Psyche
alle pijlers
Zie het niet meer zitten
zondag 23 augustus 2015 02:36
Hallo allemaal,
lees al lang mee, maar schrijf minder.
ik voel me depressief en vooral heel alleen.
De context waaruit dit gevoel voortkomt vind ik lastig te benoemen. Waar ik nu de laatste weken het meeste over nadenk is de situatie met mijn familie. Ben halverwege de 30 en heb nauwelijks of eigenlijk GEEN contact meer met mijn familie. Dit doet me enorm verdriet.
Natuurlijk gaan we ieder ons weegs, allen volwassen. Maar er is GEEN contact, heel erg weinig. Ook ruzie geweest. Zus wilde geen contact meer, met moeder ups & downs maar ook met haar is het nu helemaal over. Ik mis het zo. En blijf me maar afvragen waarom mijn zus mij al jaren kan missen. Was ik echt zo naar?
Heb vooral verdriet, omdat ik me zoveel shit herinner van vroeger ineens, soms komt het met golven over me heen. Ik heb wel hulp van een therapeut, maar die mailt bv ook niet terug als ik een afspraak wil maken. Heel laks, en ik vraag me af waarom. Ben nu via de huisarts voor een second opinion naar een psychiater geweest. Die zegt dat ik in een soort rouw/verwerking zit en dat een en ander helemaal is vastgelopen daarin. Ik vroeg m ook: komt dat nou door mij?? Hoe kan het anders dat ZOVEEL mensen weg gaan? Hoe kan het dat ik geen enkele vriendin/vriend over heb?
Dat MOET toch met mezelf te maken hebben?
Maar hij gaf aan dat dit wel zo is, maar dat ik die andere kant niet moet vergeten! Hoe zij deden vond hij ook enorm naar (noemde wat voorbeelden). Zijn ogen werden groot als schoteltjes.
Dat doet me goed want voor mij is t normaal geweest. Dan denk ik, in wat voor toestand ben ik eigenlijk opgegroeid?
Zo komt het boven.
En doordat ik de afgelopen jaren erg ben veranderd zijn er ook meer mensen uit mijn leven verdwenen. Die vriendschappen waren een soort gebakken lucht, in sommige gevallen. Andere vriendinnen mis ik ELKE F*cking DAG! Ik mis mijn beste vriend vooral, die aan de telefoon de vriendschap naar 7 jaar beindigde (ik denk dat ik hier nog graag verder op inga, maar nu niet).
Hoe kan die psych dan zeggen: zij missen nu iets?
Als ik een secreet ben en t niet eens waar ben om me af te spreken om te vriendschap te beëindigen?
Was ik al die jaren ZO ellendig??
Hoe kan ik zoveel mensen zijn kwtij geraakt? Dat MOET toch komen omdat ik zoń naar persoon ben?
Ik ben helemaal in de war sinds psych een heel andere kant op redeneerde. Of ik er wel eens aan gedacht had dat ZIJ problemen hebben en niet een gezonde manier hebben van relaties aangaan.
Of ik de mogelijkheid had bedacht dat zij onvermogend zijn en dat dit niets met mijn waarde als persoon te maken kan hebben?
Het sijpelt echt nauwelijks tot me door...
Mensen kiezen er toch voor om contacten af te breken als hen die niets meer geven, als de persoon een energievreter is of egocentrisch, kortom: als die persoon hen een slecht gevoel geeft.
Ik heb altijd gedacht dat IK dus vreselijk naar moet zijn, dat er zoveel mensen bij me weg gaan.
Wat mijn vreselijkste gevoel hierbij is is dat mensen me dus makkelijk kunnen missen. Goede vriend zegt gewoon aan de telefoon gedag. Zus heeft geen behoefte om dingen te delen, anders zou ze t vast doen. Een andere vriendin gewoon nooit meer iets van gehoord. Een andere, zeer goede vriendin, is het ook mee verwaterd. En nee, ik heb echt geinvesteerd. Dus, dacht ik, ik geef hen een naar gevoel.
Dat hoeft dus blijkbaar niet zo te zijn.
Ik krijg t mijn hersenpan (nog) niet in. Maar ik merk wel dta door alle mensen die weg gingen ik ben gaan denken dat ik een secreet moet zijn met wie niet valt om te gaan.
(zo laag is mijn zelfbeeld gezakt)
T probleem tot nu toe was dat blijmoedige kers zich niet laat kennen, ik ging altijd maar door en t l;even was mooi en de dingen die ik wilde doen deed ik- en nu zak ik in en huil ik allene nog maar.
Nu voelt het alsof die beerput is open gegaan. Ik ben aan het einde van mijn Latijn en heb helemaal niemand meer over.
Als ik nu kuik naar foto's van mijn bverjaardagsfeeste van vijf jaar geleden, daar zijn allemaal mensen op te zien waarvan ik NIEMAND meer zie of spreek. T lijkt wel een ander leven.
Bovenstaande is erg summier, sorry, het dwarrelt allemaal door elkaar nu (door het tijdstip ook) - ben helemaal op en denk alleen maar: was ik toen leuk, en nu niet meer?
Waarom gaan mensen weg en kunnen mensen me zo makkelijk missen?
Ik moet maar een beetje meer denken aan die woorden van de psych, maar die zijn zo anders dan ik er normaal naar kijk dat het me heel bizar voorkomt. Zou t niet aan mij kunnen liggen?
Oondertussen ben ik misselijk van verdriet. Ik heb zoveel mensen verloren, ik ben alleen nog maar aan t malen...
Psychiater gaat me advies geven binnenkort over wat voor soort hulp hij me aanraad (huidige therapuet reageert niet eens op mails, dus dat werkt niet), dat voelt ook doodeng.
Wat moet je met vastgelopen zijn in verdriet? Wortd je dan opgenomen? Vind het zo eng, straks zegt ie (zoals mijn familie) dat ik niet sppor en dat er naast verdriet nog allerlei stoornissen zijn (wat dus weer zu verklaren waarom mensen bij me weg gaan)....kortom, ik ren in cirkels en raak van deze gedachten echt in paniekl
lees al lang mee, maar schrijf minder.
ik voel me depressief en vooral heel alleen.
De context waaruit dit gevoel voortkomt vind ik lastig te benoemen. Waar ik nu de laatste weken het meeste over nadenk is de situatie met mijn familie. Ben halverwege de 30 en heb nauwelijks of eigenlijk GEEN contact meer met mijn familie. Dit doet me enorm verdriet.
Natuurlijk gaan we ieder ons weegs, allen volwassen. Maar er is GEEN contact, heel erg weinig. Ook ruzie geweest. Zus wilde geen contact meer, met moeder ups & downs maar ook met haar is het nu helemaal over. Ik mis het zo. En blijf me maar afvragen waarom mijn zus mij al jaren kan missen. Was ik echt zo naar?
Heb vooral verdriet, omdat ik me zoveel shit herinner van vroeger ineens, soms komt het met golven over me heen. Ik heb wel hulp van een therapeut, maar die mailt bv ook niet terug als ik een afspraak wil maken. Heel laks, en ik vraag me af waarom. Ben nu via de huisarts voor een second opinion naar een psychiater geweest. Die zegt dat ik in een soort rouw/verwerking zit en dat een en ander helemaal is vastgelopen daarin. Ik vroeg m ook: komt dat nou door mij?? Hoe kan het anders dat ZOVEEL mensen weg gaan? Hoe kan het dat ik geen enkele vriendin/vriend over heb?
Dat MOET toch met mezelf te maken hebben?
Maar hij gaf aan dat dit wel zo is, maar dat ik die andere kant niet moet vergeten! Hoe zij deden vond hij ook enorm naar (noemde wat voorbeelden). Zijn ogen werden groot als schoteltjes.
Dat doet me goed want voor mij is t normaal geweest. Dan denk ik, in wat voor toestand ben ik eigenlijk opgegroeid?
Zo komt het boven.
En doordat ik de afgelopen jaren erg ben veranderd zijn er ook meer mensen uit mijn leven verdwenen. Die vriendschappen waren een soort gebakken lucht, in sommige gevallen. Andere vriendinnen mis ik ELKE F*cking DAG! Ik mis mijn beste vriend vooral, die aan de telefoon de vriendschap naar 7 jaar beindigde (ik denk dat ik hier nog graag verder op inga, maar nu niet).
Hoe kan die psych dan zeggen: zij missen nu iets?
Als ik een secreet ben en t niet eens waar ben om me af te spreken om te vriendschap te beëindigen?
Was ik al die jaren ZO ellendig??
Hoe kan ik zoveel mensen zijn kwtij geraakt? Dat MOET toch komen omdat ik zoń naar persoon ben?
Ik ben helemaal in de war sinds psych een heel andere kant op redeneerde. Of ik er wel eens aan gedacht had dat ZIJ problemen hebben en niet een gezonde manier hebben van relaties aangaan.
Of ik de mogelijkheid had bedacht dat zij onvermogend zijn en dat dit niets met mijn waarde als persoon te maken kan hebben?
Het sijpelt echt nauwelijks tot me door...
Mensen kiezen er toch voor om contacten af te breken als hen die niets meer geven, als de persoon een energievreter is of egocentrisch, kortom: als die persoon hen een slecht gevoel geeft.
Ik heb altijd gedacht dat IK dus vreselijk naar moet zijn, dat er zoveel mensen bij me weg gaan.
Wat mijn vreselijkste gevoel hierbij is is dat mensen me dus makkelijk kunnen missen. Goede vriend zegt gewoon aan de telefoon gedag. Zus heeft geen behoefte om dingen te delen, anders zou ze t vast doen. Een andere vriendin gewoon nooit meer iets van gehoord. Een andere, zeer goede vriendin, is het ook mee verwaterd. En nee, ik heb echt geinvesteerd. Dus, dacht ik, ik geef hen een naar gevoel.
Dat hoeft dus blijkbaar niet zo te zijn.
Ik krijg t mijn hersenpan (nog) niet in. Maar ik merk wel dta door alle mensen die weg gingen ik ben gaan denken dat ik een secreet moet zijn met wie niet valt om te gaan.
(zo laag is mijn zelfbeeld gezakt)
T probleem tot nu toe was dat blijmoedige kers zich niet laat kennen, ik ging altijd maar door en t l;even was mooi en de dingen die ik wilde doen deed ik- en nu zak ik in en huil ik allene nog maar.
Nu voelt het alsof die beerput is open gegaan. Ik ben aan het einde van mijn Latijn en heb helemaal niemand meer over.
Als ik nu kuik naar foto's van mijn bverjaardagsfeeste van vijf jaar geleden, daar zijn allemaal mensen op te zien waarvan ik NIEMAND meer zie of spreek. T lijkt wel een ander leven.
Bovenstaande is erg summier, sorry, het dwarrelt allemaal door elkaar nu (door het tijdstip ook) - ben helemaal op en denk alleen maar: was ik toen leuk, en nu niet meer?
Waarom gaan mensen weg en kunnen mensen me zo makkelijk missen?
Ik moet maar een beetje meer denken aan die woorden van de psych, maar die zijn zo anders dan ik er normaal naar kijk dat het me heel bizar voorkomt. Zou t niet aan mij kunnen liggen?
Oondertussen ben ik misselijk van verdriet. Ik heb zoveel mensen verloren, ik ben alleen nog maar aan t malen...
Psychiater gaat me advies geven binnenkort over wat voor soort hulp hij me aanraad (huidige therapuet reageert niet eens op mails, dus dat werkt niet), dat voelt ook doodeng.
Wat moet je met vastgelopen zijn in verdriet? Wortd je dan opgenomen? Vind het zo eng, straks zegt ie (zoals mijn familie) dat ik niet sppor en dat er naast verdriet nog allerlei stoornissen zijn (wat dus weer zu verklaren waarom mensen bij me weg gaan)....kortom, ik ren in cirkels en raak van deze gedachten echt in paniekl
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
zondag 23 augustus 2015 02:40
Slik je medicatie?
Hier kan je dag en nacht met iemand chatten. Ik denk dat ju hier nu weinig reactie krijgt.
https://sensoor.nl/
Sterkte! Dat zwarte gat is verschrikkelijk.
Hier kan je dag en nacht met iemand chatten. Ik denk dat ju hier nu weinig reactie krijgt.
https://sensoor.nl/
Sterkte! Dat zwarte gat is verschrikkelijk.
zondag 23 augustus 2015 02:48
ik heb Sensoor idd net gebeld.
Die man zei ook dat ik het van die andere kant moest bekijken: ZIJ hebben problemen. ZIJ missen mij! En dat is verdrietig voor hen, als het goed is (zei hij, maar daar merk ik niks van, dat ze me missen)
nee, geen medicatie dat was ook niet nodig, volgens psychiater. Misschien was dta wel fijn geweest
Die man zei ook dat ik het van die andere kant moest bekijken: ZIJ hebben problemen. ZIJ missen mij! En dat is verdrietig voor hen, als het goed is (zei hij, maar daar merk ik niks van, dat ze me missen)
nee, geen medicatie dat was ook niet nodig, volgens psychiater. Misschien was dta wel fijn geweest
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
zondag 23 augustus 2015 02:48
zondag 23 augustus 2015 02:51
thsnks voor je sterktewensen, ik heb me nog nooit eerder zo gevoeld
zwart gat omschrijft het precies
ben vanaaf wel naar de bios geweest, had eerst helemaal strak gevoel in de maag, maar later nog lekker een smoothie gedronken op een terras met tijdschrift en dat was dan heel erg fijn
ook naar Ikea geweest vandaag
dus zo blijf ik wel dingen doen, en heb ook t idee dat ik me niet zo moet laten meevoeren door die gedachten over mijn'slechtheid' 'gestoordheid' en hoe ik alle mensen van me afschrikl
dat is natuurlijk geen gedachtengang waar ik me beter van voel,maar is het niet logisch dat ik die conlusie trek?
Datik extreem naar moet zijn? Want echt iedereen uit het oog verliezen, dan moet je toch de hand in eigen boezem steken?
Ik denk en denk en kan eigenlijk niet bedenken wanneer ik heel akelig was, of ......
zwart gat omschrijft het precies
ben vanaaf wel naar de bios geweest, had eerst helemaal strak gevoel in de maag, maar later nog lekker een smoothie gedronken op een terras met tijdschrift en dat was dan heel erg fijn
ook naar Ikea geweest vandaag
dus zo blijf ik wel dingen doen, en heb ook t idee dat ik me niet zo moet laten meevoeren door die gedachten over mijn'slechtheid' 'gestoordheid' en hoe ik alle mensen van me afschrikl
dat is natuurlijk geen gedachtengang waar ik me beter van voel,maar is het niet logisch dat ik die conlusie trek?
Datik extreem naar moet zijn? Want echt iedereen uit het oog verliezen, dan moet je toch de hand in eigen boezem steken?
Ik denk en denk en kan eigenlijk niet bedenken wanneer ik heel akelig was, of ......
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
zondag 23 augustus 2015 02:55
Eigenlijk is het geen logische conclusie.
Toen ik ging scheiden was ik in 1 klap mijn hele vriendenkring kwijt. Niet omdat ik zo'n naar mens was, maar hoofdzakelijk omdat niemand me meer recht in de ogen durfde te kijken.
Toen ik jaren later in therapie ging verloor ik weer vriendschappen. Ik veranderde, ik kreeg een andere levensstijl, ik was niet meer degene met wie zij bevriend raakten.
Nu heb ik een paar vriendinnen, ik kan ze op 1 hand tellen. Soms vind ik het heel erg jammer dat ik zo'n kleine vriendenkring heb, maar het is nou eenmaal zoals het is
Toen ik ging scheiden was ik in 1 klap mijn hele vriendenkring kwijt. Niet omdat ik zo'n naar mens was, maar hoofdzakelijk omdat niemand me meer recht in de ogen durfde te kijken.
Toen ik jaren later in therapie ging verloor ik weer vriendschappen. Ik veranderde, ik kreeg een andere levensstijl, ik was niet meer degene met wie zij bevriend raakten.
Nu heb ik een paar vriendinnen, ik kan ze op 1 hand tellen. Soms vind ik het heel erg jammer dat ik zo'n kleine vriendenkring heb, maar het is nou eenmaal zoals het is
zondag 23 augustus 2015 02:57
moiren, ja, dat heb ik ook bedacht, maar ik ben echt wel 12 vrienden/vriendinnen uit het oog verloren, en daarnaast dat mijn familie niet staat te springen om contact. Ik kan er nu helemaal in paniek van raken (dit heeft ook geen zin, sorry dames)
en nee, het waren geen oppervlakkige vriendschappen, tuurlijk zaten die er wel bij, en die mis ik nu ook minder. Maar sommige waren HEEL hecht, en aan die beste vriend denk ik, nu 2 jaar later,nog dagelijks
dat verhaal vertelde ik aan mijn therapeut, hoe dat was gegaan en hij zei gelijk dat die vriend dus de issues had, peut vond het heel raar hoe vriend had gereageerd.
Hoezo blijf ik dan maar denken dat ik echt een vreselijk mens moet zijn? Aan de telefoon, en daarna nooit meer iets horen...terwijl we elkaar wekelijks zagen en hij belde me vaak en ik hem.....ik vind het zoooo verdrietig.
Bijkomend probleem is dus dat ik dat verdriet met niemand kan delen. Niet zielig bedoelt maar doordat ik het nu al 2 jaar opkrop kan ik haast geen lucht meer kijgen. Ik huil echt de hele tijd.
wou dat die psych me wel medicatie had voorgeschreven, alles doet zoveel pijn
zoals gezegd, lief dat jullie nog wat ingaan op mijn lange wat oeverloos voelende posts, ik merk dat ik ook extreme moe ben, dan lijkt alles ook tien keer erger. Dus ga nu proberen met thee even in bed te gaanlggen
ik houd me maar voor dat ik straks bij een persoon/thera[ie terecht kan die geschikt is voor dit probkleem. ik sta binnenkort niet meer alleen
en nee, het waren geen oppervlakkige vriendschappen, tuurlijk zaten die er wel bij, en die mis ik nu ook minder. Maar sommige waren HEEL hecht, en aan die beste vriend denk ik, nu 2 jaar later,nog dagelijks
dat verhaal vertelde ik aan mijn therapeut, hoe dat was gegaan en hij zei gelijk dat die vriend dus de issues had, peut vond het heel raar hoe vriend had gereageerd.
Hoezo blijf ik dan maar denken dat ik echt een vreselijk mens moet zijn? Aan de telefoon, en daarna nooit meer iets horen...terwijl we elkaar wekelijks zagen en hij belde me vaak en ik hem.....ik vind het zoooo verdrietig.
Bijkomend probleem is dus dat ik dat verdriet met niemand kan delen. Niet zielig bedoelt maar doordat ik het nu al 2 jaar opkrop kan ik haast geen lucht meer kijgen. Ik huil echt de hele tijd.
wou dat die psych me wel medicatie had voorgeschreven, alles doet zoveel pijn
zoals gezegd, lief dat jullie nog wat ingaan op mijn lange wat oeverloos voelende posts, ik merk dat ik ook extreme moe ben, dan lijkt alles ook tien keer erger. Dus ga nu proberen met thee even in bed te gaanlggen
ik houd me maar voor dat ik straks bij een persoon/thera[ie terecht kan die geschikt is voor dit probkleem. ik sta binnenkort niet meer alleen
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
zondag 23 augustus 2015 03:02
Waarom ben je zo op zoek naar wiens schuld het is? Het is gewoon zoals het is. Of ze nou wat mankeren of perfect zijn, dat maakt helemaal niet uit.
Ik ben denk ik ook zoveel vriendschappen verloren, beide keren. En de eerste keer zaten daar echt vriendschappen van 15 jaar tussen. Het is kut, en allenig. Maar door in therapie te gaan krijg je de boel weer op de rit en komen de vriendschappen vanzelf
Ik ben denk ik ook zoveel vriendschappen verloren, beide keren. En de eerste keer zaten daar echt vriendschappen van 15 jaar tussen. Het is kut, en allenig. Maar door in therapie te gaan krijg je de boel weer op de rit en komen de vriendschappen vanzelf
zondag 23 augustus 2015 03:03
ik vind het echt heel erg voor je dat je je zo rot voelt. de nacht is ook wel het ergst als je je zo voelt.
en ik weet zeker dat je geen vreselijk mens bent, je moet echt stoppen met dat in jezelf te herhalen de hele tijd.
bel morgen de huisartsenpost, je hoeft niet te wachten hoor, je hebt nu hulp en (misschien) medicatie nodig.
en ik weet zeker dat je geen vreselijk mens bent, je moet echt stoppen met dat in jezelf te herhalen de hele tijd.
bel morgen de huisartsenpost, je hoeft niet te wachten hoor, je hebt nu hulp en (misschien) medicatie nodig.
zondag 23 augustus 2015 03:04
moiren, dank voor je woorden. Zo voelt het voor mij ook: ik ben heel erg veranderd. De afgelopen 2-3 jaar. En als ik zo terugkijk zijn de meeste vriendschappen rond eind 2013 naar de maan gegaan, met beste vriend dus 2 jaar geleden
ben er wel achter dat mijn zelfbeeld nu het allergrootste probleem is.
jt zou me helpen als ik het wat meer kon zien, zoals jij: meer vanuit de omstandigheden en mijn innerlijke veranderingsproces (dat alleen maar goed is).
ben er wel achter dat mijn zelfbeeld nu het allergrootste probleem is.
jt zou me helpen als ik het wat meer kon zien, zoals jij: meer vanuit de omstandigheden en mijn innerlijke veranderingsproces (dat alleen maar goed is).
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
zondag 23 augustus 2015 03:05
quote:KingImmortal schreef op 23 augustus 2015 @ 03:03:
ik vind het echt heel erg voor je dat je je zo rot voelt. de nacht is ook wel het ergst als je je zo voelt.
en ik weet zeker dat je geen vreselijk mens bent, je moet echt stoppen met dat in jezelf te herhalen de hele tijd.
bel morgen de huisartsenpost, je hoeft niet te wachten hoor, je hebt nu hulp en (misschien) medicatie nodig.
De HAP gaat hiervoor echt de crisisdienst (medicatie en hulp) niet inschakelen.
Als je in een depressie zit lijkt het gewoon allemaal zinloos en vooral uitzichtloos. Bel maandag je therapeut voor een extra afspraak
ik vind het echt heel erg voor je dat je je zo rot voelt. de nacht is ook wel het ergst als je je zo voelt.
en ik weet zeker dat je geen vreselijk mens bent, je moet echt stoppen met dat in jezelf te herhalen de hele tijd.
bel morgen de huisartsenpost, je hoeft niet te wachten hoor, je hebt nu hulp en (misschien) medicatie nodig.
De HAP gaat hiervoor echt de crisisdienst (medicatie en hulp) niet inschakelen.
Als je in een depressie zit lijkt het gewoon allemaal zinloos en vooral uitzichtloos. Bel maandag je therapeut voor een extra afspraak
zondag 23 augustus 2015 03:06
quote:kers schreef op 23 augustus 2015 @ 03:04:
moiren, dank voor je woorden. Zo voelt het voor mij ook: ik ben heel erg veranderd. De afgelopen 2-3 jaar. En als ik zo terugkijk zijn de meeste vriendschappen rond eind 2013 naar de maan gegaan, met beste vriend dus 2 jaar geleden
ben er wel achter dat mijn zelfbeeld nu het allergrootste probleem is.
jt zou me helpen als ik het wat meer kon zien, zoals jij: meer vanuit de omstandigheden en mijn innerlijke veranderingsproces (dat alleen maar goed is).Dat heeft bij mij ook wel even geduurd hoor En ik had gewoon een hele goede therapeut.
moiren, dank voor je woorden. Zo voelt het voor mij ook: ik ben heel erg veranderd. De afgelopen 2-3 jaar. En als ik zo terugkijk zijn de meeste vriendschappen rond eind 2013 naar de maan gegaan, met beste vriend dus 2 jaar geleden
ben er wel achter dat mijn zelfbeeld nu het allergrootste probleem is.
jt zou me helpen als ik het wat meer kon zien, zoals jij: meer vanuit de omstandigheden en mijn innerlijke veranderingsproces (dat alleen maar goed is).Dat heeft bij mij ook wel even geduurd hoor En ik had gewoon een hele goede therapeut.
zondag 23 augustus 2015 03:09
quote:Moiren_ schreef op 23 augustus 2015 @ 03:05:
[...]
De HAP gaat hiervoor echt de crisisdienst (medicatie en hulp) niet inschakelen.
Als je in een depressie zit lijkt het gewoon allemaal zinloos en vooral uitzichtloos. Bel maandag je therapeut voor een extra afspraak ik vind haar niet alleen depressief overkomen, maar vooral wanhopig. maar misschien is het nu erger omdat het nacht is.
[...]
De HAP gaat hiervoor echt de crisisdienst (medicatie en hulp) niet inschakelen.
Als je in een depressie zit lijkt het gewoon allemaal zinloos en vooral uitzichtloos. Bel maandag je therapeut voor een extra afspraak ik vind haar niet alleen depressief overkomen, maar vooral wanhopig. maar misschien is het nu erger omdat het nacht is.
zondag 23 augustus 2015 03:09
nu eerst maar op bed, eerder op de avond voelde ik me nog niet zo weird, en dus wel relaxed na de bios, dus t kan ook aan dit tijdstip liggen. ik denk dat ik maandag die psychiater ga bellen
eigenlijk zou hij me afgelopen vrijdag advies geven, maar dat deed ie niet - had ie geen duidelijke reden voor en ik was niet ad rem genoeg om m te herinneren eraan dat ie t al wilde doorgeven...
Maar nu wilde hij dit over drie weken doen, afspraak staat 9 sept. daar baalde ik al van, maar ga wel bellen maandag of hij eerder kan bedenken wat ik nu kan doen.
geef mij maar die pilln nu - ik kieper ze als smarties naar binnen
eigenlijk zou hij me afgelopen vrijdag advies geven, maar dat deed ie niet - had ie geen duidelijke reden voor en ik was niet ad rem genoeg om m te herinneren eraan dat ie t al wilde doorgeven...
Maar nu wilde hij dit over drie weken doen, afspraak staat 9 sept. daar baalde ik al van, maar ga wel bellen maandag of hij eerder kan bedenken wat ik nu kan doen.
geef mij maar die pilln nu - ik kieper ze als smarties naar binnen
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
zondag 23 augustus 2015 03:11
quote:KingImmortal schreef op 23 augustus 2015 @ 03:09:
[...]
ik vind haar niet alleen depressief overkomen, maar vooral wanhopig. maar misschien is het nu erger omdat het nacht is.
Wanhoop is een onderdeel van een depressie en ontzettend naar. Maar daar komt de crisisdienst niet voor, die kunnen dat trouwens ook niet oplossen voor TO.
En de nacht maakt een depressie idd zwarter.
[...]
ik vind haar niet alleen depressief overkomen, maar vooral wanhopig. maar misschien is het nu erger omdat het nacht is.
Wanhoop is een onderdeel van een depressie en ontzettend naar. Maar daar komt de crisisdienst niet voor, die kunnen dat trouwens ook niet oplossen voor TO.
En de nacht maakt een depressie idd zwarter.
zondag 23 augustus 2015 03:14
Ten eerste: Je klinkt wel depressief. Mensen die depressief zijn, hebben vaker last van enorm verlies van zelfvertrouwen dus het hoort er een beetje bij om alles te gaan betwijfelen. En, initiatief nemen kan erg moeilijk zijn als je depressief bent. Je zou natuurlijk ook zelf weer contact op kunnen nemen met je zus, maar ik snap wel dat dat nu niet in je opkomt.
Ik heb zelf in mijn leven ook meegemaakt dat mensen uit mijn leven verdwenen of dat contacten verwaterden. Ik heb mezelf ook afgevraagd, ligt dat nou aan mij. Eigenlijk wel, maar niet omdat ik zo'n naar mens ben, maar omdat ik het een tijdje nodig had om mensen op afstand te houden. Ik zorgde dat ik weinig sociale verplichtingen had omdat mijn werk erg veel energie van me vroeg. En nu is dat veranderd, ik heb die afstand nu niet meer zo hard nodig. En langzaamaan verandert mijn sociale leven ook daardoor.
Zou dat bij jou ook zo kunnen zijn? Als je er weer aan toe bent om mensen om je heen te hebben, ga je vanzelf stappen zetten om dat voor elkaar te krijgen.
Maar ik denk dat je daar nu nog te depressief voor bent. Werk daaraan, dan ga je de dingen vanzelf minder somber inzien. Sterkte iig.
Ik heb zelf in mijn leven ook meegemaakt dat mensen uit mijn leven verdwenen of dat contacten verwaterden. Ik heb mezelf ook afgevraagd, ligt dat nou aan mij. Eigenlijk wel, maar niet omdat ik zo'n naar mens ben, maar omdat ik het een tijdje nodig had om mensen op afstand te houden. Ik zorgde dat ik weinig sociale verplichtingen had omdat mijn werk erg veel energie van me vroeg. En nu is dat veranderd, ik heb die afstand nu niet meer zo hard nodig. En langzaamaan verandert mijn sociale leven ook daardoor.
Zou dat bij jou ook zo kunnen zijn? Als je er weer aan toe bent om mensen om je heen te hebben, ga je vanzelf stappen zetten om dat voor elkaar te krijgen.
Maar ik denk dat je daar nu nog te depressief voor bent. Werk daaraan, dan ga je de dingen vanzelf minder somber inzien. Sterkte iig.
zondag 23 augustus 2015 03:16
voel me idd wanhopig nu king, echt in paniek
ZO alleen heb ik me echt nog nooit gevoeld als de afgelopen maanden.
Heb wel het idee dat het erger wordt dus ga hier ook niet langer mee wachten en maandag die psych bellen
Als dit 'vastgelopen rouw' is, dan is dat erger dan ik dacht, maar hij heeft misschien nog wat stoornissen geconstateerd, I dunno. (heb er een hard hoofd in en ben vreselijk bang voor dat ik stoornissen heb; die dit alles verklaren! )
morgenmiddag met een hobbyclub op pad, dat soort dingen blijf ik maar doen. En vandaag een lief mailtje gekregen van 1 van die meiden dat ze zin had om morgen met me bij te kletsen. Dat raakt me dan gelijk weer zo, ik kan t ook helemaal niet geloven en denk stiekem: wacht maar, als je ziet hoe ellendig ik me voel vind je het vast te moeilijk om met me om te gaan.
Trwijl ik meerdere mensen ken die graag bij me lijken te zijn (ken ze nog niet zo goed, zijn 'nieuw')
nu ga ik echt gewoon even rustig liggen, ben benieuwd of de paniek wat zal gaan liggen ook.
ZO alleen heb ik me echt nog nooit gevoeld als de afgelopen maanden.
Heb wel het idee dat het erger wordt dus ga hier ook niet langer mee wachten en maandag die psych bellen
Als dit 'vastgelopen rouw' is, dan is dat erger dan ik dacht, maar hij heeft misschien nog wat stoornissen geconstateerd, I dunno. (heb er een hard hoofd in en ben vreselijk bang voor dat ik stoornissen heb; die dit alles verklaren! )
morgenmiddag met een hobbyclub op pad, dat soort dingen blijf ik maar doen. En vandaag een lief mailtje gekregen van 1 van die meiden dat ze zin had om morgen met me bij te kletsen. Dat raakt me dan gelijk weer zo, ik kan t ook helemaal niet geloven en denk stiekem: wacht maar, als je ziet hoe ellendig ik me voel vind je het vast te moeilijk om met me om te gaan.
Trwijl ik meerdere mensen ken die graag bij me lijken te zijn (ken ze nog niet zo goed, zijn 'nieuw')
nu ga ik echt gewoon even rustig liggen, ben benieuwd of de paniek wat zal gaan liggen ook.
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
zondag 23 augustus 2015 03:18
quote:Moiren_ schreef op 23 augustus 2015 @ 03:12:
Is je psychiater je enige behandelaar? Zo ja, dan zou ik op goed gaan naar een goede psycholoog.
psychiater zal me 1 adviseren voor mijn 'klachten'
en uk heb dus wel die psycholoog,maar die reageert praktisch nooit en is verder helemaal niet betrokken, want in mijn geval ook weer olie op t vuur gooit, want dan denk ik: nee, he, zelfs de psycholoog heeft geen zin of puf om te reageren. er zitten zo 4-5 weken tussen de afspraken
dat is echt tew eing
ach, hoe dit ook heet, t gaat vast weer beter worden. Wat dat betreft ben ik zeker niet depressief, ik heb niet het idee dat dit zo zal blijven. Niks is statisch, en ik groei met de dag zo'n beetje. Daar heb ik dat verwerken van oud en nieuw zeer wel voor over.
Lief, dank jullie nogmaals voor t meedenken!
Is je psychiater je enige behandelaar? Zo ja, dan zou ik op goed gaan naar een goede psycholoog.
psychiater zal me 1 adviseren voor mijn 'klachten'
en uk heb dus wel die psycholoog,maar die reageert praktisch nooit en is verder helemaal niet betrokken, want in mijn geval ook weer olie op t vuur gooit, want dan denk ik: nee, he, zelfs de psycholoog heeft geen zin of puf om te reageren. er zitten zo 4-5 weken tussen de afspraken
dat is echt tew eing
ach, hoe dit ook heet, t gaat vast weer beter worden. Wat dat betreft ben ik zeker niet depressief, ik heb niet het idee dat dit zo zal blijven. Niks is statisch, en ik groei met de dag zo'n beetje. Daar heb ik dat verwerken van oud en nieuw zeer wel voor over.
Lief, dank jullie nogmaals voor t meedenken!
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
