Relaties
alle pijlers
gearrangeerd huwelijk.
maandag 27 februari 2012 18:59
Mijn ouders willen dat ik ga trouwen. Hij is 41, is getrouwd geweest en gescheiden, geen kinderen. Goede baan, eigen huis en auto en al die dingen. Ik ben 23 net klaar met mijn studie. Mijn ouders vinden het echt een goede kans. Ik ben immers al 23 en bijna overtijd, in mijn cultuur trouw je toch niet later dan 20. 25 is vaak te oud.
Ik zal ooit toch moeten trouwen, met iemand van dezelfde afkomst. En liefde daar zal geen sprake van zijn. waarom niet nu? Het leeftijdsverschil vind ik nog niet het ergste. Gewoon dat er geen gevoel is. Toen ik hem zag, we mochten een half uur alleen met elkaar praten, voelde ik niks. Geen klik, niet eens een vriendschappelijke. Moet ik met deze man mijn leven, het bed delen? Andere kant ik weet zeker dat mijn ouders zwaar teleurgesteld zullen zijn.
Ik heb met hem de volgende punten besproken.
Ik wil kunnen werken ook als er eventueel kinderen zijn.
Ik wil ook dingen kunnen doen met mijn vriendinnen, natuurlijk op gepaste tijden en gepaste locaties.
Daar ging hij mee akkoord.
Nu twijfel ik enorm. Zal ik het doen? Ga ik spijt krijgen? Als ik naar mijn ouders kijk die zijn echt gelukkig. Mijn moeder heeft mijn vader pas gezien op de dag van de bruiloft. Ik denk dat liefde kan groeien.
Wat denken jullie hierover. Ik weet dat het moeilijk is voor jullie om het te begrijpen maar zou toch een eerlijke mening willen.
Ik zal ooit toch moeten trouwen, met iemand van dezelfde afkomst. En liefde daar zal geen sprake van zijn. waarom niet nu? Het leeftijdsverschil vind ik nog niet het ergste. Gewoon dat er geen gevoel is. Toen ik hem zag, we mochten een half uur alleen met elkaar praten, voelde ik niks. Geen klik, niet eens een vriendschappelijke. Moet ik met deze man mijn leven, het bed delen? Andere kant ik weet zeker dat mijn ouders zwaar teleurgesteld zullen zijn.
Ik heb met hem de volgende punten besproken.
Ik wil kunnen werken ook als er eventueel kinderen zijn.
Ik wil ook dingen kunnen doen met mijn vriendinnen, natuurlijk op gepaste tijden en gepaste locaties.
Daar ging hij mee akkoord.
Nu twijfel ik enorm. Zal ik het doen? Ga ik spijt krijgen? Als ik naar mijn ouders kijk die zijn echt gelukkig. Mijn moeder heeft mijn vader pas gezien op de dag van de bruiloft. Ik denk dat liefde kan groeien.
Wat denken jullie hierover. Ik weet dat het moeilijk is voor jullie om het te begrijpen maar zou toch een eerlijke mening willen.
dinsdag 28 februari 2012 10:05
quote:qalbi schreef op 27 februari 2012 @ 18:59:
Hij is 41, is getrouwd geweest en gescheiden, geen kinderen. Goede baan, eigen huis en auto en al die dingen. Ik ben 23 net klaar met mijn studie. Mijn ouders vinden het echt een goede kans. Ik ben immers al 23 en bijna overtijd(...)
Meid, je hebt gestudeerd, je kunt jezelf onderhouden, waarom zou je in hemelsnaam een man nodig hebben met een 'goede baan, huis en auto'?
Wat dat 'overtijd' betreft. Waarom zou je je zorgen maken dat je overtijd bent? Overtijd voor wat precies? We leven niet meer in 1912. Je zult geen honger gaan lijden omdat geen man voor je wil zorgen. Je zult je ouders niet tot last zijn omdat ze je in huis moeten houden. Je heb gestudeerd, je kunt je eigen boontjes doppen. Overtijd? Je tijd begint nu pas!!
quote:Ik zal ooit toch moeten trouwen, met iemand van dezelfde afkomst. En liefde daar zal geen sprake van zijn. waarom niet nu? (...) Andere kant ik weet zeker dat mijn ouders zwaar teleurgesteld zullen zijn.
Je bent niemand wat verplicht. En waarom zouden je ouders teleurgesteld zijn? Wat lopen ze mis, de bruidsschat? Meid, je ouders moeten trots op je zijn, je hebt een studie afgemaakt, je kan jezelf onderhouden, de wereld staat met open armen voor je open! Dat is toch een stuk beter dan de open armen van een onbekende gescheiden man?
Je het het verder over jouw cultuur. Dat is prima, maar dat klopt natuurlijk niet. Je bedoelt waarschijnlijk jouw ouders cultuur. Jouw moeder zou misschien nooit hebben ingelogd op Viva.nl, jij wél! Jou moeder heeft misschien niet gestudeerd, jij wéll. Jij bent zo ontzettend veel meer een product van de Nederlandse maatschappij dan van jouw ouders cultuur. Jij hebt je eigen stem.
Iemand zei het een paar pagina's terug heel treffend: als jij over twintig jaar een dochter hebt, zou jij haar uithuwelijken aan een onbekende gescheiden oude man? Het antwoord weet ik wel: natuurlijk niet! (dus waarom doe je het jezelf aan?)
Hij is 41, is getrouwd geweest en gescheiden, geen kinderen. Goede baan, eigen huis en auto en al die dingen. Ik ben 23 net klaar met mijn studie. Mijn ouders vinden het echt een goede kans. Ik ben immers al 23 en bijna overtijd(...)
Meid, je hebt gestudeerd, je kunt jezelf onderhouden, waarom zou je in hemelsnaam een man nodig hebben met een 'goede baan, huis en auto'?
Wat dat 'overtijd' betreft. Waarom zou je je zorgen maken dat je overtijd bent? Overtijd voor wat precies? We leven niet meer in 1912. Je zult geen honger gaan lijden omdat geen man voor je wil zorgen. Je zult je ouders niet tot last zijn omdat ze je in huis moeten houden. Je heb gestudeerd, je kunt je eigen boontjes doppen. Overtijd? Je tijd begint nu pas!!
quote:Ik zal ooit toch moeten trouwen, met iemand van dezelfde afkomst. En liefde daar zal geen sprake van zijn. waarom niet nu? (...) Andere kant ik weet zeker dat mijn ouders zwaar teleurgesteld zullen zijn.
Je bent niemand wat verplicht. En waarom zouden je ouders teleurgesteld zijn? Wat lopen ze mis, de bruidsschat? Meid, je ouders moeten trots op je zijn, je hebt een studie afgemaakt, je kan jezelf onderhouden, de wereld staat met open armen voor je open! Dat is toch een stuk beter dan de open armen van een onbekende gescheiden man?
Je het het verder over jouw cultuur. Dat is prima, maar dat klopt natuurlijk niet. Je bedoelt waarschijnlijk jouw ouders cultuur. Jouw moeder zou misschien nooit hebben ingelogd op Viva.nl, jij wél! Jou moeder heeft misschien niet gestudeerd, jij wéll. Jij bent zo ontzettend veel meer een product van de Nederlandse maatschappij dan van jouw ouders cultuur. Jij hebt je eigen stem.
Iemand zei het een paar pagina's terug heel treffend: als jij over twintig jaar een dochter hebt, zou jij haar uithuwelijken aan een onbekende gescheiden oude man? Het antwoord weet ik wel: natuurlijk niet! (dus waarom doe je het jezelf aan?)
dinsdag 28 februari 2012 10:05
Natuurlijk is het een moeilijk iets, breken met hè ouders en niemand doet dat graag. Dat doe je alleen in die gevallen waarin jouw vrijheid in het geding komt, althans, dat zou voor mij het breekpunt zijn.
TO zou zich ook moeten realiseren dat hiermee instemmen, ook betekent dat ze deze traditie in stand houdt. Ook haar dochters zullen op den duur bij hetzelfde punt komen en moeten kiezen tussen ouders of eigen geluk.
Vind ik wel het overwegen waard.
TO zou zich ook moeten realiseren dat hiermee instemmen, ook betekent dat ze deze traditie in stand houdt. Ook haar dochters zullen op den duur bij hetzelfde punt komen en moeten kiezen tussen ouders of eigen geluk.
Vind ik wel het overwegen waard.
dinsdag 28 februari 2012 10:05
Dit doet me denken aan een ex collega van me.
Zij ging ook trouwen met iemand die ze nauwelijks kende. Ik vroeg haar, maar wil je iemand niet eerst leren kennen? Maar dat was niet nodig in hun cultuur zei ze. Ik zei nog dat het toch niet uitmaakt uit welke cultuur je komt, je moet toch iemand een beetje kennen voordat je kunt beslissen of je met hem of haar je leven wil delen?Nee, die paar weken was genoeg.
Het huwelijk heeft 7 weken geduurd.
(nou heeft dit niet persé met cultuur te maken, mijn nichtje was ook na 7 maanden gescheiden van een jongen waar ze al 8 jaar mee samenwoonde, maar toch, het risico is aanmerkelijk groter.)
Zij ging ook trouwen met iemand die ze nauwelijks kende. Ik vroeg haar, maar wil je iemand niet eerst leren kennen? Maar dat was niet nodig in hun cultuur zei ze. Ik zei nog dat het toch niet uitmaakt uit welke cultuur je komt, je moet toch iemand een beetje kennen voordat je kunt beslissen of je met hem of haar je leven wil delen?Nee, die paar weken was genoeg.
Het huwelijk heeft 7 weken geduurd.
(nou heeft dit niet persé met cultuur te maken, mijn nichtje was ook na 7 maanden gescheiden van een jongen waar ze al 8 jaar mee samenwoonde, maar toch, het risico is aanmerkelijk groter.)
dinsdag 28 februari 2012 10:07
quote:driewieler schreef op 28 februari 2012 @ 10:05:
Natuurlijk is het een moeilijk iets, breken met hè ouders en niemand doet dat graag. Dat doe je alleen in die gevallen waarin jouw vrijheid in het geding komt, althans, dat zou voor mij het breekpunt zijn.
TO zou zich ook moeten realiseren dat hiermee instemmen, ook betekent dat ze deze traditie in stand houdt. Ook haar dochters zullen op den duur bij hetzelfde punt komen en moeten kiezen tussen ouders of eigen geluk.
Vind ik wel het overwegen waard.
Maar jij bent natuurlijk een hele onafhankelijke en moderne Moslima, Driewieler. Vergeet dat niet he?
Zat vrouwen die nog gebukt gaan onder het regime van hun ouders en familie.
Natuurlijk is het een moeilijk iets, breken met hè ouders en niemand doet dat graag. Dat doe je alleen in die gevallen waarin jouw vrijheid in het geding komt, althans, dat zou voor mij het breekpunt zijn.
TO zou zich ook moeten realiseren dat hiermee instemmen, ook betekent dat ze deze traditie in stand houdt. Ook haar dochters zullen op den duur bij hetzelfde punt komen en moeten kiezen tussen ouders of eigen geluk.
Vind ik wel het overwegen waard.
Maar jij bent natuurlijk een hele onafhankelijke en moderne Moslima, Driewieler. Vergeet dat niet he?
Zat vrouwen die nog gebukt gaan onder het regime van hun ouders en familie.
dinsdag 28 februari 2012 10:08
quote:Ik zal ooit toch moeten trouwenJe moet helemaal niks! Je zou ook 'n lat-relatie kunnen ambieren, of willen samenwonen of gewoon lekker alleen blijven met af en toe 'n vriend om tegen aan te kruipen. Hier is dat allemaal mogelijk, ook als je 'n relatie zou willen met iemand van je eigen geslacht. En ook de generatie(s) voor ons hebben zich uit de bekrompen religieuze tradities los moeten worstelen zodat wij die vrijheid gekregen hebben. Nu is het de beurt aan de importculturen datzelfde te doen, niet alleen voor jezelf, maar ook voor je eigen nageslacht, mocht je daarvoor kiezen.
dinsdag 28 februari 2012 10:08
Geen idee wat jouw culturele achtergrond is, kan net zo goed Hindoestaans zijn als Islamitisch. Ik heb een hele rits Turkse vrienden en kennissen, van hen, ook die van mijn leeftijd (61) is er niet één getrouwd met een partner die door hun ouders is voorgedragen. Ze kwamen elkaar tegen in een vakantie, op de universiteit of het werk.
verba volant, scripta manent.
dinsdag 28 februari 2012 10:16
Hallo Qalbi,
Ik ken 3 stellen die een gearrangeerd huwelijk hebben.
1 - Dit is het oudste stel. Zij hebben een fantastisch huwelijk (ik geloof nu al zo'n 45 jaar). Maar dit zijn ook mensen uit een andere tijd, wat ongetwijfeld van invloed is.
2 - Het tweede stel is jong, van 'onze' generatie. Zij hebben eerst 'gedate' en dat hield in: koffie drinken, een paar keer wat leuke dingen doen (niet blijven slapen of vakantie oid). Overigens wel beperkt - een stuk of 5 keer. De families hadden elkaar ook van te voren uitgebreid ontmoet. Ook heeft zij aangegeven dat ze wilde werken ed. Dit huwelijk is ook erg succesvol.
3 - Bij het derde stel ligt het wat complexer. Zij was eerst getrouwd met een andere man. Dit huwelijk duurde zeer kort. Het was een slechte match. Voor zover ik weet hebben ze ook niet eerst gedate maar na 1 ontmoeting besloten te trouwen. Na de scheiding heeft zij een nieuwe man gevonden, wederom via de gearrangeerde weg. Dit huwelijk is wel een succes. Het had ook een iets langere aanloop (maar nog steeds zeer beperkt). Wat overigens opviel is dat haar ouders de 'schuld' op zich namen toen het eerste huwelijk faalde, zij hadden immers het huwelijk gearrangeerd.
Verder ken ik een aantal mannen en vrouwen die gekozen hebben voor een 'liefdeshuwelijk'. Of dat in ieder geval wilden. Een aantal daarvan is het ook gelukt en een aantal niet. Sommigen hebben op latere leeftijd (zo rond de 30) alsnog gevraagd aan hun ouders om een gearrangeerd huwelijk.
Echte probleemgevallen ken ik niet direct (uit eerste hand). De problemen waar ik van gehoord heb hadden vrijwel altijd te maken met de schoonmoeder/schoondochter relatie. Het ging in deze gevallen dan ook altijd om families die gezamenlijk in 1 huis woonden (extended family).
Ik wens je heel veel succes.
Ik ken 3 stellen die een gearrangeerd huwelijk hebben.
1 - Dit is het oudste stel. Zij hebben een fantastisch huwelijk (ik geloof nu al zo'n 45 jaar). Maar dit zijn ook mensen uit een andere tijd, wat ongetwijfeld van invloed is.
2 - Het tweede stel is jong, van 'onze' generatie. Zij hebben eerst 'gedate' en dat hield in: koffie drinken, een paar keer wat leuke dingen doen (niet blijven slapen of vakantie oid). Overigens wel beperkt - een stuk of 5 keer. De families hadden elkaar ook van te voren uitgebreid ontmoet. Ook heeft zij aangegeven dat ze wilde werken ed. Dit huwelijk is ook erg succesvol.
3 - Bij het derde stel ligt het wat complexer. Zij was eerst getrouwd met een andere man. Dit huwelijk duurde zeer kort. Het was een slechte match. Voor zover ik weet hebben ze ook niet eerst gedate maar na 1 ontmoeting besloten te trouwen. Na de scheiding heeft zij een nieuwe man gevonden, wederom via de gearrangeerde weg. Dit huwelijk is wel een succes. Het had ook een iets langere aanloop (maar nog steeds zeer beperkt). Wat overigens opviel is dat haar ouders de 'schuld' op zich namen toen het eerste huwelijk faalde, zij hadden immers het huwelijk gearrangeerd.
Verder ken ik een aantal mannen en vrouwen die gekozen hebben voor een 'liefdeshuwelijk'. Of dat in ieder geval wilden. Een aantal daarvan is het ook gelukt en een aantal niet. Sommigen hebben op latere leeftijd (zo rond de 30) alsnog gevraagd aan hun ouders om een gearrangeerd huwelijk.
Echte probleemgevallen ken ik niet direct (uit eerste hand). De problemen waar ik van gehoord heb hadden vrijwel altijd te maken met de schoonmoeder/schoondochter relatie. Het ging in deze gevallen dan ook altijd om families die gezamenlijk in 1 huis woonden (extended family).
Ik wens je heel veel succes.
dinsdag 28 februari 2012 10:23
dinsdag 28 februari 2012 10:50
dinsdag 28 februari 2012 10:58
quote:scamp schreef op 27 februari 2012 @ 19:34:
Qalbi, ik denk maar zo.
Stel je hebt een dochter en jij gaat (moet?) haar uithuwelijken. Hoe sta je daar in? Wat voel je daar bij?
Zou je dit niet doen dan moet je het ook niet voor jezelf willen.
Sterk punt. Je toekomstige dochter heeft immers net zo goed 'jouw cultuur' als jijzelf. Toch?
Of zou het soms kunnen dat een culturele traditie niet altijd maar klakkeloos wordt voorgezet van de ene generatie op de volgende...
Qalbi, ik denk maar zo.
Stel je hebt een dochter en jij gaat (moet?) haar uithuwelijken. Hoe sta je daar in? Wat voel je daar bij?
Zou je dit niet doen dan moet je het ook niet voor jezelf willen.
Sterk punt. Je toekomstige dochter heeft immers net zo goed 'jouw cultuur' als jijzelf. Toch?
Of zou het soms kunnen dat een culturele traditie niet altijd maar klakkeloos wordt voorgezet van de ene generatie op de volgende...
dinsdag 28 februari 2012 11:16
quote:joop_2000 schreef op 28 februari 2012 @ 10:58:
[...]
Sterk punt. Je toekomstige dochter heeft immers net zo goed 'jouw cultuur' als jijzelf. Toch?
Of zou het soms kunnen dat een culturele traditie niet altijd maar klakkeloos wordt voorgezet van de ene generatie op de volgende...Daarom zei ik al, TO heeft een andere cultuur dan haar ouders. Ze is vernederlandst, of ze het nou zelf door heeft of niet. De cultuur van haar ouders is al lang niet meer haar cultuur. Zij moet nu zelf beslissen wat ze hiermee doet. Het is geen makkelijke weg.
[...]
Sterk punt. Je toekomstige dochter heeft immers net zo goed 'jouw cultuur' als jijzelf. Toch?
Of zou het soms kunnen dat een culturele traditie niet altijd maar klakkeloos wordt voorgezet van de ene generatie op de volgende...Daarom zei ik al, TO heeft een andere cultuur dan haar ouders. Ze is vernederlandst, of ze het nou zelf door heeft of niet. De cultuur van haar ouders is al lang niet meer haar cultuur. Zij moet nu zelf beslissen wat ze hiermee doet. Het is geen makkelijke weg.
dinsdag 28 februari 2012 11:21
Je bent 23 en je hebt een opleiding gedaan.
Dan kunnen jouw ouders toch wel een betere kandidaat vinden dan een vent van 41?
En ik vind 1 gesprekje veel te kort om kennis te maken.
Een huwelijks kandidaat moet bereid zijn hele dagen vrij te maken om kennis te maken.
Dan kunnen jouw ouders toch wel een betere kandidaat vinden dan een vent van 41?
En ik vind 1 gesprekje veel te kort om kennis te maken.
Een huwelijks kandidaat moet bereid zijn hele dagen vrij te maken om kennis te maken.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
dinsdag 28 februari 2012 11:27
Net als h-l-g ken ik ook een stel met een gearrangeerd huwelijk, inmiddels een jaar of 40 getrouwd, die idd een fantastisch huwelijk hebben.
En ik ken een meisje van To's leeftijd die vorig jaar net als zij een gearrangeerd huwelijk met een oudere man zou aangaan, maar na wat extra gesprekken en informatie over hem die haar familie ter ore kwam, is dat huwelijk afgeblazen, haar familie vond hem bij nader inzien geen geschikte kandidaat en nu zijn ze op zoek naar een nieuwe kandidaat.
Persoonlijk heb ik niks tegen gearrangeerde huwelijken, ik denk zelfs dat de kans op succes misschien wel groter is dan bij huwelijken uit verliefdheid.
En ik ken een meisje van To's leeftijd die vorig jaar net als zij een gearrangeerd huwelijk met een oudere man zou aangaan, maar na wat extra gesprekken en informatie over hem die haar familie ter ore kwam, is dat huwelijk afgeblazen, haar familie vond hem bij nader inzien geen geschikte kandidaat en nu zijn ze op zoek naar een nieuwe kandidaat.
Persoonlijk heb ik niks tegen gearrangeerde huwelijken, ik denk zelfs dat de kans op succes misschien wel groter is dan bij huwelijken uit verliefdheid.
Am Yisrael Chai!
