Relaties
alle pijlers
Hoe omgaan / reageren op moeilijke ex?
maandag 18 augustus 2014 11:51
Dag dames,
ik heb samen met mijn ex-vriend een dochtertje van 5 jaar. Begin vorig jaar zijn we uit elkaar gegaan en begin deze maand ben ik gehuwd met een jeugdvriend. Eén van de redenen waarom ex en ik uit elkaar zijn, is dat er - zowel door hem als door zijn ouders - geen respect was en ook geen rekening gehouden werd met mij. Zo erg dat zelfs mijn dochtertje zich zo begon te gedragen naar mij toe. Alle beslissingen die ex en ik deden waar zijn ouders niet mee akkoord waren, werden afgewimpeld en gingen niet door. Zij beslisten over alles. Onthaalmoeder moest bij hen in de buurt zijn, zodat zij haar ook konden halen, school bij hen in de buurt, 's middags mocht dochtertje niet op school blijven eten maar dat moest bij hen enz enz... Ik kan honderden voorbeelden geven.
Nu zijn we ondertussen bijna 2 jaar verder, en er is niks veranderd. Nog steeds heb ik niks te zeggen, zijn ze mij 'voor' met bepaalde dingen, maken ze dochtertje tegen mij op enz...
Ik heb geleerd om het achter mij te laten en op sommige momenten moet ik wel aangeven aan dochtertje dat wat er gezegd wordt, niet altijd klopt. Ik ga er niet tegenin, ik probeer wat er gezegd wordt te verzachten of om te draaien, zodat het zo hard niet overkomt voor haar. Wat ik persoonlijk niet goed vind, ergens moet ze weten hoe haar vader en zijn ouders zijn. Maar ze is nog zo klein, ik haat het dat ze haar zo opmaken. Het arme kind lijdt er onder en haar pa wilt het niet eens zien. Stom voorbeeld: zij wilt lange haren, ik vind dat persoonlijk ook dat ze er mooier mee is en vermits ze altijd staartjes in haar haren wilt, is het ook handiger als je dan langere haren hebt, maar hij (of zijn moeder tenminste) gaat steeds met haar naar de kapper en laat haar haren kort knippen. Waardoor sommige mensen haar dan als jongen zien, en zij daar heel erg van afziet. Ik heb dat al laten weten aan haar vader, die dat ten stelligste ontkent en ook beweert dat het voor haar te warm is met lange haren, en dat ik dat niet kan weten want ik (die halflange haren heb) heb fijn haar en zij heeft zwaar haar, dus in de zomer altijd te warm. Het feit dat het in een staart kan gedaan worden als ze te warm heeft, geldt voor hem niet. Even had ik zin om te reageren en te vragen hoe hij dat dan kon weten dat het warm is met lange haren, vermits hij kort haar heeft, maar ik heb die dingen allang opgegeven. Eigenlijk heb ik ook nooit zo gereageerd. Ik laat het aan mij voorbijgaan, maar naar hem toe lijkt het alsof ik 'mij laat doen'. Wat hij ook aan dochtertje zegt. En zij begint het ook zo te zien. Mijn papa is sterker dan mijn mama want hij heeft het voor het zeggen, mama zegt er toch niks op.
Ik weet eerlijk gezegd niet meer hoe ik er moet op reageren. Ik wil niet dat mijn dochtertje terug de ingesteldheid krijgt dat er niet met haar moeder rekening moet gehouden worden. We hebben een week/week regeling, maar het moet nog voor de jeugdrechtbank komen. Dus is nog niet definitief. Voor mij is deze manier het 'slechtste' wat er kan uitgesproken worden, omdat ik haar om de 14 dagen 40km verder naar school moet brengen. Maar om het even wat er uitgesproken wordt, ik kan haar niet afgenomen worden. Daar heeft hij geen redenen toe. Hij verwijt mij van alles en nog wat, maar vergeet in eigen boezem te kijken. Was hij ooit verdrietig dat ik weggegaan ben? Neen, integendeel. Hij is opgelucht zegt hij. Alleen het feit dat ik verder gaan wonen ben dan hij dacht, stuit hem tegen de borst. Ook dat hij en zijn ouders op die manier wat de controle kwijt zijn, maakt hem boos. Ik ben verder gaan wonen op aanraden van de politie, mijn advocaat en iedereen die hem kent. Hij was bezig met me kapot te maken. En inderdaad, door verder weg te gaan wonen ben ik terug sterker geworden. Maar voor mijn dochtertje heb ik heel veel over, en daarom ga ik niet in op wat mijn ex zegt. Zij heeft het al moeilijk genoeg, ik ga niet beginnen doen wat hij doet. Dat heb ik er niet voor over. Ik zal haar vader of grootouders nooit zwart maken tegenover haar. Integendeel.
Hij laat dochtertje zelfs iedere 14 dagen op vrijdagmiddag door een dokter volledig (!) controleren zodat ik niet kan zeggen dat ze ziek was toen ze bij mij aankwam. Iets waar hij geen reden voor heeft want ik heb dit ten eerste nog nooit gedaan en ten tweede, een kleuter van 4 à 5 jaar is om de haverklap ziek toch?
Nu is het alweer zover dat het gaat over een schooltas. Het klinkt belachelijk, ik weet het, maar ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen. Het is als volgt. Dochtertje haar schooltas van vorig jaar (gekocht door de moeder van ex) was een echte jongenstas (er was zelfs een jongetje met dezelfde schooltas) en dochtertje vroeg al een tijdje naar een nieuwe schooltas. Ze is ook bij mij als het nieuwe schooljaar begint en ze heeft bij mij geen tas om mee te starten. Superleuk voor een mama om samen met dochtertje een nieuwe schooltas te kopen. Dus waren mijn man en ik vorige week aan het kijken voor een nieuwe, maar omdat dochtertje er toen niet bij was, hebben we ze niet gekocht. Dochtertje was er dit weekend wel, en toevallig kwamen we langs een winkel waar ze schooltassen verkopen. Dus wij naar binnen en we hadden een hele mooie gevonden. Toen we vroegen of ze het een mooie schooltas vond, zei ze dat wij geen moesten kopen, dat oma reeds een andere gekocht had op de rommelmarkt op school. Mijn man werd toen heel erg boos en zei: alweer achter de rug om. En het is zo. Ze weten dat ze start bij ons, en hebben ons nooit gevraagd of wij reeds voor een schooltas gezorgd hebben. Dus ben ik vrij zeker dat ex volgende week vrijdag - als ik dochtertje ga halen - me die schooltas in mijn handen propt en zegt: hier haar schooltas. Ik zeg het, het klinkt banaal, maar zo gaat het steeds. Nooit in overleg, nooit wordt iets gevraagd, zij beslissen over alles. Het enige waar ze niet kunnen over beslissen zijn haar kleren. Ik heb hem vorig jaar gevraagd of we niet samen haar winterjas konden kopen, is toch iets wat ze zeker nodig heeft, maar hij antwoorde mij toen dat hij er reeds 2 gekocht had en ook al voor 400 euro (!) nieuwe kleren had aangeschaft (wat de vraag eigenlijk niet was maar soit)...
Ik heb geen zin in ruzie over een stomme schooltas, maar ik heb ook geen zin meer om over mij heen te laten lopen. Want dat is wel wat er nu gebeurd en wat ze alweer uitstralen naar dochtertje. Had ik een schooltas gekocht en dochtertje starte bij haar vader, dan had papa 'pech voor mama, maar je start bij mij' gezegd als dochtertje zou gezegd hebben dat ik reeds een schooltas gekocht had.
Wat vinden jullie daar nu van? Koop ik zelf toch een nieuwe en zeg ik aan dochtertje dat die van bij papa een reserveschooltas is? Of moet ik met hangende pootjes naar die van hem vragen, zodat dochtertje met een schooltas kan starten?
Hoe ga ik in het vervolg om met zo'n toestanden?
ik heb samen met mijn ex-vriend een dochtertje van 5 jaar. Begin vorig jaar zijn we uit elkaar gegaan en begin deze maand ben ik gehuwd met een jeugdvriend. Eén van de redenen waarom ex en ik uit elkaar zijn, is dat er - zowel door hem als door zijn ouders - geen respect was en ook geen rekening gehouden werd met mij. Zo erg dat zelfs mijn dochtertje zich zo begon te gedragen naar mij toe. Alle beslissingen die ex en ik deden waar zijn ouders niet mee akkoord waren, werden afgewimpeld en gingen niet door. Zij beslisten over alles. Onthaalmoeder moest bij hen in de buurt zijn, zodat zij haar ook konden halen, school bij hen in de buurt, 's middags mocht dochtertje niet op school blijven eten maar dat moest bij hen enz enz... Ik kan honderden voorbeelden geven.
Nu zijn we ondertussen bijna 2 jaar verder, en er is niks veranderd. Nog steeds heb ik niks te zeggen, zijn ze mij 'voor' met bepaalde dingen, maken ze dochtertje tegen mij op enz...
Ik heb geleerd om het achter mij te laten en op sommige momenten moet ik wel aangeven aan dochtertje dat wat er gezegd wordt, niet altijd klopt. Ik ga er niet tegenin, ik probeer wat er gezegd wordt te verzachten of om te draaien, zodat het zo hard niet overkomt voor haar. Wat ik persoonlijk niet goed vind, ergens moet ze weten hoe haar vader en zijn ouders zijn. Maar ze is nog zo klein, ik haat het dat ze haar zo opmaken. Het arme kind lijdt er onder en haar pa wilt het niet eens zien. Stom voorbeeld: zij wilt lange haren, ik vind dat persoonlijk ook dat ze er mooier mee is en vermits ze altijd staartjes in haar haren wilt, is het ook handiger als je dan langere haren hebt, maar hij (of zijn moeder tenminste) gaat steeds met haar naar de kapper en laat haar haren kort knippen. Waardoor sommige mensen haar dan als jongen zien, en zij daar heel erg van afziet. Ik heb dat al laten weten aan haar vader, die dat ten stelligste ontkent en ook beweert dat het voor haar te warm is met lange haren, en dat ik dat niet kan weten want ik (die halflange haren heb) heb fijn haar en zij heeft zwaar haar, dus in de zomer altijd te warm. Het feit dat het in een staart kan gedaan worden als ze te warm heeft, geldt voor hem niet. Even had ik zin om te reageren en te vragen hoe hij dat dan kon weten dat het warm is met lange haren, vermits hij kort haar heeft, maar ik heb die dingen allang opgegeven. Eigenlijk heb ik ook nooit zo gereageerd. Ik laat het aan mij voorbijgaan, maar naar hem toe lijkt het alsof ik 'mij laat doen'. Wat hij ook aan dochtertje zegt. En zij begint het ook zo te zien. Mijn papa is sterker dan mijn mama want hij heeft het voor het zeggen, mama zegt er toch niks op.
Ik weet eerlijk gezegd niet meer hoe ik er moet op reageren. Ik wil niet dat mijn dochtertje terug de ingesteldheid krijgt dat er niet met haar moeder rekening moet gehouden worden. We hebben een week/week regeling, maar het moet nog voor de jeugdrechtbank komen. Dus is nog niet definitief. Voor mij is deze manier het 'slechtste' wat er kan uitgesproken worden, omdat ik haar om de 14 dagen 40km verder naar school moet brengen. Maar om het even wat er uitgesproken wordt, ik kan haar niet afgenomen worden. Daar heeft hij geen redenen toe. Hij verwijt mij van alles en nog wat, maar vergeet in eigen boezem te kijken. Was hij ooit verdrietig dat ik weggegaan ben? Neen, integendeel. Hij is opgelucht zegt hij. Alleen het feit dat ik verder gaan wonen ben dan hij dacht, stuit hem tegen de borst. Ook dat hij en zijn ouders op die manier wat de controle kwijt zijn, maakt hem boos. Ik ben verder gaan wonen op aanraden van de politie, mijn advocaat en iedereen die hem kent. Hij was bezig met me kapot te maken. En inderdaad, door verder weg te gaan wonen ben ik terug sterker geworden. Maar voor mijn dochtertje heb ik heel veel over, en daarom ga ik niet in op wat mijn ex zegt. Zij heeft het al moeilijk genoeg, ik ga niet beginnen doen wat hij doet. Dat heb ik er niet voor over. Ik zal haar vader of grootouders nooit zwart maken tegenover haar. Integendeel.
Hij laat dochtertje zelfs iedere 14 dagen op vrijdagmiddag door een dokter volledig (!) controleren zodat ik niet kan zeggen dat ze ziek was toen ze bij mij aankwam. Iets waar hij geen reden voor heeft want ik heb dit ten eerste nog nooit gedaan en ten tweede, een kleuter van 4 à 5 jaar is om de haverklap ziek toch?
Nu is het alweer zover dat het gaat over een schooltas. Het klinkt belachelijk, ik weet het, maar ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen. Het is als volgt. Dochtertje haar schooltas van vorig jaar (gekocht door de moeder van ex) was een echte jongenstas (er was zelfs een jongetje met dezelfde schooltas) en dochtertje vroeg al een tijdje naar een nieuwe schooltas. Ze is ook bij mij als het nieuwe schooljaar begint en ze heeft bij mij geen tas om mee te starten. Superleuk voor een mama om samen met dochtertje een nieuwe schooltas te kopen. Dus waren mijn man en ik vorige week aan het kijken voor een nieuwe, maar omdat dochtertje er toen niet bij was, hebben we ze niet gekocht. Dochtertje was er dit weekend wel, en toevallig kwamen we langs een winkel waar ze schooltassen verkopen. Dus wij naar binnen en we hadden een hele mooie gevonden. Toen we vroegen of ze het een mooie schooltas vond, zei ze dat wij geen moesten kopen, dat oma reeds een andere gekocht had op de rommelmarkt op school. Mijn man werd toen heel erg boos en zei: alweer achter de rug om. En het is zo. Ze weten dat ze start bij ons, en hebben ons nooit gevraagd of wij reeds voor een schooltas gezorgd hebben. Dus ben ik vrij zeker dat ex volgende week vrijdag - als ik dochtertje ga halen - me die schooltas in mijn handen propt en zegt: hier haar schooltas. Ik zeg het, het klinkt banaal, maar zo gaat het steeds. Nooit in overleg, nooit wordt iets gevraagd, zij beslissen over alles. Het enige waar ze niet kunnen over beslissen zijn haar kleren. Ik heb hem vorig jaar gevraagd of we niet samen haar winterjas konden kopen, is toch iets wat ze zeker nodig heeft, maar hij antwoorde mij toen dat hij er reeds 2 gekocht had en ook al voor 400 euro (!) nieuwe kleren had aangeschaft (wat de vraag eigenlijk niet was maar soit)...
Ik heb geen zin in ruzie over een stomme schooltas, maar ik heb ook geen zin meer om over mij heen te laten lopen. Want dat is wel wat er nu gebeurd en wat ze alweer uitstralen naar dochtertje. Had ik een schooltas gekocht en dochtertje starte bij haar vader, dan had papa 'pech voor mama, maar je start bij mij' gezegd als dochtertje zou gezegd hebben dat ik reeds een schooltas gekocht had.
Wat vinden jullie daar nu van? Koop ik zelf toch een nieuwe en zeg ik aan dochtertje dat die van bij papa een reserveschooltas is? Of moet ik met hangende pootjes naar die van hem vragen, zodat dochtertje met een schooltas kan starten?
Hoe ga ik in het vervolg om met zo'n toestanden?
maandag 18 augustus 2014 12:04
Pffff... ik weet niet goed wat voor advies ik op alles kan geven, maar wat de schooltas betreft: ik begrijp dat jullie Co-ouderschap hebben? Dus dan kun je in de week dat ze bij jou is, jullie schooltas meegeven en als ze bij haar vader is zijn schooltas. Doen mijn cadeau-kinderen ook. Die hebben bij hun moeder eigen spulletjes, ook kleding enzo, en bij hun vader ook. Dus ook schooltas, broodbakje, beker... Als ouders onderling gaat het tussen hun super, dus dat is niet de reden. Maar gewoon om niet met van alles heen en weer te hoeven slepen.
En ik wil even zeggen dat ik het heel goed en verstandig van je vind dat je niet negatief praat over je ex en ex-schoonfamilie tegen je dochter. heel goed dat je dit doet. Hij doet dat duidelijk wel en dat heeft nu zijn weerslag op jouw dochter, omdat ze nog jong is. Maar er komt ooit een dag dat ze het zal waarderen dat jij nooit slecht hebt gesproken. Hij realiseert het zich nu niet (of het interesseert hem niet), maar hij brengt haar schade toe als hij zo doet. Een kind mag NOOIT moeten kiezen tussen ouders en in een loyaliteitsconflict terecht komen. Dat is zeer vervelend voor haar. Dus ga op dat gebied zo door. En wat betreft die spullen zou ik dus gewoon doen wat ik bovenaan noem. kan hij er ook niet moeilijk over doen. Alhoewel... dat soort figuren vinden dan wel weer iets nieuws om moeilijk over te doen. Sterkte in ieder geval!
En ik wil even zeggen dat ik het heel goed en verstandig van je vind dat je niet negatief praat over je ex en ex-schoonfamilie tegen je dochter. heel goed dat je dit doet. Hij doet dat duidelijk wel en dat heeft nu zijn weerslag op jouw dochter, omdat ze nog jong is. Maar er komt ooit een dag dat ze het zal waarderen dat jij nooit slecht hebt gesproken. Hij realiseert het zich nu niet (of het interesseert hem niet), maar hij brengt haar schade toe als hij zo doet. Een kind mag NOOIT moeten kiezen tussen ouders en in een loyaliteitsconflict terecht komen. Dat is zeer vervelend voor haar. Dus ga op dat gebied zo door. En wat betreft die spullen zou ik dus gewoon doen wat ik bovenaan noem. kan hij er ook niet moeilijk over doen. Alhoewel... dat soort figuren vinden dan wel weer iets nieuws om moeilijk over te doen. Sterkte in ieder geval!
maandag 18 augustus 2014 12:10
Moeilijke kwestie. Ik denk dat je meer voor jezelf op moet komen. En dan niet tegen je ex of je dochter, maar tegen jezelf. Jij beslist toch zelf wat je meegeeft die week? Hou het (spullen) maar gescheiden als je dat prettiger vindt.
Je dochter wordt al snel groter en zal zelf gaan bepalen hoe haar haar zit, daar ben je binnen 2 jaar van af.
Pick your battles en zet JEZELF niet zo op de achtergrond.
Je dochter wordt al snel groter en zal zelf gaan bepalen hoe haar haar zit, daar ben je binnen 2 jaar van af.
Pick your battles en zet JEZELF niet zo op de achtergrond.
maandag 18 augustus 2014 12:11
Oh, en over dat lange haar: je dochtertje wil lang haar? En dan knipt hij het af? lekker hufterig. Hij wil je dwarszitten. Dus ik zou nu maar zeggen dat het toch wel heel leuk is, dat korte haar... dan laat hij het vast groeien om je dwars te zitten haha.
Geef haar veel liefde (en natuurlijk ook regels) en dan komt het ooit allemaal wel goed.
Geef haar veel liefde (en natuurlijk ook regels) en dan komt het ooit allemaal wel goed.
maandag 18 augustus 2014 12:14
Ik zou het niet kunnen om haar dat aan te doen. Een kind houdt van haar mama en papa. Mijn huidige man heeft soms wel eens van: 'het wordt tijd dat je haar de waarheid zegt', maar dan moet ik haar papa gaan zwart maken tegenover haar en dat doet mij zelf pijn, dus dat ga ik zeker niet doen. Ik heb dat trouwens tegenover niemand gedaan, terwijl hij mij overal gaan zwart maken is. En zoals je zegt: ze zal het zelf op de lange duur wel door hebben. Net zoals de mensen waar hij mij gaan zwart maken is, nu ook anders reageren omdat ze zien dat wat hij verteld heeft, niet klopt. Ze zal het jammer genoeg zelf moeten ondervinden. Trouwens, mijn huidige man wordt daar ook regelmatig vermeld - en niet in de positieve zin - wat dan uitmondt in megaveel knuffels en zoenen naar hem toe. Ze probeert te compenseren wat haar papa / grootouders over hem zeggen, dat zie je heel duidelijk. Ze is gek op hem, anders was ik nooit met hem gehuwd. Ik vind het ook super jammer dat zij dat doen bij haar, want je merkt echt wel dat ze ervan afziet. Ik wil alleen niet dat ze denkt dat ik me laat doen door hem, en de lijn om hem dan zwart te maken (wat ik absoluut niet wil) is zo dun. Misschien maak ik haar inderdaad op die manier (door haar steeds de schooltas mee te geven die ik voor haar kocht) duidelijk dat ik zelf ook beslissingen neem.
Thx.
Thx.
maandag 18 augustus 2014 12:16
quote:tekenis schreef op 18 augustus 2014 @ 12:10:
Moeilijke kwestie. Ik denk dat je meer voor jezelf op moet komen. En dan niet tegen je ex of je dochter, maar tegen jezelf. Jij beslist toch zelf wat je meegeeft die week? Hou het (spullen) maar gescheiden als je dat prettiger vindt.
Je dochter wordt al snel groter en zal zelf gaan bepalen hoe haar haar zit, daar ben je binnen 2 jaar van af.
Pick your battles en zet JEZELF niet zo op de achtergrond.Ik weet het, ik wil meer 'ballen' aan mijn lijf, zeker ten opzichte van hem, maar de schrik om dochtertje dan te kwetsen zit er ergens wel in. Is ook zo dat hij me echt kapot willen maken heeft en dat bijna gelukt was als ik niet verhuisd was, dus de schrik naar hem toe zit er ook nog in hoor. Dat 'iedere week een andere schooltas meegeven' zou ik niet gedaan hebben omwille van dochtertje, omdat zij dan steeds andere spullen moet meenemen, maar in feite doet ze dat met haar kleren ook al dus ergens is ze het wel gewoon en ook niet naar de school toe, maar eigenlijk moet ik mij dat niet aantrekken.
Moeilijke kwestie. Ik denk dat je meer voor jezelf op moet komen. En dan niet tegen je ex of je dochter, maar tegen jezelf. Jij beslist toch zelf wat je meegeeft die week? Hou het (spullen) maar gescheiden als je dat prettiger vindt.
Je dochter wordt al snel groter en zal zelf gaan bepalen hoe haar haar zit, daar ben je binnen 2 jaar van af.
Pick your battles en zet JEZELF niet zo op de achtergrond.Ik weet het, ik wil meer 'ballen' aan mijn lijf, zeker ten opzichte van hem, maar de schrik om dochtertje dan te kwetsen zit er ergens wel in. Is ook zo dat hij me echt kapot willen maken heeft en dat bijna gelukt was als ik niet verhuisd was, dus de schrik naar hem toe zit er ook nog in hoor. Dat 'iedere week een andere schooltas meegeven' zou ik niet gedaan hebben omwille van dochtertje, omdat zij dan steeds andere spullen moet meenemen, maar in feite doet ze dat met haar kleren ook al dus ergens is ze het wel gewoon en ook niet naar de school toe, maar eigenlijk moet ik mij dat niet aantrekken.
maandag 18 augustus 2014 13:22
Heel veel respect voor jou dat je neutraal/open blijft naar je kind als het gaat om de houding van je ex-schoonfamilie en ex-partner. Je bent een supermoeder lees ik.
Denk maar zo...op een dag in de toekomst ziet je dochter zelf wel in wat jou afgenomen wordt als in respect en waardering. En hoe de verhoudingen liggen. Dan ziet ze de waarheid.
Jij gaat over de kapper trouwens, of de vader. JIJ! Kom maar voor jezelf op. Het moet als goed voorbeeld voor je kind.
De andere partij verandert nooit. Ik hoop dat jij onwijs gelukkig mag worden.
Denk maar zo...op een dag in de toekomst ziet je dochter zelf wel in wat jou afgenomen wordt als in respect en waardering. En hoe de verhoudingen liggen. Dan ziet ze de waarheid.
Jij gaat over de kapper trouwens, of de vader. JIJ! Kom maar voor jezelf op. Het moet als goed voorbeeld voor je kind.
De andere partij verandert nooit. Ik hoop dat jij onwijs gelukkig mag worden.
maandag 18 augustus 2014 13:32
Klopt, ik ben een belgje. Val steeds door de mand hé 
. Thanks voor het compliment liveandletlive. Het heeft lang geduurd voordat ik van mezelf durfde zeggen dat ik wél een goede moeder was én me ook zo voelde en niet wat mijn ex allemaal ging rondstrooien. Na een tijdje steeds slechte dingen over jezelf te horen, dat je niks waard bent en dat ik alleen maar aan mezelf dacht, ga je echt jezelf de vraag gaan stellen of je wel een goede moeder bent. Sinds een half jaar durf ik te zeggen dat ik wél een goede moeder ben, dat zie ik genoeg aan hoe mijn dochtertje aan me hangt, en sindsdien sta ik sterker in mijn schoenen. Moet alleen nog iets sterker worden en hem wat op de achtergrond laten . En met het mannetje aan mij zij die ik nu heb, ben ik supergelukkig hoor. Is zalig om te zien hoe hij omgaat met mijn dochtertje en zij met hem, en hij dan met ons tweetjes.
. Thanks voor het compliment liveandletlive. Het heeft lang geduurd voordat ik van mezelf durfde zeggen dat ik wél een goede moeder was én me ook zo voelde en niet wat mijn ex allemaal ging rondstrooien. Na een tijdje steeds slechte dingen over jezelf te horen, dat je niks waard bent en dat ik alleen maar aan mezelf dacht, ga je echt jezelf de vraag gaan stellen of je wel een goede moeder bent. Sinds een half jaar durf ik te zeggen dat ik wél een goede moeder ben, dat zie ik genoeg aan hoe mijn dochtertje aan me hangt, en sindsdien sta ik sterker in mijn schoenen. Moet alleen nog iets sterker worden en hem wat op de achtergrond laten . En met het mannetje aan mij zij die ik nu heb, ben ik supergelukkig hoor. Is zalig om te zien hoe hij omgaat met mijn dochtertje en zij met hem, en hij dan met ons tweetjes.
maandag 18 augustus 2014 13:37
quote:yajes schreef op 18 augustus 2014 @ 13:33:
Kunnen jullie geen ouderschapsplan opstellen m.b.v. een mediator? Vast laten leggen over welke dingen jullie moeten overleggen.Dat zou kunnen mocht mijn ex daarmee akkoord gaan, maar (rarara) dat wilt hij niet. Hij en zijn ouders willen de touwtjes in handen houden, zo is het altijd geweest en daar zal hij niet vlug mee ophouden. We zitten met een sociaal onderzoek omdat ik graag zou willen dat dochtertje school loopt in onze gemeente, zodat het wat 'rustiger' wordt voor haar, en zodra dat onderzoek afgerond is, gaat het naar de jeugdrechtbank en die beslist dan wat er moet gebeuren. De sociaal assistente had hem zoiets ook voorgesteld, om 2 of 3x per jaar samen te komen om dingen te bespreken, maar hij heeft dit geweigerd.
Kunnen jullie geen ouderschapsplan opstellen m.b.v. een mediator? Vast laten leggen over welke dingen jullie moeten overleggen.Dat zou kunnen mocht mijn ex daarmee akkoord gaan, maar (rarara) dat wilt hij niet. Hij en zijn ouders willen de touwtjes in handen houden, zo is het altijd geweest en daar zal hij niet vlug mee ophouden. We zitten met een sociaal onderzoek omdat ik graag zou willen dat dochtertje school loopt in onze gemeente, zodat het wat 'rustiger' wordt voor haar, en zodra dat onderzoek afgerond is, gaat het naar de jeugdrechtbank en die beslist dan wat er moet gebeuren. De sociaal assistente had hem zoiets ook voorgesteld, om 2 of 3x per jaar samen te komen om dingen te bespreken, maar hij heeft dit geweigerd.
maandag 18 augustus 2014 13:46
Beste TO,
Ik wil je even een knuffel geven. Ik weet wat het is om z'on ex en exschoonouders te hebben.
Heel veel tips heb ik niet want ik worstel er zelf ook nog mee.
Wat me sterk maakt is dat mij dochter van nu 9 het zelf begint in te zien hoe haar papa is naar mij toe. Verschrikkelijk om te zien maar ik hoef er nu alleen maar voor haar te zijn. Ik hoef geen negatieve dingen over vader te zeggen, ze komt er zelf een beetje achter. Zoon van 5 nog niet zo hij is idolaat van zijn vader! Probeer er voor je kind te zijn meer kun je niet doen.
Je kunt proberen meer je eigen grenzen te beschermen. Maar hoe precies weet ik niet.
Ik heb bijvoorbeeld bij ex aangegeven dat ik ze niet meer steeds kon halen en brengen omdat ik geen geld heb voor benzine omdat hij al maanden geen alimentatie meer betaalde. Ex heeft een auto maar weigert deze te gebruiken, gevolg daarvan is dat hij de kinderen nu al drie maanden niet wil zien, ook niet als ik ze toch kom brengen. Er is natuurlijk heel veel aan vooraf gegaan en toen ik een duidelijk grens aan gaf draaide hij door..
Dus wees voorzichtig en hou vast aan de gedachte dat je dochter uit eindelijk voelt wat wel en niet klopt!
Ik wil je even een knuffel geven. Ik weet wat het is om z'on ex en exschoonouders te hebben.
Heel veel tips heb ik niet want ik worstel er zelf ook nog mee.
Wat me sterk maakt is dat mij dochter van nu 9 het zelf begint in te zien hoe haar papa is naar mij toe. Verschrikkelijk om te zien maar ik hoef er nu alleen maar voor haar te zijn. Ik hoef geen negatieve dingen over vader te zeggen, ze komt er zelf een beetje achter. Zoon van 5 nog niet zo hij is idolaat van zijn vader! Probeer er voor je kind te zijn meer kun je niet doen.
Je kunt proberen meer je eigen grenzen te beschermen. Maar hoe precies weet ik niet.
Ik heb bijvoorbeeld bij ex aangegeven dat ik ze niet meer steeds kon halen en brengen omdat ik geen geld heb voor benzine omdat hij al maanden geen alimentatie meer betaalde. Ex heeft een auto maar weigert deze te gebruiken, gevolg daarvan is dat hij de kinderen nu al drie maanden niet wil zien, ook niet als ik ze toch kom brengen. Er is natuurlijk heel veel aan vooraf gegaan en toen ik een duidelijk grens aan gaf draaide hij door..
Dus wees voorzichtig en hou vast aan de gedachte dat je dochter uit eindelijk voelt wat wel en niet klopt!
maandag 18 augustus 2014 13:48
Hoe moeilijk ook, laat het los. Volgens mij heb je geen keus dan zelf het goede voorbeeld te geven aan je kind. Jammer dat er geen overleg mogelijk is en dat er geen afspraken vastgelegd kunnen worden in een ouderschapsplan.
Super dat jij je niet verlaagt tot zijn niveau!
Maar je ex kost je op deze manier nog wel veel energie. Zijn gedrag kun je niet veranderen. Zo te lezen staat hij niet open voor overleg. Het enige wat je kunt doen is een manier voor jezelf zien te vinden om er mee om te gaan. Tegen hem vechten is zinloos, zoek oplossingen. Zoals twee schooltassen, prima toch?
Super dat jij je niet verlaagt tot zijn niveau!
Maar je ex kost je op deze manier nog wel veel energie. Zijn gedrag kun je niet veranderen. Zo te lezen staat hij niet open voor overleg. Het enige wat je kunt doen is een manier voor jezelf zien te vinden om er mee om te gaan. Tegen hem vechten is zinloos, zoek oplossingen. Zoals twee schooltassen, prima toch?
Before you assume, there is this thing called asking.
maandag 18 augustus 2014 14:03
quote:meesje2010 schreef op 18 augustus 2014 @ 13:46:
Beste TO,
Ik wil je even een knuffel geven. Ik weet wat het is om z'on ex en exschoonouders te hebben.
Heel veel tips heb ik niet want ik worstel er zelf ook nog mee.
Wat me sterk maakt is dat mij dochter van nu 9 het zelf begint in te zien hoe haar papa is naar mij toe. Verschrikkelijk om te zien maar ik hoef er nu alleen maar voor haar te zijn. Ik hoef geen negatieve dingen over vader te zeggen, ze komt er zelf een beetje achter. Zoon van 5 nog niet zo hij is idolaat van zijn vader! Probeer er voor je kind te zijn meer kun je niet doen.
Je kunt proberen meer je eigen grenzen te beschermen. Maar hoe precies weet ik niet.
Ik heb bijvoorbeeld bij ex aangegeven dat ik ze niet meer steeds kon halen en brengen omdat ik geen geld heb voor benzine omdat hij al maanden geen alimentatie meer betaalde. Ex heeft een auto maar weigert deze te gebruiken, gevolg daarvan is dat hij de kinderen nu al drie maanden niet wil zien, ook niet als ik ze toch kom brengen. Er is natuurlijk heel veel aan vooraf gegaan en toen ik een duidelijk grens aan gaf draaide hij door..
Dus wees voorzichtig en hou vast aan de gedachte dat je dochter uit eindelijk voelt wat wel en niet klopt!
Dikke knuffel terug Meesje2010.
Gelukkig drijft hij het zover niet dat ik haar moet brengen én halen. Bij ons is het halen en wordt het dan al eens brengen, dan brengt hij haar de week erna terug. De laatste 4 weken is het steeds 'wissel' met zijn moeder geweest, hij was gaan werken. Dochtertje mag op donderdag altijd bij hem in bed slapen (hun laatste avond samen), waardoor ze op vrijdagavond ofwel enorm moe is. Moet je ook niet veel meer doen, dus maken we er thuis een leuke avond van. Bij papa en oma wordt ze ook nooit gestraft (is ook niet moeilijk als je steeds je zin krijgt). Bij ons wel, er zijn regels en grenzen en daar durft ze al eens over te gaan, dus krijgt ze straf. Zijn 'lichte' straffen hoor, effe een time-out, geen ijsje, we nemen haar een spelletje af (ze is gek op gezelschapsspelletjes...), op haar leeftijd. Maar vermits ze bij hen nooit gestraft wordt, gaat zij ervan uit dat ze daar ook nooit stout is. 'Hier mag ik nooit iets' hoor ik haar af en toe zeggen en dat doet wel pijn. Maar een kind heeft regels nodig en je gaat me niet beweren dat ze bij haar papa of zijn ouders een engeltje is, haar kennende. Het is een schatje, maar eveneens eentje die graag uitdaagt...
Beste TO,
Ik wil je even een knuffel geven. Ik weet wat het is om z'on ex en exschoonouders te hebben.
Heel veel tips heb ik niet want ik worstel er zelf ook nog mee.
Wat me sterk maakt is dat mij dochter van nu 9 het zelf begint in te zien hoe haar papa is naar mij toe. Verschrikkelijk om te zien maar ik hoef er nu alleen maar voor haar te zijn. Ik hoef geen negatieve dingen over vader te zeggen, ze komt er zelf een beetje achter. Zoon van 5 nog niet zo hij is idolaat van zijn vader! Probeer er voor je kind te zijn meer kun je niet doen.
Je kunt proberen meer je eigen grenzen te beschermen. Maar hoe precies weet ik niet.
Ik heb bijvoorbeeld bij ex aangegeven dat ik ze niet meer steeds kon halen en brengen omdat ik geen geld heb voor benzine omdat hij al maanden geen alimentatie meer betaalde. Ex heeft een auto maar weigert deze te gebruiken, gevolg daarvan is dat hij de kinderen nu al drie maanden niet wil zien, ook niet als ik ze toch kom brengen. Er is natuurlijk heel veel aan vooraf gegaan en toen ik een duidelijk grens aan gaf draaide hij door..
Dus wees voorzichtig en hou vast aan de gedachte dat je dochter uit eindelijk voelt wat wel en niet klopt!
Dikke knuffel terug Meesje2010.
Gelukkig drijft hij het zover niet dat ik haar moet brengen én halen. Bij ons is het halen en wordt het dan al eens brengen, dan brengt hij haar de week erna terug. De laatste 4 weken is het steeds 'wissel' met zijn moeder geweest, hij was gaan werken. Dochtertje mag op donderdag altijd bij hem in bed slapen (hun laatste avond samen), waardoor ze op vrijdagavond ofwel enorm moe is. Moet je ook niet veel meer doen, dus maken we er thuis een leuke avond van. Bij papa en oma wordt ze ook nooit gestraft (is ook niet moeilijk als je steeds je zin krijgt). Bij ons wel, er zijn regels en grenzen en daar durft ze al eens over te gaan, dus krijgt ze straf. Zijn 'lichte' straffen hoor, effe een time-out, geen ijsje, we nemen haar een spelletje af (ze is gek op gezelschapsspelletjes...), op haar leeftijd. Maar vermits ze bij hen nooit gestraft wordt, gaat zij ervan uit dat ze daar ook nooit stout is. 'Hier mag ik nooit iets' hoor ik haar af en toe zeggen en dat doet wel pijn. Maar een kind heeft regels nodig en je gaat me niet beweren dat ze bij haar papa of zijn ouders een engeltje is, haar kennende. Het is een schatje, maar eveneens eentje die graag uitdaagt...
maandag 18 augustus 2014 14:04
quote:suicideblond schreef op 18 augustus 2014 @ 13:51:
Ik zou gaan verhuizen. Ver ver weg...Ik ben voor mijn ex naar zijn woonplaats verhuisd. Vermits ik daar niks meer te zoeken had, en ex mij overal zwart ging maken, ben ik teruggekeerd naar mijn geboorteplaats waar mijn familie en vrienden wonen. Ik heb veel, heel veel over gehad voor die man, maar blijkbaar was dat niet wederzijds...
Ik zou gaan verhuizen. Ver ver weg...Ik ben voor mijn ex naar zijn woonplaats verhuisd. Vermits ik daar niks meer te zoeken had, en ex mij overal zwart ging maken, ben ik teruggekeerd naar mijn geboorteplaats waar mijn familie en vrienden wonen. Ik heb veel, heel veel over gehad voor die man, maar blijkbaar was dat niet wederzijds...
maandag 18 augustus 2014 14:16
Zo herkenbaar TO over dat niet straffen en dat doet ze bij ons nou nooit!
Hier was het zelfs zo erg dat zoon getest is omdat hij slecht hoort, wat blijkt aan beide oren is hij slechthorend, zegt ex doodleuk nou hier hoort hij anders gewoon hoor!
Ik viel echt van mijn stoel van die reactie welke tekenend is voor de hele situatie bij ex.
Ver ver weg verhuizen is natuurlijk een super stomme tip. Een kind heeft recht op haar vader en andersom!!! Helaas zijn er vaders bij die hun kinderen beschadigen door haat naar hun exen toe.
Ik heb besloten dat ik daar niet aan mee doe. Ex haat mij maar wat hij wil, ik probeer er zoveel mogelijk boven te staan en huil af toe een potje vol.
Sinds kort heb ik een hele lieve lieve vriend die er voor mij en mijn kinderen is. Daar hou ik me aan vast.
Hier was het zelfs zo erg dat zoon getest is omdat hij slecht hoort, wat blijkt aan beide oren is hij slechthorend, zegt ex doodleuk nou hier hoort hij anders gewoon hoor!
Ik viel echt van mijn stoel van die reactie welke tekenend is voor de hele situatie bij ex.
Ver ver weg verhuizen is natuurlijk een super stomme tip. Een kind heeft recht op haar vader en andersom!!! Helaas zijn er vaders bij die hun kinderen beschadigen door haat naar hun exen toe.
Ik heb besloten dat ik daar niet aan mee doe. Ex haat mij maar wat hij wil, ik probeer er zoveel mogelijk boven te staan en huil af toe een potje vol.
Sinds kort heb ik een hele lieve lieve vriend die er voor mij en mijn kinderen is. Daar hou ik me aan vast.
maandag 18 augustus 2014 14:36
Is bij mij net hetzelfde meesje2010. Lijkt wel of ze het niet door hebben. Toen ik aan ex zei dat er veel mensen reageerden met: 'wow wat zijn haar haren kort', of anderen die dachten dat ze een jongen was, zei hij ook dat de mensen die hij kenden zeiden dat haar haren mooi waren en dat ze zeker niet op een jongen leek. Tot ze met hem op vakantie was en hij het andere mensen ook hoorde zeggen, waarop dochtertje hem boos 'zie je wel' zei. Toen kon hij er niet meer onder uit dan me gelijk geven.
Ik doe er ook niet aan mee om hem of zijn ouders zwart te maken. Als dochtertje iets grappigs verteld dat ze meegemaakt heeft, dan lach ik ook, of als ze een uitstapje gedaan hebben, vraag ik haar of het leuk was. Ik vind bepaalde dingen ook niet altijd even leuk hoor, maar als je ziet hoeveel zij ervan genoten heeft, dan doet mij dat ook deugd. Gisteren (nadat ze stout geweest was en daar ook voor gestraft werd) zei ze: ik lief, mama lief. Ik blij, mama blij. Ze lachtte eens. Ik zeg haar dat altijd als ze stout is
. Daarmee was het 'stout zijn' dan ook voorbij. Ze snapt het wel hoor.
Het is dankzij mijn man dat ik de knop heb kunnen omzetten. Hij zei ook dat ik rustiger moest worden in die dingen en het meer achter me laten. Het was steeds ruzie tussen ons als er alweer iets gebeurde, nu hebben we dat niet meer.
Wat me het meeste pijn deed, was het feit dat dochtertje bij ex was op Pasen (en ook op paasmaandag) en bij mij op vaderdag (de maandag na vaderdag was ook een vrije dag bij ons). Vermits beide feestdagen gevolgd werden door een vrije maandag, was dat ideaal om eens te wisselen, zodat dochtertje op vaderdag bij haar papa kon zijn en haar geschenkje kon afgeven. Dus ik deed het voorstel aan hem om ofwel dochtertje van zaterdagavond tot zondagmiddag bij hem te laten zijn op vaderdag (en dan bij mij op pasen) en dan wisselen, of van zondagmiddag tot maandagmorgen/middag. Ik kreeg als antwoord dat zijn paasweekend jammer genoeg al volzet was (2 maanden ervoor), dus wisselen was geen optie. Hij vond het jammer dat hij haar op vaderdag niet kon zijn, maar dat was het dan ook. Voor mij zou dat een open deur zijn om toch te wisselen, als is het maar met een andere dag, voor hem niet. Ik vond het zo erg voor haar. Tot iedereen me zei dat ik het moest loslaten, dat zij er minder last van zou hebben dan ik dacht. Ze heeft er toch wel eens naar gevraagd hoor, en toen heb ik haar wel eerlijk gezegd dat papa niet wou/kon wisselen. Vond ze niet zo erg zei ze, mijn man is ook een beetje haar papa dus heeft ze met hem vaderdag gevierd...
Ik doe er ook niet aan mee om hem of zijn ouders zwart te maken. Als dochtertje iets grappigs verteld dat ze meegemaakt heeft, dan lach ik ook, of als ze een uitstapje gedaan hebben, vraag ik haar of het leuk was. Ik vind bepaalde dingen ook niet altijd even leuk hoor, maar als je ziet hoeveel zij ervan genoten heeft, dan doet mij dat ook deugd. Gisteren (nadat ze stout geweest was en daar ook voor gestraft werd) zei ze: ik lief, mama lief. Ik blij, mama blij. Ze lachtte eens. Ik zeg haar dat altijd als ze stout is
. Daarmee was het 'stout zijn' dan ook voorbij. Ze snapt het wel hoor. Het is dankzij mijn man dat ik de knop heb kunnen omzetten. Hij zei ook dat ik rustiger moest worden in die dingen en het meer achter me laten. Het was steeds ruzie tussen ons als er alweer iets gebeurde, nu hebben we dat niet meer.
Wat me het meeste pijn deed, was het feit dat dochtertje bij ex was op Pasen (en ook op paasmaandag) en bij mij op vaderdag (de maandag na vaderdag was ook een vrije dag bij ons). Vermits beide feestdagen gevolgd werden door een vrije maandag, was dat ideaal om eens te wisselen, zodat dochtertje op vaderdag bij haar papa kon zijn en haar geschenkje kon afgeven. Dus ik deed het voorstel aan hem om ofwel dochtertje van zaterdagavond tot zondagmiddag bij hem te laten zijn op vaderdag (en dan bij mij op pasen) en dan wisselen, of van zondagmiddag tot maandagmorgen/middag. Ik kreeg als antwoord dat zijn paasweekend jammer genoeg al volzet was (2 maanden ervoor), dus wisselen was geen optie. Hij vond het jammer dat hij haar op vaderdag niet kon zijn, maar dat was het dan ook. Voor mij zou dat een open deur zijn om toch te wisselen, als is het maar met een andere dag, voor hem niet. Ik vond het zo erg voor haar. Tot iedereen me zei dat ik het moest loslaten, dat zij er minder last van zou hebben dan ik dacht. Ze heeft er toch wel eens naar gevraagd hoor, en toen heb ik haar wel eerlijk gezegd dat papa niet wou/kon wisselen. Vond ze niet zo erg zei ze, mijn man is ook een beetje haar papa dus heeft ze met hem vaderdag gevierd...
maandag 18 augustus 2014 14:39
quote:Amand schreef op 18 augustus 2014 @ 14:22:
Je kunt blijkbaar niet tegen je ex op en als gevolg van jouw beslissing om 40km verderop te gaan wonen heb je de zaken op de spits gedreven voor wat betreft de zorgverdeling.
Aan het krijgen van kinderen zitten nu eenmaal consequenties. Ook nadat je gescheiden bent.
Natuurlijk heb ik de zaken op de spits gedreven door terug te gaan wonen van waar ik kwam. Zo heeft hij geen vat meer op wat ik doe en is hij ook de controle over mij kwijt. Waar het voor hem allemaal rond draaide. Je kan dan ook zeggen dat hij daar maar moest aan gedacht hebben toen hij me vroeg bij hem te komen wonen en ik daarmee instemde, dat de kans ertoe bestond dat ik zou terugkeren als het niet ging tussen ons. Ik had de intentie om daar te blijven wonen, ik kon zelfs blijven wonen waar ik woonde. Heel dicht bij elkaar, ideaal voor ons dochtertje. En voor hem, zodat hij mijn doen en laten kon volgen. Het beste wat ik kon doen, was terugkeren van waar ik kwam. Daar ben ik wel 100% van overtuigd.
Ik doe veel toegevingen, maar het moet van 2 kanten komen. En jammer genoeg is dat niet het geval.
Je kunt blijkbaar niet tegen je ex op en als gevolg van jouw beslissing om 40km verderop te gaan wonen heb je de zaken op de spits gedreven voor wat betreft de zorgverdeling.
Aan het krijgen van kinderen zitten nu eenmaal consequenties. Ook nadat je gescheiden bent.
Natuurlijk heb ik de zaken op de spits gedreven door terug te gaan wonen van waar ik kwam. Zo heeft hij geen vat meer op wat ik doe en is hij ook de controle over mij kwijt. Waar het voor hem allemaal rond draaide. Je kan dan ook zeggen dat hij daar maar moest aan gedacht hebben toen hij me vroeg bij hem te komen wonen en ik daarmee instemde, dat de kans ertoe bestond dat ik zou terugkeren als het niet ging tussen ons. Ik had de intentie om daar te blijven wonen, ik kon zelfs blijven wonen waar ik woonde. Heel dicht bij elkaar, ideaal voor ons dochtertje. En voor hem, zodat hij mijn doen en laten kon volgen. Het beste wat ik kon doen, was terugkeren van waar ik kwam. Daar ben ik wel 100% van overtuigd.
Ik doe veel toegevingen, maar het moet van 2 kanten komen. En jammer genoeg is dat niet het geval.
