Relaties
alle pijlers
Hoe vrienden maken als je dat nooit hebt gehad?
vrijdag 26 april 2024 23:39
Hoi! Ik ben een vrouw van net 40, getrouwd, met twee kinderen van 4 en 7 jaar oud, en ik heb een fulltime baan.
Sinds halverwege de middelbare school heb ik geen vrienden meer, deels door gepest te zijn vroeger en later periodes van somberheid. Wel heb ik toen 20 was mijn huidige relatie gekregen.
Door drukte met werk, verhuizingen en kleine kinderen heb ik geen nieuwe vriendschappen gemaakt. En ook geen vriendschappen meer vanuit mijn jeugd. Daarbij speelt ook dat ik het gevoel had, dat ik er niet goed in was, vriendschappen niet kan onderhouden en me dan vervolgens weer schuldig voelde. Het resultaat is dat ik anderen altijd wat op afstand heb gehouden.
Ik woon vrij afgelegen (het is een kilometer naar mijn eerste buren) en ik ben niet in deze regio opgegroeid. Ik werk een eind weg van mijn werk. Momenteel ben ik ook niet echt blij met mijn huis, het is een rommel met kinderen en er moet nog gerenoveerd worden. Dus mensen thuis uitnodigen, die gedachte geeft me stress. Mijn man werkt thuis en is meer de ouder voor de kinderen. Hij heeft een aantal vrienden, maar ver weg. Die ziet hij wel elke paar maanden, maar hij is verre van een sociale butterfly. Ik heb eigenlijk meer die behoefte dan hij.
Hoewel ik goed ben in sociaal contact maken, blijven de relaties vrij oppervlakkig en draaien vaak om werk of tijdelijke activiteiten, zoals een georganiseerde reis oid.
Ik doe heel sociaal werk, spreek veel clienten en collega's en ik heb geen moeite met contact maken. Dit maakt denk ik ook dat de behoefte aan verbinding met anderen enigszins gevuld word door werk. Mijn collegas zullen waarschijnlijk niet denken dat ik geen vrienden heb.
Sporten doe ik ook, maar veel meer dan een praatje over het weer of de inhoud van de les wordt daar niet uitgewisseld.
Iets bij een buurtvereniging/ school kinderen lukt vaak niet ivm met werk en vind ik ergens te dichtbij komen (oftewel eng).
Soms denk ik weleens: ik heb niemand behalve ouders en siblings om uit te nodigen als ik mijn verjaardag zou vieren of die zouden komen als ik zou overlijden. En dat is geen fijn idee.
Dus: theoretisch wil ik graag vriendschappen opbouwen, maar ik weet niet uit ervaring hoe ik de stap van kennis naar vriend kan maken en ik vind het ook eng.
Hebben jullie ideeën die mij zouden kunnen helpen? Iets om over na te denken?
Sinds halverwege de middelbare school heb ik geen vrienden meer, deels door gepest te zijn vroeger en later periodes van somberheid. Wel heb ik toen 20 was mijn huidige relatie gekregen.
Door drukte met werk, verhuizingen en kleine kinderen heb ik geen nieuwe vriendschappen gemaakt. En ook geen vriendschappen meer vanuit mijn jeugd. Daarbij speelt ook dat ik het gevoel had, dat ik er niet goed in was, vriendschappen niet kan onderhouden en me dan vervolgens weer schuldig voelde. Het resultaat is dat ik anderen altijd wat op afstand heb gehouden.
Ik woon vrij afgelegen (het is een kilometer naar mijn eerste buren) en ik ben niet in deze regio opgegroeid. Ik werk een eind weg van mijn werk. Momenteel ben ik ook niet echt blij met mijn huis, het is een rommel met kinderen en er moet nog gerenoveerd worden. Dus mensen thuis uitnodigen, die gedachte geeft me stress. Mijn man werkt thuis en is meer de ouder voor de kinderen. Hij heeft een aantal vrienden, maar ver weg. Die ziet hij wel elke paar maanden, maar hij is verre van een sociale butterfly. Ik heb eigenlijk meer die behoefte dan hij.
Hoewel ik goed ben in sociaal contact maken, blijven de relaties vrij oppervlakkig en draaien vaak om werk of tijdelijke activiteiten, zoals een georganiseerde reis oid.
Ik doe heel sociaal werk, spreek veel clienten en collega's en ik heb geen moeite met contact maken. Dit maakt denk ik ook dat de behoefte aan verbinding met anderen enigszins gevuld word door werk. Mijn collegas zullen waarschijnlijk niet denken dat ik geen vrienden heb.
Sporten doe ik ook, maar veel meer dan een praatje over het weer of de inhoud van de les wordt daar niet uitgewisseld.
Iets bij een buurtvereniging/ school kinderen lukt vaak niet ivm met werk en vind ik ergens te dichtbij komen (oftewel eng).
Soms denk ik weleens: ik heb niemand behalve ouders en siblings om uit te nodigen als ik mijn verjaardag zou vieren of die zouden komen als ik zou overlijden. En dat is geen fijn idee.
Dus: theoretisch wil ik graag vriendschappen opbouwen, maar ik weet niet uit ervaring hoe ik de stap van kennis naar vriend kan maken en ik vind het ook eng.
Hebben jullie ideeën die mij zouden kunnen helpen? Iets om over na te denken?
frisachterhetscherm wijzigde dit bericht op 26-04-2024 23:52
2.08% gewijzigd
vrijdag 26 april 2024 23:51
Je woont afgelegen en dat maakt het lastig om spontane contacten op te doen.
Je zult dus zelf actiever moeten zijn als je contacten wilt.
Een leuke collega uitnodigen voor een koffie/borrel buiten werk
Je hele collegagroep uitnodigen voor een bbq bij jou thuis
Vrijwilligerswerk gaan doen of aan sluiten bij activiteiten in het nabije dorp
Het zoekt jou niet op, dus zal je zelf iets moeten ondernemen.
Je zult dus zelf actiever moeten zijn als je contacten wilt.
Een leuke collega uitnodigen voor een koffie/borrel buiten werk
Je hele collegagroep uitnodigen voor een bbq bij jou thuis
Vrijwilligerswerk gaan doen of aan sluiten bij activiteiten in het nabije dorp
Het zoekt jou niet op, dus zal je zelf iets moeten ondernemen.
zaterdag 27 april 2024 00:02
Ik wil zeker wat ondernemen. Nadeel is dat ik voor veel dingen allerlei "tegens" kan verzinnen.patchouli_ schreef: ↑26-04-2024 23:51Je woont afgelegen en dat maakt het lastig om spontane contacten op te doen.
Je zult dus zelf actiever moeten zijn als je contacten wilt.
Een leuke collega uitnodigen voor een koffie/borrel buiten werk
Je hele collegagroep uitnodigen voor een bbq bij jou thuis
Vrijwilligerswerk gaan doen of aan sluiten bij activiteiten in het nabije dorp
Het zoekt jou niet op, dus zal je zelf iets moeten ondernemen.
Omdat ik ver van mijn werk woon, is mensen bij mij uitnodigen niet zo praktisch, ik denk dat er maar weinig komen. En mensen bij mij thuis vind ik een stress dingetje.
Zo ben zelf denk ik nooit door een collega uitnodigd voor eten of wat te drinken een op een. Dus het voelt niet echt als iets "normaals". Anderzijds zou ik het echt wel kunnen vragen aan bepaalde collega's.
En tja, collega's zijn wel het makkelijkst benaderbaar voor mij.
zaterdag 27 april 2024 00:07
Ik was eerder ook wel actief in een hobby, maar sinds ik kinderen heb lukte het niet meer om naar evenementen en workshops te gaan die meestal 1.5-2u rijden waren. En hoewel ik daar veel tijd in stak en ook online actief was, bleef het bij die evenementen met name. Ik heb toen hier in de buurt ook een soort groep op proberen te zetten en lessen gegeven, maar dat was dan in een grotere stad ook wat verder van huis. En er was niet echt ruimte om na een les lekker te blijven hangen oid. Beetje zelfde idee als naar sportlessen gaan. Ik deed overal in Nederland hiermee wel kennisen op en als ik daar was, dan konden we het echt over veel hebben en was het leuk. Maar na afloop bleef er geen appcontact of iets.
frisachterhetscherm wijzigde dit bericht op 27-04-2024 00:13
1.36% gewijzigd
zaterdag 27 april 2024 00:12
Een groot deel hiervan doe ik al in mijn werk. Dat is grotendeels oprechte interesse in anderen en dat heb ik zeker.
Maar ik bedenk me dat ik ergens de overtuiging heb dat ik me in het gewone leven hiermee wat in moet houden en niet op te persoonlijke dingen door mag vragen, bijvoorbeeld in contact met andere ouders van school.
zaterdag 27 april 2024 00:23
Ik snap dat ik aan het miepen ben. Maar ik wil wel dingen doen om het te veranderen. Ja ik kom wel mensen tegen. Echter de stap van kennis naar vriend.... hoe daar te komen is behoorlijk wazig voor mij.Lucifee2024 schreef: ↑27-04-2024 00:17Je wil en kan wel weinig, denk dat de meeste adviezen niet in je straatje passen dan.
Of verhuizen dan maar?
zaterdag 27 april 2024 00:28
Angst om afgewezen te worden overboord gooien. Je zult toch eens je nek uit moeten steken door wat voor te stellen. Vraag mensen of ze het leuk vinden nummers uit te wisselen, vraag na afloop van iets of iemand nog zin heeft het terras op te gaan. Alleen dan kun je op den duur contact uitbouwen. Maar het kost tijd voordat een contact een vriendschap wordt.
september wijzigde dit bericht op 27-04-2024 00:32
0.42% gewijzigd
zaterdag 27 april 2024 00:30
Je bedenkt ‘ tegens’ die er nog niet eens zijn.frisachterhetscherm schreef: ↑27-04-2024 00:02Ik wil zeker wat ondernemen. Nadeel is dat ik voor veel dingen allerlei "tegens" kan verzinnen.
Omdat ik ver van mijn werk woon, is mensen bij mij uitnodigen niet zo praktisch, ik denk dat er maar weinig komen. En mensen bij mij thuis vind ik een stress dingetje.
Zo ben zelf denk ik nooit door een collega uitnodigd voor eten of wat te drinken een op een. Dus het voelt niet echt als iets "normaals". Anderzijds zou ik het echt wel kunnen vragen aan bepaalde collega's.
En tja, collega's zijn wel het makkelijkst benaderbaar voor mij.
Probeer eens in mogelijkheden en kansen te denken, in plaats van wat er allemaal niet is.
zaterdag 27 april 2024 02:06
Idem. En ik denk/vind dat ik toch een behoorlijk sociaal netwerk heb opgebouwd de afgelopen jaren. Met mensen met gemeenschappelijke interesses / hobbies, ouders van vriendjes van zoon, (vrijwilligers)werk en door de vele uren die ik in de wijk met de hond loop.
Ik denk dat je het te groot maakt. Als je iemand aardig vindt, waarom dan niet eens voorstellen om iets samen te doen? Op het gebied van jullie gemeenschappelijkheid? Waarbij het doel is om tijdens de afspraak een leuke tijd te hebben. En als dat met de tijd uitgroeit naar een vriendschap dan is dat vervolgens meegenomen. En als niet, ook prima.
Stapje voor stapje.
zaterdag 27 april 2024 06:29
Ja dit eigenlijk. En ik herken de verlammende angst om afgewezen te worden heel erg want ik ben ook veel gepest op school en had ook veel moeite met mensen vertrouwen en vriendschappen opbouwen. Degene die ik opbouwde liepen vervolgens ook nog op pijnlijke wijze stuk dus dat hielp ook niet echt mee voor mijn zelfvertrouwen. Dus ik heb een aantal jaar ook geen vrienden gehad en dat vond ik ook moeilijk en eenzaam.september schreef: ↑27-04-2024 00:28Angst om afgewezen te worden overboord gooien. Je zult toch eens je nek uit moeten steken door wat voor te stellen. Vraag mensen of ze het leuk vinden nummers uit te wisselen, vraag na afloop van iets of iemand nog zin heeft het terras op te gaan. Alleen dan kun je op den duur contact uitbouwen. Maar het kost tijd voordat een contact een vriendschap wordt.
Maar de enige manier om toch wat leuks op te bouwen is toch je nek uit steken inderdaad.
Plaats anders eens een oproepje hier op het forum bij contact, zo heb ik mijn huidige vriendin leren kennen. Neem risico's en nodig mensen uit om dingen te gaan doen ( desnoods collega's met wie je klikt ) en probeer zo te kijken of er meer in zit. Het groeit inderdaad langzaam.
Kijk wat er voor evenementen zijn in je omgeving waar je mensen kan ontmoeten. En zet je angst opzij, die saboteert je en dat is nergens voor nodig. Ik ging er altijd vanuit dat mensen me toch niet leuk genoeg vonden voor een vriendschap maar dat is helemaal niet zo. En vanuit die aanname probeerde ik dan maar niks want mensen wilden me toch niet. En zo ga je een vicieuze cirkel in die voortkomt uit angst om afgewezen te worden.
Ik hoop voor je dat je toch mensen kan leren kennen, het is zoveel leuker geworden in mijn leven nu ik wel sociale contacten heb en af en toe iemand anders kan bellen dan mijn moeder om bij te praten en mijn ei kwijt te kunnen.
Power is always dangerous. It attracts the worst and corrupts the best.
zaterdag 27 april 2024 06:45
Je kan ook via whatsapp of andere social media vriendschappen verdiepen, je hoeft niet altijd mensen thuis uit te nodigen.
Ik heb twee vriendinnen die ik zelden zie (1 woont in het buitenland) en bij 1 van hen is dat ook van begin af aan zo geweest. Wij hebben zoveel contact via whatsapp, dat we altijd op de hoogte zijn van elkaars leven.
Maar goed, de stap van kennis naar vriendin zet je ook door samen herinneringen te maken. Nodig een collega uit voor een film/cafe/festival waar jullie t toevallig(?) over hadden. Dat kan ook in de buurt van werk zijn.
Ik heb twee vriendinnen die ik zelden zie (1 woont in het buitenland) en bij 1 van hen is dat ook van begin af aan zo geweest. Wij hebben zoveel contact via whatsapp, dat we altijd op de hoogte zijn van elkaars leven.
Maar goed, de stap van kennis naar vriendin zet je ook door samen herinneringen te maken. Nodig een collega uit voor een film/cafe/festival waar jullie t toevallig(?) over hadden. Dat kan ook in de buurt van werk zijn.
zaterdag 27 april 2024 06:57
Ik had vroeger veel mensen om me heen en ook altijd om me heen.
In mijn geval was dat omdat ik als ik wil heel gezellig kan zijn met veel verschillende mensen, veel investeer en omdat ik leuk woonde en vaak leuke ideeën had qua activiteiten en dat ook altijd goed regel.
Ik ben erachter dat dat mij erg veel energie en ook wel 'pijn' kostte, ik vind mensen over het algemeen ingewikkeld en vaak erg op zichzelf gericht.
Vrienden bleken geen vrienden. Een tijd heb ik dat gewoon geaccepteerd en dat inzicht voor lief genomen en dat ging ook wel.
Door wat life events en omdat ik een partner heb die minder sociaal is heb ik nu eigenlijk de mensen over waar de balans gelijk is en die ik fijn vind 'voelen' in mijn omgeving.
Dat is na dus jaren en jaren enorm investeren en ook best wel gekke dingen (mensen die perse bevriend met mij willen zijn waar ik geen zin in had, en ook andersom bijvoorbeeld) het resultaat.
Ik denk 3 mensen ride or die, en daarbuiten 'wat verder weg' buren, oud-collega's en andere kennissen, en mensen uit dat verleden die komen en gaan.
Ik heb er dus geen tips in, ik heb recentelijk weer geprobeerd een nieuwe vriend te maken wat helemaal is misgegaan dus ik ken alleen de 'investeer in veel en kijk wat er dan aan je standaard voldoet' methode.
En die is best ruig vind ik.
Wat ik daar als moeder moeilijk aan vind is dat mijn kinderen zien dat andere ouders met vrienden etc van alles ondernemen en daar vragen over stellen.
Lijkt ze ook wel leuk, en dat snap ik.
In mijn geval was dat omdat ik als ik wil heel gezellig kan zijn met veel verschillende mensen, veel investeer en omdat ik leuk woonde en vaak leuke ideeën had qua activiteiten en dat ook altijd goed regel.
Ik ben erachter dat dat mij erg veel energie en ook wel 'pijn' kostte, ik vind mensen over het algemeen ingewikkeld en vaak erg op zichzelf gericht.
Vrienden bleken geen vrienden. Een tijd heb ik dat gewoon geaccepteerd en dat inzicht voor lief genomen en dat ging ook wel.
Door wat life events en omdat ik een partner heb die minder sociaal is heb ik nu eigenlijk de mensen over waar de balans gelijk is en die ik fijn vind 'voelen' in mijn omgeving.
Dat is na dus jaren en jaren enorm investeren en ook best wel gekke dingen (mensen die perse bevriend met mij willen zijn waar ik geen zin in had, en ook andersom bijvoorbeeld) het resultaat.
Ik denk 3 mensen ride or die, en daarbuiten 'wat verder weg' buren, oud-collega's en andere kennissen, en mensen uit dat verleden die komen en gaan.
Ik heb er dus geen tips in, ik heb recentelijk weer geprobeerd een nieuwe vriend te maken wat helemaal is misgegaan dus ik ken alleen de 'investeer in veel en kijk wat er dan aan je standaard voldoet' methode.
En die is best ruig vind ik.
Wat ik daar als moeder moeilijk aan vind is dat mijn kinderen zien dat andere ouders met vrienden etc van alles ondernemen en daar vragen over stellen.
Lijkt ze ook wel leuk, en dat snap ik.
zaterdag 27 april 2024 07:39
Ah, dit soort ervaringen helpen me wel om te lezen merk ik! Ik voel me altijd zo'n alien dat ik eigenlijk geen enkele echte vriend heb.Miss_Edwards schreef: ↑27-04-2024 06:29Ja dit eigenlijk. En ik herken de verlammende angst om afgewezen te worden heel erg want ik ben ook veel gepest op school en had ook veel moeite met mensen vertrouwen en vriendschappen opbouwen. Degene die ik opbouwde liepen vervolgens ook nog op pijnlijke wijze stuk dus dat hielp ook niet echt mee voor mijn zelfvertrouwen. Dus ik heb een aantal jaar ook geen vrienden gehad en dat vond ik ook moeilijk en eenzaam.
Maar de enige manier om toch wat leuks op te bouwen is toch je nek uit steken inderdaad.
Plaats anders eens een oproepje hier op het forum bij contact, zo heb ik mijn huidige vriendin leren kennen. Neem risico's en nodig mensen uit om dingen te gaan doen ( desnoods collega's met wie je klikt ) en probeer zo te kijken of er meer in zit. Het groeit inderdaad langzaam.
Kijk wat er voor evenementen zijn in je omgeving waar je mensen kan ontmoeten. En zet je angst opzij, die saboteert je en dat is nergens voor nodig. Ik ging er altijd vanuit dat mensen me toch niet leuk genoeg vonden voor een vriendschap maar dat is helemaal niet zo. En vanuit die aanname probeerde ik dan maar niks want mensen wilden me toch niet. En zo ga je een vicieuze cirkel in die voortkomt uit angst om afgewezen te worden.
Ik hoop voor je dat je toch mensen kan leren kennen, het is zoveel leuker geworden in mijn leven nu ik wel sociale contacten heb en af en toe iemand anders kan bellen dan mijn moeder om bij te praten en mijn ei kwijt te kunnen.
zaterdag 27 april 2024 07:45
Ik vind het inderdaad ook iets wat ik wil "kunnen" voor mijn kinderen. Mijn ouders waren socialer dan ik, gingen bv vaker op bezoek. Maar als puber vond ik het best raar dat mijn ouders geen beste vrienden hadden. En nu heb ik nog veel minder contactenSurebaby schreef: ↑27-04-2024 06:57
.....
Ik heb er dus geen tips in, ik heb recentelijk weer geprobeerd een nieuwe vriend te maken wat helemaal is misgegaan dus ik ken alleen de 'investeer in veel en kijk wat er dan aan je standaard voldoet' methode.
En die is best ruig vind ik.
Wat ik daar als moeder moeilijk aan vind is dat mijn kinderen zien dat andere ouders met vrienden etc van alles ondernemen en daar vragen over stellen.
Lijkt ze ook wel leuk, en dat snap ik.
zaterdag 27 april 2024 07:50
Het is inderdaad samen herinneringen maken, dat lukte me nog wel. Het onderhouden zie ik tegenop. Ik ben een slechte terug apper want ik vergeet het gewoon en ik zit altijd te denken of ze wel op me zitten te wachten enzo. Maar inmiddels heb ik een vaste dag in de week dat ik mijn ouders bel of in ieder geval app. Dus zoiets zou ik qua vriendschap ook kunnen aanhouden, op vaste momenten even mijn aapjes oid checken en wat sturen.KittyFantastic schreef: ↑27-04-2024 06:45Je kan ook via whatsapp of andere social media vriendschappen verdiepen, je hoeft niet altijd mensen thuis uit te nodigen.
Ik heb twee vriendinnen die ik zelden zie (1 woont in het buitenland) en bij 1 van hen is dat ook van begin af aan zo geweest. Wij hebben zoveel contact via whatsapp, dat we altijd op de hoogte zijn van elkaars leven.
Maar goed, de stap van kennis naar vriendin zet je ook door samen herinneringen te maken. Nodig een collega uit voor een film/cafe/festival waar jullie t toevallig(?) over hadden. Dat kan ook in de buurt van werk zijn.
zaterdag 27 april 2024 07:50
Ah nee joh, je bent geen alien. Zat mensen die geen vrienden hebben hoor, echt. Ik ken er wel meer.frisachterhetscherm schreef: ↑27-04-2024 07:39Ah, dit soort ervaringen helpen me wel om te lezen merk ik! Ik voel me altijd zo'n alien dat ik eigenlijk geen enkele echte vriend heb.
Ik vond het erg moeilijk om mijn nek weer uit te steken na mijn voormalige borderline "vriendinnen" die vooral van me geprofiteerd hebben en daarna met de noorderzon verdwenen zonder enige uitleg. Dat heb ik dus 3x meegemaakt en telkens als dat gebeurt klim je weer wat verder achter je muurtje. Maar toch heb ik weer een risico genomen en nu dus een vriendin gemaakt. Het kan echt. Maar het komt niet aanwaaien en je "moet" je dus echt over die drempel heen sjouwen.
En erop vertrouwen dat je wel een leuk mens bent die mensen om zich heen verdient. Want dat verdien jij ook.
Power is always dangerous. It attracts the worst and corrupts the best.
zaterdag 27 april 2024 07:59
Ik denk dat het een goeie mantra kan zijn dat je vrienden en vriendinnen overal kan opdoen in het leven. Niet persee in bepaalde richtingen of vlakken waar je doorgaans de meeste mensen ontmoet.
Het heeft te maken denk ik met jezelf op een bepaalde manier openen naar mensen toe.
Een soort bereidheid om een stukje van jezelf te geven wat misschien normaal gesproken meer gesloten blijft.
Je vertelde dat je in het gewone leven bijvoorbeeld liever niet op persoonlijke dingen doorvraagt. Zoals kontakt met andere ouders van school.
Het heeft denk ik niet zozeer te maken met vragen aan een ander maar meer met wat persoonlijke info van jezelf geven, delen naar een ander toe.
Vaak komen gesprekken/ vriendschappen spontaan tot stand op de meest spontane momenten. Althans, als iemand iets grappigs of een stukje zelfhumor/zelfspot met een ander deelt. Bijv in simpel praatje met een andere ouder: ik was vanmorgen veels te laat met alles. Laat op m’n werk, kids te laat ontbeten….ik wilde gewoon niet opstaan toen die stomme wekker ging. Was nog zooo moe![😂]()
Of…het was me het dagje wel zeg.. We waren vanmorgen allemaal in een haast want we hadden ons verslapen. Douchen, aankleden en de kids klaar maken voor school. Ik kon natuurlijk niks vinden op dat moment, laat staan twee gelijke sokken. Altijd al een hot item bij ons thuis![😜]()
Of Brrrr het is koud he. Best koud de afgelopen tijd. Maar ik ben dan ook wel een koukleum. Ik hoop dat het snel wat opwarmt. Lekker buiten zijn etc etc.
Op het moment dat je iets persoonlijks en soms iets lichtelijk kwetsbaars deelt kan een ander daar heel makkelijk op inhaken. Er is veel herkenning. Het zijn vaak die knullige herkenbare dingen wat direkt herkenning geeft en wat ons allemaal mens maakt.
Het geeft direkt ingang voor een ander om op in te haken. Een ander kan bijv zeggen: ja, heb ik ook altijd met die sokken. Ik kan nooit twee dezelfde vinden als ik ze sorteer. Maar heb laatst op Bol.com iets handigs gezien…..etc etc.
Begrijp je een beetje waar ik naar doel? Het is een beetje andere ingang van benadering.
Het heeft te maken denk ik met jezelf op een bepaalde manier openen naar mensen toe.
Een soort bereidheid om een stukje van jezelf te geven wat misschien normaal gesproken meer gesloten blijft.
Je vertelde dat je in het gewone leven bijvoorbeeld liever niet op persoonlijke dingen doorvraagt. Zoals kontakt met andere ouders van school.
Het heeft denk ik niet zozeer te maken met vragen aan een ander maar meer met wat persoonlijke info van jezelf geven, delen naar een ander toe.
Vaak komen gesprekken/ vriendschappen spontaan tot stand op de meest spontane momenten. Althans, als iemand iets grappigs of een stukje zelfhumor/zelfspot met een ander deelt. Bijv in simpel praatje met een andere ouder: ik was vanmorgen veels te laat met alles. Laat op m’n werk, kids te laat ontbeten….ik wilde gewoon niet opstaan toen die stomme wekker ging. Was nog zooo moe
Of…het was me het dagje wel zeg.. We waren vanmorgen allemaal in een haast want we hadden ons verslapen. Douchen, aankleden en de kids klaar maken voor school. Ik kon natuurlijk niks vinden op dat moment, laat staan twee gelijke sokken. Altijd al een hot item bij ons thuis
Of Brrrr het is koud he. Best koud de afgelopen tijd. Maar ik ben dan ook wel een koukleum. Ik hoop dat het snel wat opwarmt. Lekker buiten zijn etc etc.
Op het moment dat je iets persoonlijks en soms iets lichtelijk kwetsbaars deelt kan een ander daar heel makkelijk op inhaken. Er is veel herkenning. Het zijn vaak die knullige herkenbare dingen wat direkt herkenning geeft en wat ons allemaal mens maakt.
Het geeft direkt ingang voor een ander om op in te haken. Een ander kan bijv zeggen: ja, heb ik ook altijd met die sokken. Ik kan nooit twee dezelfde vinden als ik ze sorteer. Maar heb laatst op Bol.com iets handigs gezien…..etc etc.
Begrijp je een beetje waar ik naar doel? Het is een beetje andere ingang van benadering.
verbinder wijzigde dit bericht op 27-04-2024 08:28
5.66% gewijzigd
zaterdag 27 april 2024 08:13
Ik spreek eigenlijk nooit thuis af met vriendinnen. Vaak doen we iets: ergens lunchen, ergens sporten, naar een evenement.
Ik ben veel verhuisd en moest dus steeds opnieuw vrienden maken. Na de zoveelste verhuizing ben ik er mee opgehouden, want ik wist nooit wanneer mijn ouders weer bedachten om te gaan verhuizen.
Nu ik meer gesetteld ben, heb ik wel weer vrienden. Vooral vanuit werk en hobby. Mensen met wie ik een klik heb en waar ik echt in geinteresseerd ben, zelfde humor en een beetje hetzelfde in het leven staan als ik.
Soms maak ik het net iets te laat op het werk en vraag ik wie zin heeft om mee uit eten te gaan. Soms gaan we dan dezelfde dag uit eten en soms een paar dagen later.
Ik ben veel verhuisd en moest dus steeds opnieuw vrienden maken. Na de zoveelste verhuizing ben ik er mee opgehouden, want ik wist nooit wanneer mijn ouders weer bedachten om te gaan verhuizen.
Nu ik meer gesetteld ben, heb ik wel weer vrienden. Vooral vanuit werk en hobby. Mensen met wie ik een klik heb en waar ik echt in geinteresseerd ben, zelfde humor en een beetje hetzelfde in het leven staan als ik.
Soms maak ik het net iets te laat op het werk en vraag ik wie zin heeft om mee uit eten te gaan. Soms gaan we dan dezelfde dag uit eten en soms een paar dagen later.
Fox off!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
