Relaties
alle pijlers
eenzaam in huwelijk
zondag 25 augustus 2013 14:25
ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Getrouwd, 2 jonge kinderen. Ik werk parttime, man fulltime.
Oudste heeft een autistische stoornis dus naast baan ben ik ook met hem (en natuurlijk ook met jongste) heel druk.
Mijn man trekt zich weinig aan van oa de bezigheden van onze kinderen. Als hij uit zijn werk thuis komt, moeten we vooral niets tegen hem zeggen. Als de kinderen dat wel doen, krijgen ze steevast te horen dat ze hem moet rust moeten laten.
Oudste zit op zwemclub, jongste op hockey. Dat betekent jongste sport op zaterdag, oudste op zondag. Ik ga altijd mee. Vraag vaak of man ook mee gaat maar hij wil nooit mee. Ook kinderen vragen het, maar ook dan: 'nee ik ga niet mee' Hij vind het kijken tijdverspilling. Als ik zeg dat ik dat heel jammer vind voor de kinderen dan wordt hij boos op mij.
Helaas is er van man's kant geen spontaniteit. Nooit. We hebben al relatietherapie gehad waarin ik heb uitgelegd waar ik behoefte aan heb; namelijk af en toe eens iets liefs horen en ik zou ook graag samen dingen doen. Dat ging 2 weken goed en daarna deed hij er geen moeite voor.
Zijn behoefte bleek vooral te bestaan uit rust en uit begrip dat hij het druk heeft. Prima, daar heb ik ook begrip voor. dus laat ik hem vaak zijn ding doen.
Als ik 'mijn ding' wil doen, kan dat voor hem alleen als hem dat uit komt.
De jongste gaat nog naar de BSO, dat vindt man eigenlijk ook niet goed want daardoor houden we vrijwel niets over van mijn salaris. Snap ik, als je het alleen over mijn salaris berekent maar ik wil ook echt graag werken. Ik heb een tijdje niet gewerkt door een ziekte en toen was zijn bezwaar dat ik geen geld inbracht :-s
Vanmorgen was er weer een uitbarsting omdat ik nee schudde toen hij weer eens zei tegen oudste dat hij niet mee ging naar zwemclub. Waarop man ontplofte dat hij zich altijd aan mij ergerde. Gister had hij ook al gezegd 'kan je nou nooit iets goed doen' toen ik even geen zin had om de was op te ruimen.
Dus vanmorgen was ik in tranen, man gaat voor me staan en roepen 'zit je nou weer te huilen? Wat doe je hier dan nog'
Ik weet het even niet meer. Ik voel me dan zo eenzaam. Het gaat me er niet om dat ik vrijwel altijd alleen met de kinderen mee ga (ook 10 min gesprekken en dergelijken doe ik altijd alleen. Ik heb het al opgegeven om aan te geven dat ik graag samen zou gaan) maar het gaat me om de kinderen; zij zijn verdrietig dat papa nooit mee wil. Maar als ik dát zeg, loop ik te zeuren. En dan mag ik niet meer mee, neemt hij oudste wel mee. Maar die wil juist zo graag dat we allebei mee gaan.
Dan ga ik twijfelen aan mezelf; ben ik dan gemeen dat ik nee schud en boos wordt dat hij niet mee wil als de kinderen dat vragen?
Juist de afgelopen maanden ging het vrij goed. Het lijkt wel of hij het niet kan handelen als het een periode goed gaat, want deze 'buien' van hem komen altijd onverwacht en op momenten dat het voor mij juist goed lijkt te gaan?
Ik weet ook niet wat ik wil met deze post. Voel me erg verdrietig en weet niet goed wat ík kan doen om het samen weer leuker te hebben.
Bedankt voor het lezen in ieder geval, Het is fijn om het zo even op te kunnen schrijven.
Oudste heeft een autistische stoornis dus naast baan ben ik ook met hem (en natuurlijk ook met jongste) heel druk.
Mijn man trekt zich weinig aan van oa de bezigheden van onze kinderen. Als hij uit zijn werk thuis komt, moeten we vooral niets tegen hem zeggen. Als de kinderen dat wel doen, krijgen ze steevast te horen dat ze hem moet rust moeten laten.
Oudste zit op zwemclub, jongste op hockey. Dat betekent jongste sport op zaterdag, oudste op zondag. Ik ga altijd mee. Vraag vaak of man ook mee gaat maar hij wil nooit mee. Ook kinderen vragen het, maar ook dan: 'nee ik ga niet mee' Hij vind het kijken tijdverspilling. Als ik zeg dat ik dat heel jammer vind voor de kinderen dan wordt hij boos op mij.
Helaas is er van man's kant geen spontaniteit. Nooit. We hebben al relatietherapie gehad waarin ik heb uitgelegd waar ik behoefte aan heb; namelijk af en toe eens iets liefs horen en ik zou ook graag samen dingen doen. Dat ging 2 weken goed en daarna deed hij er geen moeite voor.
Zijn behoefte bleek vooral te bestaan uit rust en uit begrip dat hij het druk heeft. Prima, daar heb ik ook begrip voor. dus laat ik hem vaak zijn ding doen.
Als ik 'mijn ding' wil doen, kan dat voor hem alleen als hem dat uit komt.
De jongste gaat nog naar de BSO, dat vindt man eigenlijk ook niet goed want daardoor houden we vrijwel niets over van mijn salaris. Snap ik, als je het alleen over mijn salaris berekent maar ik wil ook echt graag werken. Ik heb een tijdje niet gewerkt door een ziekte en toen was zijn bezwaar dat ik geen geld inbracht :-s
Vanmorgen was er weer een uitbarsting omdat ik nee schudde toen hij weer eens zei tegen oudste dat hij niet mee ging naar zwemclub. Waarop man ontplofte dat hij zich altijd aan mij ergerde. Gister had hij ook al gezegd 'kan je nou nooit iets goed doen' toen ik even geen zin had om de was op te ruimen.
Dus vanmorgen was ik in tranen, man gaat voor me staan en roepen 'zit je nou weer te huilen? Wat doe je hier dan nog'
Ik weet het even niet meer. Ik voel me dan zo eenzaam. Het gaat me er niet om dat ik vrijwel altijd alleen met de kinderen mee ga (ook 10 min gesprekken en dergelijken doe ik altijd alleen. Ik heb het al opgegeven om aan te geven dat ik graag samen zou gaan) maar het gaat me om de kinderen; zij zijn verdrietig dat papa nooit mee wil. Maar als ik dát zeg, loop ik te zeuren. En dan mag ik niet meer mee, neemt hij oudste wel mee. Maar die wil juist zo graag dat we allebei mee gaan.
Dan ga ik twijfelen aan mezelf; ben ik dan gemeen dat ik nee schud en boos wordt dat hij niet mee wil als de kinderen dat vragen?
Juist de afgelopen maanden ging het vrij goed. Het lijkt wel of hij het niet kan handelen als het een periode goed gaat, want deze 'buien' van hem komen altijd onverwacht en op momenten dat het voor mij juist goed lijkt te gaan?
Ik weet ook niet wat ik wil met deze post. Voel me erg verdrietig en weet niet goed wat ík kan doen om het samen weer leuker te hebben.
Bedankt voor het lezen in ieder geval, Het is fijn om het zo even op te kunnen schrijven.
zondag 25 augustus 2013 16:45
@Captain_Obvious natuurlijk kan hij dat niet maken! Hij weet ook precies hoe ik daar over denk, maar hij heeft daar allemaal geen boodschap aan, want HIJ vindt het lastig (of wat het dan ook is, dat is lastig met hem) en dan heeft een ander pech.
Hij maakt hem dan niet uit of zijn dochter daar de dupe van is. Dat maakt mij dus woedend. Maar het maakt ook dat ik dan dus (doorgaans) ga want ik probeer de kinderen juist mee te geven wat teamsport inhoudt.
Ik kan er gewoon niet van op aan dat hij het regelt. Ik heb 2 jaar geleden een week in het ziekenhuis gelegen en toen moest hij het thuis regelen. Ze waren allebei op tijd op school, aangekleed, tassen mee. Maar ze mochten niet met kindjes thuis spelen, alleen ergens anders en naar hun clubjes zijn ze niet geweest. Ik was allang blij dat ze netjes op tijd in de klas zaten.
Hij maakt hem dan niet uit of zijn dochter daar de dupe van is. Dat maakt mij dus woedend. Maar het maakt ook dat ik dan dus (doorgaans) ga want ik probeer de kinderen juist mee te geven wat teamsport inhoudt.
Ik kan er gewoon niet van op aan dat hij het regelt. Ik heb 2 jaar geleden een week in het ziekenhuis gelegen en toen moest hij het thuis regelen. Ze waren allebei op tijd op school, aangekleed, tassen mee. Maar ze mochten niet met kindjes thuis spelen, alleen ergens anders en naar hun clubjes zijn ze niet geweest. Ik was allang blij dat ze netjes op tijd in de klas zaten.
zondag 25 augustus 2013 16:48
quote:Captain_Obvious schreef op 25 augustus 2013 @ 16:40:
[...]
Dit klinkt echt niet goed. Vooral het laatste gedeelte; dat kan hij toch niet maken?!?! Wat zegt hij daar zelf in godsnaam over? Bij mij zou dat echt niet goed te praten zijn! (Maar nogmaals; ik heb makkelijk praten).Deze is ook herkenbaar. "Hij hoeft toch geen verantwoording af te leggen aan anderen? Wie denken ze wel dat ze zijn. Als hij geen zin heeft, gaat hij niet..."
[...]
Dit klinkt echt niet goed. Vooral het laatste gedeelte; dat kan hij toch niet maken?!?! Wat zegt hij daar zelf in godsnaam over? Bij mij zou dat echt niet goed te praten zijn! (Maar nogmaals; ik heb makkelijk praten).Deze is ook herkenbaar. "Hij hoeft toch geen verantwoording af te leggen aan anderen? Wie denken ze wel dat ze zijn. Als hij geen zin heeft, gaat hij niet..."
zondag 25 augustus 2013 16:49
quote:lottieberg schreef op 25 augustus 2013 @ 16:45:
@Captain_Obvious natuurlijk kan hij dat niet maken! Hij weet ook precies hoe ik daar over denk, maar hij heeft daar allemaal geen boodschap aan, want HIJ vindt het lastig (of wat het dan ook is, dat is lastig met hem) en dan heeft een ander pech.
Hij maakt hem dan niet uit of zijn dochter daar de dupe van is. Dat maakt mij dus woedend. Maar het maakt ook dat ik dan dus (doorgaans) ga want ik probeer de kinderen juist mee te geven wat teamsport inhoudt.
Ik kan er gewoon niet van op aan dat hij het regelt. Ik heb 2 jaar geleden een week in het ziekenhuis gelegen en toen moest hij het thuis regelen. Ze waren allebei op tijd op school, aangekleed, tassen mee. Maar ze mochten niet met kindjes thuis spelen, alleen ergens anders en naar hun clubjes zijn ze niet geweest. Ik was allang blij dat ze netjes op tijd in de klas zaten.Mijn man heeft z'n ouders laten komen en het volledig aan hun overgelaten....Dat kon hij er toch niet ook nog bijhebben..?
@Captain_Obvious natuurlijk kan hij dat niet maken! Hij weet ook precies hoe ik daar over denk, maar hij heeft daar allemaal geen boodschap aan, want HIJ vindt het lastig (of wat het dan ook is, dat is lastig met hem) en dan heeft een ander pech.
Hij maakt hem dan niet uit of zijn dochter daar de dupe van is. Dat maakt mij dus woedend. Maar het maakt ook dat ik dan dus (doorgaans) ga want ik probeer de kinderen juist mee te geven wat teamsport inhoudt.
Ik kan er gewoon niet van op aan dat hij het regelt. Ik heb 2 jaar geleden een week in het ziekenhuis gelegen en toen moest hij het thuis regelen. Ze waren allebei op tijd op school, aangekleed, tassen mee. Maar ze mochten niet met kindjes thuis spelen, alleen ergens anders en naar hun clubjes zijn ze niet geweest. Ik was allang blij dat ze netjes op tijd in de klas zaten.Mijn man heeft z'n ouders laten komen en het volledig aan hun overgelaten....Dat kon hij er toch niet ook nog bijhebben..?
zondag 25 augustus 2013 16:51
Ik vind het echt heel sneu voor je Lottie. Lijkt me verschrikkelijk zwaar. En het is zijn schuld he, dat je kinderen het niet leuk vinden. Hij doet dit. Jij kan alleen voor jouw deel verantwoording nemen, dat je probeert ook nog voor hem te compenseren (wat je aardig afgaat vind ik nog) dat is heel goed van je, maar dat zou helemaal niet hoeven.
zondag 25 augustus 2013 16:54
@Asotut ja ik geloof dat ik mijn kinderen op dit moment wel belangrijker vind dan mezelf omdat ze nog klein zijn (6 en 9) en ik vind dat ik er voor ze moet zijn om ze vooral in dit soort situaties te beschermen.
Iemand schrijft dat ik niet wil scheiden omdat ik dat schadelijk vind; dat heb ik niet gezegd! Ik ben me er alleen van bewust dat door scheiding de situatie er niet zomaar makkelijker op wordt.
Ik heb ook nog niet serieus over scheiden nagedacht nu. Wat niet wil zeggen dat ik het niet overweeg. Maar ik moet eerst eens voor mezelf op een rijtje krijgen wat ik wil verder (voor mezelf, voor mijn kinderen) maar ik wil ook niet 'zomaar' opgeven. Het is met perioden dus explosies maar er zijn ook rustigere perioden dat alles best lekker loopt. Maar idd, niet met een superbetrokken vader wat mij betreft. Hij denkt daar dus anders over, want hij zorgt voor het geld. En dat laatste is ook zo, alleen heb ik behoefte aan een ander soort betrokkenheid voor mij en de kinderen.
De vraag is of hij daarin iets wil (kan?) veranderen en of ik daar verder iets mee kan of mijn eigen pad verder kies (wat me ook niet makkelijk lijkt)
Iemand schrijft dat ik niet wil scheiden omdat ik dat schadelijk vind; dat heb ik niet gezegd! Ik ben me er alleen van bewust dat door scheiding de situatie er niet zomaar makkelijker op wordt.
Ik heb ook nog niet serieus over scheiden nagedacht nu. Wat niet wil zeggen dat ik het niet overweeg. Maar ik moet eerst eens voor mezelf op een rijtje krijgen wat ik wil verder (voor mezelf, voor mijn kinderen) maar ik wil ook niet 'zomaar' opgeven. Het is met perioden dus explosies maar er zijn ook rustigere perioden dat alles best lekker loopt. Maar idd, niet met een superbetrokken vader wat mij betreft. Hij denkt daar dus anders over, want hij zorgt voor het geld. En dat laatste is ook zo, alleen heb ik behoefte aan een ander soort betrokkenheid voor mij en de kinderen.
De vraag is of hij daarin iets wil (kan?) veranderen en of ik daar verder iets mee kan of mijn eigen pad verder kies (wat me ook niet makkelijk lijkt)
zondag 25 augustus 2013 16:56
Zie je het zelf voor je Lottie, wat het zou zijn als je echt bij hem weg zou gaan? Ik kom daar nl absoluut niet uit.
Dat zou namelijk betekenen dat de kinderen uit hun vertrouwde (supergezellige) buurt weg moeten, misschien zelfs naar een andere school, mijn man die zich dan helemaal niet meer redt, maar die ook niet kan negeren vanwege de kinderen, mijn schoonouders die dat helemaal niet aankunnen. Mijn kinderen die hun vader toch echt wel gaan missen. Ze vinden papa namelijk wel lief, niet zo lief als mama, maar wel lief, maar ietsje bozer...
Dat zou namelijk betekenen dat de kinderen uit hun vertrouwde (supergezellige) buurt weg moeten, misschien zelfs naar een andere school, mijn man die zich dan helemaal niet meer redt, maar die ook niet kan negeren vanwege de kinderen, mijn schoonouders die dat helemaal niet aankunnen. Mijn kinderen die hun vader toch echt wel gaan missen. Ze vinden papa namelijk wel lief, niet zo lief als mama, maar wel lief, maar ietsje bozer...
zondag 25 augustus 2013 16:56
Hoeveel dagen werk jij dan?
Als hij alleen voor het geld wil zorgen dan zou ik lekker gaan scheiden en dan moet ie vanzelf alimentatie gaan betalen. Dan heeft hij wat hij wil. En kun jij een stabielere situatie creeëren voor jezelf en je kinderen - en wellicht een echt leuke man vinden, die wel met jou rekening wil houden.
Als hij alleen voor het geld wil zorgen dan zou ik lekker gaan scheiden en dan moet ie vanzelf alimentatie gaan betalen. Dan heeft hij wat hij wil. En kun jij een stabielere situatie creeëren voor jezelf en je kinderen - en wellicht een echt leuke man vinden, die wel met jou rekening wil houden.
zondag 25 augustus 2013 16:58
Ben je het ermee eens dat dit gedrag van de vader van jouw kinderen geen goed voorbeeld voor de kinderen is en dat zij hier zeker schade aan ondervinden?
Als je gaat scheiden is het nog maar de vraag of jouw man überhaupt zit te wachten op een bezoekregeling van meerdere dagen en als dit wel zo is zal hij wel meer moeten dan dat hij nu doet. Nu ben jij er, lekker makkelijk maar dan moet hij wel.
Er zijn zoveel vaders (en moeders) die kostwinner zijn en ik ken er geen één die vindt dat ze daarom niet betrokken hoeven te zijn bij hun kinderen.
Als je gaat scheiden is het nog maar de vraag of jouw man überhaupt zit te wachten op een bezoekregeling van meerdere dagen en als dit wel zo is zal hij wel meer moeten dan dat hij nu doet. Nu ben jij er, lekker makkelijk maar dan moet hij wel.
Er zijn zoveel vaders (en moeders) die kostwinner zijn en ik ken er geen één die vindt dat ze daarom niet betrokken hoeven te zijn bij hun kinderen.
zondag 25 augustus 2013 16:59
quote:iamalady schreef op 25 augustus 2013 @ 16:48:
[...]
Deze is ook herkenbaar. "Hij hoeft toch geen verantwoording af te leggen aan anderen? Wie denken ze wel dat ze zijn. Als hij geen zin heeft, gaat hij niet..."
Dat zijn exact (!!) de woorden van mijn man. Jeetje..
Voorheen zeiden vrienden van hem er ook nog wel eens wat van. Maar mijn man wil eigenlijk niemand meer over de vloer (we hebben wel regelmatig bezoek, maar dat is altijd op mijn uitnodiging) dus ziet zijn vrienden eigenlijk ook nog maar zelden. Hij gaat met 2 vrienden nog wel 1 keer per half jaar uit eten maar dat is het. Dat is iets dat ik ook wel probeer te stimuleren maar hij heeft ook helemaal geen hobby's meer en zo. Het ging beter toen hij wat meer uithuizig was
Zeggen vrienden jou man nooit wat tegen hem, iamalady? En zijn ouders, die vinden het dan gewoon om te komen? Mijn ouders zijn helaas allebei ziek en zijn moeder komt niet, die ziet er teveel tegenop. Maar buren vonden het allemaal wel zielig dat hij naast zijn werk ook nog voor de kinderen moest zorgen(!!) dus hij kreeg zelf elke avond een bordje eten nu ik er over nadenk.
[...]
Deze is ook herkenbaar. "Hij hoeft toch geen verantwoording af te leggen aan anderen? Wie denken ze wel dat ze zijn. Als hij geen zin heeft, gaat hij niet..."
Dat zijn exact (!!) de woorden van mijn man. Jeetje..
Voorheen zeiden vrienden van hem er ook nog wel eens wat van. Maar mijn man wil eigenlijk niemand meer over de vloer (we hebben wel regelmatig bezoek, maar dat is altijd op mijn uitnodiging) dus ziet zijn vrienden eigenlijk ook nog maar zelden. Hij gaat met 2 vrienden nog wel 1 keer per half jaar uit eten maar dat is het. Dat is iets dat ik ook wel probeer te stimuleren maar hij heeft ook helemaal geen hobby's meer en zo. Het ging beter toen hij wat meer uithuizig was
Zeggen vrienden jou man nooit wat tegen hem, iamalady? En zijn ouders, die vinden het dan gewoon om te komen? Mijn ouders zijn helaas allebei ziek en zijn moeder komt niet, die ziet er teveel tegenop. Maar buren vonden het allemaal wel zielig dat hij naast zijn werk ook nog voor de kinderen moest zorgen(!!) dus hij kreeg zelf elke avond een bordje eten nu ik er over nadenk.
zondag 25 augustus 2013 16:59
quote:AsoTut schreef op 25 augustus 2013 @ 16:50:
Geen goed voorbeeld voor de kinderen realiseren jullie je dat wel?
Wie denkt jouw man wel niet wie hij is Iamalady? Heb je 'm dit wel eens gevraagd?Jawel, hij is heel erg slim, en veel mensen zijn toch niet te vertrouwen, dus waarom daar rekening mee houden?
Geen goed voorbeeld voor de kinderen realiseren jullie je dat wel?
Wie denkt jouw man wel niet wie hij is Iamalady? Heb je 'm dit wel eens gevraagd?Jawel, hij is heel erg slim, en veel mensen zijn toch niet te vertrouwen, dus waarom daar rekening mee houden?
zondag 25 augustus 2013 17:00
quote:iamalady schreef op 25 augustus 2013 @ 16:56:
Zie je het zelf voor je Lottie, wat het zou zijn als je echt bij hem weg zou gaan? Ik kom daar nl absoluut niet uit.
Dat zou namelijk betekenen dat de kinderen uit hun vertrouwde (supergezellige) buurt weg moeten, misschien zelfs naar een andere school, mijn man die zich dan helemaal niet meer redt, maar die ook niet kan negeren vanwege de kinderen, mijn schoonouders die dat helemaal niet aankunnen. Mijn kinderen die hun vader toch echt wel gaan missen. Ze vinden papa namelijk wel lief, niet zo lief als mama, maar wel lief, maar ietsje bozer...Waarom geef je geen reactie op mijn eerdere vraag: iedereen is dus belangrijker dan jij.
Zie je het zelf voor je Lottie, wat het zou zijn als je echt bij hem weg zou gaan? Ik kom daar nl absoluut niet uit.
Dat zou namelijk betekenen dat de kinderen uit hun vertrouwde (supergezellige) buurt weg moeten, misschien zelfs naar een andere school, mijn man die zich dan helemaal niet meer redt, maar die ook niet kan negeren vanwege de kinderen, mijn schoonouders die dat helemaal niet aankunnen. Mijn kinderen die hun vader toch echt wel gaan missen. Ze vinden papa namelijk wel lief, niet zo lief als mama, maar wel lief, maar ietsje bozer...Waarom geef je geen reactie op mijn eerdere vraag: iedereen is dus belangrijker dan jij.
zondag 25 augustus 2013 17:01
quote:Captain_Obvious schreef op 25 augustus 2013 @ 16:32:
[...]
Wat gebeurt er als je zegt: "Ik heb ook gelijk, net als jij. Wat nu?"
ik denk dat hij óf vloekend naar boven loopt óf ik te horen krijg dat ik zeik. In het meest gunstige geval begint hij over mijn rol in het geheel (die we dan eventueel nog kunnen bespreken wat mij betreft; zoals gezegd ik doe ook echt wel eens wat fout) om vervolgens zijn aandeel compleet te negeren of te ontkennen.
Als ik mezelf zo teruglees, klinkt het eigenlijk vrij hopeloos :-s
[...]
Wat gebeurt er als je zegt: "Ik heb ook gelijk, net als jij. Wat nu?"
ik denk dat hij óf vloekend naar boven loopt óf ik te horen krijg dat ik zeik. In het meest gunstige geval begint hij over mijn rol in het geheel (die we dan eventueel nog kunnen bespreken wat mij betreft; zoals gezegd ik doe ook echt wel eens wat fout) om vervolgens zijn aandeel compleet te negeren of te ontkennen.
Als ik mezelf zo teruglees, klinkt het eigenlijk vrij hopeloos :-s
zondag 25 augustus 2013 17:02
quote:Captain_Obvious schreef op 25 augustus 2013 @ 16:58:
[...]
Het is toch een volwassen vent? Waarom zou hij zich niet redden? Hij weet toch wel dat hij moeten eten en af en toe moet douchen?Ja, maar zelfs dat vergeet hij dan hoor... als hij een dag thuiswerkt vergeet hij bv regelmatig te lunchen om dan 's avonds zwaar chagrijnig te vragen, waarom we toch altijd zo laat eten..
[...]
Het is toch een volwassen vent? Waarom zou hij zich niet redden? Hij weet toch wel dat hij moeten eten en af en toe moet douchen?Ja, maar zelfs dat vergeet hij dan hoor... als hij een dag thuiswerkt vergeet hij bv regelmatig te lunchen om dan 's avonds zwaar chagrijnig te vragen, waarom we toch altijd zo laat eten..
zondag 25 augustus 2013 17:02
quote:iamalady schreef op 25 augustus 2013 @ 16:59:
[...]
Jawel, hij is heel erg slim, en veel mensen zijn toch niet te vertrouwen, dus waarom daar rekening mee houden?Hij vertrouwt jou ook duidelijk niet. Leuk om zo'n man te hebben Zo slim is hij overigens niet want zonder jou of zijn pappie en mammie is hij nergens.
[...]
Jawel, hij is heel erg slim, en veel mensen zijn toch niet te vertrouwen, dus waarom daar rekening mee houden?Hij vertrouwt jou ook duidelijk niet. Leuk om zo'n man te hebben Zo slim is hij overigens niet want zonder jou of zijn pappie en mammie is hij nergens.
zondag 25 augustus 2013 17:05
quote:lottieberg schreef op 25 augustus 2013 @ 17:01:
[...]
ik denk dat hij óf vloekend naar boven loopt óf ik te horen krijg dat ik zeik. In het meest gunstige geval begint hij over mijn rol in het geheel (die we dan eventueel nog kunnen bespreken wat mij betreft; zoals gezegd ik doe ook echt wel eens wat fout) om vervolgens zijn aandeel compleet te negeren of te ontkennen.
Als ik mezelf zo teruglees, klinkt het eigenlijk vrij hopeloos :-s
Wat een eikel.
Hij neemt je totaal niet serieus. Wil je zo nog verder leven met hem, jarenlang? En als de kinderen uit huis zijn, wat dan?
Denk je dat het dan nog gezellig wordt?
Ik lees echt niks leuks aan deze man. Pas maar op, over een paar jaar zien je kinderen dat ook zo en vragen ze zich af waarom mama altijd deed of er niks aan de hand was en zich liet gebruiken als deurmat.
Of stel je eens voor dat ze zich ook zo gaan gedragen tegen je, omdat ze zien hoe hun vader het doet? Gezellig hoor!
Niks van liefde, respect of aandacht.
[...]
ik denk dat hij óf vloekend naar boven loopt óf ik te horen krijg dat ik zeik. In het meest gunstige geval begint hij over mijn rol in het geheel (die we dan eventueel nog kunnen bespreken wat mij betreft; zoals gezegd ik doe ook echt wel eens wat fout) om vervolgens zijn aandeel compleet te negeren of te ontkennen.
Als ik mezelf zo teruglees, klinkt het eigenlijk vrij hopeloos :-s
Wat een eikel.
Hij neemt je totaal niet serieus. Wil je zo nog verder leven met hem, jarenlang? En als de kinderen uit huis zijn, wat dan?
Denk je dat het dan nog gezellig wordt?
Ik lees echt niks leuks aan deze man. Pas maar op, over een paar jaar zien je kinderen dat ook zo en vragen ze zich af waarom mama altijd deed of er niks aan de hand was en zich liet gebruiken als deurmat.
Of stel je eens voor dat ze zich ook zo gaan gedragen tegen je, omdat ze zien hoe hun vader het doet? Gezellig hoor!
Niks van liefde, respect of aandacht.
zondag 25 augustus 2013 17:06
zondag 25 augustus 2013 17:06
quote:lottieberg schreef op 25 augustus 2013 @ 17:01:
[...]
ik denk dat hij óf vloekend naar boven loopt óf ik te horen krijg dat ik zeik. In het meest gunstige geval begint hij over mijn rol in het geheel (die we dan eventueel nog kunnen bespreken wat mij betreft; zoals gezegd ik doe ook echt wel eens wat fout) om vervolgens zijn aandeel compleet te negeren of te ontkennen.
Als ik mezelf zo teruglees, klinkt het eigenlijk vrij hopeloos :-sJeetje. Ik weet niet meer wat te zeggen. Ik had al jaren geleden m'n spullen gepakt en hem het huis uit gemieterd. Maar daar heb je niet zoveel aan.
[...]
ik denk dat hij óf vloekend naar boven loopt óf ik te horen krijg dat ik zeik. In het meest gunstige geval begint hij over mijn rol in het geheel (die we dan eventueel nog kunnen bespreken wat mij betreft; zoals gezegd ik doe ook echt wel eens wat fout) om vervolgens zijn aandeel compleet te negeren of te ontkennen.
Als ik mezelf zo teruglees, klinkt het eigenlijk vrij hopeloos :-sJeetje. Ik weet niet meer wat te zeggen. Ik had al jaren geleden m'n spullen gepakt en hem het huis uit gemieterd. Maar daar heb je niet zoveel aan.
zondag 25 augustus 2013 17:06
quote:iamalady schreef op 25 augustus 2013 @ 17:02:
[...]
Ja, maar zelfs dat vergeet hij dan hoor... als hij een dag thuiswerkt vergeet hij bv regelmatig te lunchen om dan 's avonds zwaar chagrijnig te vragen, waarom we toch altijd zo laat eten..Maar stel dat jullie uit elkaar gaan, dan is dat toch jouw probleem niet meer?
[...]
Ja, maar zelfs dat vergeet hij dan hoor... als hij een dag thuiswerkt vergeet hij bv regelmatig te lunchen om dan 's avonds zwaar chagrijnig te vragen, waarom we toch altijd zo laat eten..Maar stel dat jullie uit elkaar gaan, dan is dat toch jouw probleem niet meer?
zondag 25 augustus 2013 17:07
quote:AsoTut schreef op 25 augustus 2013 @ 16:58:
Ben je het ermee eens dat dit gedrag van de vader van jouw kinderen geen goed voorbeeld voor de kinderen is en dat zij hier zeker schade aan ondervinden?
Als je gaat scheiden is het nog maar de vraag of jouw man überhaupt zit te wachten op een bezoekregeling van meerdere dagen en als dit wel zo is zal hij wel meer moeten dan dat hij nu doet. Nu ben jij er, lekker makkelijk maar dan moet hij wel.
Er zijn zoveel vaders (en moeders) die kostwinner zijn en ik ken er geen één die vindt dat ze daarom niet betrokken hoeven te zijn bij hun kinderen.
Ja zeker om mijn oudste, autistisch, maak ik me in die zin zorgen. Absoluut. Mijn dochter leg ik wel eens wat uit. Die geniet bij vriendinnetjes dat de vaders ook aan tafel zitten met een spelletje. Dan leg ik wel uit dat ik dat ook moeilijk vindt, maar dat papa dat moeilijk vindt. Ik ben blij dat ze ziet dat het ook anders kan.
Nee ik weet zeker dat man wel zit te wachten om zijn kinderen te zien bij een scheiding. Daar ben ik niet bang voor. Maar ik denk niet dat hij co-ouderschap trekt. Dat niet.
Ben je het ermee eens dat dit gedrag van de vader van jouw kinderen geen goed voorbeeld voor de kinderen is en dat zij hier zeker schade aan ondervinden?
Als je gaat scheiden is het nog maar de vraag of jouw man überhaupt zit te wachten op een bezoekregeling van meerdere dagen en als dit wel zo is zal hij wel meer moeten dan dat hij nu doet. Nu ben jij er, lekker makkelijk maar dan moet hij wel.
Er zijn zoveel vaders (en moeders) die kostwinner zijn en ik ken er geen één die vindt dat ze daarom niet betrokken hoeven te zijn bij hun kinderen.
Ja zeker om mijn oudste, autistisch, maak ik me in die zin zorgen. Absoluut. Mijn dochter leg ik wel eens wat uit. Die geniet bij vriendinnetjes dat de vaders ook aan tafel zitten met een spelletje. Dan leg ik wel uit dat ik dat ook moeilijk vindt, maar dat papa dat moeilijk vindt. Ik ben blij dat ze ziet dat het ook anders kan.
Nee ik weet zeker dat man wel zit te wachten om zijn kinderen te zien bij een scheiding. Daar ben ik niet bang voor. Maar ik denk niet dat hij co-ouderschap trekt. Dat niet.
zondag 25 augustus 2013 17:08
quote:lottieberg schreef op 25 augustus 2013 @ 16:59:
[...]
Dat zijn exact (!!) de woorden van mijn man. Jeetje..
Voorheen zeiden vrienden van hem er ook nog wel eens wat van. Maar mijn man wil eigenlijk niemand meer over de vloer (we hebben wel regelmatig bezoek, maar dat is altijd op mijn uitnodiging) dus ziet zijn vrienden eigenlijk ook nog maar zelden. Hij gaat met 2 vrienden nog wel 1 keer per half jaar uit eten maar dat is het. Dat is iets dat ik ook wel probeer te stimuleren maar hij heeft ook helemaal geen hobby's meer en zo. Het ging beter toen hij wat meer uithuizig was
Zeggen vrienden jou man nooit wat tegen hem, iamalady? En zijn ouders, die vinden het dan gewoon om te komen? Mijn ouders zijn helaas allebei ziek en zijn moeder komt niet, die ziet er teveel tegenop. Maar buren vonden het allemaal wel zielig dat hij naast zijn werk ook nog voor de kinderen moest zorgen(!!) dus hij kreeg zelf elke avond een bordje eten nu ik er over nadenk.
Ja, zijn ouders staan dag en nacht voor hem klaar..want ach hij werkt zo hard en het is zo druk met kleine kinderen.... Ik herken het dat het beter gaat als hij wat uithuizig is. Als het goed is gaat hij binnenkort weer 1 x per week sporten en af en toe een wedstrijd spelen.
Vrienden komen weinig over de vloer en weten niet echt hoe hij op dit moment is. (Mijn familie heeft het wel redelijk door denk ik, maar ik praat er niet echt over). Hij heeft zelf ook twee goede vrienden van vroeger, waar hij 1 of 2 x per jaar wat mee doet. Met gezamenlijke vrienden en buurtborrels ga ik bijna altijd alleen.. Maar als hij dan eens meegaat (na een hoop gemopper en ruzie) vind hij het wel heel gezellig. Zo dubbel!
[...]
Dat zijn exact (!!) de woorden van mijn man. Jeetje..
Voorheen zeiden vrienden van hem er ook nog wel eens wat van. Maar mijn man wil eigenlijk niemand meer over de vloer (we hebben wel regelmatig bezoek, maar dat is altijd op mijn uitnodiging) dus ziet zijn vrienden eigenlijk ook nog maar zelden. Hij gaat met 2 vrienden nog wel 1 keer per half jaar uit eten maar dat is het. Dat is iets dat ik ook wel probeer te stimuleren maar hij heeft ook helemaal geen hobby's meer en zo. Het ging beter toen hij wat meer uithuizig was
Zeggen vrienden jou man nooit wat tegen hem, iamalady? En zijn ouders, die vinden het dan gewoon om te komen? Mijn ouders zijn helaas allebei ziek en zijn moeder komt niet, die ziet er teveel tegenop. Maar buren vonden het allemaal wel zielig dat hij naast zijn werk ook nog voor de kinderen moest zorgen(!!) dus hij kreeg zelf elke avond een bordje eten nu ik er over nadenk.
Ja, zijn ouders staan dag en nacht voor hem klaar..want ach hij werkt zo hard en het is zo druk met kleine kinderen.... Ik herken het dat het beter gaat als hij wat uithuizig is. Als het goed is gaat hij binnenkort weer 1 x per week sporten en af en toe een wedstrijd spelen.
Vrienden komen weinig over de vloer en weten niet echt hoe hij op dit moment is. (Mijn familie heeft het wel redelijk door denk ik, maar ik praat er niet echt over). Hij heeft zelf ook twee goede vrienden van vroeger, waar hij 1 of 2 x per jaar wat mee doet. Met gezamenlijke vrienden en buurtborrels ga ik bijna altijd alleen.. Maar als hij dan eens meegaat (na een hoop gemopper en ruzie) vind hij het wel heel gezellig. Zo dubbel!
