Relaties
alle pijlers
dochter 16 met man 27
zaterdag 7 juni 2008 10:20
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw op het forum maar lees al een tijdje mee
Ik heb een serieus probleem en wil graag weten hoe jullie hierover denken.
Bij toeval ben ik erachter gekomen dat mijn dochter van 16 iets heeft met een man van 27. Korte profielschets dochter: ze is dus 16 en klein en te zwaar, erg onzeker (vind ik dan). Ze heeft diverse vriendjes gehad maar het gaat altijd uit omdat ze die jongens te kinderachtig vind en ze ook vlug benauwd raakt als ze te serieus worden. De eerste keer dat ze met een oudere kwam, zij toen 15 hij 20, moest ik al over mijn grens heengaan, maar omdat ze erg volwassenen is voor haar leeftijd en jongetjes van haar leeftijd gewoon kinderachtig vind, ben ik hierover heen gestapt. Maar die jongen was ook weer te serieus. Ze heeft nog iemand van 22 gehad, maar toen die sex wou is ze afgehaakt. Ze is dus nog niet sexueel actief, tenminste niet all the way.
Nu is er die dus van 27! pfffff moeilijk hoor. Ik denk dat als ze 5 jaar ouder was en ze had iemand die dan 11 jaar ouder was, ik er geen probleem mee zou hebben. Maar ze is nu pas 16, vind ik nog wat jong.
Haar vader die hertrouwd is, kent die man goed en hij komt ook bij haar vader en zijn vrouw over de vloer. Zij weten hiervan af, en staan hierachter.
Graag wil ik jullie mening horen......
Ik ben nieuw op het forum maar lees al een tijdje mee
Ik heb een serieus probleem en wil graag weten hoe jullie hierover denken.
Bij toeval ben ik erachter gekomen dat mijn dochter van 16 iets heeft met een man van 27. Korte profielschets dochter: ze is dus 16 en klein en te zwaar, erg onzeker (vind ik dan). Ze heeft diverse vriendjes gehad maar het gaat altijd uit omdat ze die jongens te kinderachtig vind en ze ook vlug benauwd raakt als ze te serieus worden. De eerste keer dat ze met een oudere kwam, zij toen 15 hij 20, moest ik al over mijn grens heengaan, maar omdat ze erg volwassenen is voor haar leeftijd en jongetjes van haar leeftijd gewoon kinderachtig vind, ben ik hierover heen gestapt. Maar die jongen was ook weer te serieus. Ze heeft nog iemand van 22 gehad, maar toen die sex wou is ze afgehaakt. Ze is dus nog niet sexueel actief, tenminste niet all the way.
Nu is er die dus van 27! pfffff moeilijk hoor. Ik denk dat als ze 5 jaar ouder was en ze had iemand die dan 11 jaar ouder was, ik er geen probleem mee zou hebben. Maar ze is nu pas 16, vind ik nog wat jong.
Haar vader die hertrouwd is, kent die man goed en hij komt ook bij haar vader en zijn vrouw over de vloer. Zij weten hiervan af, en staan hierachter.
Graag wil ik jullie mening horen......
woensdag 11 juni 2008 10:44
Het scheelt volgens mij wel of je 16 en 27 bent of (ik noem maar wat) 36 en 47. Het leeftijdsverschil is even groot, maar ik denk dat niemand er in het laatste geval aanstoot zou nemen. Omdat je als je volwassen bent eerder een gelijkwaardige relatie kunt hebben dan wanneer de jongste partner nog een kind, een puber is. En de ouders nog gewoon verantwoordelijk en aansprakelijk zijn voor hun kind.:
Ik zal mijn man in ieder geval zeggen dat wij al ruim 20 jaar een perverse relatie hebben.....
anoniem_61593 wijzigde dit bericht op 11-06-2008 10:47
Reden: laatste zin toegevoegd
Reden: laatste zin toegevoegd
% gewijzigd
woensdag 11 juni 2008 10:50
Lieve reactie van je, Prada
Wat bij mij gevoelig ligt, is niet de relatie tussen een volwassen man (hoewel, ik heb nu zonen van eind twintig en vind ze nog altijd jongens
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
) en een meisje van 16 ; wat gevoelig ligt, is dat er zoveel geoordeeld wordt zonder de persoon of de situatie te kennen. Dat bijvoorbeeld zomaar gezegd wordt van iemand die je niet kent 'wat een viezerik, het zal wel voor de seks zijn'.
En dat van alle jongens van 26-27 die met een meisje van 16 een relatie hebben, aangenomen wordt dat het voor de seks is, en omdat ze geen vrouw van hun eigen leeftijd kunnen krijgen.
Ik vind het zo jammer dat er zo veel vooroordelen zomaar klakkeloos worden aangenomen zonder te beseffen dat er (veel) uitzonderingen zijn. Dat geldt niet alleen voor dit onderwerp, je komt het op bijna alle topics tegen.
Ook vind ik het jammer dat, als mensen door hun eigen ervaring te vertellen, bewijzen dat het ook anders kan, de ervaring van die mensen gewoonweg ontkend wordt.
Ik heb het hele topic nu doorgenomen en gelezen dat diverse vrouwen getuigen dat een relatie tussen een volwassen man en een jonger meisje wel degelijk tot een gelukkig huwelijk kan leiden. Die ervaringen worden vervolgens door sommigen straal genegeerd of zelfs ontkend. Ik voel me dan verdrietig, omdat daaruit blijkt dat sommige mensen meer vertrouwen hebben in hun eigen vooringenomenheid dan in feiten.
woensdag 11 juni 2008 10:58
Ik was 14 toen ik een relatie met een man van 25 kreeg.
Uiteraard waren mijn ouders er fel op tegen(ook al omdat ze hem kenden en hem niet zo hoog hadden zitten) en verboden ze me om hem nog te zien.
Ik zat al vroeg in de puberteit en was van mijn 13e tot mijn 20e echt een vreselijke heks en ik liet me dus mooi niets zeggen door mijn ouders en vond genoeg manieren om toch naar hem toe te gaan, desnoods klom ik 's nachts uit mijn slaapkamerraam. Ik ben nooit echt met hem naar bed geweest, maar het scheelde niet veel. Uiteindelijk kwam ik weer wat tot bezinning en heb ik de relatie verbroken.
Dus ja, verbieden kan; maar als je zo'n toverkol als dochter hebt zoals ik toen was(echt, ik hoop dat mijn dochter het me niet betaald zet over een aantal jaar...) kun je op je kop gaan staan maar bereik je niets, ja, stiekeme ontmoetingen.
Ik zou ook beslist niet blij zijn als mijn dochter(of een van mijn zoons) jong met een veel oudere partner aankomt en zou ze ook zeker proberen te ontmoedigen als ik het idee had dat het geen frisse zaak was, maar botweg de relatie verbieden lijkt me bijna ondoenlijk.
Uiteraard waren mijn ouders er fel op tegen(ook al omdat ze hem kenden en hem niet zo hoog hadden zitten) en verboden ze me om hem nog te zien.
Ik zat al vroeg in de puberteit en was van mijn 13e tot mijn 20e echt een vreselijke heks en ik liet me dus mooi niets zeggen door mijn ouders en vond genoeg manieren om toch naar hem toe te gaan, desnoods klom ik 's nachts uit mijn slaapkamerraam. Ik ben nooit echt met hem naar bed geweest, maar het scheelde niet veel. Uiteindelijk kwam ik weer wat tot bezinning en heb ik de relatie verbroken.
Dus ja, verbieden kan; maar als je zo'n toverkol als dochter hebt zoals ik toen was(echt, ik hoop dat mijn dochter het me niet betaald zet over een aantal jaar...) kun je op je kop gaan staan maar bereik je niets, ja, stiekeme ontmoetingen.
Ik zou ook beslist niet blij zijn als mijn dochter(of een van mijn zoons) jong met een veel oudere partner aankomt en zou ze ook zeker proberen te ontmoedigen als ik het idee had dat het geen frisse zaak was, maar botweg de relatie verbieden lijkt me bijna ondoenlijk.
woensdag 11 juni 2008 10:59
ja klopt capibara dat het wel anders aanvoelt op een of andere manier maar feit blijft dat ik dus destijds ook 16 was. Nu ik dus ondertussen 37 ben vind inderdaad niemand het meer vreemd en vind iedereen ons heel goed bij elkaar passen.
Iedereen mag ook natuurlijk zijn eigen mening hebben maar sommige dingen komen nu om op z;n zachts gezegd niet prettig over hier. Ik kreeg even een dejavu....mocht vroeger niet eens meer binnenkomen bij de ouders van mijn vriendin vanwege onze relatie.
Enfin dat was dus einde vriendschap want uiteindelijk werkt dat niet meer dan natuulijk ( wel geprobeerd hoor )
Ik snap ook goed dat mensen het er niet mee eens zijn of er moeite mee hebben ( had ook verwacht dat mijn ouders dat zouden hebben hoor)
maar het feit dat zo'n man ( en dus uiteindelijk ook mijn man ..) perverseling genoemd word en dat ie het alleen maar zou doen om de seks schoot me ff in het verkeerde keelsgat.
ik vind het trouwens goed van je Joldan dat je het uiteindelijk toch hebt besproken met je dochter en ik snap ook dat je nog steeds niet gerust bent Maar inderdaad nu weet je ervan en anders had ze het stiekem gedaan waarschijnlijk .
Er is natuurlijk helemaal niks op tegen om een oogje in het zeil te houden voor wat betreft de relatie maar dat vind ik van iedere relatie die je dochter ( of zoon ) aangaat en niet alleen vanwege het leeftijdsverschil.
Iedereen mag ook natuurlijk zijn eigen mening hebben maar sommige dingen komen nu om op z;n zachts gezegd niet prettig over hier. Ik kreeg even een dejavu....mocht vroeger niet eens meer binnenkomen bij de ouders van mijn vriendin vanwege onze relatie.
Enfin dat was dus einde vriendschap want uiteindelijk werkt dat niet meer dan natuulijk ( wel geprobeerd hoor )
Ik snap ook goed dat mensen het er niet mee eens zijn of er moeite mee hebben ( had ook verwacht dat mijn ouders dat zouden hebben hoor)
maar het feit dat zo'n man ( en dus uiteindelijk ook mijn man ..) perverseling genoemd word en dat ie het alleen maar zou doen om de seks schoot me ff in het verkeerde keelsgat.
ik vind het trouwens goed van je Joldan dat je het uiteindelijk toch hebt besproken met je dochter en ik snap ook dat je nog steeds niet gerust bent Maar inderdaad nu weet je ervan en anders had ze het stiekem gedaan waarschijnlijk .
Er is natuurlijk helemaal niks op tegen om een oogje in het zeil te houden voor wat betreft de relatie maar dat vind ik van iedere relatie die je dochter ( of zoon ) aangaat en niet alleen vanwege het leeftijdsverschil.
Amen Zamirah
woensdag 11 juni 2008 11:44
Tot op zekere hoogte herkenbaar, maar met het verschil dat ik mezelf zeker geen heks vind op die leeftijd (eerder iemand die zoveel mogelijk probeerde de vrede te bewaren) maar toch voor mezelf opkwam.
Een ander verschil was, dat ik niet uit het slaapkamerraam klom, maar gewoon wegging en met mijn moeder 'vocht' als ze probeerde me fysiek (vasthouden) tegen te houden. Mijn vader wist dat vechten nutteloos was, dat ik me liever dood had laten slaan dan gehoorzamen aan iets wat me onredelijk voorkwam.
Ook bij mij was er de eerste jaren nooit echt seks, (dat kwam pas toen ik 21 was), omdat hij het niet wou! Het frustreerde me soms enorm, omdat ik van nature erg lichamelijk ben en behoefte heb om iemand van wie ik hou te zoenen, strelen, enz. En dan kwam/komt bij mij vanzelf de zin om verder te gaan. Ik heb seks altijd al een feest gevonden.
Ik denk dat, als ik al een beetje beschadigd geweest zou zijn door die relatie, het door het gebrek aan seks zou komen dat ik toen ervaren heb! Daardoor ben ik nu, meer dan 35 jaar later, als mijn huidige man even een paar dagen geen zin heeft, soms nog altijd een beetje bang dat ik opnieuw in die situatie (weinig seks) beland.
Ik vraag me dus af wat er verkeerd aan is als een meisje van 16 seks heeft met een jongen (man?) van 27, als beiden er behoefte aan hebben. Je mag er niet zomaar van uitgaan dat een meisje van 16 er niet aan toe is, het is allemaal erg persoonsgebonden.
woensdag 11 juni 2008 11:53
woensdag 11 juni 2008 12:11
woensdag 11 juni 2008 12:49
Maar Reiger, dat is toch logisch dat wij de mensen in kwestie niet kennen, maar wel een soort van oordeel/mening klaarhebben? Daar vraagt TO toch ook om? TO zegt letterlijk een groot probleem te hebben en wil onze mening graag horen.
Wij kunnen door het beeldscherm heen inderdaad niet zien om wat voor mensen het gaat, daarom kunnen we niet anders dan veralgemeniseren. En gelukkig zijn er ook uizonderingen.
Maar dat maakt niks uit in deze discussie.
Als ik een zoon van 27 zou hebben (heb ik niet, want dat kan qua leeftijd niet, maar stel..) zou ik me ook nog eens flink achter mijn oren krabben, wanneer ik zou merken dat hij achter een meisje van 16 aan zou zitten, daar een gesprek over beginnen en contact zoeken met de ouders van het kind.
Wij kunnen door het beeldscherm heen inderdaad niet zien om wat voor mensen het gaat, daarom kunnen we niet anders dan veralgemeniseren. En gelukkig zijn er ook uizonderingen.
Maar dat maakt niks uit in deze discussie.
Als ik een zoon van 27 zou hebben (heb ik niet, want dat kan qua leeftijd niet, maar stel..) zou ik me ook nog eens flink achter mijn oren krabben, wanneer ik zou merken dat hij achter een meisje van 16 aan zou zitten, daar een gesprek over beginnen en contact zoeken met de ouders van het kind.
woensdag 11 juni 2008 12:57
Leuk lief en aardig dat jullie een wat vroegwijs 16 jarig meisje helemaal in staat denken om een dergelijke afweging te kunnen maken en stevig in haar schoenen te staan, maar daar geloof ik niets van.
Ik was ook door ervaringen ook vroegwijs en had op mijn 16e best zelfstandig een woning kunnen betrekken. Had je het mij toen gevraagd, dan had ik vast ook gedacht dat ik hier klaar voor zou zijn geweest, maar stevig in je schoenen staan in een relatie en zelfstandig zijn zijn twee heel verschillende dingen. Ik kreeg mijn eerste relatie toen ik 23 was. Ik was klaar met mijn studie, was geëmigreerd, kon mezelf bedruipen... en toch heb ik die man (ouder, inderdaad) aan alle kanten over mijn grenzen laten gaan. Er was geen evenwicht in de relatie, hij had wel al een relatie (huwelijk) achter de rug, dus ik nam veel te veel van hem aan dat dingen nou eenmaal zo gaan in een relatie, dingen gedaan die ik niet wilde omdat ik hem niet kwijtwilde. Nou, dat tekort aan levenservaring heb ik hierdoor ruimschoots ingehaald. En terugdenkend: Nee, ik was niet 'volwassen' genoeg. In tegenstelling tot een aantal anderen in dit draadje had ik niet het zeldzame geluk een integere man tegen te komen (want ik geloof inderdaad dat dat uitzonderingen zijn).
Kort samengevat: was ik 16 geweest, had ik zeker gedacht dat ik hieraan toe was, maar terugkijkend zie ik heel duidelijk dat ik op dat vlak toch niet ver genoeg ontwikkeld was. Dan maar eerst ontwikkelen met mensen die ook nog hun weg moeten zoeken. Veel minder kans op misbruik van je onervarenheid.
Ik was ook door ervaringen ook vroegwijs en had op mijn 16e best zelfstandig een woning kunnen betrekken. Had je het mij toen gevraagd, dan had ik vast ook gedacht dat ik hier klaar voor zou zijn geweest, maar stevig in je schoenen staan in een relatie en zelfstandig zijn zijn twee heel verschillende dingen. Ik kreeg mijn eerste relatie toen ik 23 was. Ik was klaar met mijn studie, was geëmigreerd, kon mezelf bedruipen... en toch heb ik die man (ouder, inderdaad) aan alle kanten over mijn grenzen laten gaan. Er was geen evenwicht in de relatie, hij had wel al een relatie (huwelijk) achter de rug, dus ik nam veel te veel van hem aan dat dingen nou eenmaal zo gaan in een relatie, dingen gedaan die ik niet wilde omdat ik hem niet kwijtwilde. Nou, dat tekort aan levenservaring heb ik hierdoor ruimschoots ingehaald. En terugdenkend: Nee, ik was niet 'volwassen' genoeg. In tegenstelling tot een aantal anderen in dit draadje had ik niet het zeldzame geluk een integere man tegen te komen (want ik geloof inderdaad dat dat uitzonderingen zijn).
Kort samengevat: was ik 16 geweest, had ik zeker gedacht dat ik hieraan toe was, maar terugkijkend zie ik heel duidelijk dat ik op dat vlak toch niet ver genoeg ontwikkeld was. Dan maar eerst ontwikkelen met mensen die ook nog hun weg moeten zoeken. Veel minder kans op misbruik van je onervarenheid.
woensdag 11 juni 2008 13:13
Ik had op mijn 20e (ja, ik was al wel volwassen dus!) een relatie met een man van 31. Ook 11 jaar leeftijdsverschil. En achteraf vind ik dat ik toen toch nog veel te jong was voor hem, ook al vond ik mezelf destijds héél volwassen en héél verstandig. Ik was net begonnen met mijn studie, woonde nog thuis, hij werkte al jaren en had al samengewoond. Ik was verschrìkkelijk verliefd op hem, maar achteraf gezien echt nog een naieve bakvis (op het gebied van de liefde dan, op andere gebieden was ik wel wijzer denk ik).
woensdag 11 juni 2008 13:22
Maar dat doen jongens van 16 toch net zo goed? Of er moet heel veel veranderd zijn; maar toen ik 16 was kende ik ook verschillende jongens van 16 die zich zo gedroegen, daar hoef je geen 27 voor te zijn.
Ik ben het wel met je eens dat een 27-jarige man zich meer bezig zou moeten houden met dames van zijn eigen leeftijd, het lijkt me dat je toch meer raakvlakken etc hebt.
@reiger: ja, ik was echt een heks, niet te geloven. Achteraf snap ik niet hoe ik me jarenlang zo heb kunnen gedragen; zo verschrikkelijk egoistisch, volkomen voorbijgaand aan het feit dat mijn ouders het goed bedoelden en steeds weer geprobeerd hebben om met me te praten maar dat ik dat gewoon bot afwimpelde.
woensdag 11 juni 2008 14:40
Dat maakt wél uit. Er wordt gereageerd alsof álle mannen (jongens) van 27 die een relatie hebben met een meisje van 16 perverselingen zijn. Er wordt bij voorbaat van uitgegaan dat de vriend van TO d'r dochter ook een perverseling is.
Gelukkig is dat niet zo, en ik vind het kwalijk om twee mensen vanuit een machtspositie zomaar een relatie te ontzeggen waar ze misschien heel gelukkig in kunnen worden. Ze verdienen een kans.
woensdag 11 juni 2008 14:50
Wat je hier beschrijft komt ook heel dikwijls voor in 'gewone' relaties tussen mensen van gelijke leeftijd en met relatie-ervaring. In veel relaties is een van beiden dominant (en dat is niet altijd de oudste) en laat de ander over zijn grenzen gaan. Relaties zijn niet altijd vanzelfsprekend en zelfs als je 50 bent, kun je je nog in iemand vergissen en over je grenzen laten gaan.
Zo doe je levenservaring op. Mijn vader zei altijd : Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten.
woensdag 11 juni 2008 14:54
Waar ligt de grens voor jou dan Reiger? Als jouw dochter van 14/15 met een volwassen vent thuiskomt is dat dan ook oké? Kijk je dan eerst of hij geen uitzonderingsgeval is? Door jouw ervaring ben je wel erg mild.
Ik zou hem de deur weigeren.
Ik ben me ervan bewust dat het moeilijk is pubers dingen te verbieden, omdat je niet overal bij kunt zijn. Dat lijkt me het enige lastige aan deze situatie, hoe pak ik dit aan? Maar oké vinden of deze man een kans geven zal hier noooit gebeuren.
Ik zou hem de deur weigeren.
Ik ben me ervan bewust dat het moeilijk is pubers dingen te verbieden, omdat je niet overal bij kunt zijn. Dat lijkt me het enige lastige aan deze situatie, hoe pak ik dit aan? Maar oké vinden of deze man een kans geven zal hier noooit gebeuren.
woensdag 11 juni 2008 14:55
Als je stapelverliefd bent en dag en nacht naar iemand verlangt, is het ontzeggen van die liefde het pijnlijkste wat je iemand kunt aandoen. Als je dat iemand 2 jaar lang wil aandoen, is dat in mijn ogen erg wreed.
Ook dat is natuurlijk persoonsgebonden: bij de een gaat het niet erg diep en die blijft goed functioneren als hij zijn geliefde niet kan zien, de ander heeft nergens meer zin in en wordt depressief.
Ik was en ben van het laatste soort. Ik heb ook eens een tijd mijn toenmalige vriend niet kunnen zien, en dat was echt niet goed voor mij.
woensdag 11 juni 2008 14:59
Ik zou het geval per geval bekijken. Wat voor persoon is mijn dochter, wat voor persoon is hij? En ik zou heel veel met mijn dochter praten (ik heb een dochter, dus onderschat ik het niet.)
Als je hem de deur weigert, bestaat er een grote kans dat ze het stiekem gaan doen en dat je dochter helemaal van je vervreemdt en later niets meer van je wil weten.
woensdag 11 juni 2008 15:03
