Een nieuwe relatie maar nog niet verliefd..!?

06-12-2007 22:55 47 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Drie weken geleden heb ik een jongen leren kennen via internet. Onze eerste afspraak was echt gezellig! Het voelde al vanaf de eerste minuut helemaal goed...een klik! We hebben veel gelachen..lekker gegeten..gedronken..en als snel zat ik de volgende dag bij hem thuis op de bank..en de volgende dag weer..nu zijn we 3 weken samen!



Ik ben 3 jaar vrijgezel geweest..woon heerlijk op mezelf. Voor die tijd heb ik 5 jaar lang een heftige relatie gehad. Ik was zo verliefd op mijn ex..dat ik niemand meer zag staan...alleen hem. Cijferde eigenlijk ook mezelf weg...

Na 5 jaar begon bij mij toch een lampje te branden..en zag ik uiteindelijk in..dat deze relatie niet helemaal goed zat. Ik gaf alleen maar..en kreeg er weinig voor terug. Mijn vrienden..familie..zag ik haast niet meer. Heb toen ook de knoop doorgehakt..maar wel 1,5 jaar liefdesverdriet gehad.



Maar goed...ik dwaal af..

Ik voel me nu ontzettend goed bij mijn huidige vriend. Kan echt mezelf zijn...ik hoef geen moeite te doen..om aandacht te krijgen.. Echt, het gaat allemaal heerlijk vanzelf..geven en nemen..Alleen....ik ben niet verliefd!! En dat snap ik niet..het is een hele leuke, lieve jongen..maar die kriebels voel ik niet. Waarom niet...vraag ik mezelf af...ik vind hem echt leuk..en wil hem zeker beter leren kennen...komt het verliefd zijn nog..of komt het niet..en moet je verliefd zijn in een relatie..wanneer heb je voldoening...

Ik vraag het me telkens opnieuw af..misschien ben ik er teveel mee bezig. Maar voel me daarom toch een beetje rot..



Ik weet niet precies hoe ik hier mee om moet gaan...zijn er mensen die dit herkennen..of hebben jullie tips??



Liefs dingentje
Kan je een relatie hebben als je niet verliefd bent?



Is het leuk met hem en maak je je druk om t druk maken?
Alle reacties Link kopieren
Passie en drama liggen soms heel dicht bijelkaar en da's gevaarlijk, omdat je ze dan met elkaar in verband gaat brengen. Als er dan opeens geen drama of verdriet etc. is, voelt de rest soms ook vlak, terwijl eigenlijk alles klopt. Je zou in vuur en vlam moeten staan, maar je voelt je dan... wel ok, maar niet on top of the world. Zoiets toch?

Het kan zijn dat je gevoel door alle liefdesverdriet een beetje op slot is gegaan. Omdat je weet wat je kwijt kan raken gaan de deuren niet meteen wagenwijd open en dat is niet voor niks. Er kunnen dus twee dingen gebeuren wat de verliefdheid betreft: of het gebeurt als nog, als ze van binnen weten dat de kust veilig is, of het gebeurt niet, omdat je nou eenmaal niet altijd verliefd wordt op Mr. Perfect, omdat je dat nou eenmaal niet kan plannen. Mijn advies: geef jezelf de tijd. Anderhalf jaar liefdesverdriet is niet niks en drie jaar vrijgezel zijn zorgt er ook voor dat je niet zo gauw weer iemand toelaat. Je hebt genoeg reden om verliefd te zijn, maar ook genoeg om het (nog) niet te zijn. Time will tell.
Alle reacties Link kopieren
Pffffttt. Ik herken mezelf hier voor een deel wel in. Ik heb net deze week een pril begin - ik noem het maar een date - de deur gewezen. Had hem enkele weken geleden leren kennen. Erg lieve, leuke, aantrekkelijke jongen, maar ook bij hem had ik niet die verliefdheidskriebels die ik bij mijn ex wel onmiddelijk had. Mijn relatie met mijn ex was niet heel erg lang, bijna 5 mnd, is nu drie maanden uit, maar ik zit het toch steeds te vergelijken.



Uiteindelijk heb ik de nieuwe relatie met die jongen toch verbroken omdat ik het niet fair vind om twijfels te hebben. Ik weet namelijk hoe je je voelt als je hartstikke verliefd bent: je eet niet, kunt je niet concentreren, loopt met je hoofd in de wolken, barst van de energie. En nee, dat had ik niet bij deze jongen. Met moeite heb ik het deze week verteld.



Voor mijn ex ben ik ook heel lang single geweest. Ik ben niet snel verliefd en het is dus ook logisch dat als ik dan een jongen tegenkom waarvan ik eerst denk dat hij het misschien wel is, dat ik toch mis zit. Het zou wel heel toevallig zijn dat je direct goed zit. Dingentje, je kunt ook mis zitten, ook al kom je een leuke jongen tegen, dat wil niet zeggen dat het de ware liefde is. Er lopen duizenden ware liefdes voor je rond op de wereld. Daar geloof ik zeker in. Maar die kom je echt niet direct tegen. En als je denkt er eentje te zijn tegen gekomen, dan kun je toch weleens mis zitten. Helaas....



Bij mij moet toch vrij snel het verliefde gevoel komen. Anders wordt het niks wat een relatie betreft. Maar een leuke vriendschap is misschien wel mogelijk?
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het wel hoor...

Na een moeizame relatie van 2,5 jaar werd ik aan de kant gezet. Ik was zoooo verliefd! Toch ontmoette ik een half jaar later iemand anders. Het was leuk en het klikte enorm, maar ik was niet verliefd. Ik dacht dat het te snel achter elkaar was en hij wilde me alle tijd geven die ik nodig had. De relatie zette zich voort en ik had verschillende up en downs. Soms voelde ik me zo schuldig dat ik niet verliefd op hem was. Maar uiteindelijk is dat toch gekomen. Weet niet meer precies hoelang dat duurde maar ik denk een jaar ofzo. Achter af denk ik dat ik mezelf beschermde. We zijn nu alweer 13 jaar samen en nog steeds heel blij met elkaar! Ik heb wel altijd eerlijk mijn gevoel naar hem uit gesproken.
Alle reacties Link kopieren
Beste dingentje,



Wel herkenbaar hoor, dat is me ook wel overkomen. Heb in het begin altijd wel kriebels maar die verdwijnen weer snel. Als je je goed voelt bij diegene dan zou ik als ik jou was het zeker aankijken en het een kans geven. Je leert elkaar nu pas kennen en misschien dat je dan wel kriebels krijgt als je hem beter kent. Laat het lekker op je afkomen zou ik zeggen en kijk waar het schip strandt.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Dingentje,



Ik was pas een half jaar vrijgezel en helemaal niet op zoek naar een relatie, toen ik mijn huidige vriend tegen kwam. Ook in mijn vorige relatie was ik heel heftig verliefd geweest vanaf dag 1. Dat was dit keer helemaal niet het geval en we vonden elkaar gewoon leuk, maar we waren niet echt op zoek naar een relatie. Eigenlijk was hij gewoon een leuke vakantieliefde en bij thuiskomst spraken we nog eens af. Ik was helemaal niet heftig verliefd in het begin, maar er groeide wel iets heel moois tussen ons. Allebei hadden we de instelling: "Het is leuk zo lang het duurt, en we zien wel".



Na een paar maanden werd het toch echt heel serieus tussen ons! En nu 2,5 jaar later is hij naar de andere kant van het land verhuisd voor mij en wonen we samen. Het gaat erg goed! Misschien niet begonnen op een rose wolk, maar wel overgegaan in echte liefde ;-)



Misschien gewoon even een tijdje aankijken of je gevoel voor hem heftiger wordt, maar wees wel eerlijk naar hem toe en hou hem niet aan het lijntje. Vind je het zelf reeel om jullie een kans te geven?
Alle reacties Link kopieren
Het kan nog groeien. Ook bij ons geen heftige verliefdheid (alhoewel hij wel een beetje misschien...) maar een goed en warm gevoel. Na een half jaar ofzo kreeg ik pas 'verliefde buien', dat ik hem aankeek en helemaal smold, of ineens zó sterk voelde dat ik voor altijd bij hem wil blijven...
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dat als je iemand leuk vind, interresant,graag bij hem bent, het gezellig samen hebben, hem missen.

Veel belangrijker dan meteen het verliefde gevoel.

Het kan nog groeien en niemand is zijn hele leven verliefd.

De jongen waar ik nu mee ga, voelde ik al het bovenstaande bij maar echte kriebels, nee die had ik niet.

Nu na bijna een half jaar heb ik afentoe wel vlinders in mijn buik,



Je voelt je op je gemak bij hem, vind het leuk om bij hem te zijn.

Denk niet teveel over wel of niet verliefd zijn maar geniet er gewoon van.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor al jullie reacties!



Als ik niet bij hem ben..vraag ik me constant af..waarom ben ik niet verliefd..is hij wel de "ware" voor mij. Word ik gelukkig met hem..etc.etc.

Ik ben eigenlijk altijd iemand die piekert en twijfelt over echt alles! Zo ontzettend vervelend en vermoeiend!



Ik vergelijk deze relatie ook heel erg met de eerste...dit is mijn tweede vriendje. Ik was 17 toen ik mijn eerste vriendje kreeg...gelijk stapel verliefd..op het uiterlijk! Nu ben ik 26..dus eigenlijk kan ik het helemaal niet vergelijken..ben zo veranderd..wie ik ben.



Ik merk gewoon aan mezelf dat ik er teveel mee bezig bent...dat ik er een last van maak..ik kan daardoor niet genieten van het feit dat ik nu naar 3 jaar vrijgezel zijn...een vriend heb..die gek op mij is!!



Misschien als ik eens probeer te genieten...kan ik er voor open staan..om verliefd te zijn..



Tja...ik maak het mezelf allemaal wel erg lastig!!
Geniet er gewoon van en pieker er niet teveel over. Misschien komen de vlinders na een tijdje vanzelf, als jullie elkaar wat beter leren kennen.

Ik was zelf ook niet gelijk tot over mijn oren verliefd op mijn huidige vriend. We hebben elkaar op vakantie leren kennen, vonden elkaar erg leuk en hebben daarna nog een aantal keer afgesproken. Maar pas na een jaar sloegen de vonken van mijn kant ook echt over en dus is ie van het zuiden des lands naar mij toegekomen om bij mij in het oosten te gaan wonen (ja yoyo2, die van mij ook, wat hebben we toch een lieve schatten hè, dat ze dat voor ons over hebben).

Sta er gewoon voor open, meid, en wie weet komt het dan wel vanzelf.
Dat hoteldebotel niet meer kunnen slapen niet meer kunnen eten-gevoel heb ik eigenlijk na mijn 25e nooit meer gehad. En mijn ervaring ius dat dat vaak de meest dramatische niet-stabiele "relaties"heeft.



Bij langere relaties was ik wel verliefd, maar niet zo superhgeftig. het voeldee gewoon goed, alles klopte. Af en toe natuurlijk wel een kriebeltje.



De vrag is of dit voor jou als genoeg voelt. Blijven piekeren is een ding, maar heb je het idee dat je eigenlijk blijft zoeken naar iemand waar je wel verliefd op wordt. Of is dit wat je nu hebt goed genoeg. Als je van jezelf weet dat je eigenlijk wel verliefd wilt zijn en dat deze jongen er alleen maar is omdat je niet alleen wiult zijn, wees dan eerlijk tegen hem en jezelf en begin geen relatie met hem. Niets is zo kwetsend dan er achter komen, wanneer jij wel hoteldebotel bent, dat je voor die ander alleen maar reservepartner tot er iets beters voorbijkwam was.
Alle reacties Link kopieren
[Kom ik weer met mijn verhaal... :-p ]



Maar ik ben 6 jaar in een relatie en nooit verliefd geweest op hem (of anderen). En ik zeg dat je wel degelijk een goede relatie kan hebben, ook al ben je niet verliefd.



Juist dan ben je niet blind van liefde, en kun je wel degelijk zijn minder goede punten zien, en beslissen of je dat voor lief neemt of niet.



Maar ja dat is mijn mening. X-D
Alle reacties Link kopieren
(Dingetje, heb trouwens een paar jaar geleden meegeschreven op

"Relatie na 10 jaar over"?)
Alle reacties Link kopieren
Sydney24 schreef op 06 december 2007 @ 23:15:

Passie en drama liggen soms heel dicht bijelkaar en da's gevaarlijk, omdat je ze dan met elkaar in verband gaat brengen. Als er dan opeens geen drama of verdriet etc. is, voelt de rest soms ook vlak, terwijl eigenlijk alles klopt. Je zou in vuur en vlam moeten staan, maar je voelt je dan... wel ok, maar niet on top of the world. Zoiets toch?

Het kan zijn dat je gevoel door alle liefdesverdriet een beetje op slot is gegaan. Omdat je weet wat je kwijt kan raken gaan de deuren niet meteen wagenwijd open en dat is niet voor niks. Er kunnen dus twee dingen gebeuren wat de verliefdheid betreft: of het gebeurt als nog, als ze van binnen weten dat de kust veilig is, of het gebeurt niet, omdat je nou eenmaal niet altijd verliefd wordt op Mr. Perfect, omdat je dat nou eenmaal niet kan plannen. Mijn advies: geef jezelf de tijd. Anderhalf jaar liefdesverdriet is niet niks en drie jaar vrijgezel zijn zorgt er ook voor dat je niet zo gauw weer iemand toelaat. Je hebt genoeg reden om verliefd te zijn, maar ook genoeg om het (nog) niet te zijn. Time will tell.




Dit vind ik dus echt een goed stukje. Na een zeer moeizame relatie heb ik nu ook een andere relatie. Ben wel verliefd, durf het niet toe te laten; durf niet volledig te vertrouwen op deze relatie. We hebben het, als we bij elkaar zijn, goed samen. Zorgen over en weer voor elkaar, denk dat het geven en nemen wel redelijk in balans is. Maar: ik mis iets in deze relatie...en ik weet niet of hetgeen ik mis ook wel terug wil: mis ik de agressie, het altijd op de tenen moeten lopen, mezelf moeten wegcijferen.... Is dat het wat ik 'mis'?

Dingentje, ik geniet van de mooie dingen die mijn vriend en ik samen delen, en hoop dat ik er t.z.t. vanzelf achter kom, of dit voldoende is voor onze relatie. Denk inderdaad voor jou: als je om je vriend geeft, hem mist, als je hem niet ziet etc. misschien genoeg zegt. Die vlinders, dat hoeft niet persé, maar kan wel nog komen. Ik kan me je twijfels en onzekerheden zo goed voorstellen, maar kijk eens of je kan genieten van hetgeen jullie wel delen.



Liefs,

Nicole
Alle reacties Link kopieren
Fijn..al jullie berichten.



We zijn nu iets langer dan een maand samen. En het gaat eigenlijk heel goed.

Ik kan echt steeds meer mezelf zijn, kan met hem lachen, praten, huilen.

Ik voel me ook zo vertrouwd bij hem. Het is echt een schat van een jongen, heel eerlijk en betrouwbaar. Dat is eigenlijk wat ik ook heel belangrijk vind in een relatie. Elkaar kunnen vertrouwen, eerlijk zijn tegen elkaar en je veilig voelen.

Er zijn soms momenten dat ik echt die kriebels voel, verliefd zijn. En als ik hem een dag niet zie..zijn er momenten dat ik hem mis en bij hem wil zijn.

Maar er zijn ook nog steeds momenten, dat ik afstand wil bewaren. Dat ik twijfels heb. Nu met de kerstdagen...is het fijn om bij elkaar te zijn maar vind het ook super eng. Zo tegenstrijdig.

Ik word echt zo moe van mezelf. Gelukkig zijn er nu wel momenten dat ik van hem kan genieten. Maar ook momenten dat ik denk..en nu wil ik even alleen zijn.



Ik weet ook...niet te veel nadenken..en genieten. Als het niet gaat...gaat hiet niet...en als het wel gaat...dan is dat heerlijk!



Waar ik eigenlijk heel erg mee bezig ben..is zijn uiterlijk. Het is een jongen..die echt niet lelijk is...maar als ik zou gaan stappen..is het zeker niet de jongen..waar ik naar zou kijken. Val namelijk betreft het uiterlijk op hele andere soort jongens. Ik merk dat ik ook veel te veel met het uiterlijk bezig ben...wilde vroeger altijd zo'n "model" jongen. Helemaal perfect...maar goed...meestal zijn dat de mannen met een rot karakter..en alleen met zichzelf bezig...Daar word ik niet gelukkig van.



Oh oh waar ik wel allemaal niet over nadenk..

Ik ben zelf ook niet perfect!
Alle reacties Link kopieren
Jeetje Dingetje, wat herkenbaar!



Mijn relatie begon ongeveer hetzelfde als jou relatie...alleen ging er bij mij geen 1,5 jaar liefdesverdriet aan vooraf.



Wel ben ik 2,5 jaar vrijgezel geweest en heb daar bijna elke dag van genoten.

Ik heb net zoals jij al die twijfels gehad (en heel soms nog hoor)

Over elk pietluttig ding ging ik nadenken...wil ik dit wel...ik voel geen kriebels.....ik mis hem niet altijd.....wil ik dit wel? enz enz enz. Gek werd ik van mijzelf.



Ik ben hierin wel altijd open geweest naar mijn vriend toe. Eerlijk gezegd dat ik niet echt heel erg verliefd was en wat mijn twijfels waren.

Door met hem te praten kan ik het loslaten......gewoon genieten van de momenten die we samen hebben. We hebben geen verwachtingen van elkaar wbt samenwonen of iets dergelijks.

Doordeweeks hebben we ons eigen leven en in het weekend zijn we bij elkaar. Ik kijk daar altijd ontzettend naar uit maar kan me doordeweeks ook prima alleen vermaken. Door dat te accepteren (dat ik ook behoefte heb aan mijn eigen leventje) kan ik extra genieten van de momenten met hem samen en toen ik dat had geaccepteerd kwamen ook de kriebels en namen de twijfels af.



Ik hoop dat je er voor jezelf uit kan komen. Misschien wordt het wat......of blijkt het toch niet de ware te zijn.

Geniet ervan....van de momenten dat je samen bent maar accepteer ook dat je je eigen leventje hebt.
Alle reacties Link kopieren
Sorry, maar verliefd zijn is voor mij toch echt een voorwaarde, anders ga ik helemaal over zo'n vent heen wandelen en dat gun je niemand.
Alle reacties Link kopieren
Hee Dingetje,

Mijn relatie is zo ook begonnen. Via internet mn vriend leren kennen. Een paar keer ge-date maar voor mijn gevoel sprong er geen vonkje over. Was al een lange tijd vrijgezel en ontdekte dat ik toch wel heel erg een beeld voor ogen had hoe de perfecte vent voor mij moest zijn (innerlijk en uiterlijk). Hij leek er niet eens op :-)! Totdat ie me opeens zoende.. toen vielen mn schoenen uit. Ik besloot om de relatie een kans te geven. We zijn nu zes maanden verder en ik voel me hartstikke goed als ik bij hem ben. Ik heb nog steeds mijn momenten van twijfel maar die wegen niet op tegen het fijne gevoel wat ik heb als ik hem zie. Zo lekker vertrouwd, hij is ongelooflijk lief en zorgzaam en accepteert me zoals ik ben. Tuurlijk die kriebels en die roze wolk... daar hebben we allemaal op gezeten! Ik heb het idee dat mijn vriend me nu echt leert kennen zoals ik ben. Dat kan ik niet zeggen over mn vorige relaties waarin ik hoteldebotel en smoorverliefd en allesbehalve mezelf was. Ik denk niet na over 'is hij de vader van mn kinderen en wil ik met m trouwen'. We zien wel hoe het loopt! Dat is mijn advies voor jou.. niet zoveel piekeren, gewoon genieten en zie maar waar het schip strand.
Alle reacties Link kopieren
Beste Dingetje,



Ik zie dat je bericht alweer van enige tijd geleden is, maar ik wil nog heel graag reageren. Jouw verhaal is zo ontzettend herkenbaar. Ik heb een relatie van negen jaar gehad en in die relatie hingen we echt ontzettend aan elkaar (ik leerde hem kennen toen ik 15 was). Het is ook van de een op de andere dag uitgegaan, omdat mijn ex vreemdging. Pas achteraf zag ik dat er dingen niet goed zaten. We raakten elkaar bijna niet meer aan, van seks was sowieso geen sprake en eigenlijk leefden we langs elkaar heen. Ik heb mezelf daarna een hele tijd afgesloten voor mannen en ben zo'n vier jaar vrijgezel geweest. Pas het laatste jaar wilde ik heel graag een vriend en ben ik weer gaan daten.



Ik heb een paar weken geleden een jongen via internet leren kennen. Daarvoor had ik al een paar dates gehad met andere jongens, maar tijdens de eerste date ging bij mij meestal meteen de rem erop. Bij de jongen die ik nu heb leren kennen had ik dat helemaal niet. Het was meteen heel comfortabel en toch ook weer spannend en het liep allemaal 'vanzelf'. Maar toch kwamen bij mij na drie weken de twijfels. Ik werd ´s ochtends wakker en dacht heel sterk 'dit gaat niet werken'. Het kwam denk ik omdat hij vertelde dat hij later nog graag een tijd in het buitenland wil werken en ik dat niet echt zie zitten. Vanaf die tijd ging bij mij dus de rem erop en zat ik er continu aan te denken of ik nu moest doorgaan of niet met deze relatie. Het helpt ook niet dat hij tussentijd nog op vakantie ging en nu voor drie maanden in het buitenland zit. En om het nog erger te maken vergelijk ik deze relatie ook heel sterk met die hele lange relatie.



Ondanks dat ik me ontzettend zorgen maak, continu pieker, huilbuien heb gehad en weet dat ik het zonder hem ook wel red (dat dacht ik dus niet in die andere relatie) wil ik deze relatie toch een kans geven. Hij is helemaal gek op me, geeft me een ontzettend goed gevoel, mijn zelfvertrouwen is helemaal opgekrikt, ik kan goed met hem praten, we vinden heel veel dezelfde dingen leuk, het is echt 'een goeie kerel' (om het zo maar even te zeggen), we zijn het over heel veel dingen eens en als dat niet het geval is, hebben we er vaak een leuke discussie over en de seks gaat steeds beter. Het is alleen de onzekerheid die zo aan me knaagt. Vrienden van me zeggen ook dat ik te veel druk op mezelf leg en maar gewoon moet kijken, maar dat vind ik zo moeilijk! Het gevolg daarvan is dat ik niet echt heb kunnen genieten van de periode die we wel hadden voordat hij wegging. De laatste dag was wel erg leuk samen, maar toen en ook bij het afscheid voelde ik niet de gevoelens die ik ooit wel eens heb gevoeld voor mijn ex (en dat terwijl ik, rationeel gezien, niet eens meer kan weten wat ik op m'n 15e ooit heb gevoeld aan het begin van die relatie). Echt zo oneerlijk!



Het is iig wel heel fijn om op dit forum reacties te zien waaruit blijkt dat het wel kan werken en dat je na een jaar wel echt die gevoelens van verliefdheid kan krijgen. Ik hoop dat dat alsnog komt, want ik wil hem nog lang niet kwijt! Ik ben ook wel heel erg benieuwd naar verhalen van anderen en ook of je nog steeds die relatie hebt Dingetje!



Liefs
Alle reacties Link kopieren
Hh
twijfelaartjed wijzigde dit bericht op 26-10-2019 23:56
98.19% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
TwijfelaartjeD, jij hebt dit topic van ver gehaald, of niet :-)



Ik vind het wel herkenbaar om te lezen. Ik heb zelf een poosje geleden gedate met een leuke jongen, 2 maanden lang. Hij gaf op het laatst aan dat hij iets miste qua gevoel. Ik vond hem heel erg leuk, maar dat echte verliefde, onvermoeibare gevoel had ik niet. Ik had er wel alle vertrouwen in dat dat helemaal goed ging komen. We pasten namelijk heel goed bij elkaar. Hij had hetzelfde als ik, maar geloofde er alleen niet in. Hij was van mening dat hij meteen heel erg verliefd moest zijn om een relatie te laten slagen. Ondanks dat we een enorme klik hadden, niet uitgepraat raakten en ons enorm op ons gemak voelden bij elkaar.

Ik denk dat die laatste dingen iets zijn waarop een relatie gebouwd moet zijn. Hoe wil je anders over 10 jaar in je relatie staan? Dan spelen de verliefde gevoelens niet meer echt mee en is het een houden van geworden.
Alle reacties Link kopieren
Hee pop, zit ik dit hele topic vol herkenning te lezen, zie ik jou ineens hier, gezellig!



Ben ook heel benieuwd hoe het met dingentje is afgelopen.



Hier precies zo'n situatie, tis alsof ik mezelf hoor praten. Nu 4 maanden met een jongen. Helemaal gezellig, vertrouwd, fijn, missen, maar niet teveel, uiterlijk wat toch 'minder' is omdat je zo'n modellen-man voor ogen had bij het 'zoeken'... af en toe wel een golfje verliefdheid maar gewoon niet die enorme roze wolk en gierende hormonen. Het voelt gewoon fijn. Rustig en vertrouwd... is dat dan voldoende?

Hoopvol om te lezen dat velen hier dat wel zo ervaren. Maar toch he... het knaagt een beetje als je weet hoe verliefdheid kan voelen en dat je het jezelf en degene gunt dat je dat zo voelt... en toch voel je het niet...



Hoe is dat bij jou twijfelaartje?
Alle reacties Link kopieren
hh
twijfelaartjed wijzigde dit bericht op 26-07-2011 17:03
Reden: weggehaald
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik ben al drie jaar met mijn vriend en die hele heftige verliefde gevoelens heb ik nooit gehad bij hem. Wel wat vlinders, maar ik ben wel eens heviger verliefd geweest. Die relatie is overigens heel heel naar geweest.



Ik kan me geen leven voorstellen zonder mijn vriend. Ik hou van hem. Hij is de belangrijkste persoon in mijn leven. En er is niemand bij wie ik mij ooit zo mezelf heb gevoeld.



Tuurlijk heb ik ook wel eens getwijfeld vanwege het gemis van de heftige verliefde gevoelens, maar gelukkig besef ik me nu dat ik de allerliefste man van de wereld aan de haak heb geslagen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven