Relaties
alle pijlers
Jullie hadden gelijk
dinsdag 25 april 2017 09:54
Er was wel degelijk iets gaande...
Begin februari van dit jaar opende ik onderstaand topic:
Wat moet ik hiervan denken?
Afgelopen woensdag kwam het eruit: haar gevoelens voor mij zijn niet terug gekomen. En ze komen ook niet meer terug. Dat weet ze nu zeker. Wel heeft ze, zogenaamd tegen alle verwachtingen in, gevoelens gekregen voor de oude vriend van vroeger. Yeah, right. Het komt op mij over alsof ze nieuwe schoenen heeft gekocht en eerst wilde kijken of ze wel lekker zouden lopen, alvorens ze haar oude schoenen weg zou gooien.
Ik had haar inmiddels al heel lang niet meer gezien. Ze kwam af en toe met haar zusje in ons huis slapen om weer aan ons huis te wennen. De stap daarna zou zijn dat we weer dingen met elkaar zouden ondernemen, zodat de liefde weer kon groeien. Zover is het echter niet gekomen.
Ik vermoed dat het geduld van haar nieuwe vriend op was. Ze heeft het mij namelijk drie dagen voor mijn verjaardag verteld en had toen alles nog 'goed' was al een cadeau voor mijn verjaardag gekocht en wilde die ook met mij gaan vieren. Dat zegt mij dat zij het zelf nog niet van plan was om het mij te vertellen en mij nog langer aan het lijntje had willen houden. Haar nieuwe vriend was er waarschijnlijk wel klaar mee en heeft haar daarom waarschijnlijk onder druk gezet om een keuze te maken.
Die keuze heeft ze gemaakt. Ze heeft zoals het zelf verwoord 'voor haarzelf' gekozen. Ze wil haar relatie met mij afsluiten en zegt eveneens ook met haar nieuwe vriend niets te willen. Dat laatste is waarschijnlijk gelul en zegt ze misschien wel om mij pijn te besparen, aangezien ze nog steeds veel bij hem is. Straks als ze haar spullen en dergelijke heeft opgehaald en alles is afgesloten, dan zal hun relatie waarschijnlijk niet langer geheim gehouden worden.
Maar sjonge, wat ben ik dom geweest zeg. Rationeel gezien wist ik ergens wel dat het allemaal niet klopte, maar mijn gevoel wilde haar zo graag geloven. En iedere dag stond ik met de discussie tussen mijn ratio en mijn gevoel op en ik ging ermee naar bed. Op momenten dat mijn ratio de overhand had, was ik pessimistisch en teneergeslagen en op momenten dat mijn gevoel de bovenliggende partij was hoopvol en optimistisch.
Jullie zeiden ook al dat dit niet de weg zou zijn om elkaar weer te vinden, maar ik kende haar toch zo goed, dat zij mij nooit zoiets aan zou doen? Maar nee, niets is minder waar. Achteraf is ze ontzettend gemeen geweest. En ondanks dat je het rationeel doorziet, was het op dat moment prettiger om mijn hoofd in het zand te steken en hoop te houden op goede afloop. Dat was op dat moment minder pijnlijk.
Nu is het allemaal nog pijnlijker. Ik voel me leeg, ingeruild, in de steek gelaten en tot op het bot gekwetst. Hoe kan iemand zo harteloos zijn? Je ziet, hoort en leest weleens van die verhalen en denkt dan jeetje, wat heftig, het zal je maar gebeuren.
Nu moet ik zelf één en ander zien te verwerken. Geen idee hoe dat moet, heb ik nooit geleerd. Waar moet ik beginnen? Zit er behoorlijk doorheen. Ben niet levensmoe, maar merk wel dat mijn houding jegens het leven momenteel onverschillig is. Heb nergens meer zin in, beleef nergens meer plezier aan. Films en series zijn niet leuk meer. Hobby's zijn niet leuk meer. Eten en drinken smaakt niet meer. Werken gaat lastig in verband met concentratieproblemen.
Ik ga nu als een soort robot door het leven. Zonder passie voor ook maar iets. Ik voer dagelijks handelingen uit die goed voor me schijnen te zijn zoals werken, goed voor mezelf zorgen en sporten. Maar gevoel heb ik er niet meer bij. Ik hoop maar dat dat gevoel ooit weer een keer terug komt, maar voor nu is er nog geen licht aan het einde van de tunnel.
Sorry voor het lange en wellicht warrige verhaal.
Begin februari van dit jaar opende ik onderstaand topic:
Wat moet ik hiervan denken?
Afgelopen woensdag kwam het eruit: haar gevoelens voor mij zijn niet terug gekomen. En ze komen ook niet meer terug. Dat weet ze nu zeker. Wel heeft ze, zogenaamd tegen alle verwachtingen in, gevoelens gekregen voor de oude vriend van vroeger. Yeah, right. Het komt op mij over alsof ze nieuwe schoenen heeft gekocht en eerst wilde kijken of ze wel lekker zouden lopen, alvorens ze haar oude schoenen weg zou gooien.
Ik had haar inmiddels al heel lang niet meer gezien. Ze kwam af en toe met haar zusje in ons huis slapen om weer aan ons huis te wennen. De stap daarna zou zijn dat we weer dingen met elkaar zouden ondernemen, zodat de liefde weer kon groeien. Zover is het echter niet gekomen.
Ik vermoed dat het geduld van haar nieuwe vriend op was. Ze heeft het mij namelijk drie dagen voor mijn verjaardag verteld en had toen alles nog 'goed' was al een cadeau voor mijn verjaardag gekocht en wilde die ook met mij gaan vieren. Dat zegt mij dat zij het zelf nog niet van plan was om het mij te vertellen en mij nog langer aan het lijntje had willen houden. Haar nieuwe vriend was er waarschijnlijk wel klaar mee en heeft haar daarom waarschijnlijk onder druk gezet om een keuze te maken.
Die keuze heeft ze gemaakt. Ze heeft zoals het zelf verwoord 'voor haarzelf' gekozen. Ze wil haar relatie met mij afsluiten en zegt eveneens ook met haar nieuwe vriend niets te willen. Dat laatste is waarschijnlijk gelul en zegt ze misschien wel om mij pijn te besparen, aangezien ze nog steeds veel bij hem is. Straks als ze haar spullen en dergelijke heeft opgehaald en alles is afgesloten, dan zal hun relatie waarschijnlijk niet langer geheim gehouden worden.
Maar sjonge, wat ben ik dom geweest zeg. Rationeel gezien wist ik ergens wel dat het allemaal niet klopte, maar mijn gevoel wilde haar zo graag geloven. En iedere dag stond ik met de discussie tussen mijn ratio en mijn gevoel op en ik ging ermee naar bed. Op momenten dat mijn ratio de overhand had, was ik pessimistisch en teneergeslagen en op momenten dat mijn gevoel de bovenliggende partij was hoopvol en optimistisch.
Jullie zeiden ook al dat dit niet de weg zou zijn om elkaar weer te vinden, maar ik kende haar toch zo goed, dat zij mij nooit zoiets aan zou doen? Maar nee, niets is minder waar. Achteraf is ze ontzettend gemeen geweest. En ondanks dat je het rationeel doorziet, was het op dat moment prettiger om mijn hoofd in het zand te steken en hoop te houden op goede afloop. Dat was op dat moment minder pijnlijk.
Nu is het allemaal nog pijnlijker. Ik voel me leeg, ingeruild, in de steek gelaten en tot op het bot gekwetst. Hoe kan iemand zo harteloos zijn? Je ziet, hoort en leest weleens van die verhalen en denkt dan jeetje, wat heftig, het zal je maar gebeuren.
Nu moet ik zelf één en ander zien te verwerken. Geen idee hoe dat moet, heb ik nooit geleerd. Waar moet ik beginnen? Zit er behoorlijk doorheen. Ben niet levensmoe, maar merk wel dat mijn houding jegens het leven momenteel onverschillig is. Heb nergens meer zin in, beleef nergens meer plezier aan. Films en series zijn niet leuk meer. Hobby's zijn niet leuk meer. Eten en drinken smaakt niet meer. Werken gaat lastig in verband met concentratieproblemen.
Ik ga nu als een soort robot door het leven. Zonder passie voor ook maar iets. Ik voer dagelijks handelingen uit die goed voor me schijnen te zijn zoals werken, goed voor mezelf zorgen en sporten. Maar gevoel heb ik er niet meer bij. Ik hoop maar dat dat gevoel ooit weer een keer terug komt, maar voor nu is er nog geen licht aan het einde van de tunnel.
Sorry voor het lange en wellicht warrige verhaal.
dinsdag 25 april 2017 09:59
dinsdag 25 april 2017 10:01
Wat vervelend man. Maar ook hier sla je je doorheen! Het kost alleen tijd. Probeer, zelfs met tegenzin, zo veel mogelijk leuke dingen met je vrienden te ondernemen en zoek afleiding in van alles en nog wat. Deze dame was jou gewoon niet waard. Over een jaar of wat zit je op de bank met een enorm leuke vrouw die gigantisch veel van je houdt en kijk je terug op deze relatie en deze ex en dacht je... wat goed dat het uiteindelijk zo gelopen is want deze die nu naast me zit is zo veel leuker! Echt. Ik weet, zo voelt het op dit moment echt niet. Liefdesverdriet is kut, maar hou in je achterhoofd dat het tijdelijk is..... Heel veel sterkte. Je komt hier echt doorheen!
dinsdag 25 april 2017 10:03
Dit soort dingen zijn nooit leuk of makkelijk.
Had ze het op ern andere manier gedaan dan had je het gevoel gehad geen kans te hebben gehad bijvoorbeeld.
Volgende keer eerder voor jezelf kiezen. Je bent geen lappenpop waarmee maar wat heen en weer gegooid kan worden. Je was hier zelf ook bij.
Zij kijkt hier echt niet met plezier op terug hoor.
Had ze het op ern andere manier gedaan dan had je het gevoel gehad geen kans te hebben gehad bijvoorbeeld.
Volgende keer eerder voor jezelf kiezen. Je bent geen lappenpop waarmee maar wat heen en weer gegooid kan worden. Je was hier zelf ook bij.
Zij kijkt hier echt niet met plezier op terug hoor.
dinsdag 25 april 2017 10:04
Probeer dingen te doen waar je normaal gesproken om moet lachen. Bij mij werkte het kijken naar funniest homevideos erg goed. Door te lachen maak je van die stofjes aan waar je je toch lekkerder van gaat voelen.
En blijf geen vrienden of zo, zorg dat je haar de komende tijd helemaal niet meer hoeft te zien. Een paar jaar of zo. Of in ieder geval tot je over haar heen bent. Hoe vaker je haar ziet, hoe langzamer je over je verdriet heen komt.
Het leven wordt vanzelf weer leuk. Echt waar!
En blijf geen vrienden of zo, zorg dat je haar de komende tijd helemaal niet meer hoeft te zien. Een paar jaar of zo. Of in ieder geval tot je over haar heen bent. Hoe vaker je haar ziet, hoe langzamer je over je verdriet heen komt.
Het leven wordt vanzelf weer leuk. Echt waar!
Spreuken 18:2
dinsdag 25 april 2017 10:04
Een relatiebreuk is altijd naar, maar het is nog een stukje verdrietiger wanneer je eigenlijk al lange tijd bent voorgelogen. Je zult het nu alleen toch los moeten laten, en dat gaat niet van de een op de andere dag, dat gaat langzaam en vanzelf. Ik herken het hoor, van net nadat mijn relatie over was. Had ook nergens zin in, en was blij als ik weer thuis was alleen en niets hoefde. Maar het is wel belangrijk om gewoon alles te blijven doen. Het verdriet is nu nog vers, dat wordt steeds een beetje minder en over een paar weken, of maanden merk je ineens dat je niet zoveel meer aan haar denkt. Sterkte!
dinsdag 25 april 2017 10:25
dinsdag 25 april 2017 10:29
Kleine troost wellicht.... ik zat 10 maanden geleden waar jij nu zit, alles op de automatische piloot omdat het verdriet te groot was om mee om te kunnen gaan.... en nu ben ik gelukkiger dan ik in jaren ben geweest! Heel veel sterkte en succes, hoe uitzichtloos het nu ook lijkt, het wordt beter, veel beter!
dinsdag 25 april 2017 10:36
dinsdag 25 april 2017 10:43
quote:Dreamchild schreef op 25 april 2017 @ 10:29:
Kleine troost wellicht.... ik zat 10 maanden geleden waar jij nu zit, alles op de automatische piloot omdat het verdriet te groot was om mee om te kunnen gaan.... en nu ben ik gelukkiger dan ik in jaren ben geweest! Heel veel sterkte en succes, hoe uitzichtloos het nu ook lijkt, het wordt beter, veel beter!Ontzettend knap van je! Ik hoop dat ik net zo sterk ben als jij bent.
Kleine troost wellicht.... ik zat 10 maanden geleden waar jij nu zit, alles op de automatische piloot omdat het verdriet te groot was om mee om te kunnen gaan.... en nu ben ik gelukkiger dan ik in jaren ben geweest! Heel veel sterkte en succes, hoe uitzichtloos het nu ook lijkt, het wordt beter, veel beter!Ontzettend knap van je! Ik hoop dat ik net zo sterk ben als jij bent.
dinsdag 25 april 2017 10:52
quote:blueeyes*3 schreef op 25 april 2017 @ 10:36:
Je was niet dom, je hebt hiervan geleerd.
Ik lees naast veel verdriet ook veel woede in je bericht. Misschien helpt het om daar wat mee te gaan doen: boksen, heel hard fietsen, een scheldwoordenboek volkleuren...
Verder: je doet het goed! Is dit de eerste keer dat je relatie uit is?
Nee, heb eerder een relatie gehad van zes jaar. Was toen ook behoorlijk beschadigd, maar heb mezelf toen ook weer op de been gekregen.
Heb nu twee langdurige relaties achter de rug. Beide keren met beide voeten vooruit voor iemand gegaan. Niet voor 100%, maar voor 1000%. Ik vind dat als je kiest voor elkaar, je ook moet gaan voor elkaar.
Nu breekt mij dat net als de vorige keer op, want hoe dieper je ergens in zit, des te hoger je ook weer moet klimmen om er weer uit te komen.
Je was niet dom, je hebt hiervan geleerd.
Ik lees naast veel verdriet ook veel woede in je bericht. Misschien helpt het om daar wat mee te gaan doen: boksen, heel hard fietsen, een scheldwoordenboek volkleuren...
Verder: je doet het goed! Is dit de eerste keer dat je relatie uit is?
Nee, heb eerder een relatie gehad van zes jaar. Was toen ook behoorlijk beschadigd, maar heb mezelf toen ook weer op de been gekregen.
Heb nu twee langdurige relaties achter de rug. Beide keren met beide voeten vooruit voor iemand gegaan. Niet voor 100%, maar voor 1000%. Ik vind dat als je kiest voor elkaar, je ook moet gaan voor elkaar.
Nu breekt mij dat net als de vorige keer op, want hoe dieper je ergens in zit, des te hoger je ook weer moet klimmen om er weer uit te komen.
dinsdag 25 april 2017 10:59
Och wat naar. Ik zit er ook midden in. En ik weet dat het slijt, toch? Nee echt overtuigd ben ik niet.
Ik herken je gevoel. Ook ik voel me afgedankt en gekwetst. Alsof ik niemand ben. En ik weet ook dat dit gevoel in mij zit. Niet door hem komt.
Doe vooral wat je nu doet. Afleiding afleiding afleiding.
En sterkte.
Ik herken je gevoel. Ook ik voel me afgedankt en gekwetst. Alsof ik niemand ben. En ik weet ook dat dit gevoel in mij zit. Niet door hem komt.
Doe vooral wat je nu doet. Afleiding afleiding afleiding.
En sterkte.
dinsdag 25 april 2017 11:13
Het is een dooddoener maar alle verdriet slijt. Ik zat een klein jaar geleden iedere dag te brullen op de bank, de breuk deed zoveel pijn. Maar ik dwong mezelf ook er iedere dag op uit te gaan.
Musea, boswandelingen, terrasje, lekker koken etc etc. Aan het eind van de dag was ik dan best trots op mezelf dat ik niet zielig op de bank bleef zitten. Mij hielp het.
Musea, boswandelingen, terrasje, lekker koken etc etc. Aan het eind van de dag was ik dan best trots op mezelf dat ik niet zielig op de bank bleef zitten. Mij hielp het.
dinsdag 25 april 2017 11:25
quote:apestaartje30 schreef op 25 april 2017 @ 10:59:
Och wat naar. Ik zit er ook midden in. En ik weet dat het slijt, toch? Nee echt overtuigd ben ik niet.
Ik herken je gevoel. Ook ik voel me afgedankt en gekwetst. Alsof ik niemand ben. En ik weet ook dat dit gevoel in mij zit. Niet door hem komt.
Doe vooral wat je nu doet. Afleiding afleiding afleiding.
En sterkte.
Ik wens jou ook heel veel sterkte apestaartje. Ik vind het erg vervelend voor je dat jij dit ook mee moet maken.
Het klinkt misschien gek, maar ergens hoop ik dat ze op termijn nog spijt gaat krijgen. Niet zodat ik haar weer met open armen kan verwelkomen, maar wel dat één en ander dan nog flink aan haar zal knagen.
Och wat naar. Ik zit er ook midden in. En ik weet dat het slijt, toch? Nee echt overtuigd ben ik niet.
Ik herken je gevoel. Ook ik voel me afgedankt en gekwetst. Alsof ik niemand ben. En ik weet ook dat dit gevoel in mij zit. Niet door hem komt.
Doe vooral wat je nu doet. Afleiding afleiding afleiding.
En sterkte.
Ik wens jou ook heel veel sterkte apestaartje. Ik vind het erg vervelend voor je dat jij dit ook mee moet maken.
Het klinkt misschien gek, maar ergens hoop ik dat ze op termijn nog spijt gaat krijgen. Niet zodat ik haar weer met open armen kan verwelkomen, maar wel dat één en ander dan nog flink aan haar zal knagen.
dinsdag 25 april 2017 11:28
quote:lisannez schreef op 25 april 2017 @ 11:13:
Het is een dooddoener maar alle verdriet slijt. Ik zat een klein jaar geleden iedere dag te brullen op de bank, de breuk deed zoveel pijn. Maar ik dwong mezelf ook er iedere dag op uit te gaan.
Musea, boswandelingen, terrasje, lekker koken etc etc. Aan het eind van de dag was ik dan best trots op mezelf dat ik niet zielig op de bank bleef zitten. Mij hielp het.Die dingen die je deed, zoals musea bezoeken en boswandelingen maken, beleefde je daar toen op dat moment ook plezier aan?
Het is een dooddoener maar alle verdriet slijt. Ik zat een klein jaar geleden iedere dag te brullen op de bank, de breuk deed zoveel pijn. Maar ik dwong mezelf ook er iedere dag op uit te gaan.
Musea, boswandelingen, terrasje, lekker koken etc etc. Aan het eind van de dag was ik dan best trots op mezelf dat ik niet zielig op de bank bleef zitten. Mij hielp het.Die dingen die je deed, zoals musea bezoeken en boswandelingen maken, beleefde je daar toen op dat moment ook plezier aan?
dinsdag 25 april 2017 11:33
Liefdesverdriet doet zo een pijn.
Je denkt het gaat nooit meer over.
Wel hoor!
Over 1 jaar kijk je er heel anders tegenaan.
Je wil ook geen vrouw die er niet niet meer voor gaat toch?
En wat hier al eerder werd gezegd, kijk lachfilmpjes, luister naar oppeppende muziek en veel lopen. Hielp mij ook.
Blijf goed voor jezelf zorgen, wat je al aan het doen bent, je móet het voor jezelf doen. Al voelt het nu leeg, dat gevoel trekt weg, gaat afnemen, stap voor stap.
Je denkt het gaat nooit meer over.
Wel hoor!
Over 1 jaar kijk je er heel anders tegenaan.
Je wil ook geen vrouw die er niet niet meer voor gaat toch?
En wat hier al eerder werd gezegd, kijk lachfilmpjes, luister naar oppeppende muziek en veel lopen. Hielp mij ook.
Blijf goed voor jezelf zorgen, wat je al aan het doen bent, je móet het voor jezelf doen. Al voelt het nu leeg, dat gevoel trekt weg, gaat afnemen, stap voor stap.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
