Relaties
alle pijlers
Grootouders die voor baby willen zorgen
dinsdag 8 november 2016 12:25
Even een topic om wat advies in te winnen.
Wat details vooraf:
- Eind januari krijg ik mijn eerste kindje. De kans zit erin dat dit kindje enig kind zal blijven, daar zijn we nog niet helemaal over uit. Dat speelt helaas ook mee in deze discussie.
- Man en ik wonen in een ruim appartement, maar we hebben maar ruime 2 slaapkamers. De babykamer is dus tevens de logeerkamer.
- Mijn ouders wonen op ruim 2 uur afstand.
Mijn moeder verheugt zich al vanaf het moment dat ze weet dat ik zwanger ben op de kraamtijd. Ze wil hier logeren om te helpen met de baby. Ik ben daar nooit zo op ingegaan, het leek mij een discussie die wel gevoerd kon worden als de tijd daar was. Mijn moeder is zich er echter steeds meer op aan het verheugen, ze ziet al helemaal voor zich hoe zij voor het kindje kan zorgen alsof ze zelf een nieuwe baby krijgt. Feit is dat ze mij eigenlijk gewoon het gevoel geeft dat ik de draagmoeder ben en zij de echte moeder van het kind. Ze keurt ook mijn hele zwangerschap al alles af wat ik doe en laat, zij weet het allemaal beter en zij zal wel even vertellen hoe het moet. Omdat de afstand groot genoeg is ga ik lekker mijn eigen gang tijdens de zwangerschap en schijnbaar doe ik toch iets goed. De baby en ik zijn beide kerngezond.
Inmiddels is de babykamer klaar en man en ik zijn het er over eens dat mijn moeder hier gewoon niet kan logeren, de ruimte is er gewoon niet groot genoeg voor. Ja, we hebben een tweepersoonslogeerbed (opklapbaar) dat we normaal wel kunnen gebruiken, maar met de kraamhulp en ik die waarschijnlijk iets minder mobiel zal zijn, zien we het niet zitten om de helft van de babykamer vol bed te hebben staan. Ik heb dus al eens voorzichtig bij mijn moeder laten vallen dat slapen er gewoon niet inzit als de baby er net is. Zij vindt het geen probleem, de baby slaapt toch in een co-sleeper? Dus zij kan mooi de babykamer inpalmen. Maar, de babykamer bevat natuurlijk wel de commode, het badje, alle spulletjes voor de baby, etc. Ze wilde niet naar me luisteren, zij is al moeder en zij weet wat het beste is voor mij en de baby.
Gisteren vertelde ze me dat ze heel enthousiast is, ze verheugt zich er al helemaal op om een pasgeborene te mogen badderen, verschonen, aankleden, ermee frutselen. Het was zo erg dat ik achteraf tegen mijn man zei dat het me verbaasde dat ze niet opperde dat ik maar moest gaan kolven zodat ze ook de voedingen voor haar rekening kon nemen. Voor mijn man was de maat vol, hij zei dat als ze denkt dat ze de zorg van de baby volledig op zich mag nemen, het beter is als ze gewoon een paar keer per week langskomt en niet blijft slapen. Vooral ook omdat mijn vader inmiddels ook wil blijven slapen, en 2 logees plus een pasgeboren baby is mij gewoon teveel. Ik ga er van uit dat ik een normale bevalling heb en dat ik dus geen weken aan mijn bed gekluisterd zit. Daarbij, ik wil ook gewoon zelf voor mijn baby zorgen. Het is toch ook mijn kind?
Nou moet ik erbij vertellen dat de band tussen mij en mijn ouders op zijn zachtst gezegd gespannen is. Er zijn nogal wat dingen voorgevallen in mijn eigen jeugd waar ik het nu niet over wil hebben, maar die me wel het gevoel geven dat mijn ouders dit kindje zien als een mogelijkheid om goed te maken wat ze toen niet goed gedaan hebben. Alleen denk ik, mijn baby is mijn kans om een goede moeder te worden, niet de herkansing van mijn moeder om aan mij te bewijzen dat ze wel een goede moeder kan zijn.
Om een lang verhaal kort te maken. Ik wil zeker mijn ouders het contact met hun kleinkind niet ontzeggen, ze zijn wat mij betreft ook meer dan welkom om 2 of 3 keer per week langs te komen. Als ze ook maar weer vertrekken na een paar uur. Nu zie ik zelf ook wel in dat de afstand groot is en dat zo'n regeling erg snel naar 1 keer per week zal gaan, om daarna snel nog minder te worden. Ik begrijp de irritatie van mijn moeder dus wel. Maar, is het echt zo egoïstisch van mij om te zeggen dat ik me ook verheug op onze tijd als nieuw gezinnetje? Een kraamtijd met hulp, mijn lieve man, ons kleine kindje, bezoek dat ook weer vertrekt na verloop van tijd?
Als we in een groot huis woonden zou de situatie natuurlijk anders zijn, dan zouden we ook niet zo op elkaars lip zitten. Maar de situatie is niet zo. We hebben niet zo heel veel ruimte over nu alle babyspullen op hun plaats staan en ik heb ook gewoon geen zin in de constante spanning van met teveel mensen in een te kleine ruimte, bovenop de geboorte van de kleine.
Mijn moeder is niet voor rede vatbaar. Zij heeft het zo in haar hoofd en zij zal wel voor de kleine zorgen zodat ik kan herstellen en rusten. Ja, ik weet dat dit goed bedoeld is allemaal. Maar toch zou ik graag advies willen over hoe ik het aan kan pakken om haar duidelijk te maken dat dit niet gaat werken. Een rustig gesprek rond de tafel heb ik al geprobeerd, toen werd mij meteen verweten dat ik altijd alleen maar aan mezelf denk en dat ik haar de rechten op een kleinkind afneem. Wat dus helemaal mijn bedoeling niet is, maar ze is nog steeds boos omdat we niet dichterbij zijn komen wonen toen ze dat van mij vroeg. Dat is een ander lang verhaal en staat ook niet ter discussie, wij voelen ons goed waar we nu wonen en willen hier ook blijven.
Het spijt me voor mijn lange verhaal. Ik wil ook zeker geen ouderruzie uitlokken, ik wil dit gewoon op een volwassen en rustige manier oplossen. Dat lijkt me beter voor zowel mezelf als mijn kindje. Maar hoe blijf ik volwassen en rustig als mijn moeder zich zo onredelijk gedraagt dat ze me alleen maar kan verwijten dat ik haar het enige afneem dat haar leven nu op dit moment een beetje kleur geeft?
Wat details vooraf:
- Eind januari krijg ik mijn eerste kindje. De kans zit erin dat dit kindje enig kind zal blijven, daar zijn we nog niet helemaal over uit. Dat speelt helaas ook mee in deze discussie.
- Man en ik wonen in een ruim appartement, maar we hebben maar ruime 2 slaapkamers. De babykamer is dus tevens de logeerkamer.
- Mijn ouders wonen op ruim 2 uur afstand.
Mijn moeder verheugt zich al vanaf het moment dat ze weet dat ik zwanger ben op de kraamtijd. Ze wil hier logeren om te helpen met de baby. Ik ben daar nooit zo op ingegaan, het leek mij een discussie die wel gevoerd kon worden als de tijd daar was. Mijn moeder is zich er echter steeds meer op aan het verheugen, ze ziet al helemaal voor zich hoe zij voor het kindje kan zorgen alsof ze zelf een nieuwe baby krijgt. Feit is dat ze mij eigenlijk gewoon het gevoel geeft dat ik de draagmoeder ben en zij de echte moeder van het kind. Ze keurt ook mijn hele zwangerschap al alles af wat ik doe en laat, zij weet het allemaal beter en zij zal wel even vertellen hoe het moet. Omdat de afstand groot genoeg is ga ik lekker mijn eigen gang tijdens de zwangerschap en schijnbaar doe ik toch iets goed. De baby en ik zijn beide kerngezond.
Inmiddels is de babykamer klaar en man en ik zijn het er over eens dat mijn moeder hier gewoon niet kan logeren, de ruimte is er gewoon niet groot genoeg voor. Ja, we hebben een tweepersoonslogeerbed (opklapbaar) dat we normaal wel kunnen gebruiken, maar met de kraamhulp en ik die waarschijnlijk iets minder mobiel zal zijn, zien we het niet zitten om de helft van de babykamer vol bed te hebben staan. Ik heb dus al eens voorzichtig bij mijn moeder laten vallen dat slapen er gewoon niet inzit als de baby er net is. Zij vindt het geen probleem, de baby slaapt toch in een co-sleeper? Dus zij kan mooi de babykamer inpalmen. Maar, de babykamer bevat natuurlijk wel de commode, het badje, alle spulletjes voor de baby, etc. Ze wilde niet naar me luisteren, zij is al moeder en zij weet wat het beste is voor mij en de baby.
Gisteren vertelde ze me dat ze heel enthousiast is, ze verheugt zich er al helemaal op om een pasgeborene te mogen badderen, verschonen, aankleden, ermee frutselen. Het was zo erg dat ik achteraf tegen mijn man zei dat het me verbaasde dat ze niet opperde dat ik maar moest gaan kolven zodat ze ook de voedingen voor haar rekening kon nemen. Voor mijn man was de maat vol, hij zei dat als ze denkt dat ze de zorg van de baby volledig op zich mag nemen, het beter is als ze gewoon een paar keer per week langskomt en niet blijft slapen. Vooral ook omdat mijn vader inmiddels ook wil blijven slapen, en 2 logees plus een pasgeboren baby is mij gewoon teveel. Ik ga er van uit dat ik een normale bevalling heb en dat ik dus geen weken aan mijn bed gekluisterd zit. Daarbij, ik wil ook gewoon zelf voor mijn baby zorgen. Het is toch ook mijn kind?
Nou moet ik erbij vertellen dat de band tussen mij en mijn ouders op zijn zachtst gezegd gespannen is. Er zijn nogal wat dingen voorgevallen in mijn eigen jeugd waar ik het nu niet over wil hebben, maar die me wel het gevoel geven dat mijn ouders dit kindje zien als een mogelijkheid om goed te maken wat ze toen niet goed gedaan hebben. Alleen denk ik, mijn baby is mijn kans om een goede moeder te worden, niet de herkansing van mijn moeder om aan mij te bewijzen dat ze wel een goede moeder kan zijn.
Om een lang verhaal kort te maken. Ik wil zeker mijn ouders het contact met hun kleinkind niet ontzeggen, ze zijn wat mij betreft ook meer dan welkom om 2 of 3 keer per week langs te komen. Als ze ook maar weer vertrekken na een paar uur. Nu zie ik zelf ook wel in dat de afstand groot is en dat zo'n regeling erg snel naar 1 keer per week zal gaan, om daarna snel nog minder te worden. Ik begrijp de irritatie van mijn moeder dus wel. Maar, is het echt zo egoïstisch van mij om te zeggen dat ik me ook verheug op onze tijd als nieuw gezinnetje? Een kraamtijd met hulp, mijn lieve man, ons kleine kindje, bezoek dat ook weer vertrekt na verloop van tijd?
Als we in een groot huis woonden zou de situatie natuurlijk anders zijn, dan zouden we ook niet zo op elkaars lip zitten. Maar de situatie is niet zo. We hebben niet zo heel veel ruimte over nu alle babyspullen op hun plaats staan en ik heb ook gewoon geen zin in de constante spanning van met teveel mensen in een te kleine ruimte, bovenop de geboorte van de kleine.
Mijn moeder is niet voor rede vatbaar. Zij heeft het zo in haar hoofd en zij zal wel voor de kleine zorgen zodat ik kan herstellen en rusten. Ja, ik weet dat dit goed bedoeld is allemaal. Maar toch zou ik graag advies willen over hoe ik het aan kan pakken om haar duidelijk te maken dat dit niet gaat werken. Een rustig gesprek rond de tafel heb ik al geprobeerd, toen werd mij meteen verweten dat ik altijd alleen maar aan mezelf denk en dat ik haar de rechten op een kleinkind afneem. Wat dus helemaal mijn bedoeling niet is, maar ze is nog steeds boos omdat we niet dichterbij zijn komen wonen toen ze dat van mij vroeg. Dat is een ander lang verhaal en staat ook niet ter discussie, wij voelen ons goed waar we nu wonen en willen hier ook blijven.
Het spijt me voor mijn lange verhaal. Ik wil ook zeker geen ouderruzie uitlokken, ik wil dit gewoon op een volwassen en rustige manier oplossen. Dat lijkt me beter voor zowel mezelf als mijn kindje. Maar hoe blijf ik volwassen en rustig als mijn moeder zich zo onredelijk gedraagt dat ze me alleen maar kan verwijten dat ik haar het enige afneem dat haar leven nu op dit moment een beetje kleur geeft?
maandag 23 januari 2017 11:30
quote:Ceylon schreef op 23 januari 2017 @ 10:05:
Griep... daar zat je op te wachten .
Maar, het grote voordeel van een bevalling; op het moment dat het begint ben je gezond en topfit. Dat zei iemand tegen mij toen ik verkouden werd. Ik ben in totaal ruim zes weken verkouden geweest, ik raakte dat maar niet kwijt. Ging naar het ziekenhuis met neusdruppels en paracetamol, maar op de dag van de bevalling, poef, alles over. Dus daar hoef je je niet al te druk over te maken.
Maar dat kind van jou wacht gewoon tot volgend weekend, want dan wordt het voorjaar.
Haha, handig dat het lichaam zo werkt!
Ik voel me verder helemaal niet grieperig, ben ook niet verkouden of niks. Waarschijnlijk gewoon iets verkeerds gegeten dus, verkeerd volgens de hormonen dan. Mijn buik voelt nu wel aan alsof ik ongesteld moet worden, maar ik las al ergens dat dat gevoel ook dagen aan kan houden dus dat het niks wil zeggen.
Voorjaar klinkt heerlijk! Ik ben wel toe aan wat zon op mijn gezicht
Griep... daar zat je op te wachten .
Maar, het grote voordeel van een bevalling; op het moment dat het begint ben je gezond en topfit. Dat zei iemand tegen mij toen ik verkouden werd. Ik ben in totaal ruim zes weken verkouden geweest, ik raakte dat maar niet kwijt. Ging naar het ziekenhuis met neusdruppels en paracetamol, maar op de dag van de bevalling, poef, alles over. Dus daar hoef je je niet al te druk over te maken.
Maar dat kind van jou wacht gewoon tot volgend weekend, want dan wordt het voorjaar.
Haha, handig dat het lichaam zo werkt!
Ik voel me verder helemaal niet grieperig, ben ook niet verkouden of niks. Waarschijnlijk gewoon iets verkeerds gegeten dus, verkeerd volgens de hormonen dan. Mijn buik voelt nu wel aan alsof ik ongesteld moet worden, maar ik las al ergens dat dat gevoel ook dagen aan kan houden dus dat het niks wil zeggen.
Voorjaar klinkt heerlijk! Ik ben wel toe aan wat zon op mijn gezicht
maandag 23 januari 2017 15:45
quote:catherinah schreef op 23 januari 2017 @ 11:24:
Oww, een prematuurtje lijkt me echt niet fijn nee
Gaat het nu wel goed met hem/haar?
Ik ben nu 39+2, maar door mijn bloeddruk en laatste echo's weet ik al dat ik word ingeleid als de baby er na het weekend niet is. Vandaar dat ik hoop dat het nog vanzelf gaat gebeuren Dat lijkt me toch fijner dan ingeleid worden....
Ja hoor, hij heeft de schade inmiddels ruimschoots ingehaald! Maar ik had pre-eclampsie, waardoor hij zowel te vroeg was als te klein. Niet de beste start, helaas.
Als je de keus hebt tussen zelf beginnen of inleiden zou ik inderdaad ook dat eerste kiezen. Succes dan maar!
Oww, een prematuurtje lijkt me echt niet fijn nee
Gaat het nu wel goed met hem/haar? Ik ben nu 39+2, maar door mijn bloeddruk en laatste echo's weet ik al dat ik word ingeleid als de baby er na het weekend niet is. Vandaar dat ik hoop dat het nog vanzelf gaat gebeuren Dat lijkt me toch fijner dan ingeleid worden....
Ja hoor, hij heeft de schade inmiddels ruimschoots ingehaald! Maar ik had pre-eclampsie, waardoor hij zowel te vroeg was als te klein. Niet de beste start, helaas.
Als je de keus hebt tussen zelf beginnen of inleiden zou ik inderdaad ook dat eerste kiezen. Succes dan maar!
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
maandag 23 januari 2017 15:55
quote:Maechtje schreef op 23 januari 2017 @ 15:45:
[...]
Ja hoor, hij heeft de schade inmiddels ruimschoots ingehaald! Maar ik had pre-eclampsie, waardoor hij zowel te vroeg was als te klein. Niet de beste start, helaas.
Als je de keus hebt tussen zelf beginnen of inleiden zou ik inderdaad ook dat eerste kiezen. Succes dan maar!Dat is niet leuk inderdaad, gelukkig dat hij de schade nu heeft ingehaald!
[...]
Ja hoor, hij heeft de schade inmiddels ruimschoots ingehaald! Maar ik had pre-eclampsie, waardoor hij zowel te vroeg was als te klein. Niet de beste start, helaas.
Als je de keus hebt tussen zelf beginnen of inleiden zou ik inderdaad ook dat eerste kiezen. Succes dan maar!Dat is niet leuk inderdaad, gelukkig dat hij de schade nu heeft ingehaald!
maandag 23 januari 2017 16:00
Catharina elk nadeel heeft z'n voordeel. Wachten tot na de uitgerekende datum is om gek van te worden maar baby's die over de 40 weken worden geboren zijn beslist makkelijker dan baby's die voor de uitgerekende datum ter wereld komen. De weerstand is veel beter en ook allerlei reflexen zijn beter ontwikkeld. Laat dat een troost zijn! Ergste vind ik de onzekerheid en dat je het niet weet wanneer het gebeurt. Mijn dochter was bij de eerste over de 41 weken en kon de dag voor de bevalling alleen nog maar huilen. De dag erna was het kind er! Je denkt dan dat het nooit meer komt maar ineens gebeurt het! Het hele leger van napoleon is er gekomen!
Mijn dochter rekent nu voor het gemak maar alvast op week 41 want dan valt het niet meer zo tegen.
Mijn andere dochter beviel met 37 en 36 weken. Nou wat een ellende was dat! Kinderen Dronken slecht, constant ziek en het duurde maanden voordat ze zonder nachtvoeding konden.
Dus houd moed!!
Mijn dochter rekent nu voor het gemak maar alvast op week 41 want dan valt het niet meer zo tegen.
Mijn andere dochter beviel met 37 en 36 weken. Nou wat een ellende was dat! Kinderen Dronken slecht, constant ziek en het duurde maanden voordat ze zonder nachtvoeding konden.
Dus houd moed!!
maandag 23 januari 2017 16:26
quote:marianko schreef op 23 januari 2017 @ 16:00:
Catharina elk nadeel heeft z'n voordeel. Wachten tot na de uitgerekende datum is om gek van te worden maar baby's die over de 40 weken worden geboren zijn beslist makkelijker dan baby's die voor de uitgerekende datum ter wereld komen. De weerstand is veel beter en ook allerlei reflexen zijn beter ontwikkeld. Laat dat een troost zijn! Ergste vind ik de onzekerheid en dat je het niet weet wanneer het gebeurt. Mijn dochter was bij de eerste over de 41 weken en kon de dag voor de bevalling alleen nog maar huilen. De dag erna was het kind er! Je denkt dan dat het nooit meer komt maar ineens gebeurt het! Het hele leger van napoleon is er gekomen!
Mijn dochter rekent nu voor het gemak maar alvast op week 41 want dan valt het niet meer zo tegen.
Mijn andere dochter beviel met 37 en 36 weken. Nou wat een ellende was dat! Kinderen Dronken slecht, constant ziek en het duurde maanden voordat ze zonder nachtvoeding konden.
Dus houd moed!!
Ik weet het... maar ik heb zo'n hekel aan ziekenhuizen en alleen al het idee van ingeleid worden zorgt ervoor dat ik alleen nog maar met angst en beven naar die bevalling kan kijken. Hoe vreemd het ook klinkt, maar ik heb echt het gevoel dat een bevalling die vanzelf op gang komt wel goed zal komen, maar dat hele inleiden zie ik zo verschrikkelijk niet zitten. Maar het is mijn eigen schuld. Als ik geen ruzie met mijn ouders had gezocht was mijn bloeddruk niet gestegen en dan zou de baby gewoon mogen blijven zitten totdat die zelf wilde komen.
De harde kant van mij zegt dus ook dat ik me niet zo aan moet stellen omdat ik het zelf gezocht heb. Het is gewoon de consequentie van mijn eigen acties onder ogen zien. Maar de andere, lievere, kant denkt, ik heb al zoveel gemist door die constante strijd met mijn ouders, moet ik dan ook echt een natuurlijke bevalling missen? Is dat mijn straf voor het voor mezelf opkomen? Ja, waarschijnlijk wel...
Eerst vond ik februari ook wel een leuke maand, man en ik zijn dan 50 maanden getrouwd. Maar nu ik weet dat het waarschijnlijk sowieso januari wordt dan liefst zo natuurlijk mogelijk.
Oei, dat staat er nu wel heel dramatisch... Sorry daarvoor
Catharina elk nadeel heeft z'n voordeel. Wachten tot na de uitgerekende datum is om gek van te worden maar baby's die over de 40 weken worden geboren zijn beslist makkelijker dan baby's die voor de uitgerekende datum ter wereld komen. De weerstand is veel beter en ook allerlei reflexen zijn beter ontwikkeld. Laat dat een troost zijn! Ergste vind ik de onzekerheid en dat je het niet weet wanneer het gebeurt. Mijn dochter was bij de eerste over de 41 weken en kon de dag voor de bevalling alleen nog maar huilen. De dag erna was het kind er! Je denkt dan dat het nooit meer komt maar ineens gebeurt het! Het hele leger van napoleon is er gekomen!
Mijn dochter rekent nu voor het gemak maar alvast op week 41 want dan valt het niet meer zo tegen.
Mijn andere dochter beviel met 37 en 36 weken. Nou wat een ellende was dat! Kinderen Dronken slecht, constant ziek en het duurde maanden voordat ze zonder nachtvoeding konden.
Dus houd moed!!
Ik weet het... maar ik heb zo'n hekel aan ziekenhuizen en alleen al het idee van ingeleid worden zorgt ervoor dat ik alleen nog maar met angst en beven naar die bevalling kan kijken. Hoe vreemd het ook klinkt, maar ik heb echt het gevoel dat een bevalling die vanzelf op gang komt wel goed zal komen, maar dat hele inleiden zie ik zo verschrikkelijk niet zitten. Maar het is mijn eigen schuld. Als ik geen ruzie met mijn ouders had gezocht was mijn bloeddruk niet gestegen en dan zou de baby gewoon mogen blijven zitten totdat die zelf wilde komen.
De harde kant van mij zegt dus ook dat ik me niet zo aan moet stellen omdat ik het zelf gezocht heb. Het is gewoon de consequentie van mijn eigen acties onder ogen zien. Maar de andere, lievere, kant denkt, ik heb al zoveel gemist door die constante strijd met mijn ouders, moet ik dan ook echt een natuurlijke bevalling missen? Is dat mijn straf voor het voor mezelf opkomen? Ja, waarschijnlijk wel...
Eerst vond ik februari ook wel een leuke maand, man en ik zijn dan 50 maanden getrouwd. Maar nu ik weet dat het waarschijnlijk sowieso januari wordt dan liefst zo natuurlijk mogelijk.
Oei, dat staat er nu wel heel dramatisch... Sorry daarvoor
maandag 23 januari 2017 16:40
maandag 23 januari 2017 16:52
Oeps het vorige bericht was te snel geplaatst. Liefje, niks eigen schuld. Anders had je misschien of zelfs waarschijnlijk ook een verhoogde bloeddruk gehad, dat is nl iets wat veel voorkomt bij zwangeren.
ik had veeeeeel stress tijdens mijn zwangerschap, man zat voor z'n papieren in Afrika en ik wist niet wanneer hij terug zou zijn. En ik had een uitstekende bloeddruk.
Wees maar lief voor jezelf. Misschien daalt je bloeddruk nog of komt de baby spontaan.
ik help je hopen.
ik had veeeeeel stress tijdens mijn zwangerschap, man zat voor z'n papieren in Afrika en ik wist niet wanneer hij terug zou zijn. En ik had een uitstekende bloeddruk.
Wees maar lief voor jezelf. Misschien daalt je bloeddruk nog of komt de baby spontaan.
ik help je hopen.
maandag 23 januari 2017 17:06
quote:badmuts111 schreef op 23 januari 2017 @ 16:40:
Ik zou op zaterdagochtend ingeleid worden (bij 41+4) vanwege oplopende bloeddruk en de nacht ervoor beginnen spontaan de weeën. Net alsof het dreigement om er onvrijwillig uitgezet te worden iets in gang heeft gezet...
Kan de vk deze week eventueel nog proberen om je te strippen?
Ik weet het niet van dat strippen, ik kan het altijd vragen! Bedankt voor de tip.
Het staat er wel mooi zo, 'het dreigement om er onvrijwillig uitgezet te worden'
Ik zou op zaterdagochtend ingeleid worden (bij 41+4) vanwege oplopende bloeddruk en de nacht ervoor beginnen spontaan de weeën. Net alsof het dreigement om er onvrijwillig uitgezet te worden iets in gang heeft gezet...
Kan de vk deze week eventueel nog proberen om je te strippen?
Ik weet het niet van dat strippen, ik kan het altijd vragen! Bedankt voor de tip.
Het staat er wel mooi zo, 'het dreigement om er onvrijwillig uitgezet te worden'
maandag 23 januari 2017 17:08
quote:fifty schreef op 23 januari 2017 @ 16:52:
Oeps het vorige bericht was te snel geplaatst. Liefje, niks eigen schuld. Anders had je misschien of zelfs waarschijnlijk ook een verhoogde bloeddruk gehad, dat is nl iets wat veel voorkomt bij zwangeren.
ik had veeeeeel stress tijdens mijn zwangerschap, man zat voor z'n papieren in Afrika en ik wist niet wanneer hij terug zou zijn. En ik had een uitstekende bloeddruk.
Wees maar lief voor jezelf. Misschien daalt je bloeddruk nog of komt de baby spontaan.
ik help je hopen.
Lief! Ik hou nog even de goede moed erin
Volgens mij heb je eerder iets gezegd over je man, heeft hij die papieren uiteindelijk nog gekregen?
Oeps het vorige bericht was te snel geplaatst. Liefje, niks eigen schuld. Anders had je misschien of zelfs waarschijnlijk ook een verhoogde bloeddruk gehad, dat is nl iets wat veel voorkomt bij zwangeren.
ik had veeeeeel stress tijdens mijn zwangerschap, man zat voor z'n papieren in Afrika en ik wist niet wanneer hij terug zou zijn. En ik had een uitstekende bloeddruk.
Wees maar lief voor jezelf. Misschien daalt je bloeddruk nog of komt de baby spontaan.
ik help je hopen.
Lief! Ik hou nog even de goede moed erin
Volgens mij heb je eerder iets gezegd over je man, heeft hij die papieren uiteindelijk nog gekregen?
maandag 23 januari 2017 17:35
quote:catherinah schreef op 23 januari 2017 @ 16:26:
[...]
Ik weet het... maar ik heb zo'n hekel aan ziekenhuizen en alleen al het idee van ingeleid worden zorgt ervoor dat ik alleen nog maar met angst en beven naar die bevalling kan kijken. Hoe vreemd het ook klinkt, maar ik heb echt het gevoel dat een bevalling die vanzelf op gang komt wel goed zal komen, maar dat hele inleiden zie ik zo verschrikkelijk niet zitten. Maar het is mijn eigen schuld. Als ik geen ruzie met mijn ouders had gezocht was mijn bloeddruk niet gestegen en dan zou de baby gewoon mogen blijven zitten totdat die zelf wilde komen.
De harde kant van mij zegt dus ook dat ik me niet zo aan moet stellen omdat ik het zelf gezocht heb. Het is gewoon de consequentie van mijn eigen acties onder ogen zien. Maar de andere, lievere, kant denkt, ik heb al zoveel gemist door die constante strijd met mijn ouders, moet ik dan ook echt een natuurlijke bevalling missen? Is dat mijn straf voor het voor mezelf opkomen? Ja, waarschijnlijk wel...
Eerst vond ik februari ook wel een leuke maand, man en ik zijn dan 50 maanden getrouwd. Maar nu ik weet dat het waarschijnlijk sowieso januari wordt dan liefst zo natuurlijk mogelijk.
Oei, dat staat er nu wel heel dramatisch... Sorry daarvoor
Als je geen ruzie had gemaakt, was je bloeddruk misschien nog wel hoger geweest! Van die kant kun je het ook bekijken..... echt laat die gedachten gauw weer varen! En dan je ouders zeker een week fulltime in huis.... dan hadden ze je daarna kunnen opdweilen!
De bloeddruk gaat in de laatste week bij de meesten omhoog dus ik zou me er niet al te druk om maken. Bij mij ging die standaard in week 40 omhoog en ik ben vanzelf bevallen rond de 41 weken, mijn jonste dochter zelfde scenario. In Nederland doen ze nogal moeilijk over inleiden en leggen ze je eerder om de dag aan de CTG om de toestand van de baby in de gaten te houden. Als die goed is, wordt je weer naar huis gestuurd.
En inleiden is nou ook weer niet zo'n ramp. Gewoon proberen de weeëngoed onder controle te krijgen en als het niet lukt .....ruggenprik. Alleen koeien bevallen nog zonder zegt mijn zoon die het weten kan.....
[...]
Ik weet het... maar ik heb zo'n hekel aan ziekenhuizen en alleen al het idee van ingeleid worden zorgt ervoor dat ik alleen nog maar met angst en beven naar die bevalling kan kijken. Hoe vreemd het ook klinkt, maar ik heb echt het gevoel dat een bevalling die vanzelf op gang komt wel goed zal komen, maar dat hele inleiden zie ik zo verschrikkelijk niet zitten. Maar het is mijn eigen schuld. Als ik geen ruzie met mijn ouders had gezocht was mijn bloeddruk niet gestegen en dan zou de baby gewoon mogen blijven zitten totdat die zelf wilde komen.
De harde kant van mij zegt dus ook dat ik me niet zo aan moet stellen omdat ik het zelf gezocht heb. Het is gewoon de consequentie van mijn eigen acties onder ogen zien. Maar de andere, lievere, kant denkt, ik heb al zoveel gemist door die constante strijd met mijn ouders, moet ik dan ook echt een natuurlijke bevalling missen? Is dat mijn straf voor het voor mezelf opkomen? Ja, waarschijnlijk wel...
Eerst vond ik februari ook wel een leuke maand, man en ik zijn dan 50 maanden getrouwd. Maar nu ik weet dat het waarschijnlijk sowieso januari wordt dan liefst zo natuurlijk mogelijk.
Oei, dat staat er nu wel heel dramatisch... Sorry daarvoor
Als je geen ruzie had gemaakt, was je bloeddruk misschien nog wel hoger geweest! Van die kant kun je het ook bekijken..... echt laat die gedachten gauw weer varen! En dan je ouders zeker een week fulltime in huis.... dan hadden ze je daarna kunnen opdweilen!
De bloeddruk gaat in de laatste week bij de meesten omhoog dus ik zou me er niet al te druk om maken. Bij mij ging die standaard in week 40 omhoog en ik ben vanzelf bevallen rond de 41 weken, mijn jonste dochter zelfde scenario. In Nederland doen ze nogal moeilijk over inleiden en leggen ze je eerder om de dag aan de CTG om de toestand van de baby in de gaten te houden. Als die goed is, wordt je weer naar huis gestuurd.
En inleiden is nou ook weer niet zo'n ramp. Gewoon proberen de weeëngoed onder controle te krijgen en als het niet lukt .....ruggenprik. Alleen koeien bevallen nog zonder zegt mijn zoon die het weten kan.....
maandag 23 januari 2017 18:04
quote:Pieps2016 schreef op 23 januari 2017 @ 17:47:
Voor inleiden hoef je niet bang te zijn. Heerlijk juist. Mijn ingeleide bevallingen gingen perfect en duurden van begin tot eind 3 en 4 uur.
Mijn natuurlijke bevalling duurde 58 uur en dat wens ik mijn ergste vijand nog niet toe.
Inleiden kan ook echt een feestje zijn!Zeker met een ruggenprik!
Voor inleiden hoef je niet bang te zijn. Heerlijk juist. Mijn ingeleide bevallingen gingen perfect en duurden van begin tot eind 3 en 4 uur.
Mijn natuurlijke bevalling duurde 58 uur en dat wens ik mijn ergste vijand nog niet toe.
Inleiden kan ook echt een feestje zijn!Zeker met een ruggenprik!
maandag 23 januari 2017 18:50
quote:marianko schreef op 23 januari 2017 @ 18:34:
[...]
Ik ook niet! In mijn tijd moest je nog als "een koe" bevallen....
Een ruggenprik Schijnt geweldig te zijn!"Als een koe" is mij anders prima bevallen hoor. (pun intended ) Een ruggenprik is echt niet altijd nodig en brengt natuurlijk ook wel risico's mee.
[...]
Ik ook niet! In mijn tijd moest je nog als "een koe" bevallen....
Een ruggenprik Schijnt geweldig te zijn!"Als een koe" is mij anders prima bevallen hoor. (pun intended ) Een ruggenprik is echt niet altijd nodig en brengt natuurlijk ook wel risico's mee.
maandag 23 januari 2017 19:11
quote:marianko schreef op 23 januari 2017 @ 17:35:
[...]
Als je geen ruzie had gemaakt, was je bloeddruk misschien nog wel hoger geweest! Van die kant kun je het ook bekijken..... echt laat die gedachten gauw weer varen! En dan je ouders zeker een week fulltime in huis.... dan hadden ze je daarna kunnen opdweilen!
De bloeddruk gaat in de laatste week bij de meesten omhoog dus ik zou me er niet al te druk om maken. Bij mij ging die standaard in week 40 omhoog en ik ben vanzelf bevallen rond de 41 weken, mijn jonste dochter zelfde scenario. In Nederland doen ze nogal moeilijk over inleiden en leggen ze je eerder om de dag aan de CTG om de toestand van de baby in de gaten te houden. Als die goed is, wordt je weer naar huis gestuurd.
En inleiden is nou ook weer niet zo'n ramp. Gewoon proberen de weeëngoed onder controle te krijgen en als het niet lukt .....ruggenprik. Alleen koeien bevallen nog zonder zegt mijn zoon die het weten kan.....
Je hebt gelijk, zonder ruzie was het waarschijnlijk nog veel erger geweest.
Er zijn nogal wat cultuurverschillen wat bevallen betreft tussen Nederland en België Maar ehm, ik was ook van plan om 'als een koe' te bevallen
[...]
Als je geen ruzie had gemaakt, was je bloeddruk misschien nog wel hoger geweest! Van die kant kun je het ook bekijken..... echt laat die gedachten gauw weer varen! En dan je ouders zeker een week fulltime in huis.... dan hadden ze je daarna kunnen opdweilen!
De bloeddruk gaat in de laatste week bij de meesten omhoog dus ik zou me er niet al te druk om maken. Bij mij ging die standaard in week 40 omhoog en ik ben vanzelf bevallen rond de 41 weken, mijn jonste dochter zelfde scenario. In Nederland doen ze nogal moeilijk over inleiden en leggen ze je eerder om de dag aan de CTG om de toestand van de baby in de gaten te houden. Als die goed is, wordt je weer naar huis gestuurd.
En inleiden is nou ook weer niet zo'n ramp. Gewoon proberen de weeëngoed onder controle te krijgen en als het niet lukt .....ruggenprik. Alleen koeien bevallen nog zonder zegt mijn zoon die het weten kan.....
Je hebt gelijk, zonder ruzie was het waarschijnlijk nog veel erger geweest.
Er zijn nogal wat cultuurverschillen wat bevallen betreft tussen Nederland en België Maar ehm, ik was ook van plan om 'als een koe' te bevallen
maandag 23 januari 2017 19:12
quote:Iphi schreef op 23 januari 2017 @ 18:50:
[...]
"Als een koe" is mij anders prima bevallen hoor. (pun intended ) Een ruggenprik is echt niet altijd nodig en brengt natuurlijk ook wel risico's mee.
Tja heb het ook nooit anders gedaan maar de moderne mens denkt er kennelijk anders over.....
Mijn zoon is werkzaam in die "business" en zegt dat van die "koeien". Volgens hem zijn de risico's niet groot. De weeën kunnen wegvallen bij een spontaan op gang gekomen bevalling en je kunt verhoging krijgen waardoor je niet direct naar huis mag. Bij mijn dochter gebeurde dat dan ook prompt allebei. Ondanks dat vond ze het eennzegen!
[...]
"Als een koe" is mij anders prima bevallen hoor. (pun intended ) Een ruggenprik is echt niet altijd nodig en brengt natuurlijk ook wel risico's mee.
Tja heb het ook nooit anders gedaan maar de moderne mens denkt er kennelijk anders over.....
Mijn zoon is werkzaam in die "business" en zegt dat van die "koeien". Volgens hem zijn de risico's niet groot. De weeën kunnen wegvallen bij een spontaan op gang gekomen bevalling en je kunt verhoging krijgen waardoor je niet direct naar huis mag. Bij mijn dochter gebeurde dat dan ook prompt allebei. Ondanks dat vond ze het eennzegen!
