Relaties
alle pijlers
aanstaande ex is de weg en zichzelf kwijt en dat is eng?
maandag 26 december 2016 23:12
Bij voorbaat sorry voor het lange verhaal, maar vind het moeilijk om een beknopte samenvatting te geven. En ik wil eigenlijk gewoon teveel details vertellen.
Ik ben 22 jaar samen geweest met mijn man en samen hebben we een hoop meegemaakt en dan vooral hele vervelende dingen op verschillende vlakken. Het is in ieder geval nooit echt makkelijk geweest. Nu is mijn man al een paar jaar behoorlijk depressief. Ik heb geprobeerd om hem te helpen, om hem een bepaalde kant op te sturen, maar hij wilde geen hulp en bleef alleen maar negatief en depressief reageren op mijn voorstellen.
Een paar maanden geleden heb ik een 4 jarige studie afgerond (naast mijn werk en gezin) en een dag voor de diplomauitreiking had hij besloten dat hij van me wilde scheiden. We hadden in de 22 jaar dat we samen waren zelden ruzie, en ineens ging hij helemaal uit zn plaat. Ik kwam met mijn zoon en dochter uit de winkel en toen ik binnen kwam vertelde hij me dat hij van me wilde scheiden. Zelf liep ik er ook al een hele tijd tegenaan te hikken, dus was niet echt in shock ofzo. Maar hij begon er een heel drama en ruzie om te maken terwijl ik heel rustig reageerd (mede omdat ik nog het een en ander moest regelen voor de diplomauitreiking) De volgende dag heb ik gezegd dat ik het begreep als hij niet naar de uitreiking wilde komen, maar dat hij dat dan op tijd aan mijn dochter moest laten weten zodat ze dan met de bus kon komen. Uiteindelijk is hij toch gekomen met mijn dochter en een vriend, een andere vriend was er op eigen gelegenheid gekomen. Als blikken konden doden....dan had ik nu niet meer getypt. Hij heeft zich echt belachelijk gedragen en mij voor schut gezet tegenover al mijn studiegenoten en leerkrachten. Die vrienden die er bij waren hebben later ook gezegd dat hij tegen iedereen heel raar deed. Het leek er bijna op dat hij jaloers was dat ik die opleiding had afgerond. Die dag en de dagen erna heeft hij me tegenover iedereen die we kennen compleet zwart gemaakt.
De dagen daarna koelde hij wel weer wat af en hij meende er allemaal niets van werd me verteld. Ik liep al langer met het idee om te scheiden in mijn hoofd dus heb toen gezegd dat ik het toch door wilde zetten (naar mijn idee heeft hij dit ook al aan zien komen en wilde hij me gewoon voor zijn) Nou dat waren weer weken vol frustratie en ellende en ik keek uit naar een ander huis. Meneer deed er ondertussen alles aan om ineens de leuke papa uit te hangen en mij zwart te maken tegenover mijn kinderen. (en de rest van de wereld) Hij heeft ook toegegeven dat hij het niet zou kunnen hebben als de kinderen voor mij zouden kiezen ipv voor hem. Uiteindelijk dacht ik een perfect plan te hebben, en heb hem voorgesteld om dit huis gewoon als thuis voor de kinderen te houden en dan zelf een klein appartementje te zoeken en met elkaar te wisselen. In mijn beleving bleef het dan voor de kids zoveel mogelijk hetzelfde en hoefden ze echt niet te kiezen. (want dat is natuurlijk ook niet de bedoeling). Zo gezegd zo gedaan hij was het er ook helemaal mee eens.
Ik ging eerst naar dat huisje en we zouden om de twee weken wisselen.Vanaf het moment dat ik daar zat kreeg ik nachtenlang vervelende appjes en telefoontjes. Ik liet iedereen in de steek en blabla. Ik sliep daar alleen maar, want als ik niet aan het werk was, was ik in het andere huis om het huishouden te doen, en er voor de hond en kinderen te zijn. Ik kookte eten en ga zo maar door. Maar de vervelende berichtenstroom bleef aanhouden. Na die twee weken is hij naar dat andere huis gegaan en toen kreeg ik een mail dat hij had besloten dat hij daar bleef wonen. En verder kwam hij ook niet echt meer langs. Oftewel hij deed wat hij mij verwijtte, hij liet iedereen een beetje in de steek) De reden dat hij daar bleef wonen was naar eigen zeggen omdat hij een hele moeilijke periode tegemoet ging met chemo en bestraling en weet ik het wat allemaal, want de vlekken waar ik me al jaren zorgen over maakte en waarvoor ik gesmeekt heb of hij alsjeblieft naar de dokter wilde gaan bleken huidkanker te zijn (5 jaar geleden door een onafhankelijk onderzoeksbureau vastgesteld) Toen ik zijn mail las was ik zo boos...als het waar was waarom heeft hij me dat 5 jaar geleden niet verteld, en waarom heeft hij er niets aan laten doen (tegenover zijn kinderen is dit gewoon niet acceptabel) We zijn nu een paar maanden verder en het blijken gelukkig geen levensbedreigende plekken te zijn, sterker nog het blijken bijna allemaal ouderdomsvlekken te zijn.
Continue probeert hij me zwart te maken tegenover familie, vrienden en de kinderen. Gelukkig beginnen mensen nu in te zien hoe hij echt is, maar in het begin geloofden ze zijn mooie/ onzinverhalen. Ik krijg via de app nog steeds continue hele epistels met verwijten en beschuldigingen. Ik probeer zo goed mogelijk voor hem te zorgen en hem uit te blijven nodigen voor het eten en hem bij de kinderen te betrekken (op goede dagen heb ik hem ook nog steeds graag om me heen) Maar de laatste paar dagen is hij gewoon eng. Tijdje terug ging hij ook zo ver in zijn haat naar mij toe dat ik me niet veilig voelde en dat ik een knuppel naast mn bed heb gezet en een ander slot op de deur heb gedaan. Ik werd door 2 andere mensen ook gewaarschuwd dat ze geschrokken waren van zijn haat naar mij toe en dat ik uit moest kijken voor hem. Hier is hij enorm boos over geworden.
Maar goed ik dwaal weer af, de laatste twee dagen is hij echt compleet in de war. Ik krijg de hele tijd rare berichten op de app, hij heeft me gisteren 3x gebeld waarbij hij als een klein kind aan het huilen was, aan het gillen, aan het doordraaien. Dat ik me echt heb afgevraagd moet en kan ik hem misschien wel op laten nemen, want het gaat niet goed. Hij wil dat het goed komt tussen ons en vroeg om een herstel of herstelplan. Ik heb gezegd dat ik best met hem wil praten en horen hoe hij een en ander nog denkt te kunnen herstellen, maar dat ik hem geen valse hoop wil geven en bang ben dat er de laatste maanden teveel gezegd en gebeurd is waardoor de scheuren te groot zijn geworden om weer bij elkaar te komen. En als ik dat zeg flipt hij helemaal. Hij kan het niet aan om mij te zien dus zegt hij dat tot eind januari de huur betaald is en dat hij dan verdwijnt. Dat hij zijn kinderen in de steek gaat laten blabla (het komt bijna over alsof hij zichzelf iets aan wil doen, maar dat weet ik niet zeker) Hij kan het ook niet aan om mij met een ander te zien nu niet, maar ook niet op de langere termijn. Hij gaat diegene dan afmaken en mij verdrietig maken. En zo gaat het maar door met de berichtenstroom. De laatste keer dat hij gisteren belde zei hij dat hij gewoon weer bij me wil wonen, en meer hoeft niet. Hij wil me vasthouden en de rest kan hem niet schelen. Ik mag met de hele wereld neuken, hij wil een open relatie, hij wil in relatietherapie, hij gaat nu naar de psycholoog voor mij, hij gaat naar de dokter voor mij. Hij gaat keihard voor me werken en zorgen dat er heel veel geld binnen komt zodat ik alles kan doen wat ik wil en hij hoeft er verder niets voor terug alleen een heel klein plekje in mijn hart en tegen me aan liggen.
Wat is nu eigenlijk mijn vraag....ik weet gewoon niet wat ik met hem aan moet. Ik vind hem eng, ik ben bang dat hij zijn kinderen in de steek laat, dat hij mij of zichzelf iets aandoet, dat hij mijn eventuele nieuwe vriend iets aandoet als ik die heb en en....ik word gewoon gek van die vent en zijn stemmingswisselingen.
Ik ben 22 jaar samen geweest met mijn man en samen hebben we een hoop meegemaakt en dan vooral hele vervelende dingen op verschillende vlakken. Het is in ieder geval nooit echt makkelijk geweest. Nu is mijn man al een paar jaar behoorlijk depressief. Ik heb geprobeerd om hem te helpen, om hem een bepaalde kant op te sturen, maar hij wilde geen hulp en bleef alleen maar negatief en depressief reageren op mijn voorstellen.
Een paar maanden geleden heb ik een 4 jarige studie afgerond (naast mijn werk en gezin) en een dag voor de diplomauitreiking had hij besloten dat hij van me wilde scheiden. We hadden in de 22 jaar dat we samen waren zelden ruzie, en ineens ging hij helemaal uit zn plaat. Ik kwam met mijn zoon en dochter uit de winkel en toen ik binnen kwam vertelde hij me dat hij van me wilde scheiden. Zelf liep ik er ook al een hele tijd tegenaan te hikken, dus was niet echt in shock ofzo. Maar hij begon er een heel drama en ruzie om te maken terwijl ik heel rustig reageerd (mede omdat ik nog het een en ander moest regelen voor de diplomauitreiking) De volgende dag heb ik gezegd dat ik het begreep als hij niet naar de uitreiking wilde komen, maar dat hij dat dan op tijd aan mijn dochter moest laten weten zodat ze dan met de bus kon komen. Uiteindelijk is hij toch gekomen met mijn dochter en een vriend, een andere vriend was er op eigen gelegenheid gekomen. Als blikken konden doden....dan had ik nu niet meer getypt. Hij heeft zich echt belachelijk gedragen en mij voor schut gezet tegenover al mijn studiegenoten en leerkrachten. Die vrienden die er bij waren hebben later ook gezegd dat hij tegen iedereen heel raar deed. Het leek er bijna op dat hij jaloers was dat ik die opleiding had afgerond. Die dag en de dagen erna heeft hij me tegenover iedereen die we kennen compleet zwart gemaakt.
De dagen daarna koelde hij wel weer wat af en hij meende er allemaal niets van werd me verteld. Ik liep al langer met het idee om te scheiden in mijn hoofd dus heb toen gezegd dat ik het toch door wilde zetten (naar mijn idee heeft hij dit ook al aan zien komen en wilde hij me gewoon voor zijn) Nou dat waren weer weken vol frustratie en ellende en ik keek uit naar een ander huis. Meneer deed er ondertussen alles aan om ineens de leuke papa uit te hangen en mij zwart te maken tegenover mijn kinderen. (en de rest van de wereld) Hij heeft ook toegegeven dat hij het niet zou kunnen hebben als de kinderen voor mij zouden kiezen ipv voor hem. Uiteindelijk dacht ik een perfect plan te hebben, en heb hem voorgesteld om dit huis gewoon als thuis voor de kinderen te houden en dan zelf een klein appartementje te zoeken en met elkaar te wisselen. In mijn beleving bleef het dan voor de kids zoveel mogelijk hetzelfde en hoefden ze echt niet te kiezen. (want dat is natuurlijk ook niet de bedoeling). Zo gezegd zo gedaan hij was het er ook helemaal mee eens.
Ik ging eerst naar dat huisje en we zouden om de twee weken wisselen.Vanaf het moment dat ik daar zat kreeg ik nachtenlang vervelende appjes en telefoontjes. Ik liet iedereen in de steek en blabla. Ik sliep daar alleen maar, want als ik niet aan het werk was, was ik in het andere huis om het huishouden te doen, en er voor de hond en kinderen te zijn. Ik kookte eten en ga zo maar door. Maar de vervelende berichtenstroom bleef aanhouden. Na die twee weken is hij naar dat andere huis gegaan en toen kreeg ik een mail dat hij had besloten dat hij daar bleef wonen. En verder kwam hij ook niet echt meer langs. Oftewel hij deed wat hij mij verwijtte, hij liet iedereen een beetje in de steek) De reden dat hij daar bleef wonen was naar eigen zeggen omdat hij een hele moeilijke periode tegemoet ging met chemo en bestraling en weet ik het wat allemaal, want de vlekken waar ik me al jaren zorgen over maakte en waarvoor ik gesmeekt heb of hij alsjeblieft naar de dokter wilde gaan bleken huidkanker te zijn (5 jaar geleden door een onafhankelijk onderzoeksbureau vastgesteld) Toen ik zijn mail las was ik zo boos...als het waar was waarom heeft hij me dat 5 jaar geleden niet verteld, en waarom heeft hij er niets aan laten doen (tegenover zijn kinderen is dit gewoon niet acceptabel) We zijn nu een paar maanden verder en het blijken gelukkig geen levensbedreigende plekken te zijn, sterker nog het blijken bijna allemaal ouderdomsvlekken te zijn.
Continue probeert hij me zwart te maken tegenover familie, vrienden en de kinderen. Gelukkig beginnen mensen nu in te zien hoe hij echt is, maar in het begin geloofden ze zijn mooie/ onzinverhalen. Ik krijg via de app nog steeds continue hele epistels met verwijten en beschuldigingen. Ik probeer zo goed mogelijk voor hem te zorgen en hem uit te blijven nodigen voor het eten en hem bij de kinderen te betrekken (op goede dagen heb ik hem ook nog steeds graag om me heen) Maar de laatste paar dagen is hij gewoon eng. Tijdje terug ging hij ook zo ver in zijn haat naar mij toe dat ik me niet veilig voelde en dat ik een knuppel naast mn bed heb gezet en een ander slot op de deur heb gedaan. Ik werd door 2 andere mensen ook gewaarschuwd dat ze geschrokken waren van zijn haat naar mij toe en dat ik uit moest kijken voor hem. Hier is hij enorm boos over geworden.
Maar goed ik dwaal weer af, de laatste twee dagen is hij echt compleet in de war. Ik krijg de hele tijd rare berichten op de app, hij heeft me gisteren 3x gebeld waarbij hij als een klein kind aan het huilen was, aan het gillen, aan het doordraaien. Dat ik me echt heb afgevraagd moet en kan ik hem misschien wel op laten nemen, want het gaat niet goed. Hij wil dat het goed komt tussen ons en vroeg om een herstel of herstelplan. Ik heb gezegd dat ik best met hem wil praten en horen hoe hij een en ander nog denkt te kunnen herstellen, maar dat ik hem geen valse hoop wil geven en bang ben dat er de laatste maanden teveel gezegd en gebeurd is waardoor de scheuren te groot zijn geworden om weer bij elkaar te komen. En als ik dat zeg flipt hij helemaal. Hij kan het niet aan om mij te zien dus zegt hij dat tot eind januari de huur betaald is en dat hij dan verdwijnt. Dat hij zijn kinderen in de steek gaat laten blabla (het komt bijna over alsof hij zichzelf iets aan wil doen, maar dat weet ik niet zeker) Hij kan het ook niet aan om mij met een ander te zien nu niet, maar ook niet op de langere termijn. Hij gaat diegene dan afmaken en mij verdrietig maken. En zo gaat het maar door met de berichtenstroom. De laatste keer dat hij gisteren belde zei hij dat hij gewoon weer bij me wil wonen, en meer hoeft niet. Hij wil me vasthouden en de rest kan hem niet schelen. Ik mag met de hele wereld neuken, hij wil een open relatie, hij wil in relatietherapie, hij gaat nu naar de psycholoog voor mij, hij gaat naar de dokter voor mij. Hij gaat keihard voor me werken en zorgen dat er heel veel geld binnen komt zodat ik alles kan doen wat ik wil en hij hoeft er verder niets voor terug alleen een heel klein plekje in mijn hart en tegen me aan liggen.
Wat is nu eigenlijk mijn vraag....ik weet gewoon niet wat ik met hem aan moet. Ik vind hem eng, ik ben bang dat hij zijn kinderen in de steek laat, dat hij mij of zichzelf iets aandoet, dat hij mijn eventuele nieuwe vriend iets aandoet als ik die heb en en....ik word gewoon gek van die vent en zijn stemmingswisselingen.
maandag 26 december 2016 23:26
quote:chineesje2000 schreef op 26 december 2016 @ 23:21:
Huiskanker?? Vastgesteld door een onderzoeksbureau?Ik bedoel natuurlijk huidkanker en hij zat toen in het buitenland voor het werk en kon/wilde niet langs een dokter ik weet het ook niet precies, maar wel idioot dat hij het er nooit met me over gehad heeft en nu heel zielig ging doen.
Huiskanker?? Vastgesteld door een onderzoeksbureau?Ik bedoel natuurlijk huidkanker en hij zat toen in het buitenland voor het werk en kon/wilde niet langs een dokter ik weet het ook niet precies, maar wel idioot dat hij het er nooit met me over gehad heeft en nu heel zielig ging doen.
maandag 26 december 2016 23:31
Je bent onduidelijk naar hem en geeft hem de hoop dat het weer goedkomt. Stop daarmee. Als hij je appt en je wilt dat niet, blokkeer hem. Als hij je belt en je wilt dat niet, blokkeer hem.
Spreek één communicatiemiddel af (mail oid) en geef duidelijk aan wat je van hem verwacht. Maak een scheidingsconvenant waar precies in staat hoe jullie dit birdnesten vorm gaan geven en daar heeft hij zich aan te houden. Doet hij dat niet dan ziet hij de kinderen dus niet.
Geef hem veel minder ruimte, wees duidelijk en stel grenzen.
En die huidkanker is nu zijn pakkie an, dat jij hem 5 jaar geleden al op het eea hebt gewezen is nu niet meer van belang. Stap uit het verleden en handel nu.
Spreek één communicatiemiddel af (mail oid) en geef duidelijk aan wat je van hem verwacht. Maak een scheidingsconvenant waar precies in staat hoe jullie dit birdnesten vorm gaan geven en daar heeft hij zich aan te houden. Doet hij dat niet dan ziet hij de kinderen dus niet.
Geef hem veel minder ruimte, wees duidelijk en stel grenzen.
En die huidkanker is nu zijn pakkie an, dat jij hem 5 jaar geleden al op het eea hebt gewezen is nu niet meer van belang. Stap uit het verleden en handel nu.
...
maandag 26 december 2016 23:35
Ik denk dat je als moeder de plicht hebt om iig je huisarts in te schakelen. Nee, ik vind dat. Plus, je bent niet duidelijk. Het is aan- en afstoten en dat moet je helemaal niet doen. Je moet je grens trekken. Hem overal blokkeren als hij jou bijvoorbeeld appt. Ik vraag me echt af waarom je nog niet iets hebt ondernomen... Hij klinkt echt goed gestoord. Ik zou aan mijn kinderen denken en alles wat mogelijk is, zo snel mogelijk doen. In het belang van de kinderen en van jezelf.
maandag 26 december 2016 23:36
Als ik het verhaal lees komt het zo'n beetje neer op het volgendr:
Hij vergooit zijn leven. Kan het niet hebben dat jij wel iets van je leven probeert te maken. Hij zag blijkbaar geen "ons".
Hij merkt dat hij door zijn eigen gedrag de boel nog verder in puin helpt, soms komt daar even een moment doorheen waarop het ooit nog wel goed ging. Dan krijgt hij even een aanval van spijt om vervolgens op geen enkele manier in staat te zijn toch nog iets ten goede te keren.
En hij probeert jou nu mee te slepen in zijn val. Zo hard en diep mogelijk. Waarbij hij er al dan niet nog probeert tegenover anderen zelf goed vanaf te komen.
Wat je nu moet doen? Het klinkt als zeer lastige en zeker gevaarlijke problematiek. Dit door zijn enorme haat en vijandigheid, niets meer in perspectief willen of kunnen zien en zijn extreme non-stop jou proberen te grazen te nemen gedrag.
Heeft hij eerder problemen laten zien dat hij jou klein wil houden? Mee naar beneden wil trekken zodat jij "lager" komt te staan dan hij? Weet je iets af in welke mate hij zich minderwaardig voelt? Problemen net vrouwen heeft?
In ieder geval alles goed documenteren zodat je bewijsmateriaal hebt als het van pas kan komen. Geven vrienden nog iets van advies?
Hij vergooit zijn leven. Kan het niet hebben dat jij wel iets van je leven probeert te maken. Hij zag blijkbaar geen "ons".
Hij merkt dat hij door zijn eigen gedrag de boel nog verder in puin helpt, soms komt daar even een moment doorheen waarop het ooit nog wel goed ging. Dan krijgt hij even een aanval van spijt om vervolgens op geen enkele manier in staat te zijn toch nog iets ten goede te keren.
En hij probeert jou nu mee te slepen in zijn val. Zo hard en diep mogelijk. Waarbij hij er al dan niet nog probeert tegenover anderen zelf goed vanaf te komen.
Wat je nu moet doen? Het klinkt als zeer lastige en zeker gevaarlijke problematiek. Dit door zijn enorme haat en vijandigheid, niets meer in perspectief willen of kunnen zien en zijn extreme non-stop jou proberen te grazen te nemen gedrag.
Heeft hij eerder problemen laten zien dat hij jou klein wil houden? Mee naar beneden wil trekken zodat jij "lager" komt te staan dan hij? Weet je iets af in welke mate hij zich minderwaardig voelt? Problemen net vrouwen heeft?
In ieder geval alles goed documenteren zodat je bewijsmateriaal hebt als het van pas kan komen. Geven vrienden nog iets van advies?
maandag 26 december 2016 23:38
Poeh. Je kunt ook zelf naar de huisarts gaan en het uitleggen. Je kunt hem niet dwingen om dat te doen maar dat is wel degelijk nodig nu. Misschien heeft hij/zij een idee hoe hem te benaderen maar hij moet behandeld worden, zo te horen, en snel ook.
De feestdagen kunnen nogal olie op het vuur zijn voor stress en spanning, lijkt mij dat hij daardoor nu zo doordraait. Je weet maar nooit hoor, ik zou echt mezelf gaan beschermen, dus je deur op slot doen ed. Hij klinkt op het randje van een nervouw breakdown. Je kunt ook de politie bellen he, als het echt uit de hand dreigt te lopen. Of de crisisdienst, via de huisarts moet dan en s avonds en in het weekend via de hap.
Hou je nog van hem? Lijkt me dat het bijna onmogelijk is tegelijkertijd bang voor iemand te zijn en van iemand te houden. Maar als je nog van hem houdt, zou ik wel zorgen dat hij nu hulp krijgt want het klinkt allemaal erg rampenplannerig wat hij zegt en dat moet je gewoon serieus nemen, ook al doet hij zichzelf misschien niks aan. Draag het iig over aan de juiste mensen, huisarts, crisisdienst, politie, want dan heb je steun en hulp mocht hij iets geks gaan doen. Hou het niet voor jezelf uit schaamte maar onderneem actie om voorbereid te zijn. Sterkte. Jij hebt ook niet echt een leuke kerst dan zeker.
De feestdagen kunnen nogal olie op het vuur zijn voor stress en spanning, lijkt mij dat hij daardoor nu zo doordraait. Je weet maar nooit hoor, ik zou echt mezelf gaan beschermen, dus je deur op slot doen ed. Hij klinkt op het randje van een nervouw breakdown. Je kunt ook de politie bellen he, als het echt uit de hand dreigt te lopen. Of de crisisdienst, via de huisarts moet dan en s avonds en in het weekend via de hap.
Hou je nog van hem? Lijkt me dat het bijna onmogelijk is tegelijkertijd bang voor iemand te zijn en van iemand te houden. Maar als je nog van hem houdt, zou ik wel zorgen dat hij nu hulp krijgt want het klinkt allemaal erg rampenplannerig wat hij zegt en dat moet je gewoon serieus nemen, ook al doet hij zichzelf misschien niks aan. Draag het iig over aan de juiste mensen, huisarts, crisisdienst, politie, want dan heb je steun en hulp mocht hij iets geks gaan doen. Hou het niet voor jezelf uit schaamte maar onderneem actie om voorbereid te zijn. Sterkte. Jij hebt ook niet echt een leuke kerst dan zeker.
maandag 26 december 2016 23:56
@ Foeksia - ik vind het heel moeilijk want ik licht nu de slechte momenten uit, ik kan me niet voorstellen dat hij zijn kinderen iets zou aandoen en de kinderen zien hem graag en dat wil ik ze ook niet ontnemen. Aan de andere kant heb ik ergens heel heel erg diep van binnen misschien toch wel een klein beetje een rotgevoel. Hij heeft alleen een moeder en ook dat vind ik lastig om hem tegenover zijn moeder die heilig in zijn goedheid gelooft zwart te maken.
@Rooss en prinses Maxima - ergens hebben jullie wel gelijk dat ik niet duidelijk ben en als ik dit zo terug lees dan valt het kwartje helemaal. Ergens hou ik nog wel van hem als hij een goede dag heeft (niet als echtgenote, maar als mens) Hij heeft een heel speciaal plekje in mijn hart en ik kan het eigenlijk niet aanzien dat het zo slecht met hem gaat. Ik heb het beste met hem voor en andere momenten maakt hij het me zo moeilijk en heb ik een hekel aan hem gekregen.
Mijn kinderen zijn 13, 17 en 18, vader is zo gehaaid dat het meestal allemaal koek en ei lijkt tussen ons, hij pakt me vooral als ik alleen ben op de app, via bellen of mail. Ik probeer de kids hier zo min mogelijk van mee te geven omdat ik het erg vind als ze een hekel aan hem krijgen. Aan de andere kant probeert hij me andersom wel zwart te maken tegenover mijn kinderen.
@Rooss en prinses Maxima - ergens hebben jullie wel gelijk dat ik niet duidelijk ben en als ik dit zo terug lees dan valt het kwartje helemaal. Ergens hou ik nog wel van hem als hij een goede dag heeft (niet als echtgenote, maar als mens) Hij heeft een heel speciaal plekje in mijn hart en ik kan het eigenlijk niet aanzien dat het zo slecht met hem gaat. Ik heb het beste met hem voor en andere momenten maakt hij het me zo moeilijk en heb ik een hekel aan hem gekregen.
Mijn kinderen zijn 13, 17 en 18, vader is zo gehaaid dat het meestal allemaal koek en ei lijkt tussen ons, hij pakt me vooral als ik alleen ben op de app, via bellen of mail. Ik probeer de kids hier zo min mogelijk van mee te geven omdat ik het erg vind als ze een hekel aan hem krijgen. Aan de andere kant probeert hij me andersom wel zwart te maken tegenover mijn kinderen.
dinsdag 27 december 2016 00:02
quote:Paekzwart schreef op 26 december 2016 @ 23:36:
Als ik het verhaal lees komt het zo'n beetje neer op het volgendr:
Hij vergooit zijn leven. Kan het niet hebben dat jij wel iets van je leven probeert te maken. Hij zag blijkbaar geen "ons".
Hij merkt dat hij door zijn eigen gedrag de boel nog verder in puin helpt, soms komt daar even een moment doorheen waarop het ooit nog wel goed ging. Dan krijgt hij even een aanval van spijt om vervolgens op geen enkele manier in staat te zijn toch nog iets ten goede te keren.
En hij probeert jou nu mee te slepen in zijn val. Zo hard en diep mogelijk. Waarbij hij er al dan niet nog probeert tegenover anderen zelf goed vanaf te komen.
Wat je nu moet doen? Het klinkt als zeer lastige en zeker gevaarlijke problematiek. Dit door zijn enorme haat en vijandigheid, niets meer in perspectief willen of kunnen zien en zijn extreme non-stop jou proberen te grazen te nemen gedrag.
Heeft hij eerder problemen laten zien dat hij jou klein wil houden? Mee naar beneden wil trekken zodat jij "lager" komt te staan dan hij? Weet je iets af in welke mate hij zich minderwaardig voelt? Problemen net vrouwen heeft?
In ieder geval alles goed documenteren zodat je bewijsmateriaal hebt als het van pas kan komen. Geven vrienden nog iets van advies?
Dit is precies hoe het voelt ja.
Achteraf heeft hij me wel altijd klein willen houden. Aan de ene kant mocht ik alles, maar ik moest wel alles verantwoorden waardoor het vaak niet prettig voelde om toch mijn ding te doen. Terwijl er voor hem vaak hele andere regels leken te gelden. Ik heb vroeger mijn carriere opgegeven voor de zijne en ik lijk nu veel succes te gaan krijgen, want ik krijg niets dan lof van iedereen en dat lijkt hij niet te kunnen handelen. Ik moet ook de hele tijd aanhoren dat hij mijn opleiding heeft betaald. Hij voelde zich in het algemeen vaak beter als een ander en dat liet hij wel blijken ook.
Ik probeer er met vrienden niet zo diep op in te gaan omdat ik hoop dat hij ook nog mensen houdt waar hij zn ei kwijt kan en ik wil me ook niet verlagen tot zwartmakerij. (en ja tuurlijk vertel ik wel eens het een en ander, maar ik probeer dat zoveel mogelijk te vermijden) Mijn beste vriend weet ervan en die is er ook van geschrokken heeft ook mijn appjes gelezen en zegt ook dat ik ermee naar de politie of huisarts moet gaan.
Als ik het verhaal lees komt het zo'n beetje neer op het volgendr:
Hij vergooit zijn leven. Kan het niet hebben dat jij wel iets van je leven probeert te maken. Hij zag blijkbaar geen "ons".
Hij merkt dat hij door zijn eigen gedrag de boel nog verder in puin helpt, soms komt daar even een moment doorheen waarop het ooit nog wel goed ging. Dan krijgt hij even een aanval van spijt om vervolgens op geen enkele manier in staat te zijn toch nog iets ten goede te keren.
En hij probeert jou nu mee te slepen in zijn val. Zo hard en diep mogelijk. Waarbij hij er al dan niet nog probeert tegenover anderen zelf goed vanaf te komen.
Wat je nu moet doen? Het klinkt als zeer lastige en zeker gevaarlijke problematiek. Dit door zijn enorme haat en vijandigheid, niets meer in perspectief willen of kunnen zien en zijn extreme non-stop jou proberen te grazen te nemen gedrag.
Heeft hij eerder problemen laten zien dat hij jou klein wil houden? Mee naar beneden wil trekken zodat jij "lager" komt te staan dan hij? Weet je iets af in welke mate hij zich minderwaardig voelt? Problemen net vrouwen heeft?
In ieder geval alles goed documenteren zodat je bewijsmateriaal hebt als het van pas kan komen. Geven vrienden nog iets van advies?
Dit is precies hoe het voelt ja.
Achteraf heeft hij me wel altijd klein willen houden. Aan de ene kant mocht ik alles, maar ik moest wel alles verantwoorden waardoor het vaak niet prettig voelde om toch mijn ding te doen. Terwijl er voor hem vaak hele andere regels leken te gelden. Ik heb vroeger mijn carriere opgegeven voor de zijne en ik lijk nu veel succes te gaan krijgen, want ik krijg niets dan lof van iedereen en dat lijkt hij niet te kunnen handelen. Ik moet ook de hele tijd aanhoren dat hij mijn opleiding heeft betaald. Hij voelde zich in het algemeen vaak beter als een ander en dat liet hij wel blijken ook.
Ik probeer er met vrienden niet zo diep op in te gaan omdat ik hoop dat hij ook nog mensen houdt waar hij zn ei kwijt kan en ik wil me ook niet verlagen tot zwartmakerij. (en ja tuurlijk vertel ik wel eens het een en ander, maar ik probeer dat zoveel mogelijk te vermijden) Mijn beste vriend weet ervan en die is er ook van geschrokken heeft ook mijn appjes gelezen en zegt ook dat ik ermee naar de politie of huisarts moet gaan.
dinsdag 27 december 2016 00:08
quote:Ameliaaa schreef op 26 december 2016 @ 23:38:
Poeh. Je kunt ook zelf naar de huisarts gaan en het uitleggen. Je kunt hem niet dwingen om dat te doen maar dat is wel degelijk nodig nu. Misschien heeft hij/zij een idee hoe hem te benaderen maar hij moet behandeld worden, zo te horen, en snel ook.
De feestdagen kunnen nogal olie op het vuur zijn voor stress en spanning, lijkt mij dat hij daardoor nu zo doordraait. Je weet maar nooit hoor, ik zou echt mezelf gaan beschermen, dus je deur op slot doen ed. Hij klinkt op het randje van een nervouw breakdown. Je kunt ook de politie bellen he, als het echt uit de hand dreigt te lopen. Of de crisisdienst, via de huisarts moet dan en s avonds en in het weekend via de hap.
Hou je nog van hem? Lijkt me dat het bijna onmogelijk is tegelijkertijd bang voor iemand te zijn en van iemand te houden. Maar als je nog van hem houdt, zou ik wel zorgen dat hij nu hulp krijgt want het klinkt allemaal erg rampenplannerig wat hij zegt en dat moet je gewoon serieus nemen, ook al doet hij zichzelf misschien niks aan. Draag het iig over aan de juiste mensen, huisarts, crisisdienst, politie, want dan heb je steun en hulp mocht hij iets geks gaan doen. Hou het niet voor jezelf uit schaamte maar onderneem actie om voorbereid te zijn. Sterkte. Jij hebt ook niet echt een leuke kerst dan zeker.
Ik wil ook kijken of en hoe ik hulp voor hem kan krijgen, maar hij heeft echt twee gezichten en kan zich tegenover anderen heel anders voordoen (en dat is eng) De feestdagen lijken zeker olie op het vuur te zijn. Vanochtend belde hij me op heel rustig en begon excuses te maken voor gisteren en het gesprek eindigde weer met verwijten en schreeuwen/moeilijk doen. Een half uur later belde hij op of we samen kerst konden vieren (hij zou naar moeder gaan en mijn moeder zou hier komen en de kids zouden een beetje verdeeld zijn omdat die ook niet meer wisten wat te doen) uiteindelijk hebben we hier met alle oma's enzo kerst met zn allen gevierd. En hij deed normaal alsof er gisteren niets was gebeurd.
En ja...ik hou nog van hem, niet als man maar wel als iemand die een speciaal plekje heeft in mijn hart. En ik weet dat het idioot klinkt, maar ik wil absoluut niet meer dat het goedkomt tussen ons, wel dat we als vrienden of toch op zijn minst normaal met elkaar om kunnen gaan.
Poeh. Je kunt ook zelf naar de huisarts gaan en het uitleggen. Je kunt hem niet dwingen om dat te doen maar dat is wel degelijk nodig nu. Misschien heeft hij/zij een idee hoe hem te benaderen maar hij moet behandeld worden, zo te horen, en snel ook.
De feestdagen kunnen nogal olie op het vuur zijn voor stress en spanning, lijkt mij dat hij daardoor nu zo doordraait. Je weet maar nooit hoor, ik zou echt mezelf gaan beschermen, dus je deur op slot doen ed. Hij klinkt op het randje van een nervouw breakdown. Je kunt ook de politie bellen he, als het echt uit de hand dreigt te lopen. Of de crisisdienst, via de huisarts moet dan en s avonds en in het weekend via de hap.
Hou je nog van hem? Lijkt me dat het bijna onmogelijk is tegelijkertijd bang voor iemand te zijn en van iemand te houden. Maar als je nog van hem houdt, zou ik wel zorgen dat hij nu hulp krijgt want het klinkt allemaal erg rampenplannerig wat hij zegt en dat moet je gewoon serieus nemen, ook al doet hij zichzelf misschien niks aan. Draag het iig over aan de juiste mensen, huisarts, crisisdienst, politie, want dan heb je steun en hulp mocht hij iets geks gaan doen. Hou het niet voor jezelf uit schaamte maar onderneem actie om voorbereid te zijn. Sterkte. Jij hebt ook niet echt een leuke kerst dan zeker.
Ik wil ook kijken of en hoe ik hulp voor hem kan krijgen, maar hij heeft echt twee gezichten en kan zich tegenover anderen heel anders voordoen (en dat is eng) De feestdagen lijken zeker olie op het vuur te zijn. Vanochtend belde hij me op heel rustig en begon excuses te maken voor gisteren en het gesprek eindigde weer met verwijten en schreeuwen/moeilijk doen. Een half uur later belde hij op of we samen kerst konden vieren (hij zou naar moeder gaan en mijn moeder zou hier komen en de kids zouden een beetje verdeeld zijn omdat die ook niet meer wisten wat te doen) uiteindelijk hebben we hier met alle oma's enzo kerst met zn allen gevierd. En hij deed normaal alsof er gisteren niets was gebeurd.
En ja...ik hou nog van hem, niet als man maar wel als iemand die een speciaal plekje heeft in mijn hart. En ik weet dat het idioot klinkt, maar ik wil absoluut niet meer dat het goedkomt tussen ons, wel dat we als vrienden of toch op zijn minst normaal met elkaar om kunnen gaan.
dinsdag 27 december 2016 00:13
quote:mopperkontje schreef op 27 december 2016 @ 00:02:
[...]
Dit is precies hoe het voelt ja.
Achteraf heeft hij me wel altijd klein willen houden. Aan de ene kant mocht ik alles, maar ik moest wel alles verantwoorden waardoor het vaak niet prettig voelde om toch mijn ding te doen. Terwijl er voor hem vaak hele andere regels leken te gelden. Ik heb vroeger mijn carriere opgegeven voor de zijne en ik lijk nu veel succes te gaan krijgen, want ik krijg niets dan lof van iedereen en dat lijkt hij niet te kunnen handelen. Ik moet ook de hele tijd aanhoren dat hij mijn opleiding heeft betaald. Hij voelde zich in het algemeen vaak beter als een ander en dat liet hij wel blijken ook.
Ow ik zie dat het al geen lekkere peer was. Ik herken mijn vader hier heel erg in. Zeker op het moment dat mijn moeder aangaf te willen gaan scheiden. Gelukkig een hoop geblaf en geen gebijt in hun geval.
[...]
Dit is precies hoe het voelt ja.
Achteraf heeft hij me wel altijd klein willen houden. Aan de ene kant mocht ik alles, maar ik moest wel alles verantwoorden waardoor het vaak niet prettig voelde om toch mijn ding te doen. Terwijl er voor hem vaak hele andere regels leken te gelden. Ik heb vroeger mijn carriere opgegeven voor de zijne en ik lijk nu veel succes te gaan krijgen, want ik krijg niets dan lof van iedereen en dat lijkt hij niet te kunnen handelen. Ik moet ook de hele tijd aanhoren dat hij mijn opleiding heeft betaald. Hij voelde zich in het algemeen vaak beter als een ander en dat liet hij wel blijken ook.
Ow ik zie dat het al geen lekkere peer was. Ik herken mijn vader hier heel erg in. Zeker op het moment dat mijn moeder aangaf te willen gaan scheiden. Gelukkig een hoop geblaf en geen gebijt in hun geval.
dinsdag 27 december 2016 00:38
Herkenbaar eng, het gedrag dat je beschrijft.
Heb hier tot in den treure mee te maken gehad en soms nog, tien jaar na dato.
Wat al geopperd werd, geef hem geen hoop, geef hem geen vinger want hij klampt zich daar keer op keer aan vast. Hij duikt duidelijk in de slachtofferrol en zal er veel aan willen doen jou in zijn ellende mee te slepen.
Wees duidelijk en vooral kort & zakelijk in je communicatie naar hem. Laat je emoties niet zien, want dat is olie op zijn vuur,
Gebruik als het kan 1 medium voor jullie communicatie en bewaar alle correspondentie. Je weet maar nooit of je dat nog eens nodig gaat hebben.
Verlaag je niet naar zijn niveau door hem zwart te maken naar je kinderen. Ik weet het, dat is verdomd lastig maar je kinderen zullen je dankbaar zijn als ze gaan beseffen hoe eea in elkaar steekt en jij niet deed wat hij wel doet. Steun ze, luister naar ze en ben er voor ze.
Ik wens je veel kracht en wijsheid!
Heb hier tot in den treure mee te maken gehad en soms nog, tien jaar na dato.
Wat al geopperd werd, geef hem geen hoop, geef hem geen vinger want hij klampt zich daar keer op keer aan vast. Hij duikt duidelijk in de slachtofferrol en zal er veel aan willen doen jou in zijn ellende mee te slepen.
Wees duidelijk en vooral kort & zakelijk in je communicatie naar hem. Laat je emoties niet zien, want dat is olie op zijn vuur,
Gebruik als het kan 1 medium voor jullie communicatie en bewaar alle correspondentie. Je weet maar nooit of je dat nog eens nodig gaat hebben.
Verlaag je niet naar zijn niveau door hem zwart te maken naar je kinderen. Ik weet het, dat is verdomd lastig maar je kinderen zullen je dankbaar zijn als ze gaan beseffen hoe eea in elkaar steekt en jij niet deed wat hij wel doet. Steun ze, luister naar ze en ben er voor ze.
Ik wens je veel kracht en wijsheid!
"Well behaved women rarely make history"
dinsdag 27 december 2016 00:40
Ik zie dan in je ex-to-be een vreselijk laag gevoel voor eigenwaarde. Kun je ook met compassie naar kijken he, mensen kiezen zichzelf ook niet uit. Ook al heeft hij zich heel erg misdragen. Ik vind dat hij laat zien, niet om te kunnen gaan met andermans succes, meestal is dat omdat mensen zichzelf losers vinden.
Het is geen excuus om uit te halen en te dreigen maar bedenk dat iemand wel heel erg van het padje af moet zijn om zich zo te gaan gedragen. Ik denk dat hij zo overspannen/gestrest wordt van de breuk dat hij dingen doet en zegt uit wanhoop. En uit een gevoel van falen en daar niet mee om kunnen gaan.
Kan hij gewoon mee geholpen worden hoor. Denk je dat hij positief zal reageren als je bv aanbiedt samen naar de huisarts te gaan? Ik snap dat hij liegt ed maar een huisarts prikt daar snel doorheen, denk ik. Je zou iig aan kunnen geven dat hij dingen zegt waar je erg bang van wordt.
Het is geen excuus om uit te halen en te dreigen maar bedenk dat iemand wel heel erg van het padje af moet zijn om zich zo te gaan gedragen. Ik denk dat hij zo overspannen/gestrest wordt van de breuk dat hij dingen doet en zegt uit wanhoop. En uit een gevoel van falen en daar niet mee om kunnen gaan.
Kan hij gewoon mee geholpen worden hoor. Denk je dat hij positief zal reageren als je bv aanbiedt samen naar de huisarts te gaan? Ik snap dat hij liegt ed maar een huisarts prikt daar snel doorheen, denk ik. Je zou iig aan kunnen geven dat hij dingen zegt waar je erg bang van wordt.
dinsdag 27 december 2016 00:46
Je geeft ook aan dat je wil kijken of je hulp voor hem kunt krijgen.
Nobele gedachte, maar zolang hij zelf niet erkend dat hij een probleem heeft zal hij niet geholpen willen worden. Dat + dat hij niks mankeert in zijn optiek.
Je gaat uit elkaar. De enige die verantwoordelijk is voor zijn lichamelijke en geestelije gezondheid is hijzelf.
Ga iig met je huisarts praten.
Uit je zorgen, vertel wat er speelt en doe een melding bij de politie als je je bedreigd en/of onveilig voelt.
Nobele gedachte, maar zolang hij zelf niet erkend dat hij een probleem heeft zal hij niet geholpen willen worden. Dat + dat hij niks mankeert in zijn optiek.
Je gaat uit elkaar. De enige die verantwoordelijk is voor zijn lichamelijke en geestelije gezondheid is hijzelf.
Ga iig met je huisarts praten.
Uit je zorgen, vertel wat er speelt en doe een melding bij de politie als je je bedreigd en/of onveilig voelt.
"Well behaved women rarely make history"
dinsdag 27 december 2016 00:58
quote:Miss_Dizzy schreef op 27 december 2016 @ 00:09:
Maar er zitten dus wel plekken tussen die kanker zijn?
Ik moet ineens denken aan een topic (begin dit jaar?) van iemand wiens persoonlijkheid veranderde door een tumor in zijn hoofd.
Ik neem aan dat ze hem hebben doorgelicht of er geen uitzaaiingen zijn?
Ik geloof dat er twee goedaardige plekjes zijn weggehaald, maar ik heb me er niet echt meer mee bemoeid. Ik vond het prima toen ik hoorde dat het niets ernstigs was.
Ik hoop ook dat het bij blaffen blijft, maar ik durf er geen garanties op te geven.
Hij denkt nu ook de hele tijd dat ik het met mijn beste vriend doe/deed en dat dat de reden is van de scheiding, want het kan echt niet aan hem liggen of aan zijn depressie.
Ik heb gezegd dat ik gewoon graag met mijn beste vriend omga omdat ik zoveel positieve energie van hem krijg en we altijd lol hebben. Iets wat wij al jaren niet meer hebben gehad samen....LOL. Tegen mij zegt hij altijd een hekel aan hem te hebben, en vervolgens nodigt hij hem uit om gezellig te borrelen/ouwehoeren. Vervolgens krijg ik elke keer appjes dat hij het niet kan hebben als ik met een ander zou zijn en dat hij diegene afmaakt als hij er achter komt. Ik raak in de stress als mijn beste vriend bij hem langs gaat en dat heb ik hem ook gezegd. Maar als hij daar is dan is het reuze gezellig. Ik vertrouw het niet.
Maar er zitten dus wel plekken tussen die kanker zijn?
Ik moet ineens denken aan een topic (begin dit jaar?) van iemand wiens persoonlijkheid veranderde door een tumor in zijn hoofd.
Ik neem aan dat ze hem hebben doorgelicht of er geen uitzaaiingen zijn?
Ik geloof dat er twee goedaardige plekjes zijn weggehaald, maar ik heb me er niet echt meer mee bemoeid. Ik vond het prima toen ik hoorde dat het niets ernstigs was.
Ik hoop ook dat het bij blaffen blijft, maar ik durf er geen garanties op te geven.
Hij denkt nu ook de hele tijd dat ik het met mijn beste vriend doe/deed en dat dat de reden is van de scheiding, want het kan echt niet aan hem liggen of aan zijn depressie.
Ik heb gezegd dat ik gewoon graag met mijn beste vriend omga omdat ik zoveel positieve energie van hem krijg en we altijd lol hebben. Iets wat wij al jaren niet meer hebben gehad samen....LOL. Tegen mij zegt hij altijd een hekel aan hem te hebben, en vervolgens nodigt hij hem uit om gezellig te borrelen/ouwehoeren. Vervolgens krijg ik elke keer appjes dat hij het niet kan hebben als ik met een ander zou zijn en dat hij diegene afmaakt als hij er achter komt. Ik raak in de stress als mijn beste vriend bij hem langs gaat en dat heb ik hem ook gezegd. Maar als hij daar is dan is het reuze gezellig. Ik vertrouw het niet.
dinsdag 27 december 2016 01:05
quote:Sjoez schreef op 27 december 2016 @ 00:38:
Herkenbaar eng, het gedrag dat je beschrijft.
Heb hier tot in den treure mee te maken gehad en soms nog, tien jaar na dato.
Wat al geopperd werd, geef hem geen hoop, geef hem geen vinger want hij klampt zich daar keer op keer aan vast. Hij duikt duidelijk in de slachtofferrol en zal er veel aan willen doen jou in zijn ellende mee te slepen.
Wees duidelijk en vooral kort & zakelijk in je communicatie naar hem. Laat je emoties niet zien, want dat is olie op zijn vuur,
Gebruik als het kan 1 medium voor jullie communicatie en bewaar alle correspondentie. Je weet maar nooit of je dat nog eens nodig gaat hebben.
Verlaag je niet naar zijn niveau door hem zwart te maken naar je kinderen. Ik weet het, dat is verdomd lastig maar je kinderen zullen je dankbaar zijn als ze gaan beseffen hoe eea in elkaar steekt en jij niet deed wat hij wel doet. Steun ze, luister naar ze en ben er voor ze.
Ik wens je veel kracht en wijsheid!
Jeetje, wat erg voor je dat je er na 10 jaar nog steeds wel eens last van hebt. Kan me voorstellen wat voor een impact dat op je heeft. Jullie tip om 1 medium te gebruiken en hem kort te houden ga ik zeker gebruiken ook al reageer ik vaak niet of kort op zijn idiote appjes....ik zie ruimte voor verbetering. Ik hoop ook dat de kinderen uiteindelijk zelf inzien hoe de vork in de steel zit. Mijn dochter heeft 2 maanden niet met me gepraat (door opstokerij van haar vader), terwijl we altijd 4 handen op 1 buik waren. Gelukkig is ze helemaal bijgedraaid en knuffelt ze me zo vaak ze kan en zit het echt weer goed tussen ons.
quote:Je geeft ook aan dat je wil kijken of je hulp voor hem kunt krijgen.
Nobele gedachte, maar zolang hij zelf niet erkend dat hij een probleem heeft zal hij niet geholpen willen worden. Dat + dat hij niks mankeert in zijn optiek.
Je gaat uit elkaar. De enige die verantwoordelijk is voor zijn lichamelijke en geestelije gezondheid is hijzelf.
Ga iig met je huisarts praten.
Uit je zorgen, vertel wat er speelt en doe een melding bij de politie als je je bedreigd en/of onveilig voelt.Ja het lijkt alsof ik verantwoordelijk ben voor zijn geluk of ongeluk en dat heb ik ook al aangegeven dat hij dat toch echt zelf is. En hij wil inderdaad niet geholpen worden wat het nog eens een stuk lastiger maakt.
Herkenbaar eng, het gedrag dat je beschrijft.
Heb hier tot in den treure mee te maken gehad en soms nog, tien jaar na dato.
Wat al geopperd werd, geef hem geen hoop, geef hem geen vinger want hij klampt zich daar keer op keer aan vast. Hij duikt duidelijk in de slachtofferrol en zal er veel aan willen doen jou in zijn ellende mee te slepen.
Wees duidelijk en vooral kort & zakelijk in je communicatie naar hem. Laat je emoties niet zien, want dat is olie op zijn vuur,
Gebruik als het kan 1 medium voor jullie communicatie en bewaar alle correspondentie. Je weet maar nooit of je dat nog eens nodig gaat hebben.
Verlaag je niet naar zijn niveau door hem zwart te maken naar je kinderen. Ik weet het, dat is verdomd lastig maar je kinderen zullen je dankbaar zijn als ze gaan beseffen hoe eea in elkaar steekt en jij niet deed wat hij wel doet. Steun ze, luister naar ze en ben er voor ze.
Ik wens je veel kracht en wijsheid!
Jeetje, wat erg voor je dat je er na 10 jaar nog steeds wel eens last van hebt. Kan me voorstellen wat voor een impact dat op je heeft. Jullie tip om 1 medium te gebruiken en hem kort te houden ga ik zeker gebruiken ook al reageer ik vaak niet of kort op zijn idiote appjes....ik zie ruimte voor verbetering. Ik hoop ook dat de kinderen uiteindelijk zelf inzien hoe de vork in de steel zit. Mijn dochter heeft 2 maanden niet met me gepraat (door opstokerij van haar vader), terwijl we altijd 4 handen op 1 buik waren. Gelukkig is ze helemaal bijgedraaid en knuffelt ze me zo vaak ze kan en zit het echt weer goed tussen ons.
quote:Je geeft ook aan dat je wil kijken of je hulp voor hem kunt krijgen.
Nobele gedachte, maar zolang hij zelf niet erkend dat hij een probleem heeft zal hij niet geholpen willen worden. Dat + dat hij niks mankeert in zijn optiek.
Je gaat uit elkaar. De enige die verantwoordelijk is voor zijn lichamelijke en geestelije gezondheid is hijzelf.
Ga iig met je huisarts praten.
Uit je zorgen, vertel wat er speelt en doe een melding bij de politie als je je bedreigd en/of onveilig voelt.Ja het lijkt alsof ik verantwoordelijk ben voor zijn geluk of ongeluk en dat heb ik ook al aangegeven dat hij dat toch echt zelf is. En hij wil inderdaad niet geholpen worden wat het nog eens een stuk lastiger maakt.
