Incest ... en wat nu ?

23-05-2016 11:22 60 berichten
Alle reacties Link kopieren
Toen ik een jaar of 10 was ben ik misbruikt door mijn broer die 4 jaar ouder is dan ik.

Ik heb dit altijd geheim gehouden omdat ik bang was voor wat er ging komen. Hij heeft mij ook meerdere keren mishandeld in het verleden.



In 2011 heeft hij me zwaar mishandeld, zonder enige reden, ik heb toen al mijn moed bij elkaar geraapt en hiervoor aangifte gedaan mede omdat mijn ouders 'achter me stonden' na dit gebeuren, wat achteraf behoorlijk tegenviel. Hij heeft hiervoor een taakstraf gehad. Ik heb omdat ik zo'n angst voor m had de politie niets verteld over het misbruik van vroeger, wel had ik verteld dat hij me vaker had mishandeld.



Sinds de mishandeling kwam de ellende die ik vroeger had meegemaakt naar boven en ik heb hiervoor hulp gezocht. Ik ben naar Maatschappelijk werk gegaan. Maatschappelijk werk heeft me geholpen door me te helpen met een huisje te zoeken, hulp met financien ed, waardoor ik op een gegeven moment m'n eigen plekje kreeg en weg uit de thuissituatie was. Ook hadden ze mij doorverwezen naar een psycholoog , waar ik EMDR therapie heb gehad.



In de tijd dat ik EMDR therapie had voelde ik sterker. Na weer rotopmerking van mijn broer te krijgen van ; 'Ik snap echt niet waarom je zo raar en boos tegen me doet hoor ' , heb ik alle moed bij elkaar verzameld en mijn broer met hetgeen wat er is gebeurd geconfronteerd, ook heb ik dit tegen mijn andere broer en mijn moeder verteld. Ik kreeg daarop een antwoord van mijn moeder ; 'we gaan dit niet tegen je vader vertellen, want er is al genoeg ellende momenteel.

(broer zou huis kopen van overleden oma, maar kon het niet betalen, gezeur met fam. vaderskant)



Tot op de dag van vandaag is er nooit meer over gepraat, althans niet met mij. Ik denk zelfs dat mijn vader dit nog steeds niet weet.



Ik ben weer hulp gaan zoeken , ik sta op de wachtlijst bij een psycholoog, ik vindt dit heel erg lastig om hier mee om te gaan. Ik zou hier over in gesprek willen gaan met mijn familie, maar naar mijn idee lijkt het alsof er toch niet naar me geluisterd wordt, en vooral na die ene keer.



Ik heb ook het idee dat mijn moeder mijn broer op de een of andere manier beschermd. Ze doet alles voor hem, maar met mij kan ze nog niet eens een normaal gesprek aangaan.

Het huwelijk tussen mijn ouders is naar mijn idee ook niet echt normaal. Ik heb genoeg meegemaakt met die twee, en daar wil ik ook over gaan praten met de psycholoog. Mn broer woont nog steeds thuis, hij is 31. Mn andere broer van 33 woont officieel ook nog thuis.



Maar wat vinden jullie hier nou van? Wat zou je doen in zo'n situatie?

Soms denk ik, is het gewoon niet beter om het te laten gaan, het contact te verbreken.

Maar dan denk ik ook weer van ik heb nog niet alles geprobeerd om dingen op te lossen, terwijl hun dat eigenlijk helemaal niet doen.



Wat moet ik nou eigenlijk?
Ik neem afstand van negatieve factoren in mijn leven. In jouw situatie zou het betekenen dat ik zeer beperkt contact met mijn ouders zou hebben en geen contact met broer.



Veel sterkte met het verleden een plaatsje te geven.
Alle reacties Link kopieren




wat zou je zelf het liefste willen: het contact verbreken? misschien geeft dit je de meeste rust en kans om er zelf bovenop te komen?



of toch dit contact aanhouden met jouw familie? en op welke basis: openheid naar je vader toe? of niet?



misschien kun je dit eens voor jezelf zo op papier zetten met de voor- en nadelen van alle opties.
Alle reacties Link kopieren
als eerst vind ik het heftig om te lezen. moedig dat je naar de politie bent gestapt.



ik krijg het idee dat je moeder zich misschien schaamd voor het gedrag van haar zoon of het niet wil geloven door de vele problemen die er al spelen

ik zou in deze situatie het maar laten gaan als je je er rustig nij voelt en heg een plekje heb gegeven.het contact verbreken lijkt mij zonde.. je hebt maar 2 broers en 1 stel ouders... ik ben dat als je er zo mee zit even met zn alle aan tafel moet zittem.. alles vertellen vanaf kleins af aan en alles eruit gooien. met je pa ma en broers.
Alle reacties Link kopieren
Neem contact op met de zedenpolitie. Je krijgt dan eerst een intakegesprek, en je mag zelf besluiten wat je uiteindelijk wil gaan doen. Zij kunnen je ook helpen met het vinden van de juiste hulpverlening. Hou er ook rekening mee dat verjaring van strafbare feiten mee kan gaan spelen. Ik denk dat het goed voor je kan zijn om met hun te gaan praten, zij praten dagelijks met slachtoffers en je kunt je verhaal kwijt. Ik vind het heel naar voor je dat dit is gebeurd en het gebeurt nog een keer omdat je familie jouw verhaal ontkent en je niet helpt en het gewoonweg niet uitkomt voor hun dat je dit verteld hebt. Heel goed van je dat je het hebt verteld, velen vertellen het nooit of pas als ze in het bejaardentehuis zitten. Je bent dus op de goede weg met opkomen voor jezelf. Heel veel sterkte met het verwerken van zulke diepe wonden.
Alle reacties Link kopieren
Waarom vind je dat je alles geprobeerd zou moeten hebben?

Dit zijn toch geen zelfgekozen relaties, en ongezond ook nog?

Waarom zou jíj schadelijke familierelaties in stand moeten houden?

En waarom kun jij niet zelf besluiten of je dat aan je vader vertelt?

Dit soort dingen zíjn veel te hevig respectloos, imo niet "oplosbaar".

Geen issues die uit te praten zijn, zéker niet van jouw kant nodig!!



Waarom wil jij in het reine komen met mensen die verknipt zijn?

Zorg svp voor jezelf en je eigen mentale en fysieke gezondheid!

Prioriteit nummer 1 ben jij en houd dat alsjeblieft ook op 1!

Grote afstand houden, die steun ga jij daar iig niet en nooit krijgen

Zorg svp dat er niet alleen maar nog meer ellende van hun bij komt.

Het is niet aan jou, echt niet, zorg 100% voor jezelf, laat hun gaan!

Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Alle reacties Link kopieren
Fijne ouders heb jij.



Of jouw 'arme broer' een huis kan kopen is dus een familie'probleem' en wat jou is overkomen, daar stappen ze zo eventjes overheen?



Ze moeten zich kapot schamen.



Kies voor jezelf en doe aangifte, hoe eerder hoe bter. Laat het niet verjaren.
Alle reacties Link kopieren
Wat verschrikkelijk voor je.


Ik vind het vooral zo verdrietig te lezen hoe eenzaam jij in dit gezin bent.

Verder geen echte tips.

Hier in de familie heeft ook zoiets gespeeld en daar is helaas voor dat familielid ook zo op gereageerd. Mensen met veel andere problemen kunnen zoiets groots niet aan lijkt.

Terwijl het aan moeten horen of moeten leven met het feit dat je kind of zus zoiets heeft meegemaakt me een relatief makkelijk lijkt in vergelijking met het daadwerkelijk hebben moeten meemaken.

Ik merk dat ik daar plaatsvervangend boos om word, ook in mijn eigen kring. Ik vind dat zo laf en tekort doen aan het slachtoffer.

Ik zou deze mensen geen of zeer beperkt in mijn leven willen.

Je bent bent toen niet beschermd, er wordt nu niet gezond op gereageerd dus moet je voor jezelf zorgen.

Stel je voor dat je beste vriendin dit vertelde, en daarna nog net diegene op de verjaardag ging zitten.

Die zorg moet je dus voor jezelf hebben.



Een ouder familielid wilde zo graag iedereen bij elkaar hebben voor een ws laatste familiefeest.

Het slachtoffer heeft na een week ziek te zijn geweest (letterlijk, overgeven en alles) mij gebeld voor overleg.

De druk van de andere familieleden was hoog, er is zelfs een soort excuus uitgesproken tbv dat feest door sommigen (wel telefonisch en heel kort want ja het moest niet teveel moeite kosten).

Mijn mening was toen: Heel sneu dat een bejaarde dus wat mensen moet missen op een verjaardag.

Maar: Diezelfde bejaarde heeft zich een aantal jaren geleden zodanig opgesteld dat er mensen zo gekwetst zijn dat ze dus niet met elkaar in 1 ruimte kunnen zitten.

Je oogst wat je hebt gezaaid.

Als mijn kind naar me toe komt met dat verhaal en daar jaren voor in therapie moet ga ik ook niet doodleuk zitten feesten met de dader alsof er niks aan de hand is en het andere kind voor partypooper uitmaken.

Kom zeg, is toch schandalig.
Jij hoeft niks op te lossen, je bent de dochter van je ouders en je hebt verteld wat gebeurd is. Zij moeten dingen oplossen. Als je niet zeker weet of je pa het weet kun je hem natuurlijk dit nog wel vertellen als jullie samen zijn.

Verder wordt het tijd dat je voor jezelf kiest. Zorg dat je hierover heen komt en zorg voor jezelf.

Als dat betekend dat je geen contact meer hebt met ze dan moet dat zo tot jij weer tijd, ruimte, energie en genoeg kracht hebt dit weer op te pakken.



Heel veel sterkte en ik hoop dat je een goede psych vind met wie het klikt!
quote:mienbillekesjeuken schreef op 23 mei 2016 @ 11:42:

Fijne ouders heb jij.



Of jouw 'arme broer' een huis kan kopen is dus een familie'probleem' en wat jou is overkomen, daar stappen ze zo eventjes overheen?



Ze moeten zich kapot schamen.



Kies voor jezelf en doe aangifte, hoe eerder hoe bter. Laat het niet verjaren.



Inderdaad zo had ik dat nit gelezen maar inderdaad.

Daar maken ze zich wel druk om!
Alle reacties Link kopieren
Ik hoop dat je een goede psycholoog en maatschappelijk werk(st)er treft met wie het klikt en die jou zo goed mogelijk begeleiden door dit verwerkingsproces.
Autopsies tonen onomstotelijk de injectieschade aan.
Alle reacties Link kopieren
Contact verbreken. De dader wordt de hand boven het hoofd gehouden en jij mag het uitzoeken?



Ik kan/wil ook niet breken met mijn ouders, ook al zou het wel verstandiger zijn. Maar ik heb er niet meer zoveel last van en ben iets ouder als dat jij bent. Ik heb een eigen gezin waar ik veel steun en liefde vind.



Jij moet gewoon uit de buurt van je broer blijven en je ouders en je andere broer gaan je niet beschermen.



Ik vind het heel naar voor je en wil je heel veel sterkte wensen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Chelsea-19 schreef op 23 mei 2016 @ 11:33:

als eerst vind ik het heftig om te lezen. moedig dat je naar de politie bent gestapt.



ik krijg het idee dat je moeder zich misschien schaamd voor het gedrag van haar zoon of het niet wil geloven door de vele problemen die er al spelen

ik zou in deze situatie het maar laten gaan als je je er rustig nij voelt en heg een plekje heb gegeven.het contact verbreken lijkt mij zonde.. je hebt maar 2 broers en 1 stel ouders... ik ben dat als je er zo mee zit even met zn alle aan tafel moet zittem.. alles vertellen vanaf kleins af aan en alles eruit gooien. met je pa ma en broers.

Je hebt kennelijk geen idee wat het is om als kind misbruikt te zijn, en vervolgens niet serieus te worden genomen door de dader en je moeder, hoeveel pijn dat doet, hoe diep TO gekwetst is door de houding van de dader en haar moeder.

'Je hebt maar 2 broers en 1 stel ouders' ...... Ja, maar wat voor broer en wat voor ouders, die haar gewoon in de stront laten zakken en de 'familieproblemen' over een huis en geld belangrijker vinden dan de psychische schade die TO heeft opgelopen en waar zij levenslang mee zal moeten dealen.

Dat los je niet op met 'even om de tafel zitten'.



TO, kies voor jezelf, zorg dat je hulp krijgt voor jezelf, omring je met mensen die je wél steunen en zorg ervoor dat alles, maar dan ook alles boven water komt. Doe aangifte voordat het verjaard is!

Heel veel sterkte toegewenst.
Wat zal je je ontzettend ongesteund moeten voelen!
Wat naar TO



Wat voor mij heel belangrijk zou zijn in therapie is aandacht voor mezelf nu. Hoe kan ik nu voor mezelf en voor mijn leven en mijn geluk zorgen nu? Wat heb ik nu nodig? Welke contacten zijn voor mij gezond, goed en fijn nu? Welke contacten zijn voor mij nu ongezond? Dat naast een stukje verwerking, maar dus niet eeuwig door blijven gaan in het verleden en verwerken. Wat er met jou is gebeurd had nooit mogen gebeuren. Het is ook ontzettend jammer dat je de erkenning niet ervaart van je familie. Als dat steeds maar niet lukt is het goed om daar niet naar te blijven vragen, niet die verwachting steeds te houden dat ze zullen veranderen. Dat kan een acceptatieproces zijn. Als je je best hebt gedaan, trek je conclusies en zorg dat je vanaf nu goed voor jou zorgt, je omringt met mensen die het beste met je voor hebben, mensen bij wie jij je goed voelt.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou het contact verbreken. Als het een troost voor je is, ik heb wel aangifte gedaan tegen mijn dader en hij is berecht. Hij kreeg heel weinig straf. Em de hele familie keerde me evengoed de rug toe, ook al wisten ze wat hij gedaan heeft. Dus als slachtoffer, verlies je meestal een boel mensen, als je tenminste niet steeds geconfronteerd wilt blijven worden met je dader. Ik had liever mijn beide ogen uitgestoken dan met hem omgaan dus ja, ik moest wel afscheid nemen.



Mijn moeder bleef met hem getrouwd en mijn zusje trok weer in huis met hem, met haar kleine zoontje. Dus ze hebben er niet veel van geleerd. Jij hebt je eigen levenspad, zorg dat je sterk wordt want deze mensen, gaan niets voor je doen. En ik denk, dat het voor de meeste mensen te moeilijk is om met hun dader om te blijven gaan.



Straf lost niks op, helaas, je kunt wel aangifte doen. Ik heb dat gedaan omdat ik weet dat mijn dader een klassieke pedosexueel is en wilde niet dat hij het iemand anders aan zou doen. Dat is 20 jaar geleden. Ik heb zelfs geen geld gevraagd in het proces, omdat ik geen geld van hem wilde. Ik wilde hem niet straffen namelijk, ik wilde voorkomen dat hij het ooit nog eens zou doen. Maar dat is voor iedere overlever (slachtoffer zeggen we eigenlijk niet he) iets persoonlijks. Sterkte iig!
When the power of love is greater than the love of power, the world will know peace. -Bob Marley-
Alle reacties Link kopieren
Zoals ik het lees zou je meer erkenning en steun van je ouders willen krijgen. Grote kans dat dit er nooit van gaat komen. En dus zou ik in jouw situatie mijzelf beschermen tegen mensen die onterecht met je omgaan. Ik zou het contact met je broer verbreken en je moeder eenmaal vertellen dat je je bewust bent van wat er is gebeurt, dat je onder ogen durft te komen dat het niet oke is wat er is gebeurt en dat, als zij er niet aan wil geloven het ook te gaan erkennen en bespreken met jou en je vader, je het contact verminderd al dan niet verbreekt.



Je hebt genoeg mee gemaakt, laat jezelf niet meer kwetsen door anderen.
De lekkerste melk komt van Mampina
Alle reacties Link kopieren
quote:Chelsea-19 schreef op 23 mei 2016 @ 11:33:

als eerst vind ik het heftig om te lezen. moedig dat je naar de politie bent gestapt.



ik krijg het idee dat je moeder zich misschien schaamd voor het gedrag van haar zoon of het niet wil geloven door de vele problemen die er al spelen

ik zou in deze situatie het maar laten gaan als je je er rustig nij voelt en heg een plekje heb gegeven.het contact verbreken lijkt mij zonde.. je hebt maar 2 broers en 1 stel ouders... ik ben dat als je er zo mee zit even met zn alle aan tafel moet zittem.. alles vertellen vanaf kleins af aan en alles eruit gooien. met je pa ma en broers.



Ja, super rond de tafel zitten met de mensen die wat er gebeurd is niet serieus nemen omdat het niet in hun plaatje past en de dader die je niet alleen misbruikt heeft maar ook dermate mishandeld dat er aangifte van gedaan moest worden.



Wat denk je dat er gaat gebeuren? Iedereen een glaasje roosvicee en klopje op het hoofd en het komt wel goed schatje?
Alle reacties Link kopieren
Wat heftig om mee te moeten maken.

Ik zou proberen om je eigen leven op te bouwen, dus je eugen huisje is heel fijn.

Probeer hulp en steun te vinden bij professionals maar wellicht ook bij vrienden?



Probeer niet te hopen op steun en erkenning uit de familie. Ik ben bang dat die er niet gaat komen en zij het graag in doofpot houden.



Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Haal even je voornaam uit de OP meissie, wellicht herkennen mensen je anders.



Verder zou ik reageren zoals Sophiever, beperkt contact met ouders en contact met broer helemaal verbreken.

Aangifte doen, ik weet niet of dat nog wat toevoegt. Als jij denkt dat je hetgeen er is gebeurt dan beter kunt verwerken, dan zeker doen.

Maar als het alleen maar meer ellende naar boven haalt voor je, kan je het misschien beter laten rusten. Overleg hierover met een therapeut .
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
Wat zou jou het gevoel geven wanneer er recht is gedaan aan wat je broer en eigenlijk ook je moeder en broer je aandoen en hebben aangedaan? Je huisje, je zelfstandigheid en therapie voelen niet als voldoende en dan kan ik me heel goed voorstellen. Het is heel menselijk dat je wil dat er recht wordt gedaan aan wat jou is en wordt aangedaan.



Met je vader aan tafel zitten en hem open en eerlijk vertellen wat er allemaal is gebeurd maar ook hoeveel pijn de reactie en het gedrag van je moeder en broers hierop zijn. Je kan hem zelfs vragen wat zijn oplossing zou zijn voor jou. Dat heeft 2 voordelen, 1) hij moet dan nadenken en 2) als hij dat niet wil of net als de rest vindt dat je het maar moet laten rusten, dan weet jij genoeg. Dat laatste zal enorm pijnlijk zijn maar je weet dan met welke gevoelens meer je moet dealen bij je therapeut.



Dat je broer jou vroeger seksueel misbruikt en mishandelt heeft maakt hem een gevaar voor de samenleving. Ook al zou het gaan om verjaring, ze kunnen wel een dosiier opbouwen dat mocht iemand ooit aangifte tegen hem doen er serieuzer naar gekeken wordt. Voor jou doe je iets positiefs met iets afschuwelijks, een potentieel slachtoffer van hem kan dan terugvallen op jouw aangifte.

Wat heel belangrijk is wat jij wil voor jouw eigen toekomst. Een lieve partner, kinderen, een opleiding, het is heel moeilijk om positief te zijn als je vaak geconfronteerd wordt met onrecht, teleurstelling en verdriet. Jouw familie is de verpersoonlijking van deze gevoelens en dan kan het soms beter zijn om ze te schrappen uit je leven of met je zelf af te spreken,"tot ik alles in orde heb, en het een plek heb kunnen geven, is het beter om geen contact met ze hebben". Dat voelt niet zo definitief en geeft je de ruimte om aan je zelf te werken zonder dat ongewenste informatie je elke keer overvalt. Ik hoop zo enorm dat je vrienden hebt die je steunen en afleiding geven en anders is dit het moment misschien om tijd te steken in het opbouwen van een sociaal leven. Familie kan je helaas niet zelf uitkiezen en voor veel mensen vervangen hun vrienden en partner die rol.



Je klinkt als iemand die een mooi leven wil met een zo'n licht mogelijke rugzak en niet bang is voor onpopulaire stappen, blijf die nemen als je denkt dat het jouw helpt. Je hebt niets te verliezen en alles te winnen. Ga ervoor meis, je hebt recht op wat jou toekomt ook als het anderen niet uitkomt.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou hem aanraden om uit mijn buurt te blijven; omdat ik bij de eerste de beste keer dat hij me lastigvalt de zaak aanhangig ga maken. Ik zou hem ook vertellen dat ik genoeg bewijslast aan een bekende heb gegeven die dit materiaal aan de politie zal overhandigen voor het geval er iets dubieus met me zou gebeuren.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
quote:retrostar schreef op 23 mei 2016 @ 17:21:

Ik zou hem aanraden om uit mijn buurt te blijven; omdat ik bij de eerste de beste keer dat hij me lastigvalt de zaak aanhangig ga maken. Ik zou hem ook vertellen dat ik genoeg bewijslast aan een bekende heb gegeven die dit materiaal aan de politie zal overhandigen voor het geval er iets dubieus met me zou gebeuren.Dat zal weinig indruk maken ben ik bang. Zaak zal zodra to 30 jaar is verjaren(als ik het goed heb). Als ik de openingspost lees duurt dat niet heel erg lang meer omdat to nu 27 is aangezien broer 4 jaar ouder is en nu 31 is.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven