Relaties
alle pijlers
Ik ben verdrietig. Moeder flirt met mijn vriend.
dinsdag 9 juni 2015 23:18
Ik zit met een probleem, waarover ik graag jullie ongezouten raad zou willen.
Om met de deur in huis te vallen: in mijn ogen maakt mijn moeder advances naar mijn vriend. Mijn moeder maakt er geen geheim van dat ze mijn vriend een aantrekkelijke man vindt. Een paar weken geleden zei ze tegen mij dat ze een bepaalde voetballer een héle knappe man vond en dat mijn vriend er als twee druppels water op leek. Dat heeft ze tot twee keer toe herhaald tijdens het gesprek. Een paar dagen geleden waren mijn ouders op bezoek en mijn vriend maakte een grapje. Daar reageerde mijn moeder op door mijn vriend in zijn zij te kietelen. Afgelopen nacht kreeg mijn vriend om een uur 's nachts een berichtje van mijn moeder. Het was op zich een lief berichtje dat gericht was naar ons beiden en met de inhoud was niets mis, maar ík ben haar dochter. Waarom stuurt ze mij niet dat berichtje? Ook het tijdstip vind ik vreemd. Ze schreef ook erin dat hij de groetjes moest doen aan mij. Vandaag had ik haar tot twee keer toe aan de telefoon, maar ze heeft met geen woord gerept over het berichtje wat ze mijn vriend heeft gestuurd.
Het is een optelsom van een aantal dingen en gebeurtenissen die mij een heel rot gevoel geven. Het is overigens niet de eerste keer dat ik dit gevoel oppik en ik ben ook niet de enige. Ook mijn vader is opgevallen hoe mijn moeder zich opstelt en gedraagt naar mijn vriend en hij heeft het al eens eerder aangekaart bij haar. Toen was ze emotioneel, want 'dat is haar hartelijkheid en haar warme persoonlijkheid en ze bedoelde er niets mee', zei ze. Dat was een aantal maanden geleden.
En nu herhaalt de geschiedenis zich weer. Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat mijn moeder mijn vriend zo in haar hart heeft gesloten en hem accepteert, maar wel binnen afgebakende grenzen. Mijn vriend weet zich geen houding te geven. Hij voelt zich ook rot en ongemakkelijk bij en weet ook dat ik er heel erg mee zit. Hij probeert wat extra afstand te houden, maar hij kan er natuurlijk verder ook niets aan doen. Ik heb er vaak zelfs nachtmerries over dat mijn moeder vreemdgaat met mijn vriend en dan word ik huilend wakker. Het is echt heel eng en ik wil dat het stopt.
Ik hoop dat jullie mij advies kunnen geven. Ook als jullie vinden dat ik me aanstel, hoor ik dat graag. Ik heb objectieve meningen nodig en ik hoop die hier te vinden.
Om met de deur in huis te vallen: in mijn ogen maakt mijn moeder advances naar mijn vriend. Mijn moeder maakt er geen geheim van dat ze mijn vriend een aantrekkelijke man vindt. Een paar weken geleden zei ze tegen mij dat ze een bepaalde voetballer een héle knappe man vond en dat mijn vriend er als twee druppels water op leek. Dat heeft ze tot twee keer toe herhaald tijdens het gesprek. Een paar dagen geleden waren mijn ouders op bezoek en mijn vriend maakte een grapje. Daar reageerde mijn moeder op door mijn vriend in zijn zij te kietelen. Afgelopen nacht kreeg mijn vriend om een uur 's nachts een berichtje van mijn moeder. Het was op zich een lief berichtje dat gericht was naar ons beiden en met de inhoud was niets mis, maar ík ben haar dochter. Waarom stuurt ze mij niet dat berichtje? Ook het tijdstip vind ik vreemd. Ze schreef ook erin dat hij de groetjes moest doen aan mij. Vandaag had ik haar tot twee keer toe aan de telefoon, maar ze heeft met geen woord gerept over het berichtje wat ze mijn vriend heeft gestuurd.
Het is een optelsom van een aantal dingen en gebeurtenissen die mij een heel rot gevoel geven. Het is overigens niet de eerste keer dat ik dit gevoel oppik en ik ben ook niet de enige. Ook mijn vader is opgevallen hoe mijn moeder zich opstelt en gedraagt naar mijn vriend en hij heeft het al eens eerder aangekaart bij haar. Toen was ze emotioneel, want 'dat is haar hartelijkheid en haar warme persoonlijkheid en ze bedoelde er niets mee', zei ze. Dat was een aantal maanden geleden.
En nu herhaalt de geschiedenis zich weer. Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat mijn moeder mijn vriend zo in haar hart heeft gesloten en hem accepteert, maar wel binnen afgebakende grenzen. Mijn vriend weet zich geen houding te geven. Hij voelt zich ook rot en ongemakkelijk bij en weet ook dat ik er heel erg mee zit. Hij probeert wat extra afstand te houden, maar hij kan er natuurlijk verder ook niets aan doen. Ik heb er vaak zelfs nachtmerries over dat mijn moeder vreemdgaat met mijn vriend en dan word ik huilend wakker. Het is echt heel eng en ik wil dat het stopt.
Ik hoop dat jullie mij advies kunnen geven. Ook als jullie vinden dat ik me aanstel, hoor ik dat graag. Ik heb objectieve meningen nodig en ik hoop die hier te vinden.
donderdag 11 juni 2015 19:40
Ik heb gebeld. Mijn moeder was niet thuis, dus mijn vader nam op. Het gesprek nam een hele andere wending dan dat ik verwacht had en niet in positieve zin.
Mijn vader vond dat ik me moest schamen. Zijn letterlijke woorden? 'Mam is mam en ze is goed zoals ze is. Haar warme en hartelijke persoonlijkheid hoort bij wij ze is en dat zal ik haar nooit afnemen. En dat zal jij moeten respecteren'.
Ik ben er verdrietig van.
Mijn vader vond dat ik me moest schamen. Zijn letterlijke woorden? 'Mam is mam en ze is goed zoals ze is. Haar warme en hartelijke persoonlijkheid hoort bij wij ze is en dat zal ik haar nooit afnemen. En dat zal jij moeten respecteren'.
Ik ben er verdrietig van.
donderdag 11 juni 2015 19:50
quote:QuoteOfMind schreef op 11 juni 2015 @ 19:40:
Ik heb gebeld. Mijn moeder was niet thuis, dus mijn vader nam op. Het gesprek nam een hele andere wending dan dat ik verwacht had en niet in positieve zin.
Mijn vader vond dat ik me moest schamen. Zijn letterlijke woorden? 'Mam is mam en ze is goed zoals ze is. Haar warme en hartelijke persoonlijkheid hoort bij wij ze is en dat zal ik haar nooit afnemen. En dat zal jij moeten respecteren'.
Ik ben er verdrietig van.
Dit terwijl hij er zelf ook eerder wat van gezegd heeft?
Zij heeft dus heel wat manipulatieve traantjes bij hem gelaten. Pas op dat je je niet door haar (en indirect door je vader) laat manipuleren. Als zij zo weinig aan jouw grenzen gelegen laten, zou ik het contact op een laag pitje zetten.
Ik kan me voorstellen dat jouw vriend er ook schoon genoeg van krijgt en vind het eerlijk gezegd nogal zielig voor hem.
Ga een dagje naar Belgie of zo in plaats van naar je ouders. Mooie boel.
Daarom hoopte ik ook dat je niet zo bellen (zie post hierboven), want ik dacht al dat er drama en beledigd 'ik ben zielig' gedrag zou komen.
Ik heb gebeld. Mijn moeder was niet thuis, dus mijn vader nam op. Het gesprek nam een hele andere wending dan dat ik verwacht had en niet in positieve zin.
Mijn vader vond dat ik me moest schamen. Zijn letterlijke woorden? 'Mam is mam en ze is goed zoals ze is. Haar warme en hartelijke persoonlijkheid hoort bij wij ze is en dat zal ik haar nooit afnemen. En dat zal jij moeten respecteren'.
Ik ben er verdrietig van.
Dit terwijl hij er zelf ook eerder wat van gezegd heeft?
Zij heeft dus heel wat manipulatieve traantjes bij hem gelaten. Pas op dat je je niet door haar (en indirect door je vader) laat manipuleren. Als zij zo weinig aan jouw grenzen gelegen laten, zou ik het contact op een laag pitje zetten.
Ik kan me voorstellen dat jouw vriend er ook schoon genoeg van krijgt en vind het eerlijk gezegd nogal zielig voor hem.
Ga een dagje naar Belgie of zo in plaats van naar je ouders. Mooie boel.
Daarom hoopte ik ook dat je niet zo bellen (zie post hierboven), want ik dacht al dat er drama en beledigd 'ik ben zielig' gedrag zou komen.
donderdag 11 juni 2015 20:18
Wow dit is serieus mindf*cken, en waarschijnlijk ter behoud van haar zelfbeeld gaat ze nu in de aanval door de zaken om te draaien. Ik denk dat ze in een heel zeer plekje geraakt is.
Als jouw vader iets had gezegd in de trant van:" luister, ik heb met ma gepraat en we hebben het helemaal fout gezien. Toen ze dat deed dacht ze er zus bij, en toen ze dat deed dacht ze er zo bij. We hebben het helemaal verkeerd gezien dochter." Maar dit is toch raar dat je vader zich nu zo (afgedwongen) zich tegen je keert, plots ben je de vijand.
Als jouw vader iets had gezegd in de trant van:" luister, ik heb met ma gepraat en we hebben het helemaal fout gezien. Toen ze dat deed dacht ze er zus bij, en toen ze dat deed dacht ze er zo bij. We hebben het helemaal verkeerd gezien dochter." Maar dit is toch raar dat je vader zich nu zo (afgedwongen) zich tegen je keert, plots ben je de vijand.
"Dus zie je iemand lopen Met rode ogen heel bedeesd Dan weet je, haar potje is pas vol geweest."
donderdag 11 juni 2015 20:42
donderdag 11 juni 2015 20:43
quote:DidiRidi schreef op 11 juni 2015 @ 20:18:
Wow dit is serieus mindf*cken, en waarschijnlijk ter behoud van haar zelfbeeld gaat ze nu in de aanval door de zaken om te draaien. Ik denk dat ze in een heel zeer plekje geraakt is.
Als jouw vader iets had gezegd in de trant van:" luister, ik heb met ma gepraat en we hebben het helemaal fout gezien. Toen ze dat deed dacht ze er zus bij, en toen ze dat deed dacht ze er zo bij. We hebben het helemaal verkeerd gezien dochter." Maar dit is toch raar dat je vader zich nu zo (afgedwongen) zich tegen je keert, plots ben je de vijand.Ja, dit.
Wow dit is serieus mindf*cken, en waarschijnlijk ter behoud van haar zelfbeeld gaat ze nu in de aanval door de zaken om te draaien. Ik denk dat ze in een heel zeer plekje geraakt is.
Als jouw vader iets had gezegd in de trant van:" luister, ik heb met ma gepraat en we hebben het helemaal fout gezien. Toen ze dat deed dacht ze er zus bij, en toen ze dat deed dacht ze er zo bij. We hebben het helemaal verkeerd gezien dochter." Maar dit is toch raar dat je vader zich nu zo (afgedwongen) zich tegen je keert, plots ben je de vijand.Ja, dit.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 11 juni 2015 23:44
TO, ik vind het oprecht erg voor je. Ik herken zoveel in wat je schrijft. Wat defietsboer schrijft, je had beter niet kunnen bellen. Dat maakt haar gemanipuleer alleen maar erger. Ze heeft vat op je. Je vader durft niet voor zijn eigen mening uit te komen. Dan gaat je moeder net zo lang zitten zieken tot hij het een volgende keer wel uit zijn hoofd laat. Hij kiest de weg van de minste weerstand en daarmee valt hij helaas zijn dochter af.
Je moet boven het gedrag van je moeder staan om ermee om te kunnen gaan. Ik kon het niet, we hebben ook geen contact meer.
Je moet boven het gedrag van je moeder staan om ermee om te kunnen gaan. Ik kon het niet, we hebben ook geen contact meer.
vrijdag 12 juni 2015 00:00
quote:QuoteOfMind schreef op 11 juni 2015 @ 19:40:
Ik heb gebeld. Mijn moeder was niet thuis, dus mijn vader nam op. Het gesprek nam een hele andere wending dan dat ik verwacht had en niet in positieve zin.
Mijn vader vond dat ik me moest schamen. Zijn letterlijke woorden? 'Mam is mam en ze is goed zoals ze is. Haar warme en hartelijke persoonlijkheid hoort bij wij ze is en dat zal ik haar nooit afnemen. En dat zal jij moeten respecteren'.
Ik ben er verdrietig van.Ik vermoed dat ze er gewoon naast stond en hem dit wilde horen zeggen.
Ik heb gebeld. Mijn moeder was niet thuis, dus mijn vader nam op. Het gesprek nam een hele andere wending dan dat ik verwacht had en niet in positieve zin.
Mijn vader vond dat ik me moest schamen. Zijn letterlijke woorden? 'Mam is mam en ze is goed zoals ze is. Haar warme en hartelijke persoonlijkheid hoort bij wij ze is en dat zal ik haar nooit afnemen. En dat zal jij moeten respecteren'.
Ik ben er verdrietig van.Ik vermoed dat ze er gewoon naast stond en hem dit wilde horen zeggen.
vrijdag 12 juni 2015 00:16
vrijdag 12 juni 2015 00:36
Ik heb vanavond nog eens naar het thuisfront gebeld, omdat ik mijn moeder toch wilde confronteren met wat haar gedrag teweegbrengt bij mij qua gevoel en emotie, voor een stukje berusting in mezelf.
Het is geëscaleerd en het heeft mijn gevoel nog meer bekrachtigd dat ik echt mijn eigen grenzen moet bewaken en afbakenen in de relatie met mijn moeder.
Mijn vader nam wederom de telefoon op en liep ermee richting mijn moeder. Toen mijn vader tegen mijn moeder zei dat ik graag even met haar wilde praten waren haar woorden: 'ik heb niet veel tijd'. Ze was aan het strijken.. Ik confronteerde haar al meteen met die opmerking en ze zei dat ze me niet veel te vertellen had en dat ze ook niet wist waarom ik belde. Ik ben heel rustig gebleven en had echt de intentie om er op een volwassen manier over te praten. Helaas heb je daar dus toch echt twee mensen voor nodig.
Ze heeft nérgens haar excuses voor aangeboden. Ze wist niet waarvoor. Ik heb er geen speld tussen gekregen, het was een monoloog die ze met zichzelf aanging. Het was een aaneenknopend gesprek van verwijten en persoonlijke issues. Ik ga volgende maand verhuizen naar de woonplaats van mijn vriend, om daar samen te gaan wonen. Het is een half uur verder rijden vanaf mijn ouders dan waar ik nu woon, maar wel nog in dezelfde provincie. In totaal zal het voor hun ongeveer een uurtje rijden zijn. Toen kwam de aap uit de mouw. Mijn moeder zei letterlijk: 'ik snap niet dat jullie daar gaan wonen. Dat is nóg verder weg. Ik ga niet elke keer zoveel kilometers rijden om naar daar te komen. Jullie hadden ook deze kant op kunnen komen en hier in de buurt een huisje kunnen vinden'. Dat ik daarop zei dat ik niet aan de andere kant van Nederland ging wonen en dat we toch altijd eens per twee weken naar hun komen, daar had ze geen boodschap aan. Toen ik de focus van het gesprek probeerde terug te brengen naar wat mij dwars zat en ik aan haar vroeg waarom ze mijn vriend zo laat nog had gesms't en het niet met mij had gecommuniceerd (ook de dag erna, toen ik haar twee keer op die dag aan de telefoon had, vertelde ze me niet dat ze mijn vriend een berichtje had gestuurd) was haar antwoord: 'jij bent compleet afhankelijk van je vriend. Hij is degene met een auto en moet jullie overal naartoe brengen. En daarbij, jij slaapt om een uur 's nachts al, jouw vriend nog niet'. Vandaar dat ik hém dat bericht had gestuurd'.
Ze sloot het gesprek af met dat we de familie van mijn vriend maar moesten vragen om te helpen met verhuizen, want zij zou niet komen. En ze wenste ons veel geluk 'daarachter'. Ik wilde nog wat vragen, maar toen had ze al opgehangen. Tuuttuuttuut.
Ik ben echt even helemaal klaar met haar en haar labiele persoonlijkheid. Ik denk dat haar 'warme, hartelijke persoonlijkheid' toch even uit het raam gevlogen is. En ik? Ik voel me leeg en verdrietig.
Het is geëscaleerd en het heeft mijn gevoel nog meer bekrachtigd dat ik echt mijn eigen grenzen moet bewaken en afbakenen in de relatie met mijn moeder.
Mijn vader nam wederom de telefoon op en liep ermee richting mijn moeder. Toen mijn vader tegen mijn moeder zei dat ik graag even met haar wilde praten waren haar woorden: 'ik heb niet veel tijd'. Ze was aan het strijken.. Ik confronteerde haar al meteen met die opmerking en ze zei dat ze me niet veel te vertellen had en dat ze ook niet wist waarom ik belde. Ik ben heel rustig gebleven en had echt de intentie om er op een volwassen manier over te praten. Helaas heb je daar dus toch echt twee mensen voor nodig.
Ze heeft nérgens haar excuses voor aangeboden. Ze wist niet waarvoor. Ik heb er geen speld tussen gekregen, het was een monoloog die ze met zichzelf aanging. Het was een aaneenknopend gesprek van verwijten en persoonlijke issues. Ik ga volgende maand verhuizen naar de woonplaats van mijn vriend, om daar samen te gaan wonen. Het is een half uur verder rijden vanaf mijn ouders dan waar ik nu woon, maar wel nog in dezelfde provincie. In totaal zal het voor hun ongeveer een uurtje rijden zijn. Toen kwam de aap uit de mouw. Mijn moeder zei letterlijk: 'ik snap niet dat jullie daar gaan wonen. Dat is nóg verder weg. Ik ga niet elke keer zoveel kilometers rijden om naar daar te komen. Jullie hadden ook deze kant op kunnen komen en hier in de buurt een huisje kunnen vinden'. Dat ik daarop zei dat ik niet aan de andere kant van Nederland ging wonen en dat we toch altijd eens per twee weken naar hun komen, daar had ze geen boodschap aan. Toen ik de focus van het gesprek probeerde terug te brengen naar wat mij dwars zat en ik aan haar vroeg waarom ze mijn vriend zo laat nog had gesms't en het niet met mij had gecommuniceerd (ook de dag erna, toen ik haar twee keer op die dag aan de telefoon had, vertelde ze me niet dat ze mijn vriend een berichtje had gestuurd) was haar antwoord: 'jij bent compleet afhankelijk van je vriend. Hij is degene met een auto en moet jullie overal naartoe brengen. En daarbij, jij slaapt om een uur 's nachts al, jouw vriend nog niet'. Vandaar dat ik hém dat bericht had gestuurd'.
Ze sloot het gesprek af met dat we de familie van mijn vriend maar moesten vragen om te helpen met verhuizen, want zij zou niet komen. En ze wenste ons veel geluk 'daarachter'. Ik wilde nog wat vragen, maar toen had ze al opgehangen. Tuuttuuttuut.
Ik ben echt even helemaal klaar met haar en haar labiele persoonlijkheid. Ik denk dat haar 'warme, hartelijke persoonlijkheid' toch even uit het raam gevlogen is. En ik? Ik voel me leeg en verdrietig.
vrijdag 12 juni 2015 00:40
quote:winkelfanaat schreef op 11 juni 2015 @ 23:44:
TO, ik vind het oprecht erg voor je. Ik herken zoveel in wat je schrijft. Wat defietsboer schrijft, je had beter niet kunnen bellen. Dat maakt haar gemanipuleer alleen maar erger. Ze heeft vat op je. Je vader durft niet voor zijn eigen mening uit te komen. Dan gaat je moeder net zo lang zitten zieken tot hij het een volgende keer wel uit zijn hoofd laat. Hij kiest de weg van de minste weerstand en daarmee valt hij helaas zijn dochter af.
Je moet boven het gedrag van je moeder staan om ermee om te kunnen gaan. Ik kon het niet, we hebben ook geen contact meer.Goh, als eerste een dikke knuffel voor jou! Geen contact meer hebben met je moeder lijkt me toch heel moeilijk, ook al ligt er iets aan ten grondslag waardoor je in het belang van jezelf hebt moeten handelen. Mijn moeder heeft ook vat op me en dat weet ze natuurlijk ook. Ik vind het heel erg lastig om er boven te staan. Want hoe doe je dat?
TO, ik vind het oprecht erg voor je. Ik herken zoveel in wat je schrijft. Wat defietsboer schrijft, je had beter niet kunnen bellen. Dat maakt haar gemanipuleer alleen maar erger. Ze heeft vat op je. Je vader durft niet voor zijn eigen mening uit te komen. Dan gaat je moeder net zo lang zitten zieken tot hij het een volgende keer wel uit zijn hoofd laat. Hij kiest de weg van de minste weerstand en daarmee valt hij helaas zijn dochter af.
Je moet boven het gedrag van je moeder staan om ermee om te kunnen gaan. Ik kon het niet, we hebben ook geen contact meer.Goh, als eerste een dikke knuffel voor jou! Geen contact meer hebben met je moeder lijkt me toch heel moeilijk, ook al ligt er iets aan ten grondslag waardoor je in het belang van jezelf hebt moeten handelen. Mijn moeder heeft ook vat op me en dat weet ze natuurlijk ook. Ik vind het heel erg lastig om er boven te staan. Want hoe doe je dat?
vrijdag 12 juni 2015 02:02
Arme Quoteofmind logisch dat je eventjes helemaal niet weet wat je met deze situatie aan moet. Je bloedeigen moeder die zich als een tiener gedraagt tegenover je vriend is natuurlijk niet iets wat je in de koude kleren gaat zitten. Ik denk dat je het de komende tijd maar even over je heen moet laten komen. Laat je emoties maar gewoon haar gang gaan. Ik denk zeker dat er wat speelt want bijna geen enkele dochter zou voor de grap of uit jaloezie haar moeder hierop willen aanspreken. Blijf dus in jezelf en je eigen waarneming geloven. Je moeder zit fout en hoort zich te vermannen. Dat ze geeneens een excuus zou willen aanbieden en eerder de band met haar dochter op het spel zet, geeft bij mij ook aan dat er een kern van waarheid in zit. De gemiddelde moeder zou denk ik toch iets hebben van: goh ben je mal meid! Maar sorry als het zo is overgekomen naar jouw kant toe. En dan was het dus klaar geweest maar dat is niet zo.
De vastheid die je zoekt is even groot als de veranderlijkheid waar jij naar verlangt
vrijdag 12 juni 2015 05:42
Ik drink geen alcohol, dus ik kan jullie geruststellen.
Alles wijst er op dat het hier een puber-dochter (of een met puberaal gedrag) betreft die issues heeft met haar opvoeders.
En het sterke van dit forum is dat er massaal geroepen is dat het contact met ma toch echt op een laag cq volkedig gedoofd pitje moet komen te staan.
Kan echt niet!
Alles wijst er op dat het hier een puber-dochter (of een met puberaal gedrag) betreft die issues heeft met haar opvoeders.
En het sterke van dit forum is dat er massaal geroepen is dat het contact met ma toch echt op een laag cq volkedig gedoofd pitje moet komen te staan.
Kan echt niet!
vrijdag 12 juni 2015 08:24
Nu ik je laatste post gelezen heb, begrijp ik al helemaal niet meer waarom je je druk maakt over een sms-je dat niet aan jou gericht is. Je hebt duidelijk issues met je moeder. Waarom leg je de focus op hoe ze tegen je vriend doet?
Eerder zei ik, dat ik niet wist of het hier ging om een krolse moeder of een preutse dochter. Je argument was toen: mijn vader ziet het ook. Nu denkt je vader er dus anders over. Is dat een aanleiding om je mening bij te stellen?
Eerder zei ik, dat ik niet wist of het hier ging om een krolse moeder of een preutse dochter. Je argument was toen: mijn vader ziet het ook. Nu denkt je vader er dus anders over. Is dat een aanleiding om je mening bij te stellen?
vrijdag 12 juni 2015 08:29
Ik ga volgende maand verhuizen naar de woonplaats van mijn vriend, om daar samen te gaan wonen. Het is een half uur verder rijden vanaf mijn ouders dan waar ik nu woon, maar wel nog in dezelfde provincie. In totaal zal het voor hun ongeveer een uurtje rijden zijn. Toen kwam de aap uit de mouw. Mijn moeder zei letterlijk: 'ik snap niet dat jullie daar gaan wonen. Dat is nóg verder weg. Ik ga niet elke keer zoveel kilometers rijden om naar daar te komen. Jullie hadden ook deze kant op kunnen komen en hier in de buurt een huisje kunnen vinden'. Dat ik daarop zei dat ik niet aan de andere kant van Nederland ging wonen en dat we toch altijd eens per twee weken naar hun komen, daar had ze geen boodschap aan. Toen ik de focus van het gesprek probeerde terug te brengen naar wat mij dwars zat en ik aan haar vroeg waarom ze mijn vriend zo laat nog had gesms't en het niet met mij had gecommuniceerd (ook de dag erna, toen ik haar twee keer op die dag aan de telefoon had, vertelde ze me niet dat ze mijn vriend een berichtje had gestuurd) was haar antwoord: 'jij bent compleet afhankelijk van je vriend. Hij is degene met een auto en moet jullie overal naartoe brengen. En daarbij, jij slaapt om een uur 's nachts al, jouw vriend nog niet'. Vandaar dat ik hém dat bericht had gestuurd'.
Als ik bovenstaande lees je moeder wil jouw leven bepalen door je onder druk te zetten , jeetje wat is nou een uurtje rijden.
Als ik bovenstaande lees je moeder wil jouw leven bepalen door je onder druk te zetten , jeetje wat is nou een uurtje rijden.
vrijdag 12 juni 2015 09:38
vrijdag 12 juni 2015 09:46
quote:troelalaaaatje schreef op 12 juni 2015 @ 05:42:
Ik drink geen alcohol, dus ik kan jullie geruststellen.
Alles wijst er op dat het hier een puber-dochter (of een met puberaal gedrag) betreft die issues heeft met haar opvoeders.
En het sterke van dit forum is dat er massaal geroepen is dat het contact met ma toch echt op een laag cq volkedig gedoofd pitje moet komen te staan.
Kan echt niet!Mag ik vragen waar je dat op baseert?
Ik drink geen alcohol, dus ik kan jullie geruststellen.
Alles wijst er op dat het hier een puber-dochter (of een met puberaal gedrag) betreft die issues heeft met haar opvoeders.
En het sterke van dit forum is dat er massaal geroepen is dat het contact met ma toch echt op een laag cq volkedig gedoofd pitje moet komen te staan.
Kan echt niet!Mag ik vragen waar je dat op baseert?
vrijdag 12 juni 2015 09:49
quote:yette schreef op 12 juni 2015 @ 09:38:
Rare definitie van hartelijk houden je ouders erop na.
Hoewel het verder niks met het onderwerp van je topic te maken heeft, kan ik me wel voorstellen dat ze zich zorgen maakt over de mate waarin jij afhankelijk bent. Ga je na je verhuizing ook werken, een rijbewijs halen, etc?Ik ben 27, woon al 7 jaar op mezelf, ik heb mijn rijbewijs (alleen nog geen auto) en een vaste baan. Dus waar mijn moeder het op baseert dat ik afhankelijk ben?
Rare definitie van hartelijk houden je ouders erop na.
Hoewel het verder niks met het onderwerp van je topic te maken heeft, kan ik me wel voorstellen dat ze zich zorgen maakt over de mate waarin jij afhankelijk bent. Ga je na je verhuizing ook werken, een rijbewijs halen, etc?Ik ben 27, woon al 7 jaar op mezelf, ik heb mijn rijbewijs (alleen nog geen auto) en een vaste baan. Dus waar mijn moeder het op baseert dat ik afhankelijk ben?
vrijdag 12 juni 2015 09:57
quote:PleisterOpDenWonde schreef op 11 juni 2015 @ 06:45:
[...]
Vertoont je moeder vaker en ook in andere situaties gedrag dat jij en je vader niet van haar gewend zijn?
Lieve TO,
Ik vond dit hierboven een goede vraag. Uit je posts wordt me nog niet duidelijk of je altijd al een dwingende manipulerende moeder had of dat ze de laatste tijd ineens met allerlei mannen aan het flirten is en dat ze dit vroeger nooit deed.
Bij het laatste zou ik denken dat je vader en moeder naar de huisarts zouden moeten gaan en een doorverwijzing naar het ziekenhuis vragen. Iemand die ineens allemaal dingen gaat doen die seksueel getint zijn of grensoverschrijdend en zich nooit eerder geopenbaard hebben kan duiden op iets medisch.
Maar zat ze altijd al achter je vriendjes aan en probeert ze door 'hartelijkheid' en huilen jou en je vader en anderen daar te krijgen waar ze ze hebben wil. Dan zou ik je aanraden je wat koeler op te stellen en wat meer je eigen plan te gaan trekken.
[...]
Vertoont je moeder vaker en ook in andere situaties gedrag dat jij en je vader niet van haar gewend zijn?
Lieve TO,
Ik vond dit hierboven een goede vraag. Uit je posts wordt me nog niet duidelijk of je altijd al een dwingende manipulerende moeder had of dat ze de laatste tijd ineens met allerlei mannen aan het flirten is en dat ze dit vroeger nooit deed.
Bij het laatste zou ik denken dat je vader en moeder naar de huisarts zouden moeten gaan en een doorverwijzing naar het ziekenhuis vragen. Iemand die ineens allemaal dingen gaat doen die seksueel getint zijn of grensoverschrijdend en zich nooit eerder geopenbaard hebben kan duiden op iets medisch.
Maar zat ze altijd al achter je vriendjes aan en probeert ze door 'hartelijkheid' en huilen jou en je vader en anderen daar te krijgen waar ze ze hebben wil. Dan zou ik je aanraden je wat koeler op te stellen en wat meer je eigen plan te gaan trekken.
vrijdag 12 juni 2015 09:57
Ik vind de manier waarop je een en ander beschrijft en je wijze van reacties kinderlijk. Ik had in ieder geval nooit en te nimmer bedacht dat jij 27 zou zijn en al 7 jaar op jezelf woont.
Aangezien ik het verhaal met een flinke korrel zout neem vermoed ik dat er andere zaken spelen. Dat zijn de issues waarover ik schrijf.
Aangezien ik het verhaal met een flinke korrel zout neem vermoed ik dat er andere zaken spelen. Dat zijn de issues waarover ik schrijf.
vrijdag 12 juni 2015 10:18
quote:QuoteOfMind schreef op 12 juni 2015 @ 09:49:
[...]
Ik ben 27, woon al 7 jaar op mezelf, ik heb mijn rijbewijs (alleen nog geen auto) en een vaste baan. Dus waar mijn moeder het op baseert dat ik afhankelijk ben?
In dat geval is het inderdaad een heel rare opmerking. Waarschijnlijk een afleidingsmanoeuvre. Ze wil het gewoon niet over haar geflirt hebben.
Ik zou proberen een tijdje geen contact te hebben, hoe moeilijk dat ook is. Niet uitpraten, maar afkoelen. Bovendien kan ze dan even geen rondjes meer om je vriend dansen. Da's ook wel zo relaxed.
[...]
Ik ben 27, woon al 7 jaar op mezelf, ik heb mijn rijbewijs (alleen nog geen auto) en een vaste baan. Dus waar mijn moeder het op baseert dat ik afhankelijk ben?
In dat geval is het inderdaad een heel rare opmerking. Waarschijnlijk een afleidingsmanoeuvre. Ze wil het gewoon niet over haar geflirt hebben.
Ik zou proberen een tijdje geen contact te hebben, hoe moeilijk dat ook is. Niet uitpraten, maar afkoelen. Bovendien kan ze dan even geen rondjes meer om je vriend dansen. Da's ook wel zo relaxed.
