Relaties
alle pijlers
Angst om te gaan scheiden...
dinsdag 29 september 2015 10:32
Hoi hoi,
Ik ben Pantoffel, mijn pseudoniem uiteraard,.
Bijna 4 jaar geleden is me man vreemdgegaan. Dat vreemdgaan is nogal zacht uitgedrukt; ik vond het meer een aanvullende relatie buiten ons huwelijk om. Na ruim een half jaar kwam ik erachter via een appje. Ik heb alle appjes gelezen. Het was niet puur platonisch, nee, ze hadden echt diepe gevoelens voor elkaar.
Op dat moment zocht ik nog de schuld bij mijzelf. Ik gaf hem geen liefde, was druk met de kinderen. En de sex? tja, ik overwoog zelfs om met de pil te stoppen omdat we toch maanden geen sex hadden. Ik wees hem vaak af, dus vond het niet eens zo gek dat ie vreemdging.
Hoe dan ook. Hij had spijt, deed het voor de aandacht (blabla, right) en koos voor mij en de kinderen.
Het ging een tijdje erg goed, therapie gehad etc. Maar nu de jongste naar school is en ik meer tijd voor mezelf heb denk ik van: is dit het?
Nu ik terugkijk op ons huwelijk zijn we nooit echt maatjes geweest. We hebben geen schik samen. Totaal andere interesses en praten kunnen we al helemaal niet. Ik noem het altijd appels met andijvie vergelijken. We zitten gewoon niet op één lijn. Misschien heb ik me de laatste jaren wel verder ontwikkeld dan hij. Ik ben immers niet dezelfde als 10-15 jaar geleden. En dat vreet aan me.
Nu denk ik aan scheiden. Ik ben financieel redelijk onafhankelijk, dus dat is zeker het probleem niet, maar ik voel me zo schuldig tegenover mijn meiden. Los van al zijn 'tekortkomingen' is het een goede vader. We zijn ook best een happy family. Hij doet de boodschappen en haalt zelfs de vaatwasser uit
Maar tussen ons is er gewoon NIETS meer. Ik kan hem niet eens om me heen verdragen. Ik duik na het eten vaak in bad om maar niet teveel samen met hem te zijn. Kortom. Ik weet nu al dat ik niet oud met hem ga worden.
Kortom, dilemma dilemma. Ik weet het niet meer, maar weet wel dat het nu niet zo goed met me gaat.
Mijn gevoel zegt scheiden. Maar ik ben gewoon zo bang voor wat komen gaat!
Wie herkent dat? Wie heeft advies tips?
Misschien vraag ik nu wel wat raars, was vroeger alleen te vinden op de babyfora Maar ik zoek lotgenoten.
Alvast bedankt!
Ik ben Pantoffel, mijn pseudoniem uiteraard,.
Bijna 4 jaar geleden is me man vreemdgegaan. Dat vreemdgaan is nogal zacht uitgedrukt; ik vond het meer een aanvullende relatie buiten ons huwelijk om. Na ruim een half jaar kwam ik erachter via een appje. Ik heb alle appjes gelezen. Het was niet puur platonisch, nee, ze hadden echt diepe gevoelens voor elkaar.
Op dat moment zocht ik nog de schuld bij mijzelf. Ik gaf hem geen liefde, was druk met de kinderen. En de sex? tja, ik overwoog zelfs om met de pil te stoppen omdat we toch maanden geen sex hadden. Ik wees hem vaak af, dus vond het niet eens zo gek dat ie vreemdging.
Hoe dan ook. Hij had spijt, deed het voor de aandacht (blabla, right) en koos voor mij en de kinderen.
Het ging een tijdje erg goed, therapie gehad etc. Maar nu de jongste naar school is en ik meer tijd voor mezelf heb denk ik van: is dit het?
Nu ik terugkijk op ons huwelijk zijn we nooit echt maatjes geweest. We hebben geen schik samen. Totaal andere interesses en praten kunnen we al helemaal niet. Ik noem het altijd appels met andijvie vergelijken. We zitten gewoon niet op één lijn. Misschien heb ik me de laatste jaren wel verder ontwikkeld dan hij. Ik ben immers niet dezelfde als 10-15 jaar geleden. En dat vreet aan me.
Nu denk ik aan scheiden. Ik ben financieel redelijk onafhankelijk, dus dat is zeker het probleem niet, maar ik voel me zo schuldig tegenover mijn meiden. Los van al zijn 'tekortkomingen' is het een goede vader. We zijn ook best een happy family. Hij doet de boodschappen en haalt zelfs de vaatwasser uit
Maar tussen ons is er gewoon NIETS meer. Ik kan hem niet eens om me heen verdragen. Ik duik na het eten vaak in bad om maar niet teveel samen met hem te zijn. Kortom. Ik weet nu al dat ik niet oud met hem ga worden.
Kortom, dilemma dilemma. Ik weet het niet meer, maar weet wel dat het nu niet zo goed met me gaat.
Mijn gevoel zegt scheiden. Maar ik ben gewoon zo bang voor wat komen gaat!
Wie herkent dat? Wie heeft advies tips?
Misschien vraag ik nu wel wat raars, was vroeger alleen te vinden op de babyfora Maar ik zoek lotgenoten.
Alvast bedankt!
anoniem_651d480a3d1d1 wijzigde dit bericht op 27-12-2016 00:08
Reden: herkenning
Reden: herkenning
% gewijzigd
dinsdag 29 september 2015 12:10
dinsdag 29 september 2015 12:10
Hamerhaai. Mooi stuk, maar feit is dat ik de beslissing om te trouwen heb genomen, toen ik nog erg jong, naïef en onervaren was. Jouw stuk suggereert dat elk huwelijk nog te redden is en dat elke volgende liefde geen stand houdt, omdat je toch uiteindelijk weer vervalt in het 'gewone'.
Ik verwacht geen spetterende sex, vurig verlangen of wat dan ook. Het enige wat ik wil is oud worden met iemand waarmee ik kan lachen. En dat kan ik met mijn huidige man NIET. Ook nooit gedaan.
Nina66, lees even door. Ik zeg 3x dat ik niet bij hem weg wilde omdat ik nog van hem hield. En als je tussen de regels door kan lezen bedoel ik met 'op dat moment zag ik dat nog niet' dat ik toen zeker wel verliefd was.
Aureel, Sinds de jongste naar school gaat doe ik leuke dingen. Heb mezelf een make-over gegeven, veel afgevallen, haar anders etc. Ik sport regelmatig en heb best een rijk sociaal leven. Maar ja, uiteindelijk beland ik elke avond naast hem op de bank.
Ik bedoel: zo diep ongelukkig ben ik zeker niet. Maar...ik kijk wel verder. Wil ik met hem oud worden? nee..
De vraag is alleen wanneer het de beste tijd is om weg te gaan. En wat heeft dat voor gevolgen voor mijn kinderen? Want met een scheiding laat ik een diepe indruk achter op hun jeugd. En van die gedachte word ik al helemaal niet gelukkig.
Maar ze voelen de spanning wel. Vooral de oudste.
Ik verwacht geen spetterende sex, vurig verlangen of wat dan ook. Het enige wat ik wil is oud worden met iemand waarmee ik kan lachen. En dat kan ik met mijn huidige man NIET. Ook nooit gedaan.
Nina66, lees even door. Ik zeg 3x dat ik niet bij hem weg wilde omdat ik nog van hem hield. En als je tussen de regels door kan lezen bedoel ik met 'op dat moment zag ik dat nog niet' dat ik toen zeker wel verliefd was.
Aureel, Sinds de jongste naar school gaat doe ik leuke dingen. Heb mezelf een make-over gegeven, veel afgevallen, haar anders etc. Ik sport regelmatig en heb best een rijk sociaal leven. Maar ja, uiteindelijk beland ik elke avond naast hem op de bank.
Ik bedoel: zo diep ongelukkig ben ik zeker niet. Maar...ik kijk wel verder. Wil ik met hem oud worden? nee..
De vraag is alleen wanneer het de beste tijd is om weg te gaan. En wat heeft dat voor gevolgen voor mijn kinderen? Want met een scheiding laat ik een diepe indruk achter op hun jeugd. En van die gedachte word ik al helemaal niet gelukkig.
Maar ze voelen de spanning wel. Vooral de oudste.
dinsdag 29 september 2015 12:12
Ultiem geluk... tja... weetje het is gewoon niet altijd rozengeur en maneschijn. Jullie gaan nu door een zware periode. Ik ben het met de dingen eens die je psycholoog zegt, probeer je geluk ook uit andere dingen te halen. Want als je partner er niet meer is na een scheiding ben je dan gelukkiger?
Heb je werk en/of hobbies?
Heb je werk en/of hobbies?
dinsdag 29 september 2015 12:15
Mijn psycholoog zegt dat ik bij hem moet blijven en de geluksmomentjes uit andere dingen moet halen. Bijvoorbeeld, de eerste lentedag, of warme choco met slagroom. Maar ik vind het hebben van een geliefde die je aan het lachen kan krijgen: ultiem geluk.
En niet te vergeten de momenten samen met de kinderen. Dat krijg ik nooit meer na een scheiding. Maar ik ben nu ook geen leuke moeder. pfft.
Nou denk ik toch dat je het allemaal te rooskleurig wil zien hoor: Een geliefde die je aan het lachen kan krijgen; ultiem geluk ?? Dat is over het algemeen niet meer standaard hoor na een aantal jaar. Je kunt wel blij zijn met elkaar een lol hebben samen, maar dat is wat anders dan dat je hele dagen in de wolken loopt en ultiem gelukkig bent...
Ik zou toch ook zeggen dat het meer de momenten als gezin zijn waar je dan van moet genieten.
En niet te vergeten de momenten samen met de kinderen. Dat krijg ik nooit meer na een scheiding. Maar ik ben nu ook geen leuke moeder. pfft.
Nou denk ik toch dat je het allemaal te rooskleurig wil zien hoor: Een geliefde die je aan het lachen kan krijgen; ultiem geluk ?? Dat is over het algemeen niet meer standaard hoor na een aantal jaar. Je kunt wel blij zijn met elkaar een lol hebben samen, maar dat is wat anders dan dat je hele dagen in de wolken loopt en ultiem gelukkig bent...
Ik zou toch ook zeggen dat het meer de momenten als gezin zijn waar je dan van moet genieten.
dinsdag 29 september 2015 12:16
Ik denk dat je een relatie, hoe die kan zijn, idealiseert/romantiseert. Ik ben gelukkig met mijn man, hou veel van hem. Maar ultiem geluk is niet die ene keer dat we samen lachen. Dat doen we best wel eens, maar heel vaak is er geen tijd voor, of we lachen niet om hetzelfde, of één van ons is chagerijnig. Een relatie is geen ultiem geluk, het is gewoon het dagelijkse leven; soms leuk, meestal vrij gewoon.
En er zijn zoveel andere dingen in het leven om geluk uit te halen. Inderdaad, die chocomel, lol hebben met mijn kinderen, successen in mijn werk. Overigens, stel dat je gaat scheiden, wie zegt dat je dat een nieuwe relatie krijgt? Als dat jouw idee is van ultiem geluk, maak je jezelf wel heel afhankelijk van een relatie.
Als je zegt dat je geen leuke moeder voor de kinderen bent, neem daar dan verantwoordelijkheid voor. Je kunt dat niet op je partner afschuiven, jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. En ik voorspel je: na een scheiding ga je niet per se gelukkiger worden.
En er zijn zoveel andere dingen in het leven om geluk uit te halen. Inderdaad, die chocomel, lol hebben met mijn kinderen, successen in mijn werk. Overigens, stel dat je gaat scheiden, wie zegt dat je dat een nieuwe relatie krijgt? Als dat jouw idee is van ultiem geluk, maak je jezelf wel heel afhankelijk van een relatie.
Als je zegt dat je geen leuke moeder voor de kinderen bent, neem daar dan verantwoordelijkheid voor. Je kunt dat niet op je partner afschuiven, jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. En ik voorspel je: na een scheiding ga je niet per se gelukkiger worden.
dinsdag 29 september 2015 12:19
quote:pantoffel81 schreef op 29 september 2015 @ 12:10:
De vraag is alleen wanneer het de beste tijd is om weg te gaan. En wat heeft dat voor gevolgen voor mijn kinderen? Want met een scheiding laat ik een diepe indruk achter op hun jeugd. En van die gedachte word ik al helemaal niet gelukkig.
Maar ze voelen de spanning wel. Vooral de oudste.
Probleem is dat er geen beste tijd is om weg te gaan. Je man gaat gekwetst zijn, je kinderen verdrietig. Echter, je leeft ook nog voor jezelf en je eigen geluk. Of je moet jezelf willen wegcijferen voor man en kinderen?
Ik had na al die jaren twijfelen de stelling ingenomen: m'n kinderen hebben meer aan een mama die alleen is, maar gelukkig dan een mama die voor hun bij papa blijft maar dan ongelukkig is.
Natuurlijk gaan je kinderen verdrietig zijn, want een scheiding is heel erg naar voor kinderen, maar als het geen oorlog wordt en papa en mama afzonderlijk van elkaar weer gelukkig worden en er alles aan doen om de kinderen het zo makkelijk mogelijk te maken in een rot situatie, weet ik zeker dat je kinderen er redelijk ongeschonden uit zullen komen!
De vraag is alleen wanneer het de beste tijd is om weg te gaan. En wat heeft dat voor gevolgen voor mijn kinderen? Want met een scheiding laat ik een diepe indruk achter op hun jeugd. En van die gedachte word ik al helemaal niet gelukkig.
Maar ze voelen de spanning wel. Vooral de oudste.
Probleem is dat er geen beste tijd is om weg te gaan. Je man gaat gekwetst zijn, je kinderen verdrietig. Echter, je leeft ook nog voor jezelf en je eigen geluk. Of je moet jezelf willen wegcijferen voor man en kinderen?
Ik had na al die jaren twijfelen de stelling ingenomen: m'n kinderen hebben meer aan een mama die alleen is, maar gelukkig dan een mama die voor hun bij papa blijft maar dan ongelukkig is.
Natuurlijk gaan je kinderen verdrietig zijn, want een scheiding is heel erg naar voor kinderen, maar als het geen oorlog wordt en papa en mama afzonderlijk van elkaar weer gelukkig worden en er alles aan doen om de kinderen het zo makkelijk mogelijk te maken in een rot situatie, weet ik zeker dat je kinderen er redelijk ongeschonden uit zullen komen!
dinsdag 29 september 2015 12:23
Ponny, ja! ik werk 2,5 dag. Hobbies: wijntjes drinken met vriendinnen, bijkletsen op het schoolplein, uit eten en tuinieren.
Iamalady: OK, ik zal het anders zeggen: ik zoek iemand waarmee ik kan lachen. Waar ik mijn verhaal aan kwijt kan/WIL. (dat willen is misschien nog wel belangrijker). Hoe dan ook... Ik vraag me eigenlijk af of ik wel iemand zoek. Ik denk dat ik alleen ook wel gelukkig kan zijn.
Iamalady: OK, ik zal het anders zeggen: ik zoek iemand waarmee ik kan lachen. Waar ik mijn verhaal aan kwijt kan/WIL. (dat willen is misschien nog wel belangrijker). Hoe dan ook... Ik vraag me eigenlijk af of ik wel iemand zoek. Ik denk dat ik alleen ook wel gelukkig kan zijn.
dinsdag 29 september 2015 12:23
Ik denk dat je niet te lang meer moet aanmodderen. Ik heb al 2 keren gelezen dat je niet oud met je man wilt worden dus waarom wachten? Dat is uitstel van executie, ja is een scheiding zwaar voor de kinderen. Natuurlijk! Maar als de oudste nu al dingen begint te merken dan zou ik toch maar snel een beslissing maken.
Uiteindelijk komt het zeker wel goed maar nu zijn er nog geen ruzie's tussen jullie en kunnen jullie goede afspraken omtrent de meiden maken, als je alles verder laat doorsudderen komen er op een gegeven moment misschien wel ruzie's en wordt het allemaal lastiger.
Uiteindelijk komt het zeker wel goed maar nu zijn er nog geen ruzie's tussen jullie en kunnen jullie goede afspraken omtrent de meiden maken, als je alles verder laat doorsudderen komen er op een gegeven moment misschien wel ruzie's en wordt het allemaal lastiger.
dinsdag 29 september 2015 12:25
Je hebt gekozen om met deze man een leven op te bouwen, je hebt verdorie ook nog kinderen van hem gekregen, je kan niet zomaar de stekker eruit trekken, ga met je man uit in plaats van je vriendinnen,
vecht voor je huwelijk, je kinderen zullen je dankbaar zijn. En als hij je niet gelukkig maakt, dan heb je even pech, want je kinderen moeten op de eerste plaats staan, tot ze zelf de deur uit zijn.
vecht voor je huwelijk, je kinderen zullen je dankbaar zijn. En als hij je niet gelukkig maakt, dan heb je even pech, want je kinderen moeten op de eerste plaats staan, tot ze zelf de deur uit zijn.
dinsdag 29 september 2015 12:33
quote:atjuuh schreef op 29 september 2015 @ 12:19:
[...]weet ik zeker dat je kinderen er redelijk ongeschonden uit zullen komen!
Ik weet dat nog niet zo zeker!
Ze hebben een lieve vader en een moeder die weliswaar ontevreden is met haar bestaan, maar voor zover ik lees geen gekke dingen doet. Natuurlijk merken kinderen het als mama verdrietig is, maar een scheiding zal hun hele leven op z´n kop zetten.
Bovendien: ben je dan wel een leuke moeder, TO, als je gescheiden bent? En als dan blijkt dat het leven alleen toch ook niet is wat je verwachtte, als er nog steeds niet iemand is om mee te lachen? Denk je werkelijk dat het zo is: als ik maar gelukkig ben zijn mijn kinderen ook gelukkig? Ik geloof er niks van.
[...]weet ik zeker dat je kinderen er redelijk ongeschonden uit zullen komen!
Ik weet dat nog niet zo zeker!
Ze hebben een lieve vader en een moeder die weliswaar ontevreden is met haar bestaan, maar voor zover ik lees geen gekke dingen doet. Natuurlijk merken kinderen het als mama verdrietig is, maar een scheiding zal hun hele leven op z´n kop zetten.
Bovendien: ben je dan wel een leuke moeder, TO, als je gescheiden bent? En als dan blijkt dat het leven alleen toch ook niet is wat je verwachtte, als er nog steeds niet iemand is om mee te lachen? Denk je werkelijk dat het zo is: als ik maar gelukkig ben zijn mijn kinderen ook gelukkig? Ik geloof er niks van.
Alleen kalmte kan ons redden.
dinsdag 29 september 2015 12:38
quote:pantoffel81 schreef op 29 september 2015 @ 12:10:
De vraag is alleen wanneer het de beste tijd is om weg te gaan. En wat heeft dat voor gevolgen voor mijn kinderen? Want met een scheiding laat ik een diepe indruk achter op hun jeugd. En van die gedachte word ik al helemaal niet gelukkig.
Maar ze voelen de spanning wel. Vooral de oudste.
Eigenlijk een jaar of tien geleden maar goed dat gaat niet meer dus nu lijkt me prima. Uit alles wat je schrijft blijkt totaal geen liefde. Jullie houden elkaar vast in een liefdeloos huwelijk. Het klinkt alsof het na de eerste verliefdheid eigenlijk nooit een liefdevolle relatie is geweest. Ten minsten van jou kant dan, zijn kant heb ik niet gehoord. Je kinderen ga je hier pijn mee doen dat is niet anders. Maar opgroeien in een huis met ouders die elkaar ontlopen en waar spanning is, is slechter dan wanneer de scheiding goed geregeld is. Als je een goed moment wil zoeken (dat is er eigenlijk nooit) is nu niet zo slecht, als je langer wacht krijgen je kinderen alleen maar meer mee en beginnen in de pubertijd te raken wat extra moeilijkheden meebrengt.
https://www.rijksoverheid ... elkaar-en-de-kinderen-dan
Hier kun je een brochure vinden over scheiden en kinderen daar staan veel nuttige tips in.
De vraag is alleen wanneer het de beste tijd is om weg te gaan. En wat heeft dat voor gevolgen voor mijn kinderen? Want met een scheiding laat ik een diepe indruk achter op hun jeugd. En van die gedachte word ik al helemaal niet gelukkig.
Maar ze voelen de spanning wel. Vooral de oudste.
Eigenlijk een jaar of tien geleden maar goed dat gaat niet meer dus nu lijkt me prima. Uit alles wat je schrijft blijkt totaal geen liefde. Jullie houden elkaar vast in een liefdeloos huwelijk. Het klinkt alsof het na de eerste verliefdheid eigenlijk nooit een liefdevolle relatie is geweest. Ten minsten van jou kant dan, zijn kant heb ik niet gehoord. Je kinderen ga je hier pijn mee doen dat is niet anders. Maar opgroeien in een huis met ouders die elkaar ontlopen en waar spanning is, is slechter dan wanneer de scheiding goed geregeld is. Als je een goed moment wil zoeken (dat is er eigenlijk nooit) is nu niet zo slecht, als je langer wacht krijgen je kinderen alleen maar meer mee en beginnen in de pubertijd te raken wat extra moeilijkheden meebrengt.
https://www.rijksoverheid ... elkaar-en-de-kinderen-dan
Hier kun je een brochure vinden over scheiden en kinderen daar staan veel nuttige tips in.
dinsdag 29 september 2015 12:38
Als ik het goed begrijp wist je al vrij snel dat hij voor jou niet voldeed, was dat andersom ook zo? Het klinkt mij in de oren alsof je met de eerste de beste goedzak in zee bent gegaan om aan huisje, boompje, beestje te kunnen beginnen.
Verder is hij nergens goed voor, ik kan het niet helpen, maar zo lees ik het.
Verder is hij nergens goed voor, ik kan het niet helpen, maar zo lees ik het.
dinsdag 29 september 2015 12:39
dinsdag 29 september 2015 12:57
Je zegt dat je geen voorbeeld van je ouders hebt gehad. Denk er ook even aan welk voorbeeld je je kinderen geeft; als het niet zo leuk is stap je op, beloftes zijn er om verbroken te worden, een gezin kun je met om het even wie hebben,etc. Je kunt wel aan komen met " als mama gelukkig is zijn de kinderen dat ook " , maar kinderen zal het een biet zijn of jij een lekker seksleven hebt en je hart niet bij papa uitstort maar bij je vriendinnen tijdens je wijntjes en uit etentjes.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 29 september 2015 13:01
Haha, scherp BlijfgewoonBianca! LOL
Nee, als ik mijn ex had gewild dan had ik daar allang werk van gemaakt.
En nee, daarvoor ging het al niet, zoals ik geschreven heb. Ik weet alleen nu dat ik 'leuk' genoeg ben en dat ik een beter zelfbeeld heb gekregen. Misschien dat ik daarom ben gaan twijfelen, omdat ik merk dat ik sterker word. Misschien sterk genoeg om wel die stap te durven nemen.
Nee, als ik mijn ex had gewild dan had ik daar allang werk van gemaakt.
En nee, daarvoor ging het al niet, zoals ik geschreven heb. Ik weet alleen nu dat ik 'leuk' genoeg ben en dat ik een beter zelfbeeld heb gekregen. Misschien dat ik daarom ben gaan twijfelen, omdat ik merk dat ik sterker word. Misschien sterk genoeg om wel die stap te durven nemen.
dinsdag 29 september 2015 13:03
quote:pantoffel81 schreef op 29 september 2015 @ 13:01:
Haha, scherp BlijfgewoonBianca! LOL
Nee, als ik mijn ex had gewild dan had ik daar allang werk van gemaakt.
Dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde dat jij een raar idee van liefde hebt.
En nee, daarvoor ging het al niet, zoals ik geschreven heb. Ik weet alleen nu dat ik 'leuk' genoeg ben en dat ik een beter zelfbeeld heb gekregen. Misschien dat ik daarom ben gaan twijfelen, omdat ik merk dat ik sterker word. Misschien sterk genoeg om wel die stap te durven nemen.Leuk en sterk genoeg om niet alleen te hoeven blijven; bedoel je dat niet?
Haha, scherp BlijfgewoonBianca! LOL
Nee, als ik mijn ex had gewild dan had ik daar allang werk van gemaakt.
Dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde dat jij een raar idee van liefde hebt.
En nee, daarvoor ging het al niet, zoals ik geschreven heb. Ik weet alleen nu dat ik 'leuk' genoeg ben en dat ik een beter zelfbeeld heb gekregen. Misschien dat ik daarom ben gaan twijfelen, omdat ik merk dat ik sterker word. Misschien sterk genoeg om wel die stap te durven nemen.Leuk en sterk genoeg om niet alleen te hoeven blijven; bedoel je dat niet?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 29 september 2015 13:05
quote:pantoffel81 schreef op 29 september 2015 @ 12:23:
Ponny, ja! ik werk 2,5 dag. Hobbies: wijntjes drinken met vriendinnen, bijkletsen op het schoolplein, uit eten en tuinieren.
Iamalady: OK, ik zal het anders zeggen: ik zoek iemand waarmee ik kan lachen. Waar ik mijn verhaal aan kwijt kan/WIL. (dat willen is misschien nog wel belangrijker). Hoe dan ook... Ik vraag me eigenlijk af of ik wel iemand zoek. Ik denk dat ik alleen ook wel gelukkig kan zijn.
De eerste paar jaar zal er weinig. Te lachen zijn, beste TO.
Mocht je gaan scheiden omdat je ohO graag wilt lachen met een man.
.ik vind dat altijd zo knap!, kinderen krijgen, om er vervolgens dan achter te komen, dat je er toch niet zoo mee kunt lachen.
Om te huilen dit topic,...want alleen in het gooi zijn daadwerkelijk de graspaden groener.
Maar zelfs de gemeentepaden zijn om te huilen tegenwoordig.
Maar nu dus een ander tuintje voor jou?
Sucses hoor.
Ponny, ja! ik werk 2,5 dag. Hobbies: wijntjes drinken met vriendinnen, bijkletsen op het schoolplein, uit eten en tuinieren.
Iamalady: OK, ik zal het anders zeggen: ik zoek iemand waarmee ik kan lachen. Waar ik mijn verhaal aan kwijt kan/WIL. (dat willen is misschien nog wel belangrijker). Hoe dan ook... Ik vraag me eigenlijk af of ik wel iemand zoek. Ik denk dat ik alleen ook wel gelukkig kan zijn.
De eerste paar jaar zal er weinig. Te lachen zijn, beste TO.
Mocht je gaan scheiden omdat je ohO graag wilt lachen met een man.
.ik vind dat altijd zo knap!, kinderen krijgen, om er vervolgens dan achter te komen, dat je er toch niet zoo mee kunt lachen.
Om te huilen dit topic,...want alleen in het gooi zijn daadwerkelijk de graspaden groener.
Maar zelfs de gemeentepaden zijn om te huilen tegenwoordig.
Maar nu dus een ander tuintje voor jou?
Sucses hoor.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
dinsdag 29 september 2015 13:16
http://www.goodadvicebooks.nl/artikelen ... ppers.html
" De combinatie van hoge eisen aan de andere en grote autonomie voor jezelf maakt het het haast onmogelijk om een relatie in stand te houden "
" mensen zoeken zich een ongeluk naar die Ene, maar zodra ze die gevonden hebben, valt die bij nader inzien tegen. Waarna ze op zoek gaan naar de Volgende Ene. En de daaropvolgende. Vanzelfsprekende loyaliteiten bestaan niet meer. Mensen maken nu een kosten-batenanalyse van hun vriendschappen en familiebanden, met als doorslaggevend criterium: wat schiet ik er zelf mee op. Ze hebben allemaal haast, ze willen niks missen, en zeker niet met iemand doormodderen "
" Het is überhaupt een goed idee om het huidige romantische ideaal te relativeren. Gewoon, voor je eigen zielenrust. Een sterke band met je partner is belangrijk, maar die hoeft niet per se romantisch te zijn, vindt Roodvoets. `Liefhebben is eigenlijk een soort ambacht, je moet het elke dag oefenen. Een relatie is niet "hard werken", zoals je weleens hoort, dan klopt er iets niet. Maar het is wel je huiswerk doen, en je egocentrische trekjes in toom houden.' Natuurlijk is er altijd iemand te vinden die nog beter bij je past, zegt ze. `Maar daar gaat het niet om. De kwaliteit van je relatie wordt bepaald doordat je er praktisch, maar vooral ook emotioneel in investeert. Juist omdat mensen dat weinig doen, gaan ze gemakkelijker bij elkaar weg. Maar als je dat wel doet, raak je emotioneel met elkaar verbonden en ontstaat er over en weer loyaliteit. Die leg je niet zomaar af. Ook niet voor tien of honderd anderen met wie het beter kan.' "
" De combinatie van hoge eisen aan de andere en grote autonomie voor jezelf maakt het het haast onmogelijk om een relatie in stand te houden "
" mensen zoeken zich een ongeluk naar die Ene, maar zodra ze die gevonden hebben, valt die bij nader inzien tegen. Waarna ze op zoek gaan naar de Volgende Ene. En de daaropvolgende. Vanzelfsprekende loyaliteiten bestaan niet meer. Mensen maken nu een kosten-batenanalyse van hun vriendschappen en familiebanden, met als doorslaggevend criterium: wat schiet ik er zelf mee op. Ze hebben allemaal haast, ze willen niks missen, en zeker niet met iemand doormodderen "
" Het is überhaupt een goed idee om het huidige romantische ideaal te relativeren. Gewoon, voor je eigen zielenrust. Een sterke band met je partner is belangrijk, maar die hoeft niet per se romantisch te zijn, vindt Roodvoets. `Liefhebben is eigenlijk een soort ambacht, je moet het elke dag oefenen. Een relatie is niet "hard werken", zoals je weleens hoort, dan klopt er iets niet. Maar het is wel je huiswerk doen, en je egocentrische trekjes in toom houden.' Natuurlijk is er altijd iemand te vinden die nog beter bij je past, zegt ze. `Maar daar gaat het niet om. De kwaliteit van je relatie wordt bepaald doordat je er praktisch, maar vooral ook emotioneel in investeert. Juist omdat mensen dat weinig doen, gaan ze gemakkelijker bij elkaar weg. Maar als je dat wel doet, raak je emotioneel met elkaar verbonden en ontstaat er over en weer loyaliteit. Die leg je niet zomaar af. Ook niet voor tien of honderd anderen met wie het beter kan.' "
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 29 september 2015 13:19
`Juist de generatie van de kinderen van de echtscheidingscultuur koestert het romantisch ideaal,' zegt cultuursocioloog en trendwatcher Carl Rohde, wiens bureau Signs of the Time wereldwijd tweehonderdvijftig `cool hunters' in dienst heeft.
`Ze zijn gepokt en gemazeld in die cultuur, ze hebben de emotioneel disruptieve gevolgen ervan meegemaakt, en ze weten één ding zeker: Wij Gaan Het Anders Doen. Van Boedapest tot Oslo tot Rome zeggen jongeren van zeventien, achttien jaar: als ik moet kiezen tussen opgevoed worden door ruziënde ouders of door mijn moeder alleen, kies ik voor het eerste.
Babyboomers kozen er juist voor om in zo'n geval de opvoeding alleen op zich te nemen. Ik noem dat dan ook de "softe generatiekloof". De grote vraag is natuurlijk of het die jongeren ook gaat lukken om het anders te doen. En het antwoord luidt: nee. Want hoewel jongeren het romantisch ideaal erg opwaarderen, hebben ze weinig voorbeelden van hoe het wel moet.'
Daar komt nog wat anders bij: niet alleen het goede voorbeeld ontbreekt, ook de psychologische bagage om de zaken anders aan te pakken. Rohde: 'Jongeren zijn extra gemotiveerd om langdurige relaties aan te gaan, maar ze zijn er niet goed voor geëquipeerd
`Ze zijn gepokt en gemazeld in die cultuur, ze hebben de emotioneel disruptieve gevolgen ervan meegemaakt, en ze weten één ding zeker: Wij Gaan Het Anders Doen. Van Boedapest tot Oslo tot Rome zeggen jongeren van zeventien, achttien jaar: als ik moet kiezen tussen opgevoed worden door ruziënde ouders of door mijn moeder alleen, kies ik voor het eerste.
Babyboomers kozen er juist voor om in zo'n geval de opvoeding alleen op zich te nemen. Ik noem dat dan ook de "softe generatiekloof". De grote vraag is natuurlijk of het die jongeren ook gaat lukken om het anders te doen. En het antwoord luidt: nee. Want hoewel jongeren het romantisch ideaal erg opwaarderen, hebben ze weinig voorbeelden van hoe het wel moet.'
Daar komt nog wat anders bij: niet alleen het goede voorbeeld ontbreekt, ook de psychologische bagage om de zaken anders aan te pakken. Rohde: 'Jongeren zijn extra gemotiveerd om langdurige relaties aan te gaan, maar ze zijn er niet goed voor geëquipeerd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 29 september 2015 13:24
Nee, Elle, ik kwam erachter dat mijn man het vrijwel dagelijks met een andere vrouw deed en daar hoteldebotel op was. En dat is exact de reden waarom ik nu aan mijn niet zo gezellige huwelijk twijfel. Anders had ik dat wel voor lief genomen.
Bianca: Sterk genoeg om alleen verder te gaan. Ik was erg onzeker na zijn affaire. Raakte in een sociaal isolement en ging bijna mijn huis niet meer uit.
Mama2015. Misschien wel. Maar nu ik die reacties zo lees en andere dingen op het forum lees tel ik mijn zegeningen.
Het is allemaal zo slecht nog niet.
Ik schaam me gewoon nog steeds zo erg. Dat mensen mij een dom blondje vinden.
Mijn ouders hebben me altijd opgevoed met veel trots en aanzien. En nu blijf ik bij een man die mij een half jaar bedrogen heeft.
Bianca: Sterk genoeg om alleen verder te gaan. Ik was erg onzeker na zijn affaire. Raakte in een sociaal isolement en ging bijna mijn huis niet meer uit.
Mama2015. Misschien wel. Maar nu ik die reacties zo lees en andere dingen op het forum lees tel ik mijn zegeningen.
Het is allemaal zo slecht nog niet.
Ik schaam me gewoon nog steeds zo erg. Dat mensen mij een dom blondje vinden.
Mijn ouders hebben me altijd opgevoed met veel trots en aanzien. En nu blijf ik bij een man die mij een half jaar bedrogen heeft.
