Relaties
alle pijlers
Afweging; kinderen of man?
maandag 5 november 2012 10:14
Normaal post ik onder een andere naam, maar ik weet dat ik daar herkend ben, dus daarom een nieuwe anonieme account.
Ik ben al 13 jaar gelukkig met mijn man. We zijn 3 jaar geleden getrouwd. Hebben het regelmatig over de toekomst, maar meestal op een 'grappige manier'. Over later, dat wij onze kinderen heel anders op gaan voeden, dat wij 'zo niet worden' als we een verschrikkelijk stel ontmoeten bijvoorbeeld.
Mijn man weet dat ik kinderen wil. Op mijn 18de stond dat al vast. Hij zag het ook wel zitten, maar in de toekomst. Alle jaren heb ik duidelijk aangegeven dat ik moeder wil worden. Nu hadden we gisteren wel een serieus gesprek omdat ik wil stoppen met de pil.
Man gaf gisteren dus aan dat hij helemaal niet weet of hij überhaupt wel een kind wil. In ieder geval niet nu. Ik ben ontzettend kwaad geworden. Heb gezegd dat ik het niet begrijp. Ik ben hier zo duidelijk in geweest. Dan had hij gewoon niet met mij moeten trouwen.
Hij zegt dat ik er teveel mee bezig ben, dat het voor hem niet zo leeft. Ik heb gevraagd hoe hij ons dan over 10 jaar ziet. Dan geeft hij aan dat hij het niet weet, maar dat we altijd gelukkig zullen blijven. Ik voel me nu in ieder geval alles behalve gelukkig.
Ik kan hem niet dwingen om een kind 'leuk te vinden' ik kan hem ook niet dwingen vader te worden. Maar ik kan mezelf ook niet dwingen om mijn kinderwens op te geven.
Nu sta ik voor mijn gevoel voor zo'n dilemma. Een fijne relatie opgeven of mijn kinderwens opgeven. Ik ben nu 31 en de tijd om af te wachten raakt een beetje op.
edit; Omdat mijn reacties een beetje ondergesneeuwd zijn even een update. Mijn man is de volgende avond op het onderwerp teruggekomen. Zowel zijn reactie als mijn reactie waren achteraf wat overtrokken. Hij heeft aangegeven wél kinderen te willen maar schrok van mijn 'aanval' dat het wel in de zeer nabije toekomst moest gebeuren. Hij heeft aangegeven dat hij praktisch gezien nog wat wil aanpassen (huis en de chaos die er regelmatig heerst). Het onderwerp is in ieder geval nu goed bespreekbaar en we zitten ongeveer op dezelfde bladzijde.
Ik ben al 13 jaar gelukkig met mijn man. We zijn 3 jaar geleden getrouwd. Hebben het regelmatig over de toekomst, maar meestal op een 'grappige manier'. Over later, dat wij onze kinderen heel anders op gaan voeden, dat wij 'zo niet worden' als we een verschrikkelijk stel ontmoeten bijvoorbeeld.
Mijn man weet dat ik kinderen wil. Op mijn 18de stond dat al vast. Hij zag het ook wel zitten, maar in de toekomst. Alle jaren heb ik duidelijk aangegeven dat ik moeder wil worden. Nu hadden we gisteren wel een serieus gesprek omdat ik wil stoppen met de pil.
Man gaf gisteren dus aan dat hij helemaal niet weet of hij überhaupt wel een kind wil. In ieder geval niet nu. Ik ben ontzettend kwaad geworden. Heb gezegd dat ik het niet begrijp. Ik ben hier zo duidelijk in geweest. Dan had hij gewoon niet met mij moeten trouwen.
Hij zegt dat ik er teveel mee bezig ben, dat het voor hem niet zo leeft. Ik heb gevraagd hoe hij ons dan over 10 jaar ziet. Dan geeft hij aan dat hij het niet weet, maar dat we altijd gelukkig zullen blijven. Ik voel me nu in ieder geval alles behalve gelukkig.
Ik kan hem niet dwingen om een kind 'leuk te vinden' ik kan hem ook niet dwingen vader te worden. Maar ik kan mezelf ook niet dwingen om mijn kinderwens op te geven.
Nu sta ik voor mijn gevoel voor zo'n dilemma. Een fijne relatie opgeven of mijn kinderwens opgeven. Ik ben nu 31 en de tijd om af te wachten raakt een beetje op.
edit; Omdat mijn reacties een beetje ondergesneeuwd zijn even een update. Mijn man is de volgende avond op het onderwerp teruggekomen. Zowel zijn reactie als mijn reactie waren achteraf wat overtrokken. Hij heeft aangegeven wél kinderen te willen maar schrok van mijn 'aanval' dat het wel in de zeer nabije toekomst moest gebeuren. Hij heeft aangegeven dat hij praktisch gezien nog wat wil aanpassen (huis en de chaos die er regelmatig heerst). Het onderwerp is in ieder geval nu goed bespreekbaar en we zitten ongeveer op dezelfde bladzijde.
maandag 5 november 2012 10:32
Moeilijk! Niet eerlijk van je man dat hij het zo lang zijn beloop heeft laten gaan.
Kan je niet nog een keer via eeb gesprek of brief als dat niet lukt, duidelijk maken hoe belangrijk dit voor jou is.
En dan een termijn van bv een jaar afspreken, waarin hij kan nadenken met de wetenschap dat jij dit serieus meent en dat er gevolgen zijn voor jullie leven als hij dat niet doet.
Ik bedoel dus niet, geef me een kind of doei, maar volgens mij is hij nu bang dat jullie leven verandert en heeft hij niet door dat zijn weigering jullie leven ook veranderd.
Kan je niet nog een keer via eeb gesprek of brief als dat niet lukt, duidelijk maken hoe belangrijk dit voor jou is.
En dan een termijn van bv een jaar afspreken, waarin hij kan nadenken met de wetenschap dat jij dit serieus meent en dat er gevolgen zijn voor jullie leven als hij dat niet doet.
Ik bedoel dus niet, geef me een kind of doei, maar volgens mij is hij nu bang dat jullie leven verandert en heeft hij niet door dat zijn weigering jullie leven ook veranderd.
maandag 5 november 2012 10:32
Ik denk trouwens ook dat het onvermijdelijk is dat als hij voet bij stuk houdt, dit een heel grote stempel zal drukken op de relatie. Jouw kinderwens gaat niet weg, het gemis wordt groter, je ziet mensen om je heen kinderen krijgen, als je hem leuk met de baby van zijn zus op schoot ziet krijg je weer een sprankje hoop, je wil er nog eens over praten, maar hij kapt je af en vindt dat je niet meer zo moet zeuren, enzovoort. Ik denk persoonlijk dat je makkelijker een punt achter je relatie zet dan achter je kinderwens. Die kinderwens blijft altijd bestaan.
Daarbij heb je helemaal geen eerlijke keuze gehad. Je zit nu in een situatie waarin je niet meer zo makkelijk weggaat, waarin je denkt dat je het niet kunt maken om zomaar een punt te zetten achter al die jaren. Misschien zal hij je dat zelfs wel gaan verwijten. Terwijl hij het toch zelf zo ver heeft laten oplopen.
Daarbij heb je helemaal geen eerlijke keuze gehad. Je zit nu in een situatie waarin je niet meer zo makkelijk weggaat, waarin je denkt dat je het niet kunt maken om zomaar een punt te zetten achter al die jaren. Misschien zal hij je dat zelfs wel gaan verwijten. Terwijl hij het toch zelf zo ver heeft laten oplopen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 5 november 2012 10:32
Ster: die kans is klein en dat geld natuurlijk ook voor TS.
Maar in mijn situatie heb ik hier zoveel verdriet van. Elke dag word ik geconfrontreerd: "hij heeft mijn gevoelens niet serieus genomen en gooit mijn wens in duigen."
Begrijp me niet verkeerd, ik hou echt heel veel van mijn kerel, maar dit is teveel. Ik kan het niet!
TS kan daar misschien ook rekening mee houden
Maar in mijn situatie heb ik hier zoveel verdriet van. Elke dag word ik geconfrontreerd: "hij heeft mijn gevoelens niet serieus genomen en gooit mijn wens in duigen."
Begrijp me niet verkeerd, ik hou echt heel veel van mijn kerel, maar dit is teveel. Ik kan het niet!
TS kan daar misschien ook rekening mee houden
maandag 5 november 2012 10:34
@Allis: ik neem aan dat je toch eerst wat jaren samen wil zijn voor je aan kinderen begint? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je, zeg als je geluk hebt, binnen een jaar iemand tegenkomt waar je je leven mee wil delen (en dat is ook nog maar geluk hebben natuurlijk) je dan binnen twee jaar al aan kinderen begint.
maandag 5 november 2012 10:36
Lonna, als ik jou was zou ik gaan. Er zijn zelfs zat vrouwen die in hun eentje moeder worden, daar heb je tegenwoordig geen vent meer voor nodig. Volgens mij drijft dit een steeds grotere wig in je relatie, zul je het hem alleen maar meer kwalijk nemen, en vergiftig je daarmee het goede tussen jullie. Dan kan je beter gaan, uithuilen en goede herinneringen over houden aan de relatie.
maandag 5 november 2012 10:36
quote:char_lotte schreef op 05 november 2012 @ 10:30:
[...]
In dat geval verdient hij helemaal een rotschop in zijn kruis.
Ik bedoel niet dat hij net heeft gedaan heel graag 'n kind te willen en er zelf regelmatig over is begonnen. Maar zoals je ook wel 'ns samen kunt fantaseren over de lotto en wat je dan gaat doen, terwijl je ook niet verwacht dat dat ooit gebeurt.
En wellicht heeft hij in de loop der jaren gezien wat voor energie en impact kinderen kosten (buiten 'n hoop geld) bij vrienden en familie en als hij dan opeens voor 't blok gezet wordt, beseft hij dat hij niet wil. Hoeft echt geen kwaaie wil te zijn. Niet iedereen is zo stellig van jongsafaan anti als ik.
[...]
In dat geval verdient hij helemaal een rotschop in zijn kruis.
Ik bedoel niet dat hij net heeft gedaan heel graag 'n kind te willen en er zelf regelmatig over is begonnen. Maar zoals je ook wel 'ns samen kunt fantaseren over de lotto en wat je dan gaat doen, terwijl je ook niet verwacht dat dat ooit gebeurt.
En wellicht heeft hij in de loop der jaren gezien wat voor energie en impact kinderen kosten (buiten 'n hoop geld) bij vrienden en familie en als hij dan opeens voor 't blok gezet wordt, beseft hij dat hij niet wil. Hoeft echt geen kwaaie wil te zijn. Niet iedereen is zo stellig van jongsafaan anti als ik.
maandag 5 november 2012 10:36
Ik ga zeker het gesprek nogmaals aan. Vanavond hebben we beide afspreken buitenshuis. Ik hoop eigenlijk dat hij dan ook met zijn vrienden hierover praat. Ik weet niet in hoeverre het nu is omdat het zo dichtbij komt/ serieus wordt.
Voor de duidelijkheid, dit is wel een enorme kutactie, maar buiten de ruzie van gisteravond hebben we dus nooit ruzie. Altijd op één lijn. Het is dus absoluut geen lul (wat ik hierboven lees). Was dat wél het geval, dan had ik gisteravond direct mijn koffers welk gepakt.
Voor de duidelijkheid, dit is wel een enorme kutactie, maar buiten de ruzie van gisteravond hebben we dus nooit ruzie. Altijd op één lijn. Het is dus absoluut geen lul (wat ik hierboven lees). Was dat wél het geval, dan had ik gisteravond direct mijn koffers welk gepakt.
maandag 5 november 2012 10:36
Ik heb geen kinderwens, nooit gehad. Dus ik zou niet een goede stabiele relatie opgeven voor "mijn innerlijke schreeuw om kinderen". Omdat ik het krijgen van kinderen inherent zie aan het hebben van een goede stabiele relatie. Het één staat niet los van het ander en soms krijg je gewoon niet wat je hebben wilt. Daarnaast vind ik dat jullie gesprek van gisteren veel en veel eerder had moeten plaatsvinden. Hij was bekend met jouw kinderwens en "hij heeft het al die tijd op de lange baan geschoven". De bom die hij nu laat barsten zou voor mij een dieptepunt in de relatie (tot nu toe) zijn.
maandag 5 november 2012 10:39
quote:allis schreef op 05 november 2012 @ 10:31:
ster die kans kan behoorlijk groot zijn hoor. ze zit nu in de levensfase dat áls mensen kinderen willen ze dat nu wel weten meestal, en dus is er veel makkelijker op te selecteren.
'Houden van' en 'een leuke vent' is dan bijzaak?
Als hij maar kinderen wil?
ster die kans kan behoorlijk groot zijn hoor. ze zit nu in de levensfase dat áls mensen kinderen willen ze dat nu wel weten meestal, en dus is er veel makkelijker op te selecteren.
'Houden van' en 'een leuke vent' is dan bijzaak?
Als hij maar kinderen wil?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 5 november 2012 10:39
quote:paloma schreef op 05 november 2012 @ 10:36:
Ik heb geen kinderwens, nooit gehad. Dus ik zou niet een goede stabiele relatie opgeven voor "mijn innerlijke schreeuw om kinderen". Omdat ik het krijgen van kinderen inherent zie aan het hebben van een goede stabiele relatie. Het één staat niet los van het ander en soms krijg je gewoon niet wat je hebben wilt. Daarnaast vind ik dat jullie gesprek van gisteren veel en veel eerder had moeten plaatsvinden. Hij was bekend met jouw kinderwens en "hij heeft het al die tijd op de lange baan geschoven". De bom die hij nu laat barsten zou voor mij een dieptepunt in de relatie (tot nu toe) zijn.Als je zelf geen kinderwens hebt is het wel logisch dat je niet je relatie op zou geven voor een kinderwens. Zou je andersom wel je kinderloze leven opgeven voor een stabiele relatie? In dit soort discussies is het meestal degene die het niet wil, die aan het langste eind trekt, dus ik vind het ergens wel makkelijk praten.
Ik heb geen kinderwens, nooit gehad. Dus ik zou niet een goede stabiele relatie opgeven voor "mijn innerlijke schreeuw om kinderen". Omdat ik het krijgen van kinderen inherent zie aan het hebben van een goede stabiele relatie. Het één staat niet los van het ander en soms krijg je gewoon niet wat je hebben wilt. Daarnaast vind ik dat jullie gesprek van gisteren veel en veel eerder had moeten plaatsvinden. Hij was bekend met jouw kinderwens en "hij heeft het al die tijd op de lange baan geschoven". De bom die hij nu laat barsten zou voor mij een dieptepunt in de relatie (tot nu toe) zijn.Als je zelf geen kinderwens hebt is het wel logisch dat je niet je relatie op zou geven voor een kinderwens. Zou je andersom wel je kinderloze leven opgeven voor een stabiele relatie? In dit soort discussies is het meestal degene die het niet wil, die aan het langste eind trekt, dus ik vind het ergens wel makkelijk praten.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 5 november 2012 10:39
quote:neeltje31 schreef op 05 november 2012 @ 10:14:
Ik ben al 13 jaar gelukkig met mijn man. We zijn 3 jaar geleden getrouwd. Hebben het regelmatig over de toekomst, maar meestal op een 'grappige manier'.
Nu hadden we gisteren wel een serieus gesprek omdat ik wil stoppen met de pil.
Man gaf gisteren dus aan dat hij helemaal niet weet of hij überhaupt wel een kind wil. In ieder geval niet nu.
Ik krijg het idee dat jij met je grote wens iets te snel gaat nu. Voor hem (een man die aangeeft er niet zo mee bezig te zijn) lijk jij in 1 dag van grapjes en wie-weet gesprekken naar NU zwanger willen worden te gaan. Ik denk dat er nu een te groot verschil is in jullie tijdsplanning. Jij hebt zevenmijlslaarzen aan. Voor een vent kan zoiets echt als donderslag uit heldere hemel komen ook al heeft hij wel eens erover gepraat met jou.
Geef hem de kans om na te denken over echt nu / in 2013 wanneer dan ook vader te worden. Begin eens bij jou zwanger maken. Dat is al een andere stap. Ik zou gewoon nog een paar keer rustig een gesprek aan gaan. Geef aan wat jij wil en waarom. Vraag ook of hij nog aan het idee moet wennen, wat hij denkt bij een baby krijgen en wat hij nog wil doen voordat jij zwanger bent.
Mijn man had helemaal geen zin in een baby. Maar hij wilde wel ooit opa worden. Dus hij heeft gekozen voor zijn wens op de lange termijn, en gekozen voor mij. Zijn vrouw inclusief kinderwens. Dat wist hij vanaf dag 1. En inmiddels is hij dolgelukkig om vader te zijn, ondanks wat hick ups tijdens mijn zwangerschap en in de eerste weken na de bevalling.
Ik ben al 13 jaar gelukkig met mijn man. We zijn 3 jaar geleden getrouwd. Hebben het regelmatig over de toekomst, maar meestal op een 'grappige manier'.
Nu hadden we gisteren wel een serieus gesprek omdat ik wil stoppen met de pil.
Man gaf gisteren dus aan dat hij helemaal niet weet of hij überhaupt wel een kind wil. In ieder geval niet nu.
Ik krijg het idee dat jij met je grote wens iets te snel gaat nu. Voor hem (een man die aangeeft er niet zo mee bezig te zijn) lijk jij in 1 dag van grapjes en wie-weet gesprekken naar NU zwanger willen worden te gaan. Ik denk dat er nu een te groot verschil is in jullie tijdsplanning. Jij hebt zevenmijlslaarzen aan. Voor een vent kan zoiets echt als donderslag uit heldere hemel komen ook al heeft hij wel eens erover gepraat met jou.
Geef hem de kans om na te denken over echt nu / in 2013 wanneer dan ook vader te worden. Begin eens bij jou zwanger maken. Dat is al een andere stap. Ik zou gewoon nog een paar keer rustig een gesprek aan gaan. Geef aan wat jij wil en waarom. Vraag ook of hij nog aan het idee moet wennen, wat hij denkt bij een baby krijgen en wat hij nog wil doen voordat jij zwanger bent.
Mijn man had helemaal geen zin in een baby. Maar hij wilde wel ooit opa worden. Dus hij heeft gekozen voor zijn wens op de lange termijn, en gekozen voor mij. Zijn vrouw inclusief kinderwens. Dat wist hij vanaf dag 1. En inmiddels is hij dolgelukkig om vader te zijn, ondanks wat hick ups tijdens mijn zwangerschap en in de eerste weken na de bevalling.
maandag 5 november 2012 10:39
Laat het even bij jullie beide bezinken en begin dan opnieuw een gesprek.
Waarom wilt hij geen kinderen? (Verantwoordelijkheid/vrijheid, kosten, ruimte van het huis end.) Zijn dit redenen die in de toekomst kunnen verdwijnen of blijven ze?
Uit verhalen op dit forum weet ik dat mannen er vaak wat langer over doen om aan het idee van kinderen te wennen. Natuurlijk kan het zijn dat dit niet gebeurd. Dus probeer voor jezelf op een rijtje te zetten hoe lang je nog kan wachten en waar je grens ligt.
Waarom wilt hij geen kinderen? (Verantwoordelijkheid/vrijheid, kosten, ruimte van het huis end.) Zijn dit redenen die in de toekomst kunnen verdwijnen of blijven ze?
Uit verhalen op dit forum weet ik dat mannen er vaak wat langer over doen om aan het idee van kinderen te wennen. Natuurlijk kan het zijn dat dit niet gebeurd. Dus probeer voor jezelf op een rijtje te zetten hoe lang je nog kan wachten en waar je grens ligt.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
maandag 5 november 2012 10:40
quote:himalaya schreef op 05 november 2012 @ 10:39:
'Houden van' en 'een leuke vent' is dan bijzaak?
Als hij maar kinderen wil?Dat is toch niet gezegd? Het is toch niet zo dat ze binnen nu en een jaar een man moet hebben gevonden die kinderen wil? Waarom zou er niet iemand rondlopen die én een leuke vent is van wie ze zal houden, én die ook nog kinderen wil?
'Houden van' en 'een leuke vent' is dan bijzaak?
Als hij maar kinderen wil?Dat is toch niet gezegd? Het is toch niet zo dat ze binnen nu en een jaar een man moet hebben gevonden die kinderen wil? Waarom zou er niet iemand rondlopen die én een leuke vent is van wie ze zal houden, én die ook nog kinderen wil?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 5 november 2012 10:40
quote:Ster_ schreef op 05 november 2012 @ 10:34:
@Allis: ik neem aan dat je toch eerst wat jaren samen wil zijn voor je aan kinderen begint? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je, zeg als je geluk hebt, binnen een jaar iemand tegenkomt waar je je leven mee wil delen (en dat is ook nog maar geluk hebben natuurlijk) je dan binnen twee jaar al aan kinderen begint.als je rond de dertig bent is dit helemaal niet zo'n gek scenario hoor.
@Allis: ik neem aan dat je toch eerst wat jaren samen wil zijn voor je aan kinderen begint? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je, zeg als je geluk hebt, binnen een jaar iemand tegenkomt waar je je leven mee wil delen (en dat is ook nog maar geluk hebben natuurlijk) je dan binnen twee jaar al aan kinderen begint.als je rond de dertig bent is dit helemaal niet zo'n gek scenario hoor.
maandag 5 november 2012 10:41
maandag 5 november 2012 10:41
Rustig maar, lieve Neeltje31.
Jullie hebben pas gisteren voor het eerst een serieus gesprek gehad over stoppen met de pil. Voor hem wordt het idee dus nu voor het eerst serieus. En natuurlijk slaat de twijfel dan bij hem toe, dat was bij ons ook zo toen we serieus gingen praten over stoppen met de pil. Een soort schrikreactie.
Ik heb mijn man toen verteld dat ik in principe van plan was nog twee maanden de pil te slikken en dan te stoppen. Dat gaf hem een soort overzichtelijke periode om aan het idee te wennen. En mocht hij er na die twee maanden niet aan toe zijn om definitief met alle voorbehoedsmiddelen te stoppen, dan konden we daar natuurlijk gewoon over praten. Maar tijdens die twee maanden besefte hij dat hij er toch ook achter stond om aan kinderen te beginnen.
Ik zou je dus adviseren om hem te vertellen wat je van plan bent en op welke termijn. Gisteren was gewoon zijn eerste reactie, een schrikreactie. Maar wie weet als hij wat meer tijd krijgt (met dus wel een concrete stopdatum van jouw kant), dat hij z'n gedachten dan alsnog op een rijtje krijgt over wel/geen kinderen willen.
Jullie komen er vast wel uit. Probeer met elkaar te blijven praten zonder meteen boos te worden.
Jullie hebben pas gisteren voor het eerst een serieus gesprek gehad over stoppen met de pil. Voor hem wordt het idee dus nu voor het eerst serieus. En natuurlijk slaat de twijfel dan bij hem toe, dat was bij ons ook zo toen we serieus gingen praten over stoppen met de pil. Een soort schrikreactie.
Ik heb mijn man toen verteld dat ik in principe van plan was nog twee maanden de pil te slikken en dan te stoppen. Dat gaf hem een soort overzichtelijke periode om aan het idee te wennen. En mocht hij er na die twee maanden niet aan toe zijn om definitief met alle voorbehoedsmiddelen te stoppen, dan konden we daar natuurlijk gewoon over praten. Maar tijdens die twee maanden besefte hij dat hij er toch ook achter stond om aan kinderen te beginnen.
Ik zou je dus adviseren om hem te vertellen wat je van plan bent en op welke termijn. Gisteren was gewoon zijn eerste reactie, een schrikreactie. Maar wie weet als hij wat meer tijd krijgt (met dus wel een concrete stopdatum van jouw kant), dat hij z'n gedachten dan alsnog op een rijtje krijgt over wel/geen kinderen willen.
Jullie komen er vast wel uit. Probeer met elkaar te blijven praten zonder meteen boos te worden.
maandag 5 november 2012 10:41
Ster, zoals je in deze voorbeelden ziet is een lange relatie geen garantie dat het goed zit. In mijn geval was er amper sprake van een relatie (wel heel sterke gevoelens van er vol voor willen gaan) toen ik in verwachting raakte. Ik heb in mijn vorige relatie 2 miskramen gehad en kon geen andere keus maken dan dit kindje te houden. Inmiddels zijn we 3 jaar samen, dolgelukkig met elkaar en met ons kleintje, en is de tweede op komst. Mijn ex kende ik al 10 jaar, we waren al jaren samen en 2 jaar getrouwd. Hij bleek door dat huwelijk langzaam in een enorme zakkenwasser te veranderen die mij op geen enkel vlak meer steunde, ook niet bij de miskramen.
voor mij is wel bewezen dat resultaten uit het verleden geen garantie geven voor de toekomst, en je kunt wachten tot je een ons weegt, maar dat dat niks helpt als het eenmaal zo ver is. En dat lang wachten dus vrij nutteloos is. Natuurlijk is mijn situatie riskant en niet ideaal, en was ik er gepland zo niet aan begonnen. Maar ik had met mijn huidige partner ook niet jaren gewacht voor we aan kinderen begonnen.
voor mij is wel bewezen dat resultaten uit het verleden geen garantie geven voor de toekomst, en je kunt wachten tot je een ons weegt, maar dat dat niks helpt als het eenmaal zo ver is. En dat lang wachten dus vrij nutteloos is. Natuurlijk is mijn situatie riskant en niet ideaal, en was ik er gepland zo niet aan begonnen. Maar ik had met mijn huidige partner ook niet jaren gewacht voor we aan kinderen begonnen.
maandag 5 november 2012 10:41
Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen. Maar als ik je goed begrijp, heb je er nu pas 1x een serieus gesprek over gehad? Ik zou niet meteen mijn hele toekomst van 1 gesprek laten afhangen.
Geef hem even de tijd, het wordt nu ineens heel echt, als jij aangeeft dat je wilt stoppen met de pil.
Ga er binnenkort weer het gesprek over aan en probeer dan ook eens door te vragen naar zijn gevoel. Jouw kinderwens is heel sterk, maar hoe zit dat bij hem? Wil hij niet, nu nog niet, ziet hij zichzelf wel als vader, vindt hij de verantwoordelijkheid ineens heel groot, is hij bang voor de veranderingen... ?
Het is goed om daar wat meer duidelijkheid over te krijgen. Het kan best dat hij er dan pas écht over na gaat denken.
Mocht het een obstakel worden, dan zou je ook nog eens met een derde persoon kunnen praten (relatietherapeut o.i.d.) om te helpen de zaken op een rijtje te zetten. En als jullie dan echt niet op 1 lijn blijken te zitten dan moet je serieus gaan nadenken wat je wilt, verder met hem zonder kinderen, of de relatie verbreken en op een andere manier, of met 'n andere man een kind proberen te krijgen.
Geef hem even de tijd, het wordt nu ineens heel echt, als jij aangeeft dat je wilt stoppen met de pil.
Ga er binnenkort weer het gesprek over aan en probeer dan ook eens door te vragen naar zijn gevoel. Jouw kinderwens is heel sterk, maar hoe zit dat bij hem? Wil hij niet, nu nog niet, ziet hij zichzelf wel als vader, vindt hij de verantwoordelijkheid ineens heel groot, is hij bang voor de veranderingen... ?
Het is goed om daar wat meer duidelijkheid over te krijgen. Het kan best dat hij er dan pas écht over na gaat denken.
Mocht het een obstakel worden, dan zou je ook nog eens met een derde persoon kunnen praten (relatietherapeut o.i.d.) om te helpen de zaken op een rijtje te zetten. En als jullie dan echt niet op 1 lijn blijken te zitten dan moet je serieus gaan nadenken wat je wilt, verder met hem zonder kinderen, of de relatie verbreken en op een andere manier, of met 'n andere man een kind proberen te krijgen.
maandag 5 november 2012 10:41
Wat Himalaya zegt dus eigenlijk. Ik wil alleen kinderen met een man als ik met hem oud wil worden en er gaat echt wel wat tijd aan vooraf voor je dat weet. Uiteraard zijn er uitzonderingen maar die kinderen worden dan uiteindelijk wel de dupe als zo'n relatie op de klippen loopt. Juist tegenover je kinderen ben je in mijn ogen 'verplicht' om eerst die stabiele relatie te hebben. Na een jaar ken je elkaar nog helemaal niet goed.
maandag 5 november 2012 10:42
Je kunt toch binnen 'n paar jaar niet én 'n nieuwe grote liefde vinden én 'n stabiele relatie opbouwen én dan ook nog 'ns een kind krijgen? Dat zijn beslissingen die puur gedreven worden door hormonen en relaties die na de zaaddonatie ook vaak weer heel snel stranden. Zo'n man zal heus wel voelen dat je 'm in de eerste plaats als verwekker gebruikt ipv als levenspartner te zien en aangezien mannen met hun lul denken, krijgen vrouwen ze vaak nog mee ook.
Je hebt nu 'n man waarmee je blijkbaar al 13 jaar in goeie harmonie samenleeft. Je kent elkaar door en door en kunt op elkaar rekenen. En dat wil je zomaar wegsmijten als ie je hormonale drang naar 'n kind niet wil stillen?
Je hebt nu 'n man waarmee je blijkbaar al 13 jaar in goeie harmonie samenleeft. Je kent elkaar door en door en kunt op elkaar rekenen. En dat wil je zomaar wegsmijten als ie je hormonale drang naar 'n kind niet wil stillen?
