Relaties
alle pijlers
En toen was het over....
maandag 20 juni 2016 18:52
Na 12,5 jaar is het uit, ben ik afgedankt voor een jonger exemplaar. En ik weet even niet meer waar ik met mezelf heen moet.
Eerst was het "iemand waar hij zo goed mee kon praten, die zo goed begreep waarom hij niet lekker in zijn vel zat". Omdat hij in een mannenwereld werkt ging ik er van uit dat het een man was. Uiteindelijk hadden we een paar heftige gesprekken en kwam het hoge woord eruit. Hij wou alleen zijn, rust hebben. Dus hij heeft zijn boeltje gepakt en is naar zijn ouders vertrokken, ik mag zolang ik wil in ons huis blijven. En we zouden vrienden blijven, er was echt geen andere vrouw.
Gisteren kwam het hoge woord eruit: "iemand" was een vrouw. 15 jaar jonger dan ik. En het ergste: ik wist het de eerste keer dat ik haar zag, het was zo duidelijk dat ze hem wilde! Ik heb het hem verteld maar "ik hoefde me geen zorgen te maken, ik wist toch dat hij geen andere vrouw wilde". En ik vertrouwde hem blind! Omdat ik hem al die jaren blind kon vertrouwen. Al die jaren heeft hij niet naar andere vrouwen gekeken, ze deden hem niets!
En het ergste is dat ik precies weet hoe het gegaan is, ik heb het op de beveiligingscamera's van zijn zaak gezien, hij heeft de app nota bene zelf op mijn telefoon geïnstalleerd! De film draait steeds opnieuw in mijn hoofd: eerst luisteren, dan steeds iets dichter bijkomen zitten. Even over zijn hand en arm wrijven. En ondertussen begrijpt ze het allemaal zo goed. Hoe hij al jaren niet lekker in zijn vel zit, zichzelf is kwijtgeraakt. Dat het goed is dat hij er met haar over praat (en dus niet meer met mij!). En iedere keer een klein stapje verder. Even zijn been aanraken. Af en toe een grapje maken zodat hij lacht en zich weer vrolijk voelt. Dicht bij hem gaan staan. Hem een knuffel geven. Een voorzichtige zoen op de wang. Een zoen op de mond....
En ik heb alles laten gebeuren. Hoe kon ik zo dom zijn! Terwijl ik op mijn werk zat kon zij rustig haar gang gaan en ik kon niets doen! De ene week hebben we het over onze vakantie en wat we zullen gaan doen, de week erna is alles kapot.
Ik weet het gewoon even niet meer.... het ene moment wil ik hem wel smeken om terug te komen en het andere moment wil ik hem nooit meer zien. Ik geloof hem als hij zegt dat er niets is gebeurd voordat hij de bom liet vallen. Maar ik weet wel dat hij erna meteen naar haar toe is gerend.
Gelukkig ben ik financieel niet van hem afhankelijk, dus ik red me wel. Maar ik voel me gewoon zo verraden!
Eerst was het "iemand waar hij zo goed mee kon praten, die zo goed begreep waarom hij niet lekker in zijn vel zat". Omdat hij in een mannenwereld werkt ging ik er van uit dat het een man was. Uiteindelijk hadden we een paar heftige gesprekken en kwam het hoge woord eruit. Hij wou alleen zijn, rust hebben. Dus hij heeft zijn boeltje gepakt en is naar zijn ouders vertrokken, ik mag zolang ik wil in ons huis blijven. En we zouden vrienden blijven, er was echt geen andere vrouw.
Gisteren kwam het hoge woord eruit: "iemand" was een vrouw. 15 jaar jonger dan ik. En het ergste: ik wist het de eerste keer dat ik haar zag, het was zo duidelijk dat ze hem wilde! Ik heb het hem verteld maar "ik hoefde me geen zorgen te maken, ik wist toch dat hij geen andere vrouw wilde". En ik vertrouwde hem blind! Omdat ik hem al die jaren blind kon vertrouwen. Al die jaren heeft hij niet naar andere vrouwen gekeken, ze deden hem niets!
En het ergste is dat ik precies weet hoe het gegaan is, ik heb het op de beveiligingscamera's van zijn zaak gezien, hij heeft de app nota bene zelf op mijn telefoon geïnstalleerd! De film draait steeds opnieuw in mijn hoofd: eerst luisteren, dan steeds iets dichter bijkomen zitten. Even over zijn hand en arm wrijven. En ondertussen begrijpt ze het allemaal zo goed. Hoe hij al jaren niet lekker in zijn vel zit, zichzelf is kwijtgeraakt. Dat het goed is dat hij er met haar over praat (en dus niet meer met mij!). En iedere keer een klein stapje verder. Even zijn been aanraken. Af en toe een grapje maken zodat hij lacht en zich weer vrolijk voelt. Dicht bij hem gaan staan. Hem een knuffel geven. Een voorzichtige zoen op de wang. Een zoen op de mond....
En ik heb alles laten gebeuren. Hoe kon ik zo dom zijn! Terwijl ik op mijn werk zat kon zij rustig haar gang gaan en ik kon niets doen! De ene week hebben we het over onze vakantie en wat we zullen gaan doen, de week erna is alles kapot.
Ik weet het gewoon even niet meer.... het ene moment wil ik hem wel smeken om terug te komen en het andere moment wil ik hem nooit meer zien. Ik geloof hem als hij zegt dat er niets is gebeurd voordat hij de bom liet vallen. Maar ik weet wel dat hij erna meteen naar haar toe is gerend.
Gelukkig ben ik financieel niet van hem afhankelijk, dus ik red me wel. Maar ik voel me gewoon zo verraden!
maandag 20 juni 2016 19:21
TO, wat ontzettend klote! Ik begrijp dat je ervan ondersteboven bent. Fijn dat je financieel niet van hem afhankelijk bent, maar toch iets wat er enorm inhakt. Wat een hufter, zeg. Klinkt als een typische midlife-crisis.quote:willem1959 schreef op 20 juni 2016 @ 19:13:
[...]
Geen rol in? Natuurlijk wel. Maar ze was het zich waarschijnlijk niet bewust.Ik vond je leuker toen je alleen nog over schaamhaar praatte. Laat TO even bijkomen, zeg.
[...]
Geen rol in? Natuurlijk wel. Maar ze was het zich waarschijnlijk niet bewust.Ik vond je leuker toen je alleen nog over schaamhaar praatte. Laat TO even bijkomen, zeg.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
maandag 20 juni 2016 19:22
maandag 20 juni 2016 19:35
Wat een gemene streek zeg!!!!
Ik zou met alle kracht in je helemaal voor jezelf gaan. Ga door je verdriet heen.
En jij had niet op hem of haar hoeven letten.
Kwestie van vertrouwen hoort dat te zijn.
Wat er niet is.
Wees blij dat je er op tijd achter bent.
Knuffels en sterkte!
Ik zou met alle kracht in je helemaal voor jezelf gaan. Ga door je verdriet heen.
En jij had niet op hem of haar hoeven letten.
Kwestie van vertrouwen hoort dat te zijn.
Wat er niet is.
Wees blij dat je er op tijd achter bent.
Knuffels en sterkte!
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
maandag 20 juni 2016 20:46
Een kerel die zich laat afsnoepen door de eerste de beste is t niet waard om over te rouwen, hoe klote het nu ook voelt voor je. Hier liep een topic van een vrouw die ook ingeruild was voor een jonger exemplaar en die heeft na een paar maanden een veel en veel leuker exemplaar ervoor teruggekregen. Dat gebeurt jou vast ook. Misschien niet op korte termijn, maar zeker op den duur. Sterkte!
maandag 20 juni 2016 21:00
Jeetje wat naar! Maar je hebt geen schuld, ook al zag je dat zij hem graag wou, het is je man die de grens trekt. En dat deed hij niet. NIet ok!
Echt, je kan niet iemand uit de maatschappij houden omdat hij geen nee kan zeggen tegen een verleidster.
Dus stop met boos zijn op jezelf of jezelf de schuld geven. Dit is iets wat je ex doet, niet wat jij doet.
Niet gaan fantaseren verder, zoals je in je topic doet, dat doet je alleen maar pijn, dus als je jezelf betrapt op het ingaan op wat ze nu doen, wie ze is waar hij is, stop ermee, want mind probeert weer grip te krijgen op iets wat je niet hebt.
Je zit nu met je onmacht te vechten en dat is in mijn beleving zwaarder dan verdriet en woede, onmacht is een hel om in te zijn voor mij. Misschien ook voor jou.
Echt, je kan niet iemand uit de maatschappij houden omdat hij geen nee kan zeggen tegen een verleidster.
Dus stop met boos zijn op jezelf of jezelf de schuld geven. Dit is iets wat je ex doet, niet wat jij doet.
Niet gaan fantaseren verder, zoals je in je topic doet, dat doet je alleen maar pijn, dus als je jezelf betrapt op het ingaan op wat ze nu doen, wie ze is waar hij is, stop ermee, want mind probeert weer grip te krijgen op iets wat je niet hebt.
Je zit nu met je onmacht te vechten en dat is in mijn beleving zwaarder dan verdriet en woede, onmacht is een hel om in te zijn voor mij. Misschien ook voor jou.
