Relaties
alle pijlers
Ik kan zoons geaardheid niet aanvaarden
zaterdag 7 november 2015 12:11
Ongeveer anderhalf jaar geleden vertelde mijn zoon voor het eerst dat hij denkt dat hij homoseksueel is. Hij was toen 19 jaar en we vonden dit nog veel te vroeg om zo’n dingen zeker te weten. Vooral mijn man vindt dit niet bespreekbaar. We hebben toen heel intensief gesproken over wat in hem omging en na een tijdje gaf zoon aan dat hij er niet helemaal over uit was en nog niet helemaal zeker was wat zijn geaardheid was. De relatie tussen zoon en zijn vader is hierdoor wel sterk bekoeld, alsof er toch een afstand is gekomen. We hebben het onderwerp in de maanden die erop volgde laten rusten. Zoon kreeg in die periode ook een vriendin.
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
Een tijdje geleden gaf zoon aan dat hij nog steeds denkt homo te zijn. Hij is verliefd op een vriend en hij ook op hem, ze hebben dit al tegen elkaar uitgesproken en hebben al gekust. Ik ben kwaad dat hij ons een jaar heeft voorgelogen, dat hij ons voorgehouden heeft dat zijn gevoelens veranderd waren. Hoe hard ik ook probeer, ik kan dit niet gewoon aanvaarden. Ik wil beter voor mijn kind. Tegenwoordig lijkt homo/bi zijn wel een modeverschijnsel. Je ‘moet’ wel eens experimenteren met iemand van het zelfde geslacht, anders tel je niet meer mee. Zoon is een harde bikkel, een doorzetter. Ik zie hem helemaal niet als homoseksueel. Ik zie zo’n levensstijl ook gewoon niet passen bij mijn zoon en als ik eerlijk ben vind ik het vies. Zoon heeft al een paar keer over zijn “vriend” verteld, over hoe graag hij bij hem is, maar dit wil ik helemaal niet weten. Ik kan er niet met hem niet over spreken.
Ik hou zielsveel van mijn zoon, maar dit deel kan ik echt niet aanvaarden. Ik wil hem hierover niet verliezen. Zijn er hier ouders die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan? Weet iemand een manier om hier samen met mijn zoon door te komen?
zondag 15 november 2015 19:25
Nou ik lees weleens mee met 'hot topics' via de Viva nieuwsbrief, maar was er tot nu toe nog niet aan toe gekomen om een account aan te maken en daadwerkelijk een reactie te plaatsen. Om 1 of andere reden voelde ik nu dus wel de drang dat te doen...ook al zijn er al 44 pagina's aan gewijd inmiddels! Ik heb niet alle reacties gelezen want dan ben ik volgende week nog bezig vermoed ik, maar wel die van TO zelf. Maar kan dus zijn dat ik nu ook dingen zeg die al gezegd zijn ofzo.. Ik wil eigenlijk alleen mijn verhaal kwijt, omdat TO (o.a.) naar eigen ervaringen vraagt.
Anyway, ik lees hier de reactie van een moeder die inderdaad nogal ouderwetse (media gebaseerde?) ideeën heeft over homoseksualiteit. Is dat jammer? Ja absoluut! Maar om nou te zeggen dat ik er erg van opkijk, nee, eigenlijk niet (helaas). Er zijn nog zóveel mensen die er zo over denken! Geloofsgebaseerd of niet. Misschien heeft TO deze ideeën wel meegekregen vanuit haar eigen opvoeding, ik snap op zich wel dat je zoiets er dan niet zomaar 1,2,3 uitslaat.
Zelf ben ik (gelukkig) niet zo opgevoed en dat is maar goed ook, want anders had mijn broertje het ook een stuk minder makkelijk gehad thuis. Mijn broertje is op zijn 17e 'uit de kast gekomen', dat is inmiddels alweer zo'n 13 jaar geleden. Het jaar voor zijn coming out heeft 'ie erg met zichzelf geworsteld, misschien ook wel langer dan dat. Het feit alleen al dat hij dat minstens een jaar alleen heeft moeten doormaken vond ik eigenlijk al erg genoeg. Mijn moeder heeft altijd gezegd "al zou hij homo zijn, so what?", dus daar heeft het niet aan gelegen.
Ik snap op zich best dat het toekomstbeeld wat je voor je zoon hebt heel erg veranderd als je zoiets hoort. Dat je daaraan moet wennen snap ik ook. Ook al was het voor mij wat mijn broertje betreft eigenlijk geen verrassing, ook ik heb even tijd nodig gehad om mijn visie bij te stellen. Dat duurde een dag of 2. Daarna was het voor mij gewoon een feit, en niets meer of minder dan dat. Inmiddels zou ik me ook niet anders meer voor kunnen stellen.
Maar verder, TO hoe weet je bijv. überhaupt dat je zoon wel kinderen wil/had willen hebben? Ik ben zelf al bijna halverwege de 30 maar bij mij gaan de eierstokken nog steeds niet rammelen. Vind mijn moeder natuurlijk ook jammer, want tuurlijk, voor een homoseksueel stel ligt het inderdaad gecompliceerder om een kind te krijgen, dat willen mijn broertje en zijn partner ook niet, dus ja, dan ligt de focus op mij hè. Maar ja, ze accepteert het wel. Ik vind een kind krijgen omdat mijn moeder graag oma wilt worden nou eenmaal niet bepaald de beste reden om er 1 op de wereld te zetten!
Verder vind ik het ook erg jammer dat je je beeld van homoseksuelen zo laat kleuren door wat je in de media ziet en hoort. Ik woon toevallig in een flat waar relatief veel homo's wonen, maar de meesten daarvan zijn stellen die al jaren samen zijn, vaak ook getrouwd. Mijn broertje heeft nu ook al zo'n 8 jaar een vaste partner. Sterker nog, hij heeft zijn zaakjes wat huisje, boompje, beestje betreft momenteel beter geregeld als ik!
Mijn zwager heeft overigens heel lang met zijn gevoelens geworsteld en is pas toen hij al in de 20 was 'uit de kast gekomen'. Niet lang voordat hij mijn broertje ontmoette eigenlijk. Heel jammer in mijn ogen. Ik zou zeggen wees blij dat je zoon er al "zo vroeg" bij is, zo heeft hij nog de tijd zichzelf te ontdekken. En nee, 19 jaar is echt niet te vroeg om dit al te weten. Vaak weten jongeren al van jongs af aan dat ze 'anders' zijn. Zoals al heel vaak is gezegd hier: het is écht aangeboren, ga maar op zoek naar wetenschappelijke informatie hierover.
Mijn broertje heeft zelf een paar jaar aardig de bloemetjes buitengezet in het (gay) uitgaansleven na zijn coming out. Er zijn ook wel een aantal kortstondige relaties geweest, en ja, met de 1 waren mijn ouders ook minder blij als met de ander. Niet vanwege de homoseksualiteit, maar mijn broertje heeft een tijd lang sowieso een enorme aantrekkingskracht gehad op mensen die een hele shitload aan problemen en drama met zich meedroegen, ook qua vriendschappen. Maar goed, nooit hebben mijn ouders een vriendje of een vriend/vriendin van hem de deur gewezen. Dat werkt alleen maar averechts, dus doe dit ajb niet! Echt hoor, je zoon raakt op die manier alleen maar (meer) van je vervreemd.
Verder is iedere persoon gewoon anders, homo of hetero. De 1 feest zich suf in zijn/haar jonge jaren, de ander is al heel jong gesetteld. Mijn zwager heeft bijv. nog nooit een 'homobar/discotheek' van binnen gezien en heeft daar ook totaal geen behoefte aan. Maar dit heb je niet in de hand, en kun je ook geen invloed op uitoefenen als moeder. Je zoon is nu volwassen en zal meer en meer zijn eigen leven gaan bepalen, dus leg je erbij neer.
Belangrijker is dat je hem goede normen en waarden meegeeft, don't judge a book by it's cover bijv...
Anyway, ik lees hier de reactie van een moeder die inderdaad nogal ouderwetse (media gebaseerde?) ideeën heeft over homoseksualiteit. Is dat jammer? Ja absoluut! Maar om nou te zeggen dat ik er erg van opkijk, nee, eigenlijk niet (helaas). Er zijn nog zóveel mensen die er zo over denken! Geloofsgebaseerd of niet. Misschien heeft TO deze ideeën wel meegekregen vanuit haar eigen opvoeding, ik snap op zich wel dat je zoiets er dan niet zomaar 1,2,3 uitslaat.
Zelf ben ik (gelukkig) niet zo opgevoed en dat is maar goed ook, want anders had mijn broertje het ook een stuk minder makkelijk gehad thuis. Mijn broertje is op zijn 17e 'uit de kast gekomen', dat is inmiddels alweer zo'n 13 jaar geleden. Het jaar voor zijn coming out heeft 'ie erg met zichzelf geworsteld, misschien ook wel langer dan dat. Het feit alleen al dat hij dat minstens een jaar alleen heeft moeten doormaken vond ik eigenlijk al erg genoeg. Mijn moeder heeft altijd gezegd "al zou hij homo zijn, so what?", dus daar heeft het niet aan gelegen.
Ik snap op zich best dat het toekomstbeeld wat je voor je zoon hebt heel erg veranderd als je zoiets hoort. Dat je daaraan moet wennen snap ik ook. Ook al was het voor mij wat mijn broertje betreft eigenlijk geen verrassing, ook ik heb even tijd nodig gehad om mijn visie bij te stellen. Dat duurde een dag of 2. Daarna was het voor mij gewoon een feit, en niets meer of minder dan dat. Inmiddels zou ik me ook niet anders meer voor kunnen stellen.
Maar verder, TO hoe weet je bijv. überhaupt dat je zoon wel kinderen wil/had willen hebben? Ik ben zelf al bijna halverwege de 30 maar bij mij gaan de eierstokken nog steeds niet rammelen. Vind mijn moeder natuurlijk ook jammer, want tuurlijk, voor een homoseksueel stel ligt het inderdaad gecompliceerder om een kind te krijgen, dat willen mijn broertje en zijn partner ook niet, dus ja, dan ligt de focus op mij hè. Maar ja, ze accepteert het wel. Ik vind een kind krijgen omdat mijn moeder graag oma wilt worden nou eenmaal niet bepaald de beste reden om er 1 op de wereld te zetten!
Verder vind ik het ook erg jammer dat je je beeld van homoseksuelen zo laat kleuren door wat je in de media ziet en hoort. Ik woon toevallig in een flat waar relatief veel homo's wonen, maar de meesten daarvan zijn stellen die al jaren samen zijn, vaak ook getrouwd. Mijn broertje heeft nu ook al zo'n 8 jaar een vaste partner. Sterker nog, hij heeft zijn zaakjes wat huisje, boompje, beestje betreft momenteel beter geregeld als ik!
Mijn zwager heeft overigens heel lang met zijn gevoelens geworsteld en is pas toen hij al in de 20 was 'uit de kast gekomen'. Niet lang voordat hij mijn broertje ontmoette eigenlijk. Heel jammer in mijn ogen. Ik zou zeggen wees blij dat je zoon er al "zo vroeg" bij is, zo heeft hij nog de tijd zichzelf te ontdekken. En nee, 19 jaar is echt niet te vroeg om dit al te weten. Vaak weten jongeren al van jongs af aan dat ze 'anders' zijn. Zoals al heel vaak is gezegd hier: het is écht aangeboren, ga maar op zoek naar wetenschappelijke informatie hierover.
Mijn broertje heeft zelf een paar jaar aardig de bloemetjes buitengezet in het (gay) uitgaansleven na zijn coming out. Er zijn ook wel een aantal kortstondige relaties geweest, en ja, met de 1 waren mijn ouders ook minder blij als met de ander. Niet vanwege de homoseksualiteit, maar mijn broertje heeft een tijd lang sowieso een enorme aantrekkingskracht gehad op mensen die een hele shitload aan problemen en drama met zich meedroegen, ook qua vriendschappen. Maar goed, nooit hebben mijn ouders een vriendje of een vriend/vriendin van hem de deur gewezen. Dat werkt alleen maar averechts, dus doe dit ajb niet! Echt hoor, je zoon raakt op die manier alleen maar (meer) van je vervreemd.
Verder is iedere persoon gewoon anders, homo of hetero. De 1 feest zich suf in zijn/haar jonge jaren, de ander is al heel jong gesetteld. Mijn zwager heeft bijv. nog nooit een 'homobar/discotheek' van binnen gezien en heeft daar ook totaal geen behoefte aan. Maar dit heb je niet in de hand, en kun je ook geen invloed op uitoefenen als moeder. Je zoon is nu volwassen en zal meer en meer zijn eigen leven gaan bepalen, dus leg je erbij neer.
Belangrijker is dat je hem goede normen en waarden meegeeft, don't judge a book by it's cover bijv...
dinsdag 17 november 2015 08:26
quote:Eleonora-1 schreef op 14 november 2015 @ 14:46:
Kerol, je moet me niet, ik jou niet.
We spreken een andere taal blijkbaar.
Dat ik volgens jou homofobie góed praat door te zeggen dat zoiets diep zit en dat verandering tijd nodig heeft is daar weer een duidelijk voorbeeld van.
Ik heb zeer duidelijk mijn afkeer uitgesproken over de manier waarop Jamie aankijkt tegen haar zoon en homoseksualiteit in het algemeen.
Dat ik daarbij begrijp dat diepgewortelde aversie tegen bijvoorbeeld homoseksualiteit niet in een week veranderd is doet daar totaal niks aan af.
Ik wilde in gesprek blijven met Jamie, in de hoop haar, samen met anderen hier, op weg te helpen naar die verandering.
Maar jij moet dat natuurlijk weer belachelijk maken en er je eigen, kortzichtige, conclusies aan verbinden.
Logisch.
En ik denk niet dat TO terugkomt maar vond het een interessant topic.
Ik snap wel heel goed wat kerol bedoelt.
Het is aan de ene kant mooi dat je het geduld op kan brengen om zo begripvol te reageren op TO, maar in mijn ogen gaat iemand zoals TO ver over de grenzen van wat normaal en fatsoenlijk is. Zou je ook zo begripvol reageren op andere schokkende zaken in de maatschappij? Pedofilie? Racisme? Ergens trek je een grens en bij mij is de grens al ver overschreden op het moment dat je de liefde en steun aan je zoon anno 2015 afhankelijk stelt van zijn geaardheid. Iemand als TO, die zelf overduidelijk actief is op Viva en beter zou moeten weten, verdient geen aai over haar bol.
Kerol, je moet me niet, ik jou niet.
We spreken een andere taal blijkbaar.
Dat ik volgens jou homofobie góed praat door te zeggen dat zoiets diep zit en dat verandering tijd nodig heeft is daar weer een duidelijk voorbeeld van.
Ik heb zeer duidelijk mijn afkeer uitgesproken over de manier waarop Jamie aankijkt tegen haar zoon en homoseksualiteit in het algemeen.
Dat ik daarbij begrijp dat diepgewortelde aversie tegen bijvoorbeeld homoseksualiteit niet in een week veranderd is doet daar totaal niks aan af.
Ik wilde in gesprek blijven met Jamie, in de hoop haar, samen met anderen hier, op weg te helpen naar die verandering.
Maar jij moet dat natuurlijk weer belachelijk maken en er je eigen, kortzichtige, conclusies aan verbinden.
Logisch.
En ik denk niet dat TO terugkomt maar vond het een interessant topic.
Ik snap wel heel goed wat kerol bedoelt.
Het is aan de ene kant mooi dat je het geduld op kan brengen om zo begripvol te reageren op TO, maar in mijn ogen gaat iemand zoals TO ver over de grenzen van wat normaal en fatsoenlijk is. Zou je ook zo begripvol reageren op andere schokkende zaken in de maatschappij? Pedofilie? Racisme? Ergens trek je een grens en bij mij is de grens al ver overschreden op het moment dat je de liefde en steun aan je zoon anno 2015 afhankelijk stelt van zijn geaardheid. Iemand als TO, die zelf overduidelijk actief is op Viva en beter zou moeten weten, verdient geen aai over haar bol.
dinsdag 17 november 2015 09:54
Wat een onzin kerol en kadanz. Door TO alleen maar hard af te wijzen doen jullie precies wat zij ook doet (deed). wat mij betreft verdient iedereen hulp en een aai over de bol in zijn of haar pogingen om een beter mens te zijn. Leo is iemand die de steun daarbij heel goed kan geven. Super is dat!
Het is zoals het is
dinsdag 17 november 2015 10:46
Eens met Youk, in die zin dat je juist met een handreiking TO eerder over de streep krijgt. Ik vind wel dat gezegd moet worden dat haar ideeen niet van deze tijd zijn, maar tegelijkertijd haar ook de kans moet geven om tot inzicht te komen dat ze fout zat. Als je alleen maar hard gaat schreeuwen, zal zij zich eerder afsluiten dan dat ze tot inkeer komt.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 17 november 2015 11:05
quote:Eleonora-1 schreef op 17 november 2015 @ 08:51:
Je hebt helemaal gelijk.
Goed dat je me even wijst op waar mijn bedoelingen fout gaan.
Het is precies zoals jíj zegt dat het is.
Ik zal er op letten.
Thanks.
Waarom zo verongelijkt?
Dit is toch de discussie die TO wil?
Stel we hadden hier te maken met een racist, of een pedofiel. Was de softe aanpak dan ook t verkiezen boven ferme duidelijke taal?
Je hebt helemaal gelijk.
Goed dat je me even wijst op waar mijn bedoelingen fout gaan.
Het is precies zoals jíj zegt dat het is.
Ik zal er op letten.
Thanks.
Waarom zo verongelijkt?
Dit is toch de discussie die TO wil?
Stel we hadden hier te maken met een racist, of een pedofiel. Was de softe aanpak dan ook t verkiezen boven ferme duidelijke taal?
dinsdag 17 november 2015 11:07
quote:DG2015 schreef op 17 november 2015 @ 10:46:
Eens met Youk, in die zin dat je juist met een handreiking TO eerder over de streep krijgt. Ik vind wel dat gezegd moet worden dat haar ideeen niet van deze tijd zijn, maar tegelijkertijd haar ook de kans moet geven om tot inzicht te komen dat ze fout zat. Als je alleen maar hard gaat schreeuwen, zal zij zich eerder afsluiten dan dat ze tot inkeer komt.Wat voor handreiking dan? TO is in mijn ogen een volwassen vrouw die goed weet hoe het werkt in de wereld en op Viva, geen imbeciel die je eerst gerust moet stellen met 'och wat een schrik dat je zoon homo is, meissie toch, ik begrijp helemaal dat je je zo voelt, kom eens hier '.
Eens met Youk, in die zin dat je juist met een handreiking TO eerder over de streep krijgt. Ik vind wel dat gezegd moet worden dat haar ideeen niet van deze tijd zijn, maar tegelijkertijd haar ook de kans moet geven om tot inzicht te komen dat ze fout zat. Als je alleen maar hard gaat schreeuwen, zal zij zich eerder afsluiten dan dat ze tot inkeer komt.Wat voor handreiking dan? TO is in mijn ogen een volwassen vrouw die goed weet hoe het werkt in de wereld en op Viva, geen imbeciel die je eerst gerust moet stellen met 'och wat een schrik dat je zoon homo is, meissie toch, ik begrijp helemaal dat je je zo voelt, kom eens hier '.
dinsdag 17 november 2015 11:15
quote:kadanz schreef op 17 november 2015 @ 11:07:
[...]
Wat voor handreiking dan? TO is in mijn ogen een volwassen vrouw die goed weet hoe het werkt in de wereld en op Viva, geen imbeciel die je eerst gerust moet stellen met 'och wat een schrik dat je zoon homo is, meissie toch, ik begrijp helemaal dat je je zo voelt, kom eens hier '.Ach ja, je hoeft niet te overdrijven in het troosten, maar toch denk ik dat begrip voor het feit dat het misschien een beetje tijd kost om een omslag naar acceptatie te maken (dus niet voor het onbegrip van TO naar haar zoon), uiteindelijk effectiever is. En daar gaat het om: dat TO's zoon zich geaccepteerd voelt.
[...]
Wat voor handreiking dan? TO is in mijn ogen een volwassen vrouw die goed weet hoe het werkt in de wereld en op Viva, geen imbeciel die je eerst gerust moet stellen met 'och wat een schrik dat je zoon homo is, meissie toch, ik begrijp helemaal dat je je zo voelt, kom eens hier '.Ach ja, je hoeft niet te overdrijven in het troosten, maar toch denk ik dat begrip voor het feit dat het misschien een beetje tijd kost om een omslag naar acceptatie te maken (dus niet voor het onbegrip van TO naar haar zoon), uiteindelijk effectiever is. En daar gaat het om: dat TO's zoon zich geaccepteerd voelt.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 17 november 2015 11:31
quote:DG2015 schreef op 17 november 2015 @ 11:15:
[...]
Ach ja, je hoeft niet te overdrijven in het troosten, maar toch denk ik dat begrip voor het feit dat het misschien een beetje tijd kost om een omslag naar acceptatie te maken (dus niet voor het onbegrip van TO naar haar zoon), uiteindelijk effectiever is. En daar gaat het om: dat TO's zoon zich geaccepteerd voelt.
We hebben het over een moeder die haar jongvolwassen kind dreigt te verstoten, niet over een moeder die het wat moeilijk heeft met de keuze of geaardheid van haar zoon.
Ik heb daar geen begrip voor. Want natuurlijk accepteer je je kind zoals hij is, dat hoeft helemaal geen tijd te kosten, dat is een gegeven. Het kost tijd om er zelf misschien happy mee te zijn dat je zoon homo is, maar niet om onvoorwaardelijk van hem te houden. Toen ik dit topic voor het eerst las dacht ik ook dat dat het geval was: ik dacht hee, interessant, een moeder die over haar tegenstrijdige gevoelens jegens haar homofiele zoon komt praten. Niks is minder waar.
TO stelt haar gevoelens boven die van haar zoon en is bereid dat te doen ook al is de consequentie dat de relatie tussen haar en haar zoon kapot gaat. Dat vind ik verschrikkelijk. Onwerkelijk haast voor een moderne vrouw.
[...]
Ach ja, je hoeft niet te overdrijven in het troosten, maar toch denk ik dat begrip voor het feit dat het misschien een beetje tijd kost om een omslag naar acceptatie te maken (dus niet voor het onbegrip van TO naar haar zoon), uiteindelijk effectiever is. En daar gaat het om: dat TO's zoon zich geaccepteerd voelt.
We hebben het over een moeder die haar jongvolwassen kind dreigt te verstoten, niet over een moeder die het wat moeilijk heeft met de keuze of geaardheid van haar zoon.
Ik heb daar geen begrip voor. Want natuurlijk accepteer je je kind zoals hij is, dat hoeft helemaal geen tijd te kosten, dat is een gegeven. Het kost tijd om er zelf misschien happy mee te zijn dat je zoon homo is, maar niet om onvoorwaardelijk van hem te houden. Toen ik dit topic voor het eerst las dacht ik ook dat dat het geval was: ik dacht hee, interessant, een moeder die over haar tegenstrijdige gevoelens jegens haar homofiele zoon komt praten. Niks is minder waar.
TO stelt haar gevoelens boven die van haar zoon en is bereid dat te doen ook al is de consequentie dat de relatie tussen haar en haar zoon kapot gaat. Dat vind ik verschrikkelijk. Onwerkelijk haast voor een moderne vrouw.
dinsdag 17 november 2015 11:48
quote:kadanz schreef op 17 november 2015 @ 11:31:
[...]
We hebben het over een moeder die haar jongvolwassen kind dreigt te verstoten, niet over een moeder die het wat moeilijk heeft met de keuze of geaardheid van haar zoon.
Ik heb daar geen begrip voor. Want natuurlijk accepteer je je kind zoals hij is, dat hoeft helemaal geen tijd te kosten, dat is een gegeven. Het kost tijd om er zelf misschien happy mee te zijn dat je zoon homo is, maar niet om onvoorwaardelijk van hem te houden. Toen ik dit topic voor het eerst las dacht ik ook dat dat het geval was: ik dacht hee, interessant, een moeder die over haar tegenstrijdige gevoelens jegens haar homofiele zoon komt praten. Niks is minder waar.
TO stelt haar gevoelens boven die van haar zoon en is bereid dat te doen ook al is de consequentie dat de relatie tussen haar en haar zoon kapot gaat. Dat vind ik verschrikkelijk. Onwerkelijk haast voor een moderne vrouw.
Ik snap TO ook écht niet. Voor jou en mij is het een gegeven dat je je kind zo accepteert zoals hij is, maar bij TO blijkt dit niet zo te werken. Geen flauw idee hoe dat kan, ik kan er ook niet bij...
Maar door heel hard te roepen dat ze fout zit, zal ze niet ineens haar zoon wel accepteren vanuit haar diepste wezen. Door haar met wat zachtere dwang de goede kant op te duwen, te proberen iets van haar angsten weg te nemen en haar de tijd te geven om dit toch te accepteren, maak je nog een kansje.
[...]
We hebben het over een moeder die haar jongvolwassen kind dreigt te verstoten, niet over een moeder die het wat moeilijk heeft met de keuze of geaardheid van haar zoon.
Ik heb daar geen begrip voor. Want natuurlijk accepteer je je kind zoals hij is, dat hoeft helemaal geen tijd te kosten, dat is een gegeven. Het kost tijd om er zelf misschien happy mee te zijn dat je zoon homo is, maar niet om onvoorwaardelijk van hem te houden. Toen ik dit topic voor het eerst las dacht ik ook dat dat het geval was: ik dacht hee, interessant, een moeder die over haar tegenstrijdige gevoelens jegens haar homofiele zoon komt praten. Niks is minder waar.
TO stelt haar gevoelens boven die van haar zoon en is bereid dat te doen ook al is de consequentie dat de relatie tussen haar en haar zoon kapot gaat. Dat vind ik verschrikkelijk. Onwerkelijk haast voor een moderne vrouw.
Ik snap TO ook écht niet. Voor jou en mij is het een gegeven dat je je kind zo accepteert zoals hij is, maar bij TO blijkt dit niet zo te werken. Geen flauw idee hoe dat kan, ik kan er ook niet bij...
Maar door heel hard te roepen dat ze fout zit, zal ze niet ineens haar zoon wel accepteren vanuit haar diepste wezen. Door haar met wat zachtere dwang de goede kant op te duwen, te proberen iets van haar angsten weg te nemen en haar de tijd te geven om dit toch te accepteren, maak je nog een kansje.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
dinsdag 17 november 2015 11:49
quote:kadanz schreef op 17 november 2015 @ 11:05:
[...]
Waarom zo verongelijkt?
Dit is toch de discussie die TO wil?
Stel we hadden hier te maken met een racist, of een pedofiel. Was de softe aanpak dan ook t verkiezen boven ferme duidelijke taal?
Doeg Kadanz.
Discuzeur maar lekker verder met jezelf.
[...]
Waarom zo verongelijkt?
Dit is toch de discussie die TO wil?
Stel we hadden hier te maken met een racist, of een pedofiel. Was de softe aanpak dan ook t verkiezen boven ferme duidelijke taal?
Doeg Kadanz.
Discuzeur maar lekker verder met jezelf.
dinsdag 17 november 2015 11:56
quote:DG2015 schreef op 17 november 2015 @ 11:48:
[...]
Ik snap TO ook écht niet. Voor jou en mij is het een gegeven dat je je kind zo accepteert zoals hij is, maar bij TO blijkt dit niet zo te werken. Geen flauw idee hoe dat kan, ik kan er ook niet bij...
Maar door heel hard te roepen dat ze fout zit, zal ze niet ineens haar zoon wel accepteren vanuit haar diepste wezen. Door haar met wat zachtere dwang de goede kant op te duwen, te proberen iets van haar angsten weg te nemen en haar de tijd te geven om dit toch te accepteren, maak je nog een kansje.
Ik verwacht dat ook niet van haar, dat ze haar zoon meteen accepteert zoals hij is, zoiets moet groeien en wellicht zal ze haar zoon nooit voor de volle 100% te begrijpen als homo.
Als TO enig zelfinzicht heeft dan zal ze geschrokken zijn van de overweldigende negatieve reacties. Dat zet haar hopelijk aan het denken. Als er dan nog geen lichtje gaat branden...
Soms helpt het meer om categorisch en ondubbelzinnig te horen te krijgen dat je ideeën niet kloppen. In heldere taal.
[...]
Ik snap TO ook écht niet. Voor jou en mij is het een gegeven dat je je kind zo accepteert zoals hij is, maar bij TO blijkt dit niet zo te werken. Geen flauw idee hoe dat kan, ik kan er ook niet bij...
Maar door heel hard te roepen dat ze fout zit, zal ze niet ineens haar zoon wel accepteren vanuit haar diepste wezen. Door haar met wat zachtere dwang de goede kant op te duwen, te proberen iets van haar angsten weg te nemen en haar de tijd te geven om dit toch te accepteren, maak je nog een kansje.
Ik verwacht dat ook niet van haar, dat ze haar zoon meteen accepteert zoals hij is, zoiets moet groeien en wellicht zal ze haar zoon nooit voor de volle 100% te begrijpen als homo.
Als TO enig zelfinzicht heeft dan zal ze geschrokken zijn van de overweldigende negatieve reacties. Dat zet haar hopelijk aan het denken. Als er dan nog geen lichtje gaat branden...
Soms helpt het meer om categorisch en ondubbelzinnig te horen te krijgen dat je ideeën niet kloppen. In heldere taal.
dinsdag 17 november 2015 11:58
quote:kadanz schreef op 17 november 2015 @ 11:07:
[...]
Wat voor handreiking dan? TO is in mijn ogen een volwassen vrouw die goed weet hoe het werkt in de wereld en op Viva, geen imbeciel die je eerst gerust moet stellen met 'och wat een schrik dat je zoon homo is, meissie toch, ik begrijp helemaal dat je je zo voelt, kom eens hier '.Jij denkt dat alleen domme sukkels iets hebben aan begrip terwijl ik denk dat begrip mensen helpt om verder te komen in het leven.
[...]
Wat voor handreiking dan? TO is in mijn ogen een volwassen vrouw die goed weet hoe het werkt in de wereld en op Viva, geen imbeciel die je eerst gerust moet stellen met 'och wat een schrik dat je zoon homo is, meissie toch, ik begrijp helemaal dat je je zo voelt, kom eens hier '.Jij denkt dat alleen domme sukkels iets hebben aan begrip terwijl ik denk dat begrip mensen helpt om verder te komen in het leven.
Het is zoals het is
dinsdag 17 november 2015 12:01
quote:kadanz schreef op 17 november 2015 @ 11:56:
[...]
Ik verwacht dat ook niet van haar, dat ze haar zoon meteen accepteert zoals hij is, zoiets moet groeien en wellicht zal ze haar zoon nooit voor de volle 100% te begrijpen als homo.
Als TO enig zelfinzicht heeft dan zal ze geschrokken zijn van de overweldigende negatieve reacties. Dat zet haar hopelijk aan het denken. Als er dan nog geen lichtje gaat branden...
Soms helpt het meer om categorisch en ondubbelzinnig te horen te krijgen dat je ideeën niet kloppen. In heldere taal.Doe nou niet alsof er geen heldere taal is in dit topic. Pagina's lang wordt to gewezen op de achterlijkheid van haar ideeën. Daarnaast zijn er een paar mensen die proberen haar op een vruendelijkere manier verder te helpen in haar proces. Ik lees dat proces duidelijk in haar postings, zowel de schok van de heftige reacties als de geraaktheid door het begrip. Ik heb alle vertrouwen in Jamie dat zij hier nu iets goeds mee doet.
[...]
Ik verwacht dat ook niet van haar, dat ze haar zoon meteen accepteert zoals hij is, zoiets moet groeien en wellicht zal ze haar zoon nooit voor de volle 100% te begrijpen als homo.
Als TO enig zelfinzicht heeft dan zal ze geschrokken zijn van de overweldigende negatieve reacties. Dat zet haar hopelijk aan het denken. Als er dan nog geen lichtje gaat branden...
Soms helpt het meer om categorisch en ondubbelzinnig te horen te krijgen dat je ideeën niet kloppen. In heldere taal.Doe nou niet alsof er geen heldere taal is in dit topic. Pagina's lang wordt to gewezen op de achterlijkheid van haar ideeën. Daarnaast zijn er een paar mensen die proberen haar op een vruendelijkere manier verder te helpen in haar proces. Ik lees dat proces duidelijk in haar postings, zowel de schok van de heftige reacties als de geraaktheid door het begrip. Ik heb alle vertrouwen in Jamie dat zij hier nu iets goeds mee doet.
Het is zoals het is
dinsdag 17 november 2015 12:08
Mijn mond valt hier ook van open.
TO reageer eens op onze berichten. Je hebt het topic zelf geopend. Maak het bespreekbaar. Diep in je wil je je kind accepteren, waarom verzet je er tegen. Ga door de pijn. Aan het eind van de pijn is het licht. En dat leeft veel makkelijker!
Je zoon voelt je onvrede.. ga naar hem toe en geef hem je steun. Ik denk dat hij het al jaren heel moeilijk heeft. Hou van hem om wie hij is! En omarm ook de keuzes die hij maakt. Hoe moeilijk dat ook voor je is. Anders ben je je zoon straks misschien kwijt en is het leven zwaar..
Succes, je kunt het!!
TO reageer eens op onze berichten. Je hebt het topic zelf geopend. Maak het bespreekbaar. Diep in je wil je je kind accepteren, waarom verzet je er tegen. Ga door de pijn. Aan het eind van de pijn is het licht. En dat leeft veel makkelijker!
Je zoon voelt je onvrede.. ga naar hem toe en geef hem je steun. Ik denk dat hij het al jaren heel moeilijk heeft. Hou van hem om wie hij is! En omarm ook de keuzes die hij maakt. Hoe moeilijk dat ook voor je is. Anders ben je je zoon straks misschien kwijt en is het leven zwaar..
Succes, je kunt het!!
dinsdag 17 november 2015 12:13
Ik moet nog iets zeggen... de topic naam (of hoe zeg je zoiets), zegt, "ik kan mijn zoons geaardheid niet aanvaarden".
Als je dat nou eens verandert naar; mijn zoon is homo en ik vind dat nog niet zo gemakkelijk.
Lees die zin eens, en voel wat die zin met je doet...
Dat is toch veel prettiger dan je topic zin?!
Als je je tegen jezelf zegt dat je het niet kan aanvaarden, dan geef je je eigen 'ik' de opdracht om het niet te aanvaarden.
Ik wens je veel wijsheid en groei
Als je dat nou eens verandert naar; mijn zoon is homo en ik vind dat nog niet zo gemakkelijk.
Lees die zin eens, en voel wat die zin met je doet...
Dat is toch veel prettiger dan je topic zin?!
Als je je tegen jezelf zegt dat je het niet kan aanvaarden, dan geef je je eigen 'ik' de opdracht om het niet te aanvaarden.
Ik wens je veel wijsheid en groei
dinsdag 17 november 2015 12:15
Ik denk dat er veel meer voor nodig is voor to dan dit topic ,met goedbedoeld advies of soms een harde "confrontatie." To zal op den duur toch in gesprek moeten gaan met haar zoon en zo een gesprek kun je nou eenmaal niet alleen doen, als je ideeen zo vastgeroest zitten ,wat betreft homosexualiteit.
Om tot wederzijds begrip te komen (haar zoon moet nl ook weten waar zijn moeder mee worsteld) zou therapie in mijn ogen de beste "oplossing" zijn om echt met elkaar in gesprek te komen en tot de kern te gaan.
Om tot wederzijds begrip te komen (haar zoon moet nl ook weten waar zijn moeder mee worsteld) zou therapie in mijn ogen de beste "oplossing" zijn om echt met elkaar in gesprek te komen en tot de kern te gaan.
dinsdag 17 november 2015 12:53
Dat is haar ook meerdere malen geadviseerd inderdaad.
Therapie.
Liefst samen met haar man.
En dan gaat de therapeut er ook niet met gestrekt been in en Jamie (en haar man) hardhandig de mores leren.
Die gaat eerst ook eens rustig kijken waar deze problematiek met homoseksualiteit vandaan komen etc.
Wat logisch is.
Mensen praten en delen niet als ze alleen maar negativiteit terugkrijgen.
Wat mij betreft werkt dat op een forum als dit ook zo.
Therapie.
Liefst samen met haar man.
En dan gaat de therapeut er ook niet met gestrekt been in en Jamie (en haar man) hardhandig de mores leren.
Die gaat eerst ook eens rustig kijken waar deze problematiek met homoseksualiteit vandaan komen etc.
Wat logisch is.
Mensen praten en delen niet als ze alleen maar negativiteit terugkrijgen.
Wat mij betreft werkt dat op een forum als dit ook zo.
dinsdag 17 november 2015 12:56
quote:kadanz schreef op 17 november 2015 @ 12:05:
Hoho, ik reageerde oorspronkelijk op de stelling van eleonora dat het de goede kant opgaat met TO. Dat haal ik echter niet uit de paar posts van TO. TO reageert wel op de zalvende woorden maar omzeilt het kernprobleem.Ik dacht al dat ik iets over het hoofd had gezien. Ik zie nl ook alleen maar een "omzeilende" mening.
Hoho, ik reageerde oorspronkelijk op de stelling van eleonora dat het de goede kant opgaat met TO. Dat haal ik echter niet uit de paar posts van TO. TO reageert wel op de zalvende woorden maar omzeilt het kernprobleem.Ik dacht al dat ik iets over het hoofd had gezien. Ik zie nl ook alleen maar een "omzeilende" mening.
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 17 november 2015 13:05
quote:Eleonora-1 schreef op 17 november 2015 @ 12:53:
Dat is haar ook meerdere malen geadviseerd inderdaad.
Therapie.
Liefst samen met haar man.
En dan gaat de therapeut er ook niet met gestrekt been in en Jamie (en haar man) hardhandig de mores leren.
Die gaat eerst ook eens rustig kijken waar deze problematiek met homoseksualiteit vandaan komen etc.
Wat logisch is.
Mensen praten en delen niet als ze alleen maar negativiteit terugkrijgen.
Wat mij betreft werkt dat op een forum als dit ook zo.
Dat zat ik mij dus ook te bedenken. Weining tot geen mensen (los van bv een therapeut) zal ,in het dagelijkse leven,iemand dmv harde uitspraken de persoon afbranden om zijn/ haar ideeen wbt homosexualiteit. Hier is het gewoon makkelijk om te spreken vanuit gevoel ipv ratio.
Niemand zal bewust willen veranderen doordat hij/zij " hard aangepakt " wordt. Iemand moet zijn visie willen veranderen door zelfinzicht en herkennen waardoor je tot bepaalde (negatieve) gedachten bent gekomen. Als je weet waar je vandaan komt, weet je ook waar je naar toe moet.
Dit zal eerder tot stand komen dmv constructieve gesprekken, dan alleen maar de mening aan te moeten horen " Wat jij doet is niet goed!" Het moet veel dieper gaan dan dat.
Dat is haar ook meerdere malen geadviseerd inderdaad.
Therapie.
Liefst samen met haar man.
En dan gaat de therapeut er ook niet met gestrekt been in en Jamie (en haar man) hardhandig de mores leren.
Die gaat eerst ook eens rustig kijken waar deze problematiek met homoseksualiteit vandaan komen etc.
Wat logisch is.
Mensen praten en delen niet als ze alleen maar negativiteit terugkrijgen.
Wat mij betreft werkt dat op een forum als dit ook zo.
Dat zat ik mij dus ook te bedenken. Weining tot geen mensen (los van bv een therapeut) zal ,in het dagelijkse leven,iemand dmv harde uitspraken de persoon afbranden om zijn/ haar ideeen wbt homosexualiteit. Hier is het gewoon makkelijk om te spreken vanuit gevoel ipv ratio.
Niemand zal bewust willen veranderen doordat hij/zij " hard aangepakt " wordt. Iemand moet zijn visie willen veranderen door zelfinzicht en herkennen waardoor je tot bepaalde (negatieve) gedachten bent gekomen. Als je weet waar je vandaan komt, weet je ook waar je naar toe moet.
Dit zal eerder tot stand komen dmv constructieve gesprekken, dan alleen maar de mening aan te moeten horen " Wat jij doet is niet goed!" Het moet veel dieper gaan dan dat.
