Psyche
alle pijlers
Waar is de spirit?
maandag 20 maart 2017 12:10
Hallo allemaal,
Toch maar even een eigen topic om van me af te schrijven. Ik merk dat ik de laatste weken slecht in mijn energie zit.
Er zijn een paar dingen die veel energie gekost hebben, onder andere veranderingen op het werk en een zieke ouder. Maar waar het me eerst nog wel lukte om zin te hebben (maken) in leuke dingen, merk ik dat ik nu een beetje ongeinteresseerd raak.
Bijvoorbeeld laatst vol enthousiasme hier in huis gaan klussen met broer. Het is echt af op twee dingetjes na maar ik kan me dan niet zetten tot die twee dingetjes. Of dat ik laatst weer plezier haalde uit het proberen van nieuwe recepten maar dat is ook alweer overgewaaid.
En terwijl ik zit te zoeken naar de goede zinnen krijg ik een appje. Een tot nu toe kerngezonde bekende heeft kanker. Hij was er voor me toen het in de zomer niet zo lekker ging… Ik schrik me rot.
Wilde eigenlijk een topic openen met de vraag hoe ik dat vlammetje inside weer terug kon krijgen.
Gek genoeg na zulk nieuws voel ik wel weer de adrenaline in mijn lijf.
Toch open ik dit topic maar. Voor een beetje support de komende tijd.
Liefs, Moon-Alisa
Toch maar even een eigen topic om van me af te schrijven. Ik merk dat ik de laatste weken slecht in mijn energie zit.
Er zijn een paar dingen die veel energie gekost hebben, onder andere veranderingen op het werk en een zieke ouder. Maar waar het me eerst nog wel lukte om zin te hebben (maken) in leuke dingen, merk ik dat ik nu een beetje ongeinteresseerd raak.
Bijvoorbeeld laatst vol enthousiasme hier in huis gaan klussen met broer. Het is echt af op twee dingetjes na maar ik kan me dan niet zetten tot die twee dingetjes. Of dat ik laatst weer plezier haalde uit het proberen van nieuwe recepten maar dat is ook alweer overgewaaid.
En terwijl ik zit te zoeken naar de goede zinnen krijg ik een appje. Een tot nu toe kerngezonde bekende heeft kanker. Hij was er voor me toen het in de zomer niet zo lekker ging… Ik schrik me rot.
Wilde eigenlijk een topic openen met de vraag hoe ik dat vlammetje inside weer terug kon krijgen.
Gek genoeg na zulk nieuws voel ik wel weer de adrenaline in mijn lijf.
Toch open ik dit topic maar. Voor een beetje support de komende tijd.
Liefs, Moon-Alisa
Je kunt méér.
maandag 20 maart 2017 12:28
Creëer een doel in je leven, een projectmatig doel waar je het begin en het einde van kunt overzien en maak het niet te zwaar, zorg ervoor dat je er plezier aan beleefd.
Ik kreeg een tijdje geleden een tip van een forummer om me in te schrijven bij hondjeuitlaten.nl, dan kan je met de hond gaan wandelen van iemand bij je in de buurt, misschien is dat iets voor je, dan kom je buiten en je bouwt langzamerhand een leuke band op met een loyale hondenvriend plus er zit een verplichting aan vast waar je achteraan moet en dan zul je zien dat er dan meer dingen uiteindelijk weer vanzelf gaan omdat de spirit er weer in komt.
Ik snap je wel hoor.
Ik kreeg een tijdje geleden een tip van een forummer om me in te schrijven bij hondjeuitlaten.nl, dan kan je met de hond gaan wandelen van iemand bij je in de buurt, misschien is dat iets voor je, dan kom je buiten en je bouwt langzamerhand een leuke band op met een loyale hondenvriend plus er zit een verplichting aan vast waar je achteraan moet en dan zul je zien dat er dan meer dingen uiteindelijk weer vanzelf gaan omdat de spirit er weer in komt.
Ik snap je wel hoor.
maandag 20 maart 2017 12:40
Wat mij helpt in zulke periodes is zien dat iets me lukt, dat ik iets voor elkaar krijg. Een paar voorbeelden:
- Een kleurplaat kleuren
- Een boek uitlezen
- Een luisterboek luisteren
- Een boek/dvd op tijd terugbrengen naar de bieb (binnen de uitleentermijn!)
- Plantjes gaan kopen en die in huis neerzetten
- Uitgebreid koken
- Een kleurplaat kleuren
- Een boek uitlezen
- Een luisterboek luisteren
- Een boek/dvd op tijd terugbrengen naar de bieb (binnen de uitleentermijn!)
- Plantjes gaan kopen en die in huis neerzetten
- Uitgebreid koken
maandag 20 maart 2017 13:13
Dank jullie wel!
Ja ik kan met kleine doelen beginnen. Dit weekend was het doel om mijn balkon op te knappen. Ben wel een eind opgeschoten, voornamelijk met schoonmaken maar het is nog niet helemaal af. Heb nu iets nodig van bouwmarkt dus ga dat straks maar even halen.
Probleem is alleen dat ik ook daarvan eerst dacht dat het leuk was, en op een gegeven moment dacht ik: Wat is hier eigenlijk aan?
Maar ik ga de tips zeker meenemen, koken werkt vaak ook goed idd. En als het een keer niet leuk is, is ook niet erg, dan heb ik iig wel gezond eten
Wil met dit topic ook eigenlijk een plek hebben om van me af te schrijven. Heb momenteel niet echt iemand IRL met wie ik goed kan praten. Werk er wel aan om meer contacten te leggen maar dat heeft tijd nodig. Er is gewoon veel gebeurd in een jaar tijd en ook dat maakt me een beetje futloos.
Ja ik kan met kleine doelen beginnen. Dit weekend was het doel om mijn balkon op te knappen. Ben wel een eind opgeschoten, voornamelijk met schoonmaken maar het is nog niet helemaal af. Heb nu iets nodig van bouwmarkt dus ga dat straks maar even halen.
Probleem is alleen dat ik ook daarvan eerst dacht dat het leuk was, en op een gegeven moment dacht ik: Wat is hier eigenlijk aan?
Maar ik ga de tips zeker meenemen, koken werkt vaak ook goed idd. En als het een keer niet leuk is, is ook niet erg, dan heb ik iig wel gezond eten
Wil met dit topic ook eigenlijk een plek hebben om van me af te schrijven. Heb momenteel niet echt iemand IRL met wie ik goed kan praten. Werk er wel aan om meer contacten te leggen maar dat heeft tijd nodig. Er is gewoon veel gebeurd in een jaar tijd en ook dat maakt me een beetje futloos.
Je kunt méér.
maandag 20 maart 2017 14:06
Ik was de laatste tijd ook erg futloos, geen energie, maar sinds een paar dagen gaat het wel weer dankzij een boostkuurtje van vitaminen en mineralen.
Extra vitamine d3, c, b-complex, met nog extra niacine, magnesium, rhodiola rosae en tryptofaan om weer in balans te komen...verder eet ik regelmatig zalm en lever en zuurkool en ik drink eventjes helemaal geen alcohol en ik snoep niet.
Ik ga rond 23.00 uur naar bed en maak regelmatig een wandeling.
Ook ben ik gestopt met koffie drinken, maar drink nog af en toe wel een kopje thee.
Dit alles om energie terug te krijgen en het lijkt te helpen.
Ik kan meer hebben, voel me zowel geestelijk als lichamelijk sterker en heb meer zin in de dag, ook al ben ik nog maar een goede week bezig met de supplementen.
Ik voelde het positieve effect al binnen twee dagen.
Extra vitamine d3, c, b-complex, met nog extra niacine, magnesium, rhodiola rosae en tryptofaan om weer in balans te komen...verder eet ik regelmatig zalm en lever en zuurkool en ik drink eventjes helemaal geen alcohol en ik snoep niet.
Ik ga rond 23.00 uur naar bed en maak regelmatig een wandeling.
Ook ben ik gestopt met koffie drinken, maar drink nog af en toe wel een kopje thee.
Dit alles om energie terug te krijgen en het lijkt te helpen.
Ik kan meer hebben, voel me zowel geestelijk als lichamelijk sterker en heb meer zin in de dag, ook al ben ik nog maar een goede week bezig met de supplementen.
Ik voelde het positieve effect al binnen twee dagen.
maandag 20 maart 2017 15:09
Dank je voor de tip!
Heb nu croissantjes in de oven... niet vanwege de gezondheid dus maar gewoon even iets doen waar ik zin in heb. Had ze alleen wel in 1 min gerold, herinner me nog dat we als kind daar de halve zondagochtend mee bezig waren
Ik drink best veel koffie, daar kan ik idd wel mee minderen. En goed te horen dat een vitamineboost meteen helpt.
Verder heb ik even spullen gehaald voor het balkon, dan kan ik daarmee verder zodra iets iets beter weer is.
Verder hoop ik hier ook gewoon even te kunnen schrijven als ik een dip heb, schrijven helpt me altijd wel.
Heb nu croissantjes in de oven... niet vanwege de gezondheid dus maar gewoon even iets doen waar ik zin in heb. Had ze alleen wel in 1 min gerold, herinner me nog dat we als kind daar de halve zondagochtend mee bezig waren
Ik drink best veel koffie, daar kan ik idd wel mee minderen. En goed te horen dat een vitamineboost meteen helpt.
Verder heb ik even spullen gehaald voor het balkon, dan kan ik daarmee verder zodra iets iets beter weer is.
Verder hoop ik hier ook gewoon even te kunnen schrijven als ik een dip heb, schrijven helpt me altijd wel.
Je kunt méér.
maandag 20 maart 2017 20:24
Vandaag was een iets betere dag dan gisteren. Gisteren voelde alles zo nutteloos.
Heb tussen de buien door het balkon verder schoongemaakt en het balkondoek weer vastgezet, dat was op een aantal plaatsen los. Gisteren had ik al twee bloembakken gevuld met bloemen maar ik laat ze nog heel even binnen staan, tot het stormachtige weer voorbij is.
Verder was er financieel een 'dingetje' maar dat is vanmiddag opgelost, het pakt gelukkig goed uit
Volgende actiepunt is dat ik de woningbouw bel voor een paar klussen, op mijn volgende vrije dag. t Is toch prettig als in huis de boel een beetje op orde is.
Morgen weer werken en komend weekend staan er wat meer gezellige dingen op het programma. Hopelijk ook nog mooi weer... daar knap je toch meer van op dan van die regen.
Heb tussen de buien door het balkon verder schoongemaakt en het balkondoek weer vastgezet, dat was op een aantal plaatsen los. Gisteren had ik al twee bloembakken gevuld met bloemen maar ik laat ze nog heel even binnen staan, tot het stormachtige weer voorbij is.
Verder was er financieel een 'dingetje' maar dat is vanmiddag opgelost, het pakt gelukkig goed uit
Volgende actiepunt is dat ik de woningbouw bel voor een paar klussen, op mijn volgende vrije dag. t Is toch prettig als in huis de boel een beetje op orde is.
Morgen weer werken en komend weekend staan er wat meer gezellige dingen op het programma. Hopelijk ook nog mooi weer... daar knap je toch meer van op dan van die regen.
Je kunt méér.
maandag 20 maart 2017 21:55
Ok misschien wel. Ik ga eens kijken. t Gaat wel over stucen dus geen simpel klusje. Dank je
Voelde me gisteren heel even richting depressie gaan (al vaker meegemaakt). Zo'n gevoel van zinloosheid dat me overviel. Hoop dat door schrijven en idd kleine doelen te stellen het weer over waait.
Voelde me gisteren heel even richting depressie gaan (al vaker meegemaakt). Zo'n gevoel van zinloosheid dat me overviel. Hoop dat door schrijven en idd kleine doelen te stellen het weer over waait.
Je kunt méér.
dinsdag 21 maart 2017 19:15
Werkdag viel niet mee, er was wat kritiek op mijn werk. Overigens niet gerelateerd aan de dingen die ik hier geschreven heb. Communicatie tussen opdrachtgever en degene die mij aanstuurt is niet helemaal goed geweest. Verder appjes in de groepsapp van de zieke vriend (nogal een bezige bij) die dingen aan het overdragen is nu hij de behandeling in gaat.
Wel merk ik dat ik bij thuiskomst blij ben dat de boel hier thuis redelijk op orde is. In het verleden heb ik het vaak genoeg laten verslonzen. Het is nu niet steriel maar wel toonbaar. Laat ik dus als doel houden om dat bij te houden, ook op de mindere dagen. Boodschappen waren ook in huis, dat is toch prettig thuiskomen. Ging onbewust thuis meteen kijken hoe de plantjes het doen.
Dus actiepunt voor deze week: Huis bijhouden en meer planten kopen
Wel merk ik dat ik bij thuiskomst blij ben dat de boel hier thuis redelijk op orde is. In het verleden heb ik het vaak genoeg laten verslonzen. Het is nu niet steriel maar wel toonbaar. Laat ik dus als doel houden om dat bij te houden, ook op de mindere dagen. Boodschappen waren ook in huis, dat is toch prettig thuiskomen. Ging onbewust thuis meteen kijken hoe de plantjes het doen.
Dus actiepunt voor deze week: Huis bijhouden en meer planten kopen
Je kunt méér.
donderdag 23 maart 2017 11:37
Het is geen makkelijke week.
Twee van de vier directe collega's zijn plotseling afwezig, om redenen die verder gaan dan 'gewoon' griep. Ik kan het hier niet expliciet melden. De zieke vriend is erg aanwezig op de groepsapp, zowel om vrijwilligerstaken over te dragen, als om ons op de hoogte te houden van de gesprekken met de artsen en de mogelijke verdere behandelingen. Het blijkt een vorm van kanker die in principe behandelbaar is. Het is erg prettig dat hij ons op de hoogte houdt en dat hij er zo open over is. Tegelijk is het daardoor moeilijk om er even NIET aan te denken.
Vandaag vrij en ik moet geloof ik even bijtanken. Gelukkig gisteravond al boodschappen gedaan. Meteen ook - nog meer - balkonplantjes gekocht, Spaanse Margrieten met superveel knopjes. Beetje donkergeel, denk dat het wel mooi is bij de rest van de planten (lichtgeel/gebroken wit).
Voel me beetje door elkaar geschud deze week. Daardoor is het vlakke gevoel wel weg, maar verder weet ik het allemaal niet zo goed.
Als ik genoeg energie heb ga ik vanmiddag nog even een bloembak halen voor het balkon. Heb een leuke aanbieding gezien.
Twee van de vier directe collega's zijn plotseling afwezig, om redenen die verder gaan dan 'gewoon' griep. Ik kan het hier niet expliciet melden. De zieke vriend is erg aanwezig op de groepsapp, zowel om vrijwilligerstaken over te dragen, als om ons op de hoogte te houden van de gesprekken met de artsen en de mogelijke verdere behandelingen. Het blijkt een vorm van kanker die in principe behandelbaar is. Het is erg prettig dat hij ons op de hoogte houdt en dat hij er zo open over is. Tegelijk is het daardoor moeilijk om er even NIET aan te denken.
Vandaag vrij en ik moet geloof ik even bijtanken. Gelukkig gisteravond al boodschappen gedaan. Meteen ook - nog meer - balkonplantjes gekocht, Spaanse Margrieten met superveel knopjes. Beetje donkergeel, denk dat het wel mooi is bij de rest van de planten (lichtgeel/gebroken wit).
Voel me beetje door elkaar geschud deze week. Daardoor is het vlakke gevoel wel weg, maar verder weet ik het allemaal niet zo goed.
Als ik genoeg energie heb ga ik vanmiddag nog even een bloembak halen voor het balkon. Heb een leuke aanbieding gezien.
Je kunt méér.
zaterdag 25 maart 2017 10:29
Weet niet of dit gelezen wordt, toch even een update. Ook voor mezelf.
Een week geleden voelde ik ineens eerste tekenen van depressie. Moe, vlak, alleen voelen. Ongeinteresseerd zijn.
Terwijl ik aan het schrijven was maandag kreeg ik dus nieuws van een goede bekende die ziek is. Later in de week nog twee zieken met niet-standaard-dingen waarvan we moeten afwachten hoe het uitpakt. Op het werk een onderbezetting... en ik stond wel weer 'aan' op een gegeven moment. Kreeg het idee; Er is nu geen tijd om te sippen of te huilen, ik moet door.
Ook nog een goed gesprek met een oud collega die ik onverwacht tegenkwam. Waarbij ook weer wat stukjes op hun plek vielen want het vervelende en onverwachte vertrek daar heeft ook nog lang doorgewerkt in mijn stemming en hoewel ik leuk nieuw werk heb, is het niet een vervanging van. Omdat het een compleet andere functie in andere branche is.
Dus ik voel me niet meer zo 'depressieverig'. Denk als dit een 'gewone' week was geweest dat rust en sociaal contact of schrijven me wel had geholpen.
Een week geleden voelde ik ineens eerste tekenen van depressie. Moe, vlak, alleen voelen. Ongeinteresseerd zijn.
Terwijl ik aan het schrijven was maandag kreeg ik dus nieuws van een goede bekende die ziek is. Later in de week nog twee zieken met niet-standaard-dingen waarvan we moeten afwachten hoe het uitpakt. Op het werk een onderbezetting... en ik stond wel weer 'aan' op een gegeven moment. Kreeg het idee; Er is nu geen tijd om te sippen of te huilen, ik moet door.
Ook nog een goed gesprek met een oud collega die ik onverwacht tegenkwam. Waarbij ook weer wat stukjes op hun plek vielen want het vervelende en onverwachte vertrek daar heeft ook nog lang doorgewerkt in mijn stemming en hoewel ik leuk nieuw werk heb, is het niet een vervanging van. Omdat het een compleet andere functie in andere branche is.
Dus ik voel me niet meer zo 'depressieverig'. Denk als dit een 'gewone' week was geweest dat rust en sociaal contact of schrijven me wel had geholpen.
Je kunt méér.
zondag 26 maart 2017 12:44
Heb ff gezeik geloof ik.
Ik had maandag ouders laten weten over de zieke kennis. Zij kennen hem ook, met name mijn moeder kent hem. Dacht dat ik er wel bij had gezegd dat het niet het hele dorp door hoeft in dit stadium. Of misschien ben ik er vanuit gegaan dat ze dat zelf zouden snappen want kennis had het ook echt die ochtend zelf net gehoord.
Begint moeder nu dat ze de vrouw van de kennis tegen kwam in de winkel. En die vrouw kent haar niet, groet haar nooit, etc.
En dat mijn moeder haar eigenlijk wilde aanspreken om te vragen hoe het met Kennis gaat maar het toch maar niet gedaan heeft.
Waarop mijn reactie was, officieel weet je het toch ook niet? (want eigenlijk al spijt dat ik het haar verteld heb).
Ik snap dat gewoon niet zo goed. Die vrouw heeft toch haar boodschappen nodig en er is maar één winkel maar je zit er toch niet op te wachten dat mensen die je niet kent en die je normaal niet spreekt gaan informeren naar de ziekte van je man?
Moeder was ineens weg van de app. Hebben destijds met vader dit gedoe ook gehad toen mij gevraagd werd zijn ziektje maandenlang stil te houden voor mijn vrienden en vervolgens moeder in de supermarkt er doodleuk over ging praten met vage bekenden. Soms begrijp ik haar gewoon echt niet. Echt. Niet.
Verder wel leuke dag hoor, ga zo even naar de stad. Hopelijk blijft de zon en is het terrasjesweer
Ik had maandag ouders laten weten over de zieke kennis. Zij kennen hem ook, met name mijn moeder kent hem. Dacht dat ik er wel bij had gezegd dat het niet het hele dorp door hoeft in dit stadium. Of misschien ben ik er vanuit gegaan dat ze dat zelf zouden snappen want kennis had het ook echt die ochtend zelf net gehoord.
Begint moeder nu dat ze de vrouw van de kennis tegen kwam in de winkel. En die vrouw kent haar niet, groet haar nooit, etc.
En dat mijn moeder haar eigenlijk wilde aanspreken om te vragen hoe het met Kennis gaat maar het toch maar niet gedaan heeft.
Waarop mijn reactie was, officieel weet je het toch ook niet? (want eigenlijk al spijt dat ik het haar verteld heb).
Ik snap dat gewoon niet zo goed. Die vrouw heeft toch haar boodschappen nodig en er is maar één winkel maar je zit er toch niet op te wachten dat mensen die je niet kent en die je normaal niet spreekt gaan informeren naar de ziekte van je man?
Moeder was ineens weg van de app. Hebben destijds met vader dit gedoe ook gehad toen mij gevraagd werd zijn ziektje maandenlang stil te houden voor mijn vrienden en vervolgens moeder in de supermarkt er doodleuk over ging praten met vage bekenden. Soms begrijp ik haar gewoon echt niet. Echt. Niet.
Verder wel leuke dag hoor, ga zo even naar de stad. Hopelijk blijft de zon en is het terrasjesweer
Je kunt méér.
zondag 26 maart 2017 13:22
Vind het lastig hoe ouders omgaan met zulke dingen.
Met de vrienden van de kennis ook even gehad over hoe we omgaan met dit nieuws. Kennis legt zijn taken nu neer, voorlopig, dus dat gaat opvallen. Maar je hangt het ook niet in één keer aan de grote klok. Het verschil is, we voelen elkaar aan en we snappen elkaar.
Vrijdag was er een event en dan zeg ik niks over Kennis, totdat ik op een gegeven moment even rustig kon praten met iemand en gevraagd heb: Hebben jullie verteld dat ie ziek is?
Nou ja, wel ziek, niet dat het ernstig is/kan zijn. Ok, dan snapt iedereen dat. Net zoals de één wel meteen langsgeweest is en de ander niet, omdat de één dichterbij staat. We snappen dat gewoon van elkaar.
En dan kom ik met moeder weer in een situatie waarvan ik denk: Hoe denk je dan? Hoe werkt dat in je hoofd? Dat je de ziekte van je man krampachtig stilhoudt maandenlang maar als iemand anders een zieke man heeft wil je haar in de eerste week aanklampen van 'ik ken je niet maar ik hoorde dat je man ziek is, hoe staat het ermee? ' In een volle winkel.
Ik had eigenlijk net de knoop doorgehakt om over mijn eigen ziekte wat opener te zijn. Laatst kwam met de jobcoach het onderwerp ter sprake, waarom ik bepaalde mensen met wie ik veel omga, ieder jaar een weekend weg ga etc, niet inlicht over mijn gezondheid. Terwijl ik op andere momenten het er zo uit flap.
Kwam er eigenlijk op meer dat dat de mensen zijn uit het dorp van mijn ouders, dat ik vanwege mijn ouders zo summier ben in de informatie die ik deel daar. En onlangs dacht ik: Is het niet handiger dat men er gewoon vanaf weet? Ivm de weekenden weg enzo. Afgelopen jaar is er ook een clash geweest omdat er nergens een rustige plek was om te slapen en het dan voor mij eigenlijk niet te doen is.
Tjee wat een verhaal. Ik moet voor mezelf gaan denken, zonder te proberen in het hoofd van mijn ouders te kijken, wat dan niet lukt.
En over half uurtje lekker de zon in
Met de vrienden van de kennis ook even gehad over hoe we omgaan met dit nieuws. Kennis legt zijn taken nu neer, voorlopig, dus dat gaat opvallen. Maar je hangt het ook niet in één keer aan de grote klok. Het verschil is, we voelen elkaar aan en we snappen elkaar.
Vrijdag was er een event en dan zeg ik niks over Kennis, totdat ik op een gegeven moment even rustig kon praten met iemand en gevraagd heb: Hebben jullie verteld dat ie ziek is?
Nou ja, wel ziek, niet dat het ernstig is/kan zijn. Ok, dan snapt iedereen dat. Net zoals de één wel meteen langsgeweest is en de ander niet, omdat de één dichterbij staat. We snappen dat gewoon van elkaar.
En dan kom ik met moeder weer in een situatie waarvan ik denk: Hoe denk je dan? Hoe werkt dat in je hoofd? Dat je de ziekte van je man krampachtig stilhoudt maandenlang maar als iemand anders een zieke man heeft wil je haar in de eerste week aanklampen van 'ik ken je niet maar ik hoorde dat je man ziek is, hoe staat het ermee? ' In een volle winkel.
Ik had eigenlijk net de knoop doorgehakt om over mijn eigen ziekte wat opener te zijn. Laatst kwam met de jobcoach het onderwerp ter sprake, waarom ik bepaalde mensen met wie ik veel omga, ieder jaar een weekend weg ga etc, niet inlicht over mijn gezondheid. Terwijl ik op andere momenten het er zo uit flap.
Kwam er eigenlijk op meer dat dat de mensen zijn uit het dorp van mijn ouders, dat ik vanwege mijn ouders zo summier ben in de informatie die ik deel daar. En onlangs dacht ik: Is het niet handiger dat men er gewoon vanaf weet? Ivm de weekenden weg enzo. Afgelopen jaar is er ook een clash geweest omdat er nergens een rustige plek was om te slapen en het dan voor mij eigenlijk niet te doen is.
Tjee wat een verhaal. Ik moet voor mezelf gaan denken, zonder te proberen in het hoofd van mijn ouders te kijken, wat dan niet lukt.
En over half uurtje lekker de zon in
Je kunt méér.
zondag 26 maart 2017 13:23
Ah misschien is dat het, dat die vrouw (Mientje) voor mijn moeder niet 'een vrouw is die ze nooit groet en van wie ze alleen dan man vaag kent' maar dat ze nu een soort bondgenote ziet van 'we hebben allebei een zieke man'.
Dat ze daarom in de winkel denkt 'ik wil iets zeggen tegen Mientje'. Dat zal het wel zijn.
Dat ze daarom in de winkel denkt 'ik wil iets zeggen tegen Mientje'. Dat zal het wel zijn.
Je kunt méér.
zondag 26 maart 2017 13:36
Ik herken wel wat je schrijft. Toen mijn stoornis gediagnostiseerd was, wilde mijn moeder dat ook meteen van de daken schreeuwen, nog voor ik er aan toe was. Maar toen m'n vader ziek bleek, is het tijdenlang stilgehouden.
Deels is het 'hoe dichterbij het komt, hoe enger het is om erover te praten'. En deels is het waarschijnlijk ook sensatiezucht.
Deels is het 'hoe dichterbij het komt, hoe enger het is om erover te praten'. En deels is het waarschijnlijk ook sensatiezucht.
zondag 26 maart 2017 13:45
Dank je. Hier was het een beetje andersom, van mij mocht iedereen het wel weten maar ouders wilden het stilhouden.
Of in detail: De dominee van de plaatselijke kerk had gevraagd of het in de kerk gemeld kon worden.
Dan is iedereen op de hoogte en worden er meestal een miljoen kaarten verstuurd. (Ik heb de albums nog van toen ik als kleintje iets lichamelijks had, hartverwarmdend. In het ziekenhuis is ook bekend dat de mensen met prikborden vol kaarten meestal bij de kerk van Lutjeprutjewinkel zitten )
Ouders wilden dat toen niet.
Maar ik heb nog steeds, als iemand in het dorp vraagt, hoe gaat het?, dat ik niet weet wat diegene weet, zeg maar.
Soms neem ik de tijd en informeer ik een beetje 'weet niet of je gehoord had dat ik door omstandigheden even niet kon studeren? (bijv)
En dan zegt iemand, nee wist ik niet. Of: Ja je was opgenomen.
Nouja dan weet je vanaf waar je moet bijpraten zeg maar
Dat met vaders ziekte vond ik echt heel moeilijk dat ik dat stil heb moeten houden. Ook omdat dat 'stil houden' dan weer niet bespreekbaar was als in 'waarom' 'voor wie wel en wie niet' 'tot wanneer dan' etc.
En ja je bent van slag maar dat kun je dan weer niet uitleggen aan je vrienden.
Daarom word ik nu nog steeds een beetje pissig als het onderwerp ter sprake komt en moeder ineens niks meer terugzegt.
Ik heb ze van Kennis gewoon in vertrouwen verteld, dat is niet iets wat je dezelfde week in de supermarkt gaat bespreken. Ik moet ze zulke dingen niet meer vertellen voortaan.
Of in detail: De dominee van de plaatselijke kerk had gevraagd of het in de kerk gemeld kon worden.
Dan is iedereen op de hoogte en worden er meestal een miljoen kaarten verstuurd. (Ik heb de albums nog van toen ik als kleintje iets lichamelijks had, hartverwarmdend. In het ziekenhuis is ook bekend dat de mensen met prikborden vol kaarten meestal bij de kerk van Lutjeprutjewinkel zitten )
Ouders wilden dat toen niet.
Maar ik heb nog steeds, als iemand in het dorp vraagt, hoe gaat het?, dat ik niet weet wat diegene weet, zeg maar.
Soms neem ik de tijd en informeer ik een beetje 'weet niet of je gehoord had dat ik door omstandigheden even niet kon studeren? (bijv)
En dan zegt iemand, nee wist ik niet. Of: Ja je was opgenomen.
Nouja dan weet je vanaf waar je moet bijpraten zeg maar
Dat met vaders ziekte vond ik echt heel moeilijk dat ik dat stil heb moeten houden. Ook omdat dat 'stil houden' dan weer niet bespreekbaar was als in 'waarom' 'voor wie wel en wie niet' 'tot wanneer dan' etc.
En ja je bent van slag maar dat kun je dan weer niet uitleggen aan je vrienden.
Daarom word ik nu nog steeds een beetje pissig als het onderwerp ter sprake komt en moeder ineens niks meer terugzegt.
Ik heb ze van Kennis gewoon in vertrouwen verteld, dat is niet iets wat je dezelfde week in de supermarkt gaat bespreken. Ik moet ze zulke dingen niet meer vertellen voortaan.
Je kunt méér.
