Een vraag aan iedereen wiens partner was vreemdgegaan....

28-06-2012 21:18 108 berichten
Alle reacties Link kopieren
.... als je door wilde gaan met je relatie na het vreemdgaan, wat waren dan je drijfveren?



En zijn jullie nog samen of is het uiteindelijk toch (weer) misgegaan?



Bedankt alvast!
Snap ik heel goed, dat is ook niet niks. Maar onthou dat JIJ niet degene bent die gefaald heeft, HIJ heeft dit veroorzaakt. Als jullie uit elkaar gaan, is dat alleen hem aan te rekenen. Bij problemen in je huwelijk los je het op, of je stopt samen. Maar je gaat NIET kijken of het bij een ander leuker is. Simpel zat. Hij wilde niet de moeite doen om het tussen jullie op te lossen, dit was zijn oplossing die nu leidt tot veel ellende.
Alle reacties Link kopieren
en verdriet om wat er dus blijkbaar weg is, of niet geweest is, waarvan ik wel dacht dat we dat hadden.



Verdriet als afscheid van hoe ik mijn leven voor me zag.
Alle reacties Link kopieren
nou, aan die faal instelling heb je wat aan.

vrijwillig lijden noem ik dat.
wij slapen nooit.
quote:zwartjasje schreef op 28 juni 2012 @ 22:52:

en verdriet om wat er dus blijkbaar weg is, of niet geweest is, waarvan ik wel dacht dat we dat hadden.



Verdriet als afscheid van hoe ik mijn leven voor me zag.Je bent al aan het rouwen...besef wel dat als je met hem stopt, je dan feitelijk al een eind op weg bent en daar mee doorgaat. Zonder hem. En dat je over - zeg maar- een jaar een stuk meer rust en acceptatie hebt. Geen zorgen en onrust meer!
Alle reacties Link kopieren
is misschien zo valentina, maar nergens bij stilstaan en doordenderen vind ik ook niet constructief.
Alle reacties Link kopieren
Tja, ik vraag me dus af of dat zo is, want ondertussen zie ik vooral mensen die die situatie helemaal 'ophemelen' alsof dat het walhalla is... en dat vertrouw ik dan ook niet helemaal.
Alle reacties Link kopieren
je moet stilstaan bij wat je zelf wilt, wat jou gelukkig maakt.

en wat is doordenderen? het leven is te kort om vrijwillig ongelukkig te zijn.

voor mij dan tenminste, je hebt ook mensen die dat prettig vinden.
wij slapen nooit.
Alle reacties Link kopieren
nou ja, ik zou natuurlijk gaan slapen...

.. zo gaat het nou altijd
Alle reacties Link kopieren
@valentina: als ik een beslissing heb genomen dan ga ik er ook voor, zonder te blijven hangen. Maar tot die tijd heb ik veel twijfel, schuldgevoelens, noem maar op. Pas als ik dat allemaal heb afgewogen kan ik iets kiezen, denk ik.
En toch...moet je dat geloven. Ik ben nu bijna twee maanden verder en ik had en heb ook mijn angsten over de toekomst. Maar ik leef niet meer in onrust, niet meer in onzekerheid. Hoef niet bang te zijn dat hij toch weer naar een ander gaat, geen ruzie, geen gedoe, helemaal niks. Ik kom tot rust en ben pas twee maanden verder! Dat is al winst. Komt tijd komt raad. Ik weet zeker dat ik wel op mijn pootjes terechtkom, en dat geldt voor jou ook. In de eerste weken was ik in paniek, wat nu?! En door veel te praten ging ik helder nadenken. In mijn hele volwassen leven werden problemen uiteindelijk gewoon opgelost, het kwam ALTIJD goed. Je moet erop vertrouwen dat het dus nu ook weer goedkomt, als jij met hem stopt. En vergeet niet dat veel mensen je willen steunen.
quote:zwartjasje schreef op 28 juni 2012 @ 23:00:

@valentina: als ik een beslissing heb genomen dan ga ik er ook voor, zonder te blijven hangen. Maar tot die tijd heb ik veel twijfel, schuldgevoelens, noem maar op. Pas als ik dat allemaal heb afgewogen kan ik iets kiezen, denk ik.En wat........als de beslissing voor jou gemaakt wordt?? Dan moet je er wel in mee. Zou dat voor jou een oplossing zijn?
Alle reacties Link kopieren
quote:Julus schreef op 28 juni 2012 @ 23:02:

[...]





En wat........als de beslissing voor jou gemaakt wordt?? Dan moet je er wel in mee. Zou dat voor jou een oplossing zijn?



Tegen mijn zin: zou erg slecht zijn voor me.

In overleg als gezamenlijk besluit: is dan onontkoombaar en voelt dan nog steeds wel goed omdat ik ook mijn grenzen heb aangegeven. Zoiets stel ik me erbij voor als hij zijn kind bijvoorbeeld wekelijks zou willen zien of bij de moeder/zijn minnares langs zou willen om het kind te zien. Dat gaat gewoon niet gebeuren zolang wij samen zijn, dus dat is een breekpunt. Zo heb ik dat ook afgelopen week verwoord. Uiteindelijk moet hij dat ook zelf kiezen, want anders krijg ik het alleen maar voor de voeten gegooid, maar het is wel mijn grens.



En nu ga ik echt slapen, sorry!
Alle reacties Link kopieren
Hekje, heb jij dat ook?? Déjà vu hier.
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
Ik ken radeloosje niet...?
Alle reacties Link kopieren
Topic genoeg is genoeg.
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
quote:zwartjasje schreef op 28 juni 2012 @ 22:18:

Ik denk dat het er bij mij op neerkomt: als er een kans is dat onze relatie weer helemaal goed komt, dan wil ik die kans grijpen. Het komt nooit meer helemaal goed. Dat kan ook niet. Want het vertrouwen is beschadigd. De onschuld is verdwenen. Er zijn gevoelens geraakt. Je hechting aan je partner is verstoord. Nee, dat komt nooit meer helemaal goed.

Wanneer je geluk hebt, kun je het een plek geven. Maar een plek geven betekent ook dat "het" er altijd is. Soms op de achtergrond, soms komt het ineens boven. Maar er zijn altijd triggers waardoor je merkt dat je vertrouwen beschadigd is.



Aan de andere kant staat de angst voor het onbekende. De angst om je gezin te ontbinden. De moeite die je moet doen om uit elkaar te gaan. Want daar moet je wel wat voor doen.



Je kunt een paar dingen doen.

Keihard werken aan je relatie, wetende dat het nooit meer wordt wat het was. Maar misschien wordt het goed genoeg, Misschien ook niet. Soms kom je er pas na jaren achter dat je eigenlijk voor jezelf had moeten kiezen. Soms lukt het mensen om hun liefde voor elkaar weer te hervinden en gelukkig te zijn in de relatie met de partner.



Het laten sudderen. Kop in het zand en doorgaan. Leidt in mijn ervaring tot regelmatige botsingen en oplopende frustratie. Want reken er maar op dat je partner op een gegeven moment ook weer wil dat de relatie weer "gewoon" wordt. De kaarsjes doven uit, je relatie verandert en op een dag merk je dat je niet meer van hem houdt. Dan kun je besluiten of om aan de relatie te gaan werken of te blijven of uit elkaar te gaan.



Uit elkaar gaan, en je eigen leven weer kunnen vormgeven. Uitzoeken wie je bent en waar je blij van wordt. Wil je elkaar alsnog, dan kun je na een tijd ook weer bij elkaar komen. Op nieuwe voorwaarden.
Mooie post Esfa...
Alle reacties Link kopieren
Bij elkaar blijven om economische redenen kan wel. Natuurlijk kan dat. De vraag is alleen of het bijdraagt aan je geluk. Want er komt een dag dat je man gewoon met zijn leven doorgaat. En niet meer zo gevoelig en medelevend is.



De dag dat hij zegt dat je "nu niet meer moet zeuren", "het is nu eenmaal zo", "het is al zo lang geleden", "nu moet je me toch vertrouwen" en jij wilt toch praten of iets kwijt en dat wordt afgewezen, is de dag dat je relatie alsnog eindigt.
Alle reacties Link kopieren
@mclean, dank je.
Alle reacties Link kopieren
ZJ, ik snap wel dat het niet gemakkelijk is om een knoop door te hakken en een keuze te maken.

Je eerste reactie wanneer je erachter komt dat je man je bedriegt, is vaak vechten. Proberen om te redden wat er te redden valt. Je ziet je leven in elkaar zakken en je wil er gewoon in eerste instantie alles aan doen om je leven te houden zoals het was.



Het probleem is dat dit vaak niet lukt. Je vecht en je geeft alles om man duidelijk te maken dat wat jullie hadden het waard is om voor te vechten. En eens je dan aan die poging tot vergeven en verder gaan begonnen bent, begin je na te denken. Dan dringt vaak pas door wat zijn bedrog met je gedaan heeft. Dan komen de vragen. Je vraagt je af of hij je wel waard is, je wordt boos om alle leugens, en maar al te vaak is diegene die eerst alles wou geven om de relatie te redden, diegene die ermee stopt of wil stoppen.



Dit is nooit meer goed te maken, dat kind komt er en hij wil deel uitmaken van zijn/haar leven. Je zal altijd aan zijn leugens herinnerd worden.



Mijn ex heeft me na 9 jaar ook bedrogen. Niet éénmalig, maar een affaire ernaast. Ik was hoogzwanger toen ik erachter kwam.

Tegelijkertijd kwam ik erachter dat minares ook zwanger was geweest maar abortus had gepleegd.

Ook mijn eerste reactie was vechten! Ik was zwanger, ik was gelukkig, we hadden het goed!

Toen hij me wijsmaakte ook nog een poging te willen doen, begon ik na te denken. Kon ik dit naast me neerleggen? Het wantrouwen en het verdriet... Ik zat hem vaak luidkeels uit te schelden als ik alleen in de wagen zat. Ik was zo boos.

Jammer genoeg kwam ook bij mij aan het licht dat hij helemaal geen poging meer deed en me bleef bedriegen met haar.



Hij is vertrokken en tegen de tijd dat mijn kind 3 maanden oud was stond ons huis te koop.

Ja, je maakt je zorgen over de toekomst, financieel, emotioneel..

Maar heel vaak komt dat deel vanzelf goed.



Het zal ook bij jou tijd vragen, en neem die tijd maar denk goed over alles na en stel je grenzen. Laat hem niet over je heen lopen. Dat heeft hij al genoeg gedaan.



Ik wens je veel sterkte toe, hoe het ook mag aflopen.
Alle reacties Link kopieren
nadat mijn ex mij 'bedrogen' heeft was ik heel resoluut en heel snel gescheiden.



Ik weet immers van mezelf dat in dit soort situaties het vertrouwen er nooit meer helemaal zou kunnen zijn.



Tuurlijk wel nagedacht over de gevolgen van mijn besluit maar heel rap dacht ik daar achteraan: Ho even.... jij maakt dat ik nu dit besluit moet nemen, niet ik.



Ik koos duidelijk voor mezelf omdat ik geen politieagentje wilde blijven spelen en hem dus totaal niet meer vertrouwen kon
quote:dubiootje schreef op 28 juni 2012 @ 23:07:

Hekje, heb jij dat ook?? Déjà vu hier.

Ik precies hetzelfde. Die onderliggende angst om voor zichzelf te kiezen. Het is een totaal ander onderwerp maar de beweegredenen lijken hetzelfde. Ook voor wat betreft de man. Het is dan geen drankverslaving maar wel het zoeken naar een manier van verdoven om pijn en stress niet te voelen.



Sterkte ZJ. Ik had volgens mij nog niet eerder gereageerd op jouw topics, maar ik lees je strijd en angst door het scherm heen. Laat angst ajb niet de leidraad voor je keuzes zijn.
Alle reacties Link kopieren
Kier_V, dat politieagentje spelen is inderdaad wat ik ook niet volhield!

Je wil het weer proberen, maar je bent zo wantrouwig dat je altijd wil weten waar ze zijn, met wie...

Om gek van te worden! Zo ben ik normaal niet, ik ben zelfs te goed van vertrouwen denk ik.

Maar ik werd plots een echte sherlock Holmes!

Dat moest stoppen.
Alle reacties Link kopieren
quote:rousette schreef op 29 juni 2012 @ 09:09:

Kier_V, dat politieagentje spelen is inderdaad wat ik ook niet volhield!

Je wil het weer proberen, maar je bent zo wantrouwig dat je altijd wil weten waar ze zijn, met wie...

Om gek van te worden! Zo ben ik normaal niet, ik ben zelfs te goed van vertrouwen denk ik.

Maar ik werd plots een echte sherlock Holmes!

Dat moest stoppen.



Hetzelfde hier.



Toen die kogel door de kerk was, viel er er last van mijn schouders dat ik niet meer 'hoefde te controleren omdat het mijn 'business' niet meer was en had daar vrede mee.
Alle reacties Link kopieren
Ja, inderdaad.

Nooit gedacht dat het zo een opluchting kon zijn om me geen zorgen meer te hoeven maken over waar en bij wie hij uithing.



Ik denk dat ZJ hier ook nog tegenaan zal lopen.

Elke keer als hij kind gaat bezoeken, zal ze zich afvragen over wat ze gepraat hebben, wat ze gedaan hebben..

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven