Gesprek de moeite waard?

Begin vorig jaar heb ik een relatie gekregen met een jongen die ik al langer leuk vond en hij mij ook. We hebben voor het eerst gezoend en daarna is het vrij snel gegaan. We begonnen elkaar steeds vaker te zien en in september hebben we uitgesproken dat we van elkaar hielden. Eindelijk had ik na een lange tijd iemand die mij gelukkig maakte waardoor ik weer aan de toekomst durfde denken. Ik was intens gelukkig en zag mijn toekomst met hem, mijn vorige relatie was een enorme ellende door een vriend die alleen met zichtzelf bezig was, mij verwaarloosde en alleen maar ruzie maakte. Dit jaar zouden we ook samen gaan wonen.

Op een vrijdagavond zagen we elkaar laat op de avond, hij was met een vriend de stad in geweest en was behoorlijk aangeschoten. De volgende ochtend besloot ik om in zijn telefoon te kijken omdat het niet goed voelde en zag dat hij contact had met een dealer. Dezelfde ochtend heb ik hem geconfronteerd en hij gaf toe dat hij wel eens cocaine snoof. Hier ben ik zo van gesproken juist omdat alles goed zat, hij was lief, sociaal kon het met mijn vriendinnen en familie vinden, had een leuke baan en was er altijd voor me. Des te harder kwam dit aan. Hoe kon hij dit doen en hier ook nog eens over liegen. Die ochtend heb ik direct een vriendin gebeld en ben naar huis gegaan. Ik heb het met mijn familie gedeeld en hem laten weten dat het over is. Inmiddels is dit zes maanden geleden.

In de afgelopen zes maanden kwam ik hem tegen op een festival en hebben we met elkaar gekletst. Helaas kon een vriendin zich niet inhouden en is tegen hem uitgevallen toen ik alweer weg was. Vond het verder fijn hem even te zien, we hebben elkaar ook even vastgehouden en dit voelde verder erg fijn. Daarna heb ik nog eenmaal met hem afgesproken en hebben we in het park gezeten. We waren intiem en hebben over koetjes en kalfjes gesproken en niet over de gebeurtenissen of een toekomst samen. Dit hadden we zo afgesproken.

Inmiddels hebben we het contact volledig verbroken. We hadden nog regelmatig app conact maar dit liep om de zoveel weken weer uit op ruzie. Ik denk dat hij ergens nog hoop had terwijl ik heb laten weten dat het over is hoeveel verdriet me dat ook doet en hoe erg ik alles aan hem mis, dat ik aan mezelf moet denken. Hij vind echter dat we moeten praten en had graag een kans gekregen.

Ik geloof dat hij oprecht spijt heeft en het zo niet had gewild. Hij zegt geen drugs meer te gebruiken en vooral ook spijt te hebben dat hij hierover heeft kunnen liegen. Dit had hij eerder moeten beseffen. Aan de andere kant, ik heb mijn standpunt dat je eerlijk bent in een relatie en moet mijzelf beschermen en kan niet leven met een gevoel van wantrouwen. Inmiddels heb ik mijn eigen huisje gekocht. In een laatste bericht heeft hij laten weten dat ik alles voor hem betekende en hij niet wil dat we verbitterd zijn omdat de liefde echt was en we verder een mooie tijd hadden die we niet moeten vergeten. Hij heeft mij nogmaals gevraagd om na te denken over een gesprek. Het doet verdriet juist omdat alles goed zat en ik hem vaak erg mis maar hem niet meer kan vertouwen. Ik kan er maar niet achterkomen wat een gesprek mij positief oplevert, ik heb een standpunt waar hij het niet mee eens is en dat gaat escaleren, dat botst en het enige is dat ik het misschien als afsluiter zie. Zouden jullie nog een gesprek aangaan?