Relaties
alle pijlers
Lange relatie loopt niet lekker
dinsdag 24 maart 2015 16:45
Ik lees al een hele tijd mee. Nu heb ik zelf een probleem waar ik niet uitkom. Mijn vraag of jullie dit herkennen en advies hebben.
Mijn man en ik zijn beiden midden 40. We zijn ongeveer 20 jaar getrouwd. We houden zielsveel van elkaar en toch loopt de relatie niet lekker.
Het lijkt alsof we de sleur niet kunnen doorbreken. We verschillen erg in karakter. Dat vond ik vroeger juist zo leuk, nu irriteert het mij. Ik wil plannen maken, erop uit, ben onlangs van baan gewisseld. Mijn man daarentegen houdt niet van veranderingen. Het lijkt wel of de afgelopen jaren onze karakters steeds meer gaan botsen. De intimiteit is er nog wel, maar in de slaapkamer spatten de vonken er helaas ook niet echt meer af.
Mijn man wil geen relatietherapie. Daar hebben we het al eens over gehad.
Hoe kunnen we de sleur doorbreken en onze relatie weer nieuw leven inblazen?
Mijn man en ik zijn beiden midden 40. We zijn ongeveer 20 jaar getrouwd. We houden zielsveel van elkaar en toch loopt de relatie niet lekker.
Het lijkt alsof we de sleur niet kunnen doorbreken. We verschillen erg in karakter. Dat vond ik vroeger juist zo leuk, nu irriteert het mij. Ik wil plannen maken, erop uit, ben onlangs van baan gewisseld. Mijn man daarentegen houdt niet van veranderingen. Het lijkt wel of de afgelopen jaren onze karakters steeds meer gaan botsen. De intimiteit is er nog wel, maar in de slaapkamer spatten de vonken er helaas ook niet echt meer af.
Mijn man wil geen relatietherapie. Daar hebben we het al eens over gehad.
Hoe kunnen we de sleur doorbreken en onze relatie weer nieuw leven inblazen?
zondag 20 september 2015 15:01
Dat is wat mensen met 'rebound' bedoelen. Je bent bezeerd en enorm gekwetst en heb veel verdriet. Het beste geneesmiddel is iemand die je, leuk vindt, afleiding biedt, je ego opkrikt en je perspectief biedt op een toekomst die niet eenzaam hoeft te zijn. Dat klinkt kil en berekenend maar dat is niet zo, de mens werkt nu eenmaal zo en daarom is het heel goed dat je hem niet betrekt in je problemen me je ex en het rustig aan doet tot je weet wat je eerlijke gevoelens zijn.
Dat je zo van je stuk raakt en die woede en verdriet weer voelt als je man kan ik me zo voorstellen. Hij is degene die alles kapot heeft gemaakt waar je in geloofde en je tot het diepst van je ziel heeft gekrenkt. Als iemand alles kapot heeft gemaakt waar je in geloofde en op vertrouwde blijft die associatie aan die persoon hangen. Als je broer, je buurman of beste vriendin je zo zou kunnen vernietigen zou je die associatie ook bij hun hebben. Dit soort dingen moet slijten en dat is een kwestie van tijd. Al zou je zelfs begrijpen waarom er is gebeurd wat er is gebeurd dan nog heb je te dealen met de gevoelens die angstig zijn voor mensen. Verraad, pijn,verdriet, het zijn extreme gevoelens die een gat slaan in je leven. Alleen tijd heelt en na nog meer tijd worden de littekens zachter maar je zult het altijd een beetje blijven voelen.
Dat is niet erg, bijna iedereen heeft littekens, dat vormt je maar wat je nog meer vormt is hoe je er mee omgaat. Jij doet dat super maar dat maakt niet dat het daarom sneller zal gaan dan bij anderen. Je al denk ik altijd weemoed voelen als je je ex ziet, voor wat ooit was en hoe hij is geworden en hoe het had kunnen zijn, zelfs als je zelf weer heel gelukkig bent. Ik denk dat het hoort bij wie je bent. Hoewel hij je zo veel verdriet heeft aangedaan is het ook triest om te zien hoe hij zich zelf is kwijt geraakt. Geloof me, er komt een punt waarin jij verder bent gegaan met je leven, je blijer dan ooit bent met wie je bent en je medelijden met hem hebt omdat je weet dat hij ongelukkig is omdat hij ooit een heel verkeerde afslag heeft genomen die niet meer terug te draaien is.
Dat je zo van je stuk raakt en die woede en verdriet weer voelt als je man kan ik me zo voorstellen. Hij is degene die alles kapot heeft gemaakt waar je in geloofde en je tot het diepst van je ziel heeft gekrenkt. Als iemand alles kapot heeft gemaakt waar je in geloofde en op vertrouwde blijft die associatie aan die persoon hangen. Als je broer, je buurman of beste vriendin je zo zou kunnen vernietigen zou je die associatie ook bij hun hebben. Dit soort dingen moet slijten en dat is een kwestie van tijd. Al zou je zelfs begrijpen waarom er is gebeurd wat er is gebeurd dan nog heb je te dealen met de gevoelens die angstig zijn voor mensen. Verraad, pijn,verdriet, het zijn extreme gevoelens die een gat slaan in je leven. Alleen tijd heelt en na nog meer tijd worden de littekens zachter maar je zult het altijd een beetje blijven voelen.
Dat is niet erg, bijna iedereen heeft littekens, dat vormt je maar wat je nog meer vormt is hoe je er mee omgaat. Jij doet dat super maar dat maakt niet dat het daarom sneller zal gaan dan bij anderen. Je al denk ik altijd weemoed voelen als je je ex ziet, voor wat ooit was en hoe hij is geworden en hoe het had kunnen zijn, zelfs als je zelf weer heel gelukkig bent. Ik denk dat het hoort bij wie je bent. Hoewel hij je zo veel verdriet heeft aangedaan is het ook triest om te zien hoe hij zich zelf is kwijt geraakt. Geloof me, er komt een punt waarin jij verder bent gegaan met je leven, je blijer dan ooit bent met wie je bent en je medelijden met hem hebt omdat je weet dat hij ongelukkig is omdat hij ooit een heel verkeerde afslag heeft genomen die niet meer terug te draaien is.
zondag 20 september 2015 17:48
Bij mij is de term 'rebound' ook wel eens door mijn hoofd geflitst. Maar dat wil ik helemaal niet. Dat voelt alsof ik mijn aannemer bedrieg. Ik weet wel dat dat niet waar is, maar ik mag toch hopen dat het niet waar is. Raar: ik veroordeel een rebound niet, maar zodra het over mijn eigen situatie gaat, wel. Best hypocriet van mezelf.
maandag 21 september 2015 11:13
Twix, rebound is alleen een woord wat je waarschuwt om het rustig aan te doen en niet dat je gevoelens onoprecht zijn. Twijfel niet aan je gevoelens of je intenties, je bent oprecht en fair naar je aannemer toe en je bent bezig om je leven, emotioneel en praktisch op de rit te krijgen zonder hem beloftes te doen waar je nog niet aan toe bent. Probeer je bewust te zijn dat je boven alles mens bent en niet alle antwoorden hebt of voor kan zijn. Jullie fling is niet anders dan bij anderen, alleen in dit geval ben je zo verstandig om eerst het één af te handelen voordat je in het andere duikt. Zo geef je jezelf en hem een eerlijke kans om te zien of het toekomst kansen heeft of gewoon een heerlijke tijd waar je beide van geniet. Niets meer en niets minder.
maandag 21 september 2015 12:42
quote:Geronimo12 schreef op 20 september 2015 @ 15:01:
Dat is wat mensen met 'rebound' bedoelen. Je bent bezeerd en enorm gekwetst en heb veel verdriet. Het beste geneesmiddel is iemand die je, leuk vindt, afleiding biedt, je ego opkrikt en je perspectief biedt op een toekomst die niet eenzaam hoeft te zijn. Dat klinkt kil en berekenend maar dat is niet zo, de mens werkt nu eenmaal zo en daarom is het heel goed dat je hem niet betrekt in je problemen me je ex en het rustig aan doet tot je weet wat je eerlijke gevoelens zijn.
Dat je zo van je stuk raakt en die woede en verdriet weer voelt als je man kan ik me zo voorstellen. Hij is degene die alles kapot heeft gemaakt waar je in geloofde en je tot het diepst van je ziel heeft gekrenkt. Als iemand alles kapot heeft gemaakt waar je in geloofde en op vertrouwde blijft die associatie aan die persoon hangen. Als je broer, je buurman of beste vriendin je zo zou kunnen vernietigen zou je die associatie ook bij hun hebben. Dit soort dingen moet slijten en dat is een kwestie van tijd. Al zou je zelfs begrijpen waarom er is gebeurd wat er is gebeurd dan nog heb je te dealen met de gevoelens die angstig zijn voor mensen. Verraad, pijn,verdriet, het zijn extreme gevoelens die een gat slaan in je leven. Alleen tijd heelt en na nog meer tijd worden de littekens zachter maar je zult het altijd een beetje blijven voelen.
Dat is niet erg, bijna iedereen heeft littekens, dat vormt je maar wat je nog meer vormt is hoe je er mee omgaat. Jij doet dat super maar dat maakt niet dat het daarom sneller zal gaan dan bij anderen. Je al denk ik altijd weemoed voelen als je je ex ziet, voor wat ooit was en hoe hij is geworden en hoe het had kunnen zijn, zelfs als je zelf weer heel gelukkig bent. Ik denk dat het hoort bij wie je bent. Hoewel hij je zo veel verdriet heeft aangedaan is het ook triest om te zien hoe hij zich zelf is kwijt geraakt. Geloof me, er komt een punt waarin jij verder bent gegaan met je leven, je blijer dan ooit bent met wie je bent en je medelijden met hem hebt omdat je weet dat hij ongelukkig is omdat hij ooit een heel verkeerde afslag heeft genomen die niet meer terug te draaien is.
Wat een mooie post, helemaal mee eens!
Je doet het prima, Raider!
Je hebt er gewoon zelf weinig in te zeggen hoe snel of langzaam je zo iemand als aannemer tegen het lijf loopt.
Ook na een lange relatie is het niet zo dat je uitsluitend in de put zou horen te zitten, in je eentje treurend op de bank, alsof je wereld vergaan is.
Waar je al langere tijd naar verlangd hebt is "gehonoreerd", zij het met een andere man dan jij had gedacht, dat zat er met ex niet in.
Je hebt al veel energie vergeefs in een -achteraf- dood paard gestopt en voordat het uit kwam al lange tijd de relatie met je man overdacht, er was ook aan joúw kant veel onvrede over hem, vergeet dat niet!
Jij kunt jezelf recht in de spiegel aankijken en dat scheelt zoveel in de verwerking!
Dat die 2 dingen heel goed naast elkaar kunnen bestaan (verdriet, boosheid enz over het/de een én nieuwe gevoelens & genieten & andere dingen ontdekken met een nieuwe partner), zeker omdat er een wereld van verschil ligt tussen die 2 ervaringen en tussen die 2 personen.
Ik denk dat je het idd zo moet zien: ook mensen in een relatie maken grote verliezen/tegenslag mee en zijn ook in staat tegelijkertijd te dealen met de pijn en het intussen fijn te hebben met hun partner.
Jij was er helemaal klaar mee, het was duidelijk op zijn end met ex, en natuurlijk is dat ook verdrietig, maar ook bevrijdend en -blijkbaar- hoog tijd voor andere ervaringen.
Wat ik zelf ervaren heb is dat ik juist temidden van grote pijn (ook om scheiding en ex) juist mijn hart zoooo open ging dat er ook ruimte was voor alle andere gevoelens, dus ook de positieve, ook het vermogen tot liefhebben en genieten.
Het hoeft imo niet zo te zijn dat je overspoeld hoeft te worden door de zgn "negatieve" (pijn, woede, teleurstelling, verraden voelen), juist het hele assortiment emoties is enorm "voelbaar" geworden, "op scherp", ook verlangen en plezier: alles is van jarenlang onderdrukt en begrensd nu vrijgekomen, nu je die gevoelens van pijn toeliet en onder ogen zag zijn alle gevoelens als het ware bevrijd.
En ze zijn allemaal echt, geloof dat maar!
Probeer er gewoon geen etiketjes op te plakken, op deze nieuwe relatie met aannemer.
Zoals je nu het leven neemt zoals het komt, blijf dat gewoon doen.
Ik denk dat je erg bewust bent geworden/ leeft en alleen al daarom is dit iets heel anders dan het soort rebound wat sommige mensen doen: zsm iemand anders (bewust of onbewust) om de pijn maar niet te hoeven voelen, om die te ontlopen door alleen maar weer zsm niet meer alleen te zijn, en genoegen nemen met de 1e beste die zich voordoet.
Bij jou is daar volgens mij geen sprake van, het is zo te zien echt een match, echte chemie, en bovendien niet opgezocht (gedate bijv) en ook niet omdát jij de pijn enz niet wil voelen.
Rebound of niet gaat imo om de achterliggende reden, zsm de ene relatie verruilen voor de andere, om maar niet de confrontatie met jezelf/ "negatieve"/ ongewenste gevoelens te hoeven aangaan.
Jij bent gewoon niet iemand die zich wentelt in wrok en dergelijke, je hebt in álles doorgepakt en bent niet bij de pakken gaan neerzitten. Je klampt je niet vast aan nieuw om het oude daarmee te vergeten, jij voelde je niet verloren en eenzaam, ook niet als je aannemer niet had leren kennen.
Dat spreekt uit je hele topic: het is geen zelfmedelijden oid wat jou drijft, jij bent in staat tot zelfreflectie, jij bent flexibel gebleken, je past je niet alleen snel aan aan veranderde omstandigheden, maar bent ook in staat om door tegenslag heen je hoofd overeind te houden en er iets van te willen maken voor jezelf.
Blijkbaar zijn jouw vermogens om lief te hebben en te genieten niet "stukgegaan" door je negatieve ervaring met ex, maar juist bevrijd en daarmee ook je vermogens om te kunnen stralen door tranen heen.
Maak je geen zorgen: zolang jij ook bereid bent die lastige gevoelens te voelen ben je bezig met verwerken.
Onderdrukken onderdrukt alle gevoelens: het is of aan of uit, je kunt niet selectief onderdrukken van ongewenste gevoelens en volop voelen dat je leeft. Volop voelen dat je leeft betekent dat je dat hele assortiment gevoelens accepteert, hoe tegenstrijdig soms ook, hoe gelijktijdig soms ook: je hébt die emoties, allemaal, het is niet of-of, maar en-en.
Ook ik ken het, dat ik juist in periodes van groot verdriet juist ook het gelukkigst was, omdat je dan ook alle liefde zo voelbaar voelt, incl de liefde die in pijn besloten ligt (als je niet van iemand/ergens van houdt, levert verlies daarvan ook geen pijn op immers: in elke pijn ligt liefde besloten). Het is onlosmakelijk met elkaar verbonden en pijn kan de sleutel bevatten om volop te voelen dat je leeft, en van veel meer mensen, dieren en dingen te houden: het verruimt dan je hart, als je dat hart niet afschermt (voor volgende evt pijn) en de beschadiging intact laat, om die vervolgens te onderdrukken.
Dat is wat mensen met 'rebound' bedoelen. Je bent bezeerd en enorm gekwetst en heb veel verdriet. Het beste geneesmiddel is iemand die je, leuk vindt, afleiding biedt, je ego opkrikt en je perspectief biedt op een toekomst die niet eenzaam hoeft te zijn. Dat klinkt kil en berekenend maar dat is niet zo, de mens werkt nu eenmaal zo en daarom is het heel goed dat je hem niet betrekt in je problemen me je ex en het rustig aan doet tot je weet wat je eerlijke gevoelens zijn.
Dat je zo van je stuk raakt en die woede en verdriet weer voelt als je man kan ik me zo voorstellen. Hij is degene die alles kapot heeft gemaakt waar je in geloofde en je tot het diepst van je ziel heeft gekrenkt. Als iemand alles kapot heeft gemaakt waar je in geloofde en op vertrouwde blijft die associatie aan die persoon hangen. Als je broer, je buurman of beste vriendin je zo zou kunnen vernietigen zou je die associatie ook bij hun hebben. Dit soort dingen moet slijten en dat is een kwestie van tijd. Al zou je zelfs begrijpen waarom er is gebeurd wat er is gebeurd dan nog heb je te dealen met de gevoelens die angstig zijn voor mensen. Verraad, pijn,verdriet, het zijn extreme gevoelens die een gat slaan in je leven. Alleen tijd heelt en na nog meer tijd worden de littekens zachter maar je zult het altijd een beetje blijven voelen.
Dat is niet erg, bijna iedereen heeft littekens, dat vormt je maar wat je nog meer vormt is hoe je er mee omgaat. Jij doet dat super maar dat maakt niet dat het daarom sneller zal gaan dan bij anderen. Je al denk ik altijd weemoed voelen als je je ex ziet, voor wat ooit was en hoe hij is geworden en hoe het had kunnen zijn, zelfs als je zelf weer heel gelukkig bent. Ik denk dat het hoort bij wie je bent. Hoewel hij je zo veel verdriet heeft aangedaan is het ook triest om te zien hoe hij zich zelf is kwijt geraakt. Geloof me, er komt een punt waarin jij verder bent gegaan met je leven, je blijer dan ooit bent met wie je bent en je medelijden met hem hebt omdat je weet dat hij ongelukkig is omdat hij ooit een heel verkeerde afslag heeft genomen die niet meer terug te draaien is.
Wat een mooie post, helemaal mee eens!
Je doet het prima, Raider!
Je hebt er gewoon zelf weinig in te zeggen hoe snel of langzaam je zo iemand als aannemer tegen het lijf loopt.
Ook na een lange relatie is het niet zo dat je uitsluitend in de put zou horen te zitten, in je eentje treurend op de bank, alsof je wereld vergaan is.
Waar je al langere tijd naar verlangd hebt is "gehonoreerd", zij het met een andere man dan jij had gedacht, dat zat er met ex niet in.
Je hebt al veel energie vergeefs in een -achteraf- dood paard gestopt en voordat het uit kwam al lange tijd de relatie met je man overdacht, er was ook aan joúw kant veel onvrede over hem, vergeet dat niet!
Jij kunt jezelf recht in de spiegel aankijken en dat scheelt zoveel in de verwerking!
Dat die 2 dingen heel goed naast elkaar kunnen bestaan (verdriet, boosheid enz over het/de een én nieuwe gevoelens & genieten & andere dingen ontdekken met een nieuwe partner), zeker omdat er een wereld van verschil ligt tussen die 2 ervaringen en tussen die 2 personen.
Ik denk dat je het idd zo moet zien: ook mensen in een relatie maken grote verliezen/tegenslag mee en zijn ook in staat tegelijkertijd te dealen met de pijn en het intussen fijn te hebben met hun partner.
Jij was er helemaal klaar mee, het was duidelijk op zijn end met ex, en natuurlijk is dat ook verdrietig, maar ook bevrijdend en -blijkbaar- hoog tijd voor andere ervaringen.
Wat ik zelf ervaren heb is dat ik juist temidden van grote pijn (ook om scheiding en ex) juist mijn hart zoooo open ging dat er ook ruimte was voor alle andere gevoelens, dus ook de positieve, ook het vermogen tot liefhebben en genieten.
Het hoeft imo niet zo te zijn dat je overspoeld hoeft te worden door de zgn "negatieve" (pijn, woede, teleurstelling, verraden voelen), juist het hele assortiment emoties is enorm "voelbaar" geworden, "op scherp", ook verlangen en plezier: alles is van jarenlang onderdrukt en begrensd nu vrijgekomen, nu je die gevoelens van pijn toeliet en onder ogen zag zijn alle gevoelens als het ware bevrijd.
En ze zijn allemaal echt, geloof dat maar!
Probeer er gewoon geen etiketjes op te plakken, op deze nieuwe relatie met aannemer.
Zoals je nu het leven neemt zoals het komt, blijf dat gewoon doen.
Ik denk dat je erg bewust bent geworden/ leeft en alleen al daarom is dit iets heel anders dan het soort rebound wat sommige mensen doen: zsm iemand anders (bewust of onbewust) om de pijn maar niet te hoeven voelen, om die te ontlopen door alleen maar weer zsm niet meer alleen te zijn, en genoegen nemen met de 1e beste die zich voordoet.
Bij jou is daar volgens mij geen sprake van, het is zo te zien echt een match, echte chemie, en bovendien niet opgezocht (gedate bijv) en ook niet omdát jij de pijn enz niet wil voelen.
Rebound of niet gaat imo om de achterliggende reden, zsm de ene relatie verruilen voor de andere, om maar niet de confrontatie met jezelf/ "negatieve"/ ongewenste gevoelens te hoeven aangaan.
Jij bent gewoon niet iemand die zich wentelt in wrok en dergelijke, je hebt in álles doorgepakt en bent niet bij de pakken gaan neerzitten. Je klampt je niet vast aan nieuw om het oude daarmee te vergeten, jij voelde je niet verloren en eenzaam, ook niet als je aannemer niet had leren kennen.
Dat spreekt uit je hele topic: het is geen zelfmedelijden oid wat jou drijft, jij bent in staat tot zelfreflectie, jij bent flexibel gebleken, je past je niet alleen snel aan aan veranderde omstandigheden, maar bent ook in staat om door tegenslag heen je hoofd overeind te houden en er iets van te willen maken voor jezelf.
Blijkbaar zijn jouw vermogens om lief te hebben en te genieten niet "stukgegaan" door je negatieve ervaring met ex, maar juist bevrijd en daarmee ook je vermogens om te kunnen stralen door tranen heen.
Maak je geen zorgen: zolang jij ook bereid bent die lastige gevoelens te voelen ben je bezig met verwerken.
Onderdrukken onderdrukt alle gevoelens: het is of aan of uit, je kunt niet selectief onderdrukken van ongewenste gevoelens en volop voelen dat je leeft. Volop voelen dat je leeft betekent dat je dat hele assortiment gevoelens accepteert, hoe tegenstrijdig soms ook, hoe gelijktijdig soms ook: je hébt die emoties, allemaal, het is niet of-of, maar en-en.
Ook ik ken het, dat ik juist in periodes van groot verdriet juist ook het gelukkigst was, omdat je dan ook alle liefde zo voelbaar voelt, incl de liefde die in pijn besloten ligt (als je niet van iemand/ergens van houdt, levert verlies daarvan ook geen pijn op immers: in elke pijn ligt liefde besloten). Het is onlosmakelijk met elkaar verbonden en pijn kan de sleutel bevatten om volop te voelen dat je leeft, en van veel meer mensen, dieren en dingen te houden: het verruimt dan je hart, als je dat hart niet afschermt (voor volgende evt pijn) en de beschadiging intact laat, om die vervolgens te onderdrukken.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 21 september 2015 21:36
maandag 21 september 2015 23:02
Hij gaat door met z'n leven, maar jij ook lieve RT! Echt, dit gaat slijten. Nu nog niet maar die tijd gaat komen.
En stel je voor: de lichtpuntjes zijn er nu al! Wij zijn precies tegelijk begonnen met scheiden, maar o, wat ben jij al veel stappen verder dan ik. Jij komt er wel en de scherpe randjes worden snel minder!!!
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
maandag 21 september 2015 23:06
Ach lieverd, je kan dan wel kotsen van ellende, ik kan me dat zo voorstellen en dikke armen om je heen van mij. En toch, ergens is het goed geweest, je kan nu je wonden likken in de beslotenheid van je huis en niet als je ze tegenkomt op straat. Laat die tranen lopen want het mag en wees niet boos op je zelf, je mag op hem boos zijn maar niet op je zelf. Probeer je zelf morgen weer op te rapen, bel desnoods even je therapeut want deze confrontatie is hard. Probeer goed voor je zelf te zorgen.
dinsdag 22 september 2015 18:11
quote:RaiderTwix schreef op 22 september 2015 @ 18:07:
Straks krijgen ze samen nog kinderen. Ik kijk echt nergens meer van op. Ik zou hem zijn geluk moeten gunnen, maar dat lukt me niet echt.Dat hoeft ook niet, hij heeft zich van zijn slechtste kant laten zien. Maar het is er nog niet, dus focus je op andere zaken. Je ex is een l*l, je hebt een nieuw huis, vrienden en een toffe aannemer die je ziet zitten. Kijk niet achterom en voed je achilleshiel niet. Volhouden.
Straks krijgen ze samen nog kinderen. Ik kijk echt nergens meer van op. Ik zou hem zijn geluk moeten gunnen, maar dat lukt me niet echt.Dat hoeft ook niet, hij heeft zich van zijn slechtste kant laten zien. Maar het is er nog niet, dus focus je op andere zaken. Je ex is een l*l, je hebt een nieuw huis, vrienden en een toffe aannemer die je ziet zitten. Kijk niet achterom en voed je achilleshiel niet. Volhouden.
dinsdag 22 september 2015 18:16
Ik reageer hier zelden, maar wil nu toch even reageren. De afgelopen maanden heb je zo veel stappen gezet, maar relatief gezien is het nog kort geleden dat duidelijk werd dat je oude relatie niet te redden viel. Het is logisch dat je nog bezig bent om dat te verwerken, die pijn mag er ook zijn, en zal heel langzaam moeten slijten.
Probeer er desondanks niet in te blijven hangen, wat ging er *wel* goed afgelopen week? Heb je iets om naar uit te kijken? Heel veel sterkte!
Probeer er desondanks niet in te blijven hangen, wat ging er *wel* goed afgelopen week? Heb je iets om naar uit te kijken? Heel veel sterkte!
dinsdag 22 september 2015 19:23
quote:RaiderTwix schreef op 22 september 2015 @ 17:58:
Ik kom net uit mijn werk. Wat een klote dag. Ik kan mijn man samen met kinderen maar niet uit mijn hoofd zetten. De hele dag mezelf groot gehouden, maar jankend naar huis gereden.
he, wat naar!
weet je, to, ik denk dat het hele issue van geen kinderen hebben gekregen misschien nog wel dieper zit bij jou dan het verwerken van je huwelijk.
misschien kun je bij jezelf - met therapeut - nagaan wat dit verder voor je betekent. daar was je al mee bezig toch? en de negatieve gedachten hierover ombuigen. het is hier al eerder besproken.
waarom je het hem niet kan gunnen - boosheid over ontrouw? het gevoel van zelf falen? jalouzie? andere emoties? en deze verwerken.
Ik kom net uit mijn werk. Wat een klote dag. Ik kan mijn man samen met kinderen maar niet uit mijn hoofd zetten. De hele dag mezelf groot gehouden, maar jankend naar huis gereden.
he, wat naar!
weet je, to, ik denk dat het hele issue van geen kinderen hebben gekregen misschien nog wel dieper zit bij jou dan het verwerken van je huwelijk.
misschien kun je bij jezelf - met therapeut - nagaan wat dit verder voor je betekent. daar was je al mee bezig toch? en de negatieve gedachten hierover ombuigen. het is hier al eerder besproken.
waarom je het hem niet kan gunnen - boosheid over ontrouw? het gevoel van zelf falen? jalouzie? andere emoties? en deze verwerken.
woensdag 23 september 2015 12:17
quote:SweetFirefly schreef op 20 september 2015 @ 17:57:
Hoe is de relatie met je schoonouders nu eigenlijk RT? Weten zij nu inmiddels wat hun zoon allemaal heeft gedaan? En de rest van je schoonfamilie?Mijn schoonfamilie lijkt een beetje uit beeld. Ik moest zelf (hoe stom) ook echt even nadenken wanneer we elkaar voor het laatst gesproken hebben. Ik heb lieve schoonouders, maar we liepen nooit de deur bij elkaar plat. Ik heb geen idee wat ze precies wel of niet weten. Ik Het blijft hun zoon; ik verwacht niet van ze dat ze partij kiezen. Nu ik er zo over nadenk, weet ik niet zo goed wat ik met schoonouders aanmoet.
Hoe is de relatie met je schoonouders nu eigenlijk RT? Weten zij nu inmiddels wat hun zoon allemaal heeft gedaan? En de rest van je schoonfamilie?Mijn schoonfamilie lijkt een beetje uit beeld. Ik moest zelf (hoe stom) ook echt even nadenken wanneer we elkaar voor het laatst gesproken hebben. Ik heb lieve schoonouders, maar we liepen nooit de deur bij elkaar plat. Ik heb geen idee wat ze precies wel of niet weten. Ik Het blijft hun zoon; ik verwacht niet van ze dat ze partij kiezen. Nu ik er zo over nadenk, weet ik niet zo goed wat ik met schoonouders aanmoet.
woensdag 23 september 2015 12:21
woensdag 23 september 2015 12:23
Ik heb zo een afspraak met mijn therapeut. Ik denk dat het mij goed doet. Ik loop als een zombie rond. Mijn bezoek aan het oude huis heeft erin gehakt.
Simone, ik ben idd bezig alles te verwerken (dus ook kinderloosheid) met de therapeut. Kinderloosheid zit inderdaad heel diep. Ik had een ideaalbeeld en toen deze niet ingevuld kon worden, heb ik altijd heel hard geroepen dat het hebben van kinderen niet zaligmakend hoeft te zijn en dat het leven zonder kinderen ook mooie dingen te bieden heeft. Tussen iets roepen en iets geloven, zit nogal een verschil. Ik heb nooit eerlijk naar mijzelf durven zijn.
Simone, ik ben idd bezig alles te verwerken (dus ook kinderloosheid) met de therapeut. Kinderloosheid zit inderdaad heel diep. Ik had een ideaalbeeld en toen deze niet ingevuld kon worden, heb ik altijd heel hard geroepen dat het hebben van kinderen niet zaligmakend hoeft te zijn en dat het leven zonder kinderen ook mooie dingen te bieden heeft. Tussen iets roepen en iets geloven, zit nogal een verschil. Ik heb nooit eerlijk naar mijzelf durven zijn.
woensdag 23 september 2015 13:28
quote:RaiderTwix schreef op 23 september 2015 @ 12:17:
[...]
Mijn schoonfamilie lijkt een beetje uit beeld. Ik heb geen idee wat ze precies wel of niet weten. Ik Het blijft hun zoon; ik verwacht niet van ze dat ze partij kiezen. Nu ik er zo over nadenk, weet ik niet zo goed wat ik met schoonouders aanmoet.
Je bent zowat 25 jaar hun schoondochter en zij zoeken van hun kant uit ook geen contact? Laten niets horen? Wat triest.
Ze hoeven geen partij te kiezen, ze kunnen contact met jou houden, meeleven, interesse tonen.
[...]
Mijn schoonfamilie lijkt een beetje uit beeld. Ik heb geen idee wat ze precies wel of niet weten. Ik Het blijft hun zoon; ik verwacht niet van ze dat ze partij kiezen. Nu ik er zo over nadenk, weet ik niet zo goed wat ik met schoonouders aanmoet.
Je bent zowat 25 jaar hun schoondochter en zij zoeken van hun kant uit ook geen contact? Laten niets horen? Wat triest.
Ze hoeven geen partij te kiezen, ze kunnen contact met jou houden, meeleven, interesse tonen.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
