Relaties
alle pijlers
Ben ik onredelijk?
dinsdag 21 maart 2017 22:57
Ik heb nu ruim n jaar n nieuwe vriend. Mijn kinderen (19 en 21) gunnen me alle geluk, mogen hem graag en accepteren hem helemaal, t geluk van hun moeder is heel belangrijk voor ze. Mijn kinderen wonen niet bij mij...
Mijn vriend heeft kinderen in dezelfde leeftijdscategorie, en de oudste woont bij hem, de jongste komt om het weekend. Hij wil dan ook thuis zijn, het andere weekend komt ie meestal naar mij.
We hebben het ontzettend leuk samen, we praten veel, lachen veel, hebben veel dezelfde interresses, maar helaas ook steeds meer "ruzies"....
Ik voel me niet echt welkom bij zijn kinderen... Ik heb geprbeerd een paar keer n gesprek aan te gaan met zijn oudste dochter, maar ze hebben niet geleerd te praten. Ze zegt dat ze geen problemen heeft met mij, maar zo voelt t niet... Het zit m in héle kleine dingen hoor... een voorbeeld van een zaterdag:
Op vrijdagavond waren we in zijn huis, we gingen film kijken. Ik heb laatst een dekentje gekocht, gevraagd of hij t ook mooi vond, zodat ik t bij hem kon laten liggen zodat ik daar ook n dekentje had (vind t zo lekker met een dekentje over je benen in de bank hangen). Mijn dekentje hing niet meer over de leuning vd bank (je kent t wel, dekentje over de leuning, kussentje ertegen, "styling"), maar lag in de krantenmand... Op zaterdag gingen we een salontafel halen, toen we thuiskwamen zaten zijn twee dochters nog gezellig in hun onesies. we hebben wat gegeten, en aangezien wij de tafel in elkaar gingen zetten, gingen de meiden aankleden en boodschappen doen. Een ander tafeltje wat hij zolang gebruikte zette ik even tegen de muur. Mijn vriend vond t wel staan, en zei, zet die plant er eens op... Dat stond inderdaad erg leuk, maar aan die wand heeft hij n verzameling fotolijsten met verschillende fotos, ook o.a. van acteurs en vroegere helden, zodat er geen lege lijsten hangen en die in de toekomst vervangen gaan worden voor mooie nieuwe herinneringen. Door die plant op dat tafeltje vielen er twee kleinere lijstjes achter die plant. Ik zei, vind je t goed dat ik die dan ff wissel met twee "lege" lijsten, het waren n foto van mijn twee kinderen , en n oude foto van mij die mijn vriend zo mooi vind.. Toen de tafel in elkaar stond reden we naar t tuincentrum voor n leuk bloemstuk, toen we terugkwamen, bleek dat de jongste dochter mijn foto terug achter de plant had gehangen want de foto vond ze niet mooi. Ik vind t vreemd dat je zoiets niet in overleg doet, en toen ik dat tegen mijn vriend zei, vond hij dat ik me niet druk moest maken, ik had de foto ook verhangen dus zijn dochter mocht dat ook? En sávonds was ik mijn dekentje weer kwijt, bleek t weer in de mand te liggen, maar weggestopt, er lag een dekentje vd oudste dochter overheen. Toen ik daar sávonds naar vroeg, zei ze, dat kan, die heb ik gebruikt... (wanneer???). En dit zijn twee kleine voorbeeldjes.... Als ik voor mijn vriend wil koken, eet de oudste ineens niet meer mee of lust ze spontaan geen chilli meer.... We zouden een weekendje weggaan met zijn tweetjes, maar daar mocht van haar niet over gepraat worden tijdens t eten, daar heeft ie wél wat van gezegd. van de andere kleine dingetjes zegt ie dat ik dingen zie die er niet zijn.... Ben ik nou zo onzeker? Of zijn ze écht aan t "treiteren"? Ik heb gezegd dat ik voorlopig niet meer naar hem wil komen omdat ik me er niet welkom voel... maar is dat wel zo slim?
Dan t volgende... zijn nichtje wordt 24, en heeft in alle onschuld zijn ex (haar tante) ook uitgenodigd... Ik riep meteen dan ga ik niet.... Hij heeft gevraagd aan zijn ex om niet te gaan, maar ze zegt; ik ben uitgenodigd dus ik ga... Dus ik verander van gedachte; ik ben toch zijn vriendin? Daar sta ik dan toch boven? Ik ga me toch niet wegcijferen voor haar? Ik ben ook uitgenodigd, dus ik ga ook... IK hou me wel in hoor, kan me écht wel gedragen. Maar nu heeft hij liever dat ik bij deze eerste ontmoeting bij de familie niet mee ga. Dus zit hij daar vd week met zijn ex, én zijn twee dochters..... Ik vind dit heel moeilijk... stel ik me aan?
Mijn vriend heeft kinderen in dezelfde leeftijdscategorie, en de oudste woont bij hem, de jongste komt om het weekend. Hij wil dan ook thuis zijn, het andere weekend komt ie meestal naar mij.
We hebben het ontzettend leuk samen, we praten veel, lachen veel, hebben veel dezelfde interresses, maar helaas ook steeds meer "ruzies"....
Ik voel me niet echt welkom bij zijn kinderen... Ik heb geprbeerd een paar keer n gesprek aan te gaan met zijn oudste dochter, maar ze hebben niet geleerd te praten. Ze zegt dat ze geen problemen heeft met mij, maar zo voelt t niet... Het zit m in héle kleine dingen hoor... een voorbeeld van een zaterdag:
Op vrijdagavond waren we in zijn huis, we gingen film kijken. Ik heb laatst een dekentje gekocht, gevraagd of hij t ook mooi vond, zodat ik t bij hem kon laten liggen zodat ik daar ook n dekentje had (vind t zo lekker met een dekentje over je benen in de bank hangen). Mijn dekentje hing niet meer over de leuning vd bank (je kent t wel, dekentje over de leuning, kussentje ertegen, "styling"), maar lag in de krantenmand... Op zaterdag gingen we een salontafel halen, toen we thuiskwamen zaten zijn twee dochters nog gezellig in hun onesies. we hebben wat gegeten, en aangezien wij de tafel in elkaar gingen zetten, gingen de meiden aankleden en boodschappen doen. Een ander tafeltje wat hij zolang gebruikte zette ik even tegen de muur. Mijn vriend vond t wel staan, en zei, zet die plant er eens op... Dat stond inderdaad erg leuk, maar aan die wand heeft hij n verzameling fotolijsten met verschillende fotos, ook o.a. van acteurs en vroegere helden, zodat er geen lege lijsten hangen en die in de toekomst vervangen gaan worden voor mooie nieuwe herinneringen. Door die plant op dat tafeltje vielen er twee kleinere lijstjes achter die plant. Ik zei, vind je t goed dat ik die dan ff wissel met twee "lege" lijsten, het waren n foto van mijn twee kinderen , en n oude foto van mij die mijn vriend zo mooi vind.. Toen de tafel in elkaar stond reden we naar t tuincentrum voor n leuk bloemstuk, toen we terugkwamen, bleek dat de jongste dochter mijn foto terug achter de plant had gehangen want de foto vond ze niet mooi. Ik vind t vreemd dat je zoiets niet in overleg doet, en toen ik dat tegen mijn vriend zei, vond hij dat ik me niet druk moest maken, ik had de foto ook verhangen dus zijn dochter mocht dat ook? En sávonds was ik mijn dekentje weer kwijt, bleek t weer in de mand te liggen, maar weggestopt, er lag een dekentje vd oudste dochter overheen. Toen ik daar sávonds naar vroeg, zei ze, dat kan, die heb ik gebruikt... (wanneer???). En dit zijn twee kleine voorbeeldjes.... Als ik voor mijn vriend wil koken, eet de oudste ineens niet meer mee of lust ze spontaan geen chilli meer.... We zouden een weekendje weggaan met zijn tweetjes, maar daar mocht van haar niet over gepraat worden tijdens t eten, daar heeft ie wél wat van gezegd. van de andere kleine dingetjes zegt ie dat ik dingen zie die er niet zijn.... Ben ik nou zo onzeker? Of zijn ze écht aan t "treiteren"? Ik heb gezegd dat ik voorlopig niet meer naar hem wil komen omdat ik me er niet welkom voel... maar is dat wel zo slim?
Dan t volgende... zijn nichtje wordt 24, en heeft in alle onschuld zijn ex (haar tante) ook uitgenodigd... Ik riep meteen dan ga ik niet.... Hij heeft gevraagd aan zijn ex om niet te gaan, maar ze zegt; ik ben uitgenodigd dus ik ga... Dus ik verander van gedachte; ik ben toch zijn vriendin? Daar sta ik dan toch boven? Ik ga me toch niet wegcijferen voor haar? Ik ben ook uitgenodigd, dus ik ga ook... IK hou me wel in hoor, kan me écht wel gedragen. Maar nu heeft hij liever dat ik bij deze eerste ontmoeting bij de familie niet mee ga. Dus zit hij daar vd week met zijn ex, én zijn twee dochters..... Ik vind dit heel moeilijk... stel ik me aan?
woensdag 22 maart 2017 12:13
Ik wil iedereen bedanken voor álle reacties!!! En dat meen ik uit de grond van mijn hart!
Ben echt wel wijzer geworden, en wil me nog 1x "verdedigen", ik noem het liever uitleggen.... Mijn vriend en ik hebben beiden gewacht met "openbaar" samen buiten gaan totdat beide scheidingen rond waren. De eerste drie maanden hebben we elkaar enkel in andere steden gezien, JUIST om rekening te willen houden met iedereen. Mijn ouders vroegen een paar keer of ik hem voor kwam stellen, maar ik heb gewacht tot alles rond was... Maar op een gegeven moment wil je het ook van de daken schreeuwen dat je eindelijk weer gelukkig bent... We hebben allebei een moeilijk jaar achter de rug met veel verdriet en vonden steun bij elkaar, sleepten elkaar erdoor en hielpen elkaar..
Ik zie nu ook in dat we allebei te weinig rekening gehouden hebben met de meiden... Het voelde allemaal zo goed in het begin ook met de meiden, maar als ik nu terug kon, deed ik het allemaal anders. Ik zie nu dat we veel te egoistisch zijn geweest!
Ik hoop dat t nog niet te laat is... ik ga zéker een stapje terug doen!!! Als dit de ware liefde is komt mijn tijd nog wel....
En ik wil écht niet alles goedpraten of verdedigen, ik ben de eerste die fouten toe durft te geven hoor! (maar dit zal ook wel weer anders opgevat worden..) Het nadeel van opschrijven is vaak dat iedereen iets op zijn eigen manier kan lezen, met n eigen klemtoon en/of nadruk...
Nooit gedacht dat ik n forum nodig had om dit in te zien... Nogmaals iedereen bedankt!
Ben echt wel wijzer geworden, en wil me nog 1x "verdedigen", ik noem het liever uitleggen.... Mijn vriend en ik hebben beiden gewacht met "openbaar" samen buiten gaan totdat beide scheidingen rond waren. De eerste drie maanden hebben we elkaar enkel in andere steden gezien, JUIST om rekening te willen houden met iedereen. Mijn ouders vroegen een paar keer of ik hem voor kwam stellen, maar ik heb gewacht tot alles rond was... Maar op een gegeven moment wil je het ook van de daken schreeuwen dat je eindelijk weer gelukkig bent... We hebben allebei een moeilijk jaar achter de rug met veel verdriet en vonden steun bij elkaar, sleepten elkaar erdoor en hielpen elkaar..
Ik zie nu ook in dat we allebei te weinig rekening gehouden hebben met de meiden... Het voelde allemaal zo goed in het begin ook met de meiden, maar als ik nu terug kon, deed ik het allemaal anders. Ik zie nu dat we veel te egoistisch zijn geweest!
Ik hoop dat t nog niet te laat is... ik ga zéker een stapje terug doen!!! Als dit de ware liefde is komt mijn tijd nog wel....
En ik wil écht niet alles goedpraten of verdedigen, ik ben de eerste die fouten toe durft te geven hoor! (maar dit zal ook wel weer anders opgevat worden..) Het nadeel van opschrijven is vaak dat iedereen iets op zijn eigen manier kan lezen, met n eigen klemtoon en/of nadruk...
Nooit gedacht dat ik n forum nodig had om dit in te zien... Nogmaals iedereen bedankt!
woensdag 22 maart 2017 12:18
woensdag 22 maart 2017 14:30
Oh oh oh wat maak jij het jezelf moeilijk. Ik kan mij heel goed voorstellen dat zijn dochters dit gedrag laten zien. Wie last wie zich nu niet welkom voelen. Daarbij, zijn ex is en blijft de moeder van zijn meiden. Zij blijft de tante van. Ik vind het heel erg dat jij je vriend en zijn meiden nu in een loyaliteitsconflict hebt proberen te duwen en fijn om te lezen dat je vriend zich daar niet toe laat dwingen. Dit heeft niets met zijn gevoelens tov jou te maken, niets met jouw positie als vriendin maar zeer zeker met jouw positieve tov zijn kinderen en de moeder van zijn kinderen. Hier zal je altijd achteraan horen te komen. Wanneer dit niet het geval is, is dat het moment dat je een topic moet gaan openen.
woensdag 22 maart 2017 15:08
Dit gaat niet meer om TO (ik gun haar het allerbeste en veel succes, fijn dat dit topic helpt) maar ik heb, omdat er toch forummers waren die het gedrag van TO nog niet zo gek vonden, slechts om wat te testen eens het verhaal omgedraaid en dat een man het dan heeft geschreven: Tja, een bespottelijk verhaal wordt het dan. Ten minste, dat vind ik, maar misschien ben ik de enige.
Ik heb nu ruim een jaar een nieuwe vriendin. Mijn kinderen (19 en 21) gunnen me alle geluk, mogen haar graag en accepteren haar helemaal, t geluk van hun vader is heel belangrijk voor ze. Mijn kinderen wonen niet bij mij...
Mijn vriendin heeft kinderen in dezelfde leeftijdscategorie, en de oudste woont bij haar, de jongste komt om het weekend. Zij wil dan ook thuis zijn, het andere weekend komt zij meestal naar mij.
We hebben het ontzettend leuk samen, we praten veel, lachen veel, hebben veel dezelfde interresses, maar helaas ook steeds meer "ruzies"....
Ik voel me niet echt welkom bij haar kinderen... Ik heb geprbeerd een paar keer n gesprek aan te gaan met zijn oudste zoon, maar ze hebben niet geleerd te praten. Hij zegt dat hij geen problemen heeft met mij, maar zo voelt t niet... Het zit m in héle kleine dingen hoor... een voorbeeld van een zaterdag:
Op vrijdagavond waren we in haar huis, we gingen film kijken. Ik heb laatst een dekentje gekocht, gevraagd of zij t ook mooi vond, zodat ik t bij haar kon laten liggen zodat ik daar ook n dekentje had (vind t zo lekker met een dekentje over je benen in de bank hangen). Mijn dekentje hing niet meer over de leuning vd bank (je kent t wel, dekentje over de leuning, kussentje ertegen, "styling"), maar lag in de krantenmand...
Op zaterdag gingen we een salontafel halen, toen we thuiskwamen zaten zijn twee zonen nog gezellig in hun voetbalkleding. we hebben wat gegeten, en aangezien wij de tafel in elkaar gingen zetten, gingen de heren aankleden en boodschappen doen. Een ander tafeltje wat hij zolang gebruikte zette ik even tegen de muur. Mijn vriendin vond t wel staan, en zei, zet die plant er eens op... Dat stond inderdaad erg leuk, maar aan die wand heeft hij n verzameling fotolijsten met verschillende fotos, ook o.a. van acteurs en vroegere helden, zodat er geen lege lijsten hangen en die in de toekomst vervangen gaan worden voor mooie nieuwe herinneringen. Door die plant op dat tafeltje vielen er twee kleinere lijstjes achter die plant. Ik zei, vind je t goed dat ik die dan ff wissel met twee "lege" lijsten, het waren n foto van mijn twee zoons , en n oude foto van mij die mijn vriendin zo mooi vind.. Toen de tafel in elkaar stond reden we naar t tuincentrum voor n leuk bloemstuk, toen we terugkwamen, bleek dat de jongste zoon mijn foto terug achter de plant had gehangen want de foto vond hij niet mooi. Ik vind t vreemd dat je zoiets niet in overleg doet, en toen ik dat tegen mijn vriendin zei, vond zij dat ik me niet druk moest maken, ik had de foto ook verhangen dus haar zoon mocht dat ook?
En sávonds was ik mijn dekentje weer kwijt, bleek t weer in de mand te liggen, maar weggestopt, er lag een dekentje vd oudste zoon overheen. Toen ik daar sávonds naar vroeg, zei hij, dat kan, die heb ik gebruikt... (wanneer???). En dit zijn twee kleine voorbeeldjes.... Als ik voor mijn vriendin wil koken, eet de oudste ineens niet meer mee of lust hij spontaan geen chilli meer.... We zouden een weekendje weggaan met zijn tweetjes, maar daar mocht van hem niet over gepraat worden tijdens t eten, daar heeft zij wél wat van gezegd. van de andere kleine dingetjes zegt zij dat ik dingen zie die er niet zijn.... Ben ik nou zo onzeker? Of zijn ze écht aan t "treiteren"?
Ik heb gezegd dat ik voorlopig niet meer naar hem wil komen omdat ik me er niet welkom voel... maar is dat wel zo slim?
Dan t volgende... haar neefje wordt 24, en heeft in alle onschuld haar ex (zijn oom) ook uitgenodigd... Ik riep meteen dan ga ik niet.... Zij heeft gevraagd aan haar ex om niet te gaan, maar hij zegt; ik ben uitgenodigd dus ik ga... Dus ik verander van gedachte; ik ben toch haar vriend? Daar sta ik dan toch boven? Ik ga me toch niet wegcijferen voor hem? Ik ben ook uitgenodigd, dus ik ga ook... IK hou me wel in hoor, kan me écht wel gedragen. Maar nu heeft zij liever dat ik bij deze eerste ontmoeting bij de familie niet mee ga. Dus zit zij daar vd week met haar ex, én haar twee zonen..... Ik vind dit heel moeilijk... stel ik me aan?
Ik heb nu ruim een jaar een nieuwe vriendin. Mijn kinderen (19 en 21) gunnen me alle geluk, mogen haar graag en accepteren haar helemaal, t geluk van hun vader is heel belangrijk voor ze. Mijn kinderen wonen niet bij mij...
Mijn vriendin heeft kinderen in dezelfde leeftijdscategorie, en de oudste woont bij haar, de jongste komt om het weekend. Zij wil dan ook thuis zijn, het andere weekend komt zij meestal naar mij.
We hebben het ontzettend leuk samen, we praten veel, lachen veel, hebben veel dezelfde interresses, maar helaas ook steeds meer "ruzies"....
Ik voel me niet echt welkom bij haar kinderen... Ik heb geprbeerd een paar keer n gesprek aan te gaan met zijn oudste zoon, maar ze hebben niet geleerd te praten. Hij zegt dat hij geen problemen heeft met mij, maar zo voelt t niet... Het zit m in héle kleine dingen hoor... een voorbeeld van een zaterdag:
Op vrijdagavond waren we in haar huis, we gingen film kijken. Ik heb laatst een dekentje gekocht, gevraagd of zij t ook mooi vond, zodat ik t bij haar kon laten liggen zodat ik daar ook n dekentje had (vind t zo lekker met een dekentje over je benen in de bank hangen). Mijn dekentje hing niet meer over de leuning vd bank (je kent t wel, dekentje over de leuning, kussentje ertegen, "styling"), maar lag in de krantenmand...
Op zaterdag gingen we een salontafel halen, toen we thuiskwamen zaten zijn twee zonen nog gezellig in hun voetbalkleding. we hebben wat gegeten, en aangezien wij de tafel in elkaar gingen zetten, gingen de heren aankleden en boodschappen doen. Een ander tafeltje wat hij zolang gebruikte zette ik even tegen de muur. Mijn vriendin vond t wel staan, en zei, zet die plant er eens op... Dat stond inderdaad erg leuk, maar aan die wand heeft hij n verzameling fotolijsten met verschillende fotos, ook o.a. van acteurs en vroegere helden, zodat er geen lege lijsten hangen en die in de toekomst vervangen gaan worden voor mooie nieuwe herinneringen. Door die plant op dat tafeltje vielen er twee kleinere lijstjes achter die plant. Ik zei, vind je t goed dat ik die dan ff wissel met twee "lege" lijsten, het waren n foto van mijn twee zoons , en n oude foto van mij die mijn vriendin zo mooi vind.. Toen de tafel in elkaar stond reden we naar t tuincentrum voor n leuk bloemstuk, toen we terugkwamen, bleek dat de jongste zoon mijn foto terug achter de plant had gehangen want de foto vond hij niet mooi. Ik vind t vreemd dat je zoiets niet in overleg doet, en toen ik dat tegen mijn vriendin zei, vond zij dat ik me niet druk moest maken, ik had de foto ook verhangen dus haar zoon mocht dat ook?
En sávonds was ik mijn dekentje weer kwijt, bleek t weer in de mand te liggen, maar weggestopt, er lag een dekentje vd oudste zoon overheen. Toen ik daar sávonds naar vroeg, zei hij, dat kan, die heb ik gebruikt... (wanneer???). En dit zijn twee kleine voorbeeldjes.... Als ik voor mijn vriendin wil koken, eet de oudste ineens niet meer mee of lust hij spontaan geen chilli meer.... We zouden een weekendje weggaan met zijn tweetjes, maar daar mocht van hem niet over gepraat worden tijdens t eten, daar heeft zij wél wat van gezegd. van de andere kleine dingetjes zegt zij dat ik dingen zie die er niet zijn.... Ben ik nou zo onzeker? Of zijn ze écht aan t "treiteren"?
Ik heb gezegd dat ik voorlopig niet meer naar hem wil komen omdat ik me er niet welkom voel... maar is dat wel zo slim?
Dan t volgende... haar neefje wordt 24, en heeft in alle onschuld haar ex (zijn oom) ook uitgenodigd... Ik riep meteen dan ga ik niet.... Zij heeft gevraagd aan haar ex om niet te gaan, maar hij zegt; ik ben uitgenodigd dus ik ga... Dus ik verander van gedachte; ik ben toch haar vriend? Daar sta ik dan toch boven? Ik ga me toch niet wegcijferen voor hem? Ik ben ook uitgenodigd, dus ik ga ook... IK hou me wel in hoor, kan me écht wel gedragen. Maar nu heeft zij liever dat ik bij deze eerste ontmoeting bij de familie niet mee ga. Dus zit zij daar vd week met haar ex, én haar twee zonen..... Ik vind dit heel moeilijk... stel ik me aan?
woensdag 22 maart 2017 17:40
quote:Jochem84 schreef op 22 maart 2017 @ 11:54:
[...]
Prima hoor, we mogen verschillen van mening, maar ik vind dit allemaal maar vreemde zinnen in de OP:
‘Mijn kinderen (19 en 21) gunnen me alle geluk, mogen hem graag en accepteren hem helemaal, t geluk van hun moeder is heel belangrijk voor ze.’ (wat impliceert dat over die meiden? Ik vind dit passief-aggressief)
‘een paar keer n gesprek aan te gaan met zijn oudste dochter, maar ze hebben niet geleerd te praten.' (hop, als ze niet geleerd hebben te praten, dan is het jouw schuld niet. Lekker makkelijk. Ik vraag me af of TO wel heeft leren praten. Het komt op mij heel arrogant over).
Ze zegt dat ze geen problemen heeft met mij, maar zo voelt t niet... Het zit m in héle kleine dingen hoor...’ (dus ze luistert niet, en laat ze niet zijn, en het zit hem in hele kleine dingen: spijkers zoeken op laag water en overal een probleem van maken)
‘zodat ik daar ook n dekentje had’ (…) ‘Mijn dekentje hing niet meer over de leuning vd bank’ (tja)
‘het waren n foto van mijn twee kinderen , en n oude foto van mij die mijn vriend zo mooi vind.’ (wat doen die foto’s daar in godsnaam? In een huis waar zij niet woont)
‘Ik heb gezegd dat ik voorlopig niet meer naar hem wil komen omdat ik me er niet welkom voel.’ (passief-aggressief, even wraak nemen?)
‘Ik riep meteen dan ga ik niet.’ (lekker constructief, weer wraak nemen? Is bijna giftig gedrag)
En haar reacties:
‘oke, duidelijk... alleen Tinybel lijkt me te begrijpen.’ (hop, als een ander er anders over denkt dan begrijpen die haar gewoon niet)
we werden "per ongeluk" verliefd zoals dat heet (als iets per ongeluk is hoef je natuurlijk ook geen verantwoordelijkheid te dragen)
‘oke... het is duidelijk... ik ben een erg slechtt, dom, fout, egoistisch mens...’ (tja, de martelaar, ik heb daar al een post over geschreven).
Ieder zijn eigen interpretatie, en ik geloof echt wel dat TO geen slecht mens is, maar die reacties van haar vind ik weinig inlevend of sympathiek. En als ze zo al op een forum over komt dan vraag ik me af hoe ze op anderen overkomt.Ik had het niet beter kunnen samen vatten hahaha
[...]
Prima hoor, we mogen verschillen van mening, maar ik vind dit allemaal maar vreemde zinnen in de OP:
‘Mijn kinderen (19 en 21) gunnen me alle geluk, mogen hem graag en accepteren hem helemaal, t geluk van hun moeder is heel belangrijk voor ze.’ (wat impliceert dat over die meiden? Ik vind dit passief-aggressief)
‘een paar keer n gesprek aan te gaan met zijn oudste dochter, maar ze hebben niet geleerd te praten.' (hop, als ze niet geleerd hebben te praten, dan is het jouw schuld niet. Lekker makkelijk. Ik vraag me af of TO wel heeft leren praten. Het komt op mij heel arrogant over).
Ze zegt dat ze geen problemen heeft met mij, maar zo voelt t niet... Het zit m in héle kleine dingen hoor...’ (dus ze luistert niet, en laat ze niet zijn, en het zit hem in hele kleine dingen: spijkers zoeken op laag water en overal een probleem van maken)
‘zodat ik daar ook n dekentje had’ (…) ‘Mijn dekentje hing niet meer over de leuning vd bank’ (tja)
‘het waren n foto van mijn twee kinderen , en n oude foto van mij die mijn vriend zo mooi vind.’ (wat doen die foto’s daar in godsnaam? In een huis waar zij niet woont)
‘Ik heb gezegd dat ik voorlopig niet meer naar hem wil komen omdat ik me er niet welkom voel.’ (passief-aggressief, even wraak nemen?)
‘Ik riep meteen dan ga ik niet.’ (lekker constructief, weer wraak nemen? Is bijna giftig gedrag)
En haar reacties:
‘oke, duidelijk... alleen Tinybel lijkt me te begrijpen.’ (hop, als een ander er anders over denkt dan begrijpen die haar gewoon niet)
we werden "per ongeluk" verliefd zoals dat heet (als iets per ongeluk is hoef je natuurlijk ook geen verantwoordelijkheid te dragen)
‘oke... het is duidelijk... ik ben een erg slechtt, dom, fout, egoistisch mens...’ (tja, de martelaar, ik heb daar al een post over geschreven).
Ieder zijn eigen interpretatie, en ik geloof echt wel dat TO geen slecht mens is, maar die reacties van haar vind ik weinig inlevend of sympathiek. En als ze zo al op een forum over komt dan vraag ik me af hoe ze op anderen overkomt.Ik had het niet beter kunnen samen vatten hahaha
woensdag 22 maart 2017 18:23
Lieve TO, het komt wel goed. Ik vind het trouwens heel sportief van je, dat je ondanks alle opmerkingen hier toch blijft reageren. De meeste TO's waren allang weg geweest. Jij toont karakter door hier vriendelijk te blijven en niet te gaan schelden ofzo.
Je doet je best, en nu je veel geleerd hebt van het topic, doet een stap terug, gunt het de tijd en je zal zien: het gaat wel goed komen. Doordat jij je wat terugtrekt, zal er ook minder behoefte van de meiden zijn om je tegen te werken.
Je doet je best, en nu je veel geleerd hebt van het topic, doet een stap terug, gunt het de tijd en je zal zien: het gaat wel goed komen. Doordat jij je wat terugtrekt, zal er ook minder behoefte van de meiden zijn om je tegen te werken.
woensdag 22 maart 2017 18:37
quote:Grobbekuiken schreef op 22 maart 2017 @ 12:07:
[...]
TO heeft een heel andere relatie met haar kinderen dan haar vriend met zijn kinderen. Ze is er (ten onrechte) vanuit gegaan dat dat de standaard is en heeft daarnaar gehandeld, met goedvinden van vriend want die heeft ook niks gedaan om die afstand die kennelijk nodig is te bewaren. Had ze zelf wellicht ook beter naar moeten kijken, maar ik blijf erbij dat ook pa een grote rol speelt in het geheel.
Ze is, vind ik, behoorlijk aangevallen hier, ik snap wel dat ze dan reageert zoals ze doet. Ik zeg niet dat het de beste reacties zijn want dat is idd niet zo, maar ik begrijp wel waar het vandaan komt.
Verder zijn die details over dekentjes, fotolijstjes en planten sowieso geneuzel. Ik persoonlijk zou gewoon mijn schouders er over ophalen juist omdat het niet mijn huis is. Maar ik denk ook dat het daar ook helemaal niet over gaat maar wordt aangedragen als voorbeelden van hoe de sfeer is.Ik ben er met jou het meest mee eens!!
[...]
TO heeft een heel andere relatie met haar kinderen dan haar vriend met zijn kinderen. Ze is er (ten onrechte) vanuit gegaan dat dat de standaard is en heeft daarnaar gehandeld, met goedvinden van vriend want die heeft ook niks gedaan om die afstand die kennelijk nodig is te bewaren. Had ze zelf wellicht ook beter naar moeten kijken, maar ik blijf erbij dat ook pa een grote rol speelt in het geheel.
Ze is, vind ik, behoorlijk aangevallen hier, ik snap wel dat ze dan reageert zoals ze doet. Ik zeg niet dat het de beste reacties zijn want dat is idd niet zo, maar ik begrijp wel waar het vandaan komt.
Verder zijn die details over dekentjes, fotolijstjes en planten sowieso geneuzel. Ik persoonlijk zou gewoon mijn schouders er over ophalen juist omdat het niet mijn huis is. Maar ik denk ook dat het daar ook helemaal niet over gaat maar wordt aangedragen als voorbeelden van hoe de sfeer is.Ik ben er met jou het meest mee eens!!
woensdag 22 maart 2017 20:15
quote:Pretzel66 schreef op 22 maart 2017 @ 08:16:
[...]
Wat is er nou onbeschofter je spullen er weg leggen of ze weg halen ?
Heb je ook gelezen dat door to en haar vriend het huwelijk van die meiden ontwricht is ?
Niet raar dat het binnen een jaar nog allemaal niet soepel loopt hoor heeft zijn tijd nodig.Sorry hoor, maar het huwelijk van die meiden??? Sinds wanneer zijn kinderen geen zelfstandige onafhankelijke wezens meer? Ze zijn 19 en 21, het huwelijk van hun ouders hoort echt niet meer zo'n grote impact op hun eigen leven te hebben. Echt volslagen bezopen vind ik dit. Kom op, zeg!!
[...]
Wat is er nou onbeschofter je spullen er weg leggen of ze weg halen ?
Heb je ook gelezen dat door to en haar vriend het huwelijk van die meiden ontwricht is ?
Niet raar dat het binnen een jaar nog allemaal niet soepel loopt hoor heeft zijn tijd nodig.Sorry hoor, maar het huwelijk van die meiden??? Sinds wanneer zijn kinderen geen zelfstandige onafhankelijke wezens meer? Ze zijn 19 en 21, het huwelijk van hun ouders hoort echt niet meer zo'n grote impact op hun eigen leven te hebben. Echt volslagen bezopen vind ik dit. Kom op, zeg!!
