Relaties
alle pijlers
Ik voel me een beetje in de steek gelaten..
zondag 1 mei 2016 00:52
Hoi dames,
Vorige week is mijn moeder zeer onverwacht opgenomen geweest in het ziekenhuis ivm een hartinfarct. Ik werd door mijn zus gebeld en nadat partner en ik oppas konden regelen voor ons kindje zijn we meteen naar het ziekenhuis gespoed. Daar is mijn moeder gedotterd, meteen dezelfde dag. Mijn zus en familie en partner en ik zijn die middag gebleven in het ziekenhuis en zijn in de namiddag weer vertrokken.
Die avond zijn partner en ik, na nog een tijdje bij mijn vader te zijn geweest, weer naar huis gegaan, we konden niks meer betekenen. Ik was nog behoorlijk geschrokken van het hele gebeuren en had eigenlijk wel behoefte aan wat steun en troost van mijn partner.
We hadden eigenlijk die avond een etentje gepland met zijn vrienden. Ik was ontzettend moe van de schrik en emotie dus ben niet meegegaan maar mijn partner is wel naar het etentje gegaan. Door alles wat er gebeurd is, dacht ik niet helder na en stond ook niet stil bij mijn behoefte (steun, luisterend oor) en heb hem gewoon laten gaan. Hij vond het eigenlijk vanzelfsprekend dat hij ging. Maar nu, een week later, merk ik dat ik het eigenlijk best ongevoelig en ongeïnteresseerd richting mij vind.. Ik had mijn mond open moeten doen. Maar ergens denk ik ook: als de moeder van je vriendin een hartinfarct heeft dan wil je er graag voor haar zijn om haar dje avond even te steunen. Dus ik ben eigenlijk wel wat teleurgesteld hierin. wat vinden jullie?
Vorige week is mijn moeder zeer onverwacht opgenomen geweest in het ziekenhuis ivm een hartinfarct. Ik werd door mijn zus gebeld en nadat partner en ik oppas konden regelen voor ons kindje zijn we meteen naar het ziekenhuis gespoed. Daar is mijn moeder gedotterd, meteen dezelfde dag. Mijn zus en familie en partner en ik zijn die middag gebleven in het ziekenhuis en zijn in de namiddag weer vertrokken.
Die avond zijn partner en ik, na nog een tijdje bij mijn vader te zijn geweest, weer naar huis gegaan, we konden niks meer betekenen. Ik was nog behoorlijk geschrokken van het hele gebeuren en had eigenlijk wel behoefte aan wat steun en troost van mijn partner.
We hadden eigenlijk die avond een etentje gepland met zijn vrienden. Ik was ontzettend moe van de schrik en emotie dus ben niet meegegaan maar mijn partner is wel naar het etentje gegaan. Door alles wat er gebeurd is, dacht ik niet helder na en stond ook niet stil bij mijn behoefte (steun, luisterend oor) en heb hem gewoon laten gaan. Hij vond het eigenlijk vanzelfsprekend dat hij ging. Maar nu, een week later, merk ik dat ik het eigenlijk best ongevoelig en ongeïnteresseerd richting mij vind.. Ik had mijn mond open moeten doen. Maar ergens denk ik ook: als de moeder van je vriendin een hartinfarct heeft dan wil je er graag voor haar zijn om haar dje avond even te steunen. Dus ik ben eigenlijk wel wat teleurgesteld hierin. wat vinden jullie?
zondag 1 mei 2016 00:57
Ik snap je teleurstelling en denk ook dat je partner beter niet had kunnen gaan, maar het is zo gelopen. En er moest ook snel besloten worden. Ik weet van mezelf dat je in snelheid nog weleens onhandige beslissingen kan nemen. Dat neemt niet weg dat jij met een rotgevoel zit natuurlijk, en dat is vervelend. Kan je dit niet gewoon bespreken met je partner? Dan kan ook een hoop ongenoegen wegnemen.
zondag 1 mei 2016 00:59
Ik denk dat je dit zo open als je hier schrijft met hem moet bespreken. Ik vermoed dat hij dit namelijk niet bewust heeft gedaan en hij was niet op de hoogte van wat jij nodig had. Sommige mensen pakken 'gewoon' het liefst zo snel mogelijk op als er iets naars is gebeurd. Tracht niet te verwijten maar te bespreken.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 1 mei 2016 01:00
Eerlijk gezegd vind ik niet dat jouw partner hierin iets verkeerd heeft gedaan. Jullie konden in het ziekenhuis niets meer betekenen en eenmaal thuis heb je niet te kennen gegeven dat je graag wilde dat hij bij je bleef.
Jouw partner valt pas iets te verwijten als je wel je wens/verlangen had uitgesproken en hij dat zo naast zich zou neerleggen.
Wel heel naar voor dat je moeder er zo aan toe is. Sterkte!
Jouw partner valt pas iets te verwijten als je wel je wens/verlangen had uitgesproken en hij dat zo naast zich zou neerleggen.
Wel heel naar voor dat je moeder er zo aan toe is. Sterkte!
zondag 1 mei 2016 01:02
Misschien is jouw partner iemand die in zo'n geval juist tijd voor zichzelf zou willen hebben, zonder dat er iemand tegen hem aan zit te praten. En dan ga je er automatisch van uit dat een ander dezelfde behoefte heeft.
Dus vertel het hem hoe jij in zo'n geval tegemoet gekomen wil worden
Dus vertel het hem hoe jij in zo'n geval tegemoet gekomen wil worden
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 1 mei 2016 01:06
Ik heb het met hem besproken na die tijd, zoals ik het hier geformuleerd heb maar het enige wat hij zei was dat ik dat dan die avond had moeten zeggen. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar ik mis inlevingsvermogen denk ik? Hij heeft ook nauwelijks gevraagd hoe het met haar gaat. Mijn zwager appt haar nog regelmatig en ook andere familie wil graag op de hoogte blijven middels rechtstreeks contact met mijn vader en moeder, maar mijn partner heeft haar of mijn vader nog geen 1 keer gevraagd hoe het gaat. Ik denk dat ik betrokkenheid mis
zondag 1 mei 2016 01:06
Nou ja. Soms om te steunen moet je de beslissing niet aan een ander laten, maar zelf voor besluiten er voor de ander te zijn. Soms is het nodig om de ander te dragen. Dus ik ben het niet helemaal met jou eens, Saran.
Ik kan me wel voorstellen dat partner dit niet heel bewust heeft gedaan, en al helemaal niet met de intentie om te kwetsen. Anderzijds is dat wel gebeurd en mag dat ook wel gezegd worden. Het blijft smeulen ook anders en wordt steeds groter. Dat zou heel jammer zijn.
Ik kan me wel voorstellen dat partner dit niet heel bewust heeft gedaan, en al helemaal niet met de intentie om te kwetsen. Anderzijds is dat wel gebeurd en mag dat ook wel gezegd worden. Het blijft smeulen ook anders en wordt steeds groter. Dat zou heel jammer zijn.
zondag 1 mei 2016 01:08
quote:Doortje83 schreef op 01 mei 2016 @ 01:06:
maar mijn partner heeft haar of mijn vader nog geen 1 keer gevraagd hoe het gaat. Ik denk dat ik betrokkenheid misMmm dat klinkt wel bijzonder.
maar mijn partner heeft haar of mijn vader nog geen 1 keer gevraagd hoe het gaat. Ik denk dat ik betrokkenheid misMmm dat klinkt wel bijzonder.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 1 mei 2016 01:09
zondag 1 mei 2016 01:12
quote:Doortje83 schreef op 01 mei 2016 @ 01:06:
Ik heb het met hem besproken na die tijd, zoals ik het hier geformuleerd heb maar het enige wat hij zei was dat ik dat dan die avond had moeten zeggen. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar ik mis inlevingsvermogen denk ik? Hij heeft ook nauwelijks gevraagd hoe het met haar gaat. Mijn zwager appt haar nog regelmatig en ook andere familie wil graag op de hoogte blijven middels rechtstreeks contact met mijn vader en moeder, maar mijn partner heeft haar of mijn vader nog geen 1 keer gevraagd hoe het gaat. Ik denk dat ik betrokkenheid mis
Hebben ze normaliter wel contact samen via app of telefoon?
Mijn man zal ook niet uit zichzelf naar mijn ouders bellen om te vragen hoe het gaat. Zo'n contact hebben ze gewoon niet. Via mij blijft hij altijd op de hoogte. (Door er naar te vragen. Dat wel.)
Ik heb het met hem besproken na die tijd, zoals ik het hier geformuleerd heb maar het enige wat hij zei was dat ik dat dan die avond had moeten zeggen. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar ik mis inlevingsvermogen denk ik? Hij heeft ook nauwelijks gevraagd hoe het met haar gaat. Mijn zwager appt haar nog regelmatig en ook andere familie wil graag op de hoogte blijven middels rechtstreeks contact met mijn vader en moeder, maar mijn partner heeft haar of mijn vader nog geen 1 keer gevraagd hoe het gaat. Ik denk dat ik betrokkenheid mis
Hebben ze normaliter wel contact samen via app of telefoon?
Mijn man zal ook niet uit zichzelf naar mijn ouders bellen om te vragen hoe het gaat. Zo'n contact hebben ze gewoon niet. Via mij blijft hij altijd op de hoogte. (Door er naar te vragen. Dat wel.)
zondag 1 mei 2016 01:14
Dan mist hij wel inlevingsvermogen. Zowel omdat hij geen interesse toont, maar omdat hij niet begrijpt dat je er achteraf anders over denkt. Dat gebeurt gewoon soms en dat zou hij ook moeten weten als volwassen man. Je moet er ook niet tot in de treurigheid over blijven doorgaan natuurlijk, maar dat is niet aan de orde nu.
zondag 1 mei 2016 01:19
Af en toe hebben ze wel wat contact, ook voordat dit gebeurde, maar dan voornamelijk via de app. Wat me opviel was wel dat mijn ouders dan vaak degenen waren die begonnen en dat het veelal eenrichtingsverkeer was vanuit hun kant. Ik wil niet te negatief zijn of er een klaagzang van maken, maar dat is wel hoe het ging. Hij stuurt iig nooit een appje naar hen om te vragen hoe het gaat en reageert doorgaans best laat of niet op hun berichtjes.
zondag 1 mei 2016 01:21
zondag 1 mei 2016 01:30
Klinkt inderdaad als een man met weinig inlevingsvermogen die er of gewoon niet aan denkt of niet weet wat hij met de jou in deze situatie en met deze situatie aan moet. Maar dat is hoe dan ook wel vrij onvolwassen gedrag. Is dit de eerste keer dat je dit zo duidelijk ziet gebeuren? Of heb je dit al vaker gemerkt?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 1 mei 2016 01:46
Bedankt!
Eigenlijk is het niet de eerste keer dat hij zich zo gedraagt bedenk ik me. Heeft mij twee keer in een medische situatie ook niet gesteund en geen interesse getoond. Is mijn verjaardag een keer vergeten (smste pas s middags om 15u gefeliciteerd toen ik op werk zat) en vergat standaard de verjaardagen van zijn vrienden maar ook van zijn moeder. Geeft dan achteraf wel toe dat dat niet handig is en onattent maar er lijkt geen verandering in te komen.
Eigenlijk is het niet de eerste keer dat hij zich zo gedraagt bedenk ik me. Heeft mij twee keer in een medische situatie ook niet gesteund en geen interesse getoond. Is mijn verjaardag een keer vergeten (smste pas s middags om 15u gefeliciteerd toen ik op werk zat) en vergat standaard de verjaardagen van zijn vrienden maar ook van zijn moeder. Geeft dan achteraf wel toe dat dat niet handig is en onattent maar er lijkt geen verandering in te komen.
zondag 1 mei 2016 01:52
quote:Doortje83 schreef op 01 mei 2016 @ 01:46:
Bedankt!
Eigenlijk is het niet de eerste keer dat hij zich zo gedraagt bedenk ik me. Heeft mij twee keer in een medische situatie ook niet gesteund en geen interesse getoond. Is mijn verjaardag een keer vergeten (smste pas s middags om 15u gefeliciteerd toen ik op werk zat) en vergat standaard de verjaardagen van zijn vrienden maar ook van zijn moeder. Geeft dan achteraf wel toe dat dat niet handig is en onattent maar er lijkt geen verandering in te komen.Dan is hij waarschijnlijk weinig met anderen bezig.
Bedankt!
Eigenlijk is het niet de eerste keer dat hij zich zo gedraagt bedenk ik me. Heeft mij twee keer in een medische situatie ook niet gesteund en geen interesse getoond. Is mijn verjaardag een keer vergeten (smste pas s middags om 15u gefeliciteerd toen ik op werk zat) en vergat standaard de verjaardagen van zijn vrienden maar ook van zijn moeder. Geeft dan achteraf wel toe dat dat niet handig is en onattent maar er lijkt geen verandering in te komen.Dan is hij waarschijnlijk weinig met anderen bezig.
zondag 1 mei 2016 01:56
Hij weet dat ik daarmee zit, zegt ook dat hij dat wil veranderen maar het lijkt hem niet echt te lukken. Ik denk inderdaad dat hij gewoon weinig met anderen bezig is. Erkent hij ook. In het begin van onze relatie vond ik dat wel aantrekkelijk en 'stoer', maar ik merk dat het me steeds meer begint te irriteren en ook verdrietig maakt. Soms schaam ik me over zijn lompe/ongeïnteresseerde gedrag tov anderen
zondag 1 mei 2016 07:06
Mijn man weet dat hij mij in zo'n geval het grootste plezier doet door een avond me met rust te laten.
Ik had het heerlijk gevonden als hij een leuke avond had gehad en ik even in rust bij kon komen.
Als hij thuis was gebleven dan ga ik in zo'n geval in mijn eentje naar boven, even alles verwerken.
Dus het is geen 'wet' om je partner bij te staan door er fysiek omheen te blijven hangen.
Ik zou het gewoon zeggen.
In deze periode alles bedenken waarin hij ooit wat tekort is geschoten lijkt me niet zo nuttig. Als je hem niks vraagt weet hij het ook niet.
Verder vind ik het inderdaad al betrokken klinken dat hij de hele tijd bij jullie is geweest. Hij zal niet de attentste zijn maar bedoelt het denk ik niet zo zoals jij het opvat.
Ik had het heerlijk gevonden als hij een leuke avond had gehad en ik even in rust bij kon komen.
Als hij thuis was gebleven dan ga ik in zo'n geval in mijn eentje naar boven, even alles verwerken.
Dus het is geen 'wet' om je partner bij te staan door er fysiek omheen te blijven hangen.
Ik zou het gewoon zeggen.
In deze periode alles bedenken waarin hij ooit wat tekort is geschoten lijkt me niet zo nuttig. Als je hem niks vraagt weet hij het ook niet.
Verder vind ik het inderdaad al betrokken klinken dat hij de hele tijd bij jullie is geweest. Hij zal niet de attentste zijn maar bedoelt het denk ik niet zo zoals jij het opvat.
zondag 1 mei 2016 07:11
quote:Doortje83 schreef op 01 mei 2016 @ 01:19:
Af en toe hebben ze wel wat contact, ook voordat dit gebeurde, maar dan voornamelijk via de app. Wat me opviel was wel dat mijn ouders dan vaak degenen waren die begonnen en dat het veelal eenrichtingsverkeer was vanuit hun kant. Ik wil niet te negatief zijn of er een klaagzang van maken, maar dat is wel hoe het ging. Hij stuurt iig nooit een appje naar hen om te vragen hoe het gaat en reageert doorgaans best laat of niet op hun berichtjes.
Bij ons gaat het contact via de partner van wie het familielid is.
Helemaal bij erge dingen. Je stuurt een app of belt 1 keer zelf en verder gaat het binnen de familie. Dus dat vind ik ook niet gek klinken.
En vreemd genoeg vind ik zelf dat als er iets met een familielid is je ook niet elke dag vraagt of het met MIJ wel gaat. Als het niet gaat melden we het, of als je iets signaleert.
Mijn man is meer van de praktische dingen, die vraagt niks maar ik merk na een week dat ik de afwasmachine helemaal niet heb gezien bijv.
Is jouw man misschien ook zo?
Af en toe hebben ze wel wat contact, ook voordat dit gebeurde, maar dan voornamelijk via de app. Wat me opviel was wel dat mijn ouders dan vaak degenen waren die begonnen en dat het veelal eenrichtingsverkeer was vanuit hun kant. Ik wil niet te negatief zijn of er een klaagzang van maken, maar dat is wel hoe het ging. Hij stuurt iig nooit een appje naar hen om te vragen hoe het gaat en reageert doorgaans best laat of niet op hun berichtjes.
Bij ons gaat het contact via de partner van wie het familielid is.
Helemaal bij erge dingen. Je stuurt een app of belt 1 keer zelf en verder gaat het binnen de familie. Dus dat vind ik ook niet gek klinken.
En vreemd genoeg vind ik zelf dat als er iets met een familielid is je ook niet elke dag vraagt of het met MIJ wel gaat. Als het niet gaat melden we het, of als je iets signaleert.
Mijn man is meer van de praktische dingen, die vraagt niks maar ik merk na een week dat ik de afwasmachine helemaal niet heb gezien bijv.
Is jouw man misschien ook zo?
zondag 1 mei 2016 07:13
quote:_lupine_ schreef op 01 mei 2016 @ 01:06:
Nou ja. Soms om te steunen moet je de beslissing niet aan een ander laten, maar zelf voor besluiten er voor de ander te zijn. Soms is het nodig om de ander te dragen. Dus ik ben het niet helemaal met jou eens, Saran.
Ik kan me wel voorstellen dat partner dit niet heel bewust heeft gedaan, en al helemaal niet met de intentie om te kwetsen. Anderzijds is dat wel gebeurd en mag dat ook wel gezegd worden. Het blijft smeulen ook anders en wordt steeds groter. Dat zou heel jammer zijn.
Dat kan dat jij het anders ziet.
Ik ben zelf heel direct in communicatie naar mijn partner geweest toen mijn moeder ernstig ziek was en vanuit die gedachte reageerde ik (dat direct zijn deed ik juist om teleurstelling achteraf te voorkomen, omdat ik me al rot genoeg voelde).
Net als jij denk ik niet dat een partner bewust wil kwetsen. Nu dit wel is gebeurd, zou ik het ook ter sprake brengen.
Nou ja. Soms om te steunen moet je de beslissing niet aan een ander laten, maar zelf voor besluiten er voor de ander te zijn. Soms is het nodig om de ander te dragen. Dus ik ben het niet helemaal met jou eens, Saran.
Ik kan me wel voorstellen dat partner dit niet heel bewust heeft gedaan, en al helemaal niet met de intentie om te kwetsen. Anderzijds is dat wel gebeurd en mag dat ook wel gezegd worden. Het blijft smeulen ook anders en wordt steeds groter. Dat zou heel jammer zijn.
Dat kan dat jij het anders ziet.
Ik ben zelf heel direct in communicatie naar mijn partner geweest toen mijn moeder ernstig ziek was en vanuit die gedachte reageerde ik (dat direct zijn deed ik juist om teleurstelling achteraf te voorkomen, omdat ik me al rot genoeg voelde).Net als jij denk ik niet dat een partner bewust wil kwetsen. Nu dit wel is gebeurd, zou ik het ook ter sprake brengen.
