Kan het niet loslaten

Ik heb even de behoefte om van me af te schrijven..



Sinds 3,5 maanden is het gedaan met mijn relatie van 1,5 jaar. Hij zit in een vechtscheiding, heeft twee kinderen bij zijn ex en heeft zijn scheiding nog niet verwerkt. Daarbij kwam dat ik nog de droom van samenwonen en kinderen heb, hetgeen hij uit angst niet meer ziet zitten. Met pijn in het hart is het geëindigd. Intussen heeft hij nog een paar maal contact gezocht en gevraagd om nog eens af te spreken. Ik heb dit toen uit gezond verstand niet gedaan, omdat er toch niets veranderd was en als vrienden afspreken totaal nog niet aan de orde was.



Nu ben ik hem vorige vrijdag op een feestje onverwacht tegengekomen. Hij deed heel koel (had ook teveel gedronken) en leek zich heel erg te vermaken, ik ben zo dom geweest om hem te zeggen dat ik hem nog mis, waar ik geen respons op kreeg. Ik krijg dit maar niet uit mijn hoofd. Hij lijkt al veel verder te zijn gegaan, terwijl ik nog constant aan hem denk.



Ook merk ik dat ik hem idealiseer, hoewel ik weet dat ik de laatste maanden ongelukkig was met hem. Ik mis hem enorm.

Ik denk erover om nog één laatste gesprek met hem aan te gaan in de hoop dat ik het dan kan afsluiten. Nu blijf ik met de vraag zitten of het ooit nog goed kan komen, of hij mij mist,...Ook al weet ik de antwoorden al. Of is dit een slecht idee?



Iemand tips hoe je ex minder idealiseert en niet enkel denkt aan de positieve kanten? Of mensen die in hetzelfde verdriet zitten?

Misschien wil ik inderdaad gewoon horen dat hij nog aan mij denkt en mij mist. En misschien ook een bevestiging uit zijn mond dat het niet meer goed komt, zodat ik doorkan gaan. Heb het gevoel dat het nog niet helemaal afgesloten is.

Ik ga hem binnenkort sowieso moeten zien, want ik heb nog een matras bij hem liggen die ik binnenkort nodig heb.

Misschien dat ik dan zelf beter probeer wat afstandelijk te doen...