Relaties
alle pijlers
Het leven na een lange relatie
woensdag 4 november 2015 21:33
Lieve mensen,
Wat is er toch veel in mijn leven gebeurd de afgelopen maanden!
Van 'Lange relatie loopt niet lekker' naar 'Het leven na een lange relatie'.
Ik heb getwijfeld over de nieuwe titel; die klinkt misschien wat negatief, terwijl er heel veel leuke, mooie en positieve dingen gebeuren in mijn leven. Dat ik toch voor deze titel kies, is omdat het verleden mij dit heden heeft gegeven.
Ben ik dan blij met het stuklopen van ons huwelijk? Nee, absoluut niet. Ik ben destijds getrouwd omdat ik voor ogen had samen gelukkig oud te worden. Dat is ons niet gelukt en daar heb ik veel verdriet van.
Hoe mooi is het dan, dat na mijn mislukte huwelijk een nieuw en ander leven voor mij ligt waar ik enorm nieuwsgierig naar ben!
Ik zal doorgaan met schrijven op dit forum. Jullie reacties helpen mij om mezelf bewust te zijn van de vrolijke momenten en geven mij steun op moeilijke momenten.
Dank jullie wel!
Wat is er toch veel in mijn leven gebeurd de afgelopen maanden!
Van 'Lange relatie loopt niet lekker' naar 'Het leven na een lange relatie'.
Ik heb getwijfeld over de nieuwe titel; die klinkt misschien wat negatief, terwijl er heel veel leuke, mooie en positieve dingen gebeuren in mijn leven. Dat ik toch voor deze titel kies, is omdat het verleden mij dit heden heeft gegeven.
Ben ik dan blij met het stuklopen van ons huwelijk? Nee, absoluut niet. Ik ben destijds getrouwd omdat ik voor ogen had samen gelukkig oud te worden. Dat is ons niet gelukt en daar heb ik veel verdriet van.
Hoe mooi is het dan, dat na mijn mislukte huwelijk een nieuw en ander leven voor mij ligt waar ik enorm nieuwsgierig naar ben!
Ik zal doorgaan met schrijven op dit forum. Jullie reacties helpen mij om mezelf bewust te zijn van de vrolijke momenten en geven mij steun op moeilijke momenten.
Dank jullie wel!
donderdag 7 januari 2016 08:09
Het is ook niet niks! Jullie zijn lang samen geweest, hij was je leven je bestaan, jullie waren het team, dat dat niet meer is, mag je best verdrietig van zijn. Je weet verstandelijk wel dat hij niet meer is met wie je je leven zou willen delen, dat neemt niet weg dat de scheiding wel echt definitief is. Wonderlijk hè hoe het leven kan lopen, vorig jaar had je dit allemaal niet kunnen bedenken.
dinsdag 12 januari 2016 22:02
Het gaat goed hoor RD! Als je alles op een rijtje zet, is het nu best overzichtelijk. Toch voel ik mezelf nog steeds in een 8-baan zitten wat emoties betreft. Een nieuwe relatie, terwijl mijn oude relatie me ook nog behoorlijk bezig houdt. Ik heb bewondering voor Bob dat hij dat allemaal nooit eens zat wordt. Hij maakt me zo vrolijk, verliefd, vlinders. De eerste keer dat we elkaar zagen zijn we in de duinen beland en het is nog steeds zo: de vonken spatten ervan af. Als ik aan hem denk, voel ik warmte liefde en lust. Als we elkaar zien, is er geen houden aan: niet alleen de seks hoor, maar eigenlijk gewoon alles! Hoe kan dat hè? Ik had dit nooit van mezelf verwacht.
Ik heb nog wel afspraken met mijn therapeut. Dat voelt goed. Gewoon even mij gevoelens op een rijtje zetten. Ik ben onze kinderloosheid aan 't verwerken en ik ga mijn lichaam (dankzij Bob) steeds meer liefhebben. Het leven lacht Bob en mij toe!
Ik heb nog wel afspraken met mijn therapeut. Dat voelt goed. Gewoon even mij gevoelens op een rijtje zetten. Ik ben onze kinderloosheid aan 't verwerken en ik ga mijn lichaam (dankzij Bob) steeds meer liefhebben. Het leven lacht Bob en mij toe!
zondag 24 januari 2016 19:31
Ha Flatverkopen, je bent me net voor; wilde vandaag een update geven.
Wat betreft de praktische kant van de scheiding gaat het goed. Als ik het goed heb, is het nu wachten op de beschikking van de rechter. Daarvoor moet mijn en zijn advocaat naar de rechter. Wij hoeven daar niet bij te zijn. Het is nu een formaliteit, want we zijn het onderling eens geworden, nadat mijn ex in eerste instantie niet akkoord ging. Ergens eind februari moeten 'we'naar de rechtbank. Ik begrijp het gedoe allemaal niet zo (en misschien leg ik het ook verkeerd uit), maar wat mij betreft is het zo spoedig mogelijk definitief.
Ik heb het af en toe wel moeilijk hoor. Soms heb ik in ene (zonder aanleiding) het volle besef dat hij vader wordt. En dan te bedenken hoe slecht wij samen communiceerden over onze kinderwens en ook het besef dat ik dat hem heel erg kwalijk neem. Ik weet dat het niet eerlijk is om het hem alleen kwalijk te nemen; ik had daar natuurlijk net zo hard een aandeel in. Maar ja, soms neemt mijn emotie de overhand.
Maar afgezien van deze moeilijke momenten, geniet ik volop van de vanzelfsprekendheid die er is tussen Bob en mij. Als we elkaar zien, maakt mijn hart echt elke keer weer een sprongetje! En mijn vriendinnen vinden hem (terecht!!!) het einde. Zelfs als hij moppert, is hij leuk. We gaan over een paar weken een tijdje in mijn huis samenwonen. Zijn zus komt terug vanuit het buitenland. Dan verblijft haar gezin tijdelijk in zijn huis. Ik kijk er best naar uit!
Wat betreft de praktische kant van de scheiding gaat het goed. Als ik het goed heb, is het nu wachten op de beschikking van de rechter. Daarvoor moet mijn en zijn advocaat naar de rechter. Wij hoeven daar niet bij te zijn. Het is nu een formaliteit, want we zijn het onderling eens geworden, nadat mijn ex in eerste instantie niet akkoord ging. Ergens eind februari moeten 'we'naar de rechtbank. Ik begrijp het gedoe allemaal niet zo (en misschien leg ik het ook verkeerd uit), maar wat mij betreft is het zo spoedig mogelijk definitief.
Ik heb het af en toe wel moeilijk hoor. Soms heb ik in ene (zonder aanleiding) het volle besef dat hij vader wordt. En dan te bedenken hoe slecht wij samen communiceerden over onze kinderwens en ook het besef dat ik dat hem heel erg kwalijk neem. Ik weet dat het niet eerlijk is om het hem alleen kwalijk te nemen; ik had daar natuurlijk net zo hard een aandeel in. Maar ja, soms neemt mijn emotie de overhand.
Maar afgezien van deze moeilijke momenten, geniet ik volop van de vanzelfsprekendheid die er is tussen Bob en mij. Als we elkaar zien, maakt mijn hart echt elke keer weer een sprongetje! En mijn vriendinnen vinden hem (terecht!!!) het einde. Zelfs als hij moppert, is hij leuk. We gaan over een paar weken een tijdje in mijn huis samenwonen. Zijn zus komt terug vanuit het buitenland. Dan verblijft haar gezin tijdelijk in zijn huis. Ik kijk er best naar uit!
maandag 25 januari 2016 06:03
Ha, pak die kans om gelukkig te worden meid en hij klinkt zo lekker die Bob van je Ik denk dat he altijd pijn blijft doen dat je ex een kind gaat krijgen ( ik zou dat wel hebben in ieder geval), jaloezie omdat hij iets krijgt wat ik ook he allerliefste zou hebben en omdat he verdorie ook nog eens lijkt dat hij de hoofdprijs krijg voor zijn gedrag. De afdeling dat het leven soms zo niet eerlijk is zeg maar.
Ik ben blij voor je, we belanden beide rond de zelfde tijd in de shit en dan blijf je ergens een zwak voor iemand houden. Hier is er veel verandert en we gaan op sommige gebieden het roer omgooien. Behalve dat we verder van elkaar raakten, raakten we ook een beetje doelloos, misschien het moeilijkste van het niet hebben van kinderen. We zijn nu ook veel opener naar elkaar en we erkennen elkaars verdriet meer op dat gebied i.p.v. dood te zwijgen, niet dat we het er over hebben maar we zijn extra lief voor elkaar als er weer eens een pas geboren baby in onze handen wordt gedrukt. We gaan er weer voor, we zijn nog steeds elkaars grote liefde en die mazzel hebben we en willen we houden.
Het is soms nog een beetje eng maar ik wil er ook van genieten en ik ben ook super blij dat jij door banjert, met rugzak, en blijft genieten.
Ik ben blij voor je, we belanden beide rond de zelfde tijd in de shit en dan blijf je ergens een zwak voor iemand houden. Hier is er veel verandert en we gaan op sommige gebieden het roer omgooien. Behalve dat we verder van elkaar raakten, raakten we ook een beetje doelloos, misschien het moeilijkste van het niet hebben van kinderen. We zijn nu ook veel opener naar elkaar en we erkennen elkaars verdriet meer op dat gebied i.p.v. dood te zwijgen, niet dat we het er over hebben maar we zijn extra lief voor elkaar als er weer eens een pas geboren baby in onze handen wordt gedrukt. We gaan er weer voor, we zijn nog steeds elkaars grote liefde en die mazzel hebben we en willen we houden.
Het is soms nog een beetje eng maar ik wil er ook van genieten en ik ben ook super blij dat jij door banjert, met rugzak, en blijft genieten.
maandag 25 januari 2016 18:05
Wat goed van jullie Geronimo! Gemeenschappelijke doelen hebben en stellen is, denk ik, heel belangrijk als dat ene doel (kinderen/gezin) wegvalt. Het is niet alleen het in duigen vallen van een toekomst-droom, maar ook het invullen van 'wat nu'.
Voor mij werkt voor de verwerking echt de intimiteit met Bob een grote rol. Ik had het nog helemaal niet verwerkt, weet ik nu.
Voor mij werkt voor de verwerking echt de intimiteit met Bob een grote rol. Ik had het nog helemaal niet verwerkt, weet ik nu.
maandag 25 januari 2016 19:21
RT: het maakt ook zo definitief: geen weg meer terug, point of no return.
Had het er gisteren nog over (meet).
Vaak helpt het juist wel om los te kunnen laten, als er een ander is, als het definitief is, definitief onmogelijk is.
Geen "wat-als" meer is, als van de andere kant eea definitief onmogelijk is.
Ik vond het iig zelf destijds met ex (na 18 jaar) iig wel degelijk behulpzaam dat er een ander was, dat zette voor mij ook een duidelijk punt eronder.
Geen kinderen samen en dan wel met een ander, dat ken ik persoonlijk niet, al kan ik me indenken dat ik dat evengoed had gehad terwijl ik wél kinderen had met ex als hij een "2e leg" was begonnen oid.
Ik vond het al confronterend dat hij met haar, haar kinderen en onze kinderen gezellig vakantie vierde, aan grote familietafel zaten, dat gezinsleven met haar deelde, wat ík met mijn gezin (en familie) voorheen deeld, en wilde delen en altijd al als "normaal" voor ogen had (gehad).
Zeker toen er nog maar 1 thuis woonde en dat gereduceerd was tot "samen aan tafel, met zijn 2tjes".
Kinderloosheid was iets wat jullie gemeenschappelijk hadden en nu ook niet meer, nu hij dat wél gaat meemaken, ik kan me goed voorstellen hoe moeilijk dat is, dat dat steekt (en niet eens uit afgunst, maar omdat je dat dus niet meer gemeen hebt met hem, hij dat wél in zijn eentje gaat meemaken, met een ander, en jij niet. Dat dat oneerlijk voelt, maar ook van elkaar verder verwijdert.
In dat opzicht zal het 1 het ander niet compenseren: de ene rol is de andere niet: ik ben wel moeder, maar niemands geliefde bijvoorbeeld (momenteel en al langere tijd).
Het zijn 2 verschillende dingen, niet te vergelijken met elkaar en ook compenseert het een het ander dus niet.
Enige troost is misschien op den duur wel dat de relatie met Bob op heel veel andere gebieden enorm vervullend zal zijn en het gemis van kinderen op de achtergrond raakt, minder pijnlijk wordt en je toch een vervuld en rijk leven vol andere voldoening vindt.
Voor nu is het gemis en die pijn die (nog) een schaduw legt over je prille geluk.
Daar "werk" je ook aan en meer kun je niet doen, behalve blijven waarderen, dankbaar genieten van alles wat je ook wél is toebedeeld in het leven en lekker gaat, zelfs op dit moment/ momenten als deze.
Zo te zien zit jij heel gezond in je vel en sta je in goede verbinding met jezelf, met liefde en eigenliefde, en dat pakt niemand je af!
Daardoor laat jij niks overheersen, blijf je jezelf in allerlei facetten, en dat houdt jou krachtig en relativerend.
Had het er gisteren nog over (meet).
Vaak helpt het juist wel om los te kunnen laten, als er een ander is, als het definitief is, definitief onmogelijk is.
Geen "wat-als" meer is, als van de andere kant eea definitief onmogelijk is.
Ik vond het iig zelf destijds met ex (na 18 jaar) iig wel degelijk behulpzaam dat er een ander was, dat zette voor mij ook een duidelijk punt eronder.
Geen kinderen samen en dan wel met een ander, dat ken ik persoonlijk niet, al kan ik me indenken dat ik dat evengoed had gehad terwijl ik wél kinderen had met ex als hij een "2e leg" was begonnen oid.
Ik vond het al confronterend dat hij met haar, haar kinderen en onze kinderen gezellig vakantie vierde, aan grote familietafel zaten, dat gezinsleven met haar deelde, wat ík met mijn gezin (en familie) voorheen deeld, en wilde delen en altijd al als "normaal" voor ogen had (gehad).
Zeker toen er nog maar 1 thuis woonde en dat gereduceerd was tot "samen aan tafel, met zijn 2tjes".
Kinderloosheid was iets wat jullie gemeenschappelijk hadden en nu ook niet meer, nu hij dat wél gaat meemaken, ik kan me goed voorstellen hoe moeilijk dat is, dat dat steekt (en niet eens uit afgunst, maar omdat je dat dus niet meer gemeen hebt met hem, hij dat wél in zijn eentje gaat meemaken, met een ander, en jij niet. Dat dat oneerlijk voelt, maar ook van elkaar verder verwijdert.
In dat opzicht zal het 1 het ander niet compenseren: de ene rol is de andere niet: ik ben wel moeder, maar niemands geliefde bijvoorbeeld (momenteel en al langere tijd).
Het zijn 2 verschillende dingen, niet te vergelijken met elkaar en ook compenseert het een het ander dus niet.
Enige troost is misschien op den duur wel dat de relatie met Bob op heel veel andere gebieden enorm vervullend zal zijn en het gemis van kinderen op de achtergrond raakt, minder pijnlijk wordt en je toch een vervuld en rijk leven vol andere voldoening vindt.
Voor nu is het gemis en die pijn die (nog) een schaduw legt over je prille geluk.
Daar "werk" je ook aan en meer kun je niet doen, behalve blijven waarderen, dankbaar genieten van alles wat je ook wél is toebedeeld in het leven en lekker gaat, zelfs op dit moment/ momenten als deze.
Zo te zien zit jij heel gezond in je vel en sta je in goede verbinding met jezelf, met liefde en eigenliefde, en dat pakt niemand je af!
Daardoor laat jij niks overheersen, blijf je jezelf in allerlei facetten, en dat houdt jou krachtig en relativerend.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 31 januari 2016 17:45
RT, moest aan je denken vandaag. Heb griep en voelde me wel een beetje alleen, zo zonder een Bob die mijn sinaasappels kon uitpersen en een Herman die bij me op de bank kon liggen ![😁]()
. Misschien wordt het toch eens tijd om werk te gaan maken van een kattenbeest ![🐱]()
.
Hoop dat jij lekker geniet van je mannen!
. Misschien wordt het toch eens tijd om werk te gaan maken van een kattenbeest 
.Hoop dat jij lekker geniet van je mannen!
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
zaterdag 6 februari 2016 14:06
Tussen alle drukte door even wat tijd om bij te lezen. Wat een mooi post Suzy! Dat van dat 'niet met elkaar compenseren'vind ik ook. Kinderloosheid, geen moeder zijn valt niet te compenseren met iemands partner zijn. Liefst zou ik het alle twee willen, maar dat is nu eenmaal niet zo. Wel maakt het 'partner zijn'van Bob alles een stuk vrolijker, maar inderdaad: geen compensatie.
0
Ja CMVM een kat is echt zo leuk! (man ook hoor! ). Herman ontpopt zich als een groot knuffelbeest met de gezellige gewoonte om tegen mij aan te praten. Liefst ligt hij bovenop me, of zit hij op de krant die ik wil lezen.
Bob en ik hadden een miscommunicatie met zijn zus: ze komt deze week al in zijn huis. Geen enkel probleem hoor, maar Bob wilde nog even snel een kamer behangen en inrichten voor zijn zus kwam. Dus vorige week in de avonduren (samen en zonder ruzie!; de ultieme relatietest) flink aan de gang geweest. Het resultaat mag er zijn. Vanaf dinsdag wonen Bob en ik tijdelijk samen in mijn huis. Ik heb er onwijs veel zin in!!!
0
Ja CMVM een kat is echt zo leuk! (man ook hoor! ). Herman ontpopt zich als een groot knuffelbeest met de gezellige gewoonte om tegen mij aan te praten. Liefst ligt hij bovenop me, of zit hij op de krant die ik wil lezen.
Bob en ik hadden een miscommunicatie met zijn zus: ze komt deze week al in zijn huis. Geen enkel probleem hoor, maar Bob wilde nog even snel een kamer behangen en inrichten voor zijn zus kwam. Dus vorige week in de avonduren (samen en zonder ruzie!; de ultieme relatietest) flink aan de gang geweest. Het resultaat mag er zijn. Vanaf dinsdag wonen Bob en ik tijdelijk samen in mijn huis. Ik heb er onwijs veel zin in!!!
