Relaties
alle pijlers
Goede vriendin krijgt relatie met mijn schoonvader
woensdag 24 augustus 2016 22:08
Ik (26) zit met een rotgevoel wat ik eigenlijk helemaal niet wil hebben en begrijp ook niet zo goed waar het vandaan komt.
Een hele goede vriendin (35) van mij is sinds kort heel close met mijn schoonvader (50). Ze hebben allebei net een relatie achter de rug en die vriendin heeft haar relatie verbroken voor mijn schoonvader.
Dat ze het goed kunnen vinden vind ik opzich hardstikke leuk en ik gun ze ook alle geluk van de wereld, maar ik heb er even dieper over na zitten denken. Ik en mijn vriend willen binnenkort aan kinderen beginnen. Nu weet ik dat die vriendin ook heel graag ooit kinderen zou willen.
En dan komt bij mij een vervelend gevoel naar boven. Ik zou graag willen dat mijn schoonvader een leuke opa wordt voor zijn kleinkinderen en dan niet zelf nog in de poepluiers zit.
Begrijp me niet verkeerd, ik kan er niks aan veranderen als dat zou gebeuren. Maar ik zou het echt niet tof vinden.
Is het raar dat ik er zo over denk? Denken jullie dat ik het een keer bespreekbaar moet maken hoe ik er over denk? Hoe zouden jullie hierop reageren?
Een hele goede vriendin (35) van mij is sinds kort heel close met mijn schoonvader (50). Ze hebben allebei net een relatie achter de rug en die vriendin heeft haar relatie verbroken voor mijn schoonvader.
Dat ze het goed kunnen vinden vind ik opzich hardstikke leuk en ik gun ze ook alle geluk van de wereld, maar ik heb er even dieper over na zitten denken. Ik en mijn vriend willen binnenkort aan kinderen beginnen. Nu weet ik dat die vriendin ook heel graag ooit kinderen zou willen.
En dan komt bij mij een vervelend gevoel naar boven. Ik zou graag willen dat mijn schoonvader een leuke opa wordt voor zijn kleinkinderen en dan niet zelf nog in de poepluiers zit.
Begrijp me niet verkeerd, ik kan er niks aan veranderen als dat zou gebeuren. Maar ik zou het echt niet tof vinden.
Is het raar dat ik er zo over denk? Denken jullie dat ik het een keer bespreekbaar moet maken hoe ik er over denk? Hoe zouden jullie hierop reageren?
vrijdag 26 augustus 2016 00:18
En het zou nog te verhapstukken zijn als mijn vader altijd zo was geweest, maar het contrast is gewoon zo groot. Hij heeft altijd een gebruiksaanwijzing gehad, hoor, maar ik was altijd een vaderskind en mijn vader was ook dol op mij. Bij de bevalling van mijn oudste heeft ie bijvoorbeeld de hele bevalling op de gang van het ziekenhuis gestaan, ik wist niet dat ie er was maar mijn moeder belde hem dat het begonnen was en hij kon niet wachten dus heeft op de gang lopen ijsberen. Toen ik naar huis mocht was hij het die me op kwam halen, en was hij het die mijn hele huis had versierd. De eerste jaren van mijn zoons leven kwam hij elke vrijdag mijn zoon halen om bij opa te gaan logeren zodat ik kon bijtanken, kon borrelen met collega's, uitgaan met vrienden. Hij had in zijn huis een babykamer voor mijn zoon, ik heb -zoals bijna alle opa's en oma's in mijn omgeving doen - een kinderwagen en een dure wieg als cadeau gekregen, we maakten uitstapjes, zowel met kind als met zijn tweetjes, zo had ik bijvoorbeeld al tig jaar een theaterabonnement samen met mijn vader en gingen we heel vaak samen uit eten. Met mijn moeder ging ie ook minstens eens per week uit eten, mijn ouders waren samen enorme bourgondiers. Hij vertelde vroeger de anekdote dat ik al voor mijn vierde jaar alle restaurants in de wijde omgeving had gezien en dat ik als peuter in hun vaste restaurants altijd zelf in de keuken mocht aanwijzen wat ik wilde eten.
Maar tegenwoordig houdt mijn vader niet van theater (heeft ie nooit van gehouden, beweert ie ineens), houdt niet van uit eten gaan (heeft ie ook al nooit van gehouden, belachelijke geldverspilling is dat), moeten volwassen kinderen niet zulke belachelijke verwachtingen van hun ouders hebben (zijn leven draait immers niet om ons), houdt ie niet meer van lezen (zo ongeveer mijn hele leven was het enige wat papa voor zijn verjaardag wilde "een boek"), vindt ie de muziek waar hij vroeger van hield ("en anders een cd van favoriete band") helemaal niks, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Tja. Gelukkig kan ie eindelijk zichzelf zijn en is ie nu pas echt gelukkig, zullen we maar zeggen. En ook heel fijn voor hem dat ie dankzij zijn tweede leg nu pas ontdekt hoe leuk het is om kinderen te hebben.
Wij waren kennelijk hondenstront, of zoiets.
Maar tegenwoordig houdt mijn vader niet van theater (heeft ie nooit van gehouden, beweert ie ineens), houdt niet van uit eten gaan (heeft ie ook al nooit van gehouden, belachelijke geldverspilling is dat), moeten volwassen kinderen niet zulke belachelijke verwachtingen van hun ouders hebben (zijn leven draait immers niet om ons), houdt ie niet meer van lezen (zo ongeveer mijn hele leven was het enige wat papa voor zijn verjaardag wilde "een boek"), vindt ie de muziek waar hij vroeger van hield ("en anders een cd van favoriete band") helemaal niks, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Tja. Gelukkig kan ie eindelijk zichzelf zijn en is ie nu pas echt gelukkig, zullen we maar zeggen. En ook heel fijn voor hem dat ie dankzij zijn tweede leg nu pas ontdekt hoe leuk het is om kinderen te hebben.
Wij waren kennelijk hondenstront, of zoiets.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 26 augustus 2016 00:28
vrijdag 26 augustus 2016 00:33
vrijdag 26 augustus 2016 01:14
@fashionvictim: heel verschrikkelijk naar om te lezen hoeveel verdriet je hiervan hebt! Het klinkt heel gek dat ik het zeg, maar als ik jouw verhaal lees ben ik een soort van opgelucht dat ik het mijn hele leven zolang ik me kan herinneren -als kind en als tiener- al gewend ben om me diep en diep teleurgesteld en in de steek gelaten te voelen door mijn ouders. Ik heb nu echt geen enkele verwachting meer van ze op emotioneel gebied, dus ze kunnen mij ook op geen enkele manier meer teleurstellen.
Het lijkt me veel moeilijker om een hele liefdevolle jeugd gehad te hebben waarna één van je ouders je (ook wanneer je volwassen bent) ineens als een baksteen laat vallen, totaal veranderd en zich volledig richt op een nieuwe partner en/of nieuw gezin.
Het lijkt me veel moeilijker om een hele liefdevolle jeugd gehad te hebben waarna één van je ouders je (ook wanneer je volwassen bent) ineens als een baksteen laat vallen, totaal veranderd en zich volledig richt op een nieuwe partner en/of nieuw gezin.
vrijdag 26 augustus 2016 01:21
quote:Libra1990 schreef op 26 augustus 2016 @ 01:14:
@fashionvictim: heel verschrikkelijk naar om te lezen hoeveel verdriet je hiervan hebt! Het klinkt heel gek dat ik het zeg, maar als ik jouw verhaal lees ben ik een soort van opgelucht dat ik het mijn hele leven zolang ik me kan herinneren -als kind en als tiener- al gewend ben om me diep en diep teleurgesteld en in de steek gelaten te voelen door mijn ouders. Ik heb nu echt geen enkele verwachting meer van ze op emotioneel gebied, dus ze kunnen mij ook op geen enkele manier meer teleurstellen.
Het lijkt me veel moeilijker om een hele liefdevolle jeugd gehad te hebben waarna één van je ouders je (ook wanneer je volwassen bent) ineens als een baksteen laat vallen, totaal veranderd en zich volledig richt op een nieuwe partner en/of nieuw gezin.
Dat klinkt ook alles behalve leuk.
Hoe komt het?
@fashionvictim: heel verschrikkelijk naar om te lezen hoeveel verdriet je hiervan hebt! Het klinkt heel gek dat ik het zeg, maar als ik jouw verhaal lees ben ik een soort van opgelucht dat ik het mijn hele leven zolang ik me kan herinneren -als kind en als tiener- al gewend ben om me diep en diep teleurgesteld en in de steek gelaten te voelen door mijn ouders. Ik heb nu echt geen enkele verwachting meer van ze op emotioneel gebied, dus ze kunnen mij ook op geen enkele manier meer teleurstellen.
Het lijkt me veel moeilijker om een hele liefdevolle jeugd gehad te hebben waarna één van je ouders je (ook wanneer je volwassen bent) ineens als een baksteen laat vallen, totaal veranderd en zich volledig richt op een nieuwe partner en/of nieuw gezin.
Dat klinkt ook alles behalve leuk.
Hoe komt het?
vrijdag 26 augustus 2016 01:25
quote:SinDudas schreef op 25 augustus 2016 @ 16:37:
Maar ontopic: zou me inderdaad kunnen voorstellen dat het een hele vreemde situatie wordt als opa straks zelf een kind heeft van dezelfde leeftijd als zijn kleinkind. Daarin snap ik TO wel. Alleen kan ze het dus niet voorkomen, als vriendin en schoonvader nu eenmaal graag een eigen kind zouden willen.
Mijn moeder was zwanger van mij toen mijn schoonzus beviel van mijn nicht de oudste dochter van mijn oudste broer de nicht die mij officieel tante hoort te noemen is 9 maanden ouder dan mij.
Juich ik oudere pappa"s en mamma's toe om in hun 40e een kind op de wereld te zetten? absoluut niet laat staan een 50 jarige,ik blijf het egoisme vinden om zo laat nog kinderen op de wereld te zetten en ja dat zeg ik vanuit mijn eigen ervaring.
Maar ontopic: zou me inderdaad kunnen voorstellen dat het een hele vreemde situatie wordt als opa straks zelf een kind heeft van dezelfde leeftijd als zijn kleinkind. Daarin snap ik TO wel. Alleen kan ze het dus niet voorkomen, als vriendin en schoonvader nu eenmaal graag een eigen kind zouden willen.
Mijn moeder was zwanger van mij toen mijn schoonzus beviel van mijn nicht de oudste dochter van mijn oudste broer de nicht die mij officieel tante hoort te noemen is 9 maanden ouder dan mij.
Juich ik oudere pappa"s en mamma's toe om in hun 40e een kind op de wereld te zetten? absoluut niet laat staan een 50 jarige,ik blijf het egoisme vinden om zo laat nog kinderen op de wereld te zetten en ja dat zeg ik vanuit mijn eigen ervaring.
vrijdag 26 augustus 2016 01:35
@VF, je vader heeft zo te lezen niets te maken met mijn visie, eigenlijk is hij gewoon helemaal niet aardig en dat is wat anders dan zoals TO en sommige vinden dat er automatisch van ouders wordt verwacht dat ze maar opa en oma moeten zijn met bepaalde verplichtingen.
Mijn vader zijn nieuwe vrouw was gelukkig te oud voor een tweede leg maar je leest hier vaak dat mannen hun vrouw verlaten voor een andere en dan een totale gedragsverandering ondergaan die voor niemand meer herkenbaar is. Ik heb geen idee of dit exclusief aan mannen is voorbehouden omdat er nu eenmaal geen mannenforum is maar ook mijn vader leek ineens een totaal ander persoon te zijn die zijn stiefkinderen echt helemaal geweldig vond en zijn eigen kinderen blijkbaar zozo want nog maar sporadisch contact en zelfs verschijnen op onze bruiloften waren te veel moeite en de kleinkinderen kent ie niet. Voor ons is dat best behoorlijk slikken geweest maar misschien is dit toch we hij is (want waar komt het anders vandaan?) We besteden ook geen aandacht meer aan hem want het raakt je eigen leven te veel. Rancune wat dat betreft voelen we ook niet, we hebben een mooi leven en zijn er voor elkaar, voor de kleinkinderen is het jammer maar je wil zijn onduidelijke en inconsequente houding hun ook niet aandoen want dat is te verwarrend. Wij hopen dat hij oprecht gelukkig is in zijn leven maar leggen de focus er niet meer op. Eigenlijk hebben we al afscheid genomen van hem terwijl hij nog niet dood is. Je moet wel want de teleurstelling bepaalt anders je leven en die macht mag hij gewoon niet hebben, het leven is te kort en te onzeker om je te richten op wat je niet (meer) hebt. Ik bedoel dit absoluut niet belerend en ik wil je gevoelens hier ook niet mee bagatelliseren, ik zou het alleen fijn vinden als je het kan afsluiten want het veranderen kan je hem niet en als hij besluit dat dit zijn ware geluk is, laat hem dan maar, begrijpen zal je het toch nooit.
Mijn vader zijn nieuwe vrouw was gelukkig te oud voor een tweede leg maar je leest hier vaak dat mannen hun vrouw verlaten voor een andere en dan een totale gedragsverandering ondergaan die voor niemand meer herkenbaar is. Ik heb geen idee of dit exclusief aan mannen is voorbehouden omdat er nu eenmaal geen mannenforum is maar ook mijn vader leek ineens een totaal ander persoon te zijn die zijn stiefkinderen echt helemaal geweldig vond en zijn eigen kinderen blijkbaar zozo want nog maar sporadisch contact en zelfs verschijnen op onze bruiloften waren te veel moeite en de kleinkinderen kent ie niet. Voor ons is dat best behoorlijk slikken geweest maar misschien is dit toch we hij is (want waar komt het anders vandaan?) We besteden ook geen aandacht meer aan hem want het raakt je eigen leven te veel. Rancune wat dat betreft voelen we ook niet, we hebben een mooi leven en zijn er voor elkaar, voor de kleinkinderen is het jammer maar je wil zijn onduidelijke en inconsequente houding hun ook niet aandoen want dat is te verwarrend. Wij hopen dat hij oprecht gelukkig is in zijn leven maar leggen de focus er niet meer op. Eigenlijk hebben we al afscheid genomen van hem terwijl hij nog niet dood is. Je moet wel want de teleurstelling bepaalt anders je leven en die macht mag hij gewoon niet hebben, het leven is te kort en te onzeker om je te richten op wat je niet (meer) hebt. Ik bedoel dit absoluut niet belerend en ik wil je gevoelens hier ook niet mee bagatelliseren, ik zou het alleen fijn vinden als je het kan afsluiten want het veranderen kan je hem niet en als hij besluit dat dit zijn ware geluk is, laat hem dan maar, begrijpen zal je het toch nooit.
vrijdag 26 augustus 2016 13:41
quote:fashionvictim schreef op 26 augustus 2016 @ 00:18:
En het zou nog te verhapstukken zijn als mijn vader altijd zo was geweest, maar het contrast is gewoon zo groot. Hij heeft altijd een gebruiksaanwijzing gehad, hoor, maar ik was altijd een vaderskind en mijn vader was ook dol op mij. Bij de bevalling van mijn oudste heeft ie bijvoorbeeld de hele bevalling op de gang van het ziekenhuis gestaan, ik wist niet dat ie er was maar mijn moeder belde hem dat het begonnen was en hij kon niet wachten dus heeft op de gang lopen ijsberen. Toen ik naar huis mocht was hij het die me op kwam halen, en was hij het die mijn hele huis had versierd. De eerste jaren van mijn zoons leven kwam hij elke vrijdag mijn zoon halen om bij opa te gaan logeren zodat ik kon bijtanken, kon borrelen met collega's, uitgaan met vrienden. Hij had in zijn huis een babykamer voor mijn zoon, ik heb -zoals bijna alle opa's en oma's in mijn omgeving doen - een kinderwagen en een dure wieg als cadeau gekregen, we maakten uitstapjes, zowel met kind als met zijn tweetjes, zo had ik bijvoorbeeld al tig jaar een theaterabonnement samen met mijn vader en gingen we heel vaak samen uit eten. Met mijn moeder ging ie ook minstens eens per week uit eten, mijn ouders waren samen enorme bourgondiers. Hij vertelde vroeger de anekdote dat ik al voor mijn vierde jaar alle restaurants in de wijde omgeving had gezien en dat ik als peuter in hun vaste restaurants altijd zelf in de keuken mocht aanwijzen wat ik wilde eten.
Maar tegenwoordig houdt mijn vader niet van theater (heeft ie nooit van gehouden, beweert ie ineens), houdt niet van uit eten gaan (heeft ie ook al nooit van gehouden, belachelijke geldverspilling is dat), moeten volwassen kinderen niet zulke belachelijke verwachtingen van hun ouders hebben (zijn leven draait immers niet om ons), houdt ie niet meer van lezen (zo ongeveer mijn hele leven was het enige wat papa voor zijn verjaardag wilde "een boek"), vindt ie de muziek waar hij vroeger van hield ("en anders een cd van favoriete band") helemaal niks, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Tja. Gelukkig kan ie eindelijk zichzelf zijn en is ie nu pas echt gelukkig, zullen we maar zeggen. En ook heel fijn voor hem dat ie dankzij zijn tweede leg nu pas ontdekt hoe leuk het is om kinderen te hebben.
Wij waren kennelijk hondenstront, of zoiets.Jeetje wat ongelooflijk herkenbaar. Net of dit ook over mijn vader gaat. Die is na zijn scheiding binnen 2 jaar getrouwd met zijn vrouw, en sindsdien herken ik hem gewoon echt niet meer. Lang verhaal maar ik herken bovenstaande echt enorm. Hij heeft met zijn huidige vrouw geen kinderen (godzijdank) maar zij heeft wel 3 kinderen uit haar eerste huwelijk. Ik heb nog een oudere zus, maar hij brengt veel meer tijd door met zijn stiefkinderen en vrouw dan met ons.
En het zou nog te verhapstukken zijn als mijn vader altijd zo was geweest, maar het contrast is gewoon zo groot. Hij heeft altijd een gebruiksaanwijzing gehad, hoor, maar ik was altijd een vaderskind en mijn vader was ook dol op mij. Bij de bevalling van mijn oudste heeft ie bijvoorbeeld de hele bevalling op de gang van het ziekenhuis gestaan, ik wist niet dat ie er was maar mijn moeder belde hem dat het begonnen was en hij kon niet wachten dus heeft op de gang lopen ijsberen. Toen ik naar huis mocht was hij het die me op kwam halen, en was hij het die mijn hele huis had versierd. De eerste jaren van mijn zoons leven kwam hij elke vrijdag mijn zoon halen om bij opa te gaan logeren zodat ik kon bijtanken, kon borrelen met collega's, uitgaan met vrienden. Hij had in zijn huis een babykamer voor mijn zoon, ik heb -zoals bijna alle opa's en oma's in mijn omgeving doen - een kinderwagen en een dure wieg als cadeau gekregen, we maakten uitstapjes, zowel met kind als met zijn tweetjes, zo had ik bijvoorbeeld al tig jaar een theaterabonnement samen met mijn vader en gingen we heel vaak samen uit eten. Met mijn moeder ging ie ook minstens eens per week uit eten, mijn ouders waren samen enorme bourgondiers. Hij vertelde vroeger de anekdote dat ik al voor mijn vierde jaar alle restaurants in de wijde omgeving had gezien en dat ik als peuter in hun vaste restaurants altijd zelf in de keuken mocht aanwijzen wat ik wilde eten.
Maar tegenwoordig houdt mijn vader niet van theater (heeft ie nooit van gehouden, beweert ie ineens), houdt niet van uit eten gaan (heeft ie ook al nooit van gehouden, belachelijke geldverspilling is dat), moeten volwassen kinderen niet zulke belachelijke verwachtingen van hun ouders hebben (zijn leven draait immers niet om ons), houdt ie niet meer van lezen (zo ongeveer mijn hele leven was het enige wat papa voor zijn verjaardag wilde "een boek"), vindt ie de muziek waar hij vroeger van hield ("en anders een cd van favoriete band") helemaal niks, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Tja. Gelukkig kan ie eindelijk zichzelf zijn en is ie nu pas echt gelukkig, zullen we maar zeggen. En ook heel fijn voor hem dat ie dankzij zijn tweede leg nu pas ontdekt hoe leuk het is om kinderen te hebben.
Wij waren kennelijk hondenstront, of zoiets.Jeetje wat ongelooflijk herkenbaar. Net of dit ook over mijn vader gaat. Die is na zijn scheiding binnen 2 jaar getrouwd met zijn vrouw, en sindsdien herken ik hem gewoon echt niet meer. Lang verhaal maar ik herken bovenstaande echt enorm. Hij heeft met zijn huidige vrouw geen kinderen (godzijdank) maar zij heeft wel 3 kinderen uit haar eerste huwelijk. Ik heb nog een oudere zus, maar hij brengt veel meer tijd door met zijn stiefkinderen en vrouw dan met ons.
vrijdag 26 augustus 2016 13:49
quote:Kwebbeltje91 schreef op 26 augustus 2016 @ 13:41:
[...]
Jeetje wat ongelooflijk herkenbaar. Net of dit ook over mijn vader gaat. Die is na zijn scheiding binnen 2 jaar getrouwd met zijn vrouw, en sindsdien herken ik hem gewoon echt niet meer. Lang verhaal maar ik herken bovenstaande echt enorm. Hij heeft met zijn huidige vrouw geen kinderen (godzijdank) maar zij heeft wel 3 kinderen uit haar eerste huwelijk. Ik heb nog een oudere zus, maar hij brengt veel meer tijd door met zijn stiefkinderen en vrouw dan met ons.Dat lijkt me ook pijnlijk. Alsof je ingeruild bent
[...]
Jeetje wat ongelooflijk herkenbaar. Net of dit ook over mijn vader gaat. Die is na zijn scheiding binnen 2 jaar getrouwd met zijn vrouw, en sindsdien herken ik hem gewoon echt niet meer. Lang verhaal maar ik herken bovenstaande echt enorm. Hij heeft met zijn huidige vrouw geen kinderen (godzijdank) maar zij heeft wel 3 kinderen uit haar eerste huwelijk. Ik heb nog een oudere zus, maar hij brengt veel meer tijd door met zijn stiefkinderen en vrouw dan met ons.Dat lijkt me ook pijnlijk. Alsof je ingeruild bent
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 26 augustus 2016 13:55
quote:Vlinder1963 schreef op 26 augustus 2016 @ 01:25:
[...]Mijn moeder was zwanger van mij toen mijn schoonzus beviel van mijn nicht de oudste dochter van mijn oudste broer de nicht die mij officieel tante hoort te noemen is 9 maanden ouder dan mij.
Juich ik oudere pappa"s en mamma's toe om in hun 40e een kind op de wereld te zetten? absoluut niet laat staan een 50 jarige,ik blijf het egoisme vinden om zo laat nog kinderen op de wereld te zetten en ja dat zeg ik vanuit mijn eigen ervaring.Huh? Wat voor vervelende ervaring bedoel je nou eigenlijk? Alleen dat een tante-zegger ouder is dan jij?
[...]Mijn moeder was zwanger van mij toen mijn schoonzus beviel van mijn nicht de oudste dochter van mijn oudste broer de nicht die mij officieel tante hoort te noemen is 9 maanden ouder dan mij.
Juich ik oudere pappa"s en mamma's toe om in hun 40e een kind op de wereld te zetten? absoluut niet laat staan een 50 jarige,ik blijf het egoisme vinden om zo laat nog kinderen op de wereld te zetten en ja dat zeg ik vanuit mijn eigen ervaring.Huh? Wat voor vervelende ervaring bedoel je nou eigenlijk? Alleen dat een tante-zegger ouder is dan jij?
vrijdag 26 augustus 2016 13:56
Zo voelt het voor ons zeker ja... En we hadden juist zo'n goede band altijd met hem. Vooral in de periode net na de scheiding. Ik bleef bij mijn vader wonen, mijn zus woonde toen al op zichzelf. Totdat hij zijn huidige vrouw ontmoette (en haar familie). Maar hij zoekt het maar lekker uit.. Hij toont ook nauwelijks interesse nog in ons. Maar gelukkig heeft hij altijd nog zijn schoonfamilie, waar hij lekker bij in de buurt woont.
vrijdag 26 augustus 2016 14:23
quote:NYC schreef op 25 augustus 2016 @ 15:20:
Ik ben eerlijk gezegd verbaasd dat er zóveel mensen zijn die het voor schoonvader en TO's beste vriendin opnemen. Zouden jullie er ook zo makkelijk over denken als het jullie eigen vader zou betreffen? Die tegelijkertijd of ná jou nog aan een gezin ging beginnen?
Ik zou absoluut niet blij zijn nee, en dat is nog zacht uitgedrukt.
FashionVictim
Ik ben eerlijk gezegd verbaasd dat er zóveel mensen zijn die het voor schoonvader en TO's beste vriendin opnemen. Zouden jullie er ook zo makkelijk over denken als het jullie eigen vader zou betreffen? Die tegelijkertijd of ná jou nog aan een gezin ging beginnen?
Ik zou absoluut niet blij zijn nee, en dat is nog zacht uitgedrukt.
FashionVictim
vrijdag 26 augustus 2016 18:26
quote:elisabethrose schreef op 25 augustus 2016 @ 13:26:
[...]
Hoezo, wie begint er hier over oppassen? Ik kwam vroeger dagelijks bij mijn oma, meestal met ouders en toen ik wat ouder werd gewoon zelf op de fiets. Ik had dan echt niet altijd een oppas nodig maar kwam graag bij oma. Samen spelletjes doen enzo.
En ik weet dat elke familie anders in elkaar zit maar mijn familie is erg hecht (die van mijn vriend overigens ook, we komen 1-2 keer per week allemaal samen en dat is geheel vrijwillig en supergezellig) en ja, ik zou er goed van balen als ouders simpelweg zeggen geen zin te hebben in bezoek van de kleinkinderen vanwege wat voor reden dan ook. Ik verbaas me er altijd over hoe mensen hier het heel normaal vinden dat (groot)ouders gewoon zeggen geen zin te hebben in de kinderen, maar misschien is daar de gehele familie verstandhouding en dynamiek gewoon heel anders. Maargoed in onze familie is iedereen altijd welkom bij elkaar en staan we altijd voor elkaar klaar.
Ik ben daarom ook wel benieuwd hoeveel TO nu haar schoonfamilie ziet als ze er al zo op rekent dat opa veel leuke dingen met kleinkids zal doen. Bij ons zal dat zeker zo zijn, maar wij zien onze (schoon)ouders nu ook al erg veel nu we nog geen kinderen hebben.
Erg bizar dat jij dat dan egoistisch noemt. Daarvoor zijn er veel te veel dingen om rekening mee te houden voor je zon conclusie zou kunnen trekken, bijv als je normaal nooit bij (schoon)ouders komt maar nu wel opeens de kids er 3x per week achterlaat. En sommige opas en omas (zoals mijn (schoon)ouders) vinden het heerlijk als de kinderen langskomen.
Even een late reactie Elisabethrose en misschien lees je dit niet meer. Dan heb ik je verkeerd begrepen, ik dacht dat je oppassen bedoelde. Sorry daarvoor.
Jullie zijn als familie wel heel close als ik je zo lees, maar heb jij dan geen ouders die werken? En zou jij het dan heel erg vinden als je ouders er voor zouden kiezen om te reizen? Want dat snap ik dan niet. Iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt en staat niet ten dienste van de familie, vind ik dan.
[...]
Hoezo, wie begint er hier over oppassen? Ik kwam vroeger dagelijks bij mijn oma, meestal met ouders en toen ik wat ouder werd gewoon zelf op de fiets. Ik had dan echt niet altijd een oppas nodig maar kwam graag bij oma. Samen spelletjes doen enzo.
En ik weet dat elke familie anders in elkaar zit maar mijn familie is erg hecht (die van mijn vriend overigens ook, we komen 1-2 keer per week allemaal samen en dat is geheel vrijwillig en supergezellig) en ja, ik zou er goed van balen als ouders simpelweg zeggen geen zin te hebben in bezoek van de kleinkinderen vanwege wat voor reden dan ook. Ik verbaas me er altijd over hoe mensen hier het heel normaal vinden dat (groot)ouders gewoon zeggen geen zin te hebben in de kinderen, maar misschien is daar de gehele familie verstandhouding en dynamiek gewoon heel anders. Maargoed in onze familie is iedereen altijd welkom bij elkaar en staan we altijd voor elkaar klaar.
Ik ben daarom ook wel benieuwd hoeveel TO nu haar schoonfamilie ziet als ze er al zo op rekent dat opa veel leuke dingen met kleinkids zal doen. Bij ons zal dat zeker zo zijn, maar wij zien onze (schoon)ouders nu ook al erg veel nu we nog geen kinderen hebben.
Erg bizar dat jij dat dan egoistisch noemt. Daarvoor zijn er veel te veel dingen om rekening mee te houden voor je zon conclusie zou kunnen trekken, bijv als je normaal nooit bij (schoon)ouders komt maar nu wel opeens de kids er 3x per week achterlaat. En sommige opas en omas (zoals mijn (schoon)ouders) vinden het heerlijk als de kinderen langskomen.
Even een late reactie Elisabethrose en misschien lees je dit niet meer. Dan heb ik je verkeerd begrepen, ik dacht dat je oppassen bedoelde. Sorry daarvoor.
Jullie zijn als familie wel heel close als ik je zo lees, maar heb jij dan geen ouders die werken? En zou jij het dan heel erg vinden als je ouders er voor zouden kiezen om te reizen? Want dat snap ik dan niet. Iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt en staat niet ten dienste van de familie, vind ik dan.
vrijdag 26 augustus 2016 18:45
Wauw bedankt allemaal voor de reacties! Was echt iets meer dan ik verwacht had. Dat mijn verhaal/vraag zoveel naar boven kan halen bij sommige. Laat elkaar wel een beetje heel alsjeblieft! Juist fijn dat we met elkaar onze ervaringen en mening kunnen delen!
Daarnaast wil ik nog even wat dingetjes kwijt:
Allereerst, ben ik inderdaad iemand die ver vooruit denkt over dit soort dingen. Zo ben ik nou eenmaal en dat kan ik niet zomaar veranderen. Maar ik denk er ook liever nu over na dan dat ik straks in deze situatie beland. Dan heb ik me als het ware alvast voorbereid.
Ten tweede, ja mijn schoonvader en mijn vriendin hebben echt een relatie. Al is het nog wel heel pril.
Verder zal ik nooit tegen mijn vriendin zeggen dat ze geen kinderen met mijn schoonvader zou mogen krijgen. Dat is een zaak tussen hen en dat moeten ze zelf weten. Neemt niet weg dat als het zou gebeuren ik daar gewoon niet blij mee zou zijn ook al vinden sommige van jullie dat egoïstisch. En juist omdat ze een vriendin is, ik het juist met haar erover moet hebben. Maar verbieden zal ik het nooit!
Daarnaast bedoelde ik helemaal niet dat mijn schoonvader moet gaan oppassen. Maar meer dat hij dan alleen maar oog heeft voor zijn eigen kind en misschien zijn kleinkinderen niet ziet staan.
Het is ook allemaal nog niet aan de orde en ik moet ook nog maar zien hoe het allemaal gaat. Maar ben wel blij om te zien dat er mensen zijn die snappen hoe ik dit bekijk en me voel.
Ook zijn er een aantal reacties geweest waar ik echt wat aan heb gehad en de situatie ook anders ben gaan bekijken. Ja, het klopt dat er iig een leuk iemand bij is gekomen in de familie. En misschien kan ik niet meer alles bespreken met deze vriendin, maar dat is dan zo. Er gaan waarschijnlijk wel wat meer dingetjes veranderen als ze in de familie blijft.
Daarnaast wil ik nog even wat dingetjes kwijt:
Allereerst, ben ik inderdaad iemand die ver vooruit denkt over dit soort dingen. Zo ben ik nou eenmaal en dat kan ik niet zomaar veranderen. Maar ik denk er ook liever nu over na dan dat ik straks in deze situatie beland. Dan heb ik me als het ware alvast voorbereid.
Ten tweede, ja mijn schoonvader en mijn vriendin hebben echt een relatie. Al is het nog wel heel pril.
Verder zal ik nooit tegen mijn vriendin zeggen dat ze geen kinderen met mijn schoonvader zou mogen krijgen. Dat is een zaak tussen hen en dat moeten ze zelf weten. Neemt niet weg dat als het zou gebeuren ik daar gewoon niet blij mee zou zijn ook al vinden sommige van jullie dat egoïstisch. En juist omdat ze een vriendin is, ik het juist met haar erover moet hebben. Maar verbieden zal ik het nooit!
Daarnaast bedoelde ik helemaal niet dat mijn schoonvader moet gaan oppassen. Maar meer dat hij dan alleen maar oog heeft voor zijn eigen kind en misschien zijn kleinkinderen niet ziet staan.
Het is ook allemaal nog niet aan de orde en ik moet ook nog maar zien hoe het allemaal gaat. Maar ben wel blij om te zien dat er mensen zijn die snappen hoe ik dit bekijk en me voel.
Ook zijn er een aantal reacties geweest waar ik echt wat aan heb gehad en de situatie ook anders ben gaan bekijken. Ja, het klopt dat er iig een leuk iemand bij is gekomen in de familie. En misschien kan ik niet meer alles bespreken met deze vriendin, maar dat is dan zo. Er gaan waarschijnlijk wel wat meer dingetjes veranderen als ze in de familie blijft.
vrijdag 26 augustus 2016 19:14
Natuurlijk heb je niks te zeggen over met wie je schoonvader al dan niet een relatie aangaat en of ze vervolgens al dan geen kinderen krijgen.
Maar er niks over te zeggen hebben is hetzelfde als er niks van mogen vinden.
En ik kan me goed voorstellen dat dit niet leuk is.
De verhouding veranderen gewoon en dat is niet perse leuk. Natuurlijk blijft vriendin een vriendin maar ik kan me ook voorstellen dat die verhouding toch ook weer iets anders gaat worden omdat je opeens toch in een andere situatie zit.
En kinderen van dezelfde leeftijd als kleinkinderen hebben levert denk ik ook een hele andere situatie op. Opa en ' oma' zijn dan toch heel erg vader en moeder en veel minder grootouders. Hun 1ste prioriteit (en 2e prioriteit) zal liggen bij hun gezin. En de vriend van TO en de eventuele kleinkinderen maken geen deel uit van dat gezin.
Natuurlijk kan het verder ook goed verlopen maar ik denk wel dat het een moeilijke situatie is.
Zeker omdat het om een 'tweede leg' gaat. Als een echtpaar een nakomertje krijgt en ze hebben al oudere kinderen (met kleinkinderen) dan is men toch meer 1 gezin. In dit geval wordt er echt een nieuw gezin gevormd en dat is niet altijd makkelijk.
Dat heeft niks te maken met je aanstellen of er iets te zeggen over hebben maar gewoon dat het niet makkelijk is en ik snap dus goed dat TO hiervan baalt.
Maar er niks over te zeggen hebben is hetzelfde als er niks van mogen vinden.
En ik kan me goed voorstellen dat dit niet leuk is.
De verhouding veranderen gewoon en dat is niet perse leuk. Natuurlijk blijft vriendin een vriendin maar ik kan me ook voorstellen dat die verhouding toch ook weer iets anders gaat worden omdat je opeens toch in een andere situatie zit.
En kinderen van dezelfde leeftijd als kleinkinderen hebben levert denk ik ook een hele andere situatie op. Opa en ' oma' zijn dan toch heel erg vader en moeder en veel minder grootouders. Hun 1ste prioriteit (en 2e prioriteit) zal liggen bij hun gezin. En de vriend van TO en de eventuele kleinkinderen maken geen deel uit van dat gezin.
Natuurlijk kan het verder ook goed verlopen maar ik denk wel dat het een moeilijke situatie is.
Zeker omdat het om een 'tweede leg' gaat. Als een echtpaar een nakomertje krijgt en ze hebben al oudere kinderen (met kleinkinderen) dan is men toch meer 1 gezin. In dit geval wordt er echt een nieuw gezin gevormd en dat is niet altijd makkelijk.
Dat heeft niks te maken met je aanstellen of er iets te zeggen over hebben maar gewoon dat het niet makkelijk is en ik snap dus goed dat TO hiervan baalt.
vrijdag 26 augustus 2016 19:24
vrijdag 26 augustus 2016 19:41
FV, wat ongelooflijk heftig.
Ben het eens met NYC. Misschien ook wel omdat het mij nu ook zou kúnnen gebeuren. Mijn vader heeft, toen mijn moeder nog leefde, vaak geroepen dat hij het nog wel een keer zou willen, een kind opvoeden - sinds zijn eerste kleinkind geboren werd. Mijn moeder had natuurlijk zoiets van: 'no way'. Mijn moeder leeft nu een goed half jaar niet meer en mijn vader is nu wel weer aan het rondkijken. Neem ik hem absoluut niet kwalijk, ik vind dat hij gelukkig mag zijn. Als hij dat is met een vrouw, jongere vrouw zelfs, dan is het zo. Maar er kinderen mee krijgen, daar zou ik niet gelukkig van worden. Ik heb het niet te bepalen, maar vind wel dat op een gegeven moment de vruchtbare jaren over zijn en dat je je kunt richten op de toekomst van grootvader. Mijn vader is wel ouder dan de schoonvader van TO, maar mijn mening blijft.
Nu ben ik heel blij dat mijn vader voorzichtig aan het daten is met een vrouw van ongeveer dezelfde leeftijd, met kinderen in dezelfde leeftijd en die ook een kleinkind heeft. Het voelt voor mij natuurlijker aan om in dezelfde levensfase te zitten op die leeftijd.
Ben het eens met NYC. Misschien ook wel omdat het mij nu ook zou kúnnen gebeuren. Mijn vader heeft, toen mijn moeder nog leefde, vaak geroepen dat hij het nog wel een keer zou willen, een kind opvoeden - sinds zijn eerste kleinkind geboren werd. Mijn moeder had natuurlijk zoiets van: 'no way'. Mijn moeder leeft nu een goed half jaar niet meer en mijn vader is nu wel weer aan het rondkijken. Neem ik hem absoluut niet kwalijk, ik vind dat hij gelukkig mag zijn. Als hij dat is met een vrouw, jongere vrouw zelfs, dan is het zo. Maar er kinderen mee krijgen, daar zou ik niet gelukkig van worden. Ik heb het niet te bepalen, maar vind wel dat op een gegeven moment de vruchtbare jaren over zijn en dat je je kunt richten op de toekomst van grootvader. Mijn vader is wel ouder dan de schoonvader van TO, maar mijn mening blijft.
Nu ben ik heel blij dat mijn vader voorzichtig aan het daten is met een vrouw van ongeveer dezelfde leeftijd, met kinderen in dezelfde leeftijd en die ook een kleinkind heeft. Het voelt voor mij natuurlijker aan om in dezelfde levensfase te zitten op die leeftijd.
vrijdag 26 augustus 2016 19:44
quote:iris1969 schreef op 26 augustus 2016 @ 19:24:
Ja ik snap het ook goed hoor. Sterker nog, hoewel ik hier natuurlijk niets over te zeggen heb, zou ik het me toch een potje ordinair vinden als die ouwe zak opeens een kind zou hebben dat even oud is als mijn eigen kind. Dat is vast niet politiek correct van me, maar so be it. Ik hoop dat je het over je eigen vader hebt (schoonvaders heb je dacht ik niet meer) en NIET over de schoonvader van TO. Zo niet dan is dat 'niet politiek correct' nog het minst lelijk aan deze post.
Ja ik snap het ook goed hoor. Sterker nog, hoewel ik hier natuurlijk niets over te zeggen heb, zou ik het me toch een potje ordinair vinden als die ouwe zak opeens een kind zou hebben dat even oud is als mijn eigen kind. Dat is vast niet politiek correct van me, maar so be it. Ik hoop dat je het over je eigen vader hebt (schoonvaders heb je dacht ik niet meer) en NIET over de schoonvader van TO. Zo niet dan is dat 'niet politiek correct' nog het minst lelijk aan deze post.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
