11 jaar alweer, hoe is het mogelijk!

27-12-2013 09:54 175 berichten
Alle reacties Link kopieren
Precies vandaag ja: toen zwaaide ik mijn kinderen uit, toen 6 en 4 jaar: mijn dochtertje en mijn zoontje. Dag, tot na de vakantie! Oh, een paar daagjes maar. Kerstvakantie bij papa. Alles goed afgesproken. Althans, dat dacht ik.



Het liep anders. Ik zag ze niet meer terug en wist een heel aantal jaren niets over hen. Alle angsten die je als moeder kunt hebben over je kinderen (ja, want die komen er gratis bij na de bevalling) zijn langsgekomen. Weg, met onbekend lot. Ze konden wel dood zijn.



Nee, dood zijn ze gelukkig niet. Ze leven bij hun vader en hun Irakese familie. Er is contact. Ik zag foto's. Goh, zijn dat mijn kinderen? In mijn gedachten liepen ze nog beiden aan mijn hand naar school. Nu zag ik daar pubers. Kinderen die ik bij wijze van spreken niet eens meer herkende. Ook al zei hun vader - jawel, met hem was er ook contact - dat ze zoveel op mij leken.



Er volgden chatgesprekken met mijn dochter; het liep moeizaam. Tijdlang weer geen contact meer. En nu weer wel. Ik heb hen, en hun vader, gezien en gesproken via de cam. Een nieuwe mijlpaal. Ik heb hun kamers gezien, ik heb een video van vroeger gezien. Goh, wees blij, zul je zeggen. Lichtpuntjes. Dat gaat de goede kant op. Mooie ontwikkelingen.



Maar het laat me alleen meer en meer voelen dat hun leven daar is, en dat ze daar blijven. Oh ja, misschien ga ik ze in het komende jaar zelfs wel een keer in het echt zien. Hun papa staat positief tegenover het contact; voor nu althans. Mij brengt het nu alleen maar meer hartzeer. Ik ben kwijt wat ik had. Mijn leven was al kapot; maar met hun vertrek ben ik ook nog het allerliefste wat ik had, de hoop op een betere toekomst, mijn eigen gezin, ook nog kwijtgeraakt.



Waar moet ik nog moed vandaan halen om door te gaan? Ik zag mijn kinderen op de cam, en ik weet niet wat te zeggen, en zij weten niet wat te zeggen. We zijn vreemden. Onbegrijpelijk toch?! Ik heb ze beiden 9 maanden onder mijn hart gedragen, met dromen voor onze toekomst. En nu zie ik ze, en weet ik niet eens meer wat ik voel of wat zij voelen, behalve dan dat ik een hoop hartzeer voel. Ik ben alles kwijt.



Ik doe mijn best, elke dag in mijn leven hier, om er iets van te maken, en natuurlijk is er meer in het leven dan kinderen.. Maar op een dag als vandaag zie ik het even niet. Op deze dag overheerst de pijn van het verlies en van alles wat ik ben kwijtgeraakt. Zeg me niet dat ik om me heen moet kijken wat er wél is, want dat doe ik. Alleen vandaag lukt het even niet. Misschien morgen wel weer, als ik met hopelijk nieuwe frisse moed weer opsta en de lucht dan buiten misschien wél weer blauw is.



Het is een lang stuk geworden, maar bedankt voor het lezen.

Ik kan vandaag verder niet reageren, want ik heb zo een afspraak met een vriendin (what was I thinking?), maar vanavond ben ik er weer. Voor degenen die mijn verhaal kennen: zo gaat het dus nu.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Dikke knuffel, wat vreselijk wat jij hebt door moeten maken en nog steeds.
poeh heftig verhaal zeg.. en vreselijk dat je kinderen zo uit je leven verdwenen zijn. ik wil je een knuffel geven en heel veel sterkte wensen.
Alle reacties Link kopieren
Alle reacties Link kopieren
Bewondering hoe je omgaat met dit grote verlies @Elmervrouw!



Fijn dat je weer contact hebt met je kinderen. En ik hoop echt dat je ze op korte termijn weer in je armen kan sluiten.



I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Alle reacties Link kopieren
Ach Elmervrouw, wat mooi geschreven maar wat een verdriet. Wat zou ik graag willen dat het anders voor je was. Probeer kracht te putten uit jullie momenten waarop jullie contact hebben. Wie weet wat daar nog ooit uit voortkomt.

Heel, heel, heel veel sterkte en een dikke (virtuele) knuffel, Biekoe
Alle reacties Link kopieren
Lieve Elmervrouw, ik kende je verhaal. Vreselijk.

Hou het geloof dat er een tijd aanbreekt dat je kinderen volwasssen zullen zijn en zich gaan beseffen hoe alles gegaan is en er anders tegenaan gaan kijken
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
Lieve Elmervrouw, het is idd goed om te kijken naar wat wel goed gaat. Maar, jouw verdriet mag er potverdorie toch ook zijn? Dat hoef je niet weg te stoppen en zeker op een dag als vandaag niet. Ik wens je heel veel sterkte, lieve vrouw
Alle reacties Link kopieren
Bewondering en diep respect Elmervrouw..



M'n moederhart huilt met je mee...



Een hele dikke
Nou ja.. dat dus..
Alle reacties Link kopieren
Dat is een zware last om elke dag te torsen.

Ik hoop dat er op een dag verlichting voor je zal zijn.

Verder rest alleen mijn motto.
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
Alle reacties Link kopieren
Vreselijk, tranen in mijn ogen... wat hartverscheurend, niet voor te stellen. En inderdaad, wie weet.. in de toekomst..., maar dan nog... het had zo niet moeten gaan. Echt een nachtmerrie. Woorden om je sterkte te wensen schieten tekort, meer dan sterkte en liefs weet ik niet...
Alle reacties Link kopieren
Lieve Elmervrouw,

Ik ken je verhaal en vind het verschrikkelijk. Ik moet en wil er niet aan denken dat ik mijn kinderen ooit op deze manier zou kunnen kwijtraken. Mijn hart voelt met je mee, het is zo dubbel. Het is mooi dat je weer contact met ze hebt maar des te moeilijker om te beseffen dat je al die jaren zonder hen nooit meer kunt inhalen. Ik hoop dat zij beseffen dat jij van ze houdt, hen nooit vergeten bent en dat je er alles aan gedaan hebt om ze weer bij je te krijgen. Ik hoop voor jou dat je ze binnenkort weer in je armen kunt sluiten zodat ze jouw liefde weer kunnen voelen. Heel veel sterkte!
Ik heb je vorige topic gelezen, over verjaardag van zoon meen ik?



Anyway, ik weet hoe het voelt als iemand zomaar opeens van de radar verdwijnt, in een land waar e zelf niet thuis bent/wil of kan komen. Een lief, in mijn geval, niet een kind.



Ik kan me nog levendig mijn wanhoop herinneren, en kan me dus ook iets voorstellen bij jouw gevoel.



Mijn lief kwam weer terug in mijn leven, en verdween er ook weer uit. Het heeft dus maar beperkt raakvlakken met jouw situatie. maar djeez, wat voel ik goed welk een verdriet jij moet hebben.



Al gaat het je nooit geven waar je naar verlangt, toch een welgemeende knuf van mij:

Alle reacties Link kopieren
Lieve Elmervrouw, heel veel sterkte en
Alle reacties Link kopieren
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
Alle reacties Link kopieren
Dikke knuffel, wat een zwaar verdriet om mee te leven.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
Alle reacties Link kopieren
Wat erg . Heen gaan?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat niks goed meer is, je kinderen en hun jeugd is jou ontnomen.

En iedere keer als je ze ziet dan wordt je daar weer mee geconfronteerd.

Wat ontzettend moeilijk.

Toch hoop ik dat je naar voor kan gaan lopen en niet in het verleden blijft hangen, ik denk dat je alleen dan een band met ze kan opbouwen. Hoe zeer dat ook doet en hoe boos je ook bent.

Ik hoop voor jou dat jij je kinderen binnenkort kan omarmen en dat dat gewoon heel fijn is. Ondanks alles wat je ontnomen is.

Dat dat op een dag gewoon naar de achtergrond verdwijnt, voor jou en voor hen.

( over je ex heb ik het niet, die mag dood neervallen, excuse my language)
Alle reacties Link kopieren
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
Zal het nooit begrijpen en dat is een cadeau van het leven zelf. Ik wens je rust, vrede, liefde en een echte omhelzing van je kinderen.
Alle reacties Link kopieren
Alle reacties Link kopieren
Alle reacties Link kopieren
Ik heb je verhaal wel eens meer gelezen.

Iedere keer als ik het lees voel ik me zo verdrietig en kwaad worden.



Hoe kan een man, een vader dit zijn kinderen aandoen, en hoe heeft hij jou dit kunnen aandoen.



Ik heb hier geen zinnig woord over te zeggen, ik wil je heel veel sterkte wensen..
Alle reacties Link kopieren
Verschrikkelijk dekt de lading niet lijkt mij.

Wat moet het nog steeds veel wanhoop brengen. Jarenlang op contact met je kinderen gehoopt en dan komt het en zijn je eigen kinderen vreemden voor je. Ik hoop dat er iets is wat je troost kan bieden voor dit enorme verlies.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven