Relaties
alle pijlers
binnen 2,5 jaar wil hij scheiden
zaterdag 1 november 2014 20:26
Hoi,
Ik moet mijn verhaal gewoon even kwijt. Weet niet wat ik van jullie verwacht, maar misschien tips of steun.
Mijn man en ik zijn 12 jaar samen waarvan bijna 2,5 jaar getrouwd. Mijn man heeft 2 maanden geleden verteld dat hij verliefd is op een ander en dat hij ook al langer niets meer voor mij voelt. Volgens hem staan deze 2 zaken los van elkaar. Hij is eerst op zichzelf gaan wonen en heeft nu aangegeven dat het mooi geweest is en dat hij wil scheiden. Ik voel me wanhopig en ben perplex. Ik wist niet dat er iets niet goed was aan onze relatie en ik kan die verliefdheid niet los zien van het niets meer voelen voor mij. Ik heb het gevoel dat hij overhaast beslist. Hij zegt dat hij het zeker weet, maar hij zegt ook dat hij nu niet meer verder wil met ons samen, maar objectief gezien niet weet of hij er over een half jaar anders over denkt. Is het stom dat ik daardoor toch hoop blijf houden? Hij heeft duidelijk gezegd dat hij wil scheiden. Ik vind dat hij ons geen kans heeft gegeven en dat hij iets najaagt wat uiteindelijk hoogstens even goed als onze relatie zal zijn. Hij zegt dat hij zich belemmerd voelde in onze relatie. Ik zou zo graag willen laten zien dat ik kan veranderen (niet alleen voor hem, maar juist ook voor mijzelf). Maar hij wil mij deze kans niet geven. Hij wil vrij zijn en alles nog eens anders doen, want hij is nu nog jong.
Ik moet mijn verhaal gewoon even kwijt. Weet niet wat ik van jullie verwacht, maar misschien tips of steun.
Mijn man en ik zijn 12 jaar samen waarvan bijna 2,5 jaar getrouwd. Mijn man heeft 2 maanden geleden verteld dat hij verliefd is op een ander en dat hij ook al langer niets meer voor mij voelt. Volgens hem staan deze 2 zaken los van elkaar. Hij is eerst op zichzelf gaan wonen en heeft nu aangegeven dat het mooi geweest is en dat hij wil scheiden. Ik voel me wanhopig en ben perplex. Ik wist niet dat er iets niet goed was aan onze relatie en ik kan die verliefdheid niet los zien van het niets meer voelen voor mij. Ik heb het gevoel dat hij overhaast beslist. Hij zegt dat hij het zeker weet, maar hij zegt ook dat hij nu niet meer verder wil met ons samen, maar objectief gezien niet weet of hij er over een half jaar anders over denkt. Is het stom dat ik daardoor toch hoop blijf houden? Hij heeft duidelijk gezegd dat hij wil scheiden. Ik vind dat hij ons geen kans heeft gegeven en dat hij iets najaagt wat uiteindelijk hoogstens even goed als onze relatie zal zijn. Hij zegt dat hij zich belemmerd voelde in onze relatie. Ik zou zo graag willen laten zien dat ik kan veranderen (niet alleen voor hem, maar juist ook voor mijzelf). Maar hij wil mij deze kans niet geven. Hij wil vrij zijn en alles nog eens anders doen, want hij is nu nog jong.
zaterdag 1 november 2014 22:01
Heb even je topic door gelezen en heb er eigenlijk niks meer aan toe te voegen (heil mijn vivabuddys).
Hoe hij zich opstelt, hij is niet meer te bereiken, hij heeft het boek dicht geklapt en gaat.
Hoe zuur/zwaar en klote dat ook is. Kop der op meid.
Je red het wel.
Hoe hij zich opstelt, hij is niet meer te bereiken, hij heeft het boek dicht geklapt en gaat.
Hoe zuur/zwaar en klote dat ook is. Kop der op meid.
Je red het wel.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
zaterdag 1 november 2014 22:13
Dankjewel allebei. Ik hoop het dat ik het red. Wij waren net in de fase beland dat we serieus aan het nadenken waren over kinderen. Die kinderwens is nu ineens heel sterk aanwezig. Weet niet of ik wel een nieuwe relatie zal willen en tegelijkertijd is daar ook de angst dat ik nooit meer iemand zal vinden en en dat het dan ook weer jaren duurt voordat je eraan toe bent om met diegene kinderen te krijg en dat het dan te laat is omdat je dan geen kinderen meer kunt krijgen. Bovendien wilde ik een kind met hém, die op hem zou lijken.
zaterdag 1 november 2014 22:16
1 stap tegelijk. Als jij je angsten onder controle hebt, ben je ook stabieler om een kind echt iets te kunnen bieden. Ik kan me zo voorstellen dat als je bang bent voor ziekten, dit echt over kan slaan op bang zijn dat je kind ziek is bijvoorbeeld.
En je weet niet hoe het leven gaat lopen. Voor nu per moment bekijken. Scheiding regelen en verwerken en therapie gaan volgen zijn nu de dingen die eerste prioriteit hebben.
En je weet niet hoe het leven gaat lopen. Voor nu per moment bekijken. Scheiding regelen en verwerken en therapie gaan volgen zijn nu de dingen die eerste prioriteit hebben.
zaterdag 1 november 2014 22:22
Dat was inderdaad ook de reden waarom ik nooit zo enthousiast was over kinderen. Omdat ik bang was dat ik een kind niet goed zou kunnen opvoeden/kind te belast werd door mijn angsten, maar ook omdat ik bang was om zwanger te zijn (ivm mijn angst voor ziekten, ook al is een zwangerschap geen ziekte).
Pff, ja, het is gewoon zo zwaar en alles speelt tegelijk door je hoofd. Stap voor stap het aangaan dus.
Pff, ja, het is gewoon zo zwaar en alles speelt tegelijk door je hoofd. Stap voor stap het aangaan dus.
zaterdag 1 november 2014 22:25
En als jij het al eng vind, moet je nagaan hoe dat voor je ex moet zijn (geweest). Kon die erop vertrouwen dat zijn kind veilig en vertrouwd zou zijn bij jou? Mocht de gelegenheid zich voordoen, vraag hem eens wat jou angsten met hem hebben gedaan. Ik denk dat je verbaasd zal zijn van zijn antwoord.
zondag 2 november 2014 08:33
Wat jammer dat je je nooit hebt gerealiseerd dat jullie relatie niet gelijkwaardig was. Je hebt niet alleen je zelf te kort gedaan maar ook hem en je omgeving. Helaas is niemand zo speciaal dat ieder gedrag aanvaardbaar is. Op een gegeven moment is bij iedere angstaanval of weigering een stukje liefde, voor jou, bij hem gedoofd. Ga er niet van uit dat dit ooit terugkomt.
Het enige wat je nu kunt doen is hem de scheiding gunnen die hij wil zonder al te veel drama want dat heeft ie genoeg met je meegemaakt en zelf niet meer blijven hangen in je angsten om voor je zelf een leuker leven op te bouwen en een leukere partner te zijn voor als je weer iemand tegenkomt in de toekomst.
Het enige wat je nu kunt doen is hem de scheiding gunnen die hij wil zonder al te veel drama want dat heeft ie genoeg met je meegemaakt en zelf niet meer blijven hangen in je angsten om voor je zelf een leuker leven op te bouwen en een leukere partner te zijn voor als je weer iemand tegenkomt in de toekomst.
zondag 2 november 2014 08:41
Dat je dit stuk verdriet überhaupt nog wilt. Ga akkoord met de scheiding, zorg dat je er financieel goed vanaf komt, houd het contact vanaf nu zakelijk. Als alles afgewikkeld is, stop je het contact en ga je verder met je leven. De beste wraak is gelukkig worden zonder hem.
En dat ga je worden, let maar op.
En dat ga je worden, let maar op.
I believe in good
zondag 2 november 2014 08:56
Nou ja, zuidwester, hun hele relatie heeft om haar angsten gedraaid, hoezo is hij dan een stuk verdriet en wraak is in deze context al helemaal vreemd. TO had ook kunnen bedenken dat ze door haar gedrag hem jaren lang aan banden heft gelegd zonder daar enige verandering in te brengen. Ik geef het je te doen, een partner die alleen met zich zelf bezig is. Hypochondrie is niet leuk maar je hebt echt niet veel hersens nodig om te beseffen dat je een ander leegzuigt met dat gedrag en er actief wat aan moet doen. Ze heeft gekozen om dat niet te doen en hij heeft gekozen voor een leven waar hij meer bewegingsvrijheid in zal hebben. Is niet gemeen maar heel menselijk en normaal.
zondag 2 november 2014 09:14
Er zullen 2 kanten aan het verhaal zitten en jullie zullen daar allebei een eigen aandeel in hebben. Ik denk niet dat het op zijn plaats is om hier een schuldige aan te wijze, waarschijnlijk hebben jullie samen een patroon opgebouwd dat gewoon niet gezond is geweest. Ik kan me in hem verplaatsen dat hij dat niet meer wil, ik kan me ook in jou verplaatsen dat dit ontzettend verdrietig is. Ondanks dat dit een nare periode is, denk ik dat dit wel is wat je nodig hebt om verder te komen. Als hij bij je was gebleven, zou je wellicht niet van je angsten zijn gekomen. Ergens beschrijf je dat hij het van je overnam, maar je kunt het ook anders stellen: je hebt het van je over LATEN nemen.
Je omschrijft ook dat je wil veranderen om iets te laten zien aan hem, maar je zou moeten veranderen voor jezelf, omdat jij jezelf gunt om zonder deze verschrikkelijke angsten te leven.
Besef ook dat het nu heel normaal is dat je angsten wat erger worden, je basis is nu wankel waardoor angst een grote kans heeft om grip op je te krijgen.
Harstikke knap dat je naar een psycholoog bent geweest en aan je angsten gaat werken. Als je dat niet zou doen, zou je in een volgende relatie, of misschien wel vriendschap, ook angstig zijn en weer afhankelijk worden. Afhankelijkheid is een goede voeding voor angst als deze uit onveiligheid bestaat. Na een tijdje zul je merken dat de therapie helpt, dat je ondanks je angst en deze situatie nog steeds overeind staat en dat je niet om ver bent geslagen! then you kicked fears ass!!!
Je omschrijft ook dat je wil veranderen om iets te laten zien aan hem, maar je zou moeten veranderen voor jezelf, omdat jij jezelf gunt om zonder deze verschrikkelijke angsten te leven.
Besef ook dat het nu heel normaal is dat je angsten wat erger worden, je basis is nu wankel waardoor angst een grote kans heeft om grip op je te krijgen.
Harstikke knap dat je naar een psycholoog bent geweest en aan je angsten gaat werken. Als je dat niet zou doen, zou je in een volgende relatie, of misschien wel vriendschap, ook angstig zijn en weer afhankelijk worden. Afhankelijkheid is een goede voeding voor angst als deze uit onveiligheid bestaat. Na een tijdje zul je merken dat de therapie helpt, dat je ondanks je angst en deze situatie nog steeds overeind staat en dat je niet om ver bent geslagen! then you kicked fears ass!!!
zondag 2 november 2014 09:15
Hi To,
Wat een verdrietige situatie zeg, voor jullie beiden. Ik denk dat hij open stond om verliefd te worden omdat hij niet meer gelukkig was met jullie relatie. Het lijkt mij ook erg vermoeiend om met iemand te leven die veel angsten heeft.
Mag ik vragen hoe oud jullie zijn? Heb je die angsten de hele relatie gehad?
Het kan zijn dat zijn verliefdheid een vlucht is en dat jullie er nog uitkomen samen. Hoe dan ook, jullie/je zal er hard voor moeten werken. Sterkte!
Wat een verdrietige situatie zeg, voor jullie beiden. Ik denk dat hij open stond om verliefd te worden omdat hij niet meer gelukkig was met jullie relatie. Het lijkt mij ook erg vermoeiend om met iemand te leven die veel angsten heeft.
Mag ik vragen hoe oud jullie zijn? Heb je die angsten de hele relatie gehad?
Het kan zijn dat zijn verliefdheid een vlucht is en dat jullie er nog uitkomen samen. Hoe dan ook, jullie/je zal er hard voor moeten werken. Sterkte!
zondag 2 november 2014 09:17
Dat realiseer ik me nu ook, maar is het dan wel eerlijk dat hij er nooit iets van gezegd heeft en een week voordat hij de relatie beëindigde vreemdging?
Qouten wil niet vandaar even schuingedrukt.
Heeft hij nooit laten merken dat hij baalde van de manier waarop jullie leefden? Dat hij nooit kon vliegen of met de boot kon gaan op vakantie bijvoorbeeld? Heb je nooit gemerkt dat hij geïrriteerd raakte of verdrietig? Of dat hij zich terugtrok? Ik kan me dat niet voorstellen eerlijk gezegd.
Qouten wil niet vandaar even schuingedrukt.
Heeft hij nooit laten merken dat hij baalde van de manier waarop jullie leefden? Dat hij nooit kon vliegen of met de boot kon gaan op vakantie bijvoorbeeld? Heb je nooit gemerkt dat hij geïrriteerd raakte of verdrietig? Of dat hij zich terugtrok? Ik kan me dat niet voorstellen eerlijk gezegd.
zondag 2 november 2014 09:21
We zijn nu 30 en waren rond de 18 toen we een relatie kregen. Hij is mijn eerste vriendje. In het begin van onze relatie had ik denk ik nog niet zoveel angsten. Toen ging ik bijv. wel gewoon op een boot en durfde ik ook in de lift. Bij mijn vorige werk liep de lift minstens 1x per maand vast en daardoor durfde ik niet meer in de lift. Nu ben ik de laatste weken al vaak in een lift gestapt. Dergelijke angsten waren dus in het begin op de achtergrond aanwezig (misschien wel een beetje eng, maa ik deed het gewoon en misschien was het zelfs toen nog niet zo aanwezig dat het niet eens de moeite waard was om het hardop te vermelden) en zijn dus in de loop der jaren steeds erger geworden.
Ik heb zó'n spijt dat ik er nooit eerder iets aan gedaan heb. Sinds gisteren dringt ook echt tot mij door dat ik er medeverantwoordelijk ben dat het mis is gegaan in onze relatie. Ik zou alleen zo graag nog een kans krijgen. Misschien is nu nog te vroeg, maar over een half jaar als ik dan een half jaar therapie gehad heb.
Ik heb zó'n spijt dat ik er nooit eerder iets aan gedaan heb. Sinds gisteren dringt ook echt tot mij door dat ik er medeverantwoordelijk ben dat het mis is gegaan in onze relatie. Ik zou alleen zo graag nog een kans krijgen. Misschien is nu nog te vroeg, maar over een half jaar als ik dan een half jaar therapie gehad heb.
zondag 2 november 2014 09:23
Wel dat hij ervan baalde, maar niet dat hij zei dat het zijn leven ook minder leuk maakte of dat het onze relatie onder druk zette. Het irriteerde hem wel, maar niet dat hij er verdrietig over was (dat heeft hij in ieder geval niet laten merken). Nee, ik heb niet gemerkt dat hij zich terugtrok uit de relatie.
zondag 2 november 2014 09:41
Nee, straatvrees is een van de weinige dingen waar ik geen last van heb
Wat hij overnam? Bijv. autorijden. Ik durfde niet auto te rijden, maar wilde wel bijna altijd met de auto ergens heen, terwijl hij met de trein wilde. Ook durfde ik niet te betalen in een restaurant (weet niet hoeveel fooi ik moet geven en ben bang dat ze het te weinig vinden, maar wil ook niet veel geven) en dan deed hij dat.
Nee, niet om naar Texel te gaan, eerder om bijv. naar Australië te gaan
Wat hij overnam? Bijv. autorijden. Ik durfde niet auto te rijden, maar wilde wel bijna altijd met de auto ergens heen, terwijl hij met de trein wilde. Ook durfde ik niet te betalen in een restaurant (weet niet hoeveel fooi ik moet geven en ben bang dat ze het te weinig vinden, maar wil ook niet veel geven) en dan deed hij dat.
Nee, niet om naar Texel te gaan, eerder om bijv. naar Australië te gaan
zondag 2 november 2014 09:41
Ik sluit mij aan bij alles wat iedereen heeft gezegd.... Met name dat het interessant is naar jouw eigen rol te kijken? Ook bijvoorbeeld wat jouw gedrag voor invloed is geweest waarom ex bepaalde zaken niet heeft aangehaald?
En ik denk dat het vreemdgaan voor hem de bevestiging was dat het dus in zijn gevoel niet meer goed zat. Dus niet dat hij daardoor hals-over-kop een week later de relatie beëindigd, maar als hij dus blijkbaar vreemd gaat, zijn gevoel voor jou niet meer klopt.
Ik vind het onwijs naar voor je in ieder geval. Het is heel heftig om 'ineens' zo de spiegel over jouw eigen gedrag voor te krijgen en daarnaast de relatie kwijt te zijn. Dat is een ellendige grote achtbaan aan emoties.
Zoals ik het lees heeft hij zijn keuze echt gemaakt. En uit fatsoen/respect naar jou en alle jaren met jou samen nog gesprekken met je gevoerd en meegegaan naar relatietherapie. En ik denk dat het stap 1 is om je daarin te 'berusten' en alle focus alleen nu op jezelf te leggen. Wat kan jij doen om weer een gelukkig mens te worden zonder hem? Hoe verwerk jij deze breuk? Wat heb jij daar voor nodig? Welke stappen ga je daar voor nemen? En als jij back-on-track bent, bent zoals jij wilt zijn, EN ex staat dan wellicht met Robert ten Brink voor de deur... Dan pas kan je helder beoordelen of jij ex zelf wel terug wilt? Of jouw gevoel voor hem nog klopt.
De vragen die nu door jouw hoofd gaan en betrekking hebben op zijn gedrag of gevoel heb je helaas niets aan. Het is heel logisch dat dit gebeurt, het helpt JOU alleen niet. Je wordt nu min of meer gedwongen om het alleen te doen, jouw angsten aan te gaan en aan jezelf te werken. En dat kan je, vele viva-forummers zijn jouw voorgegaan uit dit diepe dal te komen. Wellicht geeft je dat wat vertrouwen en hoop dat dit beter gaat worden.
En schrijf lekker door hier er zitten hier een aantal kritische maar lieve forummers die je handvatten kunnen geven waar je veel aan gaat hebben.
En ik denk dat het vreemdgaan voor hem de bevestiging was dat het dus in zijn gevoel niet meer goed zat. Dus niet dat hij daardoor hals-over-kop een week later de relatie beëindigd, maar als hij dus blijkbaar vreemd gaat, zijn gevoel voor jou niet meer klopt.
Ik vind het onwijs naar voor je in ieder geval. Het is heel heftig om 'ineens' zo de spiegel over jouw eigen gedrag voor te krijgen en daarnaast de relatie kwijt te zijn. Dat is een ellendige grote achtbaan aan emoties.
Zoals ik het lees heeft hij zijn keuze echt gemaakt. En uit fatsoen/respect naar jou en alle jaren met jou samen nog gesprekken met je gevoerd en meegegaan naar relatietherapie. En ik denk dat het stap 1 is om je daarin te 'berusten' en alle focus alleen nu op jezelf te leggen. Wat kan jij doen om weer een gelukkig mens te worden zonder hem? Hoe verwerk jij deze breuk? Wat heb jij daar voor nodig? Welke stappen ga je daar voor nemen? En als jij back-on-track bent, bent zoals jij wilt zijn, EN ex staat dan wellicht met Robert ten Brink voor de deur... Dan pas kan je helder beoordelen of jij ex zelf wel terug wilt? Of jouw gevoel voor hem nog klopt.
De vragen die nu door jouw hoofd gaan en betrekking hebben op zijn gedrag of gevoel heb je helaas niets aan. Het is heel logisch dat dit gebeurt, het helpt JOU alleen niet. Je wordt nu min of meer gedwongen om het alleen te doen, jouw angsten aan te gaan en aan jezelf te werken. En dat kan je, vele viva-forummers zijn jouw voorgegaan uit dit diepe dal te komen. Wellicht geeft je dat wat vertrouwen en hoop dat dit beter gaat worden.
En schrijf lekker door hier er zitten hier een aantal kritische maar lieve forummers die je handvatten kunnen geven waar je veel aan gaat hebben.
zondag 2 november 2014 10:10
quote:zuidwester schreef op 02 november 2014 @ 08:41:
Dat je dit stuk verdriet überhaupt nog wilt. Ga akkoord met de scheiding, zorg dat je er financieel goed vanaf komt, houd het contact vanaf nu zakelijk. Als alles afgewikkeld is, stop je het contact en ga je verder met je leven. De beste wraak is gelukkig worden zonder hem.
En dat ga je worden, let maar op.
Waarom is het een stuk verdriet?
Hij heeft haar jaren gesteund met haar angsten, terwijl hij ook moest dealen met de consequenties van haar angsten. De koek is gewoon op bij hem. Ik geloof echt dat hij het zwaar heeft gehad al die jaren, met iemand die niets aan de angsten wilde of kon doen op dat moment. Het is nu voor hem genoeg, heeft gemerkt dat er ook ongecompliceerde verliefdheid bestaat, waarin de meeste mensen niet erg rationeel denken.
Het is goed, vreselijk goed dat TO iets met haar angsten gaat doen, maar voordat je van die angsten afbent, kan je zomaar maanden of jaren verder zijn. Dus doe het voor jezelf. Laat hem gaan, hoe moeilijk het ook is.
Dat je dit stuk verdriet überhaupt nog wilt. Ga akkoord met de scheiding, zorg dat je er financieel goed vanaf komt, houd het contact vanaf nu zakelijk. Als alles afgewikkeld is, stop je het contact en ga je verder met je leven. De beste wraak is gelukkig worden zonder hem.
En dat ga je worden, let maar op.
Waarom is het een stuk verdriet?
Hij heeft haar jaren gesteund met haar angsten, terwijl hij ook moest dealen met de consequenties van haar angsten. De koek is gewoon op bij hem. Ik geloof echt dat hij het zwaar heeft gehad al die jaren, met iemand die niets aan de angsten wilde of kon doen op dat moment. Het is nu voor hem genoeg, heeft gemerkt dat er ook ongecompliceerde verliefdheid bestaat, waarin de meeste mensen niet erg rationeel denken.
Het is goed, vreselijk goed dat TO iets met haar angsten gaat doen, maar voordat je van die angsten afbent, kan je zomaar maanden of jaren verder zijn. Dus doe het voor jezelf. Laat hem gaan, hoe moeilijk het ook is.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
zondag 2 november 2014 11:07
Niet teveel op jezelf betrekken, want dat houdt in dat je hoop houdt en hem niet los laat... dat je aan jezelf werkt zodat hij jou anders gaat zien...
soms werkt de combi gewoon niet, haal je het slechtste in elkaar naar boven, maar daar kan niemand iets aan doen.
ik lees ook dat je angsten steeds erger werden in de loop der jaren. En zoiets als betalen, dat is nou niet echt een wereldgroot probleem. Sowieso is het (ouderwets) etiquete dat de man de rekening betaald![😉]()
.
Het blijft op een hele pijnlijke wijze gegaan te zijn.
wel goed dat jij jouw eigen aandeel kan zien, maar het verliezen van zijn liefde voor jou is niet jouw schuld. Dat hij vreemd is gegaan en er nu absoluut niet meer aan wil werken is ook niet jouw schuld.
ik zou, als ik jou was, het idee loslaten dat je hem weer terug wil. Gewoon voor jezelf!
soms werkt de combi gewoon niet, haal je het slechtste in elkaar naar boven, maar daar kan niemand iets aan doen.
ik lees ook dat je angsten steeds erger werden in de loop der jaren. En zoiets als betalen, dat is nou niet echt een wereldgroot probleem. Sowieso is het (ouderwets) etiquete dat de man de rekening betaald
. Het blijft op een hele pijnlijke wijze gegaan te zijn.
wel goed dat jij jouw eigen aandeel kan zien, maar het verliezen van zijn liefde voor jou is niet jouw schuld. Dat hij vreemd is gegaan en er nu absoluut niet meer aan wil werken is ook niet jouw schuld.
ik zou, als ik jou was, het idee loslaten dat je hem weer terug wil. Gewoon voor jezelf!
zondag 2 november 2014 11:19
Je kan niet citeren hier dus mijn vorige bericht lijkt wat gek. Je zegt dat je teveel met jezelf bent bezig geweest. Maar hij ook want toen hij vreemdging was hij niet met jou bezig. En ik vind het vreemd dat iedereen hier zegt je ex wel te begrijpen omdat jij wat problemen had. Iedereen heeft wel wat. Dit is nog geen excuus om vreemd te gaan. Een echte man had aan kunnen geven wat hem dwarszat en gevochten voor zijn vrouw.
I'm a long long way from home
zondag 2 november 2014 11:22
Hij wil niet na 2,5 jaar scheiden. Hij wil na 12 jaar uit elkaar. Het lijkt me extreem beperkend als je een partner hebt met irreële angsten waar jij je naar aan moet passen en dat ze dan nog niet eens doorheeft dat ze je beperkt. En dat je dan verliefd wordt op een ander en merkt dat het ook anders kan, dat snap ik ook. En als je partner dan opeens aan zichzelf gaat werken is eerder een trap na. Het kon dus al die tijd wel, maar ze had er gewoon geen zin in, het was wel lekker makkelijk als een ander dingen overnam. Nu de nood aan de man is kan ze wel veranderen, maar daarvoor was het onmogelijk.
En dan zo jong bij elkaar, en een kinderwens. Ik zou ook geen kinderen willen moet iemand met angsten, wie weet hoe dat versterkt wordt door het krijgen van kinderen....
Maar hij had wel wat eerder aan de bel mogen trekken, dat wel. Hij is met je getrouwd terwijl hij wist dat je angsten had, dan had hij dat moeten bespreken en niet opeens 2,5 jaar na het trouwen opstappen. Maar ik snap hem wel heel goed. Hij komt er nu pas achter dat een relatie ook ongecompliceerd kan zijn waarschijnlijk.
En dan zo jong bij elkaar, en een kinderwens. Ik zou ook geen kinderen willen moet iemand met angsten, wie weet hoe dat versterkt wordt door het krijgen van kinderen....
Maar hij had wel wat eerder aan de bel mogen trekken, dat wel. Hij is met je getrouwd terwijl hij wist dat je angsten had, dan had hij dat moeten bespreken en niet opeens 2,5 jaar na het trouwen opstappen. Maar ik snap hem wel heel goed. Hij komt er nu pas achter dat een relatie ook ongecompliceerd kan zijn waarschijnlijk.
