Reizen
alle pijlers
Cultuurschock? Terugkomen in Nederland na lange reis?
dinsdag 17 september 2013 15:52
Het aftellen is begonnen over 5 weken vlieg ik terug naar Nederland na 9 maanden vrijwilligerswerk in Bangladesh. Absoluut een geweldige ervaring maar ik merk dat nu het einde in zicht is ik ook meer bezig ben met hoe het zal het zijn om weer thuis te zijn. Ga ik alle goede voornemens vol kunnen houden? En in Nederland net zo zen van het leven kunnen genieten als hier?
Wat zijn jullie ervaringen? Was het een grote cultuurshock om terug te komen in je "oude" leven? En wat was het moeilijkst om weer aan gewend te raken?
Wat zijn jullie ervaringen? Was het een grote cultuurshock om terug te komen in je "oude" leven? En wat was het moeilijkst om weer aan gewend te raken?
dinsdag 17 september 2013 17:05
Het aarden duurt ongeveer net zo lang als de periode dat je weg bent geweest. Althans dat is mijn ervaring. Ik ben meerdere keren voor langere periode weggeweest, variërend van een paar maanden tot een paar jaar. Zeker in het begin zit je nog heel erg in "vorig jaar/maand om deze tijd toen ........"
Natuurlijk is Nederland je thuis land, je spreekt de taal en je bent er opgevoed. Maar jij bent waarschijnlijk wel veranderd. Geniet van je tijd in Bangladesh, en geniet ook weer van het thuis komen. Uiteindelijk vind je je weg echt wel weer.
Binnen no-time erger je trouwens wel weer aan de trein die een minuutje te laat is. Terwijl je in Bangladesh al blij was dat er überhaupt een trein was.
Natuurlijk is Nederland je thuis land, je spreekt de taal en je bent er opgevoed. Maar jij bent waarschijnlijk wel veranderd. Geniet van je tijd in Bangladesh, en geniet ook weer van het thuis komen. Uiteindelijk vind je je weg echt wel weer.
Binnen no-time erger je trouwens wel weer aan de trein die een minuutje te laat is. Terwijl je in Bangladesh al blij was dat er überhaupt een trein was.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 17 september 2013 17:07
dinsdag 17 september 2013 17:18
Heb daar alleen last van als ik naar een land met veel ruimte en natuur ben geweest (Amerika, Canada, Australie), dan stoor ik me aan het massale in Nederland. Als ik in 'n Aziatisch land ben geweest dan is daar ook hectiek en drukte, maar dan mis ik weer het klimaat. In jouw geval zou ik waarschijnlijk uitkijken naar weer fatsoenlijk westers kunnen eten, want dat zal daar wel niet makkelijk te verkrijgen zijn, of vergis ik me?
dinsdag 17 september 2013 17:26
dinsdag 17 september 2013 17:29
quote:mirt023 schreef op 17 september 2013 @ 17:26:
Ik heb denk ik echt ruim 2 jaar heimwee gehad, wat een rot gevoel! Ik wilde zo graag terug(en eigenlijk nog steeds). Nu heb ik een vriend en wonen wij samen en het gevoel is nog steeds aanwezig maar wordt wel minder.
De eerste tijd kon ik ook amper Nederlands, dat is ook weer goed gekomen!
Sterkte!Ben je 10 jaar of langer weggeweest?
Ik heb denk ik echt ruim 2 jaar heimwee gehad, wat een rot gevoel! Ik wilde zo graag terug(en eigenlijk nog steeds). Nu heb ik een vriend en wonen wij samen en het gevoel is nog steeds aanwezig maar wordt wel minder.
De eerste tijd kon ik ook amper Nederlands, dat is ook weer goed gekomen!
Sterkte!Ben je 10 jaar of langer weggeweest?
dinsdag 17 september 2013 17:35
Ik ben nu het en was snel weer gewend, wat niet betekende dat ik het altijd eens was met het gehaast (maar wel weer fijn om in een betrouwbare bus te zitten die zich ook nog eens aan de verkeersregels hield) en het geregel. En natuurlijk heb ik (en doe ik nog wel) terugverlangd naar mijn reis-tijd, maar mijn geld was op en ik ben na 2 weken ook weer gaan werken.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
dinsdag 17 september 2013 17:47
dinsdag 17 september 2013 17:55
dinsdag 17 september 2013 18:59
Ik heb meestal wel cultuurschok in Nederland na een lange reis. Vooral het kleinzielige geklaag over futiele dingen, nadat je in een ander land échte armoede hebt gezien. En over het materialisme en alsmaar meer spullen, grotere spullen, duurdere spullen willen en nooit tevreden zijn (wat natuurlijk een wisselwerking heeft met het eerste punt).
En specifiek in Amsterdam is het wel even wennen aan harde omgangsvormen, geen respect voor ouderen, brutale en asociale jeugd (muziek hard aan in tram enzo).
Maar Amsterdam is verder zo heerlijk en leuk dat ik ondanks die puntjes wel erg kan genieten van terug zijn ook.
Wat ook wel even slikken is, is dat niemand zit te wachten op jouw verhalen. Ja even 1x bij de thee. Of een avondje foto's kijken.
'Hoe was het?' vragen ze dan, alsof je even in een uurtje, 9 maanden of 12 maanden vol heftige hoogtepunten en dieptepunten en ervarigen en ontmoetingen en bezienswaardigheden en spectaculaire natuur en dieren etc etc kunt samenvatten.
Want daarna moet je echt ophouden over Bangladesh hoor! Tja maar met wie dan moet je dan alles wat jij hebt meegemaakt, wat jou heeft gevormd, delen?
Vooral na een jaar reizen en ontzettend veel meemaken, merkte ik dat. Zag je mensen zo kijken van: 'heb je haar weer met haar Peru' en compleet afhaken, ogen glazig worden.
Terwijl jij zoveel hebt meegemaakt en daar graag over vertelt, of dingen in Nederland doen jou daar aan denken.
Met andere reizigers kan je daar nog wel over praten, die snappen dat wel. (Behalve mensen zoals Spectral van wie ik de reactie al kan voorspellen: 'nou hier zit ook niemand op jouw reiservaring te wachten hoor'. Ik dacht, ik neem die negatieveling maar vast de wind uit de zeilen ).
Het is inderdaad wel een valkuil om weer snel te vervallen in oude patronen en om je mee te laten slepen in jachtigheid en materialisme. Maar je kunt voor jezelf herinneringen inbouwen, bijvoorbeeld foto's of leuke souvenirs in je huis. En dan altijd weer even denken aan je voornemen om meer zen te zijn.
Succes! En geniet ook van de dingen die je gemist hebt (vrienden? Fietsen? Bepaalde soorten eten?)
En specifiek in Amsterdam is het wel even wennen aan harde omgangsvormen, geen respect voor ouderen, brutale en asociale jeugd (muziek hard aan in tram enzo).
Maar Amsterdam is verder zo heerlijk en leuk dat ik ondanks die puntjes wel erg kan genieten van terug zijn ook.
Wat ook wel even slikken is, is dat niemand zit te wachten op jouw verhalen. Ja even 1x bij de thee. Of een avondje foto's kijken.
'Hoe was het?' vragen ze dan, alsof je even in een uurtje, 9 maanden of 12 maanden vol heftige hoogtepunten en dieptepunten en ervarigen en ontmoetingen en bezienswaardigheden en spectaculaire natuur en dieren etc etc kunt samenvatten.
Want daarna moet je echt ophouden over Bangladesh hoor! Tja maar met wie dan moet je dan alles wat jij hebt meegemaakt, wat jou heeft gevormd, delen?
Vooral na een jaar reizen en ontzettend veel meemaken, merkte ik dat. Zag je mensen zo kijken van: 'heb je haar weer met haar Peru' en compleet afhaken, ogen glazig worden.
Terwijl jij zoveel hebt meegemaakt en daar graag over vertelt, of dingen in Nederland doen jou daar aan denken.
Met andere reizigers kan je daar nog wel over praten, die snappen dat wel. (Behalve mensen zoals Spectral van wie ik de reactie al kan voorspellen: 'nou hier zit ook niemand op jouw reiservaring te wachten hoor'. Ik dacht, ik neem die negatieveling maar vast de wind uit de zeilen ).
Het is inderdaad wel een valkuil om weer snel te vervallen in oude patronen en om je mee te laten slepen in jachtigheid en materialisme. Maar je kunt voor jezelf herinneringen inbouwen, bijvoorbeeld foto's of leuke souvenirs in je huis. En dan altijd weer even denken aan je voornemen om meer zen te zijn.
Succes! En geniet ook van de dingen die je gemist hebt (vrienden? Fietsen? Bepaalde soorten eten?)
Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan?
dinsdag 17 september 2013 19:20
Is er geen forum voor mensen die voor vrijwilligerswerk in het buitenland hebben gezeten? Als je je ervaringen en foto's met gelijkgestemden kunt uitwisselen is dat ook leuk om herinneringen te laten herleven. Zelf doe ik dat ook op 'n reizigerssite, maar daar zitten geen ontwikkelingswerkers tussen. Wel mensen die in Bangladesh en andere niet standaard landen zijn geweest trouwens.
dinsdag 17 september 2013 19:31
woensdag 18 september 2013 07:12
Bedankt voor jullie reacties zover! Bangladesh is een geweldig mooi maar nog volop in ontwikkeling land; tourisme begint her en der te komen maar is nog niets vergeleken met India. Voor het kader; ik woon en werk nu in een klein dorpje, er is wel elektriciteit ongeveer de helft van de dag, geen schoon drinkwater, en geen douche. Dus elke ochtend kook ik een pannetje water en geniet van mijn bucketwash. Het eten; veel rijst, op heel veel verschillende manieren. Er is zoet wit brood, en noodles zijn ook te krijgen. Ik heb wel even moeten wennen aan de smaken en de pittigheid maar inmiddels heb ik zo mijn favorieten. En aardappelen zijn ook te krijgen, dus ik schil en bak soms ook aardappelen voor de afwisseling. AL kan ik niet wachten tot ik de transfer heb op Dubai en weer een big mac ga eten, of thuis een broodje filet americain. In Dhaka is wel iets meer westers eten te krijgen; zelfs bier en pizza! Waar ik in Dhaka ook ontzettend van kan genieten is een stromende douche; mijn douche in Nederland gaat geweldig zijn. Een wasmachine wordt hier ook gezien als een godsgeschenk, denk dat als ik thuis ben ga genieten van het geluid, en vooral van de geur van echt schone frisse kleren.
Het weer gaat me inderdaad waarschijnlijk vies tegen vallen, een koude dag is nu 28 graden:S. Maar de opdracht is van begin februari tot eind oktober, dus ik vertrok met sneeuw, en worst case kom ik aan met sneeuw.
Ik ben werkloos als ik terug kom. dus hoop eigenlijk dat ik niet al te lang de tijd heb om te acclimatiseren maar ook snel weer aan de bak kan. Ik geef mezelf in ieder geval 2 weken vakantie om mijn vreienden en familie te zien en ondertussen heb ik vanuit hier mijn eerste sollicitatiebrieven geschreven. 9 maanden is misschien relatief kort; maar het is wel echt een life changing experience dus ik hoop inderdaad mijn voornemens vast te kunnen houden.
De voornemens zijn:
-All will be right in the end; if it's not right then it's just not the end: Een quote uit een geweldige film over een hotel in India. De Bengalen leven oprecht met het motto komt wel goed. Ik heb momenten gehad dat ik dacht schiet mij maar lek, hoe we dit gaan oplossen. Maar het is uiteindelijk zover altijd goed gekomen. Ik ga me ook niet meer druk maken over dingen waar ik geen invloed op heb (en werktechnisch was ik hier vrij goed in), ook niet om trein/bus/ file vertraging (hier is inderdaad ook maar de vraag of de bus überhaupt komt )
-Ik sport nu elke dag (dankzij de thirty day shred video op mijn laptop) elke dag is misschien wat ambitieus maar 4 x per week is een mooi streven
-Ik heb weinig nodig om gelukkig te zijn. De armoede hier kan ontzettend confronterend zijn; maar de mensen zijn hier zo veel meer aan het genieten van het moment, het leven. Ik leef hier met vrij weinig en alleen, maar ik ben rustig tevreden met mezelf en kan echt genieten van het moment.
-Make the most of it; ik woon en werk met veel Bengaalse vrouwen van dezelfde leeftijd. Ze zijn veelal uitgehuwelijkt, en moeten na de bruiloft stoppen met werken (als ze überhaupt van hun familie hebben mogen werken) en zich toeleggen op het verzorgen van hun man en eventuele kinderen. Door veel gesprekken met deze vrouwen waarbij een aantal voor zover mogelijk echt wel vriendinnen zijn geworden ben ik me heel erg bewust van de mogelijkheden die wij als Nederlandse vrouwen veel al hebben. We kunnen studeren, reizen, werken, en als ik voor mezelf spreek gaat geen partner me verbieden te werken of verder te studeren. Dus aan hen voel ik het eigenlijk als een soort verplichting om juist wel alle kansen die ik heb te benutten. Dus september 2014, mits ik slaag voor de wiskunde A op 6 vwo niveau ga ik starten aan een master. Hoppa!
-Meer bewust zijn van hoe het is voor een buitenlander om in Nederland te zijn, in Bangladesh en zeker in mijn dorp zijn er veel mensen die nog nooit een blanke hebben gezien. Overal wil iedereen met je kletsen, dat je op de thee komt, komt eten. Stel nou dat ik als Bengaal die de Nederlandse taal niet spreekt in Nederland terecht zou komen. Ik denk dat als ik op straat in mijn woonplaats aan iedereen zou vragen; he hallo, hoe is het, waar ga je heen, ben je getrouwd, kom je thee bij mij drinken. Dat binnen no time iemand al de GGZ heeft gebeld. Wellicht dat ik als vrijwilligerswerk mensen kan helpen met de Nederlandse taal, of als buddy iemand wegwijs kan maken. Zoiets.
Mijjn lijstje met voornemens is er, ik heb ze ook opgeschreven in een notitieboek. Ik ben voor alle vrienden en familie thuis een best of Bangladesh foto album aan het maken, zodat het geen 2000 foto's zijn.
@waranaka naar welk land vertrek je?
@el ninjoo forum zal ik eens naar zoeken, goede tip!
@mirt023 ai die heimwee klinkt echt naar, wat mis je dan het meest?
Het weer gaat me inderdaad waarschijnlijk vies tegen vallen, een koude dag is nu 28 graden:S. Maar de opdracht is van begin februari tot eind oktober, dus ik vertrok met sneeuw, en worst case kom ik aan met sneeuw.
Ik ben werkloos als ik terug kom. dus hoop eigenlijk dat ik niet al te lang de tijd heb om te acclimatiseren maar ook snel weer aan de bak kan. Ik geef mezelf in ieder geval 2 weken vakantie om mijn vreienden en familie te zien en ondertussen heb ik vanuit hier mijn eerste sollicitatiebrieven geschreven. 9 maanden is misschien relatief kort; maar het is wel echt een life changing experience dus ik hoop inderdaad mijn voornemens vast te kunnen houden.
De voornemens zijn:
-All will be right in the end; if it's not right then it's just not the end: Een quote uit een geweldige film over een hotel in India. De Bengalen leven oprecht met het motto komt wel goed. Ik heb momenten gehad dat ik dacht schiet mij maar lek, hoe we dit gaan oplossen. Maar het is uiteindelijk zover altijd goed gekomen. Ik ga me ook niet meer druk maken over dingen waar ik geen invloed op heb (en werktechnisch was ik hier vrij goed in), ook niet om trein/bus/ file vertraging (hier is inderdaad ook maar de vraag of de bus überhaupt komt )
-Ik sport nu elke dag (dankzij de thirty day shred video op mijn laptop) elke dag is misschien wat ambitieus maar 4 x per week is een mooi streven
-Ik heb weinig nodig om gelukkig te zijn. De armoede hier kan ontzettend confronterend zijn; maar de mensen zijn hier zo veel meer aan het genieten van het moment, het leven. Ik leef hier met vrij weinig en alleen, maar ik ben rustig tevreden met mezelf en kan echt genieten van het moment.
-Make the most of it; ik woon en werk met veel Bengaalse vrouwen van dezelfde leeftijd. Ze zijn veelal uitgehuwelijkt, en moeten na de bruiloft stoppen met werken (als ze überhaupt van hun familie hebben mogen werken) en zich toeleggen op het verzorgen van hun man en eventuele kinderen. Door veel gesprekken met deze vrouwen waarbij een aantal voor zover mogelijk echt wel vriendinnen zijn geworden ben ik me heel erg bewust van de mogelijkheden die wij als Nederlandse vrouwen veel al hebben. We kunnen studeren, reizen, werken, en als ik voor mezelf spreek gaat geen partner me verbieden te werken of verder te studeren. Dus aan hen voel ik het eigenlijk als een soort verplichting om juist wel alle kansen die ik heb te benutten. Dus september 2014, mits ik slaag voor de wiskunde A op 6 vwo niveau ga ik starten aan een master. Hoppa!
-Meer bewust zijn van hoe het is voor een buitenlander om in Nederland te zijn, in Bangladesh en zeker in mijn dorp zijn er veel mensen die nog nooit een blanke hebben gezien. Overal wil iedereen met je kletsen, dat je op de thee komt, komt eten. Stel nou dat ik als Bengaal die de Nederlandse taal niet spreekt in Nederland terecht zou komen. Ik denk dat als ik op straat in mijn woonplaats aan iedereen zou vragen; he hallo, hoe is het, waar ga je heen, ben je getrouwd, kom je thee bij mij drinken. Dat binnen no time iemand al de GGZ heeft gebeld. Wellicht dat ik als vrijwilligerswerk mensen kan helpen met de Nederlandse taal, of als buddy iemand wegwijs kan maken. Zoiets.
Mijjn lijstje met voornemens is er, ik heb ze ook opgeschreven in een notitieboek. Ik ben voor alle vrienden en familie thuis een best of Bangladesh foto album aan het maken, zodat het geen 2000 foto's zijn.
@waranaka naar welk land vertrek je?
@el ninjoo forum zal ik eens naar zoeken, goede tip!
@mirt023 ai die heimwee klinkt echt naar, wat mis je dan het meest?
woensdag 18 september 2013 10:57
Leuk om te lezen lilalila!
Ha ha ik heb ook een keer 5 weken met een emmer en waterkoker 'gedoucht'. Ik weet nu, 15 jaar later, nog precies hoe de eerste echte stromende warme douche daarna was! Ik denk dat ik daar wel 3 kwartier onder heb staan genieten.
Zelfs nu als ik onder de douche sta, denk ik daar nog wel eens aan en geniet ik extra.
Haha, broodje filet americain, herkenbaar dat soort dingen.
Mooie voornemens.
Nog een spreuk voor je: "when nothing goes right, go left".
Ik heb een aantal motto's om mijn badkamerspiegel heen hangen, helpt wel hoor. Af en toe weer relativeren.
Ook voor mij geldt dat ik op reisforums zit om toch nog 'bezig' te kunnen zijn met reizen / ervaringen verwerken zonder de normale vrienden er mee lastig te vallen die bij een tweede keer iets vertellen over Malawi, al glazige ogen krijgen.
Gelukkig heb ik tegenwoordig wat meer reislustige vrienden en zelfs collega's (eentje heeft 5 jaar in Nepal gewoond en gewerkt).
Ha ha ik heb ook een keer 5 weken met een emmer en waterkoker 'gedoucht'. Ik weet nu, 15 jaar later, nog precies hoe de eerste echte stromende warme douche daarna was! Ik denk dat ik daar wel 3 kwartier onder heb staan genieten.
Zelfs nu als ik onder de douche sta, denk ik daar nog wel eens aan en geniet ik extra.
Haha, broodje filet americain, herkenbaar dat soort dingen.
Mooie voornemens.
Nog een spreuk voor je: "when nothing goes right, go left".
Ik heb een aantal motto's om mijn badkamerspiegel heen hangen, helpt wel hoor. Af en toe weer relativeren.
Ook voor mij geldt dat ik op reisforums zit om toch nog 'bezig' te kunnen zijn met reizen / ervaringen verwerken zonder de normale vrienden er mee lastig te vallen die bij een tweede keer iets vertellen over Malawi, al glazige ogen krijgen.
Gelukkig heb ik tegenwoordig wat meer reislustige vrienden en zelfs collega's (eentje heeft 5 jaar in Nepal gewoond en gewerkt).
Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan?
woensdag 18 september 2013 11:02
Niet echt een cultuurshock, maar wel heel zuur om te merken dat de mensen in NL gewoon ook maar doorgaan met hun leven en er nauwelijks interesse is in wat je hebt gedaan en waar je jaren hebt gezeten (in mijn geval). Dat voelt heel eenzaam. Optrekken met mensen die het wél kennen was dan ook een welkome afleiding.
Ben inmiddels ook alweer een paar jaar terug en de buitenlandervaring blijft een stukje van mezelf ofzo. Ik mis het nog steeds.
Ben inmiddels ook alweer een paar jaar terug en de buitenlandervaring blijft een stukje van mezelf ofzo. Ik mis het nog steeds.
woensdag 18 september 2013 11:11
Oh ja wat ik nog vergat, wat ook echt een thuiskom-shock was na mijn jaar reizen: zelf had ik in verhouding zóveel meegemaakt in een jaar... voor het eerst een dode gezien, een walvis geboren zien worden, ratten in hotels, de bizarste natuur gezien, enorm veel leuke mensen ontmoet, bij idiote chauffeurs in bussen gezeten waardoor ik serieus een paar keer afscheid heb genomen van mijn reisgenoot omdat ik echt dat dat we dood gingen, gewerkt op allerlei plekken onderweg, talen geleerd, verschillende culturen meegemaakt, echte armoede gezien, ook echte gastvrijheid gezien, mezelf veel beter leren kennen...
Ik was er echt wel door veranderd en gegroeid en had het gevoel dat er wel 3 jaren waren verstreken in plaats van 1.
Maar de shock was dat toen ik terug kwam, iedereen nog precies in zijn zelfde leventje zat als voordat ik vertrok, en geen steek veranderd was. En dat is natuurlijk ook heel logisch want zelf maak ik tegenwoordig ook niet zoveel schokkende of fantastische levensveranderende dingen mee in een jaar van gewoon werken en korte vakantie.
Maar ik weet nog goed hoe moeilijk en raar ik dat toen vond. Ze waren gewoon nog steeds bezig met hetzelfde vraagstuk op hun werk als toen ik vertrok (zal ik blijven of wat anders gaan zoeken?), en verder ook alles nog gewoon precies hetzelfde. Dus terwijl ik voor mijn gevoel 3 jaren aan belevenissen en ervaringen en verrijking had meegemaakt en had bijgeleerd, leek het thuis wel alsof ik maar 1 maandje was weg geweest, zo precies hetzelfde was alles en iedereen nog.
En dat is denk ik ook de reden dat mensen al snel lijken te vinden dat je nou maar eens moet ophouden over je reis / ervaringen: zij gaan toch ook niet elk detail vertellen over wat ze afgelopen jaar hebben meegemaakt? En ze 'kunnen' er gewoon niks mee. (Misschien net zo als ik niks kan met urenlange babyverhalen.)
Ik was er echt wel door veranderd en gegroeid en had het gevoel dat er wel 3 jaren waren verstreken in plaats van 1.
Maar de shock was dat toen ik terug kwam, iedereen nog precies in zijn zelfde leventje zat als voordat ik vertrok, en geen steek veranderd was. En dat is natuurlijk ook heel logisch want zelf maak ik tegenwoordig ook niet zoveel schokkende of fantastische levensveranderende dingen mee in een jaar van gewoon werken en korte vakantie.
Maar ik weet nog goed hoe moeilijk en raar ik dat toen vond. Ze waren gewoon nog steeds bezig met hetzelfde vraagstuk op hun werk als toen ik vertrok (zal ik blijven of wat anders gaan zoeken?), en verder ook alles nog gewoon precies hetzelfde. Dus terwijl ik voor mijn gevoel 3 jaren aan belevenissen en ervaringen en verrijking had meegemaakt en had bijgeleerd, leek het thuis wel alsof ik maar 1 maandje was weg geweest, zo precies hetzelfde was alles en iedereen nog.
En dat is denk ik ook de reden dat mensen al snel lijken te vinden dat je nou maar eens moet ophouden over je reis / ervaringen: zij gaan toch ook niet elk detail vertellen over wat ze afgelopen jaar hebben meegemaakt? En ze 'kunnen' er gewoon niks mee. (Misschien net zo als ik niks kan met urenlange babyverhalen.)
Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan?
woensdag 18 september 2013 11:17
quote:Philein schreef op 18 september 2013 @ 11:02:
Niet echt een cultuurshock, maar wel heel zuur om te merken dat de mensen in NL gewoon ook maar doorgaan met hun leven en er nauwelijks interesse is in wat je hebt gedaan en waar je jaren hebt gezeten (in mijn geval). Dat voelt heel eenzaam. Optrekken met mensen die het wél kennen was dan ook een welkome afleiding.
Ben inmiddels ook alweer een paar jaar terug en de buitenlandervaring blijft een stukje van mezelf ofzo. Ik mis het nog steeds.Nou dat maakt mij dus wel nieuwsgierig! Waar heb je gezeten, wat heb je daar gedaan en meegemaakt? En wat heb je 'meegenomen' uit die tijd?
Niet echt een cultuurshock, maar wel heel zuur om te merken dat de mensen in NL gewoon ook maar doorgaan met hun leven en er nauwelijks interesse is in wat je hebt gedaan en waar je jaren hebt gezeten (in mijn geval). Dat voelt heel eenzaam. Optrekken met mensen die het wél kennen was dan ook een welkome afleiding.
Ben inmiddels ook alweer een paar jaar terug en de buitenlandervaring blijft een stukje van mezelf ofzo. Ik mis het nog steeds.Nou dat maakt mij dus wel nieuwsgierig! Waar heb je gezeten, wat heb je daar gedaan en meegemaakt? En wat heb je 'meegenomen' uit die tijd?
Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan?
woensdag 18 september 2013 11:22
Ook een tijdje weggeweest toen ik jong was. Van goede voornemens is niks terechtgekomen op de lange termijn. Je gaat daar in het ritme van de mensen en de cultuur mee, en dat zal je hier ook weer gaan doen na verloop van tijd. Zo flexibel is de mens.
"As je denk dat je mooi ben dan ben je een embersiel leleike kuthoer"
