Relaties
alle pijlers
Hersenbloeding bij vriend
zaterdag 16 mei 2015 22:53
Dit is het derde topic in korte tijd die ik open over mijn vriend en tegelijk ook het topic dat ik nooit heb willen openen…
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
zaterdag 16 mei 2015 23:02
zaterdag 16 mei 2015 23:04
Ach lieverd toch.
Heel veel sterkte. Wat een moeilijke tijd ga je nu door.
Mijn vader heeft voor 4 jaar terug een hersenbloeding gehad. Wij vreesden het ergste. Hij is er nog. Zijn geheugen is erg slecht en hij slikt veel medicijnen. Ook is hij een nog grotere mopperkont dan hij al was.
Maar hij is er nog.
Mijn ouders hebben erg snel de ambulance gebeld, dat is het geluk geweest.
Jouw vriend heeft gelukkig nog de ambulance kunnen bellen. Hopelijk is dat ook zijn geluk.
Heel veel sterkte, ik ga voor jullie duimen dat het elke dag beter mag gaan. Ik hoop dat er meer goede verhalen zijn voor je.
Heel veel sterkte. Wat een moeilijke tijd ga je nu door.
Mijn vader heeft voor 4 jaar terug een hersenbloeding gehad. Wij vreesden het ergste. Hij is er nog. Zijn geheugen is erg slecht en hij slikt veel medicijnen. Ook is hij een nog grotere mopperkont dan hij al was.
Maar hij is er nog.
Mijn ouders hebben erg snel de ambulance gebeld, dat is het geluk geweest.
Jouw vriend heeft gelukkig nog de ambulance kunnen bellen. Hopelijk is dat ook zijn geluk.
Heel veel sterkte, ik ga voor jullie duimen dat het elke dag beter mag gaan. Ik hoop dat er meer goede verhalen zijn voor je.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
zaterdag 16 mei 2015 23:08
Ik ken één iemand die een hersenbloeding heeft gehad en die man heeft nu een totaal ander leven, hij is zijn geheugen kwijt. Ik heb ook wel eens een artikel gelezen van een vrouw die ook een totaal ander leven kreeg na een hersenbloeding, maar dan meer omdat ze zich ervan bewust was dat ze dingen anders wilde aanpakken en niet meer door wilde zoals het altijd was geweest.
Jammer genoeg kan ik je niet vertellen in welk tijdschrift ik dat gelezen heb.
Ik hoop voor je (en voor je vriend) dat het goed komt. Heel veel sterkte.
zaterdag 16 mei 2015 23:10
quote:Plensbui5 schreef op 16 mei 2015 @ 23:06:
[...]
Bedankt voor de knuffel. Mijn vriend is 24.
Ooh wat ontzettend jong zeg.
Heb je mensen bij wie je je verdriet en verhalen verder kwijt kunt? Die je misschien kunnen helpen met kleine dingen.
Je gaat nu een moeilijke tijd tegemoet, heel zwaar. En dan is het fijn als er iemand is zodat je ook aan jezelf toe komt.
Ik zeg dit omdat mijn moeder zichzelf compleet voorbij liep en bijna een burn out kreeg.
Herstel is een lange weg van heel kleine stapjes ( zoals het openen van de ogen wat je beschreef).
Hou er rekening mee dat er kans is dat hij niet meer de oude wordt.
[...]
Bedankt voor de knuffel. Mijn vriend is 24.
Ooh wat ontzettend jong zeg.
Heb je mensen bij wie je je verdriet en verhalen verder kwijt kunt? Die je misschien kunnen helpen met kleine dingen.
Je gaat nu een moeilijke tijd tegemoet, heel zwaar. En dan is het fijn als er iemand is zodat je ook aan jezelf toe komt.
Ik zeg dit omdat mijn moeder zichzelf compleet voorbij liep en bijna een burn out kreeg.
Herstel is een lange weg van heel kleine stapjes ( zoals het openen van de ogen wat je beschreef).
Hou er rekening mee dat er kans is dat hij niet meer de oude wordt.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
zaterdag 16 mei 2015 23:15
Gos wat enorm heftig en ingrijpend voor hem en jou. Ik hoop voor je dat er mensen lezen die jouw verhaal (deels) herkennen en vanuit ervaring met jou gaan schrijven. Sterkte voor hem en voor jou
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
