Het leven na een lange relatie

04-11-2015 21:33 390 berichten
Alle reacties Link kopieren
Lieve mensen,



Wat is er toch veel in mijn leven gebeurd de afgelopen maanden!



Van 'Lange relatie loopt niet lekker' naar 'Het leven na een lange relatie'.



Ik heb getwijfeld over de nieuwe titel; die klinkt misschien wat negatief, terwijl er heel veel leuke, mooie en positieve dingen gebeuren in mijn leven. Dat ik toch voor deze titel kies, is omdat het verleden mij dit heden heeft gegeven.



Ben ik dan blij met het stuklopen van ons huwelijk? Nee, absoluut niet. Ik ben destijds getrouwd omdat ik voor ogen had samen gelukkig oud te worden. Dat is ons niet gelukt en daar heb ik veel verdriet van.



Hoe mooi is het dan, dat na mijn mislukte huwelijk een nieuw en ander leven voor mij ligt waar ik enorm nieuwsgierig naar ben!



Ik zal doorgaan met schrijven op dit forum. Jullie reacties helpen mij om mezelf bewust te zijn van de vrolijke momenten en geven mij steun op moeilijke momenten.



Dank jullie wel!
Alle reacties Link kopieren
quote:RaiderTwix schreef op 13 december 2015 @ 10:40:

Ze kunnen natuurlijk wel hele goede ouders zijn, goed kunnen zorgen en liefde geven. Dat staat toch eigenlijk los van wat mijn ex mij heeft geflikt? Het zegt iets over zijn ware aard, dat wel. Maar zijn ware aard heeft misschien ook meer gezichten en dan heb ik nu een heel bios gezicht gezien.



En ik weet natuurlijk niet hoe haar situatie was. Misschien was haar huwelijk heel slecht en had ze een tiran van een man.... Alkes blijft gissen.



Dat jij zelfs nu nog het goede wil zien is mooi, maar helaas veranderen mensen zelden en zelfs een kind brengt daarin zelden een verandering. Als ik lees hoe lief en zacht jij bent vraag ik me af of pleegouderschap iets voor jou is. Er is een enorm tekort en een enorme wachtlijst kinderen. Niet vandaag of morgen maar misschien wel iets om over na te denken. Het feit dat je alleenstaand ben (voor nu ) is niet belangrijk.



Probeer je eigen plan te blijven trekken, het verleden van je af te laten drijven, het wordt steeds moeilijker om die man nog te snappen die je ooit kende.
En arme kinderen van haar zeg, en ook dit nieuwe kind. De basis is al fout.
Sterkte....ook al is het hun leven... ik kan mij indenken dat dit voelt als een hele gemene trap na....

Zo laag... :(
Alle reacties Link kopieren
Jeetje mineetje RT... Ik kan me voorstellen dat dit erin hakt, omdat dit een heel erg pijnpunt is bij jou...

Maar ik zie 't zo: deze situatie dat hij 'n kind krijgt (of mss zelfs door z'n strot gedouwd, dat weten we ook niet hè, dat zou ook heel goed het geval kunnen zijn nl.) zegt niets over jou! Staat los van jou!

Ik snap heel goed dat het je raakt, dat wel.

Maar het verandert niets aan jou. Jij bent en blijft je eigen lieve zachte zelf. En jij bent al zó ver gekomen!

En je bent nu gelukkig met Bob! Je verdient hem.



En je ex... dat is een man die je ooit gekend hebt, maar dat is al heel lang geleden... hij is allang niet meer degene die jij kende...



Een hele dikke
't Komt allemaal goed!
Alle reacties Link kopieren
Ik baal ervan dat het mijn ex keer op keer weer lukt om invloed op me te hebben. Ik voel me werkelijk een zombie, terwijl ik echt wel weet dat ik daar weinig mee opschiet.



Ik heb mijn therapeut net kort gesproken en de afspraak van eind december naar donderdag kunnen verzetten. Ik vind het fijn om haar te spreken. Ik krijg daardoor de dingen weer op een rijtje in mijn hoofd. Ik weet dat ik nu gevoelens opkrop en voor mezelf houd (al doe ik echt mijn best om het te delen. Het delen blijft voornamelijk bij feiten. Gevoelens laat ik achterwege.
Alle reacties Link kopieren
Gelukkig dat je donderdag terecht kan. Het is ook eng om gevoelens te laten, ik ben altijd bang dat als die deksel er af gaat dat ik het niet kan stoppen, wat ligt er onder de dingen die ik vind te moeten denken en wat ik voel. Het ellendige is dat we vaak vinden dat we een bepaald persoon moeten zijn. Eerlijk, rationeel, weloverwogen en begripvol. Ik vind dat te veel mensen veel te veel zich door emoties laten leiden en niet naar rede maar je kan ook te veel weer doorslaan naar rede en dan wordt emotie dood eng.



Stel dat je emotioneel eigenlijk haatdragend, jaloers en vol zelfmedelijden reageert, dat je niet meer kan stoppen met janken en er dingen uitgooit die van je zelf op de lijst "fout" staan? Ben je dan slecht, kortzichtig of dom of is het gewoon stoom afblazen? Het is het laatste, het is niet menselijk om enorm genaaid te worden en het weg te redeneren. Sommige emoties moet je even doorleven om er weer grip op te krijgen. Je weet echt wel dat het leven niet altijd eerlijk is maar je bent mens en dus is het normaal om agressie, razernij, jaloezie e.d. te voelen. Juist als je het niet uit blijft het doorborrelen en vreet het je langzaam op. Wees niet bang dat je de controle verliest, je krijgt juist vaak weer de controle als je even met een bijl iets kapot slaat of keihard onbeperkt krijsend jankt dan als je zegt "ja, ik ben wel verdrietig". Je mag razend zijn om de oneerlijk van het leven, verraad van mensen die je vertrouwde, je lichaam wat je in de steek laat. Dat is pas normaal en menselijk.
Wat ontzettend fijn dat je afspraak vervroegd kan worden, ik denk inderdaad dat praten, praten, praten het enige is wat dit een plek kan geven, op het moment zal je hoofd overlopen, denk ik, de lus die steeds terugkeert, een malende lus, "wat als" "waarom" "hoe" "etc....".



Dat je je nu een zombie voelt is niet meer dan normaal, je 'worst case scenario' is werkelijkheid geworden, precies waar je bang voor was is gebeurd, ik snap dat dit echt heel naar voelt. En het is ook niet een beetje gespreid of zo, het gaat wel erg snel! Ik kan me niet voorstellen dat het een geplande zwangerschap is, maar eigenlijk doet het er ook niet toe, gepland of niet gepland je ex wordt vader, en dat is niet leuk, en een heel heftig gegeven voor jou.
"Het delen blijft voornamelijk bij feiten. Gevoelens laat ik achterwege."



Hier nog even op terug komen, dit is niet erg, in het verleden heb ik iets heel heftigs meegemaakt, toen begon mijn praten ook alleen met het opsommen van feiten, het is nu te vroeg om gevoelens erbij te betrekken, geeft niets, maar blijf praten, hierdoor zet je je malende gedachtes op een rij, hier schrijven praten met vriendinnen, je lieve nieuwe vriend, ach het zal voor hem ook niet makkelijk zijn nu, probeer hem niet buiten te sluiten, probeer met hem te delen, ook al zijn het alleen feiten, geeft niets de volgende stap komt vanzelf.
Dit is de hoogtste en hopelijk laatste hobbel die je moet overwinnen. Natuurlijk heeft dit enorm veel invloed op je. Neem het jezelf niet kwalijk dat je deze gevoelens hebt.
Alle reacties Link kopieren
Erger dan dit kqn haast niet, dus als je dit achter je gelaten hebt is het echt een schone lei. Pijn zal het blijven doen, net zoals met alles wat je ooit meemaakte en wat veel impact had.

Elk jaar dat je verder bent, ben je verder met verwerken. Nu zorgen dat het een plek krijgt betekent straks minder last om te dragen.



Overigens kun je overwegen om eens met je ex te praten voor je eigen verwerking. Het idee dat jullie gewoon kunnen praten kan fijn zijn om zo beter af te sluiten.
Mot met to
Alle reacties Link kopieren
Dank jullie wel voor jullie lieve reacties!



Ik zit er inderdaad aan te denken om mijn ex te spreken. Ik heb nu echt niets meer te verkiezen. Moeilijker dan dit kan het wat onze situatie betreft niet worden. Details doen me geen pijn meer. Ik wil alles weten. Ik zal het overleggen met mijn therapeut.



Ja, ik denk dat het voor Bob nu ook moeilijk is: wat kan hij in hemelsnaam met deze situatie? Ik vind dat hij heel lief reageert en ik vertrouw hem, maar ik ben zo bang dat ik een muur opbouw. Dat wil helemaal niet.
Natuurlijk is het voor Bob nu moeilijk, blijf met hem praten, en zeg ook gewoon tegen hem dat je het nu ook ff allemaal niet weet, dat van die muur opbouwen, dat wil je niet, dus gebeurd het niet, het weten dat het kan gebeuren is één en jij kan er zelf voor kiezen het niet te laten gebeuren. Misschien simpel voor mij om het zo op te schrijven, maar dit is echt iets wat je met je therapeut kunt bespreken, zij heeft hiervoor doorgeleerd en kan je handvatten geven hoe hiermee om te gaan, het bewust zijn is al meer dan de helft.



Praten met je ex zou ik inderdaad bespreken ook met je therapeut, maar je zegt nu dat je toch niets meer te verliezen hebt, moeilijker dan dit kan het niet worden, ik denk dat het handig is niet alleen te gaan, neem iemand mee, als je gaat, en persoonlijk zou ik er nog even twee weken er overheen laten gaan, tenzij je echt heel graag nu met hem wilt spreken, dan natuurlijk doen.
Lieve RT, eerst even een want wat moet dit moeilijk zijn voor je.

Het is ongelooflijk dat jouw ex en zijn nieuwe partner al zo snel voor een baby gaan en ik vrees dan ook voor het ongeboren kind op de welbekende backfire. Maar hoe het ook backfired, maakt voor jou niks uit. Je bent nu tot in het diepst van je ziel gekrenkt, jouw grootste verdriet wordt op deze manier nog even extra ingewreven.

Of het zin heeft om het gesprek met je ex aan te gaan, betwijfel ik. Zijn achterlijk sms-je van een tijdje geleden lijkt nu helemaal bizar, hij wist toen waarschijnlijk al dat zij zwanger was. Gezien die houding van hem, betwijfel ik dus of je iets uit het gesprek gaat halen, waar je wat aan hebt. Ik denk dat hij je alleen nog maar meer pijn zal doen met wat hij te zeggen heeft. Als hij al wat te zeggen heeft want ik kan me herinneren dat hij nogal onbenaderbaar was toen jullie net in de crisis terecht kwamen. Ik zou niet zo goed kunnen bedenken waarom hij dan nu wel een fatsoenlijk, eerlijk gesprek met jou aan zou kunnen gaan.

Maar lieve schat, als je denkt dat het jou helpt, zal ik je niet tegenhouden.



Wat betreft Bob: deel alsjeblieft je gevoelens met hem, hij verdient het niet om buitengesloten te worden. En ik weet zeker dat hij jou troost kan bieden zoals niemand anders kan.
Jij verwoord het mooi Jibba, ik sluit me bij je aan w.b. het praten met je ex, ik vraag me ook af wat het je zal brengen. Mocht je het toch graag willen natuurlijk gaan, maar ga niet alleen, diegene die bij je is, kan als het jou teveel wordt ertussen komen, en voor jou is het enorme steun, maar nogmaals denk er goed over na, "wat wil je dat het gesprek je oplevert, en denk je dat dat mogelijk is..."
Alle reacties Link kopieren
Je ex is zo fout geweest en het gesprek met je ex zwager geeft eigenlijk al aan dat zij er ook niets meer van begrijpen. Er zullen veel meer mensen zijn die, al dan niet openlijk, zijn hele gedrag afkeuren en die hele zwangerschap met lede ogen aanzien. Je ex zal zich zelf verplicht hebben om hoe dan ook vol te houden dat hij nog steeds geweldige keuzes heeft gemaakt en dit je onder je neus wrijven in een gesprek met je. Je herkende hem toen niet meer maar je zal hem nu helemaal niet meer herkennen, m.a.w. je krijgt geen gesprek met de man die je kende en zal alleen maar kwetsend zijn.



Als je wil praten doe het dan met Bob, leg hem uit dat je gek op hem bent, dat hij je alle vragen mag stellen die hij wil, dat je huilt om iets wat je frustreert maar niets te maken heeft met gevoelens voor je ex maar dat je het hem gewoon niet gunt, dat je daar niets aan kan doen. En weet je, misschien is het ook wel goed dat het nu is gebeurd anders had deze angst je in de toekomst boven he hoofd gehangen want de pijn die je nu voelt had je ook over een jaar of 3 jaar gevoeld. Het is gewoon het onderwerp wat zo kwetsend is.



Alle lijntjes komen nu bij elkaar, op een vreselijk harde manier, een hele grote pleister die er in één keer afgerukt wordt. Het onderwerp waar je jaren omheen liep wordt tot de wortel uitgegraven. Het doet zo'n pijn maar het moet blijkbaar zo zijn dat je hier doorheen moet om echt verder te kunnen.
Alle reacties Link kopieren
Ik leg nu de focus op mijn ex. Ik zou de focus op Bob en mijzelf moeten leggen. Wat Bob en ik hebben, wil ik nooit kwijt. Het zal ons toch niet gebeuren dat door toedoen van mijn ex, Bob en ik uit elkaar groeien. Ik vind het praten moeilijk. Dat komt ook omdat ik mij schuldig voel dat ik Bob opzadel met mijn gedoe. Maar ik heb dit, dus mijn schuldgevoel en dat ik het moeilijk vind, wel tegen Bob gezegd. Hij reageerde daarop zo begripvol. Ik ga stinkend mijn best doen Bob in dit stukje van mijn gevoelswereld te betrekken. De rest van mijn gevoelswereld kent hij al!
Alle reacties Link kopieren
Misschien kun je huilen bij Bob. Je hebt vast niet veel woorden nu, en hij kent je verhaal. Huil en laat je vasthouden. Kook samen, eet samen, kijk een mooie film, slaap goed. En vrij met die heerlijke man. De "shift" van je ex naar jullie komt dan vanzelf. Trust my, I know by experience. Bij elkaar zijn in het hier en nu, met alle pijn en verdriet, en langzaam voelen dat er toekomst is. Waarin het goed komt met je.
Alle reacties Link kopieren
Wat knap van je dat je toch je gevoelens over je schuldgevoel naar Bob hebt uitgesproken en wat fijn voor je om te merken dat hij daar fijn op reageerde.

Verder kan ik mij vinden in het advies van wiebeltje
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
Alle reacties Link kopieren
Ik ga zo naar Bob toe. Ik heb zin om hem te zien. Ik weet dat ik alles tegen hem kan zeggen. Voor mij een leerschool om dan ook echt alles te zeggen. Daarmee bedoel ik dat ik niet enke holle woorden gebruik, geen feiten, maar gevoel.



Ik verlang ernaar tegen hem aan te zitten, samen wat te drinken. Misschien seks.klinkt denk ik raar dat ik erover begin op zo'n moment. Ik wil het niet als 'bewijs' gebruiken dat seks ook leuk is als je geen kinderen kunt krijgen. Maar het geeft me wel een heel warm gevoel als ik merk dat hij opgewonden van me wordt en dat hij ervan geniet als ik hem verwen. Hij laat mij op en top vrouw voelen en dat gevoel is overweldigend.
Alle reacties Link kopieren
RT, wat fijn dat je Bob hebt en natuurlijk is het niet raar dat je nu lekker bij hem wilt zijn (incl seks). Dat laatste staat gelukkig los van je boosheid en verdriet. Bob is helemaal van jou en hij kan je verdriet opvangen, maar ook gewoon dijn je vriend zijn, in alle opzichten. Ik hoop dat je hebt kunnen genieten van het samenzijn!

En verder weer een ...
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
Alle reacties Link kopieren
Morgenochtend heb ik een afspraak bij mijn therapeut. Het is fijn om met haar te praten. Ik ben de afgelopen dagen heen en weer geslingerd in emoties en gedachtes: verdrietig, boos, soms ook heel nuchter, maar in elk geval niet echt stabiel. Ik betrek Bob er zoveel mogelijk bij, maar het is best moeilijk om een gevoel over te brengen. Gelukkig beschikt hij over ern groot inlevingsvermogen, is hij heel empatisch.



Ik lig al in bed. Bob komt er zo aan. Onze vanzelfsprekendheid lijkt alleen maar groter te worden. Gewoon er voor elkaar zijn. We zijn echt idiote kneuterig: zo maak ik morgenochtend met alle liefde zijn brood klaar en stop ik er nog een briefje tussen ook! Gaan jullie al kotsen van deze zoetsappigheid?
Wat fijn juist, niks raar zoetsappigs aan!
Lieve Raidertwix,



Ik hoop dat je therapeut goed met je mee kon denken vandaag. Dit nieuws is zo vers dus geef het even tijd om te landen. Het allerergste wat je vreesde is gebeurd. Erger dan dit kan hij je dus niet meer raken.

Erger dan dit wordt het dus nooit meer. Nu wordt het straks alleen maar beter.



Eerste wat ik moest denken is, arme kinderen die ze al had, hun gezin kapot, vreemde man in hun leven, hun moeder die straks weer druk met een baby is. Ik heb zo met ze te doen. Jouw ex gaat het echt nog moeilijk krijgen met zijn stiefkinderen en zijn eigen familie ook zo te lezen.
Alle reacties Link kopieren
Dametje, ik denk ook aan arme kinderen. Maar we weten het niet hè: ik weet niet hoe haar man was en haar huwelijk was. Ik weet dat mijn man ern lieve man is en volgens mij een goede vader is. Tenminste , zoals ik hem ken van 'vroeger'.



Ik heb ern jankdag. Het was fijn om met dectherapeut te praten. Door haar vragen, geef ik eigenlijk antwoord op mijn eigen vragen. We zijn ook ingegaan op de vraag of ik met mijn ex het gesprek moet aangaan. Ik twijfel, maar de drang om alles te eillen weten is sterk. Vraag is natuurlijk of mijn ex man antwoorden geeft. Nu moet ik het niet doen, maar misschien toch op ern later moment. Mijn therapeut drukt me op 't hart om voorzichtig met mijzelf te zijn.



Ik wil ook iets symbolisch doen voor het kindje/ de kindjes die we niet hebben mogen krijgen. Dit klinkt denk erg zweverig, maar ik zoek iets om het een plekje te geven.
Alle reacties Link kopieren
Rt mijn hart huilt om jou. Ik zocht naar woorden om aan jou te schrijven, om je te troosten, maar er is niets zinnigs te zeggen. Wat een verraad, wat een ellende, wat een verdriet.



Als je denkt dat het gesprek met je ex omverstandig is voor nu, zou het misschien een idee kunnen zijn om met de ex van de minares te gaan praten?

En mocht je ooit het gesprek met ex wel aangaan, ga er maar van uit dat zij hem al een lange tijd aan het kneden is, maar dat had je al tijdens jullie huwelijk gemerkt.



Alles is nu wat het is. De pijn zal ooit slijten....veel mensen denken aan je.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven