Relaties
alle pijlers
Grootouders die voor baby willen zorgen
dinsdag 8 november 2016 12:25
Even een topic om wat advies in te winnen.
Wat details vooraf:
- Eind januari krijg ik mijn eerste kindje. De kans zit erin dat dit kindje enig kind zal blijven, daar zijn we nog niet helemaal over uit. Dat speelt helaas ook mee in deze discussie.
- Man en ik wonen in een ruim appartement, maar we hebben maar ruime 2 slaapkamers. De babykamer is dus tevens de logeerkamer.
- Mijn ouders wonen op ruim 2 uur afstand.
Mijn moeder verheugt zich al vanaf het moment dat ze weet dat ik zwanger ben op de kraamtijd. Ze wil hier logeren om te helpen met de baby. Ik ben daar nooit zo op ingegaan, het leek mij een discussie die wel gevoerd kon worden als de tijd daar was. Mijn moeder is zich er echter steeds meer op aan het verheugen, ze ziet al helemaal voor zich hoe zij voor het kindje kan zorgen alsof ze zelf een nieuwe baby krijgt. Feit is dat ze mij eigenlijk gewoon het gevoel geeft dat ik de draagmoeder ben en zij de echte moeder van het kind. Ze keurt ook mijn hele zwangerschap al alles af wat ik doe en laat, zij weet het allemaal beter en zij zal wel even vertellen hoe het moet. Omdat de afstand groot genoeg is ga ik lekker mijn eigen gang tijdens de zwangerschap en schijnbaar doe ik toch iets goed. De baby en ik zijn beide kerngezond.
Inmiddels is de babykamer klaar en man en ik zijn het er over eens dat mijn moeder hier gewoon niet kan logeren, de ruimte is er gewoon niet groot genoeg voor. Ja, we hebben een tweepersoonslogeerbed (opklapbaar) dat we normaal wel kunnen gebruiken, maar met de kraamhulp en ik die waarschijnlijk iets minder mobiel zal zijn, zien we het niet zitten om de helft van de babykamer vol bed te hebben staan. Ik heb dus al eens voorzichtig bij mijn moeder laten vallen dat slapen er gewoon niet inzit als de baby er net is. Zij vindt het geen probleem, de baby slaapt toch in een co-sleeper? Dus zij kan mooi de babykamer inpalmen. Maar, de babykamer bevat natuurlijk wel de commode, het badje, alle spulletjes voor de baby, etc. Ze wilde niet naar me luisteren, zij is al moeder en zij weet wat het beste is voor mij en de baby.
Gisteren vertelde ze me dat ze heel enthousiast is, ze verheugt zich er al helemaal op om een pasgeborene te mogen badderen, verschonen, aankleden, ermee frutselen. Het was zo erg dat ik achteraf tegen mijn man zei dat het me verbaasde dat ze niet opperde dat ik maar moest gaan kolven zodat ze ook de voedingen voor haar rekening kon nemen. Voor mijn man was de maat vol, hij zei dat als ze denkt dat ze de zorg van de baby volledig op zich mag nemen, het beter is als ze gewoon een paar keer per week langskomt en niet blijft slapen. Vooral ook omdat mijn vader inmiddels ook wil blijven slapen, en 2 logees plus een pasgeboren baby is mij gewoon teveel. Ik ga er van uit dat ik een normale bevalling heb en dat ik dus geen weken aan mijn bed gekluisterd zit. Daarbij, ik wil ook gewoon zelf voor mijn baby zorgen. Het is toch ook mijn kind?
Nou moet ik erbij vertellen dat de band tussen mij en mijn ouders op zijn zachtst gezegd gespannen is. Er zijn nogal wat dingen voorgevallen in mijn eigen jeugd waar ik het nu niet over wil hebben, maar die me wel het gevoel geven dat mijn ouders dit kindje zien als een mogelijkheid om goed te maken wat ze toen niet goed gedaan hebben. Alleen denk ik, mijn baby is mijn kans om een goede moeder te worden, niet de herkansing van mijn moeder om aan mij te bewijzen dat ze wel een goede moeder kan zijn.
Om een lang verhaal kort te maken. Ik wil zeker mijn ouders het contact met hun kleinkind niet ontzeggen, ze zijn wat mij betreft ook meer dan welkom om 2 of 3 keer per week langs te komen. Als ze ook maar weer vertrekken na een paar uur. Nu zie ik zelf ook wel in dat de afstand groot is en dat zo'n regeling erg snel naar 1 keer per week zal gaan, om daarna snel nog minder te worden. Ik begrijp de irritatie van mijn moeder dus wel. Maar, is het echt zo egoïstisch van mij om te zeggen dat ik me ook verheug op onze tijd als nieuw gezinnetje? Een kraamtijd met hulp, mijn lieve man, ons kleine kindje, bezoek dat ook weer vertrekt na verloop van tijd?
Als we in een groot huis woonden zou de situatie natuurlijk anders zijn, dan zouden we ook niet zo op elkaars lip zitten. Maar de situatie is niet zo. We hebben niet zo heel veel ruimte over nu alle babyspullen op hun plaats staan en ik heb ook gewoon geen zin in de constante spanning van met teveel mensen in een te kleine ruimte, bovenop de geboorte van de kleine.
Mijn moeder is niet voor rede vatbaar. Zij heeft het zo in haar hoofd en zij zal wel voor de kleine zorgen zodat ik kan herstellen en rusten. Ja, ik weet dat dit goed bedoeld is allemaal. Maar toch zou ik graag advies willen over hoe ik het aan kan pakken om haar duidelijk te maken dat dit niet gaat werken. Een rustig gesprek rond de tafel heb ik al geprobeerd, toen werd mij meteen verweten dat ik altijd alleen maar aan mezelf denk en dat ik haar de rechten op een kleinkind afneem. Wat dus helemaal mijn bedoeling niet is, maar ze is nog steeds boos omdat we niet dichterbij zijn komen wonen toen ze dat van mij vroeg. Dat is een ander lang verhaal en staat ook niet ter discussie, wij voelen ons goed waar we nu wonen en willen hier ook blijven.
Het spijt me voor mijn lange verhaal. Ik wil ook zeker geen ouderruzie uitlokken, ik wil dit gewoon op een volwassen en rustige manier oplossen. Dat lijkt me beter voor zowel mezelf als mijn kindje. Maar hoe blijf ik volwassen en rustig als mijn moeder zich zo onredelijk gedraagt dat ze me alleen maar kan verwijten dat ik haar het enige afneem dat haar leven nu op dit moment een beetje kleur geeft?
Wat details vooraf:
- Eind januari krijg ik mijn eerste kindje. De kans zit erin dat dit kindje enig kind zal blijven, daar zijn we nog niet helemaal over uit. Dat speelt helaas ook mee in deze discussie.
- Man en ik wonen in een ruim appartement, maar we hebben maar ruime 2 slaapkamers. De babykamer is dus tevens de logeerkamer.
- Mijn ouders wonen op ruim 2 uur afstand.
Mijn moeder verheugt zich al vanaf het moment dat ze weet dat ik zwanger ben op de kraamtijd. Ze wil hier logeren om te helpen met de baby. Ik ben daar nooit zo op ingegaan, het leek mij een discussie die wel gevoerd kon worden als de tijd daar was. Mijn moeder is zich er echter steeds meer op aan het verheugen, ze ziet al helemaal voor zich hoe zij voor het kindje kan zorgen alsof ze zelf een nieuwe baby krijgt. Feit is dat ze mij eigenlijk gewoon het gevoel geeft dat ik de draagmoeder ben en zij de echte moeder van het kind. Ze keurt ook mijn hele zwangerschap al alles af wat ik doe en laat, zij weet het allemaal beter en zij zal wel even vertellen hoe het moet. Omdat de afstand groot genoeg is ga ik lekker mijn eigen gang tijdens de zwangerschap en schijnbaar doe ik toch iets goed. De baby en ik zijn beide kerngezond.
Inmiddels is de babykamer klaar en man en ik zijn het er over eens dat mijn moeder hier gewoon niet kan logeren, de ruimte is er gewoon niet groot genoeg voor. Ja, we hebben een tweepersoonslogeerbed (opklapbaar) dat we normaal wel kunnen gebruiken, maar met de kraamhulp en ik die waarschijnlijk iets minder mobiel zal zijn, zien we het niet zitten om de helft van de babykamer vol bed te hebben staan. Ik heb dus al eens voorzichtig bij mijn moeder laten vallen dat slapen er gewoon niet inzit als de baby er net is. Zij vindt het geen probleem, de baby slaapt toch in een co-sleeper? Dus zij kan mooi de babykamer inpalmen. Maar, de babykamer bevat natuurlijk wel de commode, het badje, alle spulletjes voor de baby, etc. Ze wilde niet naar me luisteren, zij is al moeder en zij weet wat het beste is voor mij en de baby.
Gisteren vertelde ze me dat ze heel enthousiast is, ze verheugt zich er al helemaal op om een pasgeborene te mogen badderen, verschonen, aankleden, ermee frutselen. Het was zo erg dat ik achteraf tegen mijn man zei dat het me verbaasde dat ze niet opperde dat ik maar moest gaan kolven zodat ze ook de voedingen voor haar rekening kon nemen. Voor mijn man was de maat vol, hij zei dat als ze denkt dat ze de zorg van de baby volledig op zich mag nemen, het beter is als ze gewoon een paar keer per week langskomt en niet blijft slapen. Vooral ook omdat mijn vader inmiddels ook wil blijven slapen, en 2 logees plus een pasgeboren baby is mij gewoon teveel. Ik ga er van uit dat ik een normale bevalling heb en dat ik dus geen weken aan mijn bed gekluisterd zit. Daarbij, ik wil ook gewoon zelf voor mijn baby zorgen. Het is toch ook mijn kind?
Nou moet ik erbij vertellen dat de band tussen mij en mijn ouders op zijn zachtst gezegd gespannen is. Er zijn nogal wat dingen voorgevallen in mijn eigen jeugd waar ik het nu niet over wil hebben, maar die me wel het gevoel geven dat mijn ouders dit kindje zien als een mogelijkheid om goed te maken wat ze toen niet goed gedaan hebben. Alleen denk ik, mijn baby is mijn kans om een goede moeder te worden, niet de herkansing van mijn moeder om aan mij te bewijzen dat ze wel een goede moeder kan zijn.
Om een lang verhaal kort te maken. Ik wil zeker mijn ouders het contact met hun kleinkind niet ontzeggen, ze zijn wat mij betreft ook meer dan welkom om 2 of 3 keer per week langs te komen. Als ze ook maar weer vertrekken na een paar uur. Nu zie ik zelf ook wel in dat de afstand groot is en dat zo'n regeling erg snel naar 1 keer per week zal gaan, om daarna snel nog minder te worden. Ik begrijp de irritatie van mijn moeder dus wel. Maar, is het echt zo egoïstisch van mij om te zeggen dat ik me ook verheug op onze tijd als nieuw gezinnetje? Een kraamtijd met hulp, mijn lieve man, ons kleine kindje, bezoek dat ook weer vertrekt na verloop van tijd?
Als we in een groot huis woonden zou de situatie natuurlijk anders zijn, dan zouden we ook niet zo op elkaars lip zitten. Maar de situatie is niet zo. We hebben niet zo heel veel ruimte over nu alle babyspullen op hun plaats staan en ik heb ook gewoon geen zin in de constante spanning van met teveel mensen in een te kleine ruimte, bovenop de geboorte van de kleine.
Mijn moeder is niet voor rede vatbaar. Zij heeft het zo in haar hoofd en zij zal wel voor de kleine zorgen zodat ik kan herstellen en rusten. Ja, ik weet dat dit goed bedoeld is allemaal. Maar toch zou ik graag advies willen over hoe ik het aan kan pakken om haar duidelijk te maken dat dit niet gaat werken. Een rustig gesprek rond de tafel heb ik al geprobeerd, toen werd mij meteen verweten dat ik altijd alleen maar aan mezelf denk en dat ik haar de rechten op een kleinkind afneem. Wat dus helemaal mijn bedoeling niet is, maar ze is nog steeds boos omdat we niet dichterbij zijn komen wonen toen ze dat van mij vroeg. Dat is een ander lang verhaal en staat ook niet ter discussie, wij voelen ons goed waar we nu wonen en willen hier ook blijven.
Het spijt me voor mijn lange verhaal. Ik wil ook zeker geen ouderruzie uitlokken, ik wil dit gewoon op een volwassen en rustige manier oplossen. Dat lijkt me beter voor zowel mezelf als mijn kindje. Maar hoe blijf ik volwassen en rustig als mijn moeder zich zo onredelijk gedraagt dat ze me alleen maar kan verwijten dat ik haar het enige afneem dat haar leven nu op dit moment een beetje kleur geeft?
zaterdag 14 januari 2017 11:33
quote:catherinah schreef op 14 januari 2017 @ 11:13:
[...]
En veel erger dan nu kan het niet meer worden lijkt me Ik ben zo blij dat ik dit zelf nu ook allemaal inzie.
Oh joh! Over een jaar ben je er zo blij mee! Het geeft je zo'n vrij gevoel!
Ik vind het overigens heel knap van je dat je dit zo snel hebt ingezien! De meesten in jouw schoenen hebben daar veel meer moeite mee en gaan toch de confrontatie aan in de hoop op en het verlangen naar dat er iets verandert. Geregeld worden over dit onderwerp topics geopend en de meeste TO vervallen toch weer in dezelfde fout om vervolgens een tijd later weer tegen hetzelfde aan te lopen.
Jij bent echt een van de weinigen die het zo snel heeft ingezien! Chapeau!
[...]
En veel erger dan nu kan het niet meer worden lijkt me Ik ben zo blij dat ik dit zelf nu ook allemaal inzie.
Oh joh! Over een jaar ben je er zo blij mee! Het geeft je zo'n vrij gevoel!
Ik vind het overigens heel knap van je dat je dit zo snel hebt ingezien! De meesten in jouw schoenen hebben daar veel meer moeite mee en gaan toch de confrontatie aan in de hoop op en het verlangen naar dat er iets verandert. Geregeld worden over dit onderwerp topics geopend en de meeste TO vervallen toch weer in dezelfde fout om vervolgens een tijd later weer tegen hetzelfde aan te lopen.
Jij bent echt een van de weinigen die het zo snel heeft ingezien! Chapeau!
zaterdag 14 januari 2017 15:41
quote:marianko schreef op 14 januari 2017 @ 11:33:
[...]
Oh joh! Over een jaar ben je er zo blij mee! Het geeft je zo'n vrij gevoel!
Ik vind het overigens heel knap van je dat je dit zo snel hebt ingezien! De meesten in jouw schoenen hebben daar veel meer moeite mee en gaan toch de confrontatie aan in de hoop op en het verlangen naar dat er iets verandert. Geregeld worden over dit onderwerp topics geopend en de meeste TO vervallen toch weer in dezelfde fout om vervolgens een tijd later weer tegen hetzelfde aan te lopen.
Jij bent echt een van de weinigen die het zo snel heeft ingezien! Chapeau!
Mijn situatie is ook niet zo gelopen als ik gewild had, ik wilde het in vrede oplossen. Ik wilde het contact niet verbreken, ik wilde gewoon erkenning van onze zelfstandigheid. Maar ik moest roeien met de riemen die ik kreeg van mijn ouders waardoor er zoveel oud zeer boven kwam... Oud zeer waar ik ons kindje niet mee wil belasten. Ik vecht voor mijn kind, niet voor mezelf. Daarom lukt het me denk ik beter om het vol te houden. Als de baby er niet was geweest was dit denk ik ook nog jaren zo doorgegaan.
(En de jaren van therapie die hieraan vooraf gegaan zijn hebben er misschien ook wel iets mee te maken )
[...]
Oh joh! Over een jaar ben je er zo blij mee! Het geeft je zo'n vrij gevoel!
Ik vind het overigens heel knap van je dat je dit zo snel hebt ingezien! De meesten in jouw schoenen hebben daar veel meer moeite mee en gaan toch de confrontatie aan in de hoop op en het verlangen naar dat er iets verandert. Geregeld worden over dit onderwerp topics geopend en de meeste TO vervallen toch weer in dezelfde fout om vervolgens een tijd later weer tegen hetzelfde aan te lopen.
Jij bent echt een van de weinigen die het zo snel heeft ingezien! Chapeau!
Mijn situatie is ook niet zo gelopen als ik gewild had, ik wilde het in vrede oplossen. Ik wilde het contact niet verbreken, ik wilde gewoon erkenning van onze zelfstandigheid. Maar ik moest roeien met de riemen die ik kreeg van mijn ouders waardoor er zoveel oud zeer boven kwam... Oud zeer waar ik ons kindje niet mee wil belasten. Ik vecht voor mijn kind, niet voor mezelf. Daarom lukt het me denk ik beter om het vol te houden. Als de baby er niet was geweest was dit denk ik ook nog jaren zo doorgegaan.
(En de jaren van therapie die hieraan vooraf gegaan zijn hebben er misschien ook wel iets mee te maken )
zaterdag 14 januari 2017 16:25
zaterdag 14 januari 2017 16:39
quote:catherinah schreef op 14 januari 2017 @ 15:41:
[...]
Mijn situatie is ook niet zo gelopen als ik gewild had, ik wilde het in vrede oplossen. Ik wilde het contact niet verbreken, ik wilde gewoon erkenning van onze zelfstandigheid. Maar ik moest roeien met de riemen die ik kreeg van mijn ouders waardoor er zoveel oud zeer boven kwam... Oud zeer waar ik ons kindje niet mee wil belasten. Ik vecht voor mijn kind, niet voor mezelf. Daarom lukt het me denk ik beter om het vol te houden. Als de baby er niet was geweest was dit denk ik ook nog jaren zo doorgegaan.
(En de jaren van therapie die hieraan vooraf gegaan zijn hebben er misschien ook wel iets mee te maken )En dan denk jij dat je geen goede moeder wordt..........
[...]
Mijn situatie is ook niet zo gelopen als ik gewild had, ik wilde het in vrede oplossen. Ik wilde het contact niet verbreken, ik wilde gewoon erkenning van onze zelfstandigheid. Maar ik moest roeien met de riemen die ik kreeg van mijn ouders waardoor er zoveel oud zeer boven kwam... Oud zeer waar ik ons kindje niet mee wil belasten. Ik vecht voor mijn kind, niet voor mezelf. Daarom lukt het me denk ik beter om het vol te houden. Als de baby er niet was geweest was dit denk ik ook nog jaren zo doorgegaan.
(En de jaren van therapie die hieraan vooraf gegaan zijn hebben er misschien ook wel iets mee te maken )En dan denk jij dat je geen goede moeder wordt..........
zaterdag 14 januari 2017 19:56
Ben nog niet helemaal bijgelezen, maar ff een tip: als je bedenkt dat je de deur uit wilt maar baby moet gaan slapen, leg hem dan te slapen in de wagen. Dan rij je zo de deur uit als je weg wilt.
Mijn kind sliep prima in wagen en byggy, ik kon overal naar toe met hem. Borst kun je ook altijd geven, en anders neem je een thermoskannetje water en de poeder mee.
Ik denk dat je alles goed op een rij hebt , sterk bent en een goede moeder wordt.
En ik wens je mijn bevalling! 00.30 braken de vliezen en 07.02 was de baby er. Pijn was niet heftiger dan een pittige menstruatie en om 10.30 liep ik weer de trappen op naar 4 hoog waar ik woonde. Wel even gerust in het midden.
Mijn kind sliep prima in wagen en byggy, ik kon overal naar toe met hem. Borst kun je ook altijd geven, en anders neem je een thermoskannetje water en de poeder mee.
Ik denk dat je alles goed op een rij hebt , sterk bent en een goede moeder wordt.
En ik wens je mijn bevalling! 00.30 braken de vliezen en 07.02 was de baby er. Pijn was niet heftiger dan een pittige menstruatie en om 10.30 liep ik weer de trappen op naar 4 hoog waar ik woonde. Wel even gerust in het midden.
zondag 15 januari 2017 08:44
quote:marianko schreef op 14 januari 2017 @ 10:58:
[...]
Precies!
Het is nu echt niet de tijd om een gesprek aan te knopen met deze mensen want de kans dat je het rationeel kunt houden en de emoties niet met je op de loop gaan is 99%! Vlak voor een bevalling is dat echt geen goed plan en Catharina je hebt dat duidelijk aangegeven dus dat respecteren ze dan nu maar! Ze hebben het er inderdaad, zoals je zegt, zelf naar gemaakt. En vlak na de bevalling is het al helemaaaaaal geen goed plan. "Uitpraten" met dit soort lieden betekent altijd de zoveelste poging om hun gelijk en het laatste woord op te eisen en jou terug te dwingen in je oude positie! Tot zelfinzicht komen ze niet/nooit. Het enige waar je op kunt hopen is dat ze gedwongen door de strakke grenzen zich uiteindelijk schikken. Puur omdat ze geen andere keuze hebben en dan hun kleinkind nooit zien. Het is dan kiezen of delen. Hopelijk dwingt ze dat uiteindelijk om knarsetandend eieren voor hun geld te kiezen en gaan ze dan jullie grenzen accepteren.
Meestal werkt het op de lange duur wel als je het maar simpel houdt en dat volhoudt.
Samenvattend:
"NEE wij willen het nergens meer over hebben en als je gezellig kunt doen ben je welkom!"
Zodra ze ergens over beginnen waar je geen trek in hebt, herhaal je enkel dat je het er niet over wilt hebben en dat je hun teleurstelling daarover begrijpt maar dat je toch bij je standpunt blijft. Gaan ze toch door dan zeg je dat ze beter kunnen vertrekken.
Aardiger gaan ze je er niet door vinden maar dat was ook al niet het geval toen je ten koste van jezelf wel je best deed.
Maar nu eerst de bevalling en je kraamweek en daar zou ik zeker geen onrust in riskeren!
Ik houd het topic in de gaten of er nieuws is!Dit is zo waar! Mijn grootouders gingen ook continu over grenzen heen, en dit is hoe mijn ouders dat opgelost hebben. Heeft prima gewerkt en uiteindelijk was het contact best goed. Het is namelijk heel duidelijk. Die ouders gaan niet veranderen, en daar telkens over praten levert je niets op. Maar als de grenzen eenmaal duidelijk zijn en al dan niet noodgedwongen gerespecteerd worden, dan ontstaat er ruimte voor wat er nog wel kan zijn tussen jullie.
[...]
Precies!
Het is nu echt niet de tijd om een gesprek aan te knopen met deze mensen want de kans dat je het rationeel kunt houden en de emoties niet met je op de loop gaan is 99%! Vlak voor een bevalling is dat echt geen goed plan en Catharina je hebt dat duidelijk aangegeven dus dat respecteren ze dan nu maar! Ze hebben het er inderdaad, zoals je zegt, zelf naar gemaakt. En vlak na de bevalling is het al helemaaaaaal geen goed plan. "Uitpraten" met dit soort lieden betekent altijd de zoveelste poging om hun gelijk en het laatste woord op te eisen en jou terug te dwingen in je oude positie! Tot zelfinzicht komen ze niet/nooit. Het enige waar je op kunt hopen is dat ze gedwongen door de strakke grenzen zich uiteindelijk schikken. Puur omdat ze geen andere keuze hebben en dan hun kleinkind nooit zien. Het is dan kiezen of delen. Hopelijk dwingt ze dat uiteindelijk om knarsetandend eieren voor hun geld te kiezen en gaan ze dan jullie grenzen accepteren.
Meestal werkt het op de lange duur wel als je het maar simpel houdt en dat volhoudt.
Samenvattend:
"NEE wij willen het nergens meer over hebben en als je gezellig kunt doen ben je welkom!"
Zodra ze ergens over beginnen waar je geen trek in hebt, herhaal je enkel dat je het er niet over wilt hebben en dat je hun teleurstelling daarover begrijpt maar dat je toch bij je standpunt blijft. Gaan ze toch door dan zeg je dat ze beter kunnen vertrekken.
Aardiger gaan ze je er niet door vinden maar dat was ook al niet het geval toen je ten koste van jezelf wel je best deed.
Maar nu eerst de bevalling en je kraamweek en daar zou ik zeker geen onrust in riskeren!
Ik houd het topic in de gaten of er nieuws is!Dit is zo waar! Mijn grootouders gingen ook continu over grenzen heen, en dit is hoe mijn ouders dat opgelost hebben. Heeft prima gewerkt en uiteindelijk was het contact best goed. Het is namelijk heel duidelijk. Die ouders gaan niet veranderen, en daar telkens over praten levert je niets op. Maar als de grenzen eenmaal duidelijk zijn en al dan niet noodgedwongen gerespecteerd worden, dan ontstaat er ruimte voor wat er nog wel kan zijn tussen jullie.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 15 januari 2017 15:08
quote:fifty schreef op 14 januari 2017 @ 19:56:
Ben nog niet helemaal bijgelezen, maar ff een tip: als je bedenkt dat je de deur uit wilt maar baby moet gaan slapen, leg hem dan te slapen in de wagen. Dan rij je zo de deur uit als je weg wilt.
Mijn kind sliep prima in wagen en byggy, ik kon overal naar toe met hem. Borst kun je ook altijd geven, en anders neem je een thermoskannetje water en de poeder mee.
Ik denk dat je alles goed op een rij hebt , sterk bent en een goede moeder wordt.
En ik wens je mijn bevalling! 00.30 braken de vliezen en 07.02 was de baby er. Pijn was niet heftiger dan een pittige menstruatie en om 10.30 liep ik weer de trappen op naar 4 hoog waar ik woonde. Wel even gerust in het midden.
Goeie tip! Bedankt, die ga ik onthouden.
Zo'n bevalling klinkt wel heel fijn
Ben nog niet helemaal bijgelezen, maar ff een tip: als je bedenkt dat je de deur uit wilt maar baby moet gaan slapen, leg hem dan te slapen in de wagen. Dan rij je zo de deur uit als je weg wilt.
Mijn kind sliep prima in wagen en byggy, ik kon overal naar toe met hem. Borst kun je ook altijd geven, en anders neem je een thermoskannetje water en de poeder mee.
Ik denk dat je alles goed op een rij hebt , sterk bent en een goede moeder wordt.
En ik wens je mijn bevalling! 00.30 braken de vliezen en 07.02 was de baby er. Pijn was niet heftiger dan een pittige menstruatie en om 10.30 liep ik weer de trappen op naar 4 hoog waar ik woonde. Wel even gerust in het midden.
Goeie tip! Bedankt, die ga ik onthouden.
Zo'n bevalling klinkt wel heel fijn
zondag 15 januari 2017 15:09
quote:BWitched schreef op 15 januari 2017 @ 08:44:
[...]
Dit is zo waar! Mijn grootouders gingen ook continu over grenzen heen, en dit is hoe mijn ouders dat opgelost hebben. Heeft prima gewerkt en uiteindelijk was het contact best goed. Het is namelijk heel duidelijk. Die ouders gaan niet veranderen, en daar telkens over praten levert je niets op. Maar als de grenzen eenmaal duidelijk zijn en al dan niet noodgedwongen gerespecteerd worden, dan ontstaat er ruimte voor wat er nog wel kan zijn tussen jullie.Had jij er als kind last van dat je een andere band had met je grootouders dan andere kinderen? Of merkte je daar niet zoveel van?
[...]
Dit is zo waar! Mijn grootouders gingen ook continu over grenzen heen, en dit is hoe mijn ouders dat opgelost hebben. Heeft prima gewerkt en uiteindelijk was het contact best goed. Het is namelijk heel duidelijk. Die ouders gaan niet veranderen, en daar telkens over praten levert je niets op. Maar als de grenzen eenmaal duidelijk zijn en al dan niet noodgedwongen gerespecteerd worden, dan ontstaat er ruimte voor wat er nog wel kan zijn tussen jullie.Had jij er als kind last van dat je een andere band had met je grootouders dan andere kinderen? Of merkte je daar niet zoveel van?
zondag 15 januari 2017 15:57
quote:rosanna08 schreef op 15 januari 2017 @ 15:15:
[...]
precies en jij vraagt je af of je wel een goede moeder zult zijn?
je hebt gelijk.
Ik heb geen idee hoe ik een badje moet geven, een luier moet verschonen of hoe je bv geeft, maar aan liefde zal het ons kindje nooit ontbreken (en de rest komt de kraamhulp uitleggen en voordoen )
[...]
precies en jij vraagt je af of je wel een goede moeder zult zijn?
je hebt gelijk.
Ik heb geen idee hoe ik een badje moet geven, een luier moet verschonen of hoe je bv geeft, maar aan liefde zal het ons kindje nooit ontbreken (en de rest komt de kraamhulp uitleggen en voordoen )
zondag 15 januari 2017 16:53
quote:catherinah schreef op 15 januari 2017 @ 15:57:
[...]
je hebt gelijk.
Ik heb geen idee hoe ik een badje moet geven, een luier moet verschonen of hoe je bv geeft, maar aan liefde zal het ons kindje nooit ontbreken (en de rest komt de kraamhulp uitleggen en voordoen )dat zijn dingen die iedereen kan leren, liefde geven is een heel ander ding
[...]
je hebt gelijk.
Ik heb geen idee hoe ik een badje moet geven, een luier moet verschonen of hoe je bv geeft, maar aan liefde zal het ons kindje nooit ontbreken (en de rest komt de kraamhulp uitleggen en voordoen )dat zijn dingen die iedereen kan leren, liefde geven is een heel ander ding
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 15 januari 2017 19:33
quote:catherinah schreef op 15 januari 2017 @ 15:09:
[...]
Had jij er als kind last van dat je een andere band had met je grootouders dan andere kinderen? Of merkte je daar niet zoveel van?
Nee, dat ging een beetje aan mij voorbij. Sterker nog, het waren mijn favoriete opa en oma. Toen eea inmiddels duidelijk was, gemaakt en de grenzen waren neergelegd is er denk ik ook een soort rust ontstaan. Mijn moeder was zeer duidelijk en enorm consequent. Niet gezellig? Ruzie? Dan gingen we weer. Maar ik denk dat ze dat maar één keer echt heeft hoeven doen.
Uiteindelijk was de band wel goed zelfs. Mijn grootouders gedroegen zich gewoon en ze waren natuurlijk niet alleen maar vervelend. Persoonlijk was ik dol op ze.
[...]
Had jij er als kind last van dat je een andere band had met je grootouders dan andere kinderen? Of merkte je daar niet zoveel van?
Nee, dat ging een beetje aan mij voorbij. Sterker nog, het waren mijn favoriete opa en oma. Toen eea inmiddels duidelijk was, gemaakt en de grenzen waren neergelegd is er denk ik ook een soort rust ontstaan. Mijn moeder was zeer duidelijk en enorm consequent. Niet gezellig? Ruzie? Dan gingen we weer. Maar ik denk dat ze dat maar één keer echt heeft hoeven doen.
Uiteindelijk was de band wel goed zelfs. Mijn grootouders gedroegen zich gewoon en ze waren natuurlijk niet alleen maar vervelend. Persoonlijk was ik dol op ze.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 16 januari 2017 01:12
quote:BWitched schreef op 15 januari 2017 @ 19:33:
[...]
Nee, dat ging een beetje aan mij voorbij. Sterker nog, het waren mijn favoriete opa en oma. Toen eea inmiddels duidelijk was, gemaakt en de grenzen waren neergelegd is er denk ik ook een soort rust ontstaan. Mijn moeder was zeer duidelijk en enorm consequent. Niet gezellig? Ruzie? Dan gingen we weer. Maar ik denk dat ze dat maar één keer echt heeft hoeven doen.
Uiteindelijk was de band wel goed zelfs. Mijn grootouders gedroegen zich gewoon en ze waren natuurlijk niet alleen maar vervelend. Persoonlijk was ik dol op ze.Dat klinkt wel fijn, dat het zo goed kon worden opgelost! Wie weet is dat hier ook nog mogelijk
[...]
Nee, dat ging een beetje aan mij voorbij. Sterker nog, het waren mijn favoriete opa en oma. Toen eea inmiddels duidelijk was, gemaakt en de grenzen waren neergelegd is er denk ik ook een soort rust ontstaan. Mijn moeder was zeer duidelijk en enorm consequent. Niet gezellig? Ruzie? Dan gingen we weer. Maar ik denk dat ze dat maar één keer echt heeft hoeven doen.
Uiteindelijk was de band wel goed zelfs. Mijn grootouders gedroegen zich gewoon en ze waren natuurlijk niet alleen maar vervelend. Persoonlijk was ik dol op ze.Dat klinkt wel fijn, dat het zo goed kon worden opgelost! Wie weet is dat hier ook nog mogelijk
maandag 16 januari 2017 09:46
quote:catherinah schreef op 13 januari 2017 @ 23:42:
Ja, dat zal er ook wel mee te maken hebben. Maar na alles wat er gebeurd is verwacht ik niet dat het een telefoontje zou zijn geweest waar ik me beter door zou voelen. Ze moeten maar even voelen dat je sommige dingen niet ongestraft tegen je kinderen kan en mag zeggen.Heel begrijpelijk. Maar meer dan het te zien als 'je ouders straffen' zou ik je groei zien als 'doen wat goed voor ons gezin is'!
Ja, dat zal er ook wel mee te maken hebben. Maar na alles wat er gebeurd is verwacht ik niet dat het een telefoontje zou zijn geweest waar ik me beter door zou voelen. Ze moeten maar even voelen dat je sommige dingen niet ongestraft tegen je kinderen kan en mag zeggen.Heel begrijpelijk. Maar meer dan het te zien als 'je ouders straffen' zou ik je groei zien als 'doen wat goed voor ons gezin is'!
maandag 16 januari 2017 09:55
Catherinah, waar gaat het je om bij FB? Dat je ouders niet meer kunnen zien wat jij doet of dat jij niet meer geconfronteerd wordt met hun posts? Ik had namelijk het idee dat het om dat laatste gaat, dat je niet wil zien wat zij voor dingen plaatsen. Zeker als je zelf maar weinig plaatst en vooral chat met vrienden maakt het dan weinig uit als zij jouw berichten nog wel kunnen zien. Dat is veel makkelijker op te lossen dan met een nieuw account, en zonder dat zij het merken: je kan aanvinken dat je 'berichten van deze gebruiker niet meer in je timeline wil zien' of iets dergelijks. Heb ik gedaan met iemand die ik storend begon te vinden, werkt uitstekend. Ook likes door vrienden van zijn berichten heb ik niet meer langs zien komen. Tegelijkertijd kan ik nog wel actief naar zijn pagina als ik toch eens een update wil, en staat hij gewoon nog tussen mijn vrienden. Valt dus helemaal niet op verder.
En verder sterkte met de laatste loodjes, komt helemaal goed!
En verder sterkte met de laatste loodjes, komt helemaal goed!
maandag 16 januari 2017 10:46
quote:sjoko schreef op 16 januari 2017 @ 09:55:
Catherinah, waar gaat het je om bij FB? Dat je ouders niet meer kunnen zien wat jij doet of dat jij niet meer geconfronteerd wordt met hun posts? Ik had namelijk het idee dat het om dat laatste gaat, dat je niet wil zien wat zij voor dingen plaatsen. Zeker als je zelf maar weinig plaatst en vooral chat met vrienden maakt het dan weinig uit als zij jouw berichten nog wel kunnen zien. Dat is veel makkelijker op te lossen dan met een nieuw account, en zonder dat zij het merken: je kan aanvinken dat je 'berichten van deze gebruiker niet meer in je timeline wil zien' of iets dergelijks. Heb ik gedaan met iemand die ik storend begon te vinden, werkt uitstekend. Ook likes door vrienden van zijn berichten heb ik niet meer langs zien komen. Tegelijkertijd kan ik nog wel actief naar zijn pagina als ik toch eens een update wil, en staat hij gewoon nog tussen mijn vrienden. Valt dus helemaal niet op verder.
En verder sterkte met de laatste loodjes, komt helemaal goed!
Ik heb dit wel gedaan maar ik bleef berichten zien, zowel zelf gepost als geliked door gezamenlijke vrienden. Misschien heeft het iets te maken met de nieuwe privacy voorwaarden? Het enige dat veranderde was dat ze niet meer in mijn messengerlijst stonden.
Ik merk wel dat ik een stuk rustiger op fb kijk nu... dat is me ook wel iets waard.
Catherinah, waar gaat het je om bij FB? Dat je ouders niet meer kunnen zien wat jij doet of dat jij niet meer geconfronteerd wordt met hun posts? Ik had namelijk het idee dat het om dat laatste gaat, dat je niet wil zien wat zij voor dingen plaatsen. Zeker als je zelf maar weinig plaatst en vooral chat met vrienden maakt het dan weinig uit als zij jouw berichten nog wel kunnen zien. Dat is veel makkelijker op te lossen dan met een nieuw account, en zonder dat zij het merken: je kan aanvinken dat je 'berichten van deze gebruiker niet meer in je timeline wil zien' of iets dergelijks. Heb ik gedaan met iemand die ik storend begon te vinden, werkt uitstekend. Ook likes door vrienden van zijn berichten heb ik niet meer langs zien komen. Tegelijkertijd kan ik nog wel actief naar zijn pagina als ik toch eens een update wil, en staat hij gewoon nog tussen mijn vrienden. Valt dus helemaal niet op verder.
En verder sterkte met de laatste loodjes, komt helemaal goed!
Ik heb dit wel gedaan maar ik bleef berichten zien, zowel zelf gepost als geliked door gezamenlijke vrienden. Misschien heeft het iets te maken met de nieuwe privacy voorwaarden? Het enige dat veranderde was dat ze niet meer in mijn messengerlijst stonden.
Ik merk wel dat ik een stuk rustiger op fb kijk nu... dat is me ook wel iets waard.
maandag 16 januari 2017 11:03
quote:Hunniebunnie schreef op 16 januari 2017 @ 09:46:
[...]
Heel begrijpelijk. Maar meer dan het te zien als 'je ouders straffen' zou ik je groei zien als 'doen wat goed voor ons gezin is'!
Dat met die telefoon was wel een beetje straffen denk ik de rest van het proces niet, maar dit wel.
Het is alleen weer zo... typisch. Moeders belt om een tijd dat ik weet dat mijn vader ook thuis is (vrijdag), haar steun en toeverlaat zit dus naast haar. Waarom gunt ze mij de mijne dan niet? Man was toevallig thuis omdat hij mee zou gaan naar de vk, maar normaal gesproken is hij nooit thuis op zo'n doordeweekse ochtend. Om contact met ons gaat het niet schijnbaar, het is dus vanwege de baby. Waarom wil ze mij dan weer op mijn kwetsbaarst, alleen en overvallen door haar telefoontje? Zodat ik gemakkelijker zeg dat alles wat ze gedaan heeft niet erg is? Is het manipuleren gemakkelijker als er niemand bij me is die haar woorden direct doorziet en mij meteen wijst op terugvallen in het oude patroon? Als ze het echt goed had willen maken had ze in de avond gebeld of hadden ze op een gsm kunnen bellen, liefst die van man, om een datum af te spreken om langs te komen. Zodat de partijen gelijk zijn, zij met zn twee tegen ons twee.
Nu sta ik mezelf toe om dit te zien, dat zie ik wel als alleen maar iets positiefs en niet als straffen. Dus eigenlijk heb je gelijk, ook dit is geen straffen maar doen wat goed is voor ons gezin. Goed berichtje, door het uit te schrijven is het voor mezelf ook weer helderder
[...]
Heel begrijpelijk. Maar meer dan het te zien als 'je ouders straffen' zou ik je groei zien als 'doen wat goed voor ons gezin is'!
Dat met die telefoon was wel een beetje straffen denk ik de rest van het proces niet, maar dit wel.
Het is alleen weer zo... typisch. Moeders belt om een tijd dat ik weet dat mijn vader ook thuis is (vrijdag), haar steun en toeverlaat zit dus naast haar. Waarom gunt ze mij de mijne dan niet? Man was toevallig thuis omdat hij mee zou gaan naar de vk, maar normaal gesproken is hij nooit thuis op zo'n doordeweekse ochtend. Om contact met ons gaat het niet schijnbaar, het is dus vanwege de baby. Waarom wil ze mij dan weer op mijn kwetsbaarst, alleen en overvallen door haar telefoontje? Zodat ik gemakkelijker zeg dat alles wat ze gedaan heeft niet erg is? Is het manipuleren gemakkelijker als er niemand bij me is die haar woorden direct doorziet en mij meteen wijst op terugvallen in het oude patroon? Als ze het echt goed had willen maken had ze in de avond gebeld of hadden ze op een gsm kunnen bellen, liefst die van man, om een datum af te spreken om langs te komen. Zodat de partijen gelijk zijn, zij met zn twee tegen ons twee.
Nu sta ik mezelf toe om dit te zien, dat zie ik wel als alleen maar iets positiefs en niet als straffen. Dus eigenlijk heb je gelijk, ook dit is geen straffen maar doen wat goed is voor ons gezin. Goed berichtje, door het uit te schrijven is het voor mezelf ook weer helderder
maandag 16 januari 2017 11:42
Echt het is geen "straffen"! Je neemt nu vooral jezelf in bescherming en het loopt zeker niet nóg verder uit de hand. Die kans is namelijk nu levensgroot want ze drijven je zo in de hoek met z'n tweeën dat de onherstelbare schade alleen maar groter wordt. Je hebt aangegeven dat je rust wilt tot na de bevalling en dat hebben ze maar te respecteren.
En anders neemt je vader maar contact op met je man en als eerste mag hij dan aangeven dat hij die opmerking dat je zijn dochter niet meer bent, betreurt en dat hij dat in een opwelling heeft geschreven.
Ik zou niet direct na de geboorte bellen maar na een week eerst het kaartje sturen. En dan afwachten wat er gebeurt..... en dan nog niet zelf de telefoon opnemen zonder nummerherkenning. Ook anoniem niet opnemen.
Ik zou sowieso alles via je man laten lopen en hem eerst een risico-inventarisatie laten maken. Laat hem je ouders duidelijk maken dat ze alleen welkom zijn als ze normaal en gezellig kunnen doen en dat ze het nergens anders over mogen hebben dan het weer, het verkeer en de baby. En dat een bezoekje niet langer dan een uur mag duren. Als ze dat beloven, zijn ze welkom en anders niet! Het beste kun je dat je man tegen je vader laten zeggen en vader dan de verantwoordelijkheid geven dat hij z'n vrouw in bedwang houdt.
Natuurlijk zal het contact dan heel koel zijn maar wat kan jou dat schelen want dat is hun probleem.
Duidelijke afgebakende grenzen die je resoluut en zonder enige vorm van discussie aangeeft, is waarschijnlijk de enige methode om op de lange duur het contact in stand te houden.
En uiteindelijk ontdooien ze ook wel weer. Ze zullen jou er niet aardiger om vinden maar dat is dan maar jammer. Voor die tijd toen je nog wel je best deed, was het immers niet veel beter.
En anders neemt je vader maar contact op met je man en als eerste mag hij dan aangeven dat hij die opmerking dat je zijn dochter niet meer bent, betreurt en dat hij dat in een opwelling heeft geschreven.
Ik zou niet direct na de geboorte bellen maar na een week eerst het kaartje sturen. En dan afwachten wat er gebeurt..... en dan nog niet zelf de telefoon opnemen zonder nummerherkenning. Ook anoniem niet opnemen.
Ik zou sowieso alles via je man laten lopen en hem eerst een risico-inventarisatie laten maken. Laat hem je ouders duidelijk maken dat ze alleen welkom zijn als ze normaal en gezellig kunnen doen en dat ze het nergens anders over mogen hebben dan het weer, het verkeer en de baby. En dat een bezoekje niet langer dan een uur mag duren. Als ze dat beloven, zijn ze welkom en anders niet! Het beste kun je dat je man tegen je vader laten zeggen en vader dan de verantwoordelijkheid geven dat hij z'n vrouw in bedwang houdt.
Natuurlijk zal het contact dan heel koel zijn maar wat kan jou dat schelen want dat is hun probleem.
Duidelijke afgebakende grenzen die je resoluut en zonder enige vorm van discussie aangeeft, is waarschijnlijk de enige methode om op de lange duur het contact in stand te houden.
En uiteindelijk ontdooien ze ook wel weer. Ze zullen jou er niet aardiger om vinden maar dat is dan maar jammer. Voor die tijd toen je nog wel je best deed, was het immers niet veel beter.
maandag 16 januari 2017 13:03
quote:catherinah schreef op 16 januari 2017 @ 11:03:
[...]
Dat met die telefoon was wel een beetje straffen denk ik de rest van het proces niet, maar dit wel.
Het is alleen weer zo... typisch. Moeders belt om een tijd dat ik weet dat mijn vader ook thuis is (vrijdag), haar steun en toeverlaat zit dus naast haar. Waarom gunt ze mij de mijne dan niet? Man was toevallig thuis omdat hij mee zou gaan naar de vk, maar normaal gesproken is hij nooit thuis op zo'n doordeweekse ochtend. Om contact met ons gaat het niet schijnbaar, het is dus vanwege de baby. Waarom wil ze mij dan weer op mijn kwetsbaarst, alleen en overvallen door haar telefoontje? Zodat ik gemakkelijker zeg dat alles wat ze gedaan heeft niet erg is? Is het manipuleren gemakkelijker als er niemand bij me is die haar woorden direct doorziet en mij meteen wijst op terugvallen in het oude patroon? Als ze het echt goed had willen maken had ze in de avond gebeld of hadden ze op een gsm kunnen bellen, liefst die van man, om een datum af te spreken om langs te komen. Zodat de partijen gelijk zijn, zij met zn twee tegen ons twee.
Nu sta ik mezelf toe om dit te zien, dat zie ik wel als alleen maar iets positiefs en niet als straffen. Dus eigenlijk heb je gelijk, ook dit is geen straffen maar doen wat goed is voor ons gezin. Goed berichtje, door het uit te schrijven is het voor mezelf ook weer helderder Omdat dit precies de makke is: zij wil/kan zich niet in jou verplaatsen. Alles gebeurt vanuit wat zíj wil, wanneer zij het wil.
[...]
Dat met die telefoon was wel een beetje straffen denk ik de rest van het proces niet, maar dit wel.
Het is alleen weer zo... typisch. Moeders belt om een tijd dat ik weet dat mijn vader ook thuis is (vrijdag), haar steun en toeverlaat zit dus naast haar. Waarom gunt ze mij de mijne dan niet? Man was toevallig thuis omdat hij mee zou gaan naar de vk, maar normaal gesproken is hij nooit thuis op zo'n doordeweekse ochtend. Om contact met ons gaat het niet schijnbaar, het is dus vanwege de baby. Waarom wil ze mij dan weer op mijn kwetsbaarst, alleen en overvallen door haar telefoontje? Zodat ik gemakkelijker zeg dat alles wat ze gedaan heeft niet erg is? Is het manipuleren gemakkelijker als er niemand bij me is die haar woorden direct doorziet en mij meteen wijst op terugvallen in het oude patroon? Als ze het echt goed had willen maken had ze in de avond gebeld of hadden ze op een gsm kunnen bellen, liefst die van man, om een datum af te spreken om langs te komen. Zodat de partijen gelijk zijn, zij met zn twee tegen ons twee.
Nu sta ik mezelf toe om dit te zien, dat zie ik wel als alleen maar iets positiefs en niet als straffen. Dus eigenlijk heb je gelijk, ook dit is geen straffen maar doen wat goed is voor ons gezin. Goed berichtje, door het uit te schrijven is het voor mezelf ook weer helderder Omdat dit precies de makke is: zij wil/kan zich niet in jou verplaatsen. Alles gebeurt vanuit wat zíj wil, wanneer zij het wil.
maandag 16 januari 2017 17:09
quote:catherinah schreef op 16 januari 2017 @ 11:03:
[...]
Dat met die telefoon was wel een beetje straffen denk ik de rest van het proces niet, maar dit wel.
Het is alleen weer zo... typisch. Moeders belt om een tijd dat ik weet dat mijn vader ook thuis is (vrijdag), haar steun en toeverlaat zit dus naast haar. Waarom gunt ze mij de mijne dan niet? Man was toevallig thuis omdat hij mee zou gaan naar de vk, maar normaal gesproken is hij nooit thuis op zo'n doordeweekse ochtend. Om contact met ons gaat het niet schijnbaar, het is dus vanwege de baby. Waarom wil ze mij dan weer op mijn kwetsbaarst, alleen en overvallen door haar telefoontje? Zodat ik gemakkelijker zeg dat alles wat ze gedaan heeft niet erg is? Is het manipuleren gemakkelijker als er niemand bij me is die haar woorden direct doorziet en mij meteen wijst op terugvallen in het oude patroon? Als ze het echt goed had willen maken had ze in de avond gebeld of hadden ze op een gsm kunnen bellen, liefst die van man, om een datum af te spreken om langs te komen. Zodat de partijen gelijk zijn, zij met zn twee tegen ons twee.
Nu sta ik mezelf toe om dit te zien, dat zie ik wel als alleen maar iets positiefs en niet als straffen. Dus eigenlijk heb je gelijk, ook dit is geen straffen maar doen wat goed is voor ons gezin. Goed berichtje, door het uit te schrijven is het voor mezelf ook weer helderder Dat is geen straffen. Ze heeft zelf niet in de gaten dat ze fout zit of dat ze zich ergens voor moet verontschuldigen. Nee, in haar ogen ben jij degene die fout zit. Ze wilde gewoon ruzie zoeken en jou zo intimideren dat je uiteindelijk tegen je zin "ja" zou zeggen...
[...]
Dat met die telefoon was wel een beetje straffen denk ik de rest van het proces niet, maar dit wel.
Het is alleen weer zo... typisch. Moeders belt om een tijd dat ik weet dat mijn vader ook thuis is (vrijdag), haar steun en toeverlaat zit dus naast haar. Waarom gunt ze mij de mijne dan niet? Man was toevallig thuis omdat hij mee zou gaan naar de vk, maar normaal gesproken is hij nooit thuis op zo'n doordeweekse ochtend. Om contact met ons gaat het niet schijnbaar, het is dus vanwege de baby. Waarom wil ze mij dan weer op mijn kwetsbaarst, alleen en overvallen door haar telefoontje? Zodat ik gemakkelijker zeg dat alles wat ze gedaan heeft niet erg is? Is het manipuleren gemakkelijker als er niemand bij me is die haar woorden direct doorziet en mij meteen wijst op terugvallen in het oude patroon? Als ze het echt goed had willen maken had ze in de avond gebeld of hadden ze op een gsm kunnen bellen, liefst die van man, om een datum af te spreken om langs te komen. Zodat de partijen gelijk zijn, zij met zn twee tegen ons twee.
Nu sta ik mezelf toe om dit te zien, dat zie ik wel als alleen maar iets positiefs en niet als straffen. Dus eigenlijk heb je gelijk, ook dit is geen straffen maar doen wat goed is voor ons gezin. Goed berichtje, door het uit te schrijven is het voor mezelf ook weer helderder Dat is geen straffen. Ze heeft zelf niet in de gaten dat ze fout zit of dat ze zich ergens voor moet verontschuldigen. Nee, in haar ogen ben jij degene die fout zit. Ze wilde gewoon ruzie zoeken en jou zo intimideren dat je uiteindelijk tegen je zin "ja" zou zeggen...
Let’s go Brandon!
maandag 16 januari 2017 19:43
quote:catherinah schreef op 16 januari 2017 @ 11:03:
[...]
Moeders belt om een tijd dat ik weet dat mijn vader ook thuis is (vrijdag), haar steun en toeverlaat zit dus naast haar. Waarom gunt ze mij de mijne dan niet? Eerlijk gezegd denk ik niet dat ze dit helemaal doordacht heeft. Ze belde waarschijnlijk impulsief en kan zich niets eens voorstellen dat jij steun bij zo'n gesprek nodig zou hebben. Zo'n telefoontje gaat voor haar niet om jou maar om haar. Verwachten dat ze dit soort dingen snapt, is om de maan op een stokje vragen. Zo is ze niet en zo wordt ze ook niet.
[...]
Moeders belt om een tijd dat ik weet dat mijn vader ook thuis is (vrijdag), haar steun en toeverlaat zit dus naast haar. Waarom gunt ze mij de mijne dan niet? Eerlijk gezegd denk ik niet dat ze dit helemaal doordacht heeft. Ze belde waarschijnlijk impulsief en kan zich niets eens voorstellen dat jij steun bij zo'n gesprek nodig zou hebben. Zo'n telefoontje gaat voor haar niet om jou maar om haar. Verwachten dat ze dit soort dingen snapt, is om de maan op een stokje vragen. Zo is ze niet en zo wordt ze ook niet.
maandag 16 januari 2017 20:04
quote:havermout1 schreef op 16 januari 2017 @ 17:09:
[...]
Dat is geen straffen. Ze heeft zelf niet in de gaten dat ze fout zit of dat ze zich ergens voor moet verontschuldigen. Nee, in haar ogen ben jij degene die fout zit. Ze wilde gewoon ruzie zoeken en jou zo intimideren dat je uiteindelijk tegen je zin "ja" zou zeggen...Ik denk dat in veel van dit soort gevallen de ouders echt het beste voor hebben met hun kinderen. Dat het niet gaat om de macht binnen de relatie te hebben, expres hun kind pijn te doen of iets anders negatiefs, maar dat ze echt denken dat hun manier goed of 'het beste' voor het kind is en ze dat ook gunnen. Iedereen roemt catherinah hier voor haar moederliefde (en geloof me, niemand meer dan mij!) waardoor ze nu zo enorm goed opkomt voor haar kindje. Ik denk dat het bij veel moeders/ouders ook zo is: keihard vechten voor je kind, maar zo vastzitten in je denkbeelden- en patronen dat je niet doorhebt dat wat je doet je kind eigenlijk alleen maar schaadt, omdat je kind niet de vrijheid krijgt om zijn eigen denkbeelden te vormen en op basis daarvan beslissingen te maken. En bovenal: daarmee doorgaan tot een leeftijd waarop dat als moeder/ouder zijnde totaal niet meer gepast is.
[...]
Dat is geen straffen. Ze heeft zelf niet in de gaten dat ze fout zit of dat ze zich ergens voor moet verontschuldigen. Nee, in haar ogen ben jij degene die fout zit. Ze wilde gewoon ruzie zoeken en jou zo intimideren dat je uiteindelijk tegen je zin "ja" zou zeggen...Ik denk dat in veel van dit soort gevallen de ouders echt het beste voor hebben met hun kinderen. Dat het niet gaat om de macht binnen de relatie te hebben, expres hun kind pijn te doen of iets anders negatiefs, maar dat ze echt denken dat hun manier goed of 'het beste' voor het kind is en ze dat ook gunnen. Iedereen roemt catherinah hier voor haar moederliefde (en geloof me, niemand meer dan mij!) waardoor ze nu zo enorm goed opkomt voor haar kindje. Ik denk dat het bij veel moeders/ouders ook zo is: keihard vechten voor je kind, maar zo vastzitten in je denkbeelden- en patronen dat je niet doorhebt dat wat je doet je kind eigenlijk alleen maar schaadt, omdat je kind niet de vrijheid krijgt om zijn eigen denkbeelden te vormen en op basis daarvan beslissingen te maken. En bovenal: daarmee doorgaan tot een leeftijd waarop dat als moeder/ouder zijnde totaal niet meer gepast is.
