Relaties
alle pijlers
eenzaam in huwelijk
zondag 25 augustus 2013 14:25
ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Getrouwd, 2 jonge kinderen. Ik werk parttime, man fulltime.
Oudste heeft een autistische stoornis dus naast baan ben ik ook met hem (en natuurlijk ook met jongste) heel druk.
Mijn man trekt zich weinig aan van oa de bezigheden van onze kinderen. Als hij uit zijn werk thuis komt, moeten we vooral niets tegen hem zeggen. Als de kinderen dat wel doen, krijgen ze steevast te horen dat ze hem moet rust moeten laten.
Oudste zit op zwemclub, jongste op hockey. Dat betekent jongste sport op zaterdag, oudste op zondag. Ik ga altijd mee. Vraag vaak of man ook mee gaat maar hij wil nooit mee. Ook kinderen vragen het, maar ook dan: 'nee ik ga niet mee' Hij vind het kijken tijdverspilling. Als ik zeg dat ik dat heel jammer vind voor de kinderen dan wordt hij boos op mij.
Helaas is er van man's kant geen spontaniteit. Nooit. We hebben al relatietherapie gehad waarin ik heb uitgelegd waar ik behoefte aan heb; namelijk af en toe eens iets liefs horen en ik zou ook graag samen dingen doen. Dat ging 2 weken goed en daarna deed hij er geen moeite voor.
Zijn behoefte bleek vooral te bestaan uit rust en uit begrip dat hij het druk heeft. Prima, daar heb ik ook begrip voor. dus laat ik hem vaak zijn ding doen.
Als ik 'mijn ding' wil doen, kan dat voor hem alleen als hem dat uit komt.
De jongste gaat nog naar de BSO, dat vindt man eigenlijk ook niet goed want daardoor houden we vrijwel niets over van mijn salaris. Snap ik, als je het alleen over mijn salaris berekent maar ik wil ook echt graag werken. Ik heb een tijdje niet gewerkt door een ziekte en toen was zijn bezwaar dat ik geen geld inbracht :-s
Vanmorgen was er weer een uitbarsting omdat ik nee schudde toen hij weer eens zei tegen oudste dat hij niet mee ging naar zwemclub. Waarop man ontplofte dat hij zich altijd aan mij ergerde. Gister had hij ook al gezegd 'kan je nou nooit iets goed doen' toen ik even geen zin had om de was op te ruimen.
Dus vanmorgen was ik in tranen, man gaat voor me staan en roepen 'zit je nou weer te huilen? Wat doe je hier dan nog'
Ik weet het even niet meer. Ik voel me dan zo eenzaam. Het gaat me er niet om dat ik vrijwel altijd alleen met de kinderen mee ga (ook 10 min gesprekken en dergelijken doe ik altijd alleen. Ik heb het al opgegeven om aan te geven dat ik graag samen zou gaan) maar het gaat me om de kinderen; zij zijn verdrietig dat papa nooit mee wil. Maar als ik dát zeg, loop ik te zeuren. En dan mag ik niet meer mee, neemt hij oudste wel mee. Maar die wil juist zo graag dat we allebei mee gaan.
Dan ga ik twijfelen aan mezelf; ben ik dan gemeen dat ik nee schud en boos wordt dat hij niet mee wil als de kinderen dat vragen?
Juist de afgelopen maanden ging het vrij goed. Het lijkt wel of hij het niet kan handelen als het een periode goed gaat, want deze 'buien' van hem komen altijd onverwacht en op momenten dat het voor mij juist goed lijkt te gaan?
Ik weet ook niet wat ik wil met deze post. Voel me erg verdrietig en weet niet goed wat ík kan doen om het samen weer leuker te hebben.
Bedankt voor het lezen in ieder geval, Het is fijn om het zo even op te kunnen schrijven.
Oudste heeft een autistische stoornis dus naast baan ben ik ook met hem (en natuurlijk ook met jongste) heel druk.
Mijn man trekt zich weinig aan van oa de bezigheden van onze kinderen. Als hij uit zijn werk thuis komt, moeten we vooral niets tegen hem zeggen. Als de kinderen dat wel doen, krijgen ze steevast te horen dat ze hem moet rust moeten laten.
Oudste zit op zwemclub, jongste op hockey. Dat betekent jongste sport op zaterdag, oudste op zondag. Ik ga altijd mee. Vraag vaak of man ook mee gaat maar hij wil nooit mee. Ook kinderen vragen het, maar ook dan: 'nee ik ga niet mee' Hij vind het kijken tijdverspilling. Als ik zeg dat ik dat heel jammer vind voor de kinderen dan wordt hij boos op mij.
Helaas is er van man's kant geen spontaniteit. Nooit. We hebben al relatietherapie gehad waarin ik heb uitgelegd waar ik behoefte aan heb; namelijk af en toe eens iets liefs horen en ik zou ook graag samen dingen doen. Dat ging 2 weken goed en daarna deed hij er geen moeite voor.
Zijn behoefte bleek vooral te bestaan uit rust en uit begrip dat hij het druk heeft. Prima, daar heb ik ook begrip voor. dus laat ik hem vaak zijn ding doen.
Als ik 'mijn ding' wil doen, kan dat voor hem alleen als hem dat uit komt.
De jongste gaat nog naar de BSO, dat vindt man eigenlijk ook niet goed want daardoor houden we vrijwel niets over van mijn salaris. Snap ik, als je het alleen over mijn salaris berekent maar ik wil ook echt graag werken. Ik heb een tijdje niet gewerkt door een ziekte en toen was zijn bezwaar dat ik geen geld inbracht :-s
Vanmorgen was er weer een uitbarsting omdat ik nee schudde toen hij weer eens zei tegen oudste dat hij niet mee ging naar zwemclub. Waarop man ontplofte dat hij zich altijd aan mij ergerde. Gister had hij ook al gezegd 'kan je nou nooit iets goed doen' toen ik even geen zin had om de was op te ruimen.
Dus vanmorgen was ik in tranen, man gaat voor me staan en roepen 'zit je nou weer te huilen? Wat doe je hier dan nog'
Ik weet het even niet meer. Ik voel me dan zo eenzaam. Het gaat me er niet om dat ik vrijwel altijd alleen met de kinderen mee ga (ook 10 min gesprekken en dergelijken doe ik altijd alleen. Ik heb het al opgegeven om aan te geven dat ik graag samen zou gaan) maar het gaat me om de kinderen; zij zijn verdrietig dat papa nooit mee wil. Maar als ik dát zeg, loop ik te zeuren. En dan mag ik niet meer mee, neemt hij oudste wel mee. Maar die wil juist zo graag dat we allebei mee gaan.
Dan ga ik twijfelen aan mezelf; ben ik dan gemeen dat ik nee schud en boos wordt dat hij niet mee wil als de kinderen dat vragen?
Juist de afgelopen maanden ging het vrij goed. Het lijkt wel of hij het niet kan handelen als het een periode goed gaat, want deze 'buien' van hem komen altijd onverwacht en op momenten dat het voor mij juist goed lijkt te gaan?
Ik weet ook niet wat ik wil met deze post. Voel me erg verdrietig en weet niet goed wat ík kan doen om het samen weer leuker te hebben.
Bedankt voor het lezen in ieder geval, Het is fijn om het zo even op te kunnen schrijven.
zondag 25 augustus 2013 15:51
quote:guillaumette schreef op 25 augustus 2013 @ 15:03:
Als jij niet tegen zijn uitbarstingen kunt en tegen het feit dat hij steeds met rust gelaten wil worden, moet je dat toch echt met hem bespreken. Hij zal moeten veranderen.Het lijkt wel of je man ook trekjes heeft van een autistische stoornis en dat bedoel ik niet lullig.
Als jij niet tegen zijn uitbarstingen kunt en tegen het feit dat hij steeds met rust gelaten wil worden, moet je dat toch echt met hem bespreken. Hij zal moeten veranderen.Het lijkt wel of je man ook trekjes heeft van een autistische stoornis en dat bedoel ik niet lullig.
Je bent zelf een theepot
zondag 25 augustus 2013 15:52
quote:Captain_Obvious schreef op 25 augustus 2013 @ 15:44:
[...]
Waarom? Ik zou dat niet zo prima vinden...
Edit; ik lees nu even wat beter en je zegt dat hij er niet zo goed tegen kan. Maar was dit ook het idee voordat jullie aan kinderen begonnen? (wilde hij ook kinderen?)
[...]
Misschien ben ik te feministisch maar ik zou dit echt niet accepteren. Hebben jullie het concreet zo afgesproken of is dit zo gelopen?
En wat zou hij willen toevoegen aan het huishouden en de opvoeding?
[...]
Misschien is het wat om voor jezelf therapie te gaan volgen als hij geen relatietherapie wil (of misschien ook als hij dat wel wil)? Dan heb je wat handvatten om met hem om te gaan. Je kunt hem niet echt veranderen (dat kan hij alleen zelf), wel jouw gedrag naar hem toe.
Dit is vooral allemaal langzaamaan zo gelopen. Denk dat ik vooral de kinderen een soort gevoel wil geven, dat het allemaal niet zo ingewikkeld is en dat er niets aan de hand is. Ik roep 'papa' iedere avond van zolder om de jongens een kus te geven als ze gaan slapen enz. Voor hun gevoel is het denk ik prima.
En ja op een bepaalde manier hou ik nog wel van hem, ik zie ook wel dat hij het een soort van moeilijk heeft af en toe, maar als hij dan weer zo lomp doet.
Maar ik zal dit topic verder niet kapen. Ik lees mee...
[...]
Waarom? Ik zou dat niet zo prima vinden...
Edit; ik lees nu even wat beter en je zegt dat hij er niet zo goed tegen kan. Maar was dit ook het idee voordat jullie aan kinderen begonnen? (wilde hij ook kinderen?)
[...]
Misschien ben ik te feministisch maar ik zou dit echt niet accepteren. Hebben jullie het concreet zo afgesproken of is dit zo gelopen?
En wat zou hij willen toevoegen aan het huishouden en de opvoeding?
[...]
Misschien is het wat om voor jezelf therapie te gaan volgen als hij geen relatietherapie wil (of misschien ook als hij dat wel wil)? Dan heb je wat handvatten om met hem om te gaan. Je kunt hem niet echt veranderen (dat kan hij alleen zelf), wel jouw gedrag naar hem toe.
Dit is vooral allemaal langzaamaan zo gelopen. Denk dat ik vooral de kinderen een soort gevoel wil geven, dat het allemaal niet zo ingewikkeld is en dat er niets aan de hand is. Ik roep 'papa' iedere avond van zolder om de jongens een kus te geven als ze gaan slapen enz. Voor hun gevoel is het denk ik prima.
En ja op een bepaalde manier hou ik nog wel van hem, ik zie ook wel dat hij het een soort van moeilijk heeft af en toe, maar als hij dan weer zo lomp doet.
Maar ik zal dit topic verder niet kapen. Ik lees mee...
zondag 25 augustus 2013 15:56
quote:iamalady schreef op 25 augustus 2013 @ 15:52:
[...]
En ja op een bepaalde manier hou ik nog wel van hem, ik zie ook wel dat hij het een soort van moeilijk heeft af en toe, maar als hij dan weer zo lomp doet.
Maar hij is niet de enige die het moeilijk heeft toch? Jij hebt het ook moeilijk. Daar moet ook ruimte voor zijn. En als hij je die ruimte niet geeft, moet je die zelf claimen. Dat doet hij ook.
[...]
En ja op een bepaalde manier hou ik nog wel van hem, ik zie ook wel dat hij het een soort van moeilijk heeft af en toe, maar als hij dan weer zo lomp doet.
Maar hij is niet de enige die het moeilijk heeft toch? Jij hebt het ook moeilijk. Daar moet ook ruimte voor zijn. En als hij je die ruimte niet geeft, moet je die zelf claimen. Dat doet hij ook.
zondag 25 augustus 2013 15:56
zondag 25 augustus 2013 15:57
Had je man niet na kind 1 al kunnen bedenken dat hij die drukte en verplichtingen niet trekt? Dan was het al de helft minder druk geweest in elk geval.
Denk dat je man gelukkig zou zijn als hij op zichzelf zou wonen en niet teveel met gezinsdingen geconfronteerd wordt. Heel vervelend voor TO als het zo zou zijn dat die man zelf bewust voor kinderen wilde gaan, want TO blijft dan degene die het meest voor de kinderen opdraait.
Denk dat je man gelukkig zou zijn als hij op zichzelf zou wonen en niet teveel met gezinsdingen geconfronteerd wordt. Heel vervelend voor TO als het zo zou zijn dat die man zelf bewust voor kinderen wilde gaan, want TO blijft dan degene die het meest voor de kinderen opdraait.
zondag 25 augustus 2013 16:02
quote:mandylion schreef op 25 augustus 2013 @ 15:04:
knap dat je in deze situatie aan jezelf aan het werken bent, maar soms is dat niet genoeg.
Jij kunt wel zoveel willen communiceren, als hij daar niet in meegaat houdt het op. Jij kan dan besluiten dat dat je niet meer raakt, maar word je daar gelukkig van? Dan ga je tbv je man jouw emoties inhouden (waarover jij graag zou willen praten, en dan begint het cirkeltje opnieuw)Dat is geloof ik wel mijn strategie momenteel ja. Maar dat ga ik niet jarenlang meer volhouden merk ik al. Ik moet er even overnadenken, je raakt wel een punt.
knap dat je in deze situatie aan jezelf aan het werken bent, maar soms is dat niet genoeg.
Jij kunt wel zoveel willen communiceren, als hij daar niet in meegaat houdt het op. Jij kan dan besluiten dat dat je niet meer raakt, maar word je daar gelukkig van? Dan ga je tbv je man jouw emoties inhouden (waarover jij graag zou willen praten, en dan begint het cirkeltje opnieuw)Dat is geloof ik wel mijn strategie momenteel ja. Maar dat ga ik niet jarenlang meer volhouden merk ik al. Ik moet er even overnadenken, je raakt wel een punt.
zondag 25 augustus 2013 16:06
quote:Captain_Obvious schreef op 25 augustus 2013 @ 16:03:
[...]
Misschien wel, maar daar heeft ze niet zoveel aan hè.Vind dat wel van belang in hoeverre je over je heen laat lopen. Als zij haar kinderwens doorgedrukt heeft en hij er niet echt om stond te springen, vind ik het bijv. logisch dat zij al die verplichtingen voor haar rekening neemt. Maar als ze beiden even enthousiast aan kinderen zijn begonnen vind ik dat je hem best een evenredig deel kunt laten doen. Dus zelf op zaterdagochtend voor 'n weekend naar 'n vriendin gaan en je man het laten uitzoeken met de kids.
[...]
Misschien wel, maar daar heeft ze niet zoveel aan hè.Vind dat wel van belang in hoeverre je over je heen laat lopen. Als zij haar kinderwens doorgedrukt heeft en hij er niet echt om stond te springen, vind ik het bijv. logisch dat zij al die verplichtingen voor haar rekening neemt. Maar als ze beiden even enthousiast aan kinderen zijn begonnen vind ik dat je hem best een evenredig deel kunt laten doen. Dus zelf op zaterdagochtend voor 'n weekend naar 'n vriendin gaan en je man het laten uitzoeken met de kids.
zondag 25 augustus 2013 16:10
quote:elninjoo schreef op 25 augustus 2013 @ 15:36:
Wilde je man wel kinderen?
Kun jij niet fulltime gaan werken zodat je meer geld hebt om oppas te betalen zodat je in het weekend zelf ook 'ns vrij kunt zijn?
Je man heeft geen trek in de kinderen en in al het gedoe er omheen zo te lezen, maar laat hem dan betalen voor opvang/oppas als hij niet de helft van de verplichtingen op zich wil nemen.
Nou ja, mijn man wilde wel kinderen ja, anders waren ze er niet gekomen. Ik weet niet of je zelf kinderen hebt, ik vind het heerlijk het moederschap (en echt niet altijd makkelijk trouwens) maar ik kan me ook voorstellen dat het totaal anders is als je vantevoren hebt bedacht. Ik denk dat hij het allemaal ingewikkeld vindt omdat het met kinderen niet bepaald voorspelbaar is. En dat hij daar moeilijk mee om kan gaan.
Nou dat kan natuurlijk. en als hij daar dan gewoon met me over zou praten... maar nee hij laat steeds een bom barsten.
Fulltime werken zou ik op zich geen probleem vinden, maar dat kan gewoonweg niet met onze oudste. Over een paar jaar wordt dat makkelijker maar hij kan absoluut niet hele dagen naar opvang, ook niet naar een gespecialiseerde BSO.
Ik ga trouwens wel 2 keer per week sporten, dat vindt hij ook niet geweldig maar ik regel oppas dus klaar.
Wilde je man wel kinderen?
Kun jij niet fulltime gaan werken zodat je meer geld hebt om oppas te betalen zodat je in het weekend zelf ook 'ns vrij kunt zijn?
Je man heeft geen trek in de kinderen en in al het gedoe er omheen zo te lezen, maar laat hem dan betalen voor opvang/oppas als hij niet de helft van de verplichtingen op zich wil nemen.
Nou ja, mijn man wilde wel kinderen ja, anders waren ze er niet gekomen. Ik weet niet of je zelf kinderen hebt, ik vind het heerlijk het moederschap (en echt niet altijd makkelijk trouwens) maar ik kan me ook voorstellen dat het totaal anders is als je vantevoren hebt bedacht. Ik denk dat hij het allemaal ingewikkeld vindt omdat het met kinderen niet bepaald voorspelbaar is. En dat hij daar moeilijk mee om kan gaan.
Nou dat kan natuurlijk. en als hij daar dan gewoon met me over zou praten... maar nee hij laat steeds een bom barsten.
Fulltime werken zou ik op zich geen probleem vinden, maar dat kan gewoonweg niet met onze oudste. Over een paar jaar wordt dat makkelijker maar hij kan absoluut niet hele dagen naar opvang, ook niet naar een gespecialiseerde BSO.
Ik ga trouwens wel 2 keer per week sporten, dat vindt hij ook niet geweldig maar ik regel oppas dus klaar.
zondag 25 augustus 2013 16:12
quote:Louise70 schreef op 25 augustus 2013 @ 15:36:
Je neemt hem continue in bescherming terwijl dat wat hij doet en zegt echt niet door de beugel kan! Ga samen naar een therapeut! Of wil je over 40 jaar terugkijken op een kloteleven?sorry? Ik neem hem niet in bescherming hoor. En die therapeut samen hebben we gedaan. Als hij daar dan verder niets mee wil of kan, houdt dat iig op.
Je neemt hem continue in bescherming terwijl dat wat hij doet en zegt echt niet door de beugel kan! Ga samen naar een therapeut! Of wil je over 40 jaar terugkijken op een kloteleven?sorry? Ik neem hem niet in bescherming hoor. En die therapeut samen hebben we gedaan. Als hij daar dan verder niets mee wil of kan, houdt dat iig op.
zondag 25 augustus 2013 16:16
quote:lottieberg schreef op 25 augustus 2013 @ 16:10:
[...]
Nou ja, mijn man wilde wel kinderen ja, anders waren ze er niet gekomen. Ik weet niet of je zelf kinderen hebt, ik vind het heerlijk het moederschap (en echt niet altijd makkelijk trouwens) maar ik kan me ook voorstellen dat het totaal anders is als je vantevoren hebt bedacht.Gelukkig heb ik betere zelfkennis dan je man en heb dus geen kinderen genomen omdat ik er ook absoluut niet tegen zou kunnen.
[...]
Nou ja, mijn man wilde wel kinderen ja, anders waren ze er niet gekomen. Ik weet niet of je zelf kinderen hebt, ik vind het heerlijk het moederschap (en echt niet altijd makkelijk trouwens) maar ik kan me ook voorstellen dat het totaal anders is als je vantevoren hebt bedacht.Gelukkig heb ik betere zelfkennis dan je man en heb dus geen kinderen genomen omdat ik er ook absoluut niet tegen zou kunnen.
zondag 25 augustus 2013 16:17
quote:lottieberg schreef op 25 augustus 2013 @ 16:12:
[...]
sorry? Ik neem hem niet in bescherming hoor. En die therapeut samen hebben we gedaan. Als hij daar dan verder niets mee wil of kan, houdt dat iig op.Louise schrijft het wat scherp op, maar in je openingspost schrijf je:quote:lottieberg schreef op 25 augustus 2013 @ 14:25:
Dan ga ik twijfelen aan mezelf; ben ik dan gemeen dat ik nee schud en boos wordt dat hij niet mee wil als de kinderen dat vragen?
En je komt als verre van gemeen over. Sterker nog, ik begrijp niet dat je dat überhaupt van jezelf kan denken. Je lijkt me een schat.
Daarnaast geef je je man heel veel ruimte en probeer je vooral door jezelf te verbeteren, het leven voor hem makkelijker te maken. Daaruit zou de lezer kunnen interpreteren dat hij niets hoeft te veranderen, en dat jij hem in bescherming neemt (want hij vindt het zo druk / hij wil rust / etc). Snap je?
[...]
sorry? Ik neem hem niet in bescherming hoor. En die therapeut samen hebben we gedaan. Als hij daar dan verder niets mee wil of kan, houdt dat iig op.Louise schrijft het wat scherp op, maar in je openingspost schrijf je:quote:lottieberg schreef op 25 augustus 2013 @ 14:25:
Dan ga ik twijfelen aan mezelf; ben ik dan gemeen dat ik nee schud en boos wordt dat hij niet mee wil als de kinderen dat vragen?
En je komt als verre van gemeen over. Sterker nog, ik begrijp niet dat je dat überhaupt van jezelf kan denken. Je lijkt me een schat.
Daarnaast geef je je man heel veel ruimte en probeer je vooral door jezelf te verbeteren, het leven voor hem makkelijker te maken. Daaruit zou de lezer kunnen interpreteren dat hij niets hoeft te veranderen, en dat jij hem in bescherming neemt (want hij vindt het zo druk / hij wil rust / etc). Snap je?
zondag 25 augustus 2013 16:19
quote:iamalady schreef op 25 augustus 2013 @ 16:14:
Oke als allerlaatste antwoord dan: Vind het beter voor de kinderen, kan het mijn schoonouders op de oude dag niet aandoen en ik hij houdt echt nog wel van mij.., dus ik heb nog hoop dat hij toch eens in gaat stemmen met relatietherapie o.i.d.Relatietherapie gaat daar niet aan helpen. Hij wil de drukte van het gezinsleven niet en ook niet de verplichtingen zoals elke week naar clubjes brengen/halen. Dat gaat pas over zodra die kinderen oud genoeg zijn om hun eigen leven te leiden en zelfstandig naar clubjes/vrienden kunnen op de fiets. Alhoewel, als ze met vrienden meer bij jullie thuis zitten dan elders is de puberteit wellicht ook nog 'n drama en duurt 't tot ze het huis uit zijn.
Oke als allerlaatste antwoord dan: Vind het beter voor de kinderen, kan het mijn schoonouders op de oude dag niet aandoen en ik hij houdt echt nog wel van mij.., dus ik heb nog hoop dat hij toch eens in gaat stemmen met relatietherapie o.i.d.Relatietherapie gaat daar niet aan helpen. Hij wil de drukte van het gezinsleven niet en ook niet de verplichtingen zoals elke week naar clubjes brengen/halen. Dat gaat pas over zodra die kinderen oud genoeg zijn om hun eigen leven te leiden en zelfstandig naar clubjes/vrienden kunnen op de fiets. Alhoewel, als ze met vrienden meer bij jullie thuis zitten dan elders is de puberteit wellicht ook nog 'n drama en duurt 't tot ze het huis uit zijn.
zondag 25 augustus 2013 16:19
quote:lottieberg schreef op 25 augustus 2013 @ 16:10:
[...]
Ik weet niet of je zelf kinderen hebt,
Sorry, offtopic, maar of elninjoo kinderen heeft
(Die heeft ze niet - hopelijk - ze propageert overal waar ze komt dat mensen geen kinderen (aka 'handenbindertjes') moeten nemen en als ze ze wel hebben, ze zoveel mogelijk de kinderen moeten uitbesteden. Of adopteren vanaf een jaar of zestien, want dan zijn ze weer zelfstandig genoeg en heb je er wat aan. Vandaar )
[...]
Ik weet niet of je zelf kinderen hebt,
Sorry, offtopic, maar of elninjoo kinderen heeft
(Die heeft ze niet - hopelijk - ze propageert overal waar ze komt dat mensen geen kinderen (aka 'handenbindertjes') moeten nemen en als ze ze wel hebben, ze zoveel mogelijk de kinderen moeten uitbesteden. Of adopteren vanaf een jaar of zestien, want dan zijn ze weer zelfstandig genoeg en heb je er wat aan. Vandaar )
zondag 25 augustus 2013 16:20
quote:iamalady schreef op 25 augustus 2013 @ 16:14:
Oke als allerlaatste antwoord dan: Vind het beter voor de kinderen, kan het mijn schoonouders op de oude dag niet aandoen en ik hij houdt echt nog wel van mij.., dus ik heb nog hoop dat hij toch eens in gaat stemmen met relatietherapie o.i.d.
Je hoopt dat hij ooit eens in gaat stemmen met relatietherapie?
Wil hij wel werken aan zijn relatie? En als hij dat niet voor zich ziet met relatietherapie, waarmee dan wel?
Oke als allerlaatste antwoord dan: Vind het beter voor de kinderen, kan het mijn schoonouders op de oude dag niet aandoen en ik hij houdt echt nog wel van mij.., dus ik heb nog hoop dat hij toch eens in gaat stemmen met relatietherapie o.i.d.
Je hoopt dat hij ooit eens in gaat stemmen met relatietherapie?
Wil hij wel werken aan zijn relatie? En als hij dat niet voor zich ziet met relatietherapie, waarmee dan wel?
zondag 25 augustus 2013 16:22
quote:elninjoo schreef op 25 augustus 2013 @ 16:19:
[...]
Relatietherapie gaat daar niet aan helpen. Hij wil de drukte van het gezinsleven niet en ook niet de verplichtingen zoals elke week naar clubjes brengen/halen. Dat gaat pas over zodra die kinderen oud genoeg zijn om hun eigen leven te leiden en zelfstandig naar clubjes/vrienden kunnen op de fiets. Alhoewel, als ze met vrienden meer bij jullie thuis zitten dan elders is de puberteit wellicht ook nog 'n drama en duurt 't tot ze het huis uit zijn.Maar hij wil ook niet 'alleen' zijn, zegt hij zelf. Ik denk eerlijk gezegd dat hij dan z'n moeder heel hard nodig zou hebben.. En de kinderen daar een weekend brengen? Dan moet hij het alleen doen. Als ik even alleen een boodschap doe ben ik al 'lang' weg. Nog meer redenen om er 'gewoon' wat van te maken!
[...]
Relatietherapie gaat daar niet aan helpen. Hij wil de drukte van het gezinsleven niet en ook niet de verplichtingen zoals elke week naar clubjes brengen/halen. Dat gaat pas over zodra die kinderen oud genoeg zijn om hun eigen leven te leiden en zelfstandig naar clubjes/vrienden kunnen op de fiets. Alhoewel, als ze met vrienden meer bij jullie thuis zitten dan elders is de puberteit wellicht ook nog 'n drama en duurt 't tot ze het huis uit zijn.Maar hij wil ook niet 'alleen' zijn, zegt hij zelf. Ik denk eerlijk gezegd dat hij dan z'n moeder heel hard nodig zou hebben.. En de kinderen daar een weekend brengen? Dan moet hij het alleen doen. Als ik even alleen een boodschap doe ben ik al 'lang' weg. Nog meer redenen om er 'gewoon' wat van te maken!
