Relaties
alle pijlers
Ik ben verdrietig. Moeder flirt met mijn vriend.
dinsdag 9 juni 2015 23:18
Ik zit met een probleem, waarover ik graag jullie ongezouten raad zou willen.
Om met de deur in huis te vallen: in mijn ogen maakt mijn moeder advances naar mijn vriend. Mijn moeder maakt er geen geheim van dat ze mijn vriend een aantrekkelijke man vindt. Een paar weken geleden zei ze tegen mij dat ze een bepaalde voetballer een héle knappe man vond en dat mijn vriend er als twee druppels water op leek. Dat heeft ze tot twee keer toe herhaald tijdens het gesprek. Een paar dagen geleden waren mijn ouders op bezoek en mijn vriend maakte een grapje. Daar reageerde mijn moeder op door mijn vriend in zijn zij te kietelen. Afgelopen nacht kreeg mijn vriend om een uur 's nachts een berichtje van mijn moeder. Het was op zich een lief berichtje dat gericht was naar ons beiden en met de inhoud was niets mis, maar ík ben haar dochter. Waarom stuurt ze mij niet dat berichtje? Ook het tijdstip vind ik vreemd. Ze schreef ook erin dat hij de groetjes moest doen aan mij. Vandaag had ik haar tot twee keer toe aan de telefoon, maar ze heeft met geen woord gerept over het berichtje wat ze mijn vriend heeft gestuurd.
Het is een optelsom van een aantal dingen en gebeurtenissen die mij een heel rot gevoel geven. Het is overigens niet de eerste keer dat ik dit gevoel oppik en ik ben ook niet de enige. Ook mijn vader is opgevallen hoe mijn moeder zich opstelt en gedraagt naar mijn vriend en hij heeft het al eens eerder aangekaart bij haar. Toen was ze emotioneel, want 'dat is haar hartelijkheid en haar warme persoonlijkheid en ze bedoelde er niets mee', zei ze. Dat was een aantal maanden geleden.
En nu herhaalt de geschiedenis zich weer. Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat mijn moeder mijn vriend zo in haar hart heeft gesloten en hem accepteert, maar wel binnen afgebakende grenzen. Mijn vriend weet zich geen houding te geven. Hij voelt zich ook rot en ongemakkelijk bij en weet ook dat ik er heel erg mee zit. Hij probeert wat extra afstand te houden, maar hij kan er natuurlijk verder ook niets aan doen. Ik heb er vaak zelfs nachtmerries over dat mijn moeder vreemdgaat met mijn vriend en dan word ik huilend wakker. Het is echt heel eng en ik wil dat het stopt.
Ik hoop dat jullie mij advies kunnen geven. Ook als jullie vinden dat ik me aanstel, hoor ik dat graag. Ik heb objectieve meningen nodig en ik hoop die hier te vinden.
Om met de deur in huis te vallen: in mijn ogen maakt mijn moeder advances naar mijn vriend. Mijn moeder maakt er geen geheim van dat ze mijn vriend een aantrekkelijke man vindt. Een paar weken geleden zei ze tegen mij dat ze een bepaalde voetballer een héle knappe man vond en dat mijn vriend er als twee druppels water op leek. Dat heeft ze tot twee keer toe herhaald tijdens het gesprek. Een paar dagen geleden waren mijn ouders op bezoek en mijn vriend maakte een grapje. Daar reageerde mijn moeder op door mijn vriend in zijn zij te kietelen. Afgelopen nacht kreeg mijn vriend om een uur 's nachts een berichtje van mijn moeder. Het was op zich een lief berichtje dat gericht was naar ons beiden en met de inhoud was niets mis, maar ík ben haar dochter. Waarom stuurt ze mij niet dat berichtje? Ook het tijdstip vind ik vreemd. Ze schreef ook erin dat hij de groetjes moest doen aan mij. Vandaag had ik haar tot twee keer toe aan de telefoon, maar ze heeft met geen woord gerept over het berichtje wat ze mijn vriend heeft gestuurd.
Het is een optelsom van een aantal dingen en gebeurtenissen die mij een heel rot gevoel geven. Het is overigens niet de eerste keer dat ik dit gevoel oppik en ik ben ook niet de enige. Ook mijn vader is opgevallen hoe mijn moeder zich opstelt en gedraagt naar mijn vriend en hij heeft het al eens eerder aangekaart bij haar. Toen was ze emotioneel, want 'dat is haar hartelijkheid en haar warme persoonlijkheid en ze bedoelde er niets mee', zei ze. Dat was een aantal maanden geleden.
En nu herhaalt de geschiedenis zich weer. Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat mijn moeder mijn vriend zo in haar hart heeft gesloten en hem accepteert, maar wel binnen afgebakende grenzen. Mijn vriend weet zich geen houding te geven. Hij voelt zich ook rot en ongemakkelijk bij en weet ook dat ik er heel erg mee zit. Hij probeert wat extra afstand te houden, maar hij kan er natuurlijk verder ook niets aan doen. Ik heb er vaak zelfs nachtmerries over dat mijn moeder vreemdgaat met mijn vriend en dan word ik huilend wakker. Het is echt heel eng en ik wil dat het stopt.
Ik hoop dat jullie mij advies kunnen geven. Ook als jullie vinden dat ik me aanstel, hoor ik dat graag. Ik heb objectieve meningen nodig en ik hoop die hier te vinden.
vrijdag 12 juni 2015 10:23
quote:troelalaaaatje schreef op 12 juni 2015 @ 09:57:
Ik vind de manier waarop je een en ander beschrijft en je wijze van reacties kinderlijk. Ik had in ieder geval nooit en te nimmer bedacht dat jij 27 zou zijn en al 7 jaar op jezelf woont.Ik ook niet. Dat betekent dat moeder ongeveer van mijn leeftijd is. Weet je wel hoe jong en vermoeiend jongens van rond de dertig op mij overkomen?
Ik vind de manier waarop je een en ander beschrijft en je wijze van reacties kinderlijk. Ik had in ieder geval nooit en te nimmer bedacht dat jij 27 zou zijn en al 7 jaar op jezelf woont.Ik ook niet. Dat betekent dat moeder ongeveer van mijn leeftijd is. Weet je wel hoe jong en vermoeiend jongens van rond de dertig op mij overkomen?
vrijdag 12 juni 2015 10:33
Ik had hetzelfde gevoel als Troel toen ik dit topic begon te lezen. Over iemand maak ik me dan ook een pietsie ongerust, want behoorlijk warrige posts van haar afgelopen dagen.....
Pa deelt dus de mening van dochter niet, dus geen bijval van die kant. Wellicht dat Troelaaaatje en Korenwolf een punt hebben? Dat TO 27 is, had ik er ook niet uitgehaald.
Pa deelt dus de mening van dochter niet, dus geen bijval van die kant. Wellicht dat Troelaaaatje en Korenwolf een punt hebben? Dat TO 27 is, had ik er ook niet uitgehaald.
vrijdag 12 juni 2015 10:54
vrijdag 12 juni 2015 11:04
quote:blijftgewoondametje schreef op 12 juni 2015 @ 10:50:
Is dat een een beetje de nieuwe forumstijl, tegen TO zeggen dat ze geen probleem heeft (omdat haar pa ineens gedraaid is). Zo van probleem opgelost, boek dicht, next.
Als je iemand(s gevoel niet serieus kunt nemen kun je ook ophouden met reageren natuurlijk.
Nee. En dat staat er ook niet.
TO geeft zelf in haar openingspost aan: als jullie vinden dat ik me aanstel, moet je het zeggen.
Vervolgens zeg ik dat je het van twee kanten kunt bekijken.
Waarop TO zegt: maar mijn vader is het met me eens, dus ik zie het goed.
Nu is vader het niet meer met haar eens en ik vraag of dat betekent dat ze haar mening bijstelt. Let wel: ik vráág dat.
Ik zeg nergens dat TO geen probleem heeft. Dat ze een probleem heeft, lijkt me duidelijk. Ik weet alleen niet of ze zelf door heeft wat dat probleem precies is.
Is dat een een beetje de nieuwe forumstijl, tegen TO zeggen dat ze geen probleem heeft (omdat haar pa ineens gedraaid is). Zo van probleem opgelost, boek dicht, next.
Als je iemand(s gevoel niet serieus kunt nemen kun je ook ophouden met reageren natuurlijk.
Nee. En dat staat er ook niet.
TO geeft zelf in haar openingspost aan: als jullie vinden dat ik me aanstel, moet je het zeggen.
Vervolgens zeg ik dat je het van twee kanten kunt bekijken.
Waarop TO zegt: maar mijn vader is het met me eens, dus ik zie het goed.
Nu is vader het niet meer met haar eens en ik vraag of dat betekent dat ze haar mening bijstelt. Let wel: ik vráág dat.
Ik zeg nergens dat TO geen probleem heeft. Dat ze een probleem heeft, lijkt me duidelijk. Ik weet alleen niet of ze zelf door heeft wat dat probleem precies is.
vrijdag 12 juni 2015 11:11
quote:QuoteOfMind schreef op 12 juni 2015 @ 00:40:
[...]
Goh, als eerste een dikke knuffel voor jou! Geen contact meer hebben met je moeder lijkt me toch heel moeilijk, ook al ligt er iets aan ten grondslag waardoor je in het belang van jezelf hebt moeten handelen. Mijn moeder heeft ook vat op me en dat weet ze natuurlijk ook. Ik vind het heel erg lastig om er boven te staan. Want hoe doe je dat?
Dat is ook heel moeilijk. Ik heb het contract verbroken ook op advies van mijn psycholoog. Ik ging er echt aan onderdoor. Toen ik jouw leeftijd had was ik ook nog zo aan het worstelen om los te komen. Mijn eigen grenzen af te bakenen. Ik probeerde er ook boven te staan, maar het lukte me niet. Haar trukendoos was te groot. De loyaliteit naar je ouders toe speelt ook enorm mee. Je geeft nou eenmaal geen grote mond aan je moeder/ouders.
Ik zeg trouwens niet dat je het contact met je moeder moet verbreken. Ook zonder contact is het erg zwaar, hoe gek het ook klinkt. Hoe je er boven moet staan weet ik tot de dag van vandaag ook niet. Je gevoel uitschakelen gaat nou eenmaal niet.
[...]
Goh, als eerste een dikke knuffel voor jou! Geen contact meer hebben met je moeder lijkt me toch heel moeilijk, ook al ligt er iets aan ten grondslag waardoor je in het belang van jezelf hebt moeten handelen. Mijn moeder heeft ook vat op me en dat weet ze natuurlijk ook. Ik vind het heel erg lastig om er boven te staan. Want hoe doe je dat?
Dat is ook heel moeilijk. Ik heb het contract verbroken ook op advies van mijn psycholoog. Ik ging er echt aan onderdoor. Toen ik jouw leeftijd had was ik ook nog zo aan het worstelen om los te komen. Mijn eigen grenzen af te bakenen. Ik probeerde er ook boven te staan, maar het lukte me niet. Haar trukendoos was te groot. De loyaliteit naar je ouders toe speelt ook enorm mee. Je geeft nou eenmaal geen grote mond aan je moeder/ouders.
Ik zeg trouwens niet dat je het contact met je moeder moet verbreken. Ook zonder contact is het erg zwaar, hoe gek het ook klinkt. Hoe je er boven moet staan weet ik tot de dag van vandaag ook niet. Je gevoel uitschakelen gaat nou eenmaal niet.
vrijdag 12 juni 2015 11:12
vrijdag 12 juni 2015 11:34
Mijn vader gaat directe confrontaties met mijn moeder uit de weg. Dat is niet iets van de laatste tijd, dat speelt al jaren. Hij kan als een blad aan de boom omdraaien en daar heb ik redelijk mee leren omgaan. Ik heb mijn berichten hier nog eens terug gelezen en ik kan me voorstellen dat het op sommigen warrig en onsamenhangend overkomt. Ik wil er verder hier in het openbaar niet over uitweiden, maar ik kom uit een gezin waarin ouders beiden met psychische problemen en persoonlijkheidsstoornissen kampen (gediagnosticeerd). Dat is in bepaalde opzichten ook tekenend en bepalend voor hun gedrag en dat hoort bij hun bagage. Dat begrijp ik echt.
Ik hou van mijn ouders, maar dat wil toch niet zeggen dat ik alles hoef te incasseren? Daarbij ben ik niet de enige die bepaald gedrag van mijn moeder vreemd vind. Mijn vriend deelt mijn mening en hij staat er een stuk objectiever in dan mijn vader en ik.
Dus nee, Korenwolf. Dat mijn vader plots zijn mening bijstelt, is voor mij geen reden om mijn mening bij te stellen. Ik weet namelijk waar het gedrag van mijn vader mee te maken heeft.
Ik heb het er heel moeilijk mee. Nogmaals, ik hou van mijn ouders en ze hebben heel veel voor mij gedaan en dat doen ze nog steeds, weliswaar in een andere vorm. En daar ben ik hun beiden heel dankbaar voor. Een definitieve breuk is heel rigoureus en ik heb (nog) niet het punt bereikt om daar voor te kiezen. Maar ik heb wel verdriet van het feit dat er dingen spelen die buiten mijn persoonlijke grenzen gaan en dat mijn moeder vind dat ze geen ownership heeft in dit plaatje en hoe ik me voel.
Ik hou van mijn ouders, maar dat wil toch niet zeggen dat ik alles hoef te incasseren? Daarbij ben ik niet de enige die bepaald gedrag van mijn moeder vreemd vind. Mijn vriend deelt mijn mening en hij staat er een stuk objectiever in dan mijn vader en ik.
Dus nee, Korenwolf. Dat mijn vader plots zijn mening bijstelt, is voor mij geen reden om mijn mening bij te stellen. Ik weet namelijk waar het gedrag van mijn vader mee te maken heeft.
Ik heb het er heel moeilijk mee. Nogmaals, ik hou van mijn ouders en ze hebben heel veel voor mij gedaan en dat doen ze nog steeds, weliswaar in een andere vorm. En daar ben ik hun beiden heel dankbaar voor. Een definitieve breuk is heel rigoureus en ik heb (nog) niet het punt bereikt om daar voor te kiezen. Maar ik heb wel verdriet van het feit dat er dingen spelen die buiten mijn persoonlijke grenzen gaan en dat mijn moeder vind dat ze geen ownership heeft in dit plaatje en hoe ik me voel.
vrijdag 12 juni 2015 11:44
Zo, nu dit verhaal er uit is kan ook ik er iets mee!
Dit geeft enige inzage in de ontbrekende, doch zeer belangrijke, details in dit verhaal en de relatie tussen de gezinsleden.
Daar er sprake is van persoonlijkheidsstoornis(sen) zul jij hier in je eentje geen verandering in aan kunnen brengen. En dat er inderdaad verstoorde cq zieke patronen zijn waar te nemen is overduidelijk.
In dit geval lijkt het mij een hele goede zaak om de discussie cq de aanval niet meer op te zoeken en je ouders vooral te laten voor wat ze zijn. Het contact op een laag pitje en werken aan je eigen toekomst. Voor jou, je relatie, je rust en je geluk.
Ik vermoed dat bij elk contact frustratie borrelt. Dat vreet aan een mens en de energie die dit kost liever gebruiken voor leuke dingen.
Dit geeft enige inzage in de ontbrekende, doch zeer belangrijke, details in dit verhaal en de relatie tussen de gezinsleden.
Daar er sprake is van persoonlijkheidsstoornis(sen) zul jij hier in je eentje geen verandering in aan kunnen brengen. En dat er inderdaad verstoorde cq zieke patronen zijn waar te nemen is overduidelijk.
In dit geval lijkt het mij een hele goede zaak om de discussie cq de aanval niet meer op te zoeken en je ouders vooral te laten voor wat ze zijn. Het contact op een laag pitje en werken aan je eigen toekomst. Voor jou, je relatie, je rust en je geluk.
Ik vermoed dat bij elk contact frustratie borrelt. Dat vreet aan een mens en de energie die dit kost liever gebruiken voor leuke dingen.
vrijdag 12 juni 2015 11:44
Ga je richten op je vriend, huis, vrienden en werk. Probeer het contact met je ouders even te laten gaan. Het os beter voor jezelf maar ook voor je ouders. Er zit nu te veel spanning in jullie contact en dat kan alleen maar tot escalaties gaan leiden. Er komt vanzelf wel een moment waarop één van de partijen weer toe is aan contact. En dan is de rust weer wat teruggekeerd en mocht het dan escaleren dan weet je dat je het ook zonder je ouders afkan. Ga je eigen leven leiden en vul het zelf in. Dus niet laten invullen door je ouders of vriend.
vrijdag 12 juni 2015 13:06
Ok, duidelijk.
Als er sprake is van persoonlijkheidsstoornissen, dan zou ik minder energie stoppen in uitpraten met of overtuigen van je ouders, en meer in afstand nemen. Het probleem is immers niet op te lossen en jij hebt er last van. Wat dat betreft is het goed dat je verderop gaat wonen. Iets minder bellen lijkt me ook geen kwaad kunnen.
Wat je laatste opmerking betreft, iets met dat je moeder geen ownership heeft in jouw gevoelens: daar heeft ze volkomen gelijk in. Jouw gevoelens zijn jouw gevoelens, jij bent de enige die daarover gaat. Als jij je rot voelt door je moeders gedrag, kun je al je energie richten op je moeder. Je kunt ook uit de ongezonde loop proberen te stappen.
Als er sprake is van persoonlijkheidsstoornissen, dan zou ik minder energie stoppen in uitpraten met of overtuigen van je ouders, en meer in afstand nemen. Het probleem is immers niet op te lossen en jij hebt er last van. Wat dat betreft is het goed dat je verderop gaat wonen. Iets minder bellen lijkt me ook geen kwaad kunnen.
Wat je laatste opmerking betreft, iets met dat je moeder geen ownership heeft in jouw gevoelens: daar heeft ze volkomen gelijk in. Jouw gevoelens zijn jouw gevoelens, jij bent de enige die daarover gaat. Als jij je rot voelt door je moeders gedrag, kun je al je energie richten op je moeder. Je kunt ook uit de ongezonde loop proberen te stappen.
vrijdag 12 juni 2015 15:04
Oeh, ja die hoop op een volwassen gesprek met oog voor jouw gevoelens was misschien een tikje naïef aangezien je nu aangeeft te weten dat er bij je ouders 'handicaps' zijn op psychisch niveau.
Natuurlijk raakt het je dan nog steeds.... je gaat niet krijgen wat je wilt hoe redelijk je dat zelf ook lijkt. Het is niet leuk, niet eerlijk maar deal ermee.
Het dagelijks contact met je ouders hebben kun je misschien beter opgeven, en het is waarschijnlijk zelfs goed dat er letterlijk meer afstand komt tussen jullie.
Natuurlijk raakt het je dan nog steeds.... je gaat niet krijgen wat je wilt hoe redelijk je dat zelf ook lijkt. Het is niet leuk, niet eerlijk maar deal ermee.
Het dagelijks contact met je ouders hebben kun je misschien beter opgeven, en het is waarschijnlijk zelfs goed dat er letterlijk meer afstand komt tussen jullie.
Lorem Ipsum
vrijdag 12 juni 2015 15:38
vrijdag 12 juni 2015 15:45
Ik zou de voorbeelden die je geeft in je OP niet als dusdanig opvatten, omdat het bij mij iets ondenkbaar is. Mocht er meer spelen en ik vat het wel zo op, dan zou ik het aankaarten. Erover praten tegen je moeder. Het probleem aanpakken daar waar het zich voor doet. Bij een dergelijke opmerking over de voetballer aangeven dat je dat niet prettig vindt.
Mocht ze het blijven doen, dan zou kunnen aangeven dat jullie wat afstand houden, omdat je haar manier van omgaan met jullie niet prettig vindt.
Mocht ze het blijven doen, dan zou kunnen aangeven dat jullie wat afstand houden, omdat je haar manier van omgaan met jullie niet prettig vindt.
vrijdag 12 juni 2015 15:52
quote:yette schreef op 12 juni 2015 @ 15:23:
Ik weet dat er diagnoses zijn waarbij je het moeilijk vindt om je in anderen in te leven, maar is er ook een diagnose waardoor je met je schoonzoon gaat flirten?[...]
Ik weet dat er diagnoses zijn waarbij je het moeilijk vindt om je in anderen in te leven, maar is er ook een diagnose waardoor je met je schoonzoon gaat flirten?[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 12-06-2015 16:13
Reden: Stellen van een diagnose
Reden: Stellen van een diagnose
% gewijzigd
vrijdag 12 juni 2015 15:53
quote:QuoteOfMind schreef op 12 juni 2015 @ 11:34:
Mijn vader gaat directe confrontaties met mijn moeder uit de weg. Dat is niet iets van de laatste tijd, dat speelt al jaren. Hij kan als een blad aan de boom omdraaien en daar heb ik redelijk mee leren omgaan. Ik heb mijn berichten hier nog eens terug gelezen en ik kan me voorstellen dat het op sommigen warrig en onsamenhangend overkomt. Ik wil er verder hier in het openbaar niet over uitweiden, maar ik kom uit een gezin waarin ouders beiden met psychische problemen en persoonlijkheidsstoornissen kampen (gediagnosticeerd). Dat is in bepaalde opzichten ook tekenend en bepalend voor hun gedrag en dat hoort bij hun bagage. Dat begrijp ik echt.
Ik hou van mijn ouders, maar dat wil toch niet zeggen dat ik alles hoef te incasseren? Daarbij ben ik niet de enige die bepaald gedrag van mijn moeder vreemd vind. Mijn vriend deelt mijn mening en hij staat er een stuk objectiever in dan mijn vader en ik.Dit meteen vermelden had 5 pagina's zinloze discussie gescheeld.
Mijn vader gaat directe confrontaties met mijn moeder uit de weg. Dat is niet iets van de laatste tijd, dat speelt al jaren. Hij kan als een blad aan de boom omdraaien en daar heb ik redelijk mee leren omgaan. Ik heb mijn berichten hier nog eens terug gelezen en ik kan me voorstellen dat het op sommigen warrig en onsamenhangend overkomt. Ik wil er verder hier in het openbaar niet over uitweiden, maar ik kom uit een gezin waarin ouders beiden met psychische problemen en persoonlijkheidsstoornissen kampen (gediagnosticeerd). Dat is in bepaalde opzichten ook tekenend en bepalend voor hun gedrag en dat hoort bij hun bagage. Dat begrijp ik echt.
Ik hou van mijn ouders, maar dat wil toch niet zeggen dat ik alles hoef te incasseren? Daarbij ben ik niet de enige die bepaald gedrag van mijn moeder vreemd vind. Mijn vriend deelt mijn mening en hij staat er een stuk objectiever in dan mijn vader en ik.Dit meteen vermelden had 5 pagina's zinloze discussie gescheeld.
vrijdag 12 juni 2015 20:09
quote:troelalaaaatje schreef op 12 juni 2015 @ 11:44:
Zo, nu dit verhaal er uit is kan ook ik er iets mee!
Dit geeft enige inzage in de ontbrekende, doch zeer belangrijke, details in dit verhaal en de relatie tussen de gezinsleden.
Daar er sprake is van persoonlijkheidsstoornis(sen) zul jij hier in je eentje geen verandering in aan kunnen brengen. En dat er inderdaad verstoorde cq zieke patronen zijn waar te nemen is overduidelijk.
In dit geval lijkt het mij een hele goede zaak om de discussie cq de aanval niet meer op te zoeken en je ouders vooral te laten voor wat ze zijn. Het contact op een laag pitje en werken aan je eigen toekomst. Voor jou, je relatie, je rust en je geluk.
Ik vermoed dat bij elk contact frustratie borrelt. Dat vreet aan een mens en de energie die dit kost liever gebruiken voor leuke dingen.
..........ik krijg toch gelijk!
En ja, ik kon ook al uit eerdere posts van TO opmaken dat er iets goed mis zat met moeders en de relatie tussen haar ouders. Het enige wat enigzins verassend was uit haar 'uitleg'-post, was dat de vader ook mentale problemen heeft.
Zo, nu dit verhaal er uit is kan ook ik er iets mee!
Dit geeft enige inzage in de ontbrekende, doch zeer belangrijke, details in dit verhaal en de relatie tussen de gezinsleden.
Daar er sprake is van persoonlijkheidsstoornis(sen) zul jij hier in je eentje geen verandering in aan kunnen brengen. En dat er inderdaad verstoorde cq zieke patronen zijn waar te nemen is overduidelijk.
In dit geval lijkt het mij een hele goede zaak om de discussie cq de aanval niet meer op te zoeken en je ouders vooral te laten voor wat ze zijn. Het contact op een laag pitje en werken aan je eigen toekomst. Voor jou, je relatie, je rust en je geluk.
Ik vermoed dat bij elk contact frustratie borrelt. Dat vreet aan een mens en de energie die dit kost liever gebruiken voor leuke dingen.
..........ik krijg toch gelijk!
En ja, ik kon ook al uit eerdere posts van TO opmaken dat er iets goed mis zat met moeders en de relatie tussen haar ouders. Het enige wat enigzins verassend was uit haar 'uitleg'-post, was dat de vader ook mentale problemen heeft.
