Hoe contact verbreken met ouders

27-12-2011 08:55 103 berichten
Alle reacties Link kopieren
De titel zegt al waar dit over gaat. Zolang ik mij kan herinneren heb ik een slechte band met mn moeder. In haar ogen kan ik het nooit goed doen. In mn jongere jaren ging dat vooral om de schoolprestaties en om vriendjes. Toen ik aan het werk ging kregen we ruzie om geld en nu ik wat ouder ben gaat het nog steeds om geld.

In juni van dit jaar vertelde ze mij dat ze geen moeder-dochter relatie met mij voelt en dat ze ervan baalt dat ze al ruim 27 jaar aan het zorgen is voor ons(heb nog 2 jongere broertjes die nog thuis wonen)

Sinds juni van dit jaar heb ik een relatie met een veel oudere man. Mn vader weet hiervan en vind het een hele domme keuze van mij, maar mn moeder weet nog steeds van mn relatie af, want dan zou ze me nooit weer willen zien.

Mn ouders zoeken alleen contact met mij als ze me nodig zijn of als ze geld van mij moeten hebben. Anders nemen ze geen contact met mij op.

Zo heb ik met deze kerstdagen helemaal niets van ze gehoord. Geen telefoontje, geen smsje of een kaartje. Ik voel me gewoon een wees terwijl mijn ouders nog leven.



Ik wil nu mn ouders een brief gaan schrijven over hoe de zaken ervoor staan, maar ik weet eigenlijk niet wat ik er wel en niet in moet zetten.
Alle reacties Link kopieren
..
Een relatie zonder vertrouwen is als een telefoon zonder signaal, je speelt alleen maar spelletjes..
Alle reacties Link kopieren
Afgelopen vrijdag heeft mn vader mij gebeld waarom ik niets van mij liet horen. Ze willen binnenkort met zn allen hier langskomen om mij en mn vriend te vertellen hoe zij over de relatie denken. Mn ouders zijn DIEP teleurgesteld in mij en volgens mijn vader gaan normale mensen niet na 3 maanden samenwonen.
Alle reacties Link kopieren
Wat verdrietig....



Ook al ben ik boven de 30, mijn ouders zijn nog steeds heel belangrijk voor me. En ik kan me geen leven zonder hen indenken.



In zijn algemeenheid zou ik iedereen adviseren om heel ver te gaan om de band in stand te houden, maar alleen jij kunt beoordelen of dat ook in jouw geval wijs is.



Heel veel sterkte in ieder geval
Alle reacties Link kopieren
Inmiddels zijn we een paar maanden verder en is de situatie zo uit de hand gelopen dat ik een paar weken geleden bij de politie een melding heb moeten doen wegens bedreiging van mijn ouders. Sinds het laatste telefoontje van ruim 4 weken geleden heb ik niets meer van hun gehoord. Ik snap niet dat mijn ouders hun eigen dochter hebben bedreigd. Alleen omdat hun dochter een relatie heeft met een oudere man.

Een opa en omarol zal er niet voor hun inzitten(ben namelijk ruim 8 weken zwanger). Ze hebben mij zoveel verdriet en pijn bezorgd. Zulke mensen wil ik niet meer in mijn leven hebben.
Ach meis, ik ben na 1 maand samen gaan wonen met een 15 jaar oudere vrouw.. vonden mijn ouders ook geen goed plan..



Mijn vader heeft mij ook bedreigd, mijn moeder emotionele chantage geprobeerd.. ik jarenlang het contact toch proberen te houden en uiteindelijk was ik er helemaal klaar mee.

Ik deed het toch ook nooit goed in hun ogen.

Ik voldeed niet aan het plaatje wat zij ooit bedacht hadden, 'want zo hadden ze mij niet opgevoed'.. Lesbische dochter ja da's al moeilijk natuurlijk maar dan ook nog eens een oudere vrouw als vriendin .. na een maand samen wonen ook nog eens moeilijker..



Uiteindelijk ben ik inmiddels 7jr samen met dezelfde vrouw, getrouwd, een zoontje samen en ruim 2 jaar compleet geen contact met ouders.



Kies voor je eigen leven en hoe moeilijk het ook soms kan zijn (feestdagen/verjaardagen/geboorte/overlijden) soms is het beter zo.

Ook ik heb gekozen voor een 'vrij' leven zonder het verstikkende gevoel te hebben elke keer maar te moeten voldoen aan hun eisen.. wat dan weer een afspiegeling is van wat zij graag hadden willen bereiken, hun dromen.



Hoeveel ouder is je vriend?
Alle reacties Link kopieren
@thasmo bedankt voor je reactie. Mijn vriend is 61, dus dat is een leeftijdsverschil van 34 jaar(waar we beide weinig van merken)



Vanochtend was het weer feest. Mijn vader heeft weer gebeld na een radiostilte van ruim 4 weken en ze willen nog steeds langskomen, terwijl er niet veel te praten valt. Ik blijf bij mijn vriend, mijn vriend blijft bij mij en wij zijn gelukkig samen.



Ik word er alleen zo verschrikkelijk moe van om het elke keer weer te proberen.
Sanne, heb je begin dit jaar nog contact gehad met je huisarts en professionele hulp gevraagd? Lijkt me in jouw geval héél hard nodig zeker als je nu ook nog zwanger bent. Het is is voor je kindje van het allergrootste belang dat je je eigen problemen hebt opgelost voordat je kindje gaat opgroeien.



Gezinsproblemen hebben sterk de neiging zich over de generaties heen te herhalen. Het is niet omdat het in de genen zit maar omdat we de (onverwerkte) problemen doorgeven door middel van uitgesproken en onuitgesproken boodschappen. Zoek op tijd hulp om deze roulerende rekening te stoppen en preventief te werken aan een gelukkig nageslacht.



Je moet echt stoppen met de gedachte dat je het je ouders naar de zin kunt maken want dat gaat je niet lukken. Steek die energie in jezelf en zorg dat je zelf een gelukkig tevreden mens wordt zodat je dezelfde fout op de lange duur niet herhaalt met je eigen kind.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap na je verhaal gelezen te hebben dat je het contact met je ouders wil verbreken. (zeker nadat je moeder zei dat ze geen moeder-dochter band voelt) En ik wil je bij deze feliciteren met je zwangerschap.



Maar dat ze niet kunnen accepteren dat je vriend 61 is snap ik ergens wel. niet dat ik hun gedrag wil goed praten, want zoiets kun je natuurlijk anders brengen.



Ik weet niet of ik het zou kunnen accepteren wanneer mijn dochter een vriend zou hebben die zoveel jaar ouder dan haar is, maar uiteindelijk wanneer ik zie dat ze echt gelukkig is met hem zal ik het toch moeten accepteren.



Maar hoe zie je dat voor je als jullie ouder worden?? want hij is niet meer de jongste.



Ik hoop voor je dat het ooit nog goed komt tussen jou en je ouders. (je moeder blijft je moeder) Zeker nu je zelf moeder wordt.



Ik merk zelf nu ik moeder ben, dat ik mijn moeder nooit zou kunnen missen. vroeger was onze band niet slecht, maar ook niet super. Tijdens mijn zwangerschap heb ik geen contact met haar gehad. Ze zag mijn zoontje pas voor het eerst met 5 maanden. Toen hebben we het contact weer hersteld. Nu is onze band super. Denk omdat ik nu weet hoe het is om een kind alleen op te voeden. Mijn moeder heeft in haar eentje 3 kinderen grootgebracht.



Ik hoop dat je echt gelukkig wordt met of zonder je ouders.
Alle reacties Link kopieren
Wat een verdrietig verhaal.

Is het niet mogelijk om de telefoon niet op te nemen als je vader belt (nummerherkenning)? Of als je hem toch spreekt en hij zegt langs te willen komen, zeggen dat je dat liever niet hebt?



(Oh, en gefeliciteerd met je zwangerschap.)
Ik kan heel goed begrijpen dat je ouders het niet kunnen accepteren dat je vriend 61 jaar is.

Je kan wel zeggen dat er weinig te merken is van leeftijdverschil, maar straks is de kleine 10 jaar, en loopt papa achter zijn rollator te kreunen en te steunen. Als kind 16 is is papa 77 zit die straks te wachten op tienervriendjes in huis? Lekkere hiphop muziek, en het uitgaansleven, 's nachts laat binnen komen, noem maar op.

Ik vind dit onbegrijpelijk, en snap totaal niet waarom je in vredesnaam met iemand van 61 jaar nog uberhaupt kinderen wilt gaan zetten.

Onverantwoordelijk en egoistisch bezig. Het is sowieso niet in het belang van het kind.
quote:Ka32 schreef op 26 april 2012 @ 14:58:





(Oh, en gefeliciteerd met je zwangerschap.)Ik vind het een zeer egoistisch besluit, en echt niet in belang van een kind om op deze leeftijd van papa een kind op de wereld te zetten.
Alle reacties Link kopieren
quote:redband schreef op 26 april 2012 @ 15:04:

Ik kan heel goed begrijpen dat je ouders het niet kunnen accepteren dat je vriend 61 jaar is.

Je kan wel zeggen dat er weinig te merken is van leeftijdverschil, maar straks is de kleine 10 jaar, en loopt papa achter zijn rollator te kreunen en te steunen. Als kind 16 is is papa 77 zit die straks te wachten op tienervriendjes in huis? Lekkere hiphop muziek, en het uitgaansleven, 's nachts laat binnen komen, noem maar op.

Ik vind dit onbegrijpelijk, en snap totaal niet waarom je in vredesnaam met iemand van 61 jaar nog uberhaupt kinderen wilt gaan zetten.

Onverantwoordelijk en egoistisch bezig. Het is sowieso niet in het belang van het kind.Ben ik het mee eens, maar je weet alleen niet of het wel een geplande zwangerschap is. Maar vandaar ook mijn vraag hoe het moet als ze ouder worden.
Alle reacties Link kopieren
Ik voel dat dit topic zomaar een hele andere wending gaat krijgen...
Ik lees spontaan de leeftijd van de partner van TO, ja dan krijg ik er andere beelden bij.
Alle reacties Link kopieren
quote:redband schreef op 26 april 2012 @ 15:06:

[...]



Ik vind het een zeer egoistisch besluit, en echt niet in belang van een kind om op deze leeftijd van papa een kind op de wereld te zetten.Ja, dus? Als ze dat nou wil, laat lekker? Wat een onbeschofte reactie.
Always look on the bright side of life
quote:Flowerspowers schreef op 26 april 2012 @ 15:37:

[...]



Ja, dus? Als ze dat nou wil, laat lekker? Wat een onbeschofte reactie.Er is niets onbeschoft aan, het is een zeer realistische reactie.
Alle reacties Link kopieren
Jee, ik kan ineens wel veel beter begrijpen waarom pa en ma hier niet echt op zitten te wachten... Ik vind dit toch wel een nog niet gehoorde andere kant van het verhaal. Ik had een groot verschil van 17 jaar ofzo verwacht, maar niet zoiets. Dit brengt wel zoveel met zich mee dat ik de reactie van de ouders nog ergens wel kan begrijpen ook.
Alle reacties Link kopieren
quote:sanne1984 schreef op 29 december 2011 @ 17:21:

Ik ben er eigenlijk voor mezelf wel uit dat ik geen contact meer met ze wil. Wil graag verder met mn leven zonder de angst om op mn kop te krijgen omdat ik weer iets verkeerd doe. Ik wil niet meer genegeerd worden door mn ouders. Waarom moet ik diegene zijn die contact met ze moet zoeken??



Contact op een laag pitje zetten is al geen optie meer, want de keren dat ik nog bij mn ouders ben geweest was het alleen maar klagen klagen en nog eens klagen en daar heb ik geen zin in. Verjaardagen vinden mn ouders niet belangrijk. Heb niets van mn moeder en oudste broertje gehoord op mn eigen verjaardag en ze vonden het niet eens de moeite waard om op mn verjaardag te komen voor een paar uurtjes. Nou prima als het zo moet dan moet het maar zo.



Tuurlijk heb ik er verdriet van dat ik niet uit een normaal gezin kom en ben ik jaloers op collega's die gezellig met hun ouders op vakantie gaan en gezellig samen de kerst hebben gevierd....

Ik zal moeten accepteren dat mn ouders niet op mn bruiloft zullen komen en dat ze geen opa en oma kunnen zijn voor hun kleinkind(als dat allemaal mag lukken)



Ik zie geen andere opties helaas.Nou papa lost het "opa" probleem wel op..
Alle reacties Link kopieren
-
Alle reacties Link kopieren
Wat erg voor je.

Een brief vol verwijten schiet idd niet op, Maar het is wel goed om je te zeggen hoe je je voelt. Zo heb je het tenminste geprobeerd. Mensen kan je moeilijk veranderen. Ik zeg altijd: Je kiest je ouders niet. Je bent erin geboren.



Ik hoop echt dat je een betere band zult krijgen met je ouders.
Ik heb zelf dochters van de leeftijd van Sanne en ik zou ook niet dolblij zijn als mijn dochter met een vriend van 61 thuis kwam en die daarmee zelfs nog ouder zou zijn dan haar eigen vader. Toch zou ik nóóit zo reageren als de ouders van Sanne hebben gedaan om de doodeenvoudige reden dat ik ontzettend veel van mijn dochters houd en hen door dik en door dun zou steunen. Als zij dus zouden kiezen voor een (in mijn ogen) ongeschikte man is het láátste wat ik zou doen ruzie zoeken met mijn dochter. Ik wil mijn dochter tot steun kunnen zijn als het fout mocht gaan.

Maar ik vrees dat hier meer aan de hand is en dat het niet voor niks is dat Sanne op een dergelijk oude man is gevallen.

Sanne heeft op een of andere manier een problematische jeugd gehad die haar enorm heeft gevormd tot wie ze nu is. Haar ouders kan ze niet meer veranderen en heeft ze geen invloed op maar op zichzelf des te meer. Ze is nu zwanger en heeft straks de verantwoordelijkheid voor een kind. Het is daarom van het allergrootste belang dat ze haar eigen problemen aanpakt zodat ze een leuke moeder voor haar eigen kind kan zijn en in staat is haar kind dan wèl een zorgeloze jeugd te bieden. En beter een gelukkige (oude) vader en moeder die goed zijn voor elkaar dan (jonge) liefdeloze ouders. Ik heb een aflevering gezien van "Echt Scheiden" en dan heb ik vréselijk medelijden met zulke kindertjes.

Nogmaals ik zou geen gat in de lucht springen met een schoonzoon die die niet alleen een stuk ouder is dan mijn dochter maar zelfs ouder dan ik en mijn man. Voor mij echter is en blijft het geluk van mijn dochter en haar kind het allerbelangrijkste en als dat met zo'n ouder man is, is dat maar zo. Ik vrees dat de ouders van Sanne te weinig rekening (kunnen) houden met de belangen van hun dochter. Waarschijnlijk konden ze dat in het verleden niet, kunnen ze het nu niet maar zullen het in de toekomst ook niet kunnen. Tijd voor Sanne om professionele hulp te zoeken om e.e.a. te verwerken en het met haar eigen kind beter te doen.
Alle reacties Link kopieren
Wat een gezeur, die man kan nog 20 jaar leven. Over 5-7 jaar is hij met pensioen en heeft hij meer tijd. Mijn ouders en schoonouders zijn ook die leeftijd en staan vol in het leven met een goede gezondheid.



Ik kan me wel voorstellen dat het een schok voor je ouders is dat jij nu met een leeftijdsgenoot van hen samenleeft. Daar kunnen ze zorgen over hebben en die moeten ze ook kunnen uiten. Jij hebt je keuze echter al gemaakt en daar kunnen zij dan ook niet veel meer aan veranderen.
quote:Lilith75 schreef op 26 april 2012 @ 17:15:

[...]





Nou papa lost het "opa" probleem wel op..Is zo'n reactie nou echt nodig?
Alle reacties Link kopieren
Je hebt gelijk excuus enorm flauw...
hallo sanne, ik heb niet alles gelezen, hier van de reacties, maar ik herken veel in je verhaal, ik ben nu rond de 40 en ik heb nog steeds een moeilijke relatie met mijn moeder.



ik heb inmiddels weer een beetje contact met haar, nadat we elkaar 2 jaar niet gezien hadden. mijn moeder zegt ook dat ze met mij geen moeder dochter relatie voelt, maar eerlijk gezegd voel ik die ook niet met haar!



mijn moeder is een narcist, (ik ben hier pas een jaar of 2 achter) dat maakt het (goed) contact hebben met haar heel lastig, en het zal ook niet veranderen, alles draait om haar.

het narcistische gezin



het vervelende is, dat er twee verliezers zijn, geen goed contact is niet iets wat je als kind wilt, en ik geloof ook niet dat dit is wat je als ouder wil. het liefste wil je dat het allemaal 'normaal' is. maar dat is het niet, en natuurlijk wil je het contact eigenlijk niet verbreken, maar het kan zoveel rust geven. maar uiteindelijk is mijn ervaring, beter slecht contact dan geen contact, ik ben er als ik geen contact heb toch wel veel mee bezig.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven