Relaties
alle pijlers
8jarige relatie met eerste vriend, in de war
zaterdag 15 oktober 2016 16:28
Lieve allemaal,
Ik lees inmiddels al een tijdje mee op dit forum en ik vind dat er vaak wel fijne relativerende antwoorden worden gegeven en ik heb het idee dat ik dit ook wel even kan gebruiken.
Ik ben 24 jaar en inmiddels ben ik al 8 jaar bij mijn vriend. We wonen nog niet samen omdat het vanuit mijn kant moeilijk te financieren is aangezien ik nog steeds aan het studeren ben en hij sinds een halfjaar een vaste baan heeft. Ik wil eerst wat 'financiële zekerheid' voordat we naar een plekje voor ons samen zouden gaan zoeken.
Nu moet ik toegeven dat ik me al wat maandjes ontzettend rot voel. Ik pieker er veel over en lig er soms nachten wakker van. Ik twijfel namelijk aan mijn gevoelens. Hij is mijn eerste vriend en natuurlijk snap ik dat het niet mogelijk is om je hele leven op een roze wolk te zitten, maar ik twijfel soms of ik hem niet meer als broer ben gaan zien ipv lover. De laatste tijd heb ik absoluut geen zin in seks. Ik weet niet of dat komt omdat ik me niet aangetrokken voel of omdat ik zelf gewoon geen zin heb. Ik irriteer me steeds vaker. Heel stom misschien, maar ik irriteer me bijvoorbeeld als hij sochtends uit zn mond ruikt of hoe hij reageert of dat hij mijn ouders niet vraagt hoe het met ze gaat. Ik weet ook dat ik niet perfect ben, maar eerder irriteerde ik me vrijwel nooit aan mijn vriend. Terwijl hij eigenlijk ook weer ontzettend lief is. Ik voel me zon egoïst, want wat wil ik in godsnaam nog meer? Hij neemt mij voor wie ik ben, ik kan ook met hem lachen en mijn verhalen bij hem kwijt, maar ergens beklemt het me..
Hij is echt ontzettend lief en ik realiseer me dat ook wel. Maar soms heb ik de angst of deze relatie niet te eentonig voor mij is. De relatie is stabiel, maar daarmee ook ontzettend voorspelbaar. Dan zou je denken: wees blij met zon relatie. Een vriendin van mij zegt me dat ook vaak genoeg aangezien zij heel veel onenigheid heeft met haar vriend, maar dan voel ik mijzelf al bezwaard en zeg ik tegen mijzelf: ach, stel je niet zo aan. Maar die onrust komt keer op keer terug......
Ik weet gewoon echt niet wat ik er aan moet doen. Ik houd echt van hem, maar ik weet niet in welke vorm. Daarnaast moet ik ook zeggen dat -tegen mijn eigen wil in- ik ontzettend benieuwd ben naar het datingleven.. (ik vind dit zo erg om hier te typen! Want ik wil hem ook weer niet kwijt)
In ieder geval: de warboel zoals ik het hier typ, zo zit het precies in mijn hoofd. Een grote chaos en ik heb het gevoel dat mijn gedachten en gevoelens ontzettend met mij aan de haal gaan en ik zit hierdoor echt een stuk minder in mijn vel. Ik heb het zo goed, zo fijn, maar waarom dit onrustige nare gevoel?
Ik hoop echt op geruststellende adviezen want ik kan er bijna niet meer van slapen. Ik wil hem geen pijn doen, ik wil hem niet kwijt, ik houd van hem.. iemand die dit herkend? Zou heel fijn zijn, ik weet gewoon echt niet meer wat ik ermee aan moet.
Ik lees inmiddels al een tijdje mee op dit forum en ik vind dat er vaak wel fijne relativerende antwoorden worden gegeven en ik heb het idee dat ik dit ook wel even kan gebruiken.
Ik ben 24 jaar en inmiddels ben ik al 8 jaar bij mijn vriend. We wonen nog niet samen omdat het vanuit mijn kant moeilijk te financieren is aangezien ik nog steeds aan het studeren ben en hij sinds een halfjaar een vaste baan heeft. Ik wil eerst wat 'financiële zekerheid' voordat we naar een plekje voor ons samen zouden gaan zoeken.
Nu moet ik toegeven dat ik me al wat maandjes ontzettend rot voel. Ik pieker er veel over en lig er soms nachten wakker van. Ik twijfel namelijk aan mijn gevoelens. Hij is mijn eerste vriend en natuurlijk snap ik dat het niet mogelijk is om je hele leven op een roze wolk te zitten, maar ik twijfel soms of ik hem niet meer als broer ben gaan zien ipv lover. De laatste tijd heb ik absoluut geen zin in seks. Ik weet niet of dat komt omdat ik me niet aangetrokken voel of omdat ik zelf gewoon geen zin heb. Ik irriteer me steeds vaker. Heel stom misschien, maar ik irriteer me bijvoorbeeld als hij sochtends uit zn mond ruikt of hoe hij reageert of dat hij mijn ouders niet vraagt hoe het met ze gaat. Ik weet ook dat ik niet perfect ben, maar eerder irriteerde ik me vrijwel nooit aan mijn vriend. Terwijl hij eigenlijk ook weer ontzettend lief is. Ik voel me zon egoïst, want wat wil ik in godsnaam nog meer? Hij neemt mij voor wie ik ben, ik kan ook met hem lachen en mijn verhalen bij hem kwijt, maar ergens beklemt het me..
Hij is echt ontzettend lief en ik realiseer me dat ook wel. Maar soms heb ik de angst of deze relatie niet te eentonig voor mij is. De relatie is stabiel, maar daarmee ook ontzettend voorspelbaar. Dan zou je denken: wees blij met zon relatie. Een vriendin van mij zegt me dat ook vaak genoeg aangezien zij heel veel onenigheid heeft met haar vriend, maar dan voel ik mijzelf al bezwaard en zeg ik tegen mijzelf: ach, stel je niet zo aan. Maar die onrust komt keer op keer terug......
Ik weet gewoon echt niet wat ik er aan moet doen. Ik houd echt van hem, maar ik weet niet in welke vorm. Daarnaast moet ik ook zeggen dat -tegen mijn eigen wil in- ik ontzettend benieuwd ben naar het datingleven.. (ik vind dit zo erg om hier te typen! Want ik wil hem ook weer niet kwijt)
In ieder geval: de warboel zoals ik het hier typ, zo zit het precies in mijn hoofd. Een grote chaos en ik heb het gevoel dat mijn gedachten en gevoelens ontzettend met mij aan de haal gaan en ik zit hierdoor echt een stuk minder in mijn vel. Ik heb het zo goed, zo fijn, maar waarom dit onrustige nare gevoel?
Ik hoop echt op geruststellende adviezen want ik kan er bijna niet meer van slapen. Ik wil hem geen pijn doen, ik wil hem niet kwijt, ik houd van hem.. iemand die dit herkend? Zou heel fijn zijn, ik weet gewoon echt niet meer wat ik ermee aan moet.
zaterdag 15 oktober 2016 16:42
quote:karin12345 schreef op 15 oktober 2016 @ 16:36:
Aangezien je niet van twee walletjes kunt eten, zul je toch een keuze moeten maken, of je blijft en houdt het lekker veilig en saai of je gaat het uitgaansleven in en daten met verschillende jongens.Of de tussenweg, een goed gesprek en mogelijk open relatie. Moet je wel echt 100% achterstaan en dit lijkt mij niet de juiste basis maar je weet maar nooit.
Aangezien je niet van twee walletjes kunt eten, zul je toch een keuze moeten maken, of je blijft en houdt het lekker veilig en saai of je gaat het uitgaansleven in en daten met verschillende jongens.Of de tussenweg, een goed gesprek en mogelijk open relatie. Moet je wel echt 100% achterstaan en dit lijkt mij niet de juiste basis maar je weet maar nooit.
zaterdag 15 oktober 2016 16:42
zaterdag 15 oktober 2016 16:49
quote:Eleonora-1 schreef op 15 oktober 2016 @ 16:44:
Oooo het datingleven, ja, dat is zó fijn!
Lees hier voor de gein de dating- en Tindertopics eens.
Één groot feest.Wil je daarmee beweren dat je je op je 16e al in een vaste rekatie moet storten? M.i. ben je dan nog een kind dat alles nog moet ontdekken en leren en ervaren.
Oooo het datingleven, ja, dat is zó fijn!
Lees hier voor de gein de dating- en Tindertopics eens.
Één groot feest.Wil je daarmee beweren dat je je op je 16e al in een vaste rekatie moet storten? M.i. ben je dan nog een kind dat alles nog moet ontdekken en leren en ervaren.
zaterdag 15 oktober 2016 16:56
quote:gelderka schreef op 15 oktober 2016 @ 16:47:
Je bent vanaf je 16e samen.
Wat een geluk, dat je meteen de ware bent tegengekomen!
Of toch niet... Relaties vanaf zo jong houden nauwelijks stand. Simpel: Je groeit beiden op, groeit uit elkaar, en je bent echt een stuk volwassener dan op je 16e.
Logisch dat je je afvraagt: "Is dit alles?"
Het zou goed kunnen dat jullie relatie al een jaar voorbij is, maar dat jullie gewoon nog niet uit elkaar zijn gegaan.Is dat zo? In topics hier op het forum zijn er heel veel mensen die hun partner voor hun 20e hebben ontmoet en nu jaren getrouwd zijn.
Je bent vanaf je 16e samen.
Wat een geluk, dat je meteen de ware bent tegengekomen!
Of toch niet... Relaties vanaf zo jong houden nauwelijks stand. Simpel: Je groeit beiden op, groeit uit elkaar, en je bent echt een stuk volwassener dan op je 16e.
Logisch dat je je afvraagt: "Is dit alles?"
Het zou goed kunnen dat jullie relatie al een jaar voorbij is, maar dat jullie gewoon nog niet uit elkaar zijn gegaan.Is dat zo? In topics hier op het forum zijn er heel veel mensen die hun partner voor hun 20e hebben ontmoet en nu jaren getrouwd zijn.
zaterdag 15 oktober 2016 17:01
quote:lunaleeflang schreef op 15 oktober 2016 @ 16:56:
[...]
Is dat zo? In topics hier op het forum zijn er heel veel mensen die hun partner voor hun 20e hebben ontmoet en nu jaren getrouwd zijn.Ja dat kan en zo iemand ben ik. Maar het hangt natuurlijk van persoon en omstandigheden af. Ik was 18 en werkte al en woonde zelfstandig. Als je16 bent ben je meestal lang zo ver nog niet. En als je als 19 jarige net uit de schoolbanken komt en nog bij je ouders onder dak woong en nog nooit zelfstandig bent geweest ws. ook niet.
[...]
Is dat zo? In topics hier op het forum zijn er heel veel mensen die hun partner voor hun 20e hebben ontmoet en nu jaren getrouwd zijn.Ja dat kan en zo iemand ben ik. Maar het hangt natuurlijk van persoon en omstandigheden af. Ik was 18 en werkte al en woonde zelfstandig. Als je16 bent ben je meestal lang zo ver nog niet. En als je als 19 jarige net uit de schoolbanken komt en nog bij je ouders onder dak woong en nog nooit zelfstandig bent geweest ws. ook niet.
zaterdag 15 oktober 2016 17:31
Ik denk juist dat je er spijt van krijgt als je het uitmaakt.
Het uitgaansleven klinkt heel leuk en spannend, maar is ontzettend leeg. Wat je nu hebt is zoveel meer waard.
Straks gaan jullie een nieuwe fase in, samenwonen en mss een gezin. Ik denk dat je dan blij zult zijn dat je niet aan deze impulsen hebt toegegeven.
Het uitgaansleven klinkt heel leuk en spannend, maar is ontzettend leeg. Wat je nu hebt is zoveel meer waard.
Straks gaan jullie een nieuwe fase in, samenwonen en mss een gezin. Ik denk dat je dan blij zult zijn dat je niet aan deze impulsen hebt toegegeven.
Confidence is not; "I know they'll like me". Confidence is; "I'll be fine if they don't".
zaterdag 15 oktober 2016 17:35
Ik ben van mening dat je je naar hem moet uitspreken. Hoe moeilijk en pijnlijk ook. Je komt er dan waarschijnlijk snel genoeg achter of je het nog een kans wilt geven of niet: of jullie gaan samen kijken wat er eventueel anders kan óf je hebt bij voorbaat het idee dat het toch niet zal werken.
En ik vermoed het laatste. Volgens mij ben je er al wel klaar mee. In ieder geval op 'lover-gebied'. Wacht niet te lang, want op het moment dat samenwonen echt een serieus plan wordt, zal je nog meer gaan twijfelen. Ook niet echt eerlijk naar je vriend.
En ik vermoed het laatste. Volgens mij ben je er al wel klaar mee. In ieder geval op 'lover-gebied'. Wacht niet te lang, want op het moment dat samenwonen echt een serieus plan wordt, zal je nog meer gaan twijfelen. Ook niet echt eerlijk naar je vriend.
zaterdag 15 oktober 2016 17:38
quote:jackie_o schreef op 15 oktober 2016 @ 17:31:
Ik denk juist dat je er spijt van krijgt als je het uitmaakt.
Het uitgaansleven klinkt heel leuk en spannend, maar is ontzettend leeg. Wat je nu hebt is zoveel meer waard.
Straks gaan jullie een nieuwe fase in, samenwonen en mss een gezin. Ik denk dat je dan blij zult zijn dat je niet aan deze impulsen hebt toegegeven.
je bent maar 1 keer jong...
Man oh man, wat een spijt dat ik niet nog meer uit mijn jonge leven heb gehaald. Als ik dan weer een vlog van een meisje die ooit mijn leerling in groep 4 was volg en zie hoe gaaf ze het heeft op wereldreis.... of als ik zie hoe heerlijk het is als vrijgezelle vriendin die lekker kan doen en laten wat ze wil. Twee keer per jaar een vette reis boekt, geen rekening hoeft te houden met anderen...
Hoe heerlijk is dat?
Geloof me... ik geniet enorm van mijn gezin en het gezinsleven, maar om je op zo'n jonge leeftijd al vast te klampen aan iemand waaraan je twijfelt... nee... niet doen!!
Ik denk juist dat je er spijt van krijgt als je het uitmaakt.
Het uitgaansleven klinkt heel leuk en spannend, maar is ontzettend leeg. Wat je nu hebt is zoveel meer waard.
Straks gaan jullie een nieuwe fase in, samenwonen en mss een gezin. Ik denk dat je dan blij zult zijn dat je niet aan deze impulsen hebt toegegeven.
je bent maar 1 keer jong...
Man oh man, wat een spijt dat ik niet nog meer uit mijn jonge leven heb gehaald. Als ik dan weer een vlog van een meisje die ooit mijn leerling in groep 4 was volg en zie hoe gaaf ze het heeft op wereldreis.... of als ik zie hoe heerlijk het is als vrijgezelle vriendin die lekker kan doen en laten wat ze wil. Twee keer per jaar een vette reis boekt, geen rekening hoeft te houden met anderen...
Hoe heerlijk is dat?
Geloof me... ik geniet enorm van mijn gezin en het gezinsleven, maar om je op zo'n jonge leeftijd al vast te klampen aan iemand waaraan je twijfelt... nee... niet doen!!
zaterdag 15 oktober 2016 17:40
quote:jackie_o schreef op 15 oktober 2016 @ 17:31:
Ik denk juist dat je er spijt van krijgt als je het uitmaakt.
Het uitgaansleven klinkt heel leuk en spannend, maar is ontzettend leeg. Wat je nu hebt is zoveel meer waard.
Straks gaan jullie een nieuwe fase in, samenwonen en mss een gezin. Ik denk dat je dan blij zult zijn dat je niet aan deze impulsen hebt toegegeven. Op je 24e al een nieuwe fase in gaan? Vinden sommige mensen vast fijn, maar is over het algemeen enorm vroeg. TO, volgens mij weet je in je hart al wel wat je gaat doen, maar vindt je het eng omdat je met de jongen opgegroeid bent. Maar geloof me, het kan enorm bevrijden. En de wereld buiten je relatie is echt zo eng nog niet. Veel sterkte en succes!
Ik denk juist dat je er spijt van krijgt als je het uitmaakt.
Het uitgaansleven klinkt heel leuk en spannend, maar is ontzettend leeg. Wat je nu hebt is zoveel meer waard.
Straks gaan jullie een nieuwe fase in, samenwonen en mss een gezin. Ik denk dat je dan blij zult zijn dat je niet aan deze impulsen hebt toegegeven. Op je 24e al een nieuwe fase in gaan? Vinden sommige mensen vast fijn, maar is over het algemeen enorm vroeg. TO, volgens mij weet je in je hart al wel wat je gaat doen, maar vindt je het eng omdat je met de jongen opgegroeid bent. Maar geloof me, het kan enorm bevrijden. En de wereld buiten je relatie is echt zo eng nog niet. Veel sterkte en succes!
zaterdag 15 oktober 2016 17:42
quote:Jeemina schreef op 15 oktober 2016 @ 16:49:
[...]
Wil je daarmee beweren dat je je op je 16e al in een vaste rekatie moet storten? M.i. ben je dan nog een kind dat alles nog moet ontdekken en leren en ervaren.
Ik beweer niks.
Ik geef alleen aan dat het datingleven óók niet zaligmakend is als je de topics er over zo leest.
Aangezien TO aangeeft daar zo benieuwd naar te zijn.
Beetje realisme kan geen kwaad bij zulke 'het gras groener elders' gedachten.
En van mij hoeft niemand zich niet in een vaste relatie te storten op haar 16e, maar iemand vinden die goed bij je past, die lief voor je is en je neemt zoals je bent en waar je feitelijk weinig op aan te merken hebt is best bijzonder.
Kan ze óók meenemen in haar overweging.
[...]
Wil je daarmee beweren dat je je op je 16e al in een vaste rekatie moet storten? M.i. ben je dan nog een kind dat alles nog moet ontdekken en leren en ervaren.
Ik beweer niks.
Ik geef alleen aan dat het datingleven óók niet zaligmakend is als je de topics er over zo leest.
Aangezien TO aangeeft daar zo benieuwd naar te zijn.
Beetje realisme kan geen kwaad bij zulke 'het gras groener elders' gedachten.
En van mij hoeft niemand zich niet in een vaste relatie te storten op haar 16e, maar iemand vinden die goed bij je past, die lief voor je is en je neemt zoals je bent en waar je feitelijk weinig op aan te merken hebt is best bijzonder.
Kan ze óók meenemen in haar overweging.
zaterdag 15 oktober 2016 17:43
quote:jackie_o schreef op 15 oktober 2016 @ 17:31:
Ik denk juist dat je er spijt van krijgt als je het uitmaakt.
Het uitgaansleven klinkt heel leuk en spannend, maar is ontzettend leeg. Wat je nu hebt is zoveel meer waard.
Straks gaan jullie een nieuwe fase in, samenwonen en mss een gezin. Ik denk dat je dan blij zult zijn dat je niet aan deze impulsen hebt toegegeven.Meen je dit echt?? Ik ben van mening, dat als ze twijfelt, dit moet onderzoeken en bespreken voordat ze überhaupt serieus overweegt om te gaan samenwonen. Laat staan kinderen krijgen!
Ik denk juist dat je er spijt van krijgt als je het uitmaakt.
Het uitgaansleven klinkt heel leuk en spannend, maar is ontzettend leeg. Wat je nu hebt is zoveel meer waard.
Straks gaan jullie een nieuwe fase in, samenwonen en mss een gezin. Ik denk dat je dan blij zult zijn dat je niet aan deze impulsen hebt toegegeven.Meen je dit echt?? Ik ben van mening, dat als ze twijfelt, dit moet onderzoeken en bespreken voordat ze überhaupt serieus overweegt om te gaan samenwonen. Laat staan kinderen krijgen!
zaterdag 15 oktober 2016 17:45
quote:south schreef op 15 oktober 2016 @ 17:15:
Kan de wet van wuiles hier ook op gehanteerd worden?
Ik zou zeggen, heb het lef en spreid je vleugels. Je krijgt spijt als je het niet doet. Tenminste... ik heb het ooit eens gedaan en had spijt dat ik het niet eerder had gedaan.
Dat hoeft helemaal niet.
Mijn ouders waren 13 en 15 toen ze elkaar ontmoetten en zijn nog steeds stapelgek op elkaar.
En er zijn hier meerdere forumsters die al vele jaren met hun eerste liefde samen zijn en die daar heel blij mee zijn en totaal geen spijt hebben van hun keuze toen.
Kan de wet van wuiles hier ook op gehanteerd worden?
Ik zou zeggen, heb het lef en spreid je vleugels. Je krijgt spijt als je het niet doet. Tenminste... ik heb het ooit eens gedaan en had spijt dat ik het niet eerder had gedaan.
Dat hoeft helemaal niet.
Mijn ouders waren 13 en 15 toen ze elkaar ontmoetten en zijn nog steeds stapelgek op elkaar.
En er zijn hier meerdere forumsters die al vele jaren met hun eerste liefde samen zijn en die daar heel blij mee zijn en totaal geen spijt hebben van hun keuze toen.
zaterdag 15 oktober 2016 17:57
quote:kaatjekakel schreef op 15 oktober 2016 @ 17:43:
[...]
Meen je dit echt?? Ik ben van mening, dat als ze twijfelt, dit moet onderzoeken en bespreken voordat ze überhaupt serieus overweegt om te gaan samenwonen. Laat staan kinderen krijgen!Ik bedoel te zeggen dat dit twijfelgevoel wellicht weer overgaat. En dat ze dan iets heeft waar veel vrouwen jaloers op zouden zijn.
[...]
Meen je dit echt?? Ik ben van mening, dat als ze twijfelt, dit moet onderzoeken en bespreken voordat ze überhaupt serieus overweegt om te gaan samenwonen. Laat staan kinderen krijgen!Ik bedoel te zeggen dat dit twijfelgevoel wellicht weer overgaat. En dat ze dan iets heeft waar veel vrouwen jaloers op zouden zijn.
Confidence is not; "I know they'll like me". Confidence is; "I'll be fine if they don't".
zaterdag 15 oktober 2016 17:59
Hier een inmiddels 14 jarige relatie vanaf mijn 15e en inmiddels getrouwd en zwanger van de 1e. Ik herken in je verhaal het piekeren, en ook de irritaties die je kunt krijgen. Of deze je relatie te veel in de weg zitten kan alleen jij bepalen. Ik geloof niet zo in "het gras is groener" en ben inmiddels twee van dat soort fases gepasseerd waarna het weer echt gezellig en fijn werd. Ik ben dus tot op de dag van vandaag erg blij met mijn keuze om voor mijn relatie te gaan.
Tegen mij wordt ook vaak gezegd dat er vast nog een tijd komt dat ik "lekker los wil gaan" maar ik ervaar dat zelf niet zo. Natuurlijk ben ik wel eens nieuwsgierig naar dat leven maar aan het einde van de dag ben ik toch tevreden met mijn keuze. En misschien komt die 'midlifecrisis' nog, maar misschien ook niet.
Ik zou de tijd nemen om je gevoelens goed onder de loep te nemen, is het de verwachting die je hebt van jezelf? Is het wat anderen van je verwachten? En probeer hier met je partner over te praten. Als je in gesprek gaat moet wel vooraf voor je partner helder zijn of er een kans van slagen is of niet. Als het in jouw hoofd klaar is dan voelt je partner dat namelijk ook. Begin dus bij jezelf. Succes met je keuze.
Tegen mij wordt ook vaak gezegd dat er vast nog een tijd komt dat ik "lekker los wil gaan" maar ik ervaar dat zelf niet zo. Natuurlijk ben ik wel eens nieuwsgierig naar dat leven maar aan het einde van de dag ben ik toch tevreden met mijn keuze. En misschien komt die 'midlifecrisis' nog, maar misschien ook niet.
Ik zou de tijd nemen om je gevoelens goed onder de loep te nemen, is het de verwachting die je hebt van jezelf? Is het wat anderen van je verwachten? En probeer hier met je partner over te praten. Als je in gesprek gaat moet wel vooraf voor je partner helder zijn of er een kans van slagen is of niet. Als het in jouw hoofd klaar is dan voelt je partner dat namelijk ook. Begin dus bij jezelf. Succes met je keuze.
zaterdag 15 oktober 2016 18:03
Ik heb bijna in precies dezelfde situatie gezeten als jij. Vanaf mijn 15e een relatie gehad tot mijn 23e. Mijn ex wist dat hij bij mij wilde blijven en wilde daarom ook graag bij mij in komen wonen (altijd bij ouders gewoond). Ik ging twijfelen, o.a. ook door de nieuwsgierigheid naar het 'single' leven. Maar ook doordat ik me aan hem begon te irriteren. Met deze twijfel heb ik lang gelopen, dit ook een aantal keren met hem besproken, maar er kwam niks uit. Ik moet ook wel zeggen dat er uiteindelijk zeker van was dat ik met hem niet oud wilde worden. Ik zag hem meer als een normale vriend of broer. Seks had ik al maanden niet meer en ook geen behoefte aan.
Uiteindelijk heb ik de stap genomen om het uit te maken. Dit vond ik heel erg moeilijk maar nadat het uit was voelde ik niks anders dan opluchting.
Ik lees in je post dat je wel van hem houd. Probeer erachter te komen in welke vorm. Hoe zou je het bijv. vinden als hij met een andere vrouw zou zijn? Mis je hem wanneer je hem een tijdje niet ziet en spreekt? Wil je nog leuke/romantische activiteiten met hem ondernemen?
Uiteindelijk heb ik de stap genomen om het uit te maken. Dit vond ik heel erg moeilijk maar nadat het uit was voelde ik niks anders dan opluchting.
Ik lees in je post dat je wel van hem houd. Probeer erachter te komen in welke vorm. Hoe zou je het bijv. vinden als hij met een andere vrouw zou zijn? Mis je hem wanneer je hem een tijdje niet ziet en spreekt? Wil je nog leuke/romantische activiteiten met hem ondernemen?
zaterdag 15 oktober 2016 18:15
quote:Vuurpijl schreef op 15 oktober 2016 @ 18:03:
Uiteindelijk heb ik de stap genomen om het uit te maken. Dit vond ik heel erg moeilijk maar nadat het uit was voelde ik niks anders dan opluchting.
Ik lees in je post dat je wel van hem houd. Probeer erachter te komen in welke vorm. Hoe zou je het bijv. vinden als hij met een andere vrouw zou zijn? Mis je hem wanneer je hem een tijdje niet ziet en spreekt? Wil je nog leuke/romantische activiteiten met hem ondernemen?En dit dus want hoewel het een bij mij de uitkomst was kan het ander (zoals vuurpijl) voor jou de uitkomst zijn en ook daar is niets mis mee.
Uiteindelijk heb ik de stap genomen om het uit te maken. Dit vond ik heel erg moeilijk maar nadat het uit was voelde ik niks anders dan opluchting.
Ik lees in je post dat je wel van hem houd. Probeer erachter te komen in welke vorm. Hoe zou je het bijv. vinden als hij met een andere vrouw zou zijn? Mis je hem wanneer je hem een tijdje niet ziet en spreekt? Wil je nog leuke/romantische activiteiten met hem ondernemen?En dit dus want hoewel het een bij mij de uitkomst was kan het ander (zoals vuurpijl) voor jou de uitkomst zijn en ook daar is niets mis mee.
zaterdag 15 oktober 2016 18:16
Mijn eerste vriendje had ik toen ik 16 was en hij 19. Ik kon het nooit lang met een vriendje volhouden en maakte het uit met hem.
Na 11 jaar en nog steeds sporadisch contact hebben we gisteren een date gehad en dit zou nog best wel eens een goeie match kunnen zijn. We zien dit dan ook allebei als een nieuwe kans, maar dan met een volgroeid paar hersenen deze keer
Na 11 jaar en nog steeds sporadisch contact hebben we gisteren een date gehad en dit zou nog best wel eens een goeie match kunnen zijn. We zien dit dan ook allebei als een nieuwe kans, maar dan met een volgroeid paar hersenen deze keer
