Relaties
alle pijlers
Lange afstandsrelatie een "korte" maken, maar...
dinsdag 18 augustus 2015 10:29
Hallo,
Ik weet dat ik met dit topic een beetje uit de lucht kom vallen, maar ik ben op zoek naar advies.
Ik lees dit forum al heel lang en ik vind dat iedereen hier hele sterke adviezen geeft en heel respectvol is.
Daarom kom ik graag hier.
Ik zit een beetje tegen een paniek aan, vandaar dat ik zo pats boem dit post.
Ik heb een Britse vriend. We hebben al een jaar een lange afstandsrelatie.
Ondanks dat het een financiële uitdaging is, bezoeken we elkaar zo vaak mogelijk en het gaat goed.
De relatie is niet zorgeloos. Mijn vriend heeft erg traumatische dingen meegemaakt in zijn leven en dit heeft zeker zijn sporen nagelaten.
Ik heb vaak moeite met zijn depressie, vertrouwensproblemen en vlagen van angst, maar hij is heel open en we kunnen goed praten met elkaar.
Soms ben ik wat verdrietig dat ik niet helemaal ontspannen en volop van de liefde kan genieten, maar de liefde is er zeker (anders had ik het echt niet zo lang volgehouden) en ik ben trots op hoe ver we zijn gekomen.
Ik zie ook wel degelijk verandering in mijn vriend, heeeel langzaam gaat het steeds beter met hem. In alle eerlijkheid, toch, heeft hij nog een tergend lange weg te gaan. Een waarin ik hem wil steunen.
We willen beiden onze lange afstandsrelatie in een korte veranderen.
De afgelopen maanden was hij druk bezig met voorbereidingen om naar Nederland te verhuizen.
Maar dat liep uit en uit en uit...
Daar had ik geen problemen mee. Het kan beter goed gebeuren, verhuizen is nogal wat en vooral naar een ander land.
Hij raakte echter erg gefrustreerd.
Afgelopen weekend leek hij zich erbij neer te leggen. Maar zonet heeft hij me gevraagd of ik naar Engeland wil verhuizen.
Dat leek hem praktischer (hij heeft een eigen huis, ik woon met huisgenoten in een huurwoning) en voor mij makkelijker.
Dit maakte mij erg bang.
Natuurlijk wil ik het serieus overwegen, hij was ook bereid om naar Nederland te verhuizen voor mij.
Zou niet eerlijk zijn om het meteen te weigeren, hoe groot de angst ook is.
Naast de praktische dingen - die allemaal aan te pakken zijn, ik ben behoorlijk ondernemend en zelfverzekerd - zijn er een paar "onpraktische" dingen die deze angst veroorzaken.
Ik heb super veel steun aan mijn familie en vrienden wanneer ik deal met een van mijn vriends donkere buien. Ik ben sowieso al heel close met hen en vind niets fijner dan constant onder de mensen te zijn en gewend dat een deel van die mensen mijn familie is. Als zij unhappy worden dat ik weg ga en mijn vriend weer een van zijn buien krijgt, weet ik niet wat ik met mezelf moet, denk ik.
Ik hou van mijn vrijheid en ben erg avontuurlijk en ondernemend, misschien zelfs rusteloos. Ik woon in een klein dorp en kan gaan en staan waar ik wil wanneer ik wil (dus ook 4 uur 's ochtends) zonder me onveilig te hoeven voelen.
Mijn vriend woont in een behoorlijk grote plaats waar - naar ik heb kunnen zien en naar wat hij zegt - veel gedronken en gevochten wordt.
Aangezien hij vertrouwensproblemen heeft en angsten, denk ik niet dat ik hem een plezier doe door zelf op pad te gaan. Maar dat is geen realistische situatie. Ik zal toch ook moeten werken (naast mijn eigen parttime baan, zou ik een tweede nemen, al is het alleen al voor sociale contacten) en dergelijke. Hij maakt lange werkdagen waarvoor hij flink ver moet reizen. Ik ga niet binnen op hem blijven zitten wachten, dag in, dag uit.
Ik zou ook mijn eigen werk houden, wat ik van huis uit kan doen, maar waarvoor ik regelmatig een zakenreis zal moeten maken. Want die baan is mijn droombaan en zal ik niet opgeven nu ik hem na jaren hard werken en investeren heb.
Er komt nog veel meer bij kijken. Maar ik wil niet dat dit bericht te lang word. Stel gerust vragen, ik zal ze zo goed mogelijk beantwoorden.
Waar ik bang voor ben, is dat zijn issues (en die van mezelf, ik ben ook niet perfect) en mijn cultuurschok de relatie naar de knoppen helpen. En dan zit ik daar in Engeland...
Het helpt niet dat mijn vriend erg koppig is, weigert professionele hulp te zoeken (de situaties die hij mee heeft gemaakt waren echt erg en ik durf te zeggen dat hij flinke trauma's heeft) en erg erg slecht voor zichzelf zorgt.
Ik hou van hem, mijn hart zegt "meteen doen!", maar mijn hoofd laat vele alarmbellen afgaan.
Alle advies is welkom!
Bedankt voor het lezen.
Het helpt al om het even van me af te schrijven. Ik ben kalmer nu.
Die anonieme dame
Ik weet dat ik met dit topic een beetje uit de lucht kom vallen, maar ik ben op zoek naar advies.
Ik lees dit forum al heel lang en ik vind dat iedereen hier hele sterke adviezen geeft en heel respectvol is.
Daarom kom ik graag hier.
Ik zit een beetje tegen een paniek aan, vandaar dat ik zo pats boem dit post.
Ik heb een Britse vriend. We hebben al een jaar een lange afstandsrelatie.
Ondanks dat het een financiële uitdaging is, bezoeken we elkaar zo vaak mogelijk en het gaat goed.
De relatie is niet zorgeloos. Mijn vriend heeft erg traumatische dingen meegemaakt in zijn leven en dit heeft zeker zijn sporen nagelaten.
Ik heb vaak moeite met zijn depressie, vertrouwensproblemen en vlagen van angst, maar hij is heel open en we kunnen goed praten met elkaar.
Soms ben ik wat verdrietig dat ik niet helemaal ontspannen en volop van de liefde kan genieten, maar de liefde is er zeker (anders had ik het echt niet zo lang volgehouden) en ik ben trots op hoe ver we zijn gekomen.
Ik zie ook wel degelijk verandering in mijn vriend, heeeel langzaam gaat het steeds beter met hem. In alle eerlijkheid, toch, heeft hij nog een tergend lange weg te gaan. Een waarin ik hem wil steunen.
We willen beiden onze lange afstandsrelatie in een korte veranderen.
De afgelopen maanden was hij druk bezig met voorbereidingen om naar Nederland te verhuizen.
Maar dat liep uit en uit en uit...
Daar had ik geen problemen mee. Het kan beter goed gebeuren, verhuizen is nogal wat en vooral naar een ander land.
Hij raakte echter erg gefrustreerd.
Afgelopen weekend leek hij zich erbij neer te leggen. Maar zonet heeft hij me gevraagd of ik naar Engeland wil verhuizen.
Dat leek hem praktischer (hij heeft een eigen huis, ik woon met huisgenoten in een huurwoning) en voor mij makkelijker.
Dit maakte mij erg bang.
Natuurlijk wil ik het serieus overwegen, hij was ook bereid om naar Nederland te verhuizen voor mij.
Zou niet eerlijk zijn om het meteen te weigeren, hoe groot de angst ook is.
Naast de praktische dingen - die allemaal aan te pakken zijn, ik ben behoorlijk ondernemend en zelfverzekerd - zijn er een paar "onpraktische" dingen die deze angst veroorzaken.
Ik heb super veel steun aan mijn familie en vrienden wanneer ik deal met een van mijn vriends donkere buien. Ik ben sowieso al heel close met hen en vind niets fijner dan constant onder de mensen te zijn en gewend dat een deel van die mensen mijn familie is. Als zij unhappy worden dat ik weg ga en mijn vriend weer een van zijn buien krijgt, weet ik niet wat ik met mezelf moet, denk ik.
Ik hou van mijn vrijheid en ben erg avontuurlijk en ondernemend, misschien zelfs rusteloos. Ik woon in een klein dorp en kan gaan en staan waar ik wil wanneer ik wil (dus ook 4 uur 's ochtends) zonder me onveilig te hoeven voelen.
Mijn vriend woont in een behoorlijk grote plaats waar - naar ik heb kunnen zien en naar wat hij zegt - veel gedronken en gevochten wordt.
Aangezien hij vertrouwensproblemen heeft en angsten, denk ik niet dat ik hem een plezier doe door zelf op pad te gaan. Maar dat is geen realistische situatie. Ik zal toch ook moeten werken (naast mijn eigen parttime baan, zou ik een tweede nemen, al is het alleen al voor sociale contacten) en dergelijke. Hij maakt lange werkdagen waarvoor hij flink ver moet reizen. Ik ga niet binnen op hem blijven zitten wachten, dag in, dag uit.
Ik zou ook mijn eigen werk houden, wat ik van huis uit kan doen, maar waarvoor ik regelmatig een zakenreis zal moeten maken. Want die baan is mijn droombaan en zal ik niet opgeven nu ik hem na jaren hard werken en investeren heb.
Er komt nog veel meer bij kijken. Maar ik wil niet dat dit bericht te lang word. Stel gerust vragen, ik zal ze zo goed mogelijk beantwoorden.
Waar ik bang voor ben, is dat zijn issues (en die van mezelf, ik ben ook niet perfect) en mijn cultuurschok de relatie naar de knoppen helpen. En dan zit ik daar in Engeland...
Het helpt niet dat mijn vriend erg koppig is, weigert professionele hulp te zoeken (de situaties die hij mee heeft gemaakt waren echt erg en ik durf te zeggen dat hij flinke trauma's heeft) en erg erg slecht voor zichzelf zorgt.
Ik hou van hem, mijn hart zegt "meteen doen!", maar mijn hoofd laat vele alarmbellen afgaan.
Alle advies is welkom!
Bedankt voor het lezen.
Het helpt al om het even van me af te schrijven. Ik ben kalmer nu.
Die anonieme dame
dinsdag 18 augustus 2015 12:17
quote:DieAnoniemeDame schreef op 18 augustus 2015 @ 11:54:
@ Dalfx: Dank voor die ongesuikerde eerlijkheid. Daar zocht ik dus naar.
@ Pil0u: Dat wisselt. Meestal tussen een week en 3 weken. Hij wordt dan pessimistisch, is ongeduldig, raakt makkelijk gefrustreerd (tot luid vloekend en tierend over bijvoorbeeld iets simpels als een deksel die niet meteen open wil), angstig en haalt zichzelf erg naar beneden. Hij wordt dan ook wantrouwend en controleert waar ik ben en wat ik doe etc. wat niet mee valt op lange afstand. En zijn gezondheid lijdt eronder, want hij verwaarloosd zichzelf dan. Waar ik echter het meeste moeite mee heb, is dat hij er in zo'n bui van overtuigd is dat ik iemand beter/leuker/knapper zal vinden en met die persoon er vandoor zal gaan. Terwijl ik super veel moeite en energie in deze relatie steek. Dat doet zeer. Mijn moeder zei laatst dat hij op moest passen dat dit geen self fulfilling prophecy werd... En als ik dit stukje zo na lees (naar advies van Dalfx), dan moet ik eerlijk zeggen dat ik het er niet best uit vind zien...
@ lizzy75: Ja, we praten er veel over en ik heb vanaf het begin besloten dat ik er het best open over kan zijn. Helaas lijkt hij het er niet met mij mee eens te zijn dat deze dingen tot problemen kunnen leiden. Hij zegt stellig dat het wel mee valt, hij nu eenmaal een emotioneel persoon is en is er van overtuigd dat alles beter wordt als we samen gaan wonen. We hebben hier regelmatig discussies over. Ik hoop steeds dat ik tot hem door zal dringen en vaak lijkt dat ook zo, maar er volgt nooit actie. (En ik ben nogal een actie-gericht persoon...)
@ Ayh: Dat is zeker iets om te overwegen, bedankt.
@ Iedereen: Ik weet dat het mijn (en zijn) beslissing is. Maar als je emotioneel zo middenin een situatie zit, is het horen van perspectieven van buitenaf heel erg waardevol. Ik neem ze niet letterlijk aan, maar neem ze op en laat ze licht schijnen op mijn dilemma. Dus bedankt voor alle reacties. Hoe meer hoe beter. Er zo anoniem en veilig over praten maakt mijn brein helder en ik waardeer jullie eerlijkheid en meningen.
Deze hele post en met name de dik gedrukte delen vindt ik echt zorgwekkend. Hij controleert je en ziet totaal geen probleem. Hij geeft je nu al het idee dat jij zijn problemen op kunt lossen (als je maar met hem samen gaat wonen en altijd laat weten waar je bent) maar hij doet zelf niets aan zijn problemen.
Ik denk dat je over sommige dingen geen discussie moet voeren: jij komt gaat niet naar Engeland zolang hij zijn probleem niet onder controle heeft. Dat is niet iets waar hij iets over te zeggen heeft.
@ Dalfx: Dank voor die ongesuikerde eerlijkheid. Daar zocht ik dus naar.
@ Pil0u: Dat wisselt. Meestal tussen een week en 3 weken. Hij wordt dan pessimistisch, is ongeduldig, raakt makkelijk gefrustreerd (tot luid vloekend en tierend over bijvoorbeeld iets simpels als een deksel die niet meteen open wil), angstig en haalt zichzelf erg naar beneden. Hij wordt dan ook wantrouwend en controleert waar ik ben en wat ik doe etc. wat niet mee valt op lange afstand. En zijn gezondheid lijdt eronder, want hij verwaarloosd zichzelf dan. Waar ik echter het meeste moeite mee heb, is dat hij er in zo'n bui van overtuigd is dat ik iemand beter/leuker/knapper zal vinden en met die persoon er vandoor zal gaan. Terwijl ik super veel moeite en energie in deze relatie steek. Dat doet zeer. Mijn moeder zei laatst dat hij op moest passen dat dit geen self fulfilling prophecy werd... En als ik dit stukje zo na lees (naar advies van Dalfx), dan moet ik eerlijk zeggen dat ik het er niet best uit vind zien...
@ lizzy75: Ja, we praten er veel over en ik heb vanaf het begin besloten dat ik er het best open over kan zijn. Helaas lijkt hij het er niet met mij mee eens te zijn dat deze dingen tot problemen kunnen leiden. Hij zegt stellig dat het wel mee valt, hij nu eenmaal een emotioneel persoon is en is er van overtuigd dat alles beter wordt als we samen gaan wonen. We hebben hier regelmatig discussies over. Ik hoop steeds dat ik tot hem door zal dringen en vaak lijkt dat ook zo, maar er volgt nooit actie. (En ik ben nogal een actie-gericht persoon...)
@ Ayh: Dat is zeker iets om te overwegen, bedankt.
@ Iedereen: Ik weet dat het mijn (en zijn) beslissing is. Maar als je emotioneel zo middenin een situatie zit, is het horen van perspectieven van buitenaf heel erg waardevol. Ik neem ze niet letterlijk aan, maar neem ze op en laat ze licht schijnen op mijn dilemma. Dus bedankt voor alle reacties. Hoe meer hoe beter. Er zo anoniem en veilig over praten maakt mijn brein helder en ik waardeer jullie eerlijkheid en meningen.
Deze hele post en met name de dik gedrukte delen vindt ik echt zorgwekkend. Hij controleert je en ziet totaal geen probleem. Hij geeft je nu al het idee dat jij zijn problemen op kunt lossen (als je maar met hem samen gaat wonen en altijd laat weten waar je bent) maar hij doet zelf niets aan zijn problemen.
Ik denk dat je over sommige dingen geen discussie moet voeren: jij komt gaat niet naar Engeland zolang hij zijn probleem niet onder controle heeft. Dat is niet iets waar hij iets over te zeggen heeft.
Het is zoals het is
dinsdag 18 augustus 2015 12:21
quote:rosemetijs schreef op 18 augustus 2015 @ 12:15:
DOE HET NIET.!
Ik zou trouwens helemaal kappen met deze man..
Hoe vaak heeft hij deze "buien" die 2 tot 3 weken aanhouden?
Ja, ik maakte het uit...alleen die afstand al!
Lieve hemel..dat houd toch geen hond vol?..grenzeloos verliefd...
Nou dat is het hoor!!...geen lol aan.
DOE HET NIET.!
Ik zou trouwens helemaal kappen met deze man..
Hoe vaak heeft hij deze "buien" die 2 tot 3 weken aanhouden?
Ja, ik maakte het uit...alleen die afstand al!
Lieve hemel..dat houd toch geen hond vol?..grenzeloos verliefd...
Nou dat is het hoor!!...geen lol aan.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
dinsdag 18 augustus 2015 12:30
quote:elle5460 schreef op 18 augustus 2015 @ 12:21:
[...]
Ja, ik maakte het uit...alleen die afstand al!
Lieve hemel..dat houd toch geen hond vol?..grenzeloos verliefd...
Nou dat is het hoor!!...geen lol aan.
Nou om de afstand zou ik het niet uitmaken Elle maar wel om zijn psychische gesteldheid en "buien".
Ik zou daar echt geen trek in hebben,ook niet met iemand die 2 straten verderop woont.
[...]
Ja, ik maakte het uit...alleen die afstand al!
Lieve hemel..dat houd toch geen hond vol?..grenzeloos verliefd...
Nou dat is het hoor!!...geen lol aan.
Nou om de afstand zou ik het niet uitmaken Elle maar wel om zijn psychische gesteldheid en "buien".
Ik zou daar echt geen trek in hebben,ook niet met iemand die 2 straten verderop woont.
dinsdag 18 augustus 2015 12:34
quote:rosemetijs schreef op 18 augustus 2015 @ 12:30:
[...]
Nou om de afstand zou ik het niet uitmaken Elle maar wel om zijn psychische gesteldheid en "buien".
Ik zou daar echt geen trek in hebben,ook niet met iemand die 2 straten verderop woont.
Nou sorry hoor, ik wel..shit zeg...wat een eind, nee, zou ik me nooit, maar dan ook nooit aan wagen.
Verliefd worden?...
Ik niet..hoe romantisch ik ook ben, en al staat de mooiste man voor me, lief ook?
Nee...echt een dikke nee.
.
Ja...alleen nog als hij alles voor mij zou doen!..maar dan ook alles!!
Anders nee.
Gaat het feest niet door.
[...]
Nou om de afstand zou ik het niet uitmaken Elle maar wel om zijn psychische gesteldheid en "buien".
Ik zou daar echt geen trek in hebben,ook niet met iemand die 2 straten verderop woont.
Nou sorry hoor, ik wel..shit zeg...wat een eind, nee, zou ik me nooit, maar dan ook nooit aan wagen.
Verliefd worden?...
Ik niet..hoe romantisch ik ook ben, en al staat de mooiste man voor me, lief ook?
Nee...echt een dikke nee.
.
Ja...alleen nog als hij alles voor mij zou doen!..maar dan ook alles!!
Anders nee.
Gaat het feest niet door.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
dinsdag 18 augustus 2015 12:36
Hij is somber, haalt zichzelf neer, hij is wantrouwend en heeft nu al de neiging om jou te controleren. Daarnaast is hij koppig en weigert hij professionele hulp te zoeken. Wel denkt hij dat het allemaal goed zal komen als jullie maar samen gaan wonen (maar dan wel in zijn omgeving!)
Ik heb twee vragen:
Wat denk jij dat er gaat gebeuren als jullie gaan samenwonen?
Heb je niet een beetje het gevoel dat jij de hulpverlener aan het uithangen bent ipv het-vriendinnetje-van?
Ik heb twee vragen:
Wat denk jij dat er gaat gebeuren als jullie gaan samenwonen?
Heb je niet een beetje het gevoel dat jij de hulpverlener aan het uithangen bent ipv het-vriendinnetje-van?
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
dinsdag 18 augustus 2015 13:14
Eens met Evy en vooral na wat je getypt had over dat controle gedrag. Jij gaat straks in de rol van hulpverlener zitten en je vriend zijn vorm van therapie is gaan samenwonen. Volgens hem is dit de beste oplossing? Het laatste wat hij nodig heeft is samenwonen als hij het nodig vindt om alle gangen van jou na te checken. Nog meer 'tekens' die hij dan krijgt dat jij er met een ander vandoor gaat. Red flag wat mij betreft. Dit is echt vragen om je eigen gezondheid in gevaar brengen.
De vastheid die je zoekt is even groot als de veranderlijkheid waar jij naar verlangt
dinsdag 18 augustus 2015 16:04
Dat is precies waar ik bang voor ben; Een hulpverlener aan huis worden.
Ik wil een gelijkwaardige relatie.
Tot nog toe is het wel mogelijk om me af te sluiten of terug te trekken als het daar op begint te lijken.
Dan zeg ik er wat van en neem ik even afstand.
Dit is natuurlijk wel makkelijker als ik mijn pc uit kan zetten of de telefoon wegleggen...
Meegetrokken worden in de negativiteit is ook een van mijn grootste zorgen.
Vooral ook omdat ik zelf een flinke depressie heb gehad en me hier met veel wilskracht en doorzettingsvermogen uit heb gewerkt en het nu heel erg goed met me gaat.
Ik wil nooit meer terug de put in! Misschien voel ik me daarom juist zo paniekerig.
De man achter de trauma's is een geweldig persoon en ook degene op wie ik verliefd ben.
Af en toe voelt het echter of ik een relatie heb met zijn bagage, in plaats van met hem.
Tijd voor nog een serieus gesprek met mijn vriend.
Ik wil samenwonen met hem, niet met zijn issues.
Ik wil een gelijkwaardige relatie.
Tot nog toe is het wel mogelijk om me af te sluiten of terug te trekken als het daar op begint te lijken.
Dan zeg ik er wat van en neem ik even afstand.
Dit is natuurlijk wel makkelijker als ik mijn pc uit kan zetten of de telefoon wegleggen...
Meegetrokken worden in de negativiteit is ook een van mijn grootste zorgen.
Vooral ook omdat ik zelf een flinke depressie heb gehad en me hier met veel wilskracht en doorzettingsvermogen uit heb gewerkt en het nu heel erg goed met me gaat.
Ik wil nooit meer terug de put in! Misschien voel ik me daarom juist zo paniekerig.
De man achter de trauma's is een geweldig persoon en ook degene op wie ik verliefd ben.
Af en toe voelt het echter of ik een relatie heb met zijn bagage, in plaats van met hem.
Tijd voor nog een serieus gesprek met mijn vriend.
Ik wil samenwonen met hem, niet met zijn issues.
dinsdag 18 augustus 2015 16:10
dinsdag 18 augustus 2015 16:25
Wat je beschrijft vind ik ontzettend manipulatief, angstig misschien, maar manipulatief zeker. Hiermee bedoel ik dat hij zichzelf naar beneden haalt, zodat jij hem er weer uit kan halen. Dit lijkt jouw taak te zijn..and quess what..hij krijgt het nog voor elkaar ook. Je gaat er in mee en overweegt zelfs naar hem te verhuizen. Het feit dat je accepteert dat hij zo met je omgaat, je controleert en je daarmee eigenlijk een motie van wantrouwen geeft, vind ik zelf ook bijzonder. Dit bedoel ik niet verkeerd, maar misschien is de vraag om daar te verhuizen niet de vraag waar je over na zou moeten denken. De vraag waar je naar mijn idee over na zou moeten denken is wat er voor zorgt dat jij dit gedrag accepteert en nog overweegt om daarheen te verhuizen ook?
dinsdag 18 augustus 2015 23:41
Ga eerst een kortere periode bij hem wonen als dat enigszins mogelijk is, zeg drie tot zes maanden. Maak op basis van die ervaring je keuze. Het is sowieso anders om ineens samen te wonen dan elkaar af en toe een weekend / weekje te zien, en al helemaal als een van de twee personen daarbij in een nieuwe omgeving komt, ver van huis.
Ik spreek uit ervaring en ben véél verder verhuisd dan naar Engeland. Dit is goed gegaan omdat we er beiden evenveel energie in hebben gestoken en mijn man zich er enorm van bewust was dat het voor mij een grote stap was waarbij ik veel inleverde. Je moet op steun en positieve energie van je vent kunnen rekenen; hij moet er zin in hebben je mee te nemen naar zijn vrienden, zijn plekken, zijn familie enz. Je valt meer op hem terug dan normaal gesproken, want je moet alles opnieuw uitvinden. Dat moet hij wel kunnen hebben. Het kan goed gaan, maar dat moet wel van beide kanten komen. Het legt een bepaalde extra druk op je relatie. Je relatie moet 100% goed zitten om een dergelijke stap aan te kunnen en uit jouw verhaal vraag ik me dat nogal af.
Ik spreek uit ervaring en ben véél verder verhuisd dan naar Engeland. Dit is goed gegaan omdat we er beiden evenveel energie in hebben gestoken en mijn man zich er enorm van bewust was dat het voor mij een grote stap was waarbij ik veel inleverde. Je moet op steun en positieve energie van je vent kunnen rekenen; hij moet er zin in hebben je mee te nemen naar zijn vrienden, zijn plekken, zijn familie enz. Je valt meer op hem terug dan normaal gesproken, want je moet alles opnieuw uitvinden. Dat moet hij wel kunnen hebben. Het kan goed gaan, maar dat moet wel van beide kanten komen. Het legt een bepaalde extra druk op je relatie. Je relatie moet 100% goed zitten om een dergelijke stap aan te kunnen en uit jouw verhaal vraag ik me dat nogal af.
woensdag 19 augustus 2015 13:18
Bedankt voor alle reacties.
Vanochtend nam ik hem in vertrouwen en zei hem dat ik bang was.
Hij reageerde beledigd en onbegripvol en binnen no-time hadden we ruzie.
Ik heb me daarna gekalmeerd, een verduidelijkende mail geschreven waarin ik uitlegde waarom ik bang was en mijn excuses gemaakt voor de kwetsende dingen die ik heb gezegd in mijn emotie.
Hij reageerde daarop dat het wel duidelijker was en dat hij hoopte dat ik over de angst heen kwam en dat ik hem moet vertrouwen.
Die dingen lijken op dit moment alleen nog maar moeilijker.
Ik weet niet goed hoe ik dit aan moet pakken.
Laat ik maar eens beginnen met kalmeren.
Nogmaals dank voor alle reacties.
Vanochtend nam ik hem in vertrouwen en zei hem dat ik bang was.
Hij reageerde beledigd en onbegripvol en binnen no-time hadden we ruzie.
Ik heb me daarna gekalmeerd, een verduidelijkende mail geschreven waarin ik uitlegde waarom ik bang was en mijn excuses gemaakt voor de kwetsende dingen die ik heb gezegd in mijn emotie.
Hij reageerde daarop dat het wel duidelijker was en dat hij hoopte dat ik over de angst heen kwam en dat ik hem moet vertrouwen.
Die dingen lijken op dit moment alleen nog maar moeilijker.
Ik weet niet goed hoe ik dit aan moet pakken.
Laat ik maar eens beginnen met kalmeren.
Nogmaals dank voor alle reacties.
woensdag 19 augustus 2015 13:25
Me dunkt dat die kerel geen stoornis heeft, maar gewoon een knorrig en lastig karakter. Bovendien lijkt hij niet al te volwassen als hij alle verantwoordelijkheid buiten zichzelf legt. Zelfs met een gouden fluit en een trustfund zou je mij niet naar Engeland krijgen voor dit exemplaar.
I learned long ago, never to wrestle with a pig. You get dirty, and besides, the pig likes it. Bernard Shaw
woensdag 19 augustus 2015 13:33
woensdag 19 augustus 2015 13:39
quote:DieAnoniemeDame schreef op 19 augustus 2015 @ 13:33:
De kans dat ik ga is nu flink flink gekrompen.
Als hij me nu een ultimatum zou geven, is het een vette nee.
En daar heeft de uitspatting van vanmorgen veel aan bijgedragen.
Ik denk dat samenwonen op dit moment een doodvonnis voor de relatie is.
En dat ik dat zeg waarschijnlijk ook....
Als je nog een klein beetje je eigen leven en eigenwaarde wilt behouden dan is samenwonen met deze man een no go of dat samenwonen nu hier of daar is..
Doe het niet.!
De kans dat ik ga is nu flink flink gekrompen.
Als hij me nu een ultimatum zou geven, is het een vette nee.
En daar heeft de uitspatting van vanmorgen veel aan bijgedragen.
Ik denk dat samenwonen op dit moment een doodvonnis voor de relatie is.
En dat ik dat zeg waarschijnlijk ook....
Als je nog een klein beetje je eigen leven en eigenwaarde wilt behouden dan is samenwonen met deze man een no go of dat samenwonen nu hier of daar is..
Doe het niet.!
woensdag 19 augustus 2015 13:52
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat dit de liefde van je leven is. Als jij zegt bang te zijn dan reageert hij beledigt en onbegripvol. Nou ja zeg! Dat is toch niet zoals liefde zou moeten zijn? En al die andere dingen die je over hem schreef maken het er niet beter op. Begin toch niet aan een leven samen, de kans dat je doodongelukkig gaat worden is levensgroot aanwezig.
woensdag 19 augustus 2015 14:32
quote:DieAnoniemeDame schreef op 19 augustus 2015 @ 13:18:
Bedankt voor alle reacties.
Vanochtend nam ik hem in vertrouwen en zei hem dat ik bang was.
Hij reageerde beledigd en onbegripvol en binnen no-time hadden we ruzie.
Ik heb me daarna gekalmeerd, een verduidelijkende mail geschreven waarin ik uitlegde waarom ik bang was en mijn excuses gemaakt voor de kwetsende dingen die ik heb gezegd in mijn emotie.
Hij reageerde daarop dat het wel duidelijker was en dat hij hoopte dat ik over de angst heen kwam en dat ik hem moet vertrouwen.
Die dingen lijken op dit moment alleen nog maar moeilijker.
Ik weet niet goed hoe ik dit aan moet pakken.
Laat ik maar eens beginnen met kalmeren.
Nogmaals dank voor alle reacties.
JIj geeft aan dat je bang bent
Hij reageert dusdanig dat jullie ruzie krijgen
Jij zegt sorry voor jou harde woorden
en hij zegt: probeer maar over de angst heen te komen en vertrouw me maar?
Vrouw, vrouw, vrouw, waar láát je je mee in?
Hij heeft je al in de tang.
Weet je wat er gebeurt als je gaat samenwonen? Dan raak je totaal geïsoleerd. Omdat jij nergens meer naartoe kunt, omdat hij dan bang is dat je hem verlaat, je met andere mannen inlaat, of weet ik veel wat hij dan gaat bedenken. Als je uit je werk door collega's gevraagd wordt mee te gaan borrelen moet jij zeggen: nee dat kan niet, mijn vriend wil me thuis hebben. Hij heeft angsten.
Ik moet op tijd thuis zijn, anders doet hij zichzelf iets aan zegt ie.
Zulke scenario's zijn echt denkbaar.
Ik vind dit bovenstaande voorbeeld exemplarisch voor de rest van je leven. Jij mag ook steun en hulp krijgen van hem. Het is geen eenrichtingsverkeer! JIJ neemt de grote stap, waar hij die niet durft te nemen. En nu moet jij hem vertrouwen en je over je angst heen zetten? Maar als jij dit tegen hem zou hebben gezegd? Kom naar Nederland, zet je over je angst heen en vertrouw me maar. Dan wad de boot aan geweest en had je hem niet serieus genomen volgens hem.
Blijf maar mooi latten en misschien zelfs nog meer afstand nemen. Dit leidt tot niets.
Bedankt voor alle reacties.
Vanochtend nam ik hem in vertrouwen en zei hem dat ik bang was.
Hij reageerde beledigd en onbegripvol en binnen no-time hadden we ruzie.
Ik heb me daarna gekalmeerd, een verduidelijkende mail geschreven waarin ik uitlegde waarom ik bang was en mijn excuses gemaakt voor de kwetsende dingen die ik heb gezegd in mijn emotie.
Hij reageerde daarop dat het wel duidelijker was en dat hij hoopte dat ik over de angst heen kwam en dat ik hem moet vertrouwen.
Die dingen lijken op dit moment alleen nog maar moeilijker.
Ik weet niet goed hoe ik dit aan moet pakken.
Laat ik maar eens beginnen met kalmeren.
Nogmaals dank voor alle reacties.
JIj geeft aan dat je bang bent
Hij reageert dusdanig dat jullie ruzie krijgen
Jij zegt sorry voor jou harde woorden
en hij zegt: probeer maar over de angst heen te komen en vertrouw me maar?
Vrouw, vrouw, vrouw, waar láát je je mee in?
Hij heeft je al in de tang.
Weet je wat er gebeurt als je gaat samenwonen? Dan raak je totaal geïsoleerd. Omdat jij nergens meer naartoe kunt, omdat hij dan bang is dat je hem verlaat, je met andere mannen inlaat, of weet ik veel wat hij dan gaat bedenken. Als je uit je werk door collega's gevraagd wordt mee te gaan borrelen moet jij zeggen: nee dat kan niet, mijn vriend wil me thuis hebben. Hij heeft angsten.
Ik moet op tijd thuis zijn, anders doet hij zichzelf iets aan zegt ie.
Zulke scenario's zijn echt denkbaar.
Ik vind dit bovenstaande voorbeeld exemplarisch voor de rest van je leven. Jij mag ook steun en hulp krijgen van hem. Het is geen eenrichtingsverkeer! JIJ neemt de grote stap, waar hij die niet durft te nemen. En nu moet jij hem vertrouwen en je over je angst heen zetten? Maar als jij dit tegen hem zou hebben gezegd? Kom naar Nederland, zet je over je angst heen en vertrouw me maar. Dan wad de boot aan geweest en had je hem niet serieus genomen volgens hem.
Blijf maar mooi latten en misschien zelfs nog meer afstand nemen. Dit leidt tot niets.
donderdag 20 augustus 2015 20:38
Meid, wat een vervelende situatie voor je zeg.. het is voor ons forummers allemaal makkelijk om dingen te roepen, maar wij zitten niet in jouw situatie! Ik wil je even een hart onder de riem steken. Ik hoop dat je de juiste keuzes maakt en je niet teveel laat beïnvloeden door je omgeving, maar vooral luistert naar wat je zelf wilt. Uiteindelijk is het jouw leven en jij moet daar het voortouw in nemen.
Het is overigens helemaal niet gek dat er miscommunicatie is via de social media/app/telefoon etc. Je ziet toch elkaars emoties niet en dat maakt een gesprek wat in real life misschien 10 min. Duurt over de PC 30 minuten. Dat is wel een ding wat ik heb geleerd in mijn eigen relatie. Appgesprekken moeten niet verder gaan dan koetjes en kalfjes, andere dingen dan dat vertellen we als we elkaar zien of als het echt niet anders kan, over de telefoon (ook een lange afstandsrelatie, gemiddeld 1 dag in de week bij elkaar maar soms ook 2/3 weken niet)
Dat maakt het in jouw situatie juist zo moeilijk, omdat jij geen kans hebt om hem toch even in het echt te kunnen zien en je je gevoelens dus dan wel bloot MOET leggen over de PC of telefoon. Waarschijnlijk, als je voor hem zit is er helemaal niet zoveel drama aan de hand, is het niet? En daar hou je je misschien ook aan vast. (Ho ik probeer je geen woorden in je mond te leggen hoor). Maar al met al kan ik je situatie echt wel begrijpen, die van hem ook. Het is al niet makkelijk om een liefde op afstand te hebben maar als je er dan ook nog eens psychologische problemen bij hebt, dan is dit echt een killer!
Ik zou het niet gelijk uitmaken, en zoals hierboven al wordt gezegd.. misschien even een proef-periode samenwonen. Je houdt genoeg van hem om het vol te houden op deze afstand! Dus je hebt niks te verliezen als je het even op deze manier zou doen. Vanaf die tijd kan je je beslissing maken, want het is in het echt altijd, altijd anders dan over de PC of je telefoon.
Liefs
Het is overigens helemaal niet gek dat er miscommunicatie is via de social media/app/telefoon etc. Je ziet toch elkaars emoties niet en dat maakt een gesprek wat in real life misschien 10 min. Duurt over de PC 30 minuten. Dat is wel een ding wat ik heb geleerd in mijn eigen relatie. Appgesprekken moeten niet verder gaan dan koetjes en kalfjes, andere dingen dan dat vertellen we als we elkaar zien of als het echt niet anders kan, over de telefoon (ook een lange afstandsrelatie, gemiddeld 1 dag in de week bij elkaar maar soms ook 2/3 weken niet)
Dat maakt het in jouw situatie juist zo moeilijk, omdat jij geen kans hebt om hem toch even in het echt te kunnen zien en je je gevoelens dus dan wel bloot MOET leggen over de PC of telefoon. Waarschijnlijk, als je voor hem zit is er helemaal niet zoveel drama aan de hand, is het niet? En daar hou je je misschien ook aan vast. (Ho ik probeer je geen woorden in je mond te leggen hoor). Maar al met al kan ik je situatie echt wel begrijpen, die van hem ook. Het is al niet makkelijk om een liefde op afstand te hebben maar als je er dan ook nog eens psychologische problemen bij hebt, dan is dit echt een killer!
Ik zou het niet gelijk uitmaken, en zoals hierboven al wordt gezegd.. misschien even een proef-periode samenwonen. Je houdt genoeg van hem om het vol te houden op deze afstand! Dus je hebt niks te verliezen als je het even op deze manier zou doen. Vanaf die tijd kan je je beslissing maken, want het is in het echt altijd, altijd anders dan over de PC of je telefoon.
Liefs
