huiselijk geweld

13-05-2012 11:54 36 berichten
Alle reacties Link kopieren
als geen ander weet ik hoe het voelt om geslagen , vernedert en misbruikt te worden door de man waar je ooit oud mee wilde worden , 23 jaar lang duurde mijn huwelijk en de laatste 18 jaar waren een hel , onverstelbaar wat dit met me heeft gedaan , we hebben een zoon die deze zomer 22 word en die jongen heeft geen makkelijke jeugd hierdoor gehad , ook dat draag ik mee ... en pas vorig jaar juli 2011 ben eindelijk verhuist, ...en woon ik nu samen met mijn jongen en 2 poezekinderen in mijn eigen huis , ik ben 43 en ben een nieuw leven begonnen , eindelijk ..na jaren van tevergeefs proberen weg te komen , en toch ...terwijl ik hier zo zit voel ik me nog steeds bang , opgejaagt en kan soms dagen zitten wachten op niets .. ik ben heel erg blij dat ik hier de rust vind en dat niemand mij meer vertelt van smorgens vroeg tot diep in de nacht wat ik wel en niet mag doen en wanneer .... ik ben trots dat ik eindelijk in staat was om de knoop door te hakken ... ik kan nu zeggen dat ik eruit ben gekomen ..uit de diepe donkere put waar ik in lag .... desalniettemin voel ik me vreemd en onrustig .... ik kon geen topic over dit onderwerp vinden zo snel dus ik hoop op andere vrouwen met soortgelijke ervaringen ,
Alle reacties Link kopieren
Die zijn er. Super dat je uiteindelijk hebt durven kiezen voor jezelf en je zoon.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Experia, je bent een sterke vrouw. Geef jezelf de tijd. Je lichaam en je geest moeten aan de veiligheid wennen. Een grote knuffel van mij en heel veel respect.
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt lullig, maar gelukkig heb ik geen ervaring. Je kan trots op jezelf zijn. Geniet van je vrijheid en je nieuwe leven
Alle reacties Link kopieren
Hier een kind dat huiselijk geweld heeft meegemaakt. Het verandert je, veiligheid is niet gewoon. Agressie is dat wel.



Neem de tijd om te wennen aan veiligheid en rust. Niet meer altijd over je schouder te hoeven kijken, of een vluchttasje onder je bed. Dat vergt tijd en misschien zelfs vergeving.



Sterkte
Alle reacties Link kopieren
Hier ook geen ervaring gelukkig. Wel werk ik met vrouwen en kinderen die slachtoffer zijn geworden van huiselijk geweld.



Goed om te lezen dat je een nieuwe start hebt kunnen maken samen met je zoon. Kunnen jullie het erover hebben met elkaar? en krijg je op dit moment nog hulp om je verleden te verwerken etc? Ik denk dat je iig erg trots op jezelf mag zijn!
Alle reacties Link kopieren
Een nieuw leven is niet in 1 dag gestart. Het lijkt nogal op mijn verhaal.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zo'n 2 jaar relatie gehad met de vader van mijn zoontje, een agressieve dominante man. Hij heeft mij niet dagelijks mishandeld, het is een aantal keer voorgekomen in die 2 jaar dat een ruzie/ conflict uitliep op fysiek geweld en de dag dat ik uit pure angst met mijn zoontje van toen 1,5 (dec '11) hals over kop het huis uit ben gevlucht is de knoop definitief doorgegaan.



Ik heb slechts een fractie meegemaakt van wat jij hebt meegemaakt, maar ik kan je zeggen dat ik als geen ander weet hoe je kunt veranderen waar je zelf bijstaat. Van een vrouw in een persoon die volgt, bang is en bijna alles laat afhangen van de man in haar leven. Nu (relatie is sinds december verbroken) ik middels therapie tot mezelf ana het komen ben, kan ik haast niet geloven dat ik zo geweest ben ...



Heel sterk van je dat je wegbent. Denk dat het je goed zou doen als je professionele hulp zou vinden om het een en ander voor jezelf op een rijtje te zetten, zodat je straks echt met een schone lei en puur jezelf verder kunt.



Heel veel kracht en liefde toegewenst voor jou, je zoon en poezekinderen
Omdat je zo lang hebt geleeft met die angsten en de stilte voor de storm zit die onrust nu nog steeds in je lijf.

Het duurt wel even voordat dat over is hoor, daar heb je tijd en misschien therapie voor nodig.

Zo vreemd vind ik dat niet.

Het is aangeleerd, en bijna een deel van jezelf.



De grootste stap heb je gezet, en nu moet je het verwerken.

Iets dat 18 jaar heeft geduurt is niet zomaar uit je systeem.



Ik denk dat je hulp nodig hebt om dit te verwerken, en de onrust uit je lijf te krijgen.



Ik herken de onrust wel.

Als je even lekker niets aan het doen bent, gedachtenloos bent, voor héél even, en dat dan de stem van die ander weer daar is, zonder fysiek aanwezig te zijn.

En die stem zit dan in je hoofd, heeft al die jaren voor dreiging gezorgt.

Waarschijnlijk zit er nog een andere stem, die zegt, doe dit nog even vlug, zorg dat je bladiebla klaar hebt, heb ik dat ene wel gedaan??? Heeft zoon alles opgeruimt?? Ow shit heb ik dit, heb ik dat, heb ik zus en heb ik zo...

Heeeeel normaal. Herken en erken je eigen stem in je hoofd. De rest doet niet meer terzake.



Ik vind het een geweldig knappe stap van je!
Alle reacties Link kopieren
Lieve meides , echt heel fijn zoveel reacties , tgeeft me kracht en moed , en wat meer gedult bovendien ....ik ga deze topic vaker gebruiken om de voortgang van mijn nieuwe leven op te schrijven en hoe dat voelt ups and downs ...., misschien heeft er iemand iets aan te weten dat je ergens uitkomt , ik heb een halfvol glas instelling , probeer alles positief te benaderen , en weet je , hulp heb ik vanaf mijn 11 tot mijn 35 gehad , ik ben er zo ontzettend klaar mee ... uiteindelijk moet je zelf de knopen doorhakken dat kan niemand voor je doen , ik heb een hele fijne relatie met mijn zoon en we praten vaak , juist over wat we hebben meegemaakt , de woede die diep in hem zit raakt me diep , wat een schade heeft mijn relatie en keuzes aangericht ... ik ben altijd met hem blijven praten en onze band groeide daardoor ... we zijn nu eindelijk met zn tweetjes en het is niet makkelijk om er van te genieten , heel langzaam zie ik aan mijn zoon dat hij losser word maar er hoeft weinig te gebeuren of hij sluit zichzelf weer af ... beter dan ontploffen zegt tie altijd .....



zo , ff een bakkie hoor Ladies , tis tenslotte ook nog moederdag
Alle reacties Link kopieren
Hi Experia, allereerst veel sterkte. Ik ben als kind opgegroeid in een gewelddadig huishouden en heb daardoor ook tot mijn 30ste in relaties geen handige keuzes gemaakt. Ik herken de gevoelens van onrust en ben via via bij slachtofferhulp terecht gekomen, gesprekken met een psycholoog werkte voor mij niet, ik ben erg pragmatisch ingesteld en een beetje een vechter en een aanpakker.



Bij slachtofferhulp werd uitgelegd dat je van deze hulp gebruik kunt maken, ook wanneer je geen aangifte doet of hebt gedaan. Het is dus voor iedereen die ooit slachtoffer (wow ik haat dat woord) is geweest.



Ik bleek een verdedigingsmechanisme te hebben ontwikkeld waardoor ik continu op scherp stond en dus nooit rust ervaarde. Door hulp en bepaalde inzichten heb ik dat patroon kunnen doorbreken.



Wellicht is het iets voor je.



Nogmaals je bent dapper en ik wens je veel sterkte!

Amber
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
De reacties van de kinderen die opgegroei zijn in geweldige gezinnen en nu volwassenzijn waardeer ik enorm , ze geven me nog meer inzicht in mijn zoon , het is fijn te horen hoe jullie dit hebben ervaren ... en hoe jullie handelen , heel dapper !!
Alle reacties Link kopieren
poezekinderen??
Alle reacties Link kopieren
Meid ik ben supertrots op jou! Ik hoop voor je dat je nu rustig je nieuwe leven fijn kan opbouwen
Alle reacties Link kopieren
quote:Ksenija schreef op 13 mei 2012 @ 16:55:

poezekinderen??Ja, fijn he, dat ze de dingen in haar huis nu mag noemen zoals ze dat zelf wil!!!!!
Leiolepis ngovantrii: mannetjes zijn ook niet nodig omdat de dames zichzelf klonen!
Alle reacties Link kopieren
Mijn poezen zijn ook mijn poezekinderen, ik weet ook niet waar dat woord vandaan komt, maar ik ken het ook
Ik ben een zus van een vrouw die mishandeld werd. Zo ernstig dat mn moeder zelfs met een telefoon onder haar kussen slaapt uit angst voor een telefoontje dat haar dochter, vermoord zou zijn.



Gelukkig heeft mn zusje op tijd ingezien dat, ze recht op beter heeft en daar voor gekozen.



Geef jezelf de tijd en ruimte, tijd zal uiteindelijk je wonden helen!!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben echt een kattenfan ... helaas heb ik nooit de luxe ervaren om er ook echt 1 in huis te halen , toen het eenmaal vorig jaar zover was ben ik gezwicht voor 2 zusjes .. 8 weken waren ze toen ik ze kreeg en ondertussen 2 heerlijke meides vol met allerlei kattekwaad..... zij maken mijn dagen zo veel meer . vandaar het woord en terecht poezekinderen .. .

Xantippe , ik had het zelf niet beter kunnen zeggen !!
Alle reacties Link kopieren
mevrkimkim , das vreselijk , ik herken de angst van mijn moeder , ook zij durfde soms niet eens te bellen uit angst dat ze me daarmee in problemen bracht , en ze heeft maar 1 dochter ,er zijn geen broers of zusters die je misschien kunnen beschermen , troosten en steunen.... ik heb nu weer wat normaler contact met mijn moeder , ik kan haar bellen wanneer ik dat wil en das een super gevoel



ik ben blij dat je zus ook voor zichzelf heeft gekozen !! ik weet hoe moeilijk dat is geweest



bedank voor je reactie
Alle reacties Link kopieren
-xxx- bedankt voor je input , tzal vast niet makkelijk geweest zijn ook al duurde het minder lang , de gevolgen zijn hetzelfde , Goed van jou dat je zo snel de knop doorhakte , jouw kindje zal een veel vrolijker jeugd hebben !!
Alle reacties Link kopieren
Wat goed dat je deze stap hebt gezet! Het zal met vallen en opstaan gaan je eigen leven opbouwen. Maar je gaat het redden!



Ik heb 4 jaar geleden de stap gezet om te vertrekken uit een relatie met huiselijk geweld, dus ik herken je situatie heel goed, en het duurt even voordat je gewend ben aan je nieuwe leven zonder angst en geweld.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb in zo'n relatie gezeten. Gelukkig niet jaren, maar een jaar is lang genoeg. Natuurlijk niet een jaar al problemen, maar de laatste 3/4 maanden wel.



Hij manipuleerde mij en wilde mij scheiden van mijn vriendinnen. Hij zei dingen over mijn uiterlijk om me onzeker te maken. Achterin mijn hoofd dacht ik: fuck you! Ik ben hartstikke leuk!! (gelukkig maar). Hij was ziekelijk jaloers en probeerde al zijn problemen in mijn schoenen te schuiven. In het begin probeerde ik hem te bewijzen dat ik niet vreemdgegaan was of dat ik niet was zoals hij me zag. Hij sloeg mij om mij een 'lesje te leren'. Gelukkig was het geen Chris Brown mishandeling. Ik had wel blauwe plekken en hij trok me aan mijn haar, maar geen blauwe ogen oid. Niet dat ik het goed wil praten, maar zo zien jullie mijn situatie beter.



Ik liep steeds op mijn tenen om hem niet boos te maken. Het is zo raar dat ik, zo sterk persoon als ik ben, in zo'n relatie heb gezeten. Je schreeuwt altijd dat je dat nooit zal pikken en dat je meteen weg zal gaan. Maar in zo'n situatie is dat 100 keer moeilijker. Je hoopt dat het eenmalig is (onzin natuurlijk) en probeert van alles om het te voorkomen. Gelukkig ben ik vrij snel uit die relatie gestapt, maar het laat toch zijn sporen na. Ik sta toch wel vrij sterk in mijn schoenen en moet er niet aan denken dat onzekere meiden een relatie met hem aan gaan. Ik houd mijn hart vast voor die meiden. Ik vond het al supermoeilijk om weg te gaan, laat staan zo'n iemand.



Petje af Experia, dat je nu voor jezelf hebt gekozen!! Ik hoop altijd maar dat karma echt bestaat. Dan krijg jij in ieder geval een fantastisch verder leven ;)
Alle reacties Link kopieren
quote:mevrouwtheelepel schreef op 13 mei 2012 @ 19:39:

Ik heb in zo'n relatie gezeten. Gelukkig niet jaren, maar een jaar is lang genoeg. Natuurlijk niet een jaar al problemen, maar de laatste 3/4 maanden wel.



Hij manipuleerde mij en wilde mij scheiden van mijn vriendinnen. Hij zei dingen over mijn uiterlijk om me onzeker te maken. Achterin mijn hoofd dacht ik: fuck you! Ik ben hartstikke leuk!! (gelukkig maar). Hij was ziekelijk jaloers en probeerde al zijn problemen in mijn schoenen te schuiven. In het begin probeerde ik hem te bewijzen dat ik niet vreemdgegaan was of dat ik niet was zoals hij me zag. Hij sloeg mij om mij een 'lesje te leren'. Gelukkig was het geen Chris Brown mishandeling. Ik had wel blauwe plekken en hij trok me aan mijn haar, maar geen blauwe ogen oid. Niet dat ik het goed wil praten, maar zo zien jullie mijn situatie beter.



Ik liep steeds op mijn tenen om hem niet boos te maken. Het is zo raar dat ik, zo sterk persoon als ik ben, in zo'n relatie heb gezeten. Je schreeuwt altijd dat je dat nooit zal pikken en dat je meteen weg zal gaan. Maar in zo'n situatie is dat 100 keer moeilijker. Je hoopt dat het eenmalig is (onzin natuurlijk) en probeert van alles om het te voorkomen. Gelukkig ben ik vrij snel uit die relatie gestapt, maar het laat toch zijn sporen na. Ik sta toch wel vrij sterk in mijn schoenen en moet er niet aan denken dat onzekere meiden een relatie met hem aan gaan. Ik houd mijn hart vast voor die meiden. Ik vond het al supermoeilijk om weg te gaan, laat staan zo'n iemand.



Petje af Experia, dat je nu voor jezelf hebt gekozen!! Ik hoop altijd maar dat karma echt bestaat. Dan krijg jij in ieder geval een fantastisch verder leven ;)



Zo opvallend ook hoeveel overeenkomsten 'dit soort mannen' hebben. Je kunt er haast een standaard profiel van maken ... dit zie je ook weer op de site van het steunpunt huiselijk geweld.



Dat 'al dat soort mannen' dezelfde soort kenmerken hebben, heeft mij wel geholpen om er wat meer van een afstand naar te kijken, het minder persoonlijk te voelen. Want in het begin was ik inderdaad vooral bezig met wat ik kon doen, maar achteraf gezien had ik het toch niet beter kunnen maken ...
quote:experia schreef op 13 mei 2012 @ 19:07:

mevrkimkim , das vreselijk , ik herken de angst van mijn moeder , ook zij durfde soms niet eens te bellen uit angst dat ze me daarmee in problemen bracht , en ze heeft maar 1 dochter ,er zijn geen broers of zusters die je misschien kunnen beschermen , troosten en steunen.... ik heb nu weer wat normaler contact met mijn moeder , ik kan haar bellen wanneer ik dat wil en das een super gevoel



ik ben blij dat je zus ook voor zichzelf heeft gekozen !! ik weet hoe moeilijk dat is geweest



Ik ben daar echt blij om ook. Voelde zelf onmacht. Kon mijn zusje niet beschermen. Dan zou ik mijn enige nichtje niet meer zien, liefst had ik die man zelf klappen verkocht. Maar juist doordat ik die zware strijd van mijn zusje ken, heb ik super veel respect voor jou en je zoon.

bedank voor je reactie

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven