Relaties
alle pijlers
Getrouwd, kinderen en nu verliefd op een vrouw
vrijdag 12 december 2014 20:38
Ik ben het eens met Cateautje. Los van of je wat met die verliefdheid moet doen (ik denk dat je er inderdaad goed aan doet om daar niets mee te doen), een gezin waar zo ontzettend veel ruzie is, is eigenlijk een onveilige thuissituatie voor je kinderen. Ik denk dat je dat niet moet willen, verliefd op een ander of niet. In dit geval is bij elkaar blijven dus eigenlijk een kiezen voor jezelf, omdat jij je kinderen geen halve week kunt wilt missen laat je ze lekker tussen jullie ruzies opgroeien.
vrijdag 12 december 2014 21:03
Mijn ouders bleven ook alleen bij elkaar voor de kinderen... Dat zeiden ze ook letterlijk tegen ons tijdens de vele ruzies. Wat mij betreft hadden ze uit elkaar mogen gaan... Dan hadden ze misschien ieder voor zich nog gelukkig geworden.
Dus denk goed na of je bij elkaar blijft voor de kinderen...
Lijkt me wel moeilijk. Zo verliefd zijn en het alleen voor jezelf houden. Ik denk niet dat ik dat zou kunnen!
Dus denk goed na of je bij elkaar blijft voor de kinderen...
Lijkt me wel moeilijk. Zo verliefd zijn en het alleen voor jezelf houden. Ik denk niet dat ik dat zou kunnen!
Het is beter een kaars aan te steken, dan de duisternis te vervloeken ~ In loving memory of AnnA.
vrijdag 12 december 2014 21:42
quote:Cateautje schreef op 12 december 2014 @ 20:31:
Wat is er zo gelukkig en onbezorgd aan een jeugd waar vader en moeder zoveel ruzie hebben.
Ik ben opgegroeid in een oorlogsgezin en was blij dat mijn ouders eindelijk uit elkaar gingen.
Ik was 7 toen het zover was en wat was ik blij met de rust in huis, heerlijk!
Hier hetzelfde.
Scheiden is beter dan ruzie, leugens en wantrouwen.
Wat is er zo gelukkig en onbezorgd aan een jeugd waar vader en moeder zoveel ruzie hebben.
Ik ben opgegroeid in een oorlogsgezin en was blij dat mijn ouders eindelijk uit elkaar gingen.
Ik was 7 toen het zover was en wat was ik blij met de rust in huis, heerlijk!
Hier hetzelfde.
Scheiden is beter dan ruzie, leugens en wantrouwen.
Silence is golden. Duct tape is silver.
vrijdag 12 december 2014 21:44
Kinderen krijgen dat mee. Als jij denkt dat ze niks in de gaten hebben ben je naïef. Onbewust voelen ze dat. De spanningen, het gemis aan oprechte liefde tussen de ouders. Het lachen met elkaar. Het af en toe dollen met elkaar, de oprechte kus als iemand thuis komt etc. etc.
Later is het voor je kinderen zoals hierboven, omdat ze bij anderen ook zien hoe het wel kan gaan.
Kies ècht voor je kinderen en laat je ballen zien. Nu is het meer een veilige keus. Je wil niet en hebt geen zin in alles wat er los komt en geregeld moet worden als je uit elkaar gaat.
Later is het voor je kinderen zoals hierboven, omdat ze bij anderen ook zien hoe het wel kan gaan.
Kies ècht voor je kinderen en laat je ballen zien. Nu is het meer een veilige keus. Je wil niet en hebt geen zin in alles wat er los komt en geregeld moet worden als je uit elkaar gaat.
vrijdag 12 december 2014 21:51
Ik zou inderdaad vooral bij elkaar blijven terwijl je een hekel aan elkaar hebt. Dan weet je tenminste zeker dat je je kinderen NIET het goede voorbeeld geeft van hoe het is om gelukkig te zijn.
Mijn ouders zijn al 31 jaar gelukkig getrouwd. En bij mijn mooiste herinneringen horen onder andere de momenten dat mijn ouders gewoon ineens even met elkaar in de keuken dansten op niet bestaande muziek, mijn moeder die mn vader een zoen geeft omdat hij haar auto ook schoongekrabt heeft, mijn vader die mn moeder een knuffel geeft, mijn moeder die giechelt en zegt 'schat, niet waar de kinderen bij zijn' (wij waren al lang en breed volwassen gelukkig), mijn moeder zingend op de fiets, mijn vader fluitend in de tuin en ga zo maar door.
Een fantastisch voorbeeld van hoe fijn een goede, gelukkige relatie kan zijn en waar ik als dochter ook naar streef (en op dit moment ook heb).
Wil jij je kinderen dat niet geven? Een voorbeeld van hoe je gelukkig kunt zijn?
En daarbij... stel even voor het gemak dat je maar 1 leven hebt, en dat dat dit leven is. Waarom zou je dan settelen voor een ongelukkig huwelijk. Nee het is voor de kinderen zeker niet leuk. En het is te makkelijk om altijd egoistisch voor je eigen geluk te kiezen. Maar jezelf helemaal wegcijferen vind ik echt zonde van de tijd die je gegeven is. Als je later 80 bent, krijg je alleen maar spijt dat je jarelang verspilt hebt aan een liefdeloos huwelijk..
Mijn ouders zijn al 31 jaar gelukkig getrouwd. En bij mijn mooiste herinneringen horen onder andere de momenten dat mijn ouders gewoon ineens even met elkaar in de keuken dansten op niet bestaande muziek, mijn moeder die mn vader een zoen geeft omdat hij haar auto ook schoongekrabt heeft, mijn vader die mn moeder een knuffel geeft, mijn moeder die giechelt en zegt 'schat, niet waar de kinderen bij zijn' (wij waren al lang en breed volwassen gelukkig), mijn moeder zingend op de fiets, mijn vader fluitend in de tuin en ga zo maar door.
Een fantastisch voorbeeld van hoe fijn een goede, gelukkige relatie kan zijn en waar ik als dochter ook naar streef (en op dit moment ook heb).
Wil jij je kinderen dat niet geven? Een voorbeeld van hoe je gelukkig kunt zijn?
En daarbij... stel even voor het gemak dat je maar 1 leven hebt, en dat dat dit leven is. Waarom zou je dan settelen voor een ongelukkig huwelijk. Nee het is voor de kinderen zeker niet leuk. En het is te makkelijk om altijd egoistisch voor je eigen geluk te kiezen. Maar jezelf helemaal wegcijferen vind ik echt zonde van de tijd die je gegeven is. Als je later 80 bent, krijg je alleen maar spijt dat je jarelang verspilt hebt aan een liefdeloos huwelijk..
vrijdag 12 december 2014 21:51
Hoezo vind je scheiden 'echt niet kunnen'? je kinderen laten opgroeien in een gezin waarin hun ouders steeds ruzie hebben en elkaar naar het leven staan kan wel? Sorry, maar daar zie ik de logica dus echt niet van in. In mijn optiek is 'bij elkaar blijven voor kinderen' zo ongeveer het slechtste wat je kunt doen. Als jij niks meer voor je man voelt, waarom zou je dan in hemelsnaam bij hem blijven? Wat voegt dat toe aan jouw leven, dat van hem en dat van jullie kinderen?
En die verliefdheid, tja... Maakt verder helemaal niks uit of het nou een man of een vrouw is waar je verliefd op bent, feit blijft dat dit zal blijven gebeuren als je jezelf vast zet in een liefdeloos huwelijk. Als de gevoelens voor deze vrouw verdwijnen, komt er uiteindelijk wel weer iemand anders waar je voor valt. Al was het alleen maar omdat je niet meer van je man houdt en je dus automatisch op zoek gaat naar een substituut om wel van te houden.
En die verliefdheid, tja... Maakt verder helemaal niks uit of het nou een man of een vrouw is waar je verliefd op bent, feit blijft dat dit zal blijven gebeuren als je jezelf vast zet in een liefdeloos huwelijk. Als de gevoelens voor deze vrouw verdwijnen, komt er uiteindelijk wel weer iemand anders waar je voor valt. Al was het alleen maar omdat je niet meer van je man houdt en je dus automatisch op zoek gaat naar een substituut om wel van te houden.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
vrijdag 12 december 2014 21:52
Ik ben ook zo'n kind uit een oorlogsgezin.
Dat nog altijd oorlog maakt.
Ik had mijn moeder 100 keer liever alleen, maar gelukkig gezien, dan samen met mijn vader.
Altijd die ruzies, altijd die discussies, altijd die zever.
Ik heb haar al 100 keer gezegd dat ik haar direct steun als ze vertrekt bij mijn vader.
Maar helaas ... Nog steeds mag ik geregeld de ruzies aanhoren en mag ik mijn moeder huilend opvangen omdat ze 't niet / nauwelijks meer trekt.
En dat mocht ik vanaf mijn 13de al.
Naast de geregelde zuippartijen in 't weekend om alles effe te vergeten.
(Voor de volledigheid: Mijn moeder is een dik half jaar weggegaan rond mijn 11 à 12 - samen met ons. De gelukkigste periode uit mijn leven. Helaas beloofde mijn vader weer es gouden bergen en een boel veranderingen en is ze teruggekeerd ... Om nadien te merken dat er uiteraard na een paar maanden juist niets veranderde.)
Dat nog altijd oorlog maakt.
Ik had mijn moeder 100 keer liever alleen, maar gelukkig gezien, dan samen met mijn vader.
Altijd die ruzies, altijd die discussies, altijd die zever.
Ik heb haar al 100 keer gezegd dat ik haar direct steun als ze vertrekt bij mijn vader.
Maar helaas ... Nog steeds mag ik geregeld de ruzies aanhoren en mag ik mijn moeder huilend opvangen omdat ze 't niet / nauwelijks meer trekt.
En dat mocht ik vanaf mijn 13de al.
Naast de geregelde zuippartijen in 't weekend om alles effe te vergeten.
(Voor de volledigheid: Mijn moeder is een dik half jaar weggegaan rond mijn 11 à 12 - samen met ons. De gelukkigste periode uit mijn leven. Helaas beloofde mijn vader weer es gouden bergen en een boel veranderingen en is ze teruggekeerd ... Om nadien te merken dat er uiteraard na een paar maanden juist niets veranderde.)
vrijdag 12 december 2014 23:20
Als je dan toch van plan bent bij je man te blijven: aan gevoelens is volgens mij best wat te doen. Alleen ben jij je gevoelens voor die vrouw aan het idealiseren, waardoor je man alleen maar slechter uit de strijd komt. Oftewel: die gevoelens blijven bestaan, omdat je je positieve energie niet in je gezin steekt, maar continue richt op iemand, die er niet is. Een onbereikbaar ideaal, wat reuze 'veilig' is voor jezelf. Net zoiets als een beroemdheid, waar je over kunt dromen, maar wat nooit werkelijkheid wordt.
Haal je oogkleppen af, kijk eens om je heen en ontdek wat je aan de huidige situatie kunt verbeteren. Waar loopt het spaak met je man? Ga daar, met hem, aan werken. Therapie of gewoon weer eens opzoeken wat je zo leuk aan hem vond, vroeger.
Door als een martelares te blijven dromen over 'de liefde van je leven' buiten je gezin, maak je volgens mij iedereen ongelukkig, niet alleen jezelf. Want je bent continue een gedeelte afwezig.
Daarnaast heel erg wat Laylala zegt: ik denk dat het juist voor kinderen een mooi voorbeeld is om liefde tussen de ouders te zien. Dat geeft een veilig en geborgen gevoel, denk ik. Ik herinner me dat van mijn ouders. Mijn kinderen zien het bij ons.
Haal je oogkleppen af, kijk eens om je heen en ontdek wat je aan de huidige situatie kunt verbeteren. Waar loopt het spaak met je man? Ga daar, met hem, aan werken. Therapie of gewoon weer eens opzoeken wat je zo leuk aan hem vond, vroeger.
Door als een martelares te blijven dromen over 'de liefde van je leven' buiten je gezin, maak je volgens mij iedereen ongelukkig, niet alleen jezelf. Want je bent continue een gedeelte afwezig.
Daarnaast heel erg wat Laylala zegt: ik denk dat het juist voor kinderen een mooi voorbeeld is om liefde tussen de ouders te zien. Dat geeft een veilig en geborgen gevoel, denk ik. Ik herinner me dat van mijn ouders. Mijn kinderen zien het bij ons.
Later is nu
zaterdag 13 december 2014 10:32
quote:jilzz schreef op 13 december 2014 @ 10:32:
Mooi Laylala!
En mooi verwoord dreamer.
Tja..schijnbaar nog steeds taboe op scheiden.
Natuurlijkmdoe je je best en zet je alles op alles om er een mooi huwelijk van te maken.
Soms lukt dat niet.
Hoe staat jou man hierin?
Als je bij hem wilt blijven zul je toch iets moeten gaan aanpakken, want om nog x aantal jaren zo te leven lijkt mij ook niet grappig.
En kinderen voelen echt wel aan als iets niet oke is.
Ik ben gescheiden van de vader van mijn kinderen.
Inmiddels hebben we beide al jaren een nieuwe partner.
Met mijn huidige partner doe ik wat laylala haar ouders doen.
Mijn meiden zeggen wel eens "mam zo kan het ook zijn als je getrouwd bent".
Zij hebben nu 2 voorbeelden.
Natuurlijk was het mooi geweest als dit ook had gekund in mijn eerste huwelijk, maar dat was niet zo, helaas.
TO
Ga in gesprek met je man..communiceer met hem, ga in therapie, maak dan je keuzes.
Mooi Laylala!
En mooi verwoord dreamer.
Tja..schijnbaar nog steeds taboe op scheiden.
Natuurlijkmdoe je je best en zet je alles op alles om er een mooi huwelijk van te maken.
Soms lukt dat niet.
Hoe staat jou man hierin?
Als je bij hem wilt blijven zul je toch iets moeten gaan aanpakken, want om nog x aantal jaren zo te leven lijkt mij ook niet grappig.
En kinderen voelen echt wel aan als iets niet oke is.
Ik ben gescheiden van de vader van mijn kinderen.
Inmiddels hebben we beide al jaren een nieuwe partner.
Met mijn huidige partner doe ik wat laylala haar ouders doen.
Mijn meiden zeggen wel eens "mam zo kan het ook zijn als je getrouwd bent".
Zij hebben nu 2 voorbeelden.
Natuurlijk was het mooi geweest als dit ook had gekund in mijn eerste huwelijk, maar dat was niet zo, helaas.
TO
Ga in gesprek met je man..communiceer met hem, ga in therapie, maak dan je keuzes.
zondag 14 december 2014 08:07
Ik zat ook in een huwelijk met veel ruzies en conflicten. Ik wilde eerst ook voor mijn kinderen de rit uitzitten, want mijn grote angst was dat ik ze niet meer zou kunnen zien bij een scheiding. Door de afwezigheid van liefde werd ik verdrietig, en het verdriet ging over in depressiviteit, en uiteindelijk in een flinke depressie. Ik wil niet zeggen dat het niet zou kunnen werken met je man, maar let goed op signalen bij jezelf. Afwezigheid van liefde kan leiden tot depressie (Andrew Solomon), en dat wens je niemand toe.
zondag 14 december 2014 14:13
quote:Icebaby schreef op 14 december 2014 @ 06:33:
Omdat we zelf ook wel weten dat de kinderen gek worden als we steeds staan te bakkeleien in hun aanwezigheid proberen we dat zoveel mogelijk te bewaren voor sávonds als ze op bed liggen.
En je denkt serieus dat ze je dan niet horen schreeuwen of ruzie maken?
Het is natuurlijk je eigen keuze wat je doet. En je hebt er natuurlijk een goede reden voor. Maar als je niet uit elkaar wilt, doe dan alsjeblieft iets aan die ruzies, en zadel je kinderen daar niet mee op. Gewoon niet. Ook niet als ze op bed liggen en in het donker van de nacht mee kunnen genieten.
Omdat we zelf ook wel weten dat de kinderen gek worden als we steeds staan te bakkeleien in hun aanwezigheid proberen we dat zoveel mogelijk te bewaren voor sávonds als ze op bed liggen.
En je denkt serieus dat ze je dan niet horen schreeuwen of ruzie maken?
Het is natuurlijk je eigen keuze wat je doet. En je hebt er natuurlijk een goede reden voor. Maar als je niet uit elkaar wilt, doe dan alsjeblieft iets aan die ruzies, en zadel je kinderen daar niet mee op. Gewoon niet. Ook niet als ze op bed liggen en in het donker van de nacht mee kunnen genieten.
zondag 14 december 2014 16:31
Ik had eenzelfde relatie als die jij hebt. Ik weet niet wat in jouw situatie de beste keuze is.
Voor mezelf heb ik lang gedacht dat het beter was voor de kinderen om bij elkaar te blijven. De kinderen zagen nooit een papa en een mama die elkaar eens lekker knuffelde of genegenheid konden tonen naar elkaar toe.
Uiteindelijk toen de kinderen 12 en 14 waren toch de knoop door gehakt en gescheiden. Inmiddels zit ik in een relatie die heel warm en liefdevol is. De kinderen krijgen nu zo'n ander voorbeeld. Ik kan oprecht zeggen dat het in mijn situatie goed is geweest voor de kinderen om uit elkaar te gaan.
Mijn zoon was altijd enorm in zich zelf gekeerd. Een psycholoog zei later dat wanneer kinderen in een ruzieachtige sfeer opgroeien, dit vaak een gevolg daarvan is. Het is nu een jongen die nog steeds graag op zichzelf is, maar zich binnen het gezin veel meer open opstelt en zichtbaar zitten mijn kinderen lekker in hun vel.
Helaas weet je in dit soort situaties vaak achteraf pas wat de beste keuze was. Ik wens jou in elk geval veel kracht toe, want wat je besluit ook zal zijn, je zult het nodig hebben.
Voor mezelf heb ik lang gedacht dat het beter was voor de kinderen om bij elkaar te blijven. De kinderen zagen nooit een papa en een mama die elkaar eens lekker knuffelde of genegenheid konden tonen naar elkaar toe.
Uiteindelijk toen de kinderen 12 en 14 waren toch de knoop door gehakt en gescheiden. Inmiddels zit ik in een relatie die heel warm en liefdevol is. De kinderen krijgen nu zo'n ander voorbeeld. Ik kan oprecht zeggen dat het in mijn situatie goed is geweest voor de kinderen om uit elkaar te gaan.
Mijn zoon was altijd enorm in zich zelf gekeerd. Een psycholoog zei later dat wanneer kinderen in een ruzieachtige sfeer opgroeien, dit vaak een gevolg daarvan is. Het is nu een jongen die nog steeds graag op zichzelf is, maar zich binnen het gezin veel meer open opstelt en zichtbaar zitten mijn kinderen lekker in hun vel.
Helaas weet je in dit soort situaties vaak achteraf pas wat de beste keuze was. Ik wens jou in elk geval veel kracht toe, want wat je besluit ook zal zijn, je zult het nodig hebben.
zondag 14 december 2014 19:14
Beste Icebaby,
Goed dat je je hart lucht. Het is denk ik goed om na te gaan hoe je werkelijk in elkaar zit. Ben je hetero, bi of lesbisch? Daar kan namelijk de bron van de problemen liggen. Door, wat lastig is, met elkaar open in gesprek te gaan en blijven, kan dat helderheid geven. De weg die jullie kiezen, bepalen jullie natuurlijk zelf. Het is immers jullie leven.
Je kunt ook met lotgenoten in contact via Orpheus hulpverlening. Dat is een lotgenoten vereniging die mij als "hetero van de homo" ook goed geholpen heeft door de chats, de bijeenkomsten en de weekeinden die ze organiseren. Vanavond kun jij met jouw lotgenoten chatten als je wilt en je man morgenavond.
Delen is goed weet ik uit ervaring.
Succes!
Ervaring 23
Goed dat je je hart lucht. Het is denk ik goed om na te gaan hoe je werkelijk in elkaar zit. Ben je hetero, bi of lesbisch? Daar kan namelijk de bron van de problemen liggen. Door, wat lastig is, met elkaar open in gesprek te gaan en blijven, kan dat helderheid geven. De weg die jullie kiezen, bepalen jullie natuurlijk zelf. Het is immers jullie leven.
Je kunt ook met lotgenoten in contact via Orpheus hulpverlening. Dat is een lotgenoten vereniging die mij als "hetero van de homo" ook goed geholpen heeft door de chats, de bijeenkomsten en de weekeinden die ze organiseren. Vanavond kun jij met jouw lotgenoten chatten als je wilt en je man morgenavond.
Delen is goed weet ik uit ervaring.
Succes!
Ervaring 23
Geef jouw vorm aan je leven vanuit focus en durf
