Relaties
alle pijlers
Ervaringen delen liefdeloze jeugd
zaterdag 29 april 2017 18:10
Nav een ander topic vroeg ik me af of er hier vrouwen zijn die willen meeschrijven over het hebben gehad van een liefdeloze / slechte jeugd. Ik heb dat helaas ook en heb daar nog best veel last van in m'n huidige leven. Meer dan ik eigenlijk wil toegeven. Ook zit er bij mij wat schaamte waardoor ik IRL niet zo makkelijk te koop loop met dit gegeven. Ik ken verder niemand in mijn omgeving die dit heeft meegemaakt. Ik zou het fijn vinden om hier te schrijven met anderen.
zaterdag 29 april 2017 18:17
"TO trapt af" heet dat dan hier, maar ik weet eigenlijk bij nader inzien niet zo goed waar te beginnen met schrijven.
Ik ben opgegroeid bij mijn moeder, een vrouw die eigenlijk geen kinderen had moeten krijgen. Mijn aanwezigheid was vooral een last voor haar, wat ze ook niet verhulde. Het heeft eigenlijk tot ver in mijn volwassen leven geduurd voordat ik echt doorhad dat het allemaal niet normaal was. Dat alleen vind ik al zo vreemd, herkent iemand dit?
Ik ben opgegroeid bij mijn moeder, een vrouw die eigenlijk geen kinderen had moeten krijgen. Mijn aanwezigheid was vooral een last voor haar, wat ze ook niet verhulde. Het heeft eigenlijk tot ver in mijn volwassen leven geduurd voordat ik echt doorhad dat het allemaal niet normaal was. Dat alleen vind ik al zo vreemd, herkent iemand dit?
zaterdag 29 april 2017 18:27
Wat rot voor jou dat je dat herkent...
Poe waar merk ik het aan nu... waar niet aan denk ik wel eens.. ik heb helemaal geen contact met mijn moeder, ze heeft mij en mijn kind "weggedaan" / gedumpt vanwege een futiliteit. Gewoon een bericht dat ze ons nooit meer wil zien en dat was het. Dus als alle andere vrouwen met hun moeder praten over het kleinkind, oppassen etc. Dat heb ik gewoon niet. Altijd als ik mensen hoor en zie die dit wel hebben dan steekt mij dat vreselijk. Waarom waren wij (mijn kind en ik) niet goed genoeg?
Ik merk ook dat ik helemaal bij nul moet beginnen nu ik zelf een gezin heb. Ik weet totaal niet wat een gezinsleven inhoudt en daardoor gaan soms wat dingen mis of gedraag ik me ongewild inadequaat.
Snap je dit een beetje of klinkt dat heel raar? Ik vind dit altijd zo vreselijk moeilijk uitleggen.
Poe waar merk ik het aan nu... waar niet aan denk ik wel eens.. ik heb helemaal geen contact met mijn moeder, ze heeft mij en mijn kind "weggedaan" / gedumpt vanwege een futiliteit. Gewoon een bericht dat ze ons nooit meer wil zien en dat was het. Dus als alle andere vrouwen met hun moeder praten over het kleinkind, oppassen etc. Dat heb ik gewoon niet. Altijd als ik mensen hoor en zie die dit wel hebben dan steekt mij dat vreselijk. Waarom waren wij (mijn kind en ik) niet goed genoeg?
Ik merk ook dat ik helemaal bij nul moet beginnen nu ik zelf een gezin heb. Ik weet totaal niet wat een gezinsleven inhoudt en daardoor gaan soms wat dingen mis of gedraag ik me ongewild inadequaat.
Snap je dit een beetje of klinkt dat heel raar? Ik vind dit altijd zo vreselijk moeilijk uitleggen.
zaterdag 29 april 2017 18:29
quote:Maaique schreef op 29 april 2017 @ 18:21:
Geen bijdrage maar besef me wel dat jouw username vroeger een van m'n lievelingsboeken was. Was ik helemaal vergeten!Grappig dat je dat oppikt, boeken waren "vroegah" echt een vlucht voor mij van alle ellende, en de dikken pillen van Thea Beckman waren ideaal om helemaal in onder te dompelen.
Geen bijdrage maar besef me wel dat jouw username vroeger een van m'n lievelingsboeken was. Was ik helemaal vergeten!Grappig dat je dat oppikt, boeken waren "vroegah" echt een vlucht voor mij van alle ellende, en de dikken pillen van Thea Beckman waren ideaal om helemaal in onder te dompelen.
zaterdag 29 april 2017 18:30
quote:apestaartje30 schreef op 29 april 2017 @ 18:20:
Ja, herkenbaar.
Pas sinds enkele jaren zie ik het zoals het is: mishandeling. En nog vind ik dat woord heel moeilijk om te schrijven. Aanstel of 'anderen hebben het erger'.
Hoe heb jij er nog last van nu?Het is zeker een vorm van verwaarlozing / mishandeling. Van anderen vind ik dat wel maar over mezelf vind ik het al gauw zwak om dat te denken.
Ja, herkenbaar.
Pas sinds enkele jaren zie ik het zoals het is: mishandeling. En nog vind ik dat woord heel moeilijk om te schrijven. Aanstel of 'anderen hebben het erger'.
Hoe heb jij er nog last van nu?Het is zeker een vorm van verwaarlozing / mishandeling. Van anderen vind ik dat wel maar over mezelf vind ik het al gauw zwak om dat te denken.
zaterdag 29 april 2017 18:31
In mijn jeugd haalde mijn moeder mijn zelfbeeld totaal onderuit. Heel die periode was er 1 van angst. Het is gebeterd sinds ik 2 woede uitbarstingen tegen haar heb gehad. We hebben nu een erg afstandelijke relatie. De impact op mijn leven is helaas nog groot. Ik heb een studie/werkverslaving gehad omdat het mijn vluchthaven was en kan erg moeilijk relaties aangaan, ook op vriendschappelijk vlak. Ook wil ik nooit zelf kinderen hebben, ik verfoei het idee.
zaterdag 29 april 2017 18:33
Of ik het herken ? Ik leef het dagelijks. Ook ik heb een kind, geen man. En wat vind ik het moeilijk. Sinds mijn dochter er is ben ik erachter gekomen dat ik niets weet. En dan bedoel ik niet hoe ik een luier moet verschonen, moet koken of dochter in moet schrijven voor het één of ander. Leven en overleven is mijn tweede natuur. Maar emoties en hoe daarbij te gedragen, daar blijk ik dus geen kaas van gegeten. En dus merk ik dat ik dochter hierin tekort doe. Ik heb dan ook hulp gezocht.
Het steekt me dat anderen wel een familie hebben. Maar mijn moeder mis ik niet.
Wat ongelooflijk dat ze jou te kennen heeft gegeven jullie niet meer te willen. Hoe komt dat?
Het steekt me dat anderen wel een familie hebben. Maar mijn moeder mis ik niet.
Wat ongelooflijk dat ze jou te kennen heeft gegeven jullie niet meer te willen. Hoe komt dat?
zaterdag 29 april 2017 18:36
quote:Bloody_Mary schreef op 29 april 2017 @ 18:31:
In mijn jeugd haalde mijn moeder mijn zelfbeeld totaal onderuit. Heel die periode was er 1 van angst. Het is gebeterd sinds ik 2 woede uitbarstingen tegen haar heb gehad. We hebben nu een erg afstandelijke relatie. De impact op mijn leven is helaas nog groot. Ik heb een studie/werkverslaving gehad omdat het mijn vluchthaven was en kan erg moeilijk relaties aangaan, ook op vriendschappelijk vlak. Ook wil ik nooit zelf kinderen hebben, ik verfoei het idee.Wat super***. Dit herken ik overigens ook echt. Vluchten in werk doe ik helaas nog steeds tot mijn grote schaamte. Moeite met vriendschappen, 100%. Nooit kinderen willen riep ik ook altijd. Bang dat ik erfelijk belast was en dat ik het niet in me had om moederliefde te voelen. Tot ik mijn man kreeg, en ik die gevoelens toe durfde te laten, en nu hebben we wel zeer gepland en zeer gewenst kind. Is helaas wel moeilijk soms (ik houd zielsveel van m'n kind) om m'n weg te vinden in een "moederrol". Ik schaam mij hier erg voor. Dit zijn ook geen dingen die je zomaar uit tegen een kennis ofzo. Denk dat er veel oordelen zouden zijn. Herkent iemand dat?
In mijn jeugd haalde mijn moeder mijn zelfbeeld totaal onderuit. Heel die periode was er 1 van angst. Het is gebeterd sinds ik 2 woede uitbarstingen tegen haar heb gehad. We hebben nu een erg afstandelijke relatie. De impact op mijn leven is helaas nog groot. Ik heb een studie/werkverslaving gehad omdat het mijn vluchthaven was en kan erg moeilijk relaties aangaan, ook op vriendschappelijk vlak. Ook wil ik nooit zelf kinderen hebben, ik verfoei het idee.Wat super***. Dit herken ik overigens ook echt. Vluchten in werk doe ik helaas nog steeds tot mijn grote schaamte. Moeite met vriendschappen, 100%. Nooit kinderen willen riep ik ook altijd. Bang dat ik erfelijk belast was en dat ik het niet in me had om moederliefde te voelen. Tot ik mijn man kreeg, en ik die gevoelens toe durfde te laten, en nu hebben we wel zeer gepland en zeer gewenst kind. Is helaas wel moeilijk soms (ik houd zielsveel van m'n kind) om m'n weg te vinden in een "moederrol". Ik schaam mij hier erg voor. Dit zijn ook geen dingen die je zomaar uit tegen een kennis ofzo. Denk dat er veel oordelen zouden zijn. Herkent iemand dat?
zaterdag 29 april 2017 18:40
quote:HasseSimonsdochter schreef op 29 april 2017 @ 18:30:
[...]
Het is zeker een vorm van verwaarlozing / mishandeling. Van anderen vind ik dat wel maar over mezelf vind ik het al gauw zwak om dat te denken.
Mijn verstand zegt dit ook, mijn gevoel niet altijd.
Omdat mijn moeder altijd bij haar vriend was ben ik op mijn 13e op een kinderboerderij gaan werken. Puur om niet meer alleen te zijn. Helaas kon de beheerder (oudere man) zijn handen niet thuis houden. Toen ik overstuur thuiskwam en mijn moeder dat hoorde (over de telefoon) lachte ze besmuikt: "tja jij wilde zo graag daar werken. Weet je nog? Ha, jij vond hem zooooooo aardig."
Mijn verstand zegt: een vorm van mishandeling.
Mijn gevoel: "ik zal er inderdaad om gevraagd hebben. Eigen schuld"
[...]
Het is zeker een vorm van verwaarlozing / mishandeling. Van anderen vind ik dat wel maar over mezelf vind ik het al gauw zwak om dat te denken.
Mijn verstand zegt dit ook, mijn gevoel niet altijd.
Omdat mijn moeder altijd bij haar vriend was ben ik op mijn 13e op een kinderboerderij gaan werken. Puur om niet meer alleen te zijn. Helaas kon de beheerder (oudere man) zijn handen niet thuis houden. Toen ik overstuur thuiskwam en mijn moeder dat hoorde (over de telefoon) lachte ze besmuikt: "tja jij wilde zo graag daar werken. Weet je nog? Ha, jij vond hem zooooooo aardig."
Mijn verstand zegt: een vorm van mishandeling.
Mijn gevoel: "ik zal er inderdaad om gevraagd hebben. Eigen schuld"
zaterdag 29 april 2017 18:41
quote:Bloody_Mary schreef op 29 april 2017 @ 18:31:
In mijn jeugd haalde mijn moeder mijn zelfbeeld totaal onderuit. Heel die periode was er 1 van angst. Het is gebeterd sinds ik 2 woede uitbarstingen tegen haar heb gehad. We hebben nu een erg afstandelijke relatie. De impact op mijn leven is helaas nog groot. Ik heb een studie/werkverslaving gehad omdat het mijn vluchthaven was en kan erg moeilijk relaties aangaan, ook op vriendschappelijk vlak. Ook wil ik nooit zelf kinderen hebben, ik verfoei het idee.
Jeetje. Wat erg!
In mijn jeugd haalde mijn moeder mijn zelfbeeld totaal onderuit. Heel die periode was er 1 van angst. Het is gebeterd sinds ik 2 woede uitbarstingen tegen haar heb gehad. We hebben nu een erg afstandelijke relatie. De impact op mijn leven is helaas nog groot. Ik heb een studie/werkverslaving gehad omdat het mijn vluchthaven was en kan erg moeilijk relaties aangaan, ook op vriendschappelijk vlak. Ook wil ik nooit zelf kinderen hebben, ik verfoei het idee.
Jeetje. Wat erg!
zaterdag 29 april 2017 18:46
Thanks. Heb het gevoel dat ik het laatste jaar er wel aan het uitgeraken ben. Ik was lang heel onvolwassen omdat mijn moeder me erg klein hield (ik kon niets, was dom, abnormaal, de wereld was 1 groot gevaar...). Vorig jaar heb ik besloten om daar werk van te maken. Heb ondertussen eindelijk mijn rijbewijs gehaald (doodsangsten uitgestaan in de auto xD) en ga voor het eerst op reis naar een ver land met een vriendin. Dit jaagt me ook angst aan, maar ik ga zoveel mogelijk genieten.
zaterdag 29 april 2017 18:47
@ apestaartje, OMG wat herkenbaar wat je schrijft. Werkelijk alles wat je zegt. Dat je het gewoon niet weet, hoe het "heurt" wat er van jou als moeder verwacht wordt. En wat goed dat je dit alleen doet, wat knap!
In antwoord op je vraag.. ik heb een moeilijke zwangerschap gehad en echt een horrorbevalling, bijna met kind en al eraan gegaan. Ik was doodziek en vroeg haar om hulp met m'n kind voor thuis. Dat viel verkeerd. Ze wilde niet helpen, ze vind mij onbeschoft en egoïstisch. Ze is ons eenmaal komen opzoeken na de bevalling ( toen heb ik om die hulp gevraagd omdat het niet goed ging) en ze heeft toen laten weten aan mijn man dat ze ons nooit meer wilde zien. Dat was het. Op zich niet verbazingwekkend, want van mij houden deed ze niet.
In antwoord op je vraag.. ik heb een moeilijke zwangerschap gehad en echt een horrorbevalling, bijna met kind en al eraan gegaan. Ik was doodziek en vroeg haar om hulp met m'n kind voor thuis. Dat viel verkeerd. Ze wilde niet helpen, ze vind mij onbeschoft en egoïstisch. Ze is ons eenmaal komen opzoeken na de bevalling ( toen heb ik om die hulp gevraagd omdat het niet goed ging) en ze heeft toen laten weten aan mijn man dat ze ons nooit meer wilde zien. Dat was het. Op zich niet verbazingwekkend, want van mij houden deed ze niet.
zaterdag 29 april 2017 18:48
quote:apestaartje30 schreef op 29 april 2017 @ 18:40:
[...]
Mijn verstand zegt dit ook, mijn gevoel niet altijd.
Omdat mijn moeder altijd bij haar vriend was ben ik op mijn 13e op een kinderboerderij gaan werken. Puur om niet meer alleen te zijn. Helaas kon de beheerder (oudere man) zijn handen niet thuis houden. Toen ik overstuur thuiskwam en mijn moeder dat hoorde (over de telefoon) lachte ze besmuikt: "tja jij wilde zo graag daar werken. Weet je nog? Ha, jij vond hem zooooooo aardig."
Mijn verstand zegt: een vorm van mishandeling.
Mijn gevoel: "ik zal er inderdaad om gevraagd hebben. Eigen schuld"Wat vreselijk voor je
[...]
Mijn verstand zegt dit ook, mijn gevoel niet altijd.
Omdat mijn moeder altijd bij haar vriend was ben ik op mijn 13e op een kinderboerderij gaan werken. Puur om niet meer alleen te zijn. Helaas kon de beheerder (oudere man) zijn handen niet thuis houden. Toen ik overstuur thuiskwam en mijn moeder dat hoorde (over de telefoon) lachte ze besmuikt: "tja jij wilde zo graag daar werken. Weet je nog? Ha, jij vond hem zooooooo aardig."
Mijn verstand zegt: een vorm van mishandeling.
Mijn gevoel: "ik zal er inderdaad om gevraagd hebben. Eigen schuld"Wat vreselijk voor je
zaterdag 29 april 2017 18:48
quote:Bloody_Mary schreef op 29 april 2017 @ 18:46:
Thanks. Heb het gevoel dat ik het laatste jaar er wel aan het uitgeraken ben. Ik was lang heel onvolwassen omdat mijn moeder me erg klein hield (ik kon niets, was dom, abnormaal, de wereld was 1 groot gevaar...). Vorig jaar heb ik besloten om daar werk van te maken. Heb ondertussen eindelijk mijn rijbewijs gehaald (doodsangsten uitgestaan in de auto xD) en ga voor het eerst op reis naar een ver land met een vriendin. Dit jaagt me ook angst aan, maar ik ga zoveel mogelijk genieten.
Good for you! Mag je trots op zijn
Mag ik vragen hoe oud je ongeveer bent?
Thanks. Heb het gevoel dat ik het laatste jaar er wel aan het uitgeraken ben. Ik was lang heel onvolwassen omdat mijn moeder me erg klein hield (ik kon niets, was dom, abnormaal, de wereld was 1 groot gevaar...). Vorig jaar heb ik besloten om daar werk van te maken. Heb ondertussen eindelijk mijn rijbewijs gehaald (doodsangsten uitgestaan in de auto xD) en ga voor het eerst op reis naar een ver land met een vriendin. Dit jaagt me ook angst aan, maar ik ga zoveel mogelijk genieten.
Good for you! Mag je trots op zijn
Mag ik vragen hoe oud je ongeveer bent?
zaterdag 29 april 2017 18:49
Ik herken het.
Ik ben met huiselijk geweld en misbruik opgegooid. Mijn moeder heeft mij jaren lichamelijk als ook emotioneel misbruikt. Tot vandaag is ze emotioneel erg onvoorspelbare.
Op mijn 18de ben ik naar een ander land verhuisd en heb probeerd alle contact af te breken. Helaas geeft ze mij de ruimte niet. Ze staat elk jaar, onuitgenodigt, 1-2 weken voor de deur..voor "vakantie" . Elk jaar drama omdat ik niet vrij neem voor haar..
Ze ontkent trouwens compleet alles wat gebeurde... onbegrijpelijk.
Impact
- door geen sociale contacten buiten school (mocht ook nooit ergens naartoe, geen sport) faal ik nog steeds (begin 30) in onverwachte sociale situaties. Klingt gek maar ik moest dingen als verjaardagsfeesten, op visite, etentjes serieus eerst leren.
- Ik ben onzeker over mezelf en kan het volgens mijn eigen standard nooit goed doen
- ik vertrouw mensen heel moeilijk
- enorme moeite om vrienden te maken
- introvert (uit angst voor wat anderen doen)
Ik ben lang in therapie geweest maar ik blijf het verdriet houden
Ik ben met huiselijk geweld en misbruik opgegooid. Mijn moeder heeft mij jaren lichamelijk als ook emotioneel misbruikt. Tot vandaag is ze emotioneel erg onvoorspelbare.
Op mijn 18de ben ik naar een ander land verhuisd en heb probeerd alle contact af te breken. Helaas geeft ze mij de ruimte niet. Ze staat elk jaar, onuitgenodigt, 1-2 weken voor de deur..voor "vakantie" . Elk jaar drama omdat ik niet vrij neem voor haar..
Ze ontkent trouwens compleet alles wat gebeurde... onbegrijpelijk.
Impact
- door geen sociale contacten buiten school (mocht ook nooit ergens naartoe, geen sport) faal ik nog steeds (begin 30) in onverwachte sociale situaties. Klingt gek maar ik moest dingen als verjaardagsfeesten, op visite, etentjes serieus eerst leren.
- Ik ben onzeker over mezelf en kan het volgens mijn eigen standard nooit goed doen
- ik vertrouw mensen heel moeilijk
- enorme moeite om vrienden te maken
- introvert (uit angst voor wat anderen doen)
Ik ben lang in therapie geweest maar ik blijf het verdriet houden
zaterdag 29 april 2017 18:54
Ik weet dat mijn eigen moeder een nare moeder had, het was ook geen fijne oma, ik had wel een fijne opa. Was ook een andere tijd, de oorlog en zo. Maar mijn moeder is een fijn mens geworden, iemand waar anderen bij te rade gaan, ze heeft zelf 3 kinderen groot gebracht, ik ben de middelste. Nu moet ik wel zeggen dat zowel mijn oudere broer als mijn jongere zus beide al hun hele leven alleen zijn, maar toch zullen ze zeggen dat ze een fantastische moeder hebben.
Ben je bang dat je doorslaat in "ik weet hoe het niet moet, ik doe het zus en zo" maar dat je niet weet hoe? Daar zou je partner je toch bij kunnen helpen?
Ben je bang dat je doorslaat in "ik weet hoe het niet moet, ik doe het zus en zo" maar dat je niet weet hoe? Daar zou je partner je toch bij kunnen helpen?
die ik wilde bestaat al...
zaterdag 29 april 2017 18:56
Ik wil proberen hier mee te schrijven, ik heb wel de ervaring, ondervind de gevolgen , maar ik heb echt moeite om een samenhangend verhaal neer te zetten. Zowiezo lees ik mee en zal ik proberen om later iets te schrijven.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
zaterdag 29 april 2017 19:00
quote:Bloody_Mary schreef op 29 april 2017 @ 18:56:
Mijn moeder ontkent ook alles... In bijzijn van anderen deed ze ook altijd alsof we het perfecte gezinnetje waren. Oh en zij was steevast het slachtoffer, bij jou ook?
HasseSimonsdochter ik ben 25.
Nou 25 is gelukkig niet echt raar-oud hoor voor je rijbewijs! Fijn dat je dit doet. Je bent nog jong en hebt nog veel tijd.
Mijn moeder speelde ook altijd een rol. Slachtoffer is ze altijd ja.
Mijn moeder ontkent ook alles... In bijzijn van anderen deed ze ook altijd alsof we het perfecte gezinnetje waren. Oh en zij was steevast het slachtoffer, bij jou ook?
HasseSimonsdochter ik ben 25.
Nou 25 is gelukkig niet echt raar-oud hoor voor je rijbewijs! Fijn dat je dit doet. Je bent nog jong en hebt nog veel tijd.
Mijn moeder speelde ook altijd een rol. Slachtoffer is ze altijd ja.
zaterdag 29 april 2017 19:03
quote:DidiRidi schreef op 29 april 2017 @ 18:56:
Ik wil proberen hier mee te schrijven, ik heb wel de ervaring, ondervind de gevolgen , maar ik heb echt moeite om een samenhangend verhaal neer te zetten. Zowiezo lees ik mee en zal ik proberen om later iets te schrijven.Fijn dat je erbij bent, welkom. Ik vind het ook retemoeilijk om er "1" verhaal van te maken. Ik heb vooral zoveel nare anekdotes in m'n hoofd. Haak gewoon in als dat goed voelt en laten we afspreken dat een samenhangend verhaal totaal niet vereist is!
Ik wil proberen hier mee te schrijven, ik heb wel de ervaring, ondervind de gevolgen , maar ik heb echt moeite om een samenhangend verhaal neer te zetten. Zowiezo lees ik mee en zal ik proberen om later iets te schrijven.Fijn dat je erbij bent, welkom. Ik vind het ook retemoeilijk om er "1" verhaal van te maken. Ik heb vooral zoveel nare anekdotes in m'n hoofd. Haak gewoon in als dat goed voelt en laten we afspreken dat een samenhangend verhaal totaal niet vereist is!
