Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou om woede te verwerken?
donderdag 23 maart 2017 17:20
Ik ben geen voorstander van het verwijderen van de OP, maar omdat ik me zorgen maak over de huidige beveiligingsproblemen op het vernieuwde forum haal ik toch de tekst weg.
Sorry dames.
Ik vind jullie superlief dat jullie hebben gereageerd.
De posts heb ik uitgebreid gelezen
en ik was van plan om volgende maand een update te geven.
Kort samengevat: ik ben constructief bezig.
Sorry dames.
Ik vind jullie superlief dat jullie hebben gereageerd.
De posts heb ik uitgebreid gelezen
en ik was van plan om volgende maand een update te geven.
Kort samengevat: ik ben constructief bezig.
anoniem_336431 wijzigde dit bericht op 13-05-2017 23:44
85.50% gewijzigd
donderdag 23 maart 2017 17:49
donderdag 23 maart 2017 17:52
Het zal we even duren voor je het verwerkt hebt. Probeer op ze neer te kijken en zover te komen da je van jezelf weet dat het je niets meer doet als je ze tegen komt, omdat ze het niet waard zijn. En jij zoveel meer bent. Voel je rijk met wat je hebt. Dat geeft zoveel voldoening en rust.
En (buiten) sporten helpt inderdaad.... samen met nog iemand of bv een hardloopgroepje is nog leuker.
En (buiten) sporten helpt inderdaad.... samen met nog iemand of bv een hardloopgroepje is nog leuker.
donderdag 23 maart 2017 17:59
Lopen, gewoon wandelen al dan niet in stevig tempo als het even kan in een mooie omgeving tussen het groen. Al is het maar een park(je).
Doet voor mij altijd wonderen. Wel een lange wandeling op schoenen die lekker lopen, een kwartiertje zet (bij mij) geen zoden aan de dijk maar echt minstens een uur en ik kom helemaal rustig thuis.
O ja, geen muziek erbij maar luisteren naar de vogeltjes
Ik heb overigens een hond die me steeds blij aankijkt dat helpt mss ook maar toen ik even geen hond had hielp het wandelen ook. Ergens op slaan is me ook aangeraden, ik sloeg dan gewoon op kussens of zo maar dat maakte me alleen maar bozer. Stond ik dan voor joker op een kussen te beuken; nee. Gaf mij het gevoel dat 'ze' me nog steeds in de tang hadden. Een sport is andere koek denk ik maar kickboksen is voor mij geen goed idee na een ingreep aan mijn rug, mag beslist geen klap krijgen daarom is paardrijden ook geen optie meer (vallen) jammer genoeg
Doet voor mij altijd wonderen. Wel een lange wandeling op schoenen die lekker lopen, een kwartiertje zet (bij mij) geen zoden aan de dijk maar echt minstens een uur en ik kom helemaal rustig thuis.
O ja, geen muziek erbij maar luisteren naar de vogeltjes
Ik heb overigens een hond die me steeds blij aankijkt dat helpt mss ook maar toen ik even geen hond had hielp het wandelen ook. Ergens op slaan is me ook aangeraden, ik sloeg dan gewoon op kussens of zo maar dat maakte me alleen maar bozer. Stond ik dan voor joker op een kussen te beuken; nee. Gaf mij het gevoel dat 'ze' me nog steeds in de tang hadden. Een sport is andere koek denk ik maar kickboksen is voor mij geen goed idee na een ingreep aan mijn rug, mag beslist geen klap krijgen daarom is paardrijden ook geen optie meer (vallen) jammer genoeg
anoniem_64c3ed0a3df89 wijzigde dit bericht op 23-03-2017 18:48
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
donderdag 23 maart 2017 18:04
Hier minder heftig maar er zijn bij mijn vorige werk wel nare dingen gezegd.
Ik had veel 'spullen' van verschillende projecten nog in huis. Promotiemateriaal waarbij ik geholpen had met het ontwerp/ de teksten en uiteindelijk met de events zelf.
In de maanden na het werk steeds als ik iets tegenkwam het weggegooid. Soms eerst in 1000 stukjes gescheurd en dan weggegooid, afhankelijk van wiens foto er op stond
Afgelopen december had ik bij een hobby een Sinterklaasviering waarbij je iets van jezelf moest weggeven. Dus niets nieuws kopen, maar de categorie souveniers van een reis, cadeaus van een ex, etc.
Ik heb 'het boek' van de organisatie waar ik dus gewerkt had, weggedaan. Vol foto's en verhalen, ik had er zelf aan meegeschreven. En bij alles wat ik eerder weg gegooid had dacht ik 'ik heb in ieder geval het boek nog'. Maar uiteindelijk dus dat boek weggegeven.
Er was zowaar nog iemand oprecht blij mee, zij kende iemand die in het boek geportretteerd werd. Het deed echt een beetje pijn om het weg te doen maar hielp wel bij het loslaten.
Heb nu nog maar één ding van dat werk in huis en dat hangt dan weer prominent aan de muur. Maar dat was echt van mezelf, zonder samenwerking met anderen
Maar nogmaals dit was lang niet zo extreem als bij jou. Meer een kwestie van dingen beloven en niet nakomen. Plus nare dingen zeggen.
Ik had veel 'spullen' van verschillende projecten nog in huis. Promotiemateriaal waarbij ik geholpen had met het ontwerp/ de teksten en uiteindelijk met de events zelf.
In de maanden na het werk steeds als ik iets tegenkwam het weggegooid. Soms eerst in 1000 stukjes gescheurd en dan weggegooid, afhankelijk van wiens foto er op stond
Afgelopen december had ik bij een hobby een Sinterklaasviering waarbij je iets van jezelf moest weggeven. Dus niets nieuws kopen, maar de categorie souveniers van een reis, cadeaus van een ex, etc.
Ik heb 'het boek' van de organisatie waar ik dus gewerkt had, weggedaan. Vol foto's en verhalen, ik had er zelf aan meegeschreven. En bij alles wat ik eerder weg gegooid had dacht ik 'ik heb in ieder geval het boek nog'. Maar uiteindelijk dus dat boek weggegeven.
Er was zowaar nog iemand oprecht blij mee, zij kende iemand die in het boek geportretteerd werd. Het deed echt een beetje pijn om het weg te doen maar hielp wel bij het loslaten.
Heb nu nog maar één ding van dat werk in huis en dat hangt dan weer prominent aan de muur. Maar dat was echt van mezelf, zonder samenwerking met anderen
Maar nogmaals dit was lang niet zo extreem als bij jou. Meer een kwestie van dingen beloven en niet nakomen. Plus nare dingen zeggen.
Je kunt méér.
donderdag 23 maart 2017 18:10
quote:Trevina schreef op 23 maart 2017 @ 17:49:
[...]
Stompen en trappen tegen een boksbal zou wel eens goed kunnen helpen. Dank je wel.
Heb jij zo'n losstaande, op een standaard?
Nu nog ergens een hond gaan lenen.
@de forummer die zei dat het niet goed was: dat verschilt per persoon. Mij helpt dat gemediteer en mindfulness niet. Van yoga word ik wel leniger maar niet rustiger. Een boksbal aan gort proberen te trappen wel. En daarna lekker een warm bad met een kopje verse muntthee en wat honing. Ben ik weer zen.
@ TO: Eentje die hangt aan een soort ketting. Zoiets:
Wandelen met hond: stokjes/balletjes gooien. Leen een hond met veel energie, succes verzekerd. Of hardlopen met hond (wel een hond lenen die dat gewend is, anders lig je zo op je gezicht of op de hond )
[...]
Stompen en trappen tegen een boksbal zou wel eens goed kunnen helpen. Dank je wel.
Heb jij zo'n losstaande, op een standaard?
Nu nog ergens een hond gaan lenen.
@de forummer die zei dat het niet goed was: dat verschilt per persoon. Mij helpt dat gemediteer en mindfulness niet. Van yoga word ik wel leniger maar niet rustiger. Een boksbal aan gort proberen te trappen wel. En daarna lekker een warm bad met een kopje verse muntthee en wat honing. Ben ik weer zen.
@ TO: Eentje die hangt aan een soort ketting. Zoiets:
Wandelen met hond: stokjes/balletjes gooien. Leen een hond met veel energie, succes verzekerd. Of hardlopen met hond (wel een hond lenen die dat gewend is, anders lig je zo op je gezicht of op de hond )
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 23 maart 2017 18:10
Ik heb heel lang met woede rondgelopen, was vaak opgefokt. Wat mij heeft geholpen is uiteindelijk beseffen hoe godsgruwelijk boos ik eigenlijk was en dat ook (in therapie) uitspreken. Hoe vaak ik op het punt heb gestaan iemand tegen de vlakte te meppen, bijv een aso die de trein in wil lopen terwijl ik nog moet uitstappen. Door erover te praten realiseerde ik me hoe boos ik was, maar ook hoe weinig het te maken had met de mensen waarop ik op een dag zoal boos was. (want mijn boosheid stamt van lang geleden)
En wat heel belangrijk was, was het besef dat die boosheid me gevangen hield in negativiteit, in chagrijnig, mopperig zijn. En het besef dat die vijanden waar ik boos op was er al lang niet meer zijn en dat mijn boosheid nutteloos was geworden. Overbodig.
Toen ik dat allemaal besefte was die woede opeens weg. Soms vlamt hij nog wel op, vooral als ik moe of gestresst ben. Maar zo erg als het was is het nooit meer geworden.
En wat heel belangrijk was, was het besef dat die boosheid me gevangen hield in negativiteit, in chagrijnig, mopperig zijn. En het besef dat die vijanden waar ik boos op was er al lang niet meer zijn en dat mijn boosheid nutteloos was geworden. Overbodig.
Toen ik dat allemaal besefte was die woede opeens weg. Soms vlamt hij nog wel op, vooral als ik moe of gestresst ben. Maar zo erg als het was is het nooit meer geworden.
donderdag 23 maart 2017 18:52
Enorm bedankt voor jullie reacties.
@Annelleke. Mijn psychologe zegt dat er verdriet onder de woede zit. Dat verdriet heb ik vorige week ook gevoeld. Het luchtte wel op om te huilen.
@ Petitpois, ja dat onderliggende verdriet he. Ik voelde me afgewezen door die dames.
@Sushilala. Ik ging geloven wat ze over me zeiden. Ze kennen me niet.
@ Sam1968. Ja, ik heb de neiging om het te bagatelliseren. Ik kom uit een omgeving van ‘Jij hebt de oorlog (armoede/ernstige handicap/huwelijk-met-mishandeling) niet meegemaakt, dus je moet niet zeuren.’ Alsof er een wedstrijdje is wie het meeste heeft geleden. Ik heb geprobeerd om me ‘groot te houden’. Maar ik besef nu pas dat het echt naar was.
@ Bestaardigopzich. Parkje klinkt goed. Nee, ik ga geen oortjes indoen. Gewoon lekker de buitengeluiden. Ik heb nog lege flessen staan. Die kan ik mooi in de glasbak keilen.
@ Moon-Alisa, volgens mij heb ik nog een document uit die tijd op zolder liggen. Verscheuren en weggooien.
@ Lemoos, dank voor tip en plaatje.
@ hamerhaai en blueeyes. EMDR leek mij een beetje eng. (Geen idee waar die angst vandaan komt.) Maar ik zal het toch eens gaan bestuderen.
@Annelleke. Mijn psychologe zegt dat er verdriet onder de woede zit. Dat verdriet heb ik vorige week ook gevoeld. Het luchtte wel op om te huilen.
@ Petitpois, ja dat onderliggende verdriet he. Ik voelde me afgewezen door die dames.
@Sushilala. Ik ging geloven wat ze over me zeiden. Ze kennen me niet.
@ Sam1968. Ja, ik heb de neiging om het te bagatelliseren. Ik kom uit een omgeving van ‘Jij hebt de oorlog (armoede/ernstige handicap/huwelijk-met-mishandeling) niet meegemaakt, dus je moet niet zeuren.’ Alsof er een wedstrijdje is wie het meeste heeft geleden. Ik heb geprobeerd om me ‘groot te houden’. Maar ik besef nu pas dat het echt naar was.
@ Bestaardigopzich. Parkje klinkt goed. Nee, ik ga geen oortjes indoen. Gewoon lekker de buitengeluiden. Ik heb nog lege flessen staan. Die kan ik mooi in de glasbak keilen.
@ Moon-Alisa, volgens mij heb ik nog een document uit die tijd op zolder liggen. Verscheuren en weggooien.
@ Lemoos, dank voor tip en plaatje.
@ hamerhaai en blueeyes. EMDR leek mij een beetje eng. (Geen idee waar die angst vandaan komt.) Maar ik zal het toch eens gaan bestuderen.
donderdag 23 maart 2017 18:54
quote:blueeyes*3 schreef op 23 maart 2017 @ 18:38:
Bij bol! https://www.bol.com/nl/s/ ... l/sc/media_all/index.html
Het Swear Word Coloring Book heeft honderden recensies op Amazon.
Ben niet de enige die kampt met woede en frustratie.
Bij bol! https://www.bol.com/nl/s/ ... l/sc/media_all/index.html
Het Swear Word Coloring Book heeft honderden recensies op Amazon.
Ben niet de enige die kampt met woede en frustratie.
donderdag 23 maart 2017 19:01
Ja doen! Ik had een document met de foto van één van de bazen. Die stond er om bekend dat ie vooral altijd zelf met heel veel foto's in alle boekjes en krantjes moest. Heerlijk om zoiets in allemaal kleine stukjes te scheuren.
Toen het klaar was en die vent in 3 miljoen stukjes op de vloer lag heb ik er een foto van gemaakt en naar vriendin geappt. Superkinderachtig maar het gaf wel voldoening
En het prettige van die andere papieren/materialen meteen weggooien is dat ik het nu niet meer steeds tegenkom bij opruimen of schoonmaken.
Overigens bij mijn huidige werk heb ik dat helemaal niet, dat ik allemaal papieren thuis heb liggen. Alles blijft op werk, wel zo rustig.
Toen het klaar was en die vent in 3 miljoen stukjes op de vloer lag heb ik er een foto van gemaakt en naar vriendin geappt. Superkinderachtig maar het gaf wel voldoening
En het prettige van die andere papieren/materialen meteen weggooien is dat ik het nu niet meer steeds tegenkom bij opruimen of schoonmaken.
Overigens bij mijn huidige werk heb ik dat helemaal niet, dat ik allemaal papieren thuis heb liggen. Alles blijft op werk, wel zo rustig.
Je kunt méér.
donderdag 23 maart 2017 19:27
donderdag 23 maart 2017 19:31
By the way laatst droomde ik van mijn leidinggevende van 'daar'. Ze heeft IRL best wat issues met zichzelf en ziet er altijd moe/slecht uit. In de droom was ze helemaal mooi/gezond/rustig, bedankte ze me voor alles en gaf me een zoen.
Zoiets komt of het komt niet, kan dit ook moeilijk als tip gaan geven. Maar het voelde wel goed.
Zoiets komt of het komt niet, kan dit ook moeilijk als tip gaan geven. Maar het voelde wel goed.
Je kunt méér.
