aanstaande ex is de weg en zichzelf kwijt en dat is eng?

Bij voorbaat sorry voor het lange verhaal, maar vind het moeilijk om een beknopte samenvatting te geven. En ik wil eigenlijk gewoon teveel details vertellen.



Ik ben 22 jaar samen geweest met mijn man en samen hebben we een hoop meegemaakt en dan vooral hele vervelende dingen op verschillende vlakken. Het is in ieder geval nooit echt makkelijk geweest. Nu is mijn man al een paar jaar behoorlijk depressief. Ik heb geprobeerd om hem te helpen, om hem een bepaalde kant op te sturen, maar hij wilde geen hulp en bleef alleen maar negatief en depressief reageren op mijn voorstellen.



Een paar maanden geleden heb ik een 4 jarige studie afgerond (naast mijn werk en gezin) en een dag voor de diplomauitreiking had hij besloten dat hij van me wilde scheiden. We hadden in de 22 jaar dat we samen waren zelden ruzie, en ineens ging hij helemaal uit zn plaat. Ik kwam met mijn zoon en dochter uit de winkel en toen ik binnen kwam vertelde hij me dat hij van me wilde scheiden. Zelf liep ik er ook al een hele tijd tegenaan te hikken, dus was niet echt in shock ofzo. Maar hij begon er een heel drama en ruzie om te maken terwijl ik heel rustig reageerd (mede omdat ik nog het een en ander moest regelen voor de diplomauitreiking) De volgende dag heb ik gezegd dat ik het begreep als hij niet naar de uitreiking wilde komen, maar dat hij dat dan op tijd aan mijn dochter moest laten weten zodat ze dan met de bus kon komen. Uiteindelijk is hij toch gekomen met mijn dochter en een vriend, een andere vriend was er op eigen gelegenheid gekomen. Als blikken konden doden....dan had ik nu niet meer getypt. Hij heeft zich echt belachelijk gedragen en mij voor schut gezet tegenover al mijn studiegenoten en leerkrachten. Die vrienden die er bij waren hebben later ook gezegd dat hij tegen iedereen heel raar deed. Het leek er bijna op dat hij jaloers was dat ik die opleiding had afgerond. Die dag en de dagen erna heeft hij me tegenover iedereen die we kennen compleet zwart gemaakt.



De dagen daarna koelde hij wel weer wat af en hij meende er allemaal niets van werd me verteld. Ik liep al langer met het idee om te scheiden in mijn hoofd dus heb toen gezegd dat ik het toch door wilde zetten (naar mijn idee heeft hij dit ook al aan zien komen en wilde hij me gewoon voor zijn) Nou dat waren weer weken vol frustratie en ellende en ik keek uit naar een ander huis. Meneer deed er ondertussen alles aan om ineens de leuke papa uit te hangen en mij zwart te maken tegenover mijn kinderen. (en de rest van de wereld) Hij heeft ook toegegeven dat hij het niet zou kunnen hebben als de kinderen voor mij zouden kiezen ipv voor hem. Uiteindelijk dacht ik een perfect plan te hebben, en heb hem voorgesteld om dit huis gewoon als thuis voor de kinderen te houden en dan zelf een klein appartementje te zoeken en met elkaar te wisselen. In mijn beleving bleef het dan voor de kids zoveel mogelijk hetzelfde en hoefden ze echt niet te kiezen. (want dat is natuurlijk ook niet de bedoeling). Zo gezegd zo gedaan hij was het er ook helemaal mee eens.



Ik ging eerst naar dat huisje en we zouden om de twee weken wisselen.Vanaf het moment dat ik daar zat kreeg ik nachtenlang vervelende appjes en telefoontjes. Ik liet iedereen in de steek en blabla. Ik sliep daar alleen maar, want als ik niet aan het werk was, was ik in het andere huis om het huishouden te doen, en er voor de hond en kinderen te zijn. Ik kookte eten en ga zo maar door. Maar de vervelende berichtenstroom bleef aanhouden. Na die twee weken is hij naar dat andere huis gegaan en toen kreeg ik een mail dat hij had besloten dat hij daar bleef wonen. En verder kwam hij ook niet echt meer langs. Oftewel hij deed wat hij mij verwijtte, hij liet iedereen een beetje in de steek) De reden dat hij daar bleef wonen was naar eigen zeggen omdat hij een hele moeilijke periode tegemoet ging met chemo en bestraling en weet ik het wat allemaal, want de vlekken waar ik me al jaren zorgen over maakte en waarvoor ik gesmeekt heb of hij alsjeblieft naar de dokter wilde gaan bleken huidkanker te zijn (5 jaar geleden door een onafhankelijk onderzoeksbureau vastgesteld) Toen ik zijn mail las was ik zo boos...als het waar was waarom heeft hij me dat 5 jaar geleden niet verteld, en waarom heeft hij er niets aan laten doen (tegenover zijn kinderen is dit gewoon niet acceptabel) We zijn nu een paar maanden verder en het blijken gelukkig geen levensbedreigende plekken te zijn, sterker nog het blijken bijna allemaal ouderdomsvlekken te zijn.



Continue probeert hij me zwart te maken tegenover familie, vrienden en de kinderen. Gelukkig beginnen mensen nu in te zien hoe hij echt is, maar in het begin geloofden ze zijn mooie/ onzinverhalen. Ik krijg via de app nog steeds continue hele epistels met verwijten en beschuldigingen. Ik probeer zo goed mogelijk voor hem te zorgen en hem uit te blijven nodigen voor het eten en hem bij de kinderen te betrekken (op goede dagen heb ik hem ook nog steeds graag om me heen) Maar de laatste paar dagen is hij gewoon eng. Tijdje terug ging hij ook zo ver in zijn haat naar mij toe dat ik me niet veilig voelde en dat ik een knuppel naast mn bed heb gezet en een ander slot op de deur heb gedaan. Ik werd door 2 andere mensen ook gewaarschuwd dat ze geschrokken waren van zijn haat naar mij toe en dat ik uit moest kijken voor hem. Hier is hij enorm boos over geworden.



Maar goed ik dwaal weer af, de laatste twee dagen is hij echt compleet in de war. Ik krijg de hele tijd rare berichten op de app, hij heeft me gisteren 3x gebeld waarbij hij als een klein kind aan het huilen was, aan het gillen, aan het doordraaien. Dat ik me echt heb afgevraagd moet en kan ik hem misschien wel op laten nemen, want het gaat niet goed. Hij wil dat het goed komt tussen ons en vroeg om een herstel of herstelplan. Ik heb gezegd dat ik best met hem wil praten en horen hoe hij een en ander nog denkt te kunnen herstellen, maar dat ik hem geen valse hoop wil geven en bang ben dat er de laatste maanden teveel gezegd en gebeurd is waardoor de scheuren te groot zijn geworden om weer bij elkaar te komen. En als ik dat zeg flipt hij helemaal. Hij kan het niet aan om mij te zien dus zegt hij dat tot eind januari de huur betaald is en dat hij dan verdwijnt. Dat hij zijn kinderen in de steek gaat laten blabla (het komt bijna over alsof hij zichzelf iets aan wil doen, maar dat weet ik niet zeker) Hij kan het ook niet aan om mij met een ander te zien nu niet, maar ook niet op de langere termijn. Hij gaat diegene dan afmaken en mij verdrietig maken. En zo gaat het maar door met de berichtenstroom. De laatste keer dat hij gisteren belde zei hij dat hij gewoon weer bij me wil wonen, en meer hoeft niet. Hij wil me vasthouden en de rest kan hem niet schelen. Ik mag met de hele wereld neuken, hij wil een open relatie, hij wil in relatietherapie, hij gaat nu naar de psycholoog voor mij, hij gaat naar de dokter voor mij. Hij gaat keihard voor me werken en zorgen dat er heel veel geld binnen komt zodat ik alles kan doen wat ik wil en hij hoeft er verder niets voor terug alleen een heel klein plekje in mijn hart en tegen me aan liggen.



Wat is nu eigenlijk mijn vraag....ik weet gewoon niet wat ik met hem aan moet. Ik vind hem eng, ik ben bang dat hij zijn kinderen in de steek laat, dat hij mij of zichzelf iets aandoet, dat hij mijn eventuele nieuwe vriend iets aandoet als ik die heb en en....ik word gewoon gek van die vent en zijn stemmingswisselingen.

quote:Ameliaaa schreef op 27 december 2016 @ 00:40:

Ik zie dan in je ex-to-be een vreselijk laag gevoel voor eigenwaarde. Kun je ook met compassie naar kijken he, mensen kiezen zichzelf ook niet uit. Ook al heeft hij zich heel erg misdragen. Ik vind dat hij laat zien, niet om te kunnen gaan met andermans succes, meestal is dat omdat mensen zichzelf losers vinden.



Het is geen excuus om uit te halen en te dreigen maar bedenk dat iemand wel heel erg van het padje af moet zijn om zich zo te gaan gedragen. Ik denk dat hij zo overspannen/gestrest wordt van de breuk dat hij dingen doet en zegt uit wanhoop. En uit een gevoel van falen en daar niet mee om kunnen gaan.



Kan hij gewoon mee geholpen worden hoor. Denk je dat hij positief zal reageren als je bv aanbiedt samen naar de huisarts te gaan? Ik snap dat hij liegt ed maar een huisarts prikt daar snel doorheen, denk ik. Je zou iig aan kunnen geven dat hij dingen zegt waar je erg bang van wordt.



Hij vindt zichzelf op het moment ook een enorme loser, hij heeft gefaald als vader en als echtgenoot, zijn baan hield vorige maand ook ineens op (hij kan volgende maand weer beginnen, maar dat kan echt niet, want hij heeft een burn-out en depressie en hij is zielig blabla)

Het heeft 5 jaar geduurd voor hij met een hele waslijst aan klachten naar de dokter is gegaan....ik krijg hem meestal niet echt makkelijk naar de dokter nee.

quote:Paekzwart schreef op 27 december 2016 @ 01:14:

Het is dus wel gedrag wat er al in zat. Maar omdat je eerder jouw carrière voor hem opgaf en vervolgens "je handje op moest houden" kon hij nog doen alsof hij het baasje was wat voor zijn "vrouwtje" zorgde, de moeder van zijn kinderen, die alles aan hem te danken had.



Dat jij jouw carrière voor hem opgaf en het dus een gelijkwaardige beslissing was waarbij je dan geen "handjeophouder" hoort te zijn die " verantwoording voor zíjn geld hoort te hoeven afleggen" werd helaas door jouw man niet in dat vat gegoten en daardoor kon jullie relatie wellicht zo lang bestaan.



Ondanks blijkbaar (on)bewuste tegenwerking van zijn kant met problemen met zijn rol in de maatschappij welke hij daarmee ook op jou belast, ben je tóch ver gekomen. Ondanks alles heeft hij... toch voor de studie betaald. Maar blijkbaar kan hij het uiteindelijk toch niet handelen.



Dat is jammer. Je ziet vaak dat mannen aan de ene kant nog wel lijken te willen dat hun vrouw zich ontwikkelt maar gebeurt dat, dan is Leiden toch in last.



Als hij altijd al zo ergens in zichzelf was komt wellicht zijn jarenlange onvrede en toekomstig gedrag uit dezelfde bron en dan is er weinig hoop nog op verbetering zeker als hij alles aangrijpt om jou te manipuleren in plaats van te willen kijken waar zijn eigen gedrag vandaan komt.



Dat is in ieder geval duidelijk dat je qua relatie niet verder wilt. Of er nog een soort van wapenstilstand en dan vriendschap kan ontstaan? Hij laat wisselend gedrag zien maar kan het zelf erg slecht sturen. En komt zelfs bij grote haat regelmatig toch weer uit.



Als het niet toch een persoonsverandering is door bijvoorbeeld een uitzaaiing in de hersenen of ernstige persoonlijkheidsstoornis die nu door stress opspeelt blijft over dan hij altijd al ergens zo was. Misschien is dit het moment voor hem die hem het licht laat zien. Maar verder kun je ook in het laatste geval weinig zelf doen drnk ik anders dan jezelf indekken en voorbereiden op mogelijk nog slechtere tijden dat je altijd dossiervorming bij de hand hebt.



Sterkte.BAM! Weer helemaal raak wat je zegt. Ergens weet ik dat je gelijk hebt en als het weer een paar dagen goed gaat tussen ons dan wuif ik het ook makkelijk weer weg. Van het weekend was ik best over mijn toeren en dacht ik na alle rare berichten en telefoontjes zelf ook al dat ik serieus hulp in moet schakelen voor mezelf en de kids, maar ook juist voor hem. En als hij dan de volgende dag weer (afgezien van dat telefoontje in de ochtend) normaal doet en enigszins gezellig doet dan ben ik bang dat ik het in mn hoofd misschien allemaal erger maak als dat het is. Maar aan de andere kant als ik de berichten dan weer lees dan zie ik een compleet doorgedraaid persoon. Ik vind het zo moeilijk ook al klinkt het in theorie heel makkelijk om gewoon afscheid te nemen en allerlei instanties in te schakelen. Als de boel weer een beetje rustig lijkt dan voelt het zo overdreven.

Sorry dat ik nog niet alle berichten heb beantwoord, het zijn nogal hectische dagen geweest waar ik zo goed als niet in de gelegenheid ben geweest om hier te typen.



Voor nu wil ik gewoon vooral nog even mijn gal spuwen als dat mag, en ja dat wordt weer een lang verhaal.



De feestdagen doen er echt geen goed aan zeg maar, was de kerst al een drama, oud en nieuw was eigenlijk nog erger.

Afgelopen donderdag kwam ex (wel niet officieel maar toch) nadat hij boodschappen had gehaald hier weer binnen vallen, ik stond mijn boodschappen net op te ruimen met de jongste, en ex ging zitten begon heel erg te shaken( als een junk die aan het afkicken was) en te huilen dat hij me terug wilde en dat hij me nodig had en ik had echt geen zin in gedoe waar zoon bij was, dus heb vrij rustig en nuchter gereageerd. Uiteindelijk is ex boos weggegaan en ging uiteraard weer allerlei vervelende appjes sturen waar ik niet op heb gereageerd. Er zou die donderdag nog een goede vriend komen die hier oud en nieuw zou vieren, hij had naar ex ge-appt dat hij eerst effe een bakkie bij hem wilde doen. En vervolgens heeft ex hem huilend opgebeld om te zeggen dat hij het allemaal niet aan kon en niet onder de mensen wilde komen. Vriend nog gezegd dat hij wel een luisterend oor wilde zijn, maar dat moest niet en een hoop drama. Maar nee hij kon en wilde niet dat die vriend hem zo zag. Prima, ondertussen belde ex mij huilend en overstuur op of ik alsjeblieft met hem mee wilde gaan naar de dokter volgende week omdat het niet goed met hem ging en hij raar in zn hoofd was. Ik meteen dokter gebeld, maar ben afgepoeierd met een afspraak as dinsdag omdat zijn huisarts er dan weer zou zijn. Tegen het eind van de middag was die vriend bij mij en zei in een opwelling: wat denk je er van als we de kids naar de Mac. sturen en dat ik jou uit eten neem. Nou dat vond ik geen verkeerde gedachte. De kids kregen van die vriend allebei 20 euro zo van kijk maar wat je haalt, als je gewoon iets uit de koelkast pakt dan heb je meer geld voor vuurwerk of iets anders en anders is het voor je eten. Kids natuurlijk blij en slim, want de jongste vroeg meteen oh mam mag ik dan dat kliekje van gisteren meenemen naar papa en dan kunnen we daar eten. Ik een berichtje naar ex gestuurd dat zoon graag bij hem wat wilde eten en het eten mee wilde nemen (niet gezegd dat ik uit eten ging) en vervolgens krijg ik terug dat hij daar geen zin in heeft want hij wilde zijn kinderen nu ook niet onder ogen komen. Dus ik stuur ok zeg wel dat je niet lekker bent (als in griepje bedoelde ik) Toen werd hij boos want dacht dat ik psychisch bedoelde. Uiteindelijk ik gezellig uit eten en ineens begint ex te appen en moeilijk te doen. (bleek dat de kids toch naar papa waren gegaan en verteld hebben dat ik uit eten was) Toen ik niet reageerde begon hij te bellen, de eerste keer heb ik hem weggedrukt de tweede keer maar opgenomen en toen ging hij helemaal uit zijn plaat dat ik met die vriend uit eten was, en dat hij ook graag mee had gewild. Ik zeg nog dat ik hem er niet eens bij wil hebben en de verbinding werd verbroken. Vervolgens wordt die vriend ge-appt met de mededeling dat hij boos was op hem, want degene die betaald beslist wie er mee gaat en dat hij het heel laag en gemeen vond dat hij niet uitgenodigd was en dat hij hem er niet bij wilde hebben (ik dacht WTF paar minuten daarvoor bevestig je weer dat je niet onder de mensen wilt komen) Anyway we hebben hem verder maar genegeerd toen de beschuldigende/verwijtende berichtenstroom maar bleef aanhouden. Toen we weer thuis waren kwam er daarna nog een andere vriend langs (degene waarvan ex vermoed dat ik daar wat mee heb) en gingen we gezellig een spelletje doen. We zijn nog niet begonnen of ex stormt binnen en begint tekeer te gaan, ik zie 2 volwassen kerels wit wegtrekken en voor iemand kon antwoorden ging hij weg. Kwam weer terug en begon weer te schelden en tieren, zeker tegen die vriend waar hij vermoedens heeft en gaat weer weg. De kids kwamen ook net binnen en iedereen bleef verbouwereerd achter. Uiteraard werd ik daarna helemaal suf ge-appt en gebeld en heb na een waarschuwing hem geblokkeerd. Hij is nog wel even verder gegaan via sms, maar uiteindelijk is hij die vriend waar ik mee was gaan eten maar lastig gaan vallen. Uiteindelijk kreeg ik een bericht op de sms dat hij de huur had opgezegd voor dit huis en dat ik er voor 31 januari uit moet zijn en dat hij me er eigenlijk meteen uit zou moeten pleuren met mn vrienden. Niemand voelde zich nog echt prettig, dus heb de deur op slot gedraaid en na een verder gezellige avond (toen we hem verder negeerden) is die ene vriend naar huis gegaan (denk een uurtje of half 3 en ik ben naar bed gegaan op de zolderverdieping, en die andere vriend bleef op de bank slapen. Die ene vriend heeft blijkbaar nog een blokje omgelopen naar zijn huis, omdat hij zich toch ook wel bedreigd voelde. De volgende ochtend heel vroeg hoorde ik een hoop kabaal en ben naar beneden toe gegaan in mijn ochtendjas, die vriend lag nog op de bank onder de deken en mijn ex stond tekeer te gaan tegen hem en cd's uit de kast te rukken en demonstratief in te laden. Daarna begon hij tegen mij uit zn plaat te gaan en ik zei dat hij op moest rotten en de sleutel achter moest laten. Dat deed hij niet, uitte nog wat dreigementen en vertrok weer. Ik vraag nog aan die vriend is hij nu door de voordeur gekomen? (dat was nl bijna onmogelijk omdat ik de sleutel er overdwars in hed zitten. Maar hij bleek door het schuurtje naar binnen te zijn gekomen, wat ook heel onhandig was want daar stond het helemaal dichtgebouwd, dus is echt met grof geweld binnen gedrongen. Ook zei die vriend dat hij vanacht toen het licht net uit ging al iemand aan de voordeur had horen morrelen dus dacht dat hij had staan wachten om de hoek. Vervolgens kreeg die vriend weer allemaal appjes waaronder:

Wat er geschreven is wordt door mijn ex geliefde afgedaan als bullshit. Kijk maar wat je ermee doet. Voor 31 December ga ik sowieso ervoor zorgen dat oud en nieuw in de (mijn)straat onvergetelijk wordt.



Sorry maar ik zie dat als een dreigement.



Eind van die middag (vrijdag) kwam ex zomaar ineens weer binnen vallen en vraagt kan ik morgen nog oud en nieuw vieren hier. Ik val stil en kijk volgens mij nogal dom uit mn ogen. Hierop wordt hij weer boos en begint te schelden en gaat weg. Zaterdagochtend heb ik hem een sms gestuurd dat hij mocht komen als hij normaal kon doen als in hou je vijanden te vriend. In de middag is die vriend nog bij hem langs geweest met dezelfde gedachte nadat ex weer helemaal leuk en aardig tegen hem deed en hem uitnodigde. Ik hoorde later dat ex allemaal weer lullig over mij deed en ook heel erg in zijn nopjes was dat hij mijn moeder in de pocket had. (die had hij de avond daarvoor nog gebeld 2x anderhalf uur en nog een keer een uur de volgende ochtend) Waarop mijn moeder mij weer beschuldigend opbelt. Uiteindelijk is hij gisteravond om kwart voor 12 binnen komen vallen en deed uitermate vrolijk alsof er niets aan de hand was. 12 uur ging hij iedereen blij gelukkig nieuw jaar wensen ik bleef op mn plek zitten en zei allemaal de beste wensen of iets in die strekking. Toen ex in de andere kamer zoonlief een handje ging geven heb ik nog een kus en knuf van vriendin en vriend gehad en verder heb ik me wat afzijdig gehouden van dat schijnheilig gedoe. Toen ex mijn kant op kwam bellen belde zijn moeder….saved by the bell. Ik gok dattie om kwart over 12 weer vertrokken is omdat hij zich niet gewenst voelde (ik negeerde hem) en toen hij weer thuis was ging hij die vriend weer appen en bellen dat het niet aan hem lag dat hij weg was, maar dat hij ook welkom was om daar te komen logeren.

Nou ja…..ik kan nog wel een paar A4tjes vol tikken, maar de ergste frustratie is er nu wel weer uit. Stoer als je het hele verhaal gelezen hebt!

Dinsdag gaat hij (als het goed is in het bijzijn van mij, maar dat laat ik even afhangen van zijn gedrag de komende dagen) naar de huisarts. Het was een duidelijke hulpvraag donderdagmiddag. En dan kijken of de huisarts ook reden ziet om verder te kijken naar eventuele tumor of andere veroorzaker.

Hij zegt trouwens dat hij in de war is en hij slaapt niet en heeft al eens om slaappillen gevraagd, maar niets gekregen van de huisarts. En hij is gewoon helemaal de weg kwijt omdat hij zogezegd depressief is en een burn out heeft en ik had hem juist moeten steunen en je mag iemand die ziek is niet verlaten blablabla.



De sloten heb ik om meerdere redenen niet veranderd en de belangrijkste is dat ik geen rooie rotcent heb. Ex heeft ook nog eens alle geld van de rekening gehaald en mijn bankpas ingenomen, ik moet het met mijn zakelijke pas doen en daar komt mijn minimale loon ook op binnen. En daarbij ben ik niet de hoofdhuurder en kan ik dat volgens mij ook niet zomaar doen?

Hij kan gewoon de huur opzeggen en daarbij ik kan het ook niet betalen want is een vrij duur huis, dus terugdraaien heeft ook niet echt zin.



Ik hou het in stand omdat zijn kinderen nog steeds denken dat het een leuke vader is. Omdat hij de kinderen tegen mij opstookt en rottigheid vertelt en ik het niet aan kan om ze zijn berichten te laten lezen, want dat is gewoon zielig. Dus ik ben in hun ogen de botte brute mama die het papa zo moeilijk maakt dat hij er zoveel verdriet van heeft. Ik probeer mijn verdriet meestal voor mezelf te houden.Dit weekend ook ik dacht vrijdagochtend zo van goh misschien moet ik de kids voorzichtig vertellen dat het niet goed gaat met papa en dat het misschien beter is om even wat rustiger aan te doen. Zegt mijn oudste zoon ja maar ik heb afgesproken dat ik vandaag voor hem ga koken en bij hem ga logeren, want hij was verdrietig. En mij zal hij toch niets doen. Ook begreep hij het wel van papa dat hij verdrietig en boos was dat hij niet uitgenodigd werd voor dat etentje en dat spelletje.....oftewel zielige papa, gemene mama. Mijn andere zoon zegt ja ik begrijp ook wel van papa dat hij zijn cd's komt halen als ze van hem zijn dan mag dat toch gewoon. Die lagen te slapen toen papa binnengestormd kwam....tja daar sta ik dan met mijn mond vol tanden. 's middags zou mijn dochter nog effe langs komen, ik dacht dat die het wel wat beter in zou kunnen schatten, maar tja...toen bleek dat papa een hoop rottigheid over mij had verspreid en ik was ook mezelf niet en blabla zielige papa en aaaargh ik loop tegen een muur aan. Ik zou ze de appjes kunnen laten lezen, dan weet ik zeker dat ze er anders over denken. Maar ik vind dat echt te ver gaan op het moment. Ik denk dat ik de kinderen daar echt heel veel verdriet mee doe. Ik vind het lastig.



Verder ben ik afgelopen dinsdag bij mijn huisarts geweest om mijn verhaal te doen, maar ja die kon er ook niet zoveel mee, afgelopen vrijdag bij de politie melding gemaakt en die kunnen er ook niets mee.

Ik heb ex wel al overal geblokkeerd, behalve bij de sms lukt het niet echt, maar daar stuurt hij niet zoveel naartoe. Zijn nieuwe intimidatie methode is om om de haverklap binnen te komen vallen. Ik hou mijn sleutels op het slot, maar met de kids lukt dat niet altijd en komt hij zomaar overdag binnen.



Eind van de middag zat ik hier alleen op de bank, de voordeur ging open en meneer stond binnen. Hij was bij de Appie geweest en kwam even langs. Niet positief, niet negatief, hij had het druk gehad met visite poepoe....die vriendin van mij was effe langs geweest, en toen zoon 1 en daarna zoon 2. Waar zijn de kinderen? ik zeg boven. Nou zegt hij dan ga ik maar weer...Doeiiii.

Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En ik zat met het hart in de keel in de bank. Tof!

quote:alinea schreef op 01 januari 2017 @ 20:16:

Pfff het duizelt me echt als ik dit lees.

Wat een onveilige situatie en wat een stress voor jou en de kinderen.

Je moet een straatverbod aanvragen hoor kijk maar uit met hem. Straks ben je een berichtje in de krant De kids ervaren het niet als stress....ik kan altijd heel rustig en kalm blijven in stresssituaties (dat heb ik al zo vaak gehoord van mensen) Die zien alleen een zielige papa en een gemene mama, want ik troost papa niet als hij overstuur is. Meestal zijn ze er ook niet als hij uit zn plaat gaat. En de politie doet niet zo heel veel.

Ik weet niet of hij alleen naar de huisarts gaat, maar wil inderdaad niet graag met hem mee en in deze modus gaat dat ook niet gebeuren.

En ik geef echt heel duidelijk aan dat ik niets meer met hem wil, maar goed je hebt ergens wel een punt, want hij blijft denken van wel.



Ik zou 4 sloten moeten vervangen wil het nut hebben en die 2 tientjes is me op het moment al teveel (ja ik weet dat dat sneu klinkt, maar het is echt zo) en we huren particulier en ik kan het van zijn levensdagen niet opbrengen. Hij heeft ook al het geld van de rekening gehaald en probeer liever een laffe poging te doen om mijn eigen boontjes te doppen. Ik wil zijn geld en zijn spullen niet ik ben niet echt materialistisch ingesteld. En inderdaad....de scheiding erdoor drukken staat heel hoog op mijn prioriteitenlijstje. Moet even uitzoeken hoe dat werkt zonder geld.

quote:DeJongenArmand schreef op 01 januari 2017 @ 20:52:

[...]





Dat is niet waar. De wijkagent heeft als taak dit soort dingen in de kiem te smoren en dat doen ze vrij goed. Het is meestal wel een stap voor de ander, met name denkend wat andere mensen van jouw stap vinden. Maar nu moet je eerst aan jezelf denken, en aan je kinderen. Dat ze geen stress laten zien zegt niet dat ze geen stress hier over hebben.



Je kan ook naar een advocaat stappen, en via kort geding een verbod binnentreden huis krijgen. In jouw geval zal dat geen probleem geven en toegewezen worden. Elke keer als hij dan onaangekondigd ineens binnen staat kan je politie bellen en zullen ze hem verwijderen.



Verder is het zaak dat je eea gaat bijhouden wat hij doet, dit ivm met de echtscheiding zelf. Als je bewijzen hebt dat hij onredelijk is worden zaken in jouw voordeel door een rechter beslecht.



Maar je moet stoppen met dat halfslachtige, ook voor jezelf. Schep duidelijkheid, grenzen.



Owwww ja ik weet dat je gelijk hebt met je laatste zinnetje. Ik zal morgen eens contact opnemen met de wijkagent die ken ik wel al een beetje. Heb dinsdag sowieso al een gesprek staan bij een andere instantie waar ze me wellicht verder kunnen helpen.

En de kinderen zijn wel n beetje gestresst door de scheiding an sich, maar zien niet in dat papa een gevaar is voor zichzelf en zijn omgeving. En bewijzen van zijn rare gedrag heb ik genoeg....en sinds dit weekend ook een paar getuigen.