte diegene zich zorgen.
Dat was voor mij een signaal.
Een ander die zo zou verschijnen zou ik medeleven tonen, mijzelf gunde ik dat niet.
Jij hebt ws heel vaak gemerkt en gehoord dat mensen hard en gemeen op je reageren. Je kunt en mag jezelf zien wat je was: Een slachtoffer.
Willekeurig.
Een lief meisje dat ook achteraf jouw liefde en steun verdient. Schaam je je nu nog dan laat je dat kind weer in de steek.
Zo reageer je ook niet op willekeurig ander kind dat deze dingen mee moet maken, door je hoofd gegeneerd af te wenden.
Toen Kon je niet vechten, maar nu kun je jezelf in ieder geval serieus nemen.
Want dat verdien je.
Je verhaal raakt me. Net als het verhaal van TO me raakt.
Vooral het dik gedrukte deel, dat herken ik heel erg.
Ik hoop dat je inmiddels ook wat minder hard voor jezelf bent, net als TO verdien ook jij dat je lief voor jezelf bent.
TO ik weet niet of het voor jou ook zo voelt maar ik denk wel dat je hulp nodig hebt zoals je zelf ook aangeeft.
Jezelf altijd wegcijferen voor een ander klinkt als een goede eigenschap, en als iemand die heel lief is en dat is ook wel zo.... maar het grote probleem is dat je dat alleen maar kan als je niet lief bent voor jezelf.
Ik heb een gesprek met mijn huisarts aangevraagd toen ik vast liep in het verleden ( niet door mijn pestverleden, was werk gerelateerd) en die heeft me in contact gebracht met een hele fijne psycholoog.
Daardoor kon ik voor het eerst zeggen wat ik wilde en nodig had, niet gelijk hoor maar uiteindelijk lukte het wel.
Toen ik eenmaal wist wat ik wilde heeft hij me geholpen een balans te vinden en te leren mijn grenzen aan te geven.
Dat laatste gaat nog altijd niet makkelijk maar inmiddels kan ik het wel.
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
vrijdag 1 juli 2016 08:55
quote:Dymphnatam schreef op 01 juli 2016 @ 08:42:
[...]
Maar het IS persoonlijk, want op jou gericht!
Ik kan me voorstellen dat het je leven moeilijker maakt, zoals altijd als een agressor je te grazen neemt. Maar die persoon doet dat vanuit een persoonlijke zwakheid. Hij wil pijn afreageren.
Zelf ben ik nooit gepest; wel ging ik vaak om met een meisje wat wel werd gepest (sommigen knepen demomstratief hun neus dicht als ze bij haar in de buurt kwamen) en deden dat bij mij dus soms ook. Maar ze woonde dicht bij me dus we liepen vaak samen naar huis. Ik stond zeker onder druk. Het was toen heel belangrijk dat je zelf geen paria werd. Zo zijn kinderen.
[...]
Maar het IS persoonlijk, want op jou gericht!
Ik kan me voorstellen dat het je leven moeilijker maakt, zoals altijd als een agressor je te grazen neemt. Maar die persoon doet dat vanuit een persoonlijke zwakheid. Hij wil pijn afreageren.
Zelf ben ik nooit gepest; wel ging ik vaak om met een meisje wat wel werd gepest (sommigen knepen demomstratief hun neus dicht als ze bij haar in de buurt kwamen) en deden dat bij mij dus soms ook. Maar ze woonde dicht bij me dus we liepen vaak samen naar huis. Ik stond zeker onder druk. Het was toen heel belangrijk dat je zelf geen paria werd. Zo zijn kinderen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 1 juli 2016 09:11
Ik ben op de middelbare school behoorlijk te grazen genomen, dus ik weet hoe het is (al waren de gevolgen bij mij anders: ik was extreem in mezelf gekeerd en vertrouwde niemand). Ik kan hulp zoeken van harte aanraden, al is het maar om je verhaal kwijt te kunnen. maar ik heb ook geleerd mijn eigen overtuigingen (ik kan niets, ik ben niets waard, niemand wil mij) kritisch te bekijken en mijn houding ten opzichte van andere mensen te veranderen. Mijn leven is er een stuk leuker op geworden. Het verleden kan je niet ongedaan maken, hoe je ermee omgaat kan je wel beinvloeden.
Ik heb me nooit geschaamd voor wat er gebeurd is maar nu ik ouder word zie ik wel hoe het mijn leven beinvloed heeft: foute relaties aangaan (niemand wil me dus laat ik maar bij deze persoon blijven, ook al is hij/zij niet goed voor me), een enorme hekel aan groepen, groepsactiviteiten en vriendenkringen, moeite met het aangaan van vriendschappen (want wat als mensen zich tegen je keren). Inmiddels gaat het een stuk beter maar ik heb nog steeds geen begrip voor mensen die pesten bagatelliseren. Misschien weten kinderen niet wat voor schade ze aanrichten, maar volwassenen zouden beter moeten weten.
Ik heb me nooit geschaamd voor wat er gebeurd is maar nu ik ouder word zie ik wel hoe het mijn leven beinvloed heeft: foute relaties aangaan (niemand wil me dus laat ik maar bij deze persoon blijven, ook al is hij/zij niet goed voor me), een enorme hekel aan groepen, groepsactiviteiten en vriendenkringen, moeite met het aangaan van vriendschappen (want wat als mensen zich tegen je keren). Inmiddels gaat het een stuk beter maar ik heb nog steeds geen begrip voor mensen die pesten bagatelliseren. Misschien weten kinderen niet wat voor schade ze aanrichten, maar volwassenen zouden beter moeten weten.
vrijdag 1 juli 2016 09:17
Ben ook een jaar flink gepest.
Laat je pesters lekker een psy gaan bezoeken.
Als je weer iets voor een ander doet om aardig gevonden te worden. Tel eerst tot 10 voordat je ergens ja op zegt. Zo kun je het doorbreken. Er gaat niets ergs gebeuren als je nee zegt. Verder heeft het gedrag wat andere mensen vertonen weinig met jou te maken.
Laat je pesters lekker een psy gaan bezoeken.
Als je weer iets voor een ander doet om aardig gevonden te worden. Tel eerst tot 10 voordat je ergens ja op zegt. Zo kun je het doorbreken. Er gaat niets ergs gebeuren als je nee zegt. Verder heeft het gedrag wat andere mensen vertonen weinig met jou te maken.
vrijdag 1 juli 2016 09:23
Ik ben de hele vso school tijd gepest
Ik werd iedere dag geslagen getrapt tas afpakken ..en het ergste was dat mijn leraar zei dat ik het zelf schuld was dat ik gepest werd want ik was een raar kind ik moest maar andere muziek gaan luisteren en andere kleding dragen kwam het wel goed.
Ik was ook een pleaser jaren lang nu geleukig kom ik voor mij zelf op ik.heb helaas dat zelf moeten doen zonder hulp hopelijk vind jj de juiste hulp
Ik werd iedere dag geslagen getrapt tas afpakken ..en het ergste was dat mijn leraar zei dat ik het zelf schuld was dat ik gepest werd want ik was een raar kind ik moest maar andere muziek gaan luisteren en andere kleding dragen kwam het wel goed.
Ik was ook een pleaser jaren lang nu geleukig kom ik voor mij zelf op ik.heb helaas dat zelf moeten doen zonder hulp hopelijk vind jj de juiste hulp
