Relaties
alle pijlers
Dure reis cadeau gekregen, vriend niet oke?
zaterdag 6 september 2014 11:58
Dat gaat echt over. Op een ochtend zul je merken dat je er niet eens meer aan denkt, maar dat heeft gewoon tijd nodig. Hij klinkt inderdaad echt niet leuk, en dat zul je nog meer merken als je helemaal los van hem bent en een leuke jongen leert kennen die zich niet als 80 jarige gedraagt en je niet zo claimt. Laat je niet meer manipuleren door hem, en blijf erbij dat je echt geen contact meer zoekt en niet reageert als hij dat wel doet. Succes!
zaterdag 6 september 2014 12:20
quote:grijzetrui schreef op 06 september 2014 @ 11:14:
Ik weet dat ik me daar niet eens druk over moet maken, maar ik hoop gewoon dat er nog een besef komt (misschien bij een nieuwe vriendin) dat ik juist voor hem heb klaargestaan en dat het een mongool is geweest met z'n ruzies.
Dat gaat niet gebeuren. Alles wat niet goed gaat ligt namelijk niet aan hem, maar altijd buiten hemzelf.
Hoop dat het je nu wel gaat lukken.
Ik weet dat ik me daar niet eens druk over moet maken, maar ik hoop gewoon dat er nog een besef komt (misschien bij een nieuwe vriendin) dat ik juist voor hem heb klaargestaan en dat het een mongool is geweest met z'n ruzies.
Dat gaat niet gebeuren. Alles wat niet goed gaat ligt namelijk niet aan hem, maar altijd buiten hemzelf.
Hoop dat het je nu wel gaat lukken.
zaterdag 6 september 2014 12:55
maandag 8 september 2014 00:03
Lief dat jullie zo begripvol blijven! Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat als je dit als buitenstaander leest echt denkt: jeetje waar ben je mee bezig?!
Maar er is nu eigenlijk een soort van 'nieuw' probleem waar ik me even geen raad mee weet. Ik heb sinds het uit is gewoon normaal leuk contact met wat mannen, maar niet meer dan dat. Als ze vroegen om eens af te spreken dan zei ik eerlijk dat ik daar nog niet zo'n zin in had. Wilde er ook nog echt niet aan denken om met een ander samen te zijn.
Tot ik opeens, eergisteren, bij een soort van groepsfeestje een ontzettend leuke man ben tegengekomen. Ik heb een uur met hem staan praten en de klik was enorm. De reis naar huis en vandaag was ik helemaal een beetje zweverig en ik ben ook veel met hem aan het appen.
Gisteren zei hij dus: ik neem je mee uit eten volgende week. En dat wil ik heel graag, maar aan de andere kant ben ik toch enigszins bang voor wat anderen van me gaan denken: zo snel alweer na drie jaar?
En is het daarnaast voor mezelf wel goed dit? Moet ik niet zo dramatisch denken en het gewoon doen? Ik voel me erg bij hem op m'n gemak. Heb gesprekken met hem op een niveau die ik nooit met ex heb kunnen hebben en tja het voelt gewoon goed.
Ik vind het dan ook zonde om het te laten gaan, maar ik heb hier dus verder heel weinig ervaring mee (want eerste vriend)
Wat zeggen jullie ervan? Doen? Niet doen?
Maar er is nu eigenlijk een soort van 'nieuw' probleem waar ik me even geen raad mee weet. Ik heb sinds het uit is gewoon normaal leuk contact met wat mannen, maar niet meer dan dat. Als ze vroegen om eens af te spreken dan zei ik eerlijk dat ik daar nog niet zo'n zin in had. Wilde er ook nog echt niet aan denken om met een ander samen te zijn.
Tot ik opeens, eergisteren, bij een soort van groepsfeestje een ontzettend leuke man ben tegengekomen. Ik heb een uur met hem staan praten en de klik was enorm. De reis naar huis en vandaag was ik helemaal een beetje zweverig en ik ben ook veel met hem aan het appen.
Gisteren zei hij dus: ik neem je mee uit eten volgende week. En dat wil ik heel graag, maar aan de andere kant ben ik toch enigszins bang voor wat anderen van me gaan denken: zo snel alweer na drie jaar?
En is het daarnaast voor mezelf wel goed dit? Moet ik niet zo dramatisch denken en het gewoon doen? Ik voel me erg bij hem op m'n gemak. Heb gesprekken met hem op een niveau die ik nooit met ex heb kunnen hebben en tja het voelt gewoon goed.
Ik vind het dan ook zonde om het te laten gaan, maar ik heb hier dus verder heel weinig ervaring mee (want eerste vriend)
Wat zeggen jullie ervan? Doen? Niet doen?
maandag 8 september 2014 00:35
Nee, niet doen.
Hoe vond je dat om dat te lezen? Wat dacht je?
Jouw reden om het niet te doen is omdat een ander mogelij kkan denken dat het te snel is? Is dat een goede reden? Wat zou jij een vriendin vertellen, wanneer zij jou dit verhaal zou vertellen?
Gewoon doen, meid. Lekker genieten.
(sorry, mijn eerste reactie hier in jouw topic, maar heb wel meegelezen).
Hoe vond je dat om dat te lezen? Wat dacht je?
Jouw reden om het niet te doen is omdat een ander mogelij kkan denken dat het te snel is? Is dat een goede reden? Wat zou jij een vriendin vertellen, wanneer zij jou dit verhaal zou vertellen?
Gewoon doen, meid. Lekker genieten.
(sorry, mijn eerste reactie hier in jouw topic, maar heb wel meegelezen).
'We accept the love we think we deserve.' Stephen Chbosky
maandag 8 september 2014 01:26
Ik schrok inderdaad wel enigszins toen ik het 'nee niet doen' deel las
Dat is inderdaad een stomme reden om het niet te doen, maar daarnaast heb ik ook gewoon zoiets van 'klopt dit wel?' een paar dagen terug zat ik nog in tranen om ex. Dacht ik dat ik er nooit overheen zou komen en nu zit ik op een klein roze wolkje.
Dat is inderdaad een stomme reden om het niet te doen, maar daarnaast heb ik ook gewoon zoiets van 'klopt dit wel?' een paar dagen terug zat ik nog in tranen om ex. Dacht ik dat ik er nooit overheen zou komen en nu zit ik op een klein roze wolkje.
maandag 8 september 2014 01:35
Klein roze wolkje is niks mis mee, maar vergeet de lessen niet uit je eerste relatie. Hoe fijn het ook is met deze nieuwe man in je leven, ken jezelf. Geniet maar houd je hoofd er bij! Je ontmoet vaak nieuwe mannen - mijn ervaring althans - op kwetsbare momenten of momenten waarop je net weer even lekker aan jezelf toekomt. Richt je leven niet meer in naar de wens/richting van een ander, dan is elke relatie goed.
maandag 8 september 2014 06:07
maandag 8 september 2014 13:35
maandag 8 september 2014 14:34
Oh nee, ik zou echt niet gaan daten! Nou ja, dat etentje met een leuke man kun je best doen, maar kijk uit dat je niet weer in een relatie belandt die je meer energie kost dan dat het je oplevert.
Helaas heb ik die fout een aantal keer gemaakt en omdat je dan ook niet meteen wil opgeven na één minder leuk voorval kost het je voor je het weet weer maanden of jaren van je leven die je zoveel leuker had kunnen besteden.
Helaas heb ik die fout een aantal keer gemaakt en omdat je dan ook niet meteen wil opgeven na één minder leuk voorval kost het je voor je het weet weer maanden of jaren van je leven die je zoveel leuker had kunnen besteden.
woensdag 10 september 2014 22:53
Er kleven idd wel risico's aan als het zou uitmonden in een relatie. Aan de andere kant heb ik ook het gevoel dat ik mijn 'lesje wel heb geleerd' en ook echt niet wil dat iemand zo erg mijn leven gaat bepalen! Het moet een (hele leuke) aanvulling zijn op m'n leven.
Heb uiteindelijk besloten om wel met hem te gaan eten morgen (aaah het is morgen al!) want het klikte vorige keer gewoon erg leuk en ik vind het daarom zonde om het niet te doen. Hij is compleet tegenovergesteld van ex in alle opzichten (die ik momenteel dan van hem ken) dus dat scheelt in ieder geval.
Ik vind het wel weer een beetje eng/spannend hoor! Ik houd jullie op de hoogte.
Heb uiteindelijk besloten om wel met hem te gaan eten morgen (aaah het is morgen al!) want het klikte vorige keer gewoon erg leuk en ik vind het daarom zonde om het niet te doen. Hij is compleet tegenovergesteld van ex in alle opzichten (die ik momenteel dan van hem ken) dus dat scheelt in ieder geval.
Ik vind het wel weer een beetje eng/spannend hoor! Ik houd jullie op de hoogte.
zondag 14 september 2014 00:55
Update: het was geweldig! Echt geweldig. Dus potverdorie. Hij is zo ontzettend leuk. Heb ik weer hoor. er staat zelfs al een volgende date gepland.
En van ex kreeg ik vandaag (na niets meer gehoord te hebben sinds mijn laatste post hier) opeens spontaan een berichtje met: 'Hoi Grijzetrui, hoe gaat het?? alles goed daar?' maar daar ga ik verder niet meer op reageren. Wel heel apart zo out of the blue zeg maar.
En van ex kreeg ik vandaag (na niets meer gehoord te hebben sinds mijn laatste post hier) opeens spontaan een berichtje met: 'Hoi Grijzetrui, hoe gaat het?? alles goed daar?' maar daar ga ik verder niet meer op reageren. Wel heel apart zo out of the blue zeg maar.
vrijdag 27 november 2015 21:17
Zo, dit topic is alweer meer dan een jaar geleden. Waarschuwing er komt nu een lang verhaal waar je waarschijnlijk niet doorheen komt zonder enige frustratie. Maar het helpt me echt veel om het hier van me af te schrijven!
.. en misschien had ik dit topic nog eens moeten lezen voordat ik besloot om het toch nog eens te proberen met m'n ex. Op een gegeven moment vervagen de vervelende/hatelijke gevoelens die ik over hem had en was ik alleen maar ontzettend blij dat ik m'n vertrouwde maatje weer terug had. Ik redde het na de break up eigenlijk een half jaar prima, was zelfverzekerd en weer mezelf. Toen ik dan ook voor het eerst (eerst vriendschappelijk) weer met hem afspraak blaakte ik van het zelfvertrouwen en was ervan overtuigd dat ik mezelf niet meer zo in hem zou verliezen.
En dan kom je op het punt dat de roze bril het weer overneemt. Dacht dat hij veranderd was, we zouden het rustig nog eens aankijken, kijken hoe het loopt, met meer vrijheid dan voorheen. Eigenlijk ging het een half jaar prima zonder ruzie. Het was gezellig en fijn en ik en hij deden gewoon ons eigen ding ernaast.
Het enige 'issuetje' was dat we zijn ouders er niet bij betrokken, want die hebben het nog steeds niet op mij (en ik niet op hen wegens wat er gebeurd is). Zijn ouders zijn voor hem op zoek naar een meisje die lekker onderdanig is, voor hem het huishouden doet en kookt als hij thuis komt, en al haar financiële zaken al op orde heeft. Dat ben ik niet, want ik volg een goede studie met hopelijk een leuke carriere (huisvrouw zou ik nooit willen worden), en ik studeer nog (met een studieschuld tot gevolg als ik klaar ben).
Toen ze dus hoorde dat hij weer met mij afsprak reageerde ze met: 'maar heb je dan geen ander leuk meisje ontmoet?'
Maar ondanks dat ging het eigenlijk prima tussen ons. Tot dat laatst uit het niets het contact minder werd, en als er contact was was hij ontzettend kortaf. Ik kreeg dan ook uit het niets een berichtje met dat hij toch wilde praten. De conclusie was dat hij zich toch aan teveel dingen ergerde, en dat ik niet was 'veranderd'. Ik zet namelijk nog steeds mijn vriendinnen op 1, ik kan blijkbaar niet met geld omgaan (wat voor hem inhoudt dat ik moet lenen voor m'n studie aangezien mijn bijbaan niet genoeg oplevert om alles te bekostigen. Hij vindt dan elk ding wat ik extra doe, zoals kleding kopen of een telefoonabonnement, belachelijk aangezien ik zo sober mogelijk moet leven vanwege mijn lening. Hij zei dat hij zich zorgen maakt 'hoe het dan wel niet moet als ik straks echt salaris verdien', terwijl ik juist erg zuinig/netjes met mijn geld omga, maar wel nog geniet van 't leven. Ik doe geen gekke dingen), daarnaast en dat is nog wel het meest idiote, was hij bang dat het weer een gewoonte zou worden dat hij me op zou moeten halen met de auto nu het donker zou worden (ik wil liever niet in m'n eentje in het donker fietsen en een auto heb ik niet) en het is maar vijf minuten rijden. Goed. Toen kreeg ik na deze uiting van zijn irritaties nog wel een hoop berichtjes met dat hij wel echt vriendschappelijk contact wilde houden en blijven afspreken!!1
1. Waarom ben ik zo'n complete idioot dat ik me er weer helemaal in stort, en mezelf weer laat dumpen na een jaar? Met nog wel de meest stomme redenen (of zoals hij het zegt irritaties) ook?
2. Waarom is het voor hem zo makkelijk om aan de hand van zulke stomme redenen dit te doen, terwijl we echt een half jaar weer hoteldebotel waren en er geen vuiltje/irritatie aan de lucht was. Ik zag het echt totaal niet aankomen. Een week daarvoor was alles nog helemaal koek en ei.
3. Het gekke is dat ik me ook ergerde aan een hoop van zijn trekjes, nog steeds. Maar op de een of andere manier overtreft dat niet wat ik voel voor hem. Ik blijf hem echt ontzettend leuk vinden. En dat terwijl hij gieriger is dan iedereen die ik ken, hij het niet eens voor me over heeft om me in het donker te komen ophalen met de auto, hij zal nooit spontaan zeggen 'laten we naar de film gaan!' want dat kost geld, en hij vindt me alleen maar een last omdat ik nog studeer (en heeft liever dus een meisje die al klaar is met d'r studie en alles financieel op orde heeft)
4. Stiekem denk ik dat zijn ouders dit hem ontzettend hebben zitten tegenmaken en dat dit daarom zo plotseling komt.
Maar waarom blijf ik er toch zo in hangen?! Terwijl ik juist met andere dingen ontzettend rationeel ben en genoeg mannen om me heen die interesse in me hebben, toch blijft hij in mijn hoofd zitten.. blegh!
.. en misschien had ik dit topic nog eens moeten lezen voordat ik besloot om het toch nog eens te proberen met m'n ex. Op een gegeven moment vervagen de vervelende/hatelijke gevoelens die ik over hem had en was ik alleen maar ontzettend blij dat ik m'n vertrouwde maatje weer terug had. Ik redde het na de break up eigenlijk een half jaar prima, was zelfverzekerd en weer mezelf. Toen ik dan ook voor het eerst (eerst vriendschappelijk) weer met hem afspraak blaakte ik van het zelfvertrouwen en was ervan overtuigd dat ik mezelf niet meer zo in hem zou verliezen.
En dan kom je op het punt dat de roze bril het weer overneemt. Dacht dat hij veranderd was, we zouden het rustig nog eens aankijken, kijken hoe het loopt, met meer vrijheid dan voorheen. Eigenlijk ging het een half jaar prima zonder ruzie. Het was gezellig en fijn en ik en hij deden gewoon ons eigen ding ernaast.
Het enige 'issuetje' was dat we zijn ouders er niet bij betrokken, want die hebben het nog steeds niet op mij (en ik niet op hen wegens wat er gebeurd is). Zijn ouders zijn voor hem op zoek naar een meisje die lekker onderdanig is, voor hem het huishouden doet en kookt als hij thuis komt, en al haar financiële zaken al op orde heeft. Dat ben ik niet, want ik volg een goede studie met hopelijk een leuke carriere (huisvrouw zou ik nooit willen worden), en ik studeer nog (met een studieschuld tot gevolg als ik klaar ben).
Toen ze dus hoorde dat hij weer met mij afsprak reageerde ze met: 'maar heb je dan geen ander leuk meisje ontmoet?'
Maar ondanks dat ging het eigenlijk prima tussen ons. Tot dat laatst uit het niets het contact minder werd, en als er contact was was hij ontzettend kortaf. Ik kreeg dan ook uit het niets een berichtje met dat hij toch wilde praten. De conclusie was dat hij zich toch aan teveel dingen ergerde, en dat ik niet was 'veranderd'. Ik zet namelijk nog steeds mijn vriendinnen op 1, ik kan blijkbaar niet met geld omgaan (wat voor hem inhoudt dat ik moet lenen voor m'n studie aangezien mijn bijbaan niet genoeg oplevert om alles te bekostigen. Hij vindt dan elk ding wat ik extra doe, zoals kleding kopen of een telefoonabonnement, belachelijk aangezien ik zo sober mogelijk moet leven vanwege mijn lening. Hij zei dat hij zich zorgen maakt 'hoe het dan wel niet moet als ik straks echt salaris verdien', terwijl ik juist erg zuinig/netjes met mijn geld omga, maar wel nog geniet van 't leven. Ik doe geen gekke dingen), daarnaast en dat is nog wel het meest idiote, was hij bang dat het weer een gewoonte zou worden dat hij me op zou moeten halen met de auto nu het donker zou worden (ik wil liever niet in m'n eentje in het donker fietsen en een auto heb ik niet) en het is maar vijf minuten rijden. Goed. Toen kreeg ik na deze uiting van zijn irritaties nog wel een hoop berichtjes met dat hij wel echt vriendschappelijk contact wilde houden en blijven afspreken!!1
1. Waarom ben ik zo'n complete idioot dat ik me er weer helemaal in stort, en mezelf weer laat dumpen na een jaar? Met nog wel de meest stomme redenen (of zoals hij het zegt irritaties) ook?
2. Waarom is het voor hem zo makkelijk om aan de hand van zulke stomme redenen dit te doen, terwijl we echt een half jaar weer hoteldebotel waren en er geen vuiltje/irritatie aan de lucht was. Ik zag het echt totaal niet aankomen. Een week daarvoor was alles nog helemaal koek en ei.
3. Het gekke is dat ik me ook ergerde aan een hoop van zijn trekjes, nog steeds. Maar op de een of andere manier overtreft dat niet wat ik voel voor hem. Ik blijf hem echt ontzettend leuk vinden. En dat terwijl hij gieriger is dan iedereen die ik ken, hij het niet eens voor me over heeft om me in het donker te komen ophalen met de auto, hij zal nooit spontaan zeggen 'laten we naar de film gaan!' want dat kost geld, en hij vindt me alleen maar een last omdat ik nog studeer (en heeft liever dus een meisje die al klaar is met d'r studie en alles financieel op orde heeft)
4. Stiekem denk ik dat zijn ouders dit hem ontzettend hebben zitten tegenmaken en dat dit daarom zo plotseling komt.
Maar waarom blijf ik er toch zo in hangen?! Terwijl ik juist met andere dingen ontzettend rationeel ben en genoeg mannen om me heen die interesse in me hebben, toch blijft hij in mijn hoofd zitten.. blegh!
vrijdag 27 november 2015 21:46
Ik weet wat je bedoeld... ik ben van mezelf ook erg rationeel ingesteld maar als het op mijn relatie aankomt.. Oh oh. Maar meid, ik denk dat niemand je hiermee kan helpen. Ik geloof overigens wel in de "druppel". Eens stroomt de emmer over en ben je er ineens helemaal klaar mee. Maar het is wachten op dat moment, denk ik.
vrijdag 27 november 2015 22:05
Ja. Blijkbaar was je hem nog niet zat genoeg. Hopelijk nu wel!
Je hebt er toen ook verdriet om gehad en daarna heb je een prima tijd gehad, bent zelfs gaan daten met iemand anders. Dus voor nu: gebruik dat als voorbeeld dat je er wel weer overheen komt. En dan niet meer terug naar hem he? Ook niet gezellig afspreken, want dat lukt blijkbaar niet. Hij mag echt naar een andere huishoudster op zoek.
Je hebt er toen ook verdriet om gehad en daarna heb je een prima tijd gehad, bent zelfs gaan daten met iemand anders. Dus voor nu: gebruik dat als voorbeeld dat je er wel weer overheen komt. En dan niet meer terug naar hem he? Ook niet gezellig afspreken, want dat lukt blijkbaar niet. Hij mag echt naar een andere huishoudster op zoek.
vrijdag 27 november 2015 22:12
