Relaties
alle pijlers
Ei kwijt over moeder
maandag 20 februari 2017 22:51
Ik kom even hier om mijn frustraties kwijt te kunnen, anders ga ik er weer een hele nacht over malen.. Maar ik ben zo boos op mijn moeder!! Het liefste wil ik haar gewoon nooit meer spreken (er is al veel meer gebeurd) maar ze is toch mijn moeder....
Ik belde mijn moeder op om te vragen hoe het ging. Dat ging goed. Ze ging eigenlijk meteen door in een bui waarin ze vertelde dat ik niet genoeg spaar (Ze heeft al 8 jaar geen zicht op mijn rekening, dus waar ze het op baseert??), en uiteindelijk kwam het er op neer dat mijn vader niet om mij geeft, en profiteert over mijn rug. Ze heeft een nogal nare scheiding achter de rug, en heeft dit mijn vader nooit vergeven. Maar nu probeert ze mij tegen mijn vader op te zetten door allemaal nare en onjuiste dingen te vertellen. Zo zegt ze dat hij 5000 euro studiefonds van mij heeft, en dat ik dat moet aankaarten. Best, maar ondertussen vind ik dat mijn vader genoeg voor me doet. Hij heeft me verdorie een auto gegeven, maar dat telt weer niet in mijn moeders ogen....
Toen begon ze een tirade over hoe hij helemaal niet om mij geeft, maar alleen om mijn jongste broertje (half). Want die is 14, en mag mee op alle vakanties, terwijl ik (23) dat niet meer mag. Vind je het gek? Ik woon niet meer thuis, heb mijn eigen leven. Ik wil niet eens met mijn vader 2 weken op vakantie. Ik schiet altijd een beetje in de verdediging tegen mijn moeder, en nu dus ook. Uiteindelijk eindigde ze het gesprek met "Als je écht volwassen bent, zal je het begrijpen!"
Ik weet het gewoon niet meer. Ik vind het zo lullig voor mijn vader hoe ze over hem praat. Mijn vader heeft heel veel voor me over, en ze probeert me nu wijs te maken dat ik het verkeerd zie. Ondertussen loop ik overigens bij een psychiater om mijn moeder en verleden te verwerken, en mijn psych vind dat mijn moeder borderline heeft (dat dacht ik dus ook al). Maar ugh... Ik lijk nooit een normaal gesprek met haar te kunnen voeren. Het word altijd negatief, en altijd aanvallend naar mijn vader. Ik weet ook niet waarom ik deze keer iets anders verwachtte...
Ik belde mijn moeder op om te vragen hoe het ging. Dat ging goed. Ze ging eigenlijk meteen door in een bui waarin ze vertelde dat ik niet genoeg spaar (Ze heeft al 8 jaar geen zicht op mijn rekening, dus waar ze het op baseert??), en uiteindelijk kwam het er op neer dat mijn vader niet om mij geeft, en profiteert over mijn rug. Ze heeft een nogal nare scheiding achter de rug, en heeft dit mijn vader nooit vergeven. Maar nu probeert ze mij tegen mijn vader op te zetten door allemaal nare en onjuiste dingen te vertellen. Zo zegt ze dat hij 5000 euro studiefonds van mij heeft, en dat ik dat moet aankaarten. Best, maar ondertussen vind ik dat mijn vader genoeg voor me doet. Hij heeft me verdorie een auto gegeven, maar dat telt weer niet in mijn moeders ogen....
Toen begon ze een tirade over hoe hij helemaal niet om mij geeft, maar alleen om mijn jongste broertje (half). Want die is 14, en mag mee op alle vakanties, terwijl ik (23) dat niet meer mag. Vind je het gek? Ik woon niet meer thuis, heb mijn eigen leven. Ik wil niet eens met mijn vader 2 weken op vakantie. Ik schiet altijd een beetje in de verdediging tegen mijn moeder, en nu dus ook. Uiteindelijk eindigde ze het gesprek met "Als je écht volwassen bent, zal je het begrijpen!"
Ik weet het gewoon niet meer. Ik vind het zo lullig voor mijn vader hoe ze over hem praat. Mijn vader heeft heel veel voor me over, en ze probeert me nu wijs te maken dat ik het verkeerd zie. Ondertussen loop ik overigens bij een psychiater om mijn moeder en verleden te verwerken, en mijn psych vind dat mijn moeder borderline heeft (dat dacht ik dus ook al). Maar ugh... Ik lijk nooit een normaal gesprek met haar te kunnen voeren. Het word altijd negatief, en altijd aanvallend naar mijn vader. Ik weet ook niet waarom ik deze keer iets anders verwachtte...
maandag 20 februari 2017 22:58
quote:_Beeldig_ schreef op 20 februari 2017 @ 22:53:
Waarom schiet je in de verdediging? De volgende keer dit soort discussies gewoon afkappen.Omdat ik toch het idee heb dat ik me moet verantwoorden tegenover mijn moeder. Ik vind het heel moeilijk om het af te kappen, waarschijnlijk omdat ik toch wil proberen haar beeld te veranderen. Ook al weet ik dat dat niet gaat gebeuren, en ik me na het gesprek weer rot voel.
Waarom schiet je in de verdediging? De volgende keer dit soort discussies gewoon afkappen.Omdat ik toch het idee heb dat ik me moet verantwoorden tegenover mijn moeder. Ik vind het heel moeilijk om het af te kappen, waarschijnlijk omdat ik toch wil proberen haar beeld te veranderen. Ook al weet ik dat dat niet gaat gebeuren, en ik me na het gesprek weer rot voel.
maandag 20 februari 2017 23:03
maandag 20 februari 2017 23:06
Mam, ik vind het heel vervelend als je zo over mijn vader praat. Zullen we het over iets anders hebben?
Dat herhaal je als ze weer over je vader begint. De 3e keer zeg je dat je het telefoongesprek nu stopt omdat ze weer over je vader begint en hang je op.
Dat herhaal je als ze weer over je vader begint. De 3e keer zeg je dat je het telefoongesprek nu stopt omdat ze weer over je vader begint en hang je op.
Het is beter een kaars aan te steken, dan de duisternis te vervloeken ~ In loving memory of AnnA.
maandag 20 februari 2017 23:06
Op die momenten vraag je je af waarom je nog steeds emotie voelt bij wat ze zegt ook al hoor je het voor de 100ste keer. Als je moeder borderline is kan het misschien helpen om consequent te zeggen dat het onderwerp 'vader/man' off limits is. Het is naar om te zeggen maar je vader kent haar ook zoals ze nu is en die is hem ook gesmeerd. Je moeder is niet jouw verantwoordelijkheid en zo te horen heeft ze al genoeg schade aangebracht als jij in therapie bent. Soms mag je best een pauze inlassen van een jaar of zo. Je mag best tegen je moeder zeggen dat je een jaar radiostilte wil met haar omdat jíj nu ruimte nodig hebt om je eigen leven op de rails te krijgen.
Het is naar voor je moeder maar het heeft weinig zin om haar te willen helpen/redden als je eigen leven niet op orde is en zij is net als jij volwassen en kan een therapeut in de arm nemen. Borderline is ondanks tegenbeweringen te genezen als je gemotiveerd bent. Dat is moeilijk maar jij hebt ook maar één leven en daar moet je het wel mee doen.
Het is naar voor je moeder maar het heeft weinig zin om haar te willen helpen/redden als je eigen leven niet op orde is en zij is net als jij volwassen en kan een therapeut in de arm nemen. Borderline is ondanks tegenbeweringen te genezen als je gemotiveerd bent. Dat is moeilijk maar jij hebt ook maar één leven en daar moet je het wel mee doen.
maandag 20 februari 2017 23:07
Jouw psychiater die je moeder nog nooit heeft gezien zegt dat ze borderline heeft? Toevallig las ik laatst ergens dat het ontzettend not done is om als psych diagnoses te stellen bij mensen die je nooit zelf hebt gesproken. Dat als puntje van orde.
Verder kun je je moeder zeggen dat je niets negatiefs wilt horen over je vader, en dat je anders weg gaat. En dat dan ook doen.
Verder kun je je moeder zeggen dat je niets negatiefs wilt horen over je vader, en dat je anders weg gaat. En dat dan ook doen.
maandag 20 februari 2017 23:08
Stom he.... ik heb een moeder die het niet kan laten snerende opmerkingen te maken. Vroeger liet ik het over me heenkomen en had ik er dagen last van. Nu geef ik ze terug. Maar ik moest er 35+ voor worden om dat te durven....
Het is beter een kaars aan te steken, dan de duisternis te vervloeken ~ In loving memory of AnnA.
maandag 20 februari 2017 23:09
Wat ontzettend naar! Ik heb ook zo'n moeder. Gelukkig is ze, nu ik volwassen ben grotendeels gestopt.
Blijft altijd een lastig onderwerp. Ik zou het ook afkappen als je moeder er weer over begint.
"Als je niks positiefs te zeggen hebt, zeg dan alsjeblieft helemaal niks".
Natuurlijk makkelijk gezegd.
Fijn dat je zo'n lieve vader hebt.
Blijft altijd een lastig onderwerp. Ik zou het ook afkappen als je moeder er weer over begint.
"Als je niks positiefs te zeggen hebt, zeg dan alsjeblieft helemaal niks".
Natuurlijk makkelijk gezegd.
Fijn dat je zo'n lieve vader hebt.
maandag 20 februari 2017 23:15
maandag 20 februari 2017 23:15
zeg standaard...dat vind jij.
En dan ook punt..en geen toelichting geven...een discussie win je nooit en zo heb je voor je eigen gevoel hardop gezegd dat jij dat niet vind
Daarna als je energie hebt over wat anders beginnen en anders gesprek afkappen en volgende keer weer een poging ( of niet...dat is soms hoe treurig ook ook nodig )
En dan ook punt..en geen toelichting geven...een discussie win je nooit en zo heb je voor je eigen gevoel hardop gezegd dat jij dat niet vind
Daarna als je energie hebt over wat anders beginnen en anders gesprek afkappen en volgende keer weer een poging ( of niet...dat is soms hoe treurig ook ook nodig )
maandag 20 februari 2017 23:16
quote:Mepi schreef op 20 februari 2017 @ 22:58:
[...]
Omdat ik toch het idee heb dat ik me moet verantwoorden tegenover mijn moeder. Ik vind het heel moeilijk om het af te kappen, waarschijnlijk omdat ik toch wil proberen haar beeld te veranderen. Ook al weet ik dat dat niet gaat gebeuren, en ik me na het gesprek weer rot voel.
Je bent ruimschoots volwassen, je hoeft je niet te verantwoorden tegenover je moeder.
Kies voor jezelf en voor je eigen gevoel. En raad je moeder aan een therapeut te bezoeken of een vriendin te bellen als ze aan iemand wil vertellen hoe stom je vader is. Jij leent je niet meer voor dat gespreksonderwerp. Punt.
[...]
Omdat ik toch het idee heb dat ik me moet verantwoorden tegenover mijn moeder. Ik vind het heel moeilijk om het af te kappen, waarschijnlijk omdat ik toch wil proberen haar beeld te veranderen. Ook al weet ik dat dat niet gaat gebeuren, en ik me na het gesprek weer rot voel.
Je bent ruimschoots volwassen, je hoeft je niet te verantwoorden tegenover je moeder.
Kies voor jezelf en voor je eigen gevoel. En raad je moeder aan een therapeut te bezoeken of een vriendin te bellen als ze aan iemand wil vertellen hoe stom je vader is. Jij leent je niet meer voor dat gespreksonderwerp. Punt.
maandag 20 februari 2017 23:16
quote:Mepi schreef op 20 februari 2017 @ 22:58:
[...]
Omdat ik toch het idee heb dat ik me moet verantwoorden tegenover mijn moeder. Ik vind het heel moeilijk om het af te kappen, waarschijnlijk omdat ik toch wil proberen haar beeld te veranderen. Ook al weet ik dat dat niet gaat gebeuren, en ik me na het gesprek weer rot voel.Was gevoel dat je je moet verantwoorden een onderdeel van haar opvoeding van jou? Op wat voor manier dan ook? In dat geval want dat is heel erg lastig en moeilijk aangezien het dan zoo diepgeworteld zit in je.
[...]
Omdat ik toch het idee heb dat ik me moet verantwoorden tegenover mijn moeder. Ik vind het heel moeilijk om het af te kappen, waarschijnlijk omdat ik toch wil proberen haar beeld te veranderen. Ook al weet ik dat dat niet gaat gebeuren, en ik me na het gesprek weer rot voel.Was gevoel dat je je moet verantwoorden een onderdeel van haar opvoeding van jou? Op wat voor manier dan ook? In dat geval want dat is heel erg lastig en moeilijk aangezien het dan zoo diepgeworteld zit in je.
maandag 20 februari 2017 23:18
quote:Flower3666 schreef op 20 februari 2017 @ 23:16:
[...]
Was gevoel dat je je moet verantwoorden een onderdeel van haar opvoeding van jou? Op wat voor manier dan ook? In dat geval want dat is heel erg lastig en moeilijk aangezien het dan zoo diepgeworteld zit in je.Lastig wel, onmogelijk niet. Gelukkig niet, zou ik zelfs willen zeggen.
[...]
Was gevoel dat je je moet verantwoorden een onderdeel van haar opvoeding van jou? Op wat voor manier dan ook? In dat geval want dat is heel erg lastig en moeilijk aangezien het dan zoo diepgeworteld zit in je.Lastig wel, onmogelijk niet. Gelukkig niet, zou ik zelfs willen zeggen.
maandag 20 februari 2017 23:34
quote:Mepi schreef op 20 februari 2017 @ 23:15:
Bedankt voor alle tips. Ik zal gaan proberen het af te kappen. Ik weet alleen niet of ze zich daaraan gaat houden..
Overigens heeft mijn psychiater niet een diagnose gesteld voor mijn moeder, maar iets gezegd in de trent van "het lijkt wel erg op....."
Zij hoeft zich er niet aan te houden, Jij moet je aan je eigen grenzen houden!
Je kunt gewoon vriendelijk blijven en benoemen dat je het vreemd vindt dat ze toch doorgaat met haar gedrag ondanks dat jij je grenzen hebt aangegeven.
Daarna zeg je "Mam, we bellen een andere keer weer verder, ik merk dat het je niet lukt om te stoppen. Tot gauw".
Bedankt voor alle tips. Ik zal gaan proberen het af te kappen. Ik weet alleen niet of ze zich daaraan gaat houden..
Overigens heeft mijn psychiater niet een diagnose gesteld voor mijn moeder, maar iets gezegd in de trent van "het lijkt wel erg op....."
Zij hoeft zich er niet aan te houden, Jij moet je aan je eigen grenzen houden!
Je kunt gewoon vriendelijk blijven en benoemen dat je het vreemd vindt dat ze toch doorgaat met haar gedrag ondanks dat jij je grenzen hebt aangegeven.
Daarna zeg je "Mam, we bellen een andere keer weer verder, ik merk dat het je niet lukt om te stoppen. Tot gauw".
maandag 20 februari 2017 23:37
quote:Mepi schreef op 20 februari 2017 @ 23:15:
Bedankt voor alle tips. Ik zal gaan proberen het af te kappen. Ik weet alleen niet of ze zich daaraan gaat houden..
Overigens heeft mijn psychiater niet een diagnose gesteld voor mijn moeder, maar iets gezegd in de trent van "het lijkt wel erg op....."als jij je er aan houdt, zal ze op den duur wel moeten
Bedankt voor alle tips. Ik zal gaan proberen het af te kappen. Ik weet alleen niet of ze zich daaraan gaat houden..
Overigens heeft mijn psychiater niet een diagnose gesteld voor mijn moeder, maar iets gezegd in de trent van "het lijkt wel erg op....."als jij je er aan houdt, zal ze op den duur wel moeten
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 21 februari 2017 01:17
quote:Geronimo2 schreef op 20 februari 2017 @ 23:06:
Op die momenten vraag je je af waarom je nog steeds emotie voelt bij wat ze zegt ook al hoor je het voor de 100ste keer. Als je moeder borderline is kan het misschien helpen om consequent te zeggen dat het onderwerp 'vader/man' off limits is. Het is naar om te zeggen maar je vader kent haar ook zoals ze nu is en die is hem ook gesmeerd. Je moeder is niet jouw verantwoordelijkheid en zo te horen heeft ze al genoeg schade aangebracht als jij in therapie bent. Soms mag je best een pauze inlassen van een jaar of zo. Je mag best tegen je moeder zeggen dat je een jaar radiostilte wil met haar omdat jíj nu ruimte nodig hebt om je eigen leven op de rails te krijgen.
Het is naar voor je moeder maar het heeft weinig zin om haar te willen helpen/redden als je eigen leven niet op orde is en zij is net als jij volwassen en kan een therapeut in de arm nemen. Borderline is ondanks tegenbeweringen te genezen als je gemotiveerd bent. Dat is moeilijk maar jij hebt ook maar één leven en daar moet je het wel mee doen.Borderline is niet te genezen, je leert er alleen beter mee omgaan. Vaak is de ziekte al genetisch bepaald dus dan kan van genezing geen sprake zijn.
Op die momenten vraag je je af waarom je nog steeds emotie voelt bij wat ze zegt ook al hoor je het voor de 100ste keer. Als je moeder borderline is kan het misschien helpen om consequent te zeggen dat het onderwerp 'vader/man' off limits is. Het is naar om te zeggen maar je vader kent haar ook zoals ze nu is en die is hem ook gesmeerd. Je moeder is niet jouw verantwoordelijkheid en zo te horen heeft ze al genoeg schade aangebracht als jij in therapie bent. Soms mag je best een pauze inlassen van een jaar of zo. Je mag best tegen je moeder zeggen dat je een jaar radiostilte wil met haar omdat jíj nu ruimte nodig hebt om je eigen leven op de rails te krijgen.
Het is naar voor je moeder maar het heeft weinig zin om haar te willen helpen/redden als je eigen leven niet op orde is en zij is net als jij volwassen en kan een therapeut in de arm nemen. Borderline is ondanks tegenbeweringen te genezen als je gemotiveerd bent. Dat is moeilijk maar jij hebt ook maar één leven en daar moet je het wel mee doen.Borderline is niet te genezen, je leert er alleen beter mee omgaan. Vaak is de ziekte al genetisch bepaald dus dan kan van genezing geen sprake zijn.
