Relaties
alle pijlers
Emotioneel verwaarloosd...en hopelijk snel vervuld!
woensdag 13 april 2016 19:18
Een half jaartje geleden poste ik hier over een doorbraak tijdens therapie waarin ik tot het besef kwam dat ik me emotioneel niet kan verbinden met anderen. Het topic startte ik toen om het onderwerp niet langer meer voor mezelf uit de weg te gaan en hoopte op steun. Dat kwam in grote getale. Nog mooier was dat meer mensen zich herkenden in het emotioneel verwaarloosd zijn en in dat topic behalve herkenning ook steun vonden. Emotionele verwaarlozing is geen leuk onderwerp maar wel iets dat aangepakt moet worden wil je de kans op fijne relaties vergroten. In eerste instantie de relatie met jezelf. Hier het oude topic als je geïnteresseerd bent en/of mee wilt schrijven: KLIK HIER
vrijdag 15 april 2016 16:25
Fijn dat er nieuw topic is, dank je voor het openen Sensy.
Heb er ook veel aan gehad. Vooral dat ik hier dingen kan zeggen die ik in het echt nog niet durf te zeggen en over blijf piekeren. Door het hier toch te schrijven wordt ik rustiger over mijn gevoelens en durf ik ze sneller in het echt ook te laten zien. Dit topic is dan toch die brug tussen wat in mijn hoofd gebeurd en wat ik in de werkelijkheid doe. Echt heel fijn.
Ik moet even bijkomen van deze week. Was helemaal uitgeteld na de emdr en de overige therapieën deze week. Hoop dit weekend meer ruimte te krijgen voor wat luchtigere dingen.
Silver weet je nog hoeveel emdr behandelingen je hebt gehad? Ik zit me een beetje af te vragen hoe ik nu (na 1 behandeling) kan merken of het effect heeft gehad.
Stoer hoor Blond dat je dat hebt gedaan!
Heb er ook veel aan gehad. Vooral dat ik hier dingen kan zeggen die ik in het echt nog niet durf te zeggen en over blijf piekeren. Door het hier toch te schrijven wordt ik rustiger over mijn gevoelens en durf ik ze sneller in het echt ook te laten zien. Dit topic is dan toch die brug tussen wat in mijn hoofd gebeurd en wat ik in de werkelijkheid doe. Echt heel fijn.
Ik moet even bijkomen van deze week. Was helemaal uitgeteld na de emdr en de overige therapieën deze week. Hoop dit weekend meer ruimte te krijgen voor wat luchtigere dingen.
Silver weet je nog hoeveel emdr behandelingen je hebt gehad? Ik zit me een beetje af te vragen hoe ik nu (na 1 behandeling) kan merken of het effect heeft gehad.
Stoer hoor Blond dat je dat hebt gedaan!
Doubt kills more dreams than failure ever will
vrijdag 15 april 2016 18:25
Lieve schat waarom denk je zo negatief over je kunnen? Ik denk dat je een hele slimme dame bent, die precies weet wat ze wil en dat ook echt wel kan. Laat je niet in de weg zitten door jezelf, dat is zo zonde!
Onzeker over mezelf ben ik geworden. Ik was het nooit, tot een half jaar geleden. Ik stapte overal naar binnen, deed me niks. Nu betrap ik me erop dat ik me al druk maak als ik een bus in moet stappen...mensen die naar me kijken, vind het zomaar opeens niet zo fijn meer.
Herkent iemand dit?
Onzeker over mezelf ben ik geworden. Ik was het nooit, tot een half jaar geleden. Ik stapte overal naar binnen, deed me niks. Nu betrap ik me erop dat ik me al druk maak als ik een bus in moet stappen...mensen die naar me kijken, vind het zomaar opeens niet zo fijn meer.
Herkent iemand dit?
vrijdag 15 april 2016 19:07
zaterdag 16 april 2016 09:36
quote:Philana schreef op 15 april 2016 @ 19:07:
Heel lang niet geschreven, zelfs nog heel veel bij te lezen in het oude topic....het ging/gaat niet zo goed en dan trek ik me terug. Van alles. Pijnlijk en kwetsend voor de mensen om me heen, maar ik heb nog geen andere manier van ermee omgaan gevonden. Fijn dat er een vervolg topic is!
Kom hier
Er mee omgaan is ook lastig maar niet onmogelijk. Contact contact contact. Dat is het toverwoord. Iemand die onvoorwaardelijk van je houdt even bellen of appen. Of als dat te veel is, hier van je afschrijven.
Ik ken het wel trouwens. Zodra het minder gaat me afsluiten van anderen. En daar zit precies het tegengif: juist wel verbinding zoeken. Afsluiten lijkt veilig maar het is een versterker van eenzaamheid, zelftwijfel, depressie, etc. Je bent OOK waardevol als het minder gaat en niet alleen als het volgens jou maatstaven goed gaat.
Hoop dat je snel een uitweg vindt en de moed om je te openen bij de juiste mensen. Het is dan net of je hoofd en lijf weer kunnen ademen. Dat is wat contact is, zuurstof voor het emotioneel verwaarloosd deel.
Heel lang niet geschreven, zelfs nog heel veel bij te lezen in het oude topic....het ging/gaat niet zo goed en dan trek ik me terug. Van alles. Pijnlijk en kwetsend voor de mensen om me heen, maar ik heb nog geen andere manier van ermee omgaan gevonden. Fijn dat er een vervolg topic is!
Kom hier
Er mee omgaan is ook lastig maar niet onmogelijk. Contact contact contact. Dat is het toverwoord. Iemand die onvoorwaardelijk van je houdt even bellen of appen. Of als dat te veel is, hier van je afschrijven.
Ik ken het wel trouwens. Zodra het minder gaat me afsluiten van anderen. En daar zit precies het tegengif: juist wel verbinding zoeken. Afsluiten lijkt veilig maar het is een versterker van eenzaamheid, zelftwijfel, depressie, etc. Je bent OOK waardevol als het minder gaat en niet alleen als het volgens jou maatstaven goed gaat.
Hoop dat je snel een uitweg vindt en de moed om je te openen bij de juiste mensen. Het is dan net of je hoofd en lijf weer kunnen ademen. Dat is wat contact is, zuurstof voor het emotioneel verwaarloosd deel.
zaterdag 16 april 2016 14:15
Het borrelt alweer een tijdje bij mij, wat betreft dit onderwerp: het zijn volgens mij emotioneel tekort en meedogenloze normen. Ik heb het heel sterk met gezien willen worden/erkenning> dankbaarheid. Heb er zelf lang geleden een topic over geopend (Sensy weet het nog wel ) Was een paar maanden voordat ik begon met schematherapie.
Nu, maanden later, bijna een jaar geloof ik. Heb ik gevoel dat ik maar babystapjes vooruit ga wat dit betreft. Het probleem is er nog steeds en is te groot.
Ik merk dat ik mijzelf of op een voetstuk plaatst, of anderen devalueer. Allebei vanuit het gevoel om waardevol gevonden te worden. Ik word een beetje moe van mijzelf en mijn bodemloze put. Ik zou ZO GRAAG WILLEN dat het beter zou gaan en dat ik los kan laten hoe ik mij voel dat van anderen af te laten hangen.
Alle verhalen, mening, blikken etc zijn welkom
Nu, maanden later, bijna een jaar geloof ik. Heb ik gevoel dat ik maar babystapjes vooruit ga wat dit betreft. Het probleem is er nog steeds en is te groot.
Ik merk dat ik mijzelf of op een voetstuk plaatst, of anderen devalueer. Allebei vanuit het gevoel om waardevol gevonden te worden. Ik word een beetje moe van mijzelf en mijn bodemloze put. Ik zou ZO GRAAG WILLEN dat het beter zou gaan en dat ik los kan laten hoe ik mij voel dat van anderen af te laten hangen.
Alle verhalen, mening, blikken etc zijn welkom
zaterdag 16 april 2016 16:34
quote:Sensy12 schreef op 16 april 2016 @ 09:36:
[...]
Iemand die onvoorwaardelijk van je houdt even bellen of appen.
....maar wat als die er niet is?
Voor mezelf sprekend : op mijn kinderen na,heb ik niemand in mijn leven die onvoorwaardelijk van mij houdt.
Ik probeer zelf diegene voor mezelf te zijn.
Overigens wel een mooie post weer,en het klopt wat je zegt.Juist op het moment dat het niet goed gaat je niet terug trekken maar contact houden met de mensen om je heen.
[...]
Iemand die onvoorwaardelijk van je houdt even bellen of appen.
....maar wat als die er niet is?
Voor mezelf sprekend : op mijn kinderen na,heb ik niemand in mijn leven die onvoorwaardelijk van mij houdt.
Ik probeer zelf diegene voor mezelf te zijn.
Overigens wel een mooie post weer,en het klopt wat je zegt.Juist op het moment dat het niet goed gaat je niet terug trekken maar contact houden met de mensen om je heen.
zaterdag 16 april 2016 16:42
Lovestar,kan het zo zijn dat het voor jou babystapjes lijken terwijl je in werkelijkheid al een heel end gekomen bent?
Ik lees je hier als iemand die veel nadenkt over zaken en daar actief mee bezig is.
Ik denk dat dat gevoel van waardevol gevonden willen worden en daar je gedrag/denken op afstemmen een van de lastigste dingen is om vat op te krijgen.
Sensy gebruikte zo mooi de term 'emotioneel uitgehongerd'.Ik denk dat dat bodemloze en maar meer willen iets is waar mensen met onze achtergrond altijd tegen aan blijven lopen.Je weet tè goed hoe het is om daar in niet gevoed te worden.
Ik herken het wel hoor,die hang naar aandacht en goedkeuring.
Bewustwording is al een grote stap .
Ik lees je hier als iemand die veel nadenkt over zaken en daar actief mee bezig is.
Ik denk dat dat gevoel van waardevol gevonden willen worden en daar je gedrag/denken op afstemmen een van de lastigste dingen is om vat op te krijgen.
Sensy gebruikte zo mooi de term 'emotioneel uitgehongerd'.Ik denk dat dat bodemloze en maar meer willen iets is waar mensen met onze achtergrond altijd tegen aan blijven lopen.Je weet tè goed hoe het is om daar in niet gevoed te worden.
Ik herken het wel hoor,die hang naar aandacht en goedkeuring.
Bewustwording is al een grote stap .
zaterdag 16 april 2016 16:53
SilverShadow,ik heb wel 2 of 3 mensen om me heen die het beste met me voor hebben.Maar ik vind het wel heel moeilijk om mijn hand uit te reiken naar ze wanneer het niet goed gaat.Terug trekken voelt veiliger.
Ik zoek wel heel bewust afleiding,ga er op uit.Maar het praten,communiceren,contact zoeken/maken blijft een lastige.
Ik zoek wel heel bewust afleiding,ga er op uit.Maar het praten,communiceren,contact zoeken/maken blijft een lastige.
zaterdag 16 april 2016 16:56
quote:Truud schreef op 16 april 2016 @ 16:53:
SilverShadow,ik heb wel 2 of 3 mensen om me heen die het beste met me voor hebben.Maar ik vind het wel heel moeilijk om mijn hand uit te reiken naar ze wanneer het niet goed gaat.Terug trekken voelt veiliger.
Ik zoek wel heel bewust afleiding,ga er op uit.Maar het praten,communiceren,contact zoeken/maken blijft een lastige.Klopt, thuis met een dekentje op de bank is absoluut veiliger dan iemand vertellen dat het niet goed met je gaat. En toch een keer proberen, je zult merken dat het je goed doet en oplucht.
SilverShadow,ik heb wel 2 of 3 mensen om me heen die het beste met me voor hebben.Maar ik vind het wel heel moeilijk om mijn hand uit te reiken naar ze wanneer het niet goed gaat.Terug trekken voelt veiliger.
Ik zoek wel heel bewust afleiding,ga er op uit.Maar het praten,communiceren,contact zoeken/maken blijft een lastige.Klopt, thuis met een dekentje op de bank is absoluut veiliger dan iemand vertellen dat het niet goed met je gaat. En toch een keer proberen, je zult merken dat het je goed doet en oplucht.
zaterdag 16 april 2016 17:04
Lovestar, ik denk dat ik geen last heb van meedogenloze normen, maar zie wel mensen om me heen die in die toestand schieten. Jij bent je er in ieder geval van bewust! En na bewustzijn komt een voor velen van ons moeilijke stap: JEZELF NIET VEROORDELEN OM DIE MEEDOGENLOZE NORMEN. Dat is wat ik uit je post haal, dat je hetgeen wat in jou zit veroordeelt. Als ik zie dat ik in mijn schema emotionele verwaarlozing zit dan ga ik dat niet veroordelen. Het is hetzelfde als een baby die huilt een klap verkopen. Die normen beschermden je tegen het geweld van de buitenwereld. Zoals een baby huilt omdat het zorg/voeding/affectie/aanraking nodig heeft. Als je dus ziet dat jezelf keihard veroordeelt - wat zich vertaald naar anderen veroordelen - dan heb je nodig dat je het oordeel in jezelf loslaat. Dan heb je iets of iemand nodig die mildheid symboliseert. Kan een gesprek zijn, kan een bad nemen zijn, een wandeling, een leuke film kijken of gewoon liefdevol met dat gevoel zitten. Uiteindelijk is dat waar genezing in mijn ogen om draait; jezelf niet langer afstraffen en martelen, maar in al je pracht en lelijkheid jezelf liefdevol omarmen.
Ik ben sinds de therapie milder naar mezelf gaan kijken. Minder mezelf afstraffen en een nieuwsgierigheid ontwikkelt van hoe het allemaal innerlijk werkt. Leren op een afstand naar mezelf te kijken en wat ik zie niet af te keuren. Je doet het fantastisch Lovestar, en wat Truud zegt ben ik het mee eens. De kleinste stapjes zijn soms de grootste stappen maar dat zie je pas achteraf. Nu ben je nog te veel bezig met de snelheid waarmee je vooruitgang zicht- en voelbaar MOET zijn en in dat "moeten" zit de blindheid voor de voortgang die je hebt geboekt.
En oh, wees lekker egoïstisch. Je gezondheid en je welzijn hangen er vanaf. Laat je niets anders wijsmaken.
Ik ben sinds de therapie milder naar mezelf gaan kijken. Minder mezelf afstraffen en een nieuwsgierigheid ontwikkelt van hoe het allemaal innerlijk werkt. Leren op een afstand naar mezelf te kijken en wat ik zie niet af te keuren. Je doet het fantastisch Lovestar, en wat Truud zegt ben ik het mee eens. De kleinste stapjes zijn soms de grootste stappen maar dat zie je pas achteraf. Nu ben je nog te veel bezig met de snelheid waarmee je vooruitgang zicht- en voelbaar MOET zijn en in dat "moeten" zit de blindheid voor de voortgang die je hebt geboekt.
En oh, wees lekker egoïstisch. Je gezondheid en je welzijn hangen er vanaf. Laat je niets anders wijsmaken.
zaterdag 16 april 2016 17:11
Ja,heb ik een poosje geleden gedaan en de respons was heel fijn.
Maar het blijft een drempel...toch iets wat je bewust moet blijven doen en moet blijven oefenen als het ware.
Ikbennietblond,sterke actie van je
Moeilijk is het hè,om iemand die belangrijk voor je is los te laten.Maar juist hoe harder je er aan probeert te trekken,hoe meer weerstand er komt.
Je wil er zo graag controle over houden,maar zo werkt het niet :hug
Maar het blijft een drempel...toch iets wat je bewust moet blijven doen en moet blijven oefenen als het ware.
Ikbennietblond,sterke actie van je
Moeilijk is het hè,om iemand die belangrijk voor je is los te laten.Maar juist hoe harder je er aan probeert te trekken,hoe meer weerstand er komt.
Je wil er zo graag controle over houden,maar zo werkt het niet :hug
zaterdag 16 april 2016 17:20
quote:Truud schreef op 16 april 2016 @ 16:42:
Mwah. Ik ben blij met elke stapje, het is beter dan stil staan of achteruitgang. Klopt wat je zegt, ben er al heel lang mee bezig. Een jaar bewust en actief sowieso. Ik had ook niet verwacht dat het helemaal weg zou zijn, maar dat ik op een gegeven moment niet meer zou voelen zoals ik mij nu voel......
Ik heb vorig topic opgezocht over bodemloze put syndroom, nou ja. Ik weet nou niet of ik mij beter voelde of nog verrotter. In the end, het is zoals het is.
Ik weet dat ik het moet accepteren dat het beter kan worden, maar wellicht niet helemaal over/weg gaat. Maar ja
Mwah. Ik ben blij met elke stapje, het is beter dan stil staan of achteruitgang. Klopt wat je zegt, ben er al heel lang mee bezig. Een jaar bewust en actief sowieso. Ik had ook niet verwacht dat het helemaal weg zou zijn, maar dat ik op een gegeven moment niet meer zou voelen zoals ik mij nu voel......
Ik heb vorig topic opgezocht over bodemloze put syndroom, nou ja. Ik weet nou niet of ik mij beter voelde of nog verrotter. In the end, het is zoals het is.
Ik weet dat ik het moet accepteren dat het beter kan worden, maar wellicht niet helemaal over/weg gaat. Maar ja
zaterdag 16 april 2016 17:20
Truud, het is ook lastig contact leggen met anderen als je nog bezig bent te leren contact met jezelf te leggen. Maar het is net als een vuurtje aan beide uiteinden van een stok; je kunt leren contact met jezelf te leggen door met een ander te communiceren. De ander brengt bijna altijd gevoelens van onbehagen naar boven en daarom lijkt geen contact "veiliger". Je kunt ook in je eentje contact krijgen met jezelf, je gevoelens, je gedachten, wat je écht vindt, wilt. denkt. Ongehinderd door afleiding leren met jezelf te zijn zonder je te verliezen in de ander. De waarheid is dat contact uit de weg gaan, vaak resulteert dat je niet in contact komt met jezelf (je gevoelens).
Ik begreep nooit waarom ik beter voelde alleen dan met mensen. Tot het besef kwam dat ik bang was voor anderen van me vonden, wilden. Bang dat ik tegenviel of dat mensen misbruik van me wilde maken. Dan kwamen er inderdaad nare gevoelens naar boven. Zie en spreek ik die mensen niet, dan drijven die rotgevoelens ook niet naar boven, dus lijkt alleen zijn fijner en gezelliger. Met nadruk op "lijkt" want diep van binnen willen we verbinding met anderen en die verbinding moet je eerst met jezelf leggen. En die verbinding komt als wat naar boven drijft aan gevoelens er mag zijn, niet veroordeeld wordt door jezelf en je die gevoelens en gedachten gebruikt om inzicht in jezelf te krijgen.
Hoe ik er zelf mee omga; werk, vrienden, therapie, allemaal spiegels voor hoe ik me voel. Iedere dag raakt iemand me, zowel positief als negatief. En door stil te staan bij wat er bij mij gebeurt, leer ik mezelf beter kennen. Aha! Die opmerking stak me omdat ik me afgewezen voel, minderwaardig, niet goed genoeg. En dat minderwaardige gevoel er laten zijn zonder dat ik me terugtrek of terug vecht is wat ik versta onder onvoorwaardelijke liefde voor mezelf. En ik hoef me niet aan eindeloze stroom van mensen bloot te stellen. Ik kan ook mezelf uit de arena terugtrekken en met een dekentje, filmpje en kop koffie in mijn up helemaal genieten van even géén spiegels.
Ik begreep nooit waarom ik beter voelde alleen dan met mensen. Tot het besef kwam dat ik bang was voor anderen van me vonden, wilden. Bang dat ik tegenviel of dat mensen misbruik van me wilde maken. Dan kwamen er inderdaad nare gevoelens naar boven. Zie en spreek ik die mensen niet, dan drijven die rotgevoelens ook niet naar boven, dus lijkt alleen zijn fijner en gezelliger. Met nadruk op "lijkt" want diep van binnen willen we verbinding met anderen en die verbinding moet je eerst met jezelf leggen. En die verbinding komt als wat naar boven drijft aan gevoelens er mag zijn, niet veroordeeld wordt door jezelf en je die gevoelens en gedachten gebruikt om inzicht in jezelf te krijgen.
Hoe ik er zelf mee omga; werk, vrienden, therapie, allemaal spiegels voor hoe ik me voel. Iedere dag raakt iemand me, zowel positief als negatief. En door stil te staan bij wat er bij mij gebeurt, leer ik mezelf beter kennen. Aha! Die opmerking stak me omdat ik me afgewezen voel, minderwaardig, niet goed genoeg. En dat minderwaardige gevoel er laten zijn zonder dat ik me terugtrek of terug vecht is wat ik versta onder onvoorwaardelijke liefde voor mezelf. En ik hoef me niet aan eindeloze stroom van mensen bloot te stellen. Ik kan ook mezelf uit de arena terugtrekken en met een dekentje, filmpje en kop koffie in mijn up helemaal genieten van even géén spiegels.
zaterdag 16 april 2016 17:37
quote:Sensy12 schreef op 16 april 2016 @ 17:04:
Je hebt gelijk. Oordelen over mijzelf zorgt er niet voor dat ik mij beter voel. Ik baal, ben boos dat ik het heb. Enerzijds accepteer ik het, maar baal gewoon zo erg ervan! Ik vind het zo crappy dat ik mij zo voel.
Maarrrrrr, heb wel mijn 'fix' gehad. Een goed gesprek en hier mijn probleem verteld. Luchtte wel op. Ik baal van het terugkerendheid van dit. En daarin ligt ook een stuk acceptatie.....Accepteren dat ik het heb en dat het terugkerend is Grrr, irritant als ik zelf het antwoord weet.
Ik moet niet meer moeten
Je hebt gelijk. Oordelen over mijzelf zorgt er niet voor dat ik mij beter voel. Ik baal, ben boos dat ik het heb. Enerzijds accepteer ik het, maar baal gewoon zo erg ervan! Ik vind het zo crappy dat ik mij zo voel.
Maarrrrrr, heb wel mijn 'fix' gehad. Een goed gesprek en hier mijn probleem verteld. Luchtte wel op. Ik baal van het terugkerendheid van dit. En daarin ligt ook een stuk acceptatie.....Accepteren dat ik het heb en dat het terugkerend is Grrr, irritant als ik zelf het antwoord weet.
Ik moet niet meer moeten
