Relaties
alle pijlers
Kinderverjaardag, gaan of niet?
donderdag 3 september 2015 11:45
Hallo allemaal,
Ik zit met een dilemma waar ik even niet uit kom, graag jullie mening/advies.
Twee weken geleden ontving ik een uitnodiging voor de verjaardag van een van de kinderen van een vriendin van me. Ik ben nooit zo fan van dit soort kinderfeestjes (heb zelf geen kinderen ook) maar bij goede vrienden vind ik het nooit zo erg om even langs te gaan voor hen en de jarige.
Zo kom ik dus regelmatig bij vriendin op een van de feestjes (ze heeft 3 kinderen).
Echter zit ik nu met het volgende. Ik heb vriendin al sinds begin van het jaar niet gezien/gesproken. In januari zijn we verhuisd en sindsdien heb ik haar niet meer gezien, hoewel we nu veel dichterbij elkaar wonen. Ze heeft regelmatig gezegd dat ze langs zou komen (ik ging meestal naar haar, handiger want ik rij auto) maar dat is dus nooit gebeurd. Als ik bel is er altijd iets gaande, druk met een van de kinderen ofzo en vergeet ze terug te bellen, ook al zegt ze dit te doen. Ik heb gezegd dat ze me maar moet laten weten wanneer ze tijd heeft om wat af te spreken, maar ik krijg steeds appjes dat het even niet kan want druk druk. Dat het druk is bij haar begrijp ik hoor, maar ik vind het wel jammer dat ze niet even tijd heeft voor een kopje thee of een belletje. Dit heb ik aangegeven, vind ze heel vervelend maar ze krijgt het niet voor elkaar iets in te plannen.
Maar nu dus die uitnodiging. En....ik heb echt geen zin! Voel me een beetje dat ik mag komen opdraven met een kadootje nu. Ik kan natuurlijk gewoon niet gaan maar ik wil hier wel even wat mee, maar zonder er een ruzie van te maken. Hoe zeg ik netjes waarom ik niet wil komen?
Ik zit met een dilemma waar ik even niet uit kom, graag jullie mening/advies.
Twee weken geleden ontving ik een uitnodiging voor de verjaardag van een van de kinderen van een vriendin van me. Ik ben nooit zo fan van dit soort kinderfeestjes (heb zelf geen kinderen ook) maar bij goede vrienden vind ik het nooit zo erg om even langs te gaan voor hen en de jarige.
Zo kom ik dus regelmatig bij vriendin op een van de feestjes (ze heeft 3 kinderen).
Echter zit ik nu met het volgende. Ik heb vriendin al sinds begin van het jaar niet gezien/gesproken. In januari zijn we verhuisd en sindsdien heb ik haar niet meer gezien, hoewel we nu veel dichterbij elkaar wonen. Ze heeft regelmatig gezegd dat ze langs zou komen (ik ging meestal naar haar, handiger want ik rij auto) maar dat is dus nooit gebeurd. Als ik bel is er altijd iets gaande, druk met een van de kinderen ofzo en vergeet ze terug te bellen, ook al zegt ze dit te doen. Ik heb gezegd dat ze me maar moet laten weten wanneer ze tijd heeft om wat af te spreken, maar ik krijg steeds appjes dat het even niet kan want druk druk. Dat het druk is bij haar begrijp ik hoor, maar ik vind het wel jammer dat ze niet even tijd heeft voor een kopje thee of een belletje. Dit heb ik aangegeven, vind ze heel vervelend maar ze krijgt het niet voor elkaar iets in te plannen.
Maar nu dus die uitnodiging. En....ik heb echt geen zin! Voel me een beetje dat ik mag komen opdraven met een kadootje nu. Ik kan natuurlijk gewoon niet gaan maar ik wil hier wel even wat mee, maar zonder er een ruzie van te maken. Hoe zeg ik netjes waarom ik niet wil komen?
donderdag 3 september 2015 13:54
quote:godfried schreef op 03 september 2015 @ 13:46:
[quote]Hoezitdit schreef op 03 september 2015 @ 13:12:
[...]
Tot hoelang moet je doorgaan, Daisy? TO's vriendin belooft steeds terug te bellen, maar ze doet dat niet. Er zullen steeds afspraken gemaakt worden, ook dat gebeurt niet en dat ligt niet aan TO. Dan kan het zo zijn dat moeders het druk hebben, maar ze is gewoon niet belangrijk genoeg. Ik zou er allang klaar mee zijn.[/quote]
Ik moest hard lachen om je eerdere reacties, dat je blij was dat ik dat durfde en je toen las dat ik het niet durfde. Je hebt gelijk dat je dat gewoon moet zeggen. Maar ik ben niet passief agressief. Ik heb meerdere malen laten weten dat ik het jammer vind dat ik niks hoor en dat zij dan maar initiatief moet nemen. Volgens mij is dat wel duidelijk?
Maar zou je het ook ZEGGEN? Met de kans dat je haar ogen opent en de vriendschap nog te redden valt...
Of alleen passief agressief je mond houden en het laten verwateren.... ?
[quote]Hoezitdit schreef op 03 september 2015 @ 13:12:
[...]
Tot hoelang moet je doorgaan, Daisy? TO's vriendin belooft steeds terug te bellen, maar ze doet dat niet. Er zullen steeds afspraken gemaakt worden, ook dat gebeurt niet en dat ligt niet aan TO. Dan kan het zo zijn dat moeders het druk hebben, maar ze is gewoon niet belangrijk genoeg. Ik zou er allang klaar mee zijn.[/quote]
Ik moest hard lachen om je eerdere reacties, dat je blij was dat ik dat durfde en je toen las dat ik het niet durfde. Je hebt gelijk dat je dat gewoon moet zeggen. Maar ik ben niet passief agressief. Ik heb meerdere malen laten weten dat ik het jammer vind dat ik niks hoor en dat zij dan maar initiatief moet nemen. Volgens mij is dat wel duidelijk?
Maar zou je het ook ZEGGEN? Met de kans dat je haar ogen opent en de vriendschap nog te redden valt...
Of alleen passief agressief je mond houden en het laten verwateren.... ?
donderdag 3 september 2015 13:54
donderdag 3 september 2015 13:54
Euh daar ging iets fout!
Dit dus
Ik moest hard lachen om je eerdere reacties, dat je blij was dat ik dat durfde en je toen las dat ik het niet durfde. Je hebt gelijk dat je dat gewoon moet zeggen. Maar ik ben niet passief agressief. Ik heb meerdere malen laten weten dat ik het jammer vind dat ik niks hoor en dat zij dan maar initiatief moet nemen. Volgens mij is dat wel duidelijk?
Dit dus
Ik moest hard lachen om je eerdere reacties, dat je blij was dat ik dat durfde en je toen las dat ik het niet durfde. Je hebt gelijk dat je dat gewoon moet zeggen. Maar ik ben niet passief agressief. Ik heb meerdere malen laten weten dat ik het jammer vind dat ik niks hoor en dat zij dan maar initiatief moet nemen. Volgens mij is dat wel duidelijk?
donderdag 3 september 2015 13:58
quote:daisymadelief schreef op 03 september 2015 @ 12:53:
Ik ben zo'n beetje net als jouw vriendin, altijd druk met werk, kinderen en huishouden. En er is inderdaad altijd wel iets aan de hand wat al mijn tijd opslokt. En de tijd gaat nu eenmaal snel, voor je het weet is er weer een dag, week, maand voorbij. Ik vind vaak heel moeilijk om alle ballen hoog te houden in het leven en gezinszaken en werkzaken gaan nu eenmaal voor.
Ik krijg hier veel verwijten over uit mijn omgeving... behalve van mijn vriendin. Maakt haar niet uit als ik maanden niets van mij laat horen (of andersom), we spreken een keer af en pakken de draad weer op waar we gebleven waren. Dat is ook vriendschap.
Je kunt het ook andersom zien. Als jouw vriendin je niet had uitgenodigd, had je je dan niet gepasseerd gevoeld?
Je kunt de uitnodiging ook zien als een teken van je vriendin dat ze nog steeds vriendin met jou wil zijn. Per slot van rekening geef je zelf aan dat je vriendin nog steeds interesse in jouw leven toont.
En daarbij komt nog, als je niet aan je vriendin uitlegt wat je dwars zit ( op een vriendelijke manier natuurlijk) en dat je wat vaker initiatief van haar kant verwacht, zal zij hierin ook niet veranderen, want zij kan niet ruiken wat jouw dwarszit. Iemand iets verwijten is altijd gemakkelijk, maar jij degene niet verteld wat je verwacht in een vriendschap, dan kan je ook niet van een ander verwachten wat jij wil.
Ik ben ook geen fan van kinderverjaardagen, maar ik vind het altijd sneu voor het kind om af te haken.
Dat ik een uitnodiging krijg omdat ze me nog als vriendin ziet zou kunnen, daar heb je gelijk in. Maar waar lees jij dat ik niet heb uitgelegd wat mij dwars zit? Ik heb volgens mij geschreven dat ik dit al heb aangegeven en geloof mij, ik ben wel van de directe taal.
Fijn dat het jouw vriendin niet uitmaakt, maar weet je dat zeker? Of denk jij dat? Of zegt ze het niet als het wel uit maakt? Kan ook he......
Ik ben zo'n beetje net als jouw vriendin, altijd druk met werk, kinderen en huishouden. En er is inderdaad altijd wel iets aan de hand wat al mijn tijd opslokt. En de tijd gaat nu eenmaal snel, voor je het weet is er weer een dag, week, maand voorbij. Ik vind vaak heel moeilijk om alle ballen hoog te houden in het leven en gezinszaken en werkzaken gaan nu eenmaal voor.
Ik krijg hier veel verwijten over uit mijn omgeving... behalve van mijn vriendin. Maakt haar niet uit als ik maanden niets van mij laat horen (of andersom), we spreken een keer af en pakken de draad weer op waar we gebleven waren. Dat is ook vriendschap.
Je kunt het ook andersom zien. Als jouw vriendin je niet had uitgenodigd, had je je dan niet gepasseerd gevoeld?
Je kunt de uitnodiging ook zien als een teken van je vriendin dat ze nog steeds vriendin met jou wil zijn. Per slot van rekening geef je zelf aan dat je vriendin nog steeds interesse in jouw leven toont.
En daarbij komt nog, als je niet aan je vriendin uitlegt wat je dwars zit ( op een vriendelijke manier natuurlijk) en dat je wat vaker initiatief van haar kant verwacht, zal zij hierin ook niet veranderen, want zij kan niet ruiken wat jouw dwarszit. Iemand iets verwijten is altijd gemakkelijk, maar jij degene niet verteld wat je verwacht in een vriendschap, dan kan je ook niet van een ander verwachten wat jij wil.
Ik ben ook geen fan van kinderverjaardagen, maar ik vind het altijd sneu voor het kind om af te haken.
Dat ik een uitnodiging krijg omdat ze me nog als vriendin ziet zou kunnen, daar heb je gelijk in. Maar waar lees jij dat ik niet heb uitgelegd wat mij dwars zit? Ik heb volgens mij geschreven dat ik dit al heb aangegeven en geloof mij, ik ben wel van de directe taal.
Fijn dat het jouw vriendin niet uitmaakt, maar weet je dat zeker? Of denk jij dat? Of zegt ze het niet als het wel uit maakt? Kan ook he......
donderdag 3 september 2015 13:59
quote:SilverShadow schreef op 03 september 2015 @ 12:53:
[...]
Ik verzin het niet, dat zeggen heel veel vaders als hun vrouw een keer 's avonds de energie heeft om de deur uit te gaan, dat ze "op moeten passen". Of ze hebben een "papa-dag". Ik verzin dat niet Dat anderen dat zo noemen, hoef jij het nog niet te doen, toch? En dan gelijk het beeld dat geschetst wordt met z'n biertje op de bank. Zo klinkt het niet echt vriendelijk naar de man in kwestie, die net als z'n vrouw een baan, 3 kinderen en een huishouden runt.
[...]
Ik verzin het niet, dat zeggen heel veel vaders als hun vrouw een keer 's avonds de energie heeft om de deur uit te gaan, dat ze "op moeten passen". Of ze hebben een "papa-dag". Ik verzin dat niet Dat anderen dat zo noemen, hoef jij het nog niet te doen, toch? En dan gelijk het beeld dat geschetst wordt met z'n biertje op de bank. Zo klinkt het niet echt vriendelijk naar de man in kwestie, die net als z'n vrouw een baan, 3 kinderen en een huishouden runt.
Later is nu
donderdag 3 september 2015 14:01
quote:Hoezitdit schreef op 03 september 2015 @ 13:12:
[...]
Tot hoelang moet je doorgaan, Daisy? TO's vriendin belooft steeds terug te bellen, maar ze doet dat niet. Er zullen steeds afspraken gemaakt worden, ook dat gebeurt niet en dat ligt niet aan TO. Dan kan het zo zijn dat moeders het druk hebben, maar ze is gewoon niet belangrijk genoeg. Ik zou er allang klaar mee zijn.
Dan schrijft ze een brief (die komt vaak wat meer 'binnen'), waarin ze uitlegt wat ze hier uitlegt. Als ze vriendin (toch) dierbaar is, dan neemt deze contact op en staat binnen een week (of 2, want er zit wel een drukke verjaardag tussendoor) op de stoep. Anders kan ze haar conclusie trekken.
Nu wegblijven en wachten tot er ooit een keer wel contact is, is een vriendschap dood laten bloeden en dat wil TO kennelijk ook niet. Dan zal ze toch haar irritatie een keer aan moeten kaarten
[...]
Tot hoelang moet je doorgaan, Daisy? TO's vriendin belooft steeds terug te bellen, maar ze doet dat niet. Er zullen steeds afspraken gemaakt worden, ook dat gebeurt niet en dat ligt niet aan TO. Dan kan het zo zijn dat moeders het druk hebben, maar ze is gewoon niet belangrijk genoeg. Ik zou er allang klaar mee zijn.
Dan schrijft ze een brief (die komt vaak wat meer 'binnen'), waarin ze uitlegt wat ze hier uitlegt. Als ze vriendin (toch) dierbaar is, dan neemt deze contact op en staat binnen een week (of 2, want er zit wel een drukke verjaardag tussendoor) op de stoep. Anders kan ze haar conclusie trekken.
Nu wegblijven en wachten tot er ooit een keer wel contact is, is een vriendschap dood laten bloeden en dat wil TO kennelijk ook niet. Dan zal ze toch haar irritatie een keer aan moeten kaarten
Later is nu
donderdag 3 september 2015 14:03
Ik ben een beetje als de vriendin van TO ben ik bang. Sommige vriendinnen al meer dan een half jaar niet gezien. En waarom, tsja omdat ik zo moe ben dat ik in slaap val als ik naar ze toe moet rijden 's avonds... Ze wonen verder weg en ov is eigenlijk geen doen heen en weer op een avond. Ik zou overdag kunnen gaan, maar ik zet al zo vaak oppas in omdat het moet, voor een bezoek aan het ziekenhuis, arts of andere hulpverlener, vind het eigenlijk niks om dan ook nog voor mezelf oppas te vragen. Weekenden zijn geen optie van hun kant, omdat ze het ene weekend werken en het andere weekend door willen brengen met hun man.
Vriendinnen dichterbij zie ik ook zo een maand of twee niet, ik heb tijd voor maximaal 1 afspraak in de week. Ik heb meer dan 4 vriendinnen.... Dus reken maar uit. En dan moet ik ook nog wel eens op het laatste moment afzeggen omdat ik met 1 van de kinderen plotseling naar het ziekenhuis moet. Of omdat er een bril stuk is gevallen en ik die liever direct laat maken dan een dag later. Mijn kinderen hebben niet een kleine afwijking van -5 ofzo. Ze kunnen echt niet zonder bril en hun reservebril dragen ze liever niet, want die hebben ze uiteraard heus wel. We zien elkaar dus niet veel maar we 'spreken' elkaar wel veel via whats app dus we weten alles van elkaar.
Ik heb ook wel eens een periode gehad toen mijn peutermeisje bijna elke dag driftbuien had dat ik helemaal nergens puf meer voor had. Het meisje zoog me letterlijk leeg, hele dagen proberen haar niet te laten ontploffen en als ze wel ontplofte was dat dodelijk vermoeiend voor haar en voor mij.
En ja ik heb een man, een hele leuke en behulpzame. Maar ook een hardwerkende man die ons bedrijf runt, doordeweeks komt alles wat het gezin betreft op mij aan. Dat is prima zo, 's avonds zijn we allebei even moe.
Ik heb af en toe een vriendin gehad die klaagde in de trant van TO en eerlijk gezegd begreep ik echt niet dat zij niet zag dat ik op mijn tenen liep en gewoon echt niet meer kon op dat moment dan ik deed. En dat was inderdaad soms 9 maanden telkens weer vergeten wat van me laten horen. Dan dacht ik er 's avonds in bed aan, sorry dat ik dan niet mijn bed uitstapte om een telefoontje te plegen, berichtje te sturen of een kaartje te schrijven.... Soms groeit het mensen gewoon boven het hoofd.
Vriendinnen dichterbij zie ik ook zo een maand of twee niet, ik heb tijd voor maximaal 1 afspraak in de week. Ik heb meer dan 4 vriendinnen.... Dus reken maar uit. En dan moet ik ook nog wel eens op het laatste moment afzeggen omdat ik met 1 van de kinderen plotseling naar het ziekenhuis moet. Of omdat er een bril stuk is gevallen en ik die liever direct laat maken dan een dag later. Mijn kinderen hebben niet een kleine afwijking van -5 ofzo. Ze kunnen echt niet zonder bril en hun reservebril dragen ze liever niet, want die hebben ze uiteraard heus wel. We zien elkaar dus niet veel maar we 'spreken' elkaar wel veel via whats app dus we weten alles van elkaar.
Ik heb ook wel eens een periode gehad toen mijn peutermeisje bijna elke dag driftbuien had dat ik helemaal nergens puf meer voor had. Het meisje zoog me letterlijk leeg, hele dagen proberen haar niet te laten ontploffen en als ze wel ontplofte was dat dodelijk vermoeiend voor haar en voor mij.
En ja ik heb een man, een hele leuke en behulpzame. Maar ook een hardwerkende man die ons bedrijf runt, doordeweeks komt alles wat het gezin betreft op mij aan. Dat is prima zo, 's avonds zijn we allebei even moe.
Ik heb af en toe een vriendin gehad die klaagde in de trant van TO en eerlijk gezegd begreep ik echt niet dat zij niet zag dat ik op mijn tenen liep en gewoon echt niet meer kon op dat moment dan ik deed. En dat was inderdaad soms 9 maanden telkens weer vergeten wat van me laten horen. Dan dacht ik er 's avonds in bed aan, sorry dat ik dan niet mijn bed uitstapte om een telefoontje te plegen, berichtje te sturen of een kaartje te schrijven.... Soms groeit het mensen gewoon boven het hoofd.
donderdag 3 september 2015 14:07
quote:Azuri29 schreef op 03 september 2015 @ 14:03:
Ik ben een beetje als de vriendin van TO ben ik bang. Sommige vriendinnen al meer dan een half jaar niet gezien. En waarom, tsja omdat ik zo moe ben dat ik in slaap val als ik naar ze toe moet rijden 's avonds... Ze wonen verder weg en ov is eigenlijk geen doen heen en weer op een avond. Ik zou overdag kunnen gaan, maar ik zet al zo vaak oppas in omdat het moet, voor een bezoek aan het ziekenhuis, arts of andere hulpverlener, vind het eigenlijk niks om dan ook nog voor mezelf oppas te vragen. Weekenden zijn geen optie van hun kant, omdat ze het ene weekend werken en het andere weekend door willen brengen met hun man.
Vriendinnen dichterbij zie ik ook zo een maand of twee niet, ik heb tijd voor maximaal 1 afspraak in de week. Ik heb meer dan 4 vriendinnen.... Dus reken maar uit. En dan moet ik ook nog wel eens op het laatste moment afzeggen omdat ik met 1 van de kinderen plotseling naar het ziekenhuis moet. Of omdat er een bril stuk is gevallen en ik die liever direct laat maken dan een dag later. Mijn kinderen hebben niet een kleine afwijking van -5 ofzo. Ze kunnen echt niet zonder bril en hun reservebril dragen ze liever niet, want die hebben ze uiteraard heus wel. We zien elkaar dus niet veel maar we 'spreken' elkaar wel veel via whats app dus we weten alles van elkaar.
Ik heb ook wel eens een periode gehad toen mijn peutermeisje bijna elke dag driftbuien had dat ik helemaal nergens puf meer voor had. Het meisje zoog me letterlijk leeg, hele dagen proberen haar niet te laten ontploffen en als ze wel ontplofte was dat dodelijk vermoeiend voor haar en voor mij.
En ja ik heb een man, een hele leuke en behulpzame. Maar ook een hardwerkende man die ons bedrijf runt, doordeweeks komt alles wat het gezin betreft op mij aan. Dat is prima zo, 's avonds zijn we allebei even moe.En dit is natuurlijk ook zwaar. En afspreken is dan niet altijd mogelijk. Maar je kunt elkaar toch bellen? De vriendin van TO kan haar toch bellen?
Ik ben een beetje als de vriendin van TO ben ik bang. Sommige vriendinnen al meer dan een half jaar niet gezien. En waarom, tsja omdat ik zo moe ben dat ik in slaap val als ik naar ze toe moet rijden 's avonds... Ze wonen verder weg en ov is eigenlijk geen doen heen en weer op een avond. Ik zou overdag kunnen gaan, maar ik zet al zo vaak oppas in omdat het moet, voor een bezoek aan het ziekenhuis, arts of andere hulpverlener, vind het eigenlijk niks om dan ook nog voor mezelf oppas te vragen. Weekenden zijn geen optie van hun kant, omdat ze het ene weekend werken en het andere weekend door willen brengen met hun man.
Vriendinnen dichterbij zie ik ook zo een maand of twee niet, ik heb tijd voor maximaal 1 afspraak in de week. Ik heb meer dan 4 vriendinnen.... Dus reken maar uit. En dan moet ik ook nog wel eens op het laatste moment afzeggen omdat ik met 1 van de kinderen plotseling naar het ziekenhuis moet. Of omdat er een bril stuk is gevallen en ik die liever direct laat maken dan een dag later. Mijn kinderen hebben niet een kleine afwijking van -5 ofzo. Ze kunnen echt niet zonder bril en hun reservebril dragen ze liever niet, want die hebben ze uiteraard heus wel. We zien elkaar dus niet veel maar we 'spreken' elkaar wel veel via whats app dus we weten alles van elkaar.
Ik heb ook wel eens een periode gehad toen mijn peutermeisje bijna elke dag driftbuien had dat ik helemaal nergens puf meer voor had. Het meisje zoog me letterlijk leeg, hele dagen proberen haar niet te laten ontploffen en als ze wel ontplofte was dat dodelijk vermoeiend voor haar en voor mij.
En ja ik heb een man, een hele leuke en behulpzame. Maar ook een hardwerkende man die ons bedrijf runt, doordeweeks komt alles wat het gezin betreft op mij aan. Dat is prima zo, 's avonds zijn we allebei even moe.En dit is natuurlijk ook zwaar. En afspreken is dan niet altijd mogelijk. Maar je kunt elkaar toch bellen? De vriendin van TO kan haar toch bellen?
donderdag 3 september 2015 14:09
Ik vind dat de vriendin van to zich weinig belangstellend opstelt naar to. Dit kan verschillende redenen hebben: of ze heeft geen zin meer in de vriendschap of ze heeft geen benul dat ze op dit moment haar vriendschappen kwijt aan het raken is. Als het laatste het geval is, dan zal dat bij andere vriendinnen ook zo gaan. Als mijn beste vriendin en ik elkaar echt een hele tijd niet kunnen zien, dan plannen we gewoon een belafspraak. Dan weten we zeker dat we tijd hebben voor elkaar en komt het gewoon gelegen.
donderdag 3 september 2015 14:11
Er wordt zo moeilijk gedacht over het bijhouden van sociale contacten. Natuurlijk heb je minder tijd naarmate je ouder wordt en meer verantwoordelijkheden krijgt. Ik vind dat overigens niet alleen vanwege de kinderen. Ik zie dat mijn kinderloze vriendinnen het ook heel druk hebben, maar dan met andere dingen.
donderdag 3 september 2015 14:13
quote:Azuri29 schreef op 03 september 2015 @ 14:03:
Ik ben een beetje als de vriendin van TO ben ik bang. Sommige vriendinnen al meer dan een half jaar niet gezien. En waarom, tsja omdat ik zo moe ben dat ik in slaap val als ik naar ze toe moet rijden 's avonds... Ze wonen verder weg en ov is eigenlijk geen doen heen en weer op een avond. Ik zou overdag kunnen gaan, maar ik zet al zo vaak oppas in omdat het moet, voor een bezoek aan het ziekenhuis, arts of andere hulpverlener, vind het eigenlijk niks om dan ook nog voor mezelf oppas te vragen. Weekenden zijn geen optie van hun kant, omdat ze het ene weekend werken en het andere weekend door willen brengen met hun man.
Vriendinnen dichterbij zie ik ook zo een maand of twee niet, ik heb tijd voor maximaal 1 afspraak in de week. Ik heb meer dan 4 vriendinnen.... Dus reken maar uit. En dan moet ik ook nog wel eens op het laatste moment afzeggen omdat ik met 1 van de kinderen plotseling naar het ziekenhuis moet. Of omdat er een bril stuk is gevallen en ik die liever direct laat maken dan een dag later. Mijn kinderen hebben niet een kleine afwijking van -5 ofzo. Ze kunnen echt niet zonder bril en hun reservebril dragen ze liever niet, want die hebben ze uiteraard heus wel. We zien elkaar dus niet veel maar we 'spreken' elkaar wel veel via whats app dus we weten alles van elkaar.
Ik heb ook wel eens een periode gehad toen mijn peutermeisje bijna elke dag driftbuien had dat ik helemaal nergens puf meer voor had. Het meisje zoog me letterlijk leeg, hele dagen proberen haar niet te laten ontploffen en als ze wel ontplofte was dat dodelijk vermoeiend voor haar en voor mij.
En ja ik heb een man, een hele leuke en behulpzame. Maar ook een hardwerkende man die ons bedrijf runt, doordeweeks komt alles wat het gezin betreft op mij aan. Dat is prima zo, 's avonds zijn we allebei even moe.
Ik heb af en toe een vriendin gehad die klaagde in de trant van TO en eerlijk gezegd begreep ik echt niet dat zij niet zag dat ik op mijn tenen liep en gewoon echt niet meer kon op dat moment dan ik deed. En dat was inderdaad soms 9 maanden telkens weer vergeten wat van me laten horen. Dan dacht ik er 's avonds in bed aan, sorry dat ik dan niet mijn bed uitstapte om een telefoontje te plegen, berichtje te sturen of een kaartje te schrijven.... Soms groeit het mensen gewoon boven het hoofd.
En toch,...en toch.... als je het wél belangrijk zou vinden om je vriendschappen te onderhouden dan zou je met een paar creatieve oplossinkjes al een eind komen. Kunnen jouw man en hun mannen ook niet door één deur? Dan zou je al iets kunnen doen met beide gezinnen.
En een bril laten vervangen zou je op kunnen lossen met " zullen we in de stad een bakkie koffie doen? " .
Als alles voor het wel en wee van je vriendinnen gaan moet je niet raar opkijken dat je straks geen échte vriendinnen - meer - blijkt te hebben.
Ik ben een beetje als de vriendin van TO ben ik bang. Sommige vriendinnen al meer dan een half jaar niet gezien. En waarom, tsja omdat ik zo moe ben dat ik in slaap val als ik naar ze toe moet rijden 's avonds... Ze wonen verder weg en ov is eigenlijk geen doen heen en weer op een avond. Ik zou overdag kunnen gaan, maar ik zet al zo vaak oppas in omdat het moet, voor een bezoek aan het ziekenhuis, arts of andere hulpverlener, vind het eigenlijk niks om dan ook nog voor mezelf oppas te vragen. Weekenden zijn geen optie van hun kant, omdat ze het ene weekend werken en het andere weekend door willen brengen met hun man.
Vriendinnen dichterbij zie ik ook zo een maand of twee niet, ik heb tijd voor maximaal 1 afspraak in de week. Ik heb meer dan 4 vriendinnen.... Dus reken maar uit. En dan moet ik ook nog wel eens op het laatste moment afzeggen omdat ik met 1 van de kinderen plotseling naar het ziekenhuis moet. Of omdat er een bril stuk is gevallen en ik die liever direct laat maken dan een dag later. Mijn kinderen hebben niet een kleine afwijking van -5 ofzo. Ze kunnen echt niet zonder bril en hun reservebril dragen ze liever niet, want die hebben ze uiteraard heus wel. We zien elkaar dus niet veel maar we 'spreken' elkaar wel veel via whats app dus we weten alles van elkaar.
Ik heb ook wel eens een periode gehad toen mijn peutermeisje bijna elke dag driftbuien had dat ik helemaal nergens puf meer voor had. Het meisje zoog me letterlijk leeg, hele dagen proberen haar niet te laten ontploffen en als ze wel ontplofte was dat dodelijk vermoeiend voor haar en voor mij.
En ja ik heb een man, een hele leuke en behulpzame. Maar ook een hardwerkende man die ons bedrijf runt, doordeweeks komt alles wat het gezin betreft op mij aan. Dat is prima zo, 's avonds zijn we allebei even moe.
Ik heb af en toe een vriendin gehad die klaagde in de trant van TO en eerlijk gezegd begreep ik echt niet dat zij niet zag dat ik op mijn tenen liep en gewoon echt niet meer kon op dat moment dan ik deed. En dat was inderdaad soms 9 maanden telkens weer vergeten wat van me laten horen. Dan dacht ik er 's avonds in bed aan, sorry dat ik dan niet mijn bed uitstapte om een telefoontje te plegen, berichtje te sturen of een kaartje te schrijven.... Soms groeit het mensen gewoon boven het hoofd.
En toch,...en toch.... als je het wél belangrijk zou vinden om je vriendschappen te onderhouden dan zou je met een paar creatieve oplossinkjes al een eind komen. Kunnen jouw man en hun mannen ook niet door één deur? Dan zou je al iets kunnen doen met beide gezinnen.
En een bril laten vervangen zou je op kunnen lossen met " zullen we in de stad een bakkie koffie doen? " .
Als alles voor het wel en wee van je vriendinnen gaan moet je niet raar opkijken dat je straks geen échte vriendinnen - meer - blijkt te hebben.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 3 september 2015 14:15
Sja.. kennelijk kan de één wel contacten onderhouden en de ander niet. Ik kom soms al niet toe aan mijn moeder bellen (maar die belt mij dan weer regelmatig) En ik heb pubers. Ik ben ook chronisch ziek, dat heb ik lang niet geweten, maar ik ben dus veel moe.
Ik heb gelukkig een kinderloze vriendin, die dit uitstekend begrijpt. We hebben weinig contact, maar we hebben contact zo af en toe. En dan gaan we naar theater of sauna en kletsen bij. Er is een periode geweest dat dat 1x per 1,5 jaar was.. dat was dan maar zo.
Ik heb gelukkig een kinderloze vriendin, die dit uitstekend begrijpt. We hebben weinig contact, maar we hebben contact zo af en toe. En dan gaan we naar theater of sauna en kletsen bij. Er is een periode geweest dat dat 1x per 1,5 jaar was.. dat was dan maar zo.
Later is nu
donderdag 3 september 2015 14:15
quote:blijfgewoonbianca schreef op 03 september 2015 @ 14:13:
[...]
En toch,...en toch.... als je het wél belangrijk zou vinden om je vriendschappen te onderhouden dan zou je met een paar creatieve oplossinkjes al een eind komen. Kunnen jouw man en hun mannen ook niet door één deur? Dan zou je al iets kunnen doen met beide gezinnen.
En een bril laten vervangen zou je op kunnen lossen met " zullen we in de stad een bakkie koffie doen? " .
Als alles voor het wel en wee van je vriendinnen gaan moet je niet raar opkijken dat je straks geen échte vriendinnen - meer - blijkt te hebben.Precies dit!
[...]
En toch,...en toch.... als je het wél belangrijk zou vinden om je vriendschappen te onderhouden dan zou je met een paar creatieve oplossinkjes al een eind komen. Kunnen jouw man en hun mannen ook niet door één deur? Dan zou je al iets kunnen doen met beide gezinnen.
En een bril laten vervangen zou je op kunnen lossen met " zullen we in de stad een bakkie koffie doen? " .
Als alles voor het wel en wee van je vriendinnen gaan moet je niet raar opkijken dat je straks geen échte vriendinnen - meer - blijkt te hebben.Precies dit!
donderdag 3 september 2015 14:17
Als je denkt dat je een vriendschap onderhoudt door alleen te whatsappen, vraag je dan eens af hoe jij het zou vinden als je écht iets nodig zou hebben vanwege ziekte, overlijden ( ik verzin maar iets; hulp bij het ordenen van de administratie, iemand die een keer een strijk komt doen, een aai over je bol, het " echte werk " , zeg maar ) en ze lossen het op met een whatsappje ipv dat ze op de stoep staan?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 3 september 2015 14:18
Maar een vriendschap is toch geen dingetje dat je weg legt en vervolgens weer op pakt? Het klinkt zo mooi: "we zien elkaar een jaar niet en als we elkaar dan zien is het alsof we elkaar gisteren nog zagen". Ik geloof dat meteen. Sterker nog, zo'n vriendschap heb ik ook. Maar als ik met iets persoonlijks zit, zal ik deze vriendin toch niet bellen.
donderdag 3 september 2015 14:19
Met hele gezinnen spreken we inderdaad in het weekend wel af. Maar niet elke vriendin heeft een partner en niet elke vriendin zit op kinderen te wachten en ik zit er niet altijd op te wachten om de kinderen weer uit logeren oid te laten gaan.
Bril kun je inderdaad prima samen doen, moet de ander wel ook zo flexibel zijn. Meestal hebben ze kinderen op bed liggen, geen auto etc. Tsja dan houdt het op...
Bril kun je inderdaad prima samen doen, moet de ander wel ook zo flexibel zijn. Meestal hebben ze kinderen op bed liggen, geen auto etc. Tsja dan houdt het op...
donderdag 3 september 2015 14:21
quote:Azuri29 schreef op 03 september 2015 @ 14:19:
Met hele gezinnen spreken we inderdaad in het weekend wel af. Maar niet elke vriendin heeft een partner en niet elke vriendin zit op kinderen te wachten en ik zit er niet altijd op te wachten om de kinderen weer uit logeren oid te laten gaan.
Bril kun je inderdaad prima samen doen, moet de ander wel ook zo flexibel zijn. Meestal hebben ze kinderen op bed liggen, geen auto etc. Tsja dan houdt het op...Maar dit is nou precies wat bgb bedoelt (denk ik). Je denkt nu alleen maar in problemen, probeer in oplossingen te denken. Kinderen liggen toch niet de hele dag op bed? Je kunt toch even langsrijden en het gezin oppikken? Of ze komen met de fiets? Of jij gaat eerst naar de opticien, laat de boel opmeten/opnemen en je vertrekt weer. Tegen sluit haal je je bril op? Ik heb nog nooit gehoord dat iemand een heel middag bij de opticien moet zitten.
Met hele gezinnen spreken we inderdaad in het weekend wel af. Maar niet elke vriendin heeft een partner en niet elke vriendin zit op kinderen te wachten en ik zit er niet altijd op te wachten om de kinderen weer uit logeren oid te laten gaan.
Bril kun je inderdaad prima samen doen, moet de ander wel ook zo flexibel zijn. Meestal hebben ze kinderen op bed liggen, geen auto etc. Tsja dan houdt het op...Maar dit is nou precies wat bgb bedoelt (denk ik). Je denkt nu alleen maar in problemen, probeer in oplossingen te denken. Kinderen liggen toch niet de hele dag op bed? Je kunt toch even langsrijden en het gezin oppikken? Of ze komen met de fiets? Of jij gaat eerst naar de opticien, laat de boel opmeten/opnemen en je vertrekt weer. Tegen sluit haal je je bril op? Ik heb nog nooit gehoord dat iemand een heel middag bij de opticien moet zitten.
donderdag 3 september 2015 14:22
quote:blijfgewoonbianca schreef op 03 september 2015 @ 14:17:
Als je denkt dat je een vriendschap onderhoudt door alleen te whatsappen, vraag je dan eens af hoe jij het zou vinden als je écht iets nodig zou hebben vanwege ziekte, overlijden ( ik verzin maar iets; hulp bij het ordenen van de administratie, iemand die een keer een strijk komt doen, een aai over je bol, het " echte werk " , zeg maar ) en ze lossen het op met een whatsappje ipv dat ze op de stoep staan?Maar wie zegt dat we er dan niet voor elkaar zijn? Toevallig recent nog meegemaakt. Dat zijn de dingen die tijd en energie kosten en ten koste gaan van andere vriendschappen op dat moment, als die andere vriendschappen daar dan geen begrip voor op kunnen brengen.
Als je denkt dat je een vriendschap onderhoudt door alleen te whatsappen, vraag je dan eens af hoe jij het zou vinden als je écht iets nodig zou hebben vanwege ziekte, overlijden ( ik verzin maar iets; hulp bij het ordenen van de administratie, iemand die een keer een strijk komt doen, een aai over je bol, het " echte werk " , zeg maar ) en ze lossen het op met een whatsappje ipv dat ze op de stoep staan?Maar wie zegt dat we er dan niet voor elkaar zijn? Toevallig recent nog meegemaakt. Dat zijn de dingen die tijd en energie kosten en ten koste gaan van andere vriendschappen op dat moment, als die andere vriendschappen daar dan geen begrip voor op kunnen brengen.
donderdag 3 september 2015 14:22
Sja, daar ben ik heel eerlijk in: ik denk niet dat ik op dit moment praktische hulp kan geven. Hoewel ik dat in het verleden wel gedaan heb, trouwens, en het misschien wel weer zou kunnen.. maar ik ben altijd al blij als ik m'n eigen dingen kan doen. Tuin hebben we net laten doen, omdat we daar niet aan toekwamen. En dan heb ik geen tijdrovende kleine kinderen meer, waar iemand bij aanwezig moet zijn.
Later is nu
donderdag 3 september 2015 14:23
quote:Azuri29 schreef op 03 september 2015 @ 14:19:
Met hele gezinnen spreken we inderdaad in het weekend wel af. Maar niet elke vriendin heeft een partner en niet elke vriendin zit op kinderen te wachten en ik zit er niet altijd op te wachten om de kinderen weer uit logeren oid te laten gaan.
Bril kun je inderdaad prima samen doen, moet de ander wel ook zo flexibel zijn. Meestal hebben ze kinderen op bed liggen, geen auto etc. Tsja dan houdt het op...Oooo; dus JIJ bent rete makkelijk; het zijn die ANDEREN die zo moeilijk doen? Tsja,.... rot, hoor.
Met hele gezinnen spreken we inderdaad in het weekend wel af. Maar niet elke vriendin heeft een partner en niet elke vriendin zit op kinderen te wachten en ik zit er niet altijd op te wachten om de kinderen weer uit logeren oid te laten gaan.
Bril kun je inderdaad prima samen doen, moet de ander wel ook zo flexibel zijn. Meestal hebben ze kinderen op bed liggen, geen auto etc. Tsja dan houdt het op...Oooo; dus JIJ bent rete makkelijk; het zijn die ANDEREN die zo moeilijk doen? Tsja,.... rot, hoor.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
