Relaties
alle pijlers
Grens bereikt
donderdag 20 november 2014 17:42
Ik hoop dat er hier iemand is die mij rustig kan krijgen want ik ben echt op het moment blind van woede.
Ik ben 44 jaar en ik heb een dochter van 15. Toen mijn dochter 5 was is mijn man en dus haar vader overleden. Zeer plotseling zeker voor mijn dochter. De laatste herinnering die ze aan hem heeft is ook geen fijne. Hij ging ik de ochtend naar zijn werk, was al laat en opgefokt en mompelde dat onze dochter alles kwijtraakte (autosleutels) en weg was hij. Vervolgens is hij verongelukt. Jullie kunnen je voorstellen hoe de jaren daarna waren. Wij hebben het gered met zijn beiden en veel steun van mijn vrienden en familie (kleine familie) mijn dochter heeft het er altijd moeilijk mee gehad al ging het jaren beter. Tot ongeveer twee jaar terug. De puberteit begon en ze werd depressief ze begon zich af te vragen hoe haar leven gelopen zou zijn als haar vader er nog was. Een zware tijd waar ze nog deels inzit.
Maar dit is niet eens het onderwerp van mijn topic enkel de achtergrond.
Zes jaar geleden ontmoette ik mijn huidige man. Hij was twee jaar daarvoor gescheiden en heeft twee kinderen die nu 14 en 17 zijn. En een ex een hele boze ex. Vanaf dag 1 heeft hij mij aangegeven dat ze boos is en blijft (is zelf ook opnieuw getrouwd) wij hebben toen samen besloten dat ik zoveel als mogelijk op de achtergrond blijf wat de kinderen en zeker wat haar betreft. En toen begon het jarenlang heb ik van alles naar mijn hoofd gekregen heeft ze overal in mijn leven zitten wroeten en de grootste leugens rondverteld. Maar ik deed niets. Ik reageerde niet, schold niet terug. Niets want dan zou ze misschien wel ophouden. De kinderen wilden op een gegeven moment daar niet meer heen omdat het alleen ging over hoe slecht ik en hun vader wel niet was. Pijnlijk, mijn man heeft hemel en aarde bewogen ze er weer naar toe te krijgen maar het is niet gelukt. De jongste gaat af en toe nog wel langs maar is meestal met een half uur weer weg.
En nog gaat alles door dag in dag uit. Gelukkig heb ik hele goede vriendinnen en een hele lieve familie dat hield mij op de been. Maar nu. Nu is er iets gebeurt waardoor alle woede van de afgelopen zes jaar er uit komt en ik amper nog controle heb over mijn gedachten.
Zij heeft al eerder sneren en opmerkingen richting mijn dochter gemaakt maar ik kon haar altijd nog weghouden door zelf ook overal weg te blijven (bij activiteiten waar zij ook was) maar ze heeft iets gevonden om haar toch te raken. Ze heeft een brief geschreven naar haar (wij maken haar post niet open herkende het handschrift ook niet) waarin staat dat ze uitgebreid onderzoek gedaan heeft en er achter is gekomen dat haat moeder (ik dus) tijdens mijn eerste huwelijk met haar vader meerdere mannen tegelijk had en dat wie zij denkt dat haar vader is dus helemaal haar vader niet is hoogstwaarschijnlijk. Wel @¤%# en daar sta je dan. Mijn dochter kwam met tranen in haar ogen met deze brief aanlopen en vroeg of het waar was. Ik heb haar eerlijk verteld dat er maar twee mannen geweest zijn. Mijn eerste liefde dat was haar vader en mijn huidige man. Maar mijn god zeg dat ik dit überhaupt moet vertellen. Zr gelooft mij wel maar is wel weer twee jaar terug in de tijd qua emoties en wij wonen in een klein dorp en de boze ex heeft het ook overal rondgeroepen dus mijn dochter hoort de mensen er gewoon over praten.
Ik ben zo boos zo verschrikkelijk boos iedereen roept al jaren reageer maar niet dan houdt ze vanzelf op maar wat blijkt ze gaat door en door. Pfff kan iemand mij tot rust brengen ik ben er zo klaar mee. Wat kan ik nog.
Ik ben 44 jaar en ik heb een dochter van 15. Toen mijn dochter 5 was is mijn man en dus haar vader overleden. Zeer plotseling zeker voor mijn dochter. De laatste herinnering die ze aan hem heeft is ook geen fijne. Hij ging ik de ochtend naar zijn werk, was al laat en opgefokt en mompelde dat onze dochter alles kwijtraakte (autosleutels) en weg was hij. Vervolgens is hij verongelukt. Jullie kunnen je voorstellen hoe de jaren daarna waren. Wij hebben het gered met zijn beiden en veel steun van mijn vrienden en familie (kleine familie) mijn dochter heeft het er altijd moeilijk mee gehad al ging het jaren beter. Tot ongeveer twee jaar terug. De puberteit begon en ze werd depressief ze begon zich af te vragen hoe haar leven gelopen zou zijn als haar vader er nog was. Een zware tijd waar ze nog deels inzit.
Maar dit is niet eens het onderwerp van mijn topic enkel de achtergrond.
Zes jaar geleden ontmoette ik mijn huidige man. Hij was twee jaar daarvoor gescheiden en heeft twee kinderen die nu 14 en 17 zijn. En een ex een hele boze ex. Vanaf dag 1 heeft hij mij aangegeven dat ze boos is en blijft (is zelf ook opnieuw getrouwd) wij hebben toen samen besloten dat ik zoveel als mogelijk op de achtergrond blijf wat de kinderen en zeker wat haar betreft. En toen begon het jarenlang heb ik van alles naar mijn hoofd gekregen heeft ze overal in mijn leven zitten wroeten en de grootste leugens rondverteld. Maar ik deed niets. Ik reageerde niet, schold niet terug. Niets want dan zou ze misschien wel ophouden. De kinderen wilden op een gegeven moment daar niet meer heen omdat het alleen ging over hoe slecht ik en hun vader wel niet was. Pijnlijk, mijn man heeft hemel en aarde bewogen ze er weer naar toe te krijgen maar het is niet gelukt. De jongste gaat af en toe nog wel langs maar is meestal met een half uur weer weg.
En nog gaat alles door dag in dag uit. Gelukkig heb ik hele goede vriendinnen en een hele lieve familie dat hield mij op de been. Maar nu. Nu is er iets gebeurt waardoor alle woede van de afgelopen zes jaar er uit komt en ik amper nog controle heb over mijn gedachten.
Zij heeft al eerder sneren en opmerkingen richting mijn dochter gemaakt maar ik kon haar altijd nog weghouden door zelf ook overal weg te blijven (bij activiteiten waar zij ook was) maar ze heeft iets gevonden om haar toch te raken. Ze heeft een brief geschreven naar haar (wij maken haar post niet open herkende het handschrift ook niet) waarin staat dat ze uitgebreid onderzoek gedaan heeft en er achter is gekomen dat haat moeder (ik dus) tijdens mijn eerste huwelijk met haar vader meerdere mannen tegelijk had en dat wie zij denkt dat haar vader is dus helemaal haar vader niet is hoogstwaarschijnlijk. Wel @¤%# en daar sta je dan. Mijn dochter kwam met tranen in haar ogen met deze brief aanlopen en vroeg of het waar was. Ik heb haar eerlijk verteld dat er maar twee mannen geweest zijn. Mijn eerste liefde dat was haar vader en mijn huidige man. Maar mijn god zeg dat ik dit überhaupt moet vertellen. Zr gelooft mij wel maar is wel weer twee jaar terug in de tijd qua emoties en wij wonen in een klein dorp en de boze ex heeft het ook overal rondgeroepen dus mijn dochter hoort de mensen er gewoon over praten.
Ik ben zo boos zo verschrikkelijk boos iedereen roept al jaren reageer maar niet dan houdt ze vanzelf op maar wat blijkt ze gaat door en door. Pfff kan iemand mij tot rust brengen ik ben er zo klaar mee. Wat kan ik nog.
donderdag 20 november 2014 17:54
Jemig, wat erg!! Wat een vreselijke vrouw! Wat knap van je dat je je al die jaren zo rustig hebt gehouden. Wat nu gebeurd is kun je echt niet over je kant laten gaan. Ik denk ook aan het doen van aangifte. Geen idee of het wat uithaalt, maar je moet nu echt een statement maken. Kan me voorstellen dat je nog woester dan woest bent. Verlaag je ook nu niet tot haar niveau, want ze zit je gewoon uit te lokken. Heel veel sterkte voor jullie.
donderdag 20 november 2014 17:54
quote:Watkomternogmeer schreef op 20 november 2014 @ 17:51:
Er is al een keer aangifte gedaan wegens huisvredebreuk en geweld maar daar hebben ze niets mee gedaan. Dan gaat er een wijkagent praten en die zegt dan dat ze het niet meer moet doen.Als er aangifte wordt gedaan, is het de officier van justitie die bepaald of er strafrechtelijk wordt vervolgd, niet de politie. Politie mag wel aanbieden te bemiddelen, maar als jij de aangifte door wilt zetten moeten ze die aannemen en voorleggen aan de OvJ.
Er is al een keer aangifte gedaan wegens huisvredebreuk en geweld maar daar hebben ze niets mee gedaan. Dan gaat er een wijkagent praten en die zegt dan dat ze het niet meer moet doen.Als er aangifte wordt gedaan, is het de officier van justitie die bepaald of er strafrechtelijk wordt vervolgd, niet de politie. Politie mag wel aanbieden te bemiddelen, maar als jij de aangifte door wilt zetten moeten ze die aannemen en voorleggen aan de OvJ.
donderdag 20 november 2014 17:56
donderdag 20 november 2014 17:56
Wat een emoties allemaal! Ik zou denken: ach, het komt van die vrouw die haar verlies nooit heeft kunnen verkroppen dus dat is vanzelf al een loser.
Ik zou niets doen behalve schouderophalend tegenspreken mocht dat nodig zijn, maar meestal zijn mensen die naar dat soort verhalen luisteren zelf ook niet pluis.
Ik zou niets doen behalve schouderophalend tegenspreken mocht dat nodig zijn, maar meestal zijn mensen die naar dat soort verhalen luisteren zelf ook niet pluis.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 20 november 2014 17:58
En wat betreft een statement maken; daar zou ik niet te veel van verwachten. Het is denk ik wel belangrijk dat de boodschap naar jouw dochter toe is, dat iemand haar dit niet zomaar aan mag doen. En dat iemand niet zomaar zulke dingen over jou, of wie dan ook, kan schrijven. Dat je voor jezelf op mag komen als iemand je kwaad doet.
Is je dochter een beetje bekomen na jouw uitleg? Arme meid. Echt een ongelofelijke rotstreek.
Is je dochter een beetje bekomen na jouw uitleg? Arme meid. Echt een ongelofelijke rotstreek.
donderdag 20 november 2014 18:00
Waar mensen de energie toch vandaan halen om jarenlang een ander het leven zuur te maken? En wat levert het op? Zoals jij het beschrijft heeft deze mevrouw duidelijk een kronkel in het hoofd. En lijkt het ook niet op te houden.
Ik kan me goed voorstellen dat dit (extra) pijnlijk wordt nu ze jouw dochter zoveel verdriet doet. Als ik jou was zou ik een dossier gaan aanleggen. Daar hoort een melding bij de politie zeker bij.
Ik kan me goed voorstellen dat dit (extra) pijnlijk wordt nu ze jouw dochter zoveel verdriet doet. Als ik jou was zou ik een dossier gaan aanleggen. Daar hoort een melding bij de politie zeker bij.
Speechless
donderdag 20 november 2014 18:05
Het gaat mij niet om de mensen die hier naar luisteren. Onze vrienden onze familie en de familie van mijn dochter haar vader weten wel beter. Het gaat mij erom dat mijn dochter blijkbaar haar nieuwe mikpunt is. En ik kan een boek schrijven over wat mij allemaal is overkomen de afgelopen zes jaar. Maar ik heb er min of meer voor gekozen door voor mijn huidige man te kiezen daar houd ik mijzelf al jaren rustig mee. Maar mijn dochter niet die overkomt dit allemaal. Nee ze is weer terug bij af. Slaapt slecht, trekt zich weer terug. Doet haarzelf pijn door niet te eten. Vraagt zich af waarom ze überhaupt bestaat als alles pijn lijkt te doen. Ze had al hulp en dat is nu weer even volle kracht ingezet. Maar dit voelt als een soort verkrachting van mijn dochters ziel en dat maakt mij boos.
donderdag 20 november 2014 18:11
Dat ze tegen jou zo doet, is niet oke, maar jij bent volwassen en kunt je verweren, of het van je af laten glijden. Je dochter kan dat niet, en het is ronduit schoftig dat ze daar gebruik van maakt.
Ik zou hier zeker over gaan praten op het politiebureau wat je ermee kunt. Want dat laten afglijden van jou, heeft al die jaren er ook niet voor gezorgd dat het stopt. Als er nu geen reactie komt, blijft ze bij je dochter waarschijnlijk ook doorgaan. En daar zou me alles aan gelegen zijn om dat te voorkomen, want je dochter is daar zo te lezen niet tegen opgewassen.
(Oke, het liefst had ik zo iemand een pak rammel gegeven, maar ja, dat mag dan weer niet en dan heb je het zelf nog gedaan uiteindelijk...)
Ik zou hier zeker over gaan praten op het politiebureau wat je ermee kunt. Want dat laten afglijden van jou, heeft al die jaren er ook niet voor gezorgd dat het stopt. Als er nu geen reactie komt, blijft ze bij je dochter waarschijnlijk ook doorgaan. En daar zou me alles aan gelegen zijn om dat te voorkomen, want je dochter is daar zo te lezen niet tegen opgewassen.
(Oke, het liefst had ik zo iemand een pak rammel gegeven, maar ja, dat mag dan weer niet en dan heb je het zelf nog gedaan uiteindelijk...)
donderdag 20 november 2014 18:12
donderdag 20 november 2014 18:23
donderdag 20 november 2014 18:26
quote:Watkomternogmeer schreef op 20 november 2014 @ 18:05:
Het gaat mij niet om de mensen die hier naar luisteren. Onze vrienden onze familie en de familie van mijn dochter haar vader weten wel beter. Het gaat mij erom dat mijn dochter blijkbaar haar nieuwe mikpunt is. En ik kan een boek schrijven over wat mij allemaal is overkomen de afgelopen zes jaar. Maar ik heb er min of meer voor gekozen door voor mijn huidige man te kiezen daar houd ik mijzelf al jaren rustig mee. Maar mijn dochter niet die overkomt dit allemaal. Nee ze is weer terug bij af. Slaapt slecht, trekt zich weer terug. Doet haarzelf pijn door niet te eten. Vraagt zich af waarom ze überhaupt bestaat als alles pijn lijkt te doen. Ze had al hulp en dat is nu weer even volle kracht ingezet. Maar dit voelt als een soort verkrachting van mijn dochters ziel en dat maakt mij boos.Hoe is de relatie tussen jouw man en de nieuwe man van ex?
Het gaat mij niet om de mensen die hier naar luisteren. Onze vrienden onze familie en de familie van mijn dochter haar vader weten wel beter. Het gaat mij erom dat mijn dochter blijkbaar haar nieuwe mikpunt is. En ik kan een boek schrijven over wat mij allemaal is overkomen de afgelopen zes jaar. Maar ik heb er min of meer voor gekozen door voor mijn huidige man te kiezen daar houd ik mijzelf al jaren rustig mee. Maar mijn dochter niet die overkomt dit allemaal. Nee ze is weer terug bij af. Slaapt slecht, trekt zich weer terug. Doet haarzelf pijn door niet te eten. Vraagt zich af waarom ze überhaupt bestaat als alles pijn lijkt te doen. Ze had al hulp en dat is nu weer even volle kracht ingezet. Maar dit voelt als een soort verkrachting van mijn dochters ziel en dat maakt mij boos.Hoe is de relatie tussen jouw man en de nieuwe man van ex?
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
