Relaties
alle pijlers
Einde van een bizar verhaal
woensdag 2 mei 2007 22:26
Ik wil mijn verhaal graag kwijt. Ik heb jammer genoeg niet zoveel vrienden in de buurt om mee te praten op het moment, en ik weet niet of mijn vrienden tolerant genoeg zijn om mijn verhaal te begrijpen. Ik vind het moeilijk om alles op te kroppen.
Het is een beetje een bizar verhaal, maar wat ik zoek is steun en ik hoop dat sommige forummers mij dat kunnen geven. Ongeveer 1 jaar geleden ontmoette ik P. Een hele leuke jongen. Vanaf het begin voelde ik al aan dat dit niet lang zou stand houden. Dit omdat ik hem ontmoette in het buitenland waar ik een half jaar werkte. Ik wist dat ik weer naar Nederland zou gaan. Maar er waren ook andere redenen, P. is wat jaren jonger en ik heb toch al een tijdje behoefte aan iets serieus, d.w.z huisje, boompje, beestje, en in de nabije toekomst kinderen. Hij is iemand die graag een vaste relatie heeft maar hij heeft voorlopig nog geen behoefte aan het stichten van een gezin. Ik heb dat van het begin heel goed doorgehad, ik vind het ook begrijpelijk. Toen ik zijn leeftijd had was ik daar ook nog niet klaar voor. Ik beschouwde onze prille relatie als een romance, ik dacht er niet teveel over na en ik wilde zoveel mogelijk genieten van hem.
Al de eerste dag vertelde P.me dat hij biseksueel is. Ik vond dit geen probleem, tenslotte ben ik 'open-minded', dacht ik, ik kon duidelijk zien dat hij helemaal voor mij ging. Soms praatten we erover, ik was toch wel bang dat hij homoseksueel zou zijn en niet bi, dit omdat ik als hetero het gevoel van 'bi' zijn niet helemaal begreep. Hij heeft me heel goed uitgelegd wat bi zijn voor hem betekend, en dat hij monogaam is in een relatie of dat nu een man of vrouw betreft. Ik had bovendien geen reden om te twijfelen aan hem, want in alles, ook seksueel, zat het heel goed. Na een half jaar ging ik terug naar Nederland. We konden elkaar niet loslaten, maar het was ook te pril om voor elkaar te gaan verhuizen. Bovendien waren de omstandigheden zo (studie/werk etc) dat we niet zomaar bij elkaar konden gaan wonen, zeker niet in de komende jaren. Het leek gewoon zinloos om deze relatie op afstand door te zetten, we zagen elkaar meestal zo om de 6 weken, veelste weinig.
In januari dit jaar was ik een paar dagen bij hem, ik heb hem toen gezegd dat het me beter leek om de relatie te beeindigen. Maar hij wilde dat niet, hij wilde me niet verliezen. Ik had de moed niet om alleen een besluit te nemen en er een punt achter te zetten. We hebben de relatie op afstand toen doorgezet. Nu heeft hij mij verteld dat in de tijd na dat gesprek een paar keer vreemd is gegaan. Hij verloor de motivatie om trouw te blijven aangezien we elkaar zo weinig zagen en er geen gezamenlijke toekomst leek te zijn. Drie keer is hij vreemd gegaan binnen een paar weken op feestjes enzo, met mannen. Waarom met mannen? Het zegt het was om de seks en omdat deze mannen niets meer verwachtte. Hij was niet uit op een andere relatie. Hij zegt dat ik genoeg voor hem ben, hij hoeft niet met een andere man te zijn maar dat hij niet tegen de afstand en gemis kan. Na elkaar nog eens twee keer te hebben gezien, heeft hij me het nu eindelijk verteld. Het is nu dus uit, de afstand is de hoofdreden, maar dat hij vreemd is gegaan geeft voor mij des te meer de doorslag.
Ik ben zelf dus niet biseksueel, en ook al weet ik dat zijn biseksualiteit niet de reden is van de beëindiging van de relatie, zit dat vreemdgaan met die mannen me niet lekker. Aan de ene kant ben ik niet zo boos als het een andere vrouw was geweest, aan de andere kant voel ik me beroerd bij het idee dat hij tijdens de relatie seks heeft gehad met mannen (was 'veilige' seks). Ik heb niets tegen mannenseks als mensen dat willen, maar het komt me nu veel te dicht bij. Kan iemand mij raad geven, ik wil gewoon rouwen om het einde van de relatie. Maar dit maalt maar door mijn hoofd en ik ben er zo van in de war...
.
Het is een beetje een bizar verhaal, maar wat ik zoek is steun en ik hoop dat sommige forummers mij dat kunnen geven. Ongeveer 1 jaar geleden ontmoette ik P. Een hele leuke jongen. Vanaf het begin voelde ik al aan dat dit niet lang zou stand houden. Dit omdat ik hem ontmoette in het buitenland waar ik een half jaar werkte. Ik wist dat ik weer naar Nederland zou gaan. Maar er waren ook andere redenen, P. is wat jaren jonger en ik heb toch al een tijdje behoefte aan iets serieus, d.w.z huisje, boompje, beestje, en in de nabije toekomst kinderen. Hij is iemand die graag een vaste relatie heeft maar hij heeft voorlopig nog geen behoefte aan het stichten van een gezin. Ik heb dat van het begin heel goed doorgehad, ik vind het ook begrijpelijk. Toen ik zijn leeftijd had was ik daar ook nog niet klaar voor. Ik beschouwde onze prille relatie als een romance, ik dacht er niet teveel over na en ik wilde zoveel mogelijk genieten van hem.
Al de eerste dag vertelde P.me dat hij biseksueel is. Ik vond dit geen probleem, tenslotte ben ik 'open-minded', dacht ik, ik kon duidelijk zien dat hij helemaal voor mij ging. Soms praatten we erover, ik was toch wel bang dat hij homoseksueel zou zijn en niet bi, dit omdat ik als hetero het gevoel van 'bi' zijn niet helemaal begreep. Hij heeft me heel goed uitgelegd wat bi zijn voor hem betekend, en dat hij monogaam is in een relatie of dat nu een man of vrouw betreft. Ik had bovendien geen reden om te twijfelen aan hem, want in alles, ook seksueel, zat het heel goed. Na een half jaar ging ik terug naar Nederland. We konden elkaar niet loslaten, maar het was ook te pril om voor elkaar te gaan verhuizen. Bovendien waren de omstandigheden zo (studie/werk etc) dat we niet zomaar bij elkaar konden gaan wonen, zeker niet in de komende jaren. Het leek gewoon zinloos om deze relatie op afstand door te zetten, we zagen elkaar meestal zo om de 6 weken, veelste weinig.
In januari dit jaar was ik een paar dagen bij hem, ik heb hem toen gezegd dat het me beter leek om de relatie te beeindigen. Maar hij wilde dat niet, hij wilde me niet verliezen. Ik had de moed niet om alleen een besluit te nemen en er een punt achter te zetten. We hebben de relatie op afstand toen doorgezet. Nu heeft hij mij verteld dat in de tijd na dat gesprek een paar keer vreemd is gegaan. Hij verloor de motivatie om trouw te blijven aangezien we elkaar zo weinig zagen en er geen gezamenlijke toekomst leek te zijn. Drie keer is hij vreemd gegaan binnen een paar weken op feestjes enzo, met mannen. Waarom met mannen? Het zegt het was om de seks en omdat deze mannen niets meer verwachtte. Hij was niet uit op een andere relatie. Hij zegt dat ik genoeg voor hem ben, hij hoeft niet met een andere man te zijn maar dat hij niet tegen de afstand en gemis kan. Na elkaar nog eens twee keer te hebben gezien, heeft hij me het nu eindelijk verteld. Het is nu dus uit, de afstand is de hoofdreden, maar dat hij vreemd is gegaan geeft voor mij des te meer de doorslag.
Ik ben zelf dus niet biseksueel, en ook al weet ik dat zijn biseksualiteit niet de reden is van de beëindiging van de relatie, zit dat vreemdgaan met die mannen me niet lekker. Aan de ene kant ben ik niet zo boos als het een andere vrouw was geweest, aan de andere kant voel ik me beroerd bij het idee dat hij tijdens de relatie seks heeft gehad met mannen (was 'veilige' seks). Ik heb niets tegen mannenseks als mensen dat willen, maar het komt me nu veel te dicht bij. Kan iemand mij raad geven, ik wil gewoon rouwen om het einde van de relatie. Maar dit maalt maar door mijn hoofd en ik ben er zo van in de war...
.
woensdag 2 mei 2007 22:32
quote: Alikja schreef Kan iemand mij raad geven, ik wil gewoon rouwen om het einde van de relatie. Maar dit maalt maar door mijn hoofd en ik ben er zo van in de war...
.
waar wil je raad voor hebben ; omgaan met einde van relatie , omgaan met vreemdgaan , omgaan met een biseksuele partner, hoe deze relatie te laten slagen ......... ?
.
waar wil je raad voor hebben ; omgaan met einde van relatie , omgaan met vreemdgaan , omgaan met een biseksuele partner, hoe deze relatie te laten slagen ......... ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 mei 2007 22:43
Ik weet niet of het nou echt wat uitmaakt, of je vriend vreemd geweest is met een man of een vrouw. Het lijkt me net zo erg in jouw geval. Rouwen om een relatie die uitgegaan is doe je door er helemaal doorheen te gaan, het verdriet bedoel ik. Niet er voor weglopen dus.
Ik vind het trouwens een pluspunt dat hij er gewoon eerlijk over was tegen jou. Zowel over zijn bisexualiteit als zijn vreemdgaan. Misschien kun je er wat minder krampachtig mee omgaan, bisexualiteit is gewoon een variant op heterosexualiteit.
Ik vind het trouwens een pluspunt dat hij er gewoon eerlijk over was tegen jou. Zowel over zijn bisexualiteit als zijn vreemdgaan. Misschien kun je er wat minder krampachtig mee omgaan, bisexualiteit is gewoon een variant op heterosexualiteit.
woensdag 2 mei 2007 23:17
@blijfgewoonbianca: ja raad om hoe om te gaan met een biseksuele man, ook al is de relatie nu voorbij. Ik heb misschien een kronkel in mijn hoofd maar op de een of andere manier -voelt- zijn vreemdgaan anders omdat het niet met vrouwen was... Misschien toch een onderdrukt idee van -ik ben als vrouw niet genoeg voor hem-? HIj verzekerde me ervan dat dat niet het geval is maar toch hou ik dat gevoel van, als vrouw kan ik toch niet concurreren met een man.
@Zamirah: ik denk dat je hele juiste woorden hier zegt. Ik ben krampachtig bezig, het overanalyseren van het einde van de relatie. Het is een fase hoop ik...Ik beself denk ik nog niet helemaal dat hij gewoon is vreemdgegaan, op de een of andere manier voelt het anders dan toen een andere ex-vriend mij eens vertelde dat hij een kortstondige affaire had gehad met een meisje. Mijn eerste reactie was toen enorme jaloezie, dat gevoel heb ik nu niet. Misschien omdat ik voel dat ik nooit kan concurreren met een man? Of misschien omdat in het geval van huidige vriend P. het geen relatie betrof maar een one night stand? Ook al weet ik dat P. hartstikke fout is geweest seks te hebben gehad met anderen, reageer ik er niet zo op als die andere keer met die andere exvriend. Misschien ben ik gewoon gewend geraakt aan het idee dat mannen vreemdgaan? Verwacht ik gewoon niet anders meer van een man? Klinkt wel erg bitter....
@Zamirah: ik denk dat je hele juiste woorden hier zegt. Ik ben krampachtig bezig, het overanalyseren van het einde van de relatie. Het is een fase hoop ik...Ik beself denk ik nog niet helemaal dat hij gewoon is vreemdgegaan, op de een of andere manier voelt het anders dan toen een andere ex-vriend mij eens vertelde dat hij een kortstondige affaire had gehad met een meisje. Mijn eerste reactie was toen enorme jaloezie, dat gevoel heb ik nu niet. Misschien omdat ik voel dat ik nooit kan concurreren met een man? Of misschien omdat in het geval van huidige vriend P. het geen relatie betrof maar een one night stand? Ook al weet ik dat P. hartstikke fout is geweest seks te hebben gehad met anderen, reageer ik er niet zo op als die andere keer met die andere exvriend. Misschien ben ik gewoon gewend geraakt aan het idee dat mannen vreemdgaan? Verwacht ik gewoon niet anders meer van een man? Klinkt wel erg bitter....
donderdag 3 mei 2007 10:27
Alikja, ik denk dat het gewoon niet erg realistisch is om een relatie te hebben met iemand die je zo sporadisch ziet en ook nog seksuele trouw te verwachten.
Verder denk ik dat je ex met mannen vreemd is gegaan, omdat dat minder 'gecompliceerd' is: die mannen zijn waarschijnlijk gewoon op een beetje seks uit en het is minder gedoe dan een vrouw te versieren.
Ik vind het moeilijk om in het geval van je vriend van 'vreemdgaan' te spreken, omdat 1) jijzelf aangaf in de relatie geen toekomst te zien 2) het hem waarschijnlijk alleen om seksuele ontlading te doen was, wat begrijpelijk is als je elkaar zo weinig ziet.
Verder vind ik het een moeilijke situatie waar je in zit, maar ik denk (of weet zeker) dat ik in jouw plaats er een eind aan zou maken omdat er allerlei factoren zijn waardoor de relatie niet bevredigend kan zijn. (bijvoorbeeld andere wensen op vlak van gezin stichten, de afstand, enz.).
Sterkte!
Verder denk ik dat je ex met mannen vreemd is gegaan, omdat dat minder 'gecompliceerd' is: die mannen zijn waarschijnlijk gewoon op een beetje seks uit en het is minder gedoe dan een vrouw te versieren.
Ik vind het moeilijk om in het geval van je vriend van 'vreemdgaan' te spreken, omdat 1) jijzelf aangaf in de relatie geen toekomst te zien 2) het hem waarschijnlijk alleen om seksuele ontlading te doen was, wat begrijpelijk is als je elkaar zo weinig ziet.
Verder vind ik het een moeilijke situatie waar je in zit, maar ik denk (of weet zeker) dat ik in jouw plaats er een eind aan zou maken omdat er allerlei factoren zijn waardoor de relatie niet bevredigend kan zijn. (bijvoorbeeld andere wensen op vlak van gezin stichten, de afstand, enz.).
Sterkte!
donderdag 3 mei 2007 11:42
Bedankt reiger100, je geeft me een wat heldere kijk op de dingen en alles wat je zegt klopt. Ik denk dat ik ook gewoon ook boos ben dat hij het zo ver heeft laten komen. En er geen echt punt achter wilden zetten toen ik dat aangaf. Dan had ik toen al na ons gesprek in januari kunnen beginnen met mentaal afstand nemen. Hij wilde me niet laten gaan maar kon dus duidelijk niet omgaan met een relatie op afstand en het niet hebben van een gezamenlijk toekomstplan. Aan de andere kant ben ik inderdaad al lange tijd ontevreden met de relatie (afstand, geen gezinsplannen etc) er moest een keer een einde komen.
woensdag 12 oktober 2016 18:57
Waneer is het wel realistisch om trouw te blijven bij een lange afstands relatie?
Ik vind dat als je met elkaar afspraken gemaakt hebt over grenzen cq vreemdgaan, dat je trouw hoort te zijn. Ook al zie je elkaar soms maar om de maand of om de zes weken.
Wel netjes dat hij het eerlijk verteld..
Denk dat het moet afsluiten en het een plekje geven.
Ik vind dat als je met elkaar afspraken gemaakt hebt over grenzen cq vreemdgaan, dat je trouw hoort te zijn. Ook al zie je elkaar soms maar om de maand of om de zes weken.
Wel netjes dat hij het eerlijk verteld..
Denk dat het moet afsluiten en het een plekje geven.
Of course i talk to myself. Sometimes i need expert advice.
