Lange afstandsrelatie een "korte" maken, maar...

18-08-2015 10:29 78 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo,



Ik weet dat ik met dit topic een beetje uit de lucht kom vallen, maar ik ben op zoek naar advies.

Ik lees dit forum al heel lang en ik vind dat iedereen hier hele sterke adviezen geeft en heel respectvol is.

Daarom kom ik graag hier.

Ik zit een beetje tegen een paniek aan, vandaar dat ik zo pats boem dit post.



Ik heb een Britse vriend. We hebben al een jaar een lange afstandsrelatie.

Ondanks dat het een financiële uitdaging is, bezoeken we elkaar zo vaak mogelijk en het gaat goed.

De relatie is niet zorgeloos. Mijn vriend heeft erg traumatische dingen meegemaakt in zijn leven en dit heeft zeker zijn sporen nagelaten.

Ik heb vaak moeite met zijn depressie, vertrouwensproblemen en vlagen van angst, maar hij is heel open en we kunnen goed praten met elkaar.

Soms ben ik wat verdrietig dat ik niet helemaal ontspannen en volop van de liefde kan genieten, maar de liefde is er zeker (anders had ik het echt niet zo lang volgehouden) en ik ben trots op hoe ver we zijn gekomen.

Ik zie ook wel degelijk verandering in mijn vriend, heeeel langzaam gaat het steeds beter met hem. In alle eerlijkheid, toch, heeft hij nog een tergend lange weg te gaan. Een waarin ik hem wil steunen.



We willen beiden onze lange afstandsrelatie in een korte veranderen.

De afgelopen maanden was hij druk bezig met voorbereidingen om naar Nederland te verhuizen.

Maar dat liep uit en uit en uit...

Daar had ik geen problemen mee. Het kan beter goed gebeuren, verhuizen is nogal wat en vooral naar een ander land.

Hij raakte echter erg gefrustreerd.

Afgelopen weekend leek hij zich erbij neer te leggen. Maar zonet heeft hij me gevraagd of ik naar Engeland wil verhuizen.

Dat leek hem praktischer (hij heeft een eigen huis, ik woon met huisgenoten in een huurwoning) en voor mij makkelijker.



Dit maakte mij erg bang.

Natuurlijk wil ik het serieus overwegen, hij was ook bereid om naar Nederland te verhuizen voor mij.

Zou niet eerlijk zijn om het meteen te weigeren, hoe groot de angst ook is.

Naast de praktische dingen - die allemaal aan te pakken zijn, ik ben behoorlijk ondernemend en zelfverzekerd - zijn er een paar "onpraktische" dingen die deze angst veroorzaken.



Ik heb super veel steun aan mijn familie en vrienden wanneer ik deal met een van mijn vriends donkere buien. Ik ben sowieso al heel close met hen en vind niets fijner dan constant onder de mensen te zijn en gewend dat een deel van die mensen mijn familie is. Als zij unhappy worden dat ik weg ga en mijn vriend weer een van zijn buien krijgt, weet ik niet wat ik met mezelf moet, denk ik.



Ik hou van mijn vrijheid en ben erg avontuurlijk en ondernemend, misschien zelfs rusteloos. Ik woon in een klein dorp en kan gaan en staan waar ik wil wanneer ik wil (dus ook 4 uur 's ochtends) zonder me onveilig te hoeven voelen.

Mijn vriend woont in een behoorlijk grote plaats waar - naar ik heb kunnen zien en naar wat hij zegt - veel gedronken en gevochten wordt.

Aangezien hij vertrouwensproblemen heeft en angsten, denk ik niet dat ik hem een plezier doe door zelf op pad te gaan. Maar dat is geen realistische situatie. Ik zal toch ook moeten werken (naast mijn eigen parttime baan, zou ik een tweede nemen, al is het alleen al voor sociale contacten) en dergelijke. Hij maakt lange werkdagen waarvoor hij flink ver moet reizen. Ik ga niet binnen op hem blijven zitten wachten, dag in, dag uit.

Ik zou ook mijn eigen werk houden, wat ik van huis uit kan doen, maar waarvoor ik regelmatig een zakenreis zal moeten maken. Want die baan is mijn droombaan en zal ik niet opgeven nu ik hem na jaren hard werken en investeren heb.



Er komt nog veel meer bij kijken. Maar ik wil niet dat dit bericht te lang word. Stel gerust vragen, ik zal ze zo goed mogelijk beantwoorden.



Waar ik bang voor ben, is dat zijn issues (en die van mezelf, ik ben ook niet perfect) en mijn cultuurschok de relatie naar de knoppen helpen. En dan zit ik daar in Engeland...

Het helpt niet dat mijn vriend erg koppig is, weigert professionele hulp te zoeken (de situaties die hij mee heeft gemaakt waren echt erg en ik durf te zeggen dat hij flinke trauma's heeft) en erg erg slecht voor zichzelf zorgt.

Ik hou van hem, mijn hart zegt "meteen doen!", maar mijn hoofd laat vele alarmbellen afgaan.



Alle advies is welkom!



Bedankt voor het lezen.

Het helpt al om het even van me af te schrijven. Ik ben kalmer nu.



Die anonieme dame
Alle reacties Link kopieren
Tja zoals ik het zie zal 1 van de 2 water bij de wijn moeten doen als jullie de relatie willen voortzetten.... en wie gaat dat zijn?
Alle reacties Link kopieren
Klinkt alsof jullie het beter zo kunnen houden, en als hij weer beter is een nieuwe stap kunnen nemen.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat
Alle reacties Link kopieren
Ik heb je halve verhaal gelezen en ik had al een oordeel gevelt, haha. Ten eerste wil ik zeggen dat je altijd je eigen gevoel moet volgen zonder meningen van buitenstaanders erbij te betrekken. Ten tweede wil ik je vragen je eigen topic nog 3 keer over te lezen en het dan te lezen alsof het van een andere forumster is en hoe jij er dan zelf op zou reageren, objectief.



Mijn mening? Als er geen goede basis is, niet doen. Dat geld zowel voor mensen die 10 min. Naast elkaar wonen als mensen die 2000 km van elkaar wonen. Hij heeft zoveel problemen, het zou beter zijn als hij bij jou zou komen zodat jij niet EN je omgeving hoeft op te zeggen EN moet dealen met een depressief persoon. Ik snap überhaupt niet dat je met zo iemand wil zijn die allemaal van dat soort buien heeft, maar op afstand al helemaal. Ik denk dat als jij daar gaat wonen hij jou meetrekt in dat gat. Niet doen in ieder geval. Laat hem maar hierheen komen en kijk dan verder! Overal is een oplossing voor, jullie wilde eerst ook al hier wonen dus die mogelijkheid is er nog steeds toch? Je hoeft niet altijd naar zijn pijpen te dansen.
Alle reacties Link kopieren
Hoe lang duren zijn donkere buien? En wat doet hij dan?
Alle reacties Link kopieren
Weet hij dat jij er zo over denkt?

Ik denk dat jullie relatie teveel op de proef gesteld gaat worden als jij daar naartoe verhuist. Ik denk dat het zelfs al moeilijk wordt als hij hierheen gaat komen, maar oké.
Lieve vrouw,



Doe jezelf een plezier en luister naar de alarmbellen.

Ze staan niet voor niets zo te loeien.

Ik vind het zo naar om te zeggen maar ben extra belegen en geloof me, je hart maakt er soms een potje van als het op goed advies geven aankomt.



Mócht je alsnog besluiten om het te doen, hou je kamer/huis dan aan. Of zorg dat je zeker weet dat je ergens terecht kunt als het mis mocht gaan.



Wees wijs.

Luister als er een alarm af gaat.

En handel er naar ook.
Zolang jij steun nodig hebt van familie en vrienden in zijn donkere buien, is samenwonen gewoon géén optie. Zolang hij geen professionele hulp zoekt voor zijn traumatische ervaringen, is samenwonen geen optie. Je bent NIET zijn hulpverlener! Nu kun je nog weg naar je eigen woning. Kun je er nog bij weglopen en hem opzoeken wanneer je wilt.

Dan niet meer.



Blijf Latten zoals jullie nu doen. Pas wanneer hij genezen is en zijn depressie, vertrouwensproblemen en vlagen van angst kwijt is, dan pas kun je veilig en vertrouwd gaan samenwonen. Anders voorspel ik niet veel goeds.

Doe het niet.
anoniem_183335 wijzigde dit bericht op 18-08-2015 10:50
Reden: aanvulling
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik zou hier nog even heel goed over nadenken als ik jou was. Ik lees echt niks positiefs in je verhaal waarom jij die kant op zou willen gaan.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
Alle reacties Link kopieren
Besef je wel dat er een hele hoop bij jouw komt te liggen als je daarheen verhuisd? Ik heb zon vermoeden dat je zijn hulpverlener gaat worden ipv zijn vriendin, dat je op eieren moet gaan lopen omdat hij donkere buien heeft..waarschijnlijk doe je dat nu al op momenten en dan zie je elkaar nog niet eens dagelijks. De leuke momenten zullen vermeerderen, maar ga er maar vanuit dat deze donkere buien meer aanwezig zijn. Gezien je deze ook al ziet terwijl jullie een lange afstandsrelatie hebben. Als je al moet bijkomen van de donkere buien nu, hoe zie je dat straks voor je? Bereid je dan maar voor op iemand die veeel energie slurpt, die niet de verantwoordelijkheid neemt om aan zijn problemen te worden door hulp te vermijden, die problemen bij jou neerlegt. Dit is toch geen gelijkwaardige relatie? Waar kan jij heen als je ergens meezit, als je je daar eenzaam voelt, als jij daar je familie of je omgeving mist?



Meid begin er niet aan.
Alle reacties Link kopieren
TO, blijkbaar heb je flexibel werk qua locatie. Kun je niet eerst voor een kortere periode gaan. Zeg 3 maanden. Terwijl je hier alles aanhoudt. Kijken hoe het gaat, zo dicht bij elkaar de hele tijd en of je kunt dealen met zijn buien.
Alle reacties Link kopieren
NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE



niet doen!!



als hij dat stapje naar professionele hulp niet weet te maken, dan zou ik niet de zee oversteken voor hem
Lorem Ipsum
Alle reacties Link kopieren
quote:Ayh schreef op 18 augustus 2015 @ 11:12:

TO, blijkbaar heb je flexibel werk qua locatie. Kun je niet eerst voor een kortere periode gaan. Zeg 3 maanden. Terwijl je hier alles aanhoudt. Kijken hoe het gaat, zo dicht bij elkaar de hele tijd en of je kunt dealen met zijn buien.Mijn idee.
wie de toekomst als tegenwind ervaart, loopt in de verkeerde richting.
Alle reacties Link kopieren
Nou...dit is idd een lange afstands relatie, shit zeg!...wat een eind!

Maar goed, al een jaar dus zo?...nou,,..dat deed ik je niet na, ik maakte het uit..lieve hemel, hoe vaak zien jullie elkaar nou eigenlijk, en al die eeuwige reiskosten.en al dat gedoe.

Nee, niets voor mij.

.

Maar goed, leuke vriend met nogal een aantal problemen, en!..jawel, ook nog ver weg.

Die jou vraagt zich uit de vertrouwdé omgeving te halen?....beter van niet he.

Kijk..hij moet eerst maar eens beter worden, dan komt hij hier een hele tijd bij jou..dan. Moet hij een goede baan vinden in Engeland...en dan zie jij het wel weer.

Zo zou ik het doen.

.

Hij heeft niets te vragen, laat hem maar eens eerst zien.

Want anders ben jij straks nog verder van huis.

En dat willen we helemaal niet.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
Ik zou in jouw plaats luisteren naar de alarmbellen in je hoofd.



Kan je niet afspreken met hem, dat hij eerst prof. hulp inroept voor het oplossen van zijn trauma's, en dat je daarna pas zijn kant opkomt?
Jullie zijn pas een jaar samen, zien elkaar niet erg veel, en dan al zoveel gedoe? Ik zou in NL blijven en sowieso eens nadenken of je verder met hem wil.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan mij wel voorstellen dat hij gelet op zijn trauma's, zich misschien alleen nog op en top veilig voelt in zijn eigen woning na alles wat er gebeurd is. Om dan naar een compleet ander land te verhuizen (zouden jullie hier gaan huren voor alleen jullie 2?) en intrekken bij je vriendin en haar huisgenoten is nogal wat. Ik vermoed dat dit zijn stabiliteit niet ten goede zal komen. Wel denk ik dat als jullie met zijn 2 in een huurwoning zouden gaan wonen hier in NL, dat het dan meer kans van slagen heeft, omdat het misschien positief is voor hem om met een schonere lei te beginnen. Die lei is natuurlijk niet volledig schoon want waar je ook bent, je problemen neem je mee. Hij heeft eerst behandeling nodig en dat lijkt mij het fijnst met hulpverleners die je taal spreken.

Ik snap je twijfels wel maar misschien is het blijven latten totdat er een behandeling is geweest het beste om te doen voorlopig.
De vastheid die je zoekt is even groot als de veranderlijkheid waar jij naar verlangt
Alle reacties Link kopieren
Luister naar Doreia en Eleonora. Zij zeggen alles wat ik ook wilde zeggen.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
Je vriend was bereid naar Nederland te komen, dus jij moet het andersom ook serieus overwegen?



Als je vriend echt bereid was hierheen te komen, was hij hier allang geweest. Het is niet alsof hij in donker Afrika woont en moeite heeft met het krijgen van een verblijfsvergunning.



Blijft over: Hij ZEGT dat hij bereid was te verhuizen en heeft dat net zolang getraineerd totdat hij aan jou kon vragen om dan maar zijn kant op te komen.



En dan zit je daar; in een onbekende omgeving, bij een man met PTSS die niet bereid is hulp te zoeken en erg erg slecht voor zichzelf zorgt. Daar moet dan potdomme wel een enorme gouden pik en trustfund tegenover staan, voordat je dat zou overwegen?
Alle reacties Link kopieren
@ Dalfx: Dank voor die ongesuikerde eerlijkheid. Daar zocht ik dus naar. ;)



@ Pil0u: Dat wisselt. Meestal tussen een week en 3 weken. Hij wordt dan pessimistisch, is ongeduldig, raakt makkelijk gefrustreerd (tot luid vloekend en tierend over bijvoorbeeld iets simpels als een deksel die niet meteen open wil), angstig en haalt zichzelf erg naar beneden. Hij wordt dan ook wantrouwend en controleert waar ik ben en wat ik doe etc. wat niet mee valt op lange afstand. En zijn gezondheid lijdt eronder, want hij verwaarloosd zichzelf dan. Waar ik echter het meeste moeite mee heb, is dat hij er in zo'n bui van overtuigd is dat ik iemand beter/leuker/knapper zal vinden en met die persoon er vandoor zal gaan. Terwijl ik super veel moeite en energie in deze relatie steek. Dat doet zeer. Mijn moeder zei laatst dat hij op moest passen dat dit geen self fulfilling prophecy werd... En als ik dit stukje zo na lees (naar advies van Dalfx), dan moet ik eerlijk zeggen dat ik het er niet best uit vind zien... :(



@ lizzy75: Ja, we praten er veel over en ik heb vanaf het begin besloten dat ik er het best open over kan zijn. Helaas lijkt hij het er niet met mij mee eens te zijn dat deze dingen tot problemen kunnen leiden. Hij zegt stellig dat het wel mee valt, hij nu eenmaal een emotioneel persoon is en is er van overtuigd dat alles beter wordt als we samen gaan wonen. We hebben hier regelmatig discussies over. Ik hoop steeds dat ik tot hem door zal dringen en vaak lijkt dat ook zo, maar er volgt nooit actie. (En ik ben nogal een actie-gericht persoon...)



@ Ayh: Dat is zeker iets om te overwegen, bedankt.



@ Iedereen: Ik weet dat het mijn (en zijn) beslissing is. Maar als je emotioneel zo middenin een situatie zit, is het horen van perspectieven van buitenaf heel erg waardevol. Ik neem ze niet letterlijk aan, maar neem ze op en laat ze licht schijnen op mijn dilemma. Dus bedankt voor alle reacties. Hoe meer hoe beter. Er zo anoniem en veilig over praten maakt mijn brein helder en ik waardeer jullie eerlijkheid en meningen.
quote:DieAnoniemeDame schreef op 18 augustus 2015 @ 11:54:

@ Dalfx: Dank voor die ongesuikerde eerlijkheid. Daar zocht ik dus naar. ;)



@ Pil0u: Dat wisselt. Meestal tussen een week en 3 weken. Hij wordt dan pessimistisch, is ongeduldig, raakt makkelijk gefrustreerd (tot luid vloekend en tierend over bijvoorbeeld iets simpels als een deksel die niet meteen open wil), angstig en haalt zichzelf erg naar beneden. Hij wordt dan ook wantrouwend en controleert waar ik ben en wat ik doe etc. wat niet mee valt op lange afstand. En zijn gezondheid lijdt eronder, want hij verwaarloosd zichzelf dan. Waar ik echter het meeste moeite mee heb, is dat hij er in zo'n bui van overtuigd is dat ik iemand beter/leuker/knapper zal vinden en met die persoon er vandoor zal gaan. Terwijl ik super veel moeite en energie in deze relatie steek. Dat doet zeer. Mijn moeder zei laatst dat hij op moest passen dat dit geen self fulfilling prophecy werd... En als ik dit stukje zo na lees (naar advies van Dalfx), dan moet ik eerlijk zeggen dat ik het er niet best uit vind zien... :(



@ lizzy75: Ja, we praten er veel over en ik heb vanaf het begin besloten dat ik er het best open over kan zijn. Helaas lijkt hij het er niet met mij mee eens te zijn dat deze dingen tot problemen kunnen leiden. Hij zegt stellig dat het wel mee valt, hij nu eenmaal een emotioneel persoon is en is er van overtuigd dat alles beter wordt als we samen gaan wonen. We hebben hier regelmatig discussies over. Ik hoop steeds dat ik tot hem door zal dringen en vaak lijkt dat ook zo, maar er volgt nooit actie. (En ik ben nogal een actie-gericht persoon...)



@ Ayh: Dat is zeker iets om te overwegen, bedankt.



@ Iedereen: Ik weet dat het mijn (en zijn) beslissing is. Maar als je emotioneel zo middenin een situatie zit, is het horen van perspectieven van buitenaf heel erg waardevol. Ik neem ze niet letterlijk aan, maar neem ze op en laat ze licht schijnen op mijn dilemma. Dus bedankt voor alle reacties. Hoe meer hoe beter. Er zo anoniem en veilig over praten maakt mijn brein helder en ik waardeer jullie eerlijkheid en meningen.

Dit doet mijn alarmbellen zo rinkelen! Nu ben je nog niet echt controleerbaar. Maar in zijn omgeving en in zijn huis wel. En jij denkt: och, die jongen is angstig, ik bel hem wel even waar ik ben. En dan begint hij daar op te rekenen. En voor je het weet is het een regel dat je MOET laten weten waar je bent. En dan MOET hij weten met wie je bent en dan moet jij je telefoon aanhouden, zodat hij kan zien wáár je bent en of het klopt wat je zegt waar je bent. En zo begint het net zich om je te sluiten. Omdat je toegeeft aan zijn angsten en wantrouwen.



En hij wil er niets aan doen. Hij heeft elke maand 1 tot 3 weken een donkere bui! Dat is meer wel dan niet! En dat gaat over als jij er bent? Geloof je het zelf??????



Doe het niet, doe het niet, doe het niet. Je stort je vrijwillig in een kooi van wantrouwen en gecontroleer. Van onzekerheid hoe je hem thuis zult aantreffen, op eieren lopend omdat hij uit zijn plaat gaat om NIETS!



Doe

Het

Niet
Alle reacties Link kopieren
Iemand die zichzelf verwaarloosd..het spijt me, maar diegene is nog niet toe aan een relatie.

En met de rest wat ik lees, net zo min niet.

.

Aan iedereen mankeert wel wat..maar dit lijkt me iets te veel van het goede.

Hij dwingt af...dat kan nooit goed zijn.

Vertrouw er niet op.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
Alle reacties Link kopieren
Ik durf er zelfs de bal nog om te winnen, dat zelfs als iemand die wel te vrtrouwen is...

Je nog moet oppassen!

.

Zelf ten alle tijden "veilig" zijn.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
Niet doen. Laat hem eerst zelf zijn leven op orde krijgen.
Alle reacties Link kopieren
Drie S-en zijn belangrijk in een man: Single, Sexy and Sane. Vooral het laatste maakt het altijd lastig.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven