Relaties
alle pijlers
Hoe contact verbreken met ouders
dinsdag 27 december 2011 08:55
De titel zegt al waar dit over gaat. Zolang ik mij kan herinneren heb ik een slechte band met mn moeder. In haar ogen kan ik het nooit goed doen. In mn jongere jaren ging dat vooral om de schoolprestaties en om vriendjes. Toen ik aan het werk ging kregen we ruzie om geld en nu ik wat ouder ben gaat het nog steeds om geld.
In juni van dit jaar vertelde ze mij dat ze geen moeder-dochter relatie met mij voelt en dat ze ervan baalt dat ze al ruim 27 jaar aan het zorgen is voor ons(heb nog 2 jongere broertjes die nog thuis wonen)
Sinds juni van dit jaar heb ik een relatie met een veel oudere man. Mn vader weet hiervan en vind het een hele domme keuze van mij, maar mn moeder weet nog steeds van mn relatie af, want dan zou ze me nooit weer willen zien.
Mn ouders zoeken alleen contact met mij als ze me nodig zijn of als ze geld van mij moeten hebben. Anders nemen ze geen contact met mij op.
Zo heb ik met deze kerstdagen helemaal niets van ze gehoord. Geen telefoontje, geen smsje of een kaartje. Ik voel me gewoon een wees terwijl mijn ouders nog leven.
Ik wil nu mn ouders een brief gaan schrijven over hoe de zaken ervoor staan, maar ik weet eigenlijk niet wat ik er wel en niet in moet zetten.
In juni van dit jaar vertelde ze mij dat ze geen moeder-dochter relatie met mij voelt en dat ze ervan baalt dat ze al ruim 27 jaar aan het zorgen is voor ons(heb nog 2 jongere broertjes die nog thuis wonen)
Sinds juni van dit jaar heb ik een relatie met een veel oudere man. Mn vader weet hiervan en vind het een hele domme keuze van mij, maar mn moeder weet nog steeds van mn relatie af, want dan zou ze me nooit weer willen zien.
Mn ouders zoeken alleen contact met mij als ze me nodig zijn of als ze geld van mij moeten hebben. Anders nemen ze geen contact met mij op.
Zo heb ik met deze kerstdagen helemaal niets van ze gehoord. Geen telefoontje, geen smsje of een kaartje. Ik voel me gewoon een wees terwijl mijn ouders nog leven.
Ik wil nu mn ouders een brief gaan schrijven over hoe de zaken ervoor staan, maar ik weet eigenlijk niet wat ik er wel en niet in moet zetten.
woensdag 28 december 2011 23:51
quote:sanne1984 schreef op 27 december 2011 @ 09:35:
Nog een voorbeeld een paar jaar geleden heb ik een kleine auto van mn ouders cadeau gekregen. Heel mooi natuurlijk, alleen mn vader had mn auto in de verzekering want als ik mezelf had moeten verzekeren dan was ik duurder uit geweest.
Ok leuk prima, maar ik heb laatst de rekening van hun gekregen dat ik hun ruim 1600 Euro moet terugbetalen(autoverzekering en wegenbelasting). Terwijl ik van tevoren niet wist dat ik dit een keer moest gaan terugbetalen.
De dag dat mn moeder mij vertelde dat ze geen moeder-dochter relatie voelde zaten we in de trein richting huis terwijl we net een "gezellig" dagje weg waren geweest. Het liefst was ik toen uit de trein gestapt.
Het is triest om te zien dat de geschiedenis zich herhaalt, want mn moeder heeft al ruim 7 jaar geen contact meer met haar eigen moeder en heeft al eerder een periode van 4 jaar geen contact met haar gehad.
Sorry dat ik het over een andere boeg gooi, maar zou het niet kunnen zijn dat je moeder teleurgesteld is in jullie relatie. Zij heeft jaren voor jullie gezorgd en vindt dat zij er niets voor terug heeft gekregen. Misschien had zij er juist meer van verwacht en ben jij degene die dit niet waar maakt voor haar.
Ik zeg dit omdat ik lees dat jullie een gezellig dagje uit waren. Dat is toch iets wat moeders en dochters doen. Toen zij zei dat ze geen moeder/dochterrelatie voelde, kon dat best zijn omdat ze daarin teleurgesteld was. Niet omdat zij dat niet voelt naar jou toe, maar omdat ze het gevoel heeft dat jij dat niet naar haar toe heeft en dat ze dat mist. Ik bedoel, je krijgt nota bene een auto!! Welke ouder doet dat zomaar? En dan ga jij zeuren over dat je iets terug moet betalen?
Misschien moet jij een gesprek aangaan met je ouders en eens luisteren naar wat zij eigenlijk zeggen. I.p.v. het als verwijten te zien, misschien zit er wel een kern van waarheid in.
Nog een voorbeeld een paar jaar geleden heb ik een kleine auto van mn ouders cadeau gekregen. Heel mooi natuurlijk, alleen mn vader had mn auto in de verzekering want als ik mezelf had moeten verzekeren dan was ik duurder uit geweest.
Ok leuk prima, maar ik heb laatst de rekening van hun gekregen dat ik hun ruim 1600 Euro moet terugbetalen(autoverzekering en wegenbelasting). Terwijl ik van tevoren niet wist dat ik dit een keer moest gaan terugbetalen.
De dag dat mn moeder mij vertelde dat ze geen moeder-dochter relatie voelde zaten we in de trein richting huis terwijl we net een "gezellig" dagje weg waren geweest. Het liefst was ik toen uit de trein gestapt.
Het is triest om te zien dat de geschiedenis zich herhaalt, want mn moeder heeft al ruim 7 jaar geen contact meer met haar eigen moeder en heeft al eerder een periode van 4 jaar geen contact met haar gehad.
Sorry dat ik het over een andere boeg gooi, maar zou het niet kunnen zijn dat je moeder teleurgesteld is in jullie relatie. Zij heeft jaren voor jullie gezorgd en vindt dat zij er niets voor terug heeft gekregen. Misschien had zij er juist meer van verwacht en ben jij degene die dit niet waar maakt voor haar.
Ik zeg dit omdat ik lees dat jullie een gezellig dagje uit waren. Dat is toch iets wat moeders en dochters doen. Toen zij zei dat ze geen moeder/dochterrelatie voelde, kon dat best zijn omdat ze daarin teleurgesteld was. Niet omdat zij dat niet voelt naar jou toe, maar omdat ze het gevoel heeft dat jij dat niet naar haar toe heeft en dat ze dat mist. Ik bedoel, je krijgt nota bene een auto!! Welke ouder doet dat zomaar? En dan ga jij zeuren over dat je iets terug moet betalen?
Misschien moet jij een gesprek aangaan met je ouders en eens luisteren naar wat zij eigenlijk zeggen. I.p.v. het als verwijten te zien, misschien zit er wel een kern van waarheid in.
donderdag 29 december 2011 09:11
Inmiddels zijn we een paar dagen verder en heb nog niets van mn ouders gehoord. Tuurlijk ik was heel blij met de auto die ik van hun heb gekregen, maar had het wel netjes gevonden als mn ouders toen tegen mij hadden gezegd dat de auto bij mn vader in de verzekering ging, maar dat ik mn vader moest terugbetalen.
Alles moet bij mn ouders op de weegschaal. In april dit jaar hebben mn vader en mn broertje mij geholpen bij het plaatsen van een keuken in mn huis. Heel erg aardig, maar mn moeder begon er direct over dat de benzine duur was en dat ik mn vader en broertje iets moest kopen om ze te bedanken(dat had ik zelf ook al wel bedacht).
Mn ouders en mn broertjes vonden het ook niet de moeite waard om op mn verjaardag te komen of om iets van zich te laten horen op mn verjaardag.
Kerst wordt sinds de dood van mn opa(vader van mn moeder) niet meer gevierd(=ruim 7 jaar geleden). Oud en Nieuw is 20 keer op de avond naar hun 2de in aanbouwde zijnde huis rijden om te kijken of er iets aan de hand is met het huis.(Met dat 2de huis zijn ze al ruim 11 jaar mee bezig en is dus nog steeds niet af)
Mn ouders hebben geen vrienden en hebben steeds problemen met hun buren. Gaan nooit uit eten of op vakantie.Ze kunnen zich niet voorstellen dat ik mn geld uitgeef aan een avondje theater of dat ik iets moois koop voor mn huis.
Alles moet bij mn ouders op de weegschaal. In april dit jaar hebben mn vader en mn broertje mij geholpen bij het plaatsen van een keuken in mn huis. Heel erg aardig, maar mn moeder begon er direct over dat de benzine duur was en dat ik mn vader en broertje iets moest kopen om ze te bedanken(dat had ik zelf ook al wel bedacht).
Mn ouders en mn broertjes vonden het ook niet de moeite waard om op mn verjaardag te komen of om iets van zich te laten horen op mn verjaardag.
Kerst wordt sinds de dood van mn opa(vader van mn moeder) niet meer gevierd(=ruim 7 jaar geleden). Oud en Nieuw is 20 keer op de avond naar hun 2de in aanbouwde zijnde huis rijden om te kijken of er iets aan de hand is met het huis.(Met dat 2de huis zijn ze al ruim 11 jaar mee bezig en is dus nog steeds niet af)
Mn ouders hebben geen vrienden en hebben steeds problemen met hun buren. Gaan nooit uit eten of op vakantie.Ze kunnen zich niet voorstellen dat ik mn geld uitgeef aan een avondje theater of dat ik iets moois koop voor mn huis.
donderdag 29 december 2011 09:33
Ik zou me als ik jou was, voor ik het contact verbreek, wel even afvragen in hoeverre één en ander te maken heeft met je eigen onzekerheid. Je komt op basis van je posts in dit topic niet over als iemand die blaakt van het zelfvertrouwen en ik vraag me af of je daardoor dingen niet misinterpreteert. Heeft ze bijvoorbeeld echt letterlijk gezegd dat je niet gewenst was? Of was het meer een verzuchting in de trant van "joh, soms denk ik weleens dat het lekker zou zijn als ik geen kinderen had"?
Bijvoorbeeld je voorbeeld over het plaatsen van je keuken en de opmerking van je moeder over dat de benzine duur was. Legio moeders die hetzelfde zouden zeggen. En dat is echt niet zozeer kwaad bedoeld. Wat is er mis met: "bedankt mam, maar ik had zelf ook al bedacht iets voor ze te kopen als bedankje". Hetzelfde geldt voor de opmerkingen over wat je wel/niet zou moeten doen in je huis en tuin. Ik kan je verzekeren: de moeders van al mijn vrienden maken dit soort opmerkingen. En mijn eigen moeder ook. Probeer eens van een afstandje naar de situatie te kijken. In hoeverre is het zoals jij denkt dat het is?
Bijvoorbeeld je voorbeeld over het plaatsen van je keuken en de opmerking van je moeder over dat de benzine duur was. Legio moeders die hetzelfde zouden zeggen. En dat is echt niet zozeer kwaad bedoeld. Wat is er mis met: "bedankt mam, maar ik had zelf ook al bedacht iets voor ze te kopen als bedankje". Hetzelfde geldt voor de opmerkingen over wat je wel/niet zou moeten doen in je huis en tuin. Ik kan je verzekeren: de moeders van al mijn vrienden maken dit soort opmerkingen. En mijn eigen moeder ook. Probeer eens van een afstandje naar de situatie te kijken. In hoeverre is het zoals jij denkt dat het is?
donderdag 29 december 2011 09:47
Het klopt dat ik niet blaak van zelfvertrouwen, maar zelfs mensen in mn omgeving zeggen dat mn moeder zeer negatief is. Bij mn moeder is het altijd zwart, maar nooit grijs. Ze ziet altijd problemen(die er dan nog helemaal niet zijn) en kan nooit positief zijn. Een paar jaar geleden heb ik dus mn rijbewijs gehaald. Heb 2 keer moeten afrijden. I.p.v. dat mn moeder dan blij is dat ik mn rijbewijs heb zegt ze jij haalt nooit iets in 1 keer he. Altijd dat negatieve gedoe en altijd gemekker over geld. Betaal vanaf mn 16de alles zelf, heb vroeger nooit kleedgeld gehad.
Toen we in juni die dag weg waren geweest zijn we weggeweest met van die Kruidvat treinkaartjes. Mn moeder had 4 kaartjes gekocht en heb 2 ervan aan een collega verkocht voor de volle pond. In Amsterdam heeft zij 1 klein dingetje voor mij betaald wat ik later terug moest betalen. Een paar weken later dacht ik van ik zal mn moeder even terugbetalen. Dus ik geef haar 40 Euro en moest eigenlijk ruim 4 euro van haar terug krijgen. Maar dan krijg ik de opmerking dat ik genoeg geld verdien, dus ik krijg die 4 euro niet terug.
Sinds een paar weken heb ik weer contact met mn oma(na ruim 7 jaar) en die vertelde mij dat zij in 2009 geld aan mn vader had gegeven voor ons de kleinkinderen. Een bedrag van 2000 Euro en daar heb ik geen rode cent van gehad.
Dus het is altijd gemekker om geld, terwijl mn ouders het zo verschrikkelijk goed hebben.
Mn moeder heeft letterlijk gezegd dat ik niet gewenst ben en daar komt nog bij dat mn vader waarschijnlijk niet eens mn echte vader is, maar dat is weer een ander verhaal...
Toen we in juni die dag weg waren geweest zijn we weggeweest met van die Kruidvat treinkaartjes. Mn moeder had 4 kaartjes gekocht en heb 2 ervan aan een collega verkocht voor de volle pond. In Amsterdam heeft zij 1 klein dingetje voor mij betaald wat ik later terug moest betalen. Een paar weken later dacht ik van ik zal mn moeder even terugbetalen. Dus ik geef haar 40 Euro en moest eigenlijk ruim 4 euro van haar terug krijgen. Maar dan krijg ik de opmerking dat ik genoeg geld verdien, dus ik krijg die 4 euro niet terug.
Sinds een paar weken heb ik weer contact met mn oma(na ruim 7 jaar) en die vertelde mij dat zij in 2009 geld aan mn vader had gegeven voor ons de kleinkinderen. Een bedrag van 2000 Euro en daar heb ik geen rode cent van gehad.
Dus het is altijd gemekker om geld, terwijl mn ouders het zo verschrikkelijk goed hebben.
Mn moeder heeft letterlijk gezegd dat ik niet gewenst ben en daar komt nog bij dat mn vader waarschijnlijk niet eens mn echte vader is, maar dat is weer een ander verhaal...
donderdag 29 december 2011 10:15
quote:sanne1984 schreef op 29 december 2011 @ 09:47:
Het klopt dat ik niet blaak van zelfvertrouwen, maar zelfs mensen in mn omgeving zeggen dat mn moeder zeer negatief is. Bij mn moeder is het altijd zwart, maar nooit grijs. Ze ziet altijd problemen(die er dan nog helemaal niet zijn) en kan nooit positief zijn.Die problemen zijn er dan nog niet, maar komen dus nog wel? Een paar jaar geleden heb ik dus mn rijbewijs gehaald. Heb 2 keer moeten afrijden. I.p.v. dat mn moeder dan blij is dat ik mn rijbewijs heb zegt ze jij haalt nooit iets in 1 keer he.Liegt ze dan? Altijd dat negatieve gedoe en altijd gemekker over geld. Betaal vanaf mn 16de alles zelf, heb vroeger nooit kleedgeld gehad.Dat is helemaal niet zo raar als je het nu doet overkomen
Toen we in juni die dag weg waren geweest zijn we weggeweest met van die Kruidvat treinkaartjes. Mn moeder had 4 kaartjes gekocht en heb 2 ervan aan een collega verkocht voor de volle pond. In Amsterdam heeft zij 1 klein dingetje voor mij betaald wat ik later terug moest betalen. Een paar weken later dacht ik van ik zal mn moeder even terugbetalen. Dus ik geef haar 40 Euro en moest eigenlijk ruim 4 euro van haar terug krijgen. Maar dan krijg ik de opmerking dat ik genoeg geld verdien, dus ik krijg die 4 euro niet terug. In het vervolg dus gepast meenemen, als je 4 euro echt belangrijk vindt.
Sinds een paar weken heb ik weer contact met mn oma(na ruim 7 jaar) en die vertelde mij dat zij in 2009 geld aan mn vader had gegeven voor ons de kleinkinderen. Een bedrag van 2000 Euro en daar heb ik geen rode cent van gehad. In welk jaar kreeg je die auto?
Dus het is altijd gemekker om geld, terwijl mn ouders het zo verschrikkelijk goed hebben. Hebben ze het echt zo verschrikkelijk goed?
Mn moeder heeft letterlijk gezegd dat ik niet gewenst ben en daar komt nog bij dat mn vader waarschijnlijk niet eens mn echte vader is, maar dat is weer een ander verhaal...
Het klopt dat ik niet blaak van zelfvertrouwen, maar zelfs mensen in mn omgeving zeggen dat mn moeder zeer negatief is. Bij mn moeder is het altijd zwart, maar nooit grijs. Ze ziet altijd problemen(die er dan nog helemaal niet zijn) en kan nooit positief zijn.Die problemen zijn er dan nog niet, maar komen dus nog wel? Een paar jaar geleden heb ik dus mn rijbewijs gehaald. Heb 2 keer moeten afrijden. I.p.v. dat mn moeder dan blij is dat ik mn rijbewijs heb zegt ze jij haalt nooit iets in 1 keer he.Liegt ze dan? Altijd dat negatieve gedoe en altijd gemekker over geld. Betaal vanaf mn 16de alles zelf, heb vroeger nooit kleedgeld gehad.Dat is helemaal niet zo raar als je het nu doet overkomen
Toen we in juni die dag weg waren geweest zijn we weggeweest met van die Kruidvat treinkaartjes. Mn moeder had 4 kaartjes gekocht en heb 2 ervan aan een collega verkocht voor de volle pond. In Amsterdam heeft zij 1 klein dingetje voor mij betaald wat ik later terug moest betalen. Een paar weken later dacht ik van ik zal mn moeder even terugbetalen. Dus ik geef haar 40 Euro en moest eigenlijk ruim 4 euro van haar terug krijgen. Maar dan krijg ik de opmerking dat ik genoeg geld verdien, dus ik krijg die 4 euro niet terug. In het vervolg dus gepast meenemen, als je 4 euro echt belangrijk vindt.
Sinds een paar weken heb ik weer contact met mn oma(na ruim 7 jaar) en die vertelde mij dat zij in 2009 geld aan mn vader had gegeven voor ons de kleinkinderen. Een bedrag van 2000 Euro en daar heb ik geen rode cent van gehad. In welk jaar kreeg je die auto?
Dus het is altijd gemekker om geld, terwijl mn ouders het zo verschrikkelijk goed hebben. Hebben ze het echt zo verschrikkelijk goed?
Mn moeder heeft letterlijk gezegd dat ik niet gewenst ben en daar komt nog bij dat mn vader waarschijnlijk niet eens mn echte vader is, maar dat is weer een ander verhaal...
donderdag 29 december 2011 10:38
Mn ouders hebben in hun kluis een bedrag liggen waar heel veel mensen alleen maar van kunnen dromen.
Ze zijn al een hele tijd met een huis bezig die nu al een waarde heeft van 4 ton!
Ben er echt niet minder van geworden dat ik alles zelf heb moeten betalen, maar heb een paar jaar geleden in een situatie gezeten dat ik wel een beetje geld kon gebruiken. Ook al was het maar 50 Euro geweest. Dan had ik nog een beetje normaal kunnen eten. Maar volgens mn ouders was het mn eigen schuld dat ik nu in de problemen zat. Zat ver onder bijstandsniveau, maar ik mocht geen aanvulling aanvragen want dan was ik het zwarte schaap van de familie. Zoiets doe je namelijk niet!
Die auto heb ik in 2007 gekregen na heel veel ruzie met mn moeder. In haar ogen kan ik het nooit goed doen. In maart/april dit jaar ben ik ruim 15 kilo afgevallen en nu ben ik een paar kilo zwaarder, maar mn moeder direct ja je gaat weer de verkeerde kant op en straks lig je met je 35e al in je graf. (Terwijl ik niet eens zo zwaar ben, 65 kilo!)
Op mn 12e had ik mn eerste vriendje. Die jongen vind mn moeder nog steeds fantastisch, want hij heeft op de universiteit gezeten!Nu 15 jaar later heeft ze het nog regelmatig over hem.
Toen ik 16 was had ik mn eerste bijbaantje en van dat geld moest ik alles betalen. Alleen als ik in de ogen van mn moeder iets onnuttigs had gekocht dan was het huis te klein!!!!Ze heeft me een paar keer een bloedneus geslagen om dat stomme geld.
In het verleden heb ik mn ouders regelmatig geholpen met dingen zoals aangifte doen bij de belastingdienst.
Heb in juni nog voorkomen dat mn moeder een dikke boete kreeg, want mn moeder hoorde bij de groep mensen die onverzekerd rondliep( en dat jaren lang). Had toen nog precies 1 dag om dat te regelen, terwijl ze 3 maanden de tijd had gehad.
Mn ouders weten niet hoe internet werkt. Toen ik 5 jaar geleden uit huis ging hadden mn ouders geen internet en geen kabel-tv omdat het te duur was.
Maar ik weet zeker dat ik het zonder mn ouders ook red. Ben bijna 2 jaar single geweest en toen heb ik het ook gered.
Ben nu bijna 7 maanden zielsgelukkig met mn vriend en zn 2 dochters en ik wil me riching op de toekomst en wil verder met mn eigen gezin.
Het voelt ook alsof het wildvreemden zijn of het helemaal geen familie van mij is.
Ze zijn al een hele tijd met een huis bezig die nu al een waarde heeft van 4 ton!
Ben er echt niet minder van geworden dat ik alles zelf heb moeten betalen, maar heb een paar jaar geleden in een situatie gezeten dat ik wel een beetje geld kon gebruiken. Ook al was het maar 50 Euro geweest. Dan had ik nog een beetje normaal kunnen eten. Maar volgens mn ouders was het mn eigen schuld dat ik nu in de problemen zat. Zat ver onder bijstandsniveau, maar ik mocht geen aanvulling aanvragen want dan was ik het zwarte schaap van de familie. Zoiets doe je namelijk niet!
Die auto heb ik in 2007 gekregen na heel veel ruzie met mn moeder. In haar ogen kan ik het nooit goed doen. In maart/april dit jaar ben ik ruim 15 kilo afgevallen en nu ben ik een paar kilo zwaarder, maar mn moeder direct ja je gaat weer de verkeerde kant op en straks lig je met je 35e al in je graf. (Terwijl ik niet eens zo zwaar ben, 65 kilo!)
Op mn 12e had ik mn eerste vriendje. Die jongen vind mn moeder nog steeds fantastisch, want hij heeft op de universiteit gezeten!Nu 15 jaar later heeft ze het nog regelmatig over hem.
Toen ik 16 was had ik mn eerste bijbaantje en van dat geld moest ik alles betalen. Alleen als ik in de ogen van mn moeder iets onnuttigs had gekocht dan was het huis te klein!!!!Ze heeft me een paar keer een bloedneus geslagen om dat stomme geld.
In het verleden heb ik mn ouders regelmatig geholpen met dingen zoals aangifte doen bij de belastingdienst.
Heb in juni nog voorkomen dat mn moeder een dikke boete kreeg, want mn moeder hoorde bij de groep mensen die onverzekerd rondliep( en dat jaren lang). Had toen nog precies 1 dag om dat te regelen, terwijl ze 3 maanden de tijd had gehad.
Mn ouders weten niet hoe internet werkt. Toen ik 5 jaar geleden uit huis ging hadden mn ouders geen internet en geen kabel-tv omdat het te duur was.
Maar ik weet zeker dat ik het zonder mn ouders ook red. Ben bijna 2 jaar single geweest en toen heb ik het ook gered.
Ben nu bijna 7 maanden zielsgelukkig met mn vriend en zn 2 dochters en ik wil me riching op de toekomst en wil verder met mn eigen gezin.
Het voelt ook alsof het wildvreemden zijn of het helemaal geen familie van mij is.
donderdag 29 december 2011 14:22
Als ik het zo lees weet je wel zeker dat je geen /niet veel contact meer wilt. En dat kan natuurlijk.
Maar soms gebeuren er wel dingen waardoor je familie wel belangrijk wordt.
Ik heb ook niet altijd de gemakkelijkste jeugd gehad, moest ook altijd alles zelf betalen overigens, maar daardoor ben ik wel zelfstandiger geworden en red ik mezelf wel.
Leer voor jezelf opkomen!
Uit je je gevoelens en gedachten ooit naar hun toe?
Maak je het bespreekbaar?
Want als je het niet eerst bespreekt, is t ook niet eerlijk om alle contact te verbreken. Dat is de weg vd minste weerstand.
Ik zou zeggen, laat de deur op n kleine kier en geef je grenzen aan!
Ps mijn moeder heeft ooit tegen mij gezegd dat mijn vader gezegd heeft dat hij nooit iets voor ons voelde. Toch heb ik nog steeds contact met hem, omdat ik zeker weet dat hij genoeg voelt, hij uit het alleen anders.
Het blijven toch je ouders.
Waarom zet je het niet op een zeer laag pitje? Alleen verjaardagen bijvoorbeeld en thats it.
Maar soms gebeuren er wel dingen waardoor je familie wel belangrijk wordt.
Ik heb ook niet altijd de gemakkelijkste jeugd gehad, moest ook altijd alles zelf betalen overigens, maar daardoor ben ik wel zelfstandiger geworden en red ik mezelf wel.
Leer voor jezelf opkomen!
Uit je je gevoelens en gedachten ooit naar hun toe?
Maak je het bespreekbaar?
Want als je het niet eerst bespreekt, is t ook niet eerlijk om alle contact te verbreken. Dat is de weg vd minste weerstand.
Ik zou zeggen, laat de deur op n kleine kier en geef je grenzen aan!
Ps mijn moeder heeft ooit tegen mij gezegd dat mijn vader gezegd heeft dat hij nooit iets voor ons voelde. Toch heb ik nog steeds contact met hem, omdat ik zeker weet dat hij genoeg voelt, hij uit het alleen anders.
Het blijven toch je ouders.
Waarom zet je het niet op een zeer laag pitje? Alleen verjaardagen bijvoorbeeld en thats it.
donderdag 29 december 2011 17:21
Ik ben er eigenlijk voor mezelf wel uit dat ik geen contact meer met ze wil. Wil graag verder met mn leven zonder de angst om op mn kop te krijgen omdat ik weer iets verkeerd doe. Ik wil niet meer genegeerd worden door mn ouders. Waarom moet ik diegene zijn die contact met ze moet zoeken??
Contact op een laag pitje zetten is al geen optie meer, want de keren dat ik nog bij mn ouders ben geweest was het alleen maar klagen klagen en nog eens klagen en daar heb ik geen zin in. Verjaardagen vinden mn ouders niet belangrijk. Heb niets van mn moeder en oudste broertje gehoord op mn eigen verjaardag en ze vonden het niet eens de moeite waard om op mn verjaardag te komen voor een paar uurtjes. Nou prima als het zo moet dan moet het maar zo.
Tuurlijk heb ik er verdriet van dat ik niet uit een normaal gezin kom en ben ik jaloers op collega's die gezellig met hun ouders op vakantie gaan en gezellig samen de kerst hebben gevierd....
Ik zal moeten accepteren dat mn ouders niet op mn bruiloft zullen komen en dat ze geen opa en oma kunnen zijn voor hun kleinkind(als dat allemaal mag lukken)
Ik zie geen andere opties helaas.
Contact op een laag pitje zetten is al geen optie meer, want de keren dat ik nog bij mn ouders ben geweest was het alleen maar klagen klagen en nog eens klagen en daar heb ik geen zin in. Verjaardagen vinden mn ouders niet belangrijk. Heb niets van mn moeder en oudste broertje gehoord op mn eigen verjaardag en ze vonden het niet eens de moeite waard om op mn verjaardag te komen voor een paar uurtjes. Nou prima als het zo moet dan moet het maar zo.
Tuurlijk heb ik er verdriet van dat ik niet uit een normaal gezin kom en ben ik jaloers op collega's die gezellig met hun ouders op vakantie gaan en gezellig samen de kerst hebben gevierd....
Ik zal moeten accepteren dat mn ouders niet op mn bruiloft zullen komen en dat ze geen opa en oma kunnen zijn voor hun kleinkind(als dat allemaal mag lukken)
Ik zie geen andere opties helaas.
donderdag 29 december 2011 18:06
Ik vind het wel heel jammer hoe dit loopt. Je doet jezelf tekort met deze houding. Zoals ik het lees, zijn je ouders heel gul, kopen een auto, helpen je met een keuken in je huis, gaat je moeder een gezellig dagje met je uit. Ze lijken het goed met je voor te hebben. De dingen die ze 'misdaan' hebben vallen alleszins mee, als je het in perspectief bekijkt. Misschien is het ook wel een wisselwerking, want de dingen die je jouw ouders verwijt (weinig inlevingsvermogen, gezeur over geld, torenhoge verwachtingen, opmerkingen die slecht vallen) kun je net zo goed tegen de spiegel maken.
Ik denk dat je nog heel veel te leren hebt en zaken beter in perspectief moet leren zien, dat geeft niet, want je bent nog jong. Dat gaat nog wel en paar jaar duren. Gun je zelf die tijd en ga nu geen rigoureuze beslissingen nemen door het contact met je ouders definitief te verbreken. Zet het contact desnoods tijdelijk op een lager pitje.
Ik denk dat je nog heel veel te leren hebt en zaken beter in perspectief moet leren zien, dat geeft niet, want je bent nog jong. Dat gaat nog wel en paar jaar duren. Gun je zelf die tijd en ga nu geen rigoureuze beslissingen nemen door het contact met je ouders definitief te verbreken. Zet het contact desnoods tijdelijk op een lager pitje.
donderdag 29 december 2011 22:23
quote:Mieomij schreef op 29 december 2011 @ 18:06:
Ik vind het wel heel jammer hoe dit loopt. Je doet jezelf tekort met deze houding. Zoals ik het lees, zijn je ouders heel gul, kopen een auto, helpen je met een keuken in je huis, gaat je moeder een gezellig dagje met je uit. Ze lijken het goed met je voor te hebben. De dingen die ze 'misdaan' hebben vallen alleszins mee, als je het in perspectief bekijkt. Misschien is het ook wel een wisselwerking, want de dingen die je jouw ouders verwijt (weinig inlevingsvermogen, gezeur over geld, torenhoge verwachtingen, opmerkingen die slecht vallen) kun je net zo goed tegen de spiegel maken.
Ik denk dat je nog heel veel te leren hebt en zaken beter in perspectief moet leren zien, dat geeft niet, want je bent nog jong. Dat gaat nog wel en paar jaar duren. Gun je zelf die tijd en ga nu geen rigoureuze beslissingen nemen door het contact met je ouders definitief te verbreken. Zet het contact desnoods tijdelijk op een lager pitje.
Inderdaad is het altijd heel jammer als relaties tussen volwassen kinderen en ouders op deze manier fout gaan.
Ik vind echter dat je wel snel een oordeel vormt over Sanne en haar ouders zonder dat je de betrokkenen persoonlijk kent. Een oordeel geven over wat deze ouders "misdaan" hebben of wat Sanne "verkeerd doet" lijkt me voor lezers op een openbaar forum onmogelijk.
Sanne kan beter hulp zoeken bij een maatschappelijk werkster of een psycholoog die nadat hij/zij haar beter heeft leren kennen zich een beter beeld kan vormen van haar persoonlijkheid, de situatie en wat hier is mis gegaan.
Een professional kan Sanne beter helpen bij het oplossen van haar problemen en bij het nemen van een juiste beslissing m.b.t. het wel of niet verbreken van contact. Ik denk ook dat het laatste een verregaande beslissing is die het beste vermeden kan worden. Er bestaan echter wel degelijk ouders die dusdanig destructief zijn voor hun volwassen kinderen dat het verbreken van contact de minst kwade van twee kwade oplossingen is.
Of dat voor Sanne ook geldt, kan ik als buitenstaander níet over oordelen.
Ik vind het wel heel jammer hoe dit loopt. Je doet jezelf tekort met deze houding. Zoals ik het lees, zijn je ouders heel gul, kopen een auto, helpen je met een keuken in je huis, gaat je moeder een gezellig dagje met je uit. Ze lijken het goed met je voor te hebben. De dingen die ze 'misdaan' hebben vallen alleszins mee, als je het in perspectief bekijkt. Misschien is het ook wel een wisselwerking, want de dingen die je jouw ouders verwijt (weinig inlevingsvermogen, gezeur over geld, torenhoge verwachtingen, opmerkingen die slecht vallen) kun je net zo goed tegen de spiegel maken.
Ik denk dat je nog heel veel te leren hebt en zaken beter in perspectief moet leren zien, dat geeft niet, want je bent nog jong. Dat gaat nog wel en paar jaar duren. Gun je zelf die tijd en ga nu geen rigoureuze beslissingen nemen door het contact met je ouders definitief te verbreken. Zet het contact desnoods tijdelijk op een lager pitje.
Inderdaad is het altijd heel jammer als relaties tussen volwassen kinderen en ouders op deze manier fout gaan.
Ik vind echter dat je wel snel een oordeel vormt over Sanne en haar ouders zonder dat je de betrokkenen persoonlijk kent. Een oordeel geven over wat deze ouders "misdaan" hebben of wat Sanne "verkeerd doet" lijkt me voor lezers op een openbaar forum onmogelijk.
Sanne kan beter hulp zoeken bij een maatschappelijk werkster of een psycholoog die nadat hij/zij haar beter heeft leren kennen zich een beter beeld kan vormen van haar persoonlijkheid, de situatie en wat hier is mis gegaan.
Een professional kan Sanne beter helpen bij het oplossen van haar problemen en bij het nemen van een juiste beslissing m.b.t. het wel of niet verbreken van contact. Ik denk ook dat het laatste een verregaande beslissing is die het beste vermeden kan worden. Er bestaan echter wel degelijk ouders die dusdanig destructief zijn voor hun volwassen kinderen dat het verbreken van contact de minst kwade van twee kwade oplossingen is.
Of dat voor Sanne ook geldt, kan ik als buitenstaander níet over oordelen.
zaterdag 31 december 2011 00:17
Op basis van wat ik hier lees heb ik de indruk dat je met jezelf in de knoop zit, ongetwijfeld voor een (groot?) deel door de band met je ouders, dat je het gevoel hebt dat je niet verder komt en hoopt dat "het contact verbreken" je verder zal helpen.
En ik ben bang dat dat zo niet werkt. Ongeacht of je wel of niet het contact verbreekt, het gaat een lang proces worden om beter in je vel te komen te zitten.
Misschien heb ik het helemaal mis, maar je leest weleens over iemand die jarenlang dacht dat als ze maar slank zou zijn/in Australie zou wonen/een relatie zou hebben, dat ze dan een heel ander mens zou zijn, en die er dan achter komt dat je altijd jezelf meeneemt en dat het verdriet of de onzekerheid die in jezelf zitten niet weg zijn als je eenmaal slank bent of die relatie hebt. Ik proef een beetje dat "het contact verbreken" voor jouw gevoel "de verlossing" gaat brengen en zo gaat het helaas niet. Het kost tijd. Met of zonder ouderlijk contact.
Ik raad je aan om je op jezelf te richten, om voor jezelf een mooi leven op te bouwen waarin jij centraal staat en je ouders bijzaak zijn en daardoor niet meer zo'n sterke invloed kunnen hebben op je gevoelsleven. Of je dan actief het contact verbreekt of de boel laat verwateren doet er dan niet zoveel toe, het gaat erom dat ze je niet meer zo kunnen raken en dat jouw levensgeluk wordt bepaald door jouzelf en niet door hen.
Sterkte!
En ik ben bang dat dat zo niet werkt. Ongeacht of je wel of niet het contact verbreekt, het gaat een lang proces worden om beter in je vel te komen te zitten.
Misschien heb ik het helemaal mis, maar je leest weleens over iemand die jarenlang dacht dat als ze maar slank zou zijn/in Australie zou wonen/een relatie zou hebben, dat ze dan een heel ander mens zou zijn, en die er dan achter komt dat je altijd jezelf meeneemt en dat het verdriet of de onzekerheid die in jezelf zitten niet weg zijn als je eenmaal slank bent of die relatie hebt. Ik proef een beetje dat "het contact verbreken" voor jouw gevoel "de verlossing" gaat brengen en zo gaat het helaas niet. Het kost tijd. Met of zonder ouderlijk contact.
Ik raad je aan om je op jezelf te richten, om voor jezelf een mooi leven op te bouwen waarin jij centraal staat en je ouders bijzaak zijn en daardoor niet meer zo'n sterke invloed kunnen hebben op je gevoelsleven. Of je dan actief het contact verbreekt of de boel laat verwateren doet er dan niet zoveel toe, het gaat erom dat ze je niet meer zo kunnen raken en dat jouw levensgeluk wordt bepaald door jouzelf en niet door hen.
Sterkte!
zaterdag 31 december 2011 09:08
Sanne als ik je berichtjes allemaal lees, ben ik het met Llilaaa eens dat jouw probleem niet ineens is opgelost als je het contact met je ouders zou verbreken. Het wordt dan een etterende wond die je verstopt onder een lap verband.
Het probleem zit echt in jezelf. Het is zeer waarschijnlijk veroorzaakt door je opvoeding maar het is nu (als volwassen vrouw) je eigen verantwoordelijkheid om het aan te pakken en op te lossen. Je kunt dat niet alleen en hebt daar professionele hulp voor nodig. Ga naar je huisarts en leg het daar neer. Hij kan je verder helpen. Zo'n forum is prettig om je ongenoegen van je af te schrijven maar het helpt je geen stap verder en je blijft in hetzelfde cirkeltje ronddraaien.
Ik wens je wijsheid en sterkte!
Het probleem zit echt in jezelf. Het is zeer waarschijnlijk veroorzaakt door je opvoeding maar het is nu (als volwassen vrouw) je eigen verantwoordelijkheid om het aan te pakken en op te lossen. Je kunt dat niet alleen en hebt daar professionele hulp voor nodig. Ga naar je huisarts en leg het daar neer. Hij kan je verder helpen. Zo'n forum is prettig om je ongenoegen van je af te schrijven maar het helpt je geen stap verder en je blijft in hetzelfde cirkeltje ronddraaien.
Ik wens je wijsheid en sterkte!
zondag 1 januari 2012 23:38
quote:Mieomij schreef op 29 december 2011 @ 18:06:
Ik vind het wel heel jammer hoe dit loopt. Je doet jezelf tekort met deze houding. Zoals ik het lees, zijn je ouders heel gul, kopen een auto, helpen je met een keuken in je huis, gaat je moeder een gezellig dagje met je uit. Ze lijken het goed met je voor te hebben. De dingen die ze 'misdaan' hebben vallen alleszins mee, als je het in perspectief bekijkt. Misschien is het ook wel een wisselwerking, want de dingen die je jouw ouders verwijt (weinig inlevingsvermogen, gezeur over geld, torenhoge verwachtingen, opmerkingen die slecht vallen) kun je net zo goed tegen de spiegel maken.
Ik denk dat je nog heel veel te leren hebt en zaken beter in perspectief moet leren zien, dat geeft niet, want je bent nog jong. Dat gaat nog wel en paar jaar duren. Gun je zelf die tijd en ga nu geen rigoureuze beslissingen nemen door het contact met je ouders definitief te verbreken. Zet het contact desnoods tijdelijk op een lager pitje.
nou wat gul en hartelijk zeg :')
als die ouders idd het goed hebben is je dochter benzinegeld vragen of het treinkaartje terug laten betalen van het dagje uit natuurlijk super gul :')
Ik vind het wel heel jammer hoe dit loopt. Je doet jezelf tekort met deze houding. Zoals ik het lees, zijn je ouders heel gul, kopen een auto, helpen je met een keuken in je huis, gaat je moeder een gezellig dagje met je uit. Ze lijken het goed met je voor te hebben. De dingen die ze 'misdaan' hebben vallen alleszins mee, als je het in perspectief bekijkt. Misschien is het ook wel een wisselwerking, want de dingen die je jouw ouders verwijt (weinig inlevingsvermogen, gezeur over geld, torenhoge verwachtingen, opmerkingen die slecht vallen) kun je net zo goed tegen de spiegel maken.
Ik denk dat je nog heel veel te leren hebt en zaken beter in perspectief moet leren zien, dat geeft niet, want je bent nog jong. Dat gaat nog wel en paar jaar duren. Gun je zelf die tijd en ga nu geen rigoureuze beslissingen nemen door het contact met je ouders definitief te verbreken. Zet het contact desnoods tijdelijk op een lager pitje.
nou wat gul en hartelijk zeg :')
als die ouders idd het goed hebben is je dochter benzinegeld vragen of het treinkaartje terug laten betalen van het dagje uit natuurlijk super gul :')
woensdag 4 januari 2012 21:01
Mn vader is vanavond langs geweest en mn ouders willen geen contact meer met mij zolang ik bij mn vriend blijf.
Mn vader heeft letterlijk tegen mij gezegd: "Nu ben ik er weer 1 kwijt, maar ik zal je niet vergeten". Mn vader heeft mn moeder na ons gesprek op te hoogte gesteld dat ik een veel oudere vriend heb en het huis is inmiddels te klein heb ik net van mn jongste broertje begrepen.
Kreeg ook direct even een rekening van 1720 Euro gepresenteerd van mn auto(wegenbelasting en verzekering over een periode van dik 4 jaar).
Het is duidelijk dat ik voorlopig geen ouders meer heb(tot dat zij inzien dat ik echt zielsgelukkig met mn vriend ben)
Ga maandag nog wel een afspraak maken met mn huisarts voor de professionele hulp.
Iedereen sowieso bedankt voor de reacties en tips.
Mn vader heeft letterlijk tegen mij gezegd: "Nu ben ik er weer 1 kwijt, maar ik zal je niet vergeten". Mn vader heeft mn moeder na ons gesprek op te hoogte gesteld dat ik een veel oudere vriend heb en het huis is inmiddels te klein heb ik net van mn jongste broertje begrepen.
Kreeg ook direct even een rekening van 1720 Euro gepresenteerd van mn auto(wegenbelasting en verzekering over een periode van dik 4 jaar).
Het is duidelijk dat ik voorlopig geen ouders meer heb(tot dat zij inzien dat ik echt zielsgelukkig met mn vriend ben)
Ga maandag nog wel een afspraak maken met mn huisarts voor de professionele hulp.
Iedereen sowieso bedankt voor de reacties en tips.
woensdag 4 januari 2012 22:28
Wat een rotsituatie zeg Sanne. Ik heb erg met je te doen.
Zou me niet kunnen voorstellen om een dergelijke houding aan te nemen tegen mijn zoon later.. Nu lezen wij natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal, maar als dit het verhaal in zijn totaliteit is, vind ik het harteloos en onbegrijpelijk...
Ik hoop dat je snel terecht kan bij een therapeut en dat deze je helpt "inzicht" te krijgen waardoor je een keuze maakt waar je straks ook 100% achter staat.
Zou me niet kunnen voorstellen om een dergelijke houding aan te nemen tegen mijn zoon later.. Nu lezen wij natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal, maar als dit het verhaal in zijn totaliteit is, vind ik het harteloos en onbegrijpelijk...
Ik hoop dat je snel terecht kan bij een therapeut en dat deze je helpt "inzicht" te krijgen waardoor je een keuze maakt waar je straks ook 100% achter staat.
